ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 239 ดาวเคราะห์ป่าร้อนชื้นรีฟิล IV
239 ดาวเคราะห์ป่าร้อนชื้นรีฟิล IV
รีฟิล IV สวนใหญ่นั้นเป็นดาวเคราะห์ร้อนชื้น ด้วยพื้นที่เป็นดินส่วนใหญ่ปกคลุมไปด้วยต้นไม้และป่า จากมาตรฐานจัดหมวดหมู่ดาวเคราะห์อยู่อาศัยของมิตินี้ มันถูกรู้จักกันว่าเป็นดาวเคราะห์ป่าร้อนชื้นที่มีสภาพอากาศชื้น
“มันค่อนข้างร้อนและชื้น”
ผมพูดดังๆเช่นนั้นระหว่างมองขึ้นไปดูท้องฟ้าหลังจากเราลงจอดบนรีฟิล IV หรือที่คนพื้นที่เรียกกัน ทีต้า สภาพอากาศส่วนใหญ่พอดีๆ แต่แน่นอนว่าความชื้นนั้นแย่หนัก ความร้อนนั้นเทียบได้กับฤดูร้อนในญี่ปุ่น
“จริงรึ? นี่ปรกตินะ ฉันว่า”
“มันดูเหมือนพี่ไม่ถือมันสักนิดนึงเลยนะ เอลม่าซัง”
จริงๆแล้วเธอดูเหมือนมีแรงใจมากกว่าปรกติ ค่อนข้างเหมือนมุมของหูเธอยกสูงขึ้นด้วย
“เท่านี้สบายๆ”
“อ่าฮะ มันสบายเมื่อเทียบกับบล็อกต้มน้ำของโคโลนี”
มันดูเหมือนสภาพแวดล้อมร้อนชื้นนั้นสบายสำหรับทีน่าและวิสเกอร์ด้วยเหมือนกัน ผมเดาว่าแค่มีมิและผมเท่านั้นผู้กังวลเกี่ยวกับความร้อนและความชื้นนี้หือ
“แต่ดูมันจากมุมนี้ บัวดำใหญ่มากจริงๆหือ?”
“นั่นถูกต้อง เพราะทั้งหมดประเภทสกิซบราซุนิลคือหนึ่งในรุ่นยานแม่ที่ใหญ่ที่สุด”
เมย์ ผู้ยืนอยู่ถัดจากผม พูดตามเสริมขึ้นมา อย่างที่คาดไว้ได้ ดรอยด์แม่บ้านเหมือนเธอจะไม่รู้สึกไม่สบายตัวกลางความร้อนชื้น และเธอรักษาหน้าตาสงบและนิ่งแม้ว่าระหว่างกำลังใส่เครื่องแบบแม่บ้านสไตล์วิคตาเรียน
พูดถึงแล้ว เราจอดบัวดำ ณ ท่ายานอวกาศส่วนตัวของทีต้า มันเป็นสถานที่ใหญ่ที่ผสมทั้งสนามบินและท่าเรือ และบัวดำอยู่่ที่จุดจอดใหญ่ที่สุดของมัน
“พวกเขาใจดีมากที่ให้เราจอดที่นี่ฟรี”
“มันแค่หมายถึงการกระทำก่อนหน้านี้ของท่านแสดงผลลัพธ์แล้ว นายท่าน”
“มันไม่เหมือนว่าฉันเป็นแค่คนเดียวเท่านั้นที่ลงแรง…… หรือบางทีฉันทำแบบนั้น? หืม”
“เพราะทั้งหมด คนเดียวเท่านั้นผู้แทรกซึมยานโจรสลัดคือพี่และหุ่นยนต์ต่อสู้โปรแกรมล่วงหน้า ฮิโระซามะ”
“มีมิทำหน้าที่เป็นหน่วยสนับสนุนแต่เธอยังทำงานหนักๆส่วนใหญ่ ฮิโระ เธอเป็นหนึ่งในคนผู้ตัดสินใจจับยานและทำลายระบบอาวุธและเครื่องขับดันด้วยความแม่นยำแบบจับวาง”
“แม้อย่างนั้น ฉันยังเชื่อว่าฉันไม่คู่ควรได้ชื่อทั้งหมดนี้ เพราะทั้งหมดเราเป็นทีม”
แล้วก็ พื้นฐานนั้นผมแค่ยัดทุกอย่างที่ไม่เกี่ยวข้องกับการต่อสู้ให้ทุกคนด้วย ถ้าผมทำงานทั้งหมดนั่นด้วยตัวผมเหงาๆคนเดียว ณ จุดนี้ ผมคิดว่าผมจะขายบัวดำและกลับไปใช้แค่กฤษณะถึงจะทำแบบนั้นได้ ขอบคุณเราที่หาบัวดำมา กำไรเราเพิ่มขึันอย่างเห็นได้ชัด แต่กำลังคนที่ต้องการสำหรับการจัดการเก็บของ, ขาย, และขั้นตอนการลงจอด ในหมู่อย่างอื่น ก็เพิ่มขึ้นด้วย มันก็ใหญ่มากด้วยดังนั้นการทำความสะอาดมันเป็นงานเหนื่อยอย่างแน่นอน
“เฮ้ ดูทางนั้นน่ะ บอส พวกเขาส่งบางอย่างมาเพื่อรับเรา”
เมื่อผมหันไปทางที่ทีน่าชี้ ผมเห็นยานพาหนะที่ทรงคล้ายกับบัสมุ่งหน้ามาทางเรา
“มันดูเหมือนเป็นพาหนะค่อนข้างเก่ามากนะ แต่มันวิ่งบนถนนได้อย่างราบรื่นและไม่ได้ดูเหมือนสั่นสักนิด พวกเขาน่าจะบำรุงรักษามันเป็นประจำ”
วิสเกอร์บังแดดจากดวงตาเธอด้วยสองมือขณะเธอวิจารณ์พาหนะนั้นที่กำลังมาสู่เรา ตอนนี้เธอใส่ชุดวันพีชมีครุยแทนเป็นเอี๊ยมทำงานของเธอและดูค่อนข้างผู้หญิง แต่แม้นมีเสื้อผ้าเธอ มันดูเหมือนเธอยังช่วยไม่ได้นอกจากวิเคราะห์เมื่อไหร่ก็ตามที่เธอเจอเครื่องจักรที่เข้าตาเธอ
ไม่มีเสียงเครื่องยนต์ดังชัด บัสหยุดหน้ากลุ่มของเรา และประตูเปิด จากนั้นผู้หญิงเอลฟ์ลงมาจากข้างใน เธอคือเอลฟ์คนสวยแต่งในชุดที่คล้ายกับกี่เพ้าทำจากผ้าสีเขียวเงาๆ สินทรัพย์หน้าอกเธอค่อนข้างจะธรรมดาไปทางดี แต่ต้นขาขาวเซ็กซี่, ซึ่งแอบออกมาจากร่องสูงของชุดเธอ ค่อนข้างพราวสู่ดวงตา ผมของเธอเป็นสีเงิน เหมือนเอลม่าทุกอย่าง
“โฮ่…… โอ้ย!”
เมื่อผมแสดงความชื่นชม ความเจ็บเอ่อขึ้นมาจากข้างสะโพกของผม มันก่อโดยศอกเอลม่าและลูกตบของทีน่า ผมแน่ใจว่าพวกเธอรั้งแล้ว แต่มันยังค่อนข้างเจ็บ หรือ ชายรักหญิงคนไหนก็จะตอบสนองแบบเดียวกันเมื่อถูกนำเสนอด้วยภาพกระตุ้นจิตใจเช่นนี้ มันแค่เป็นผลของวิธีการนำทางสายตาที่มีประสิทธิภาพ
“เราขอโทษที่ทำให้รอ ท่านคือฮิโระซามะและพวกพ้อง ถูกต้องมั้ยคะ?”
“นั่นถูกแล้ว ขอบคุณที่อุส่าห์ลำบากมารับเรา”
“มันไม่ใช่ปัญหา เพราะคุณเป็นผู้สนับสนุนเรา หลังจากทั้งหมด ฮิโระซามะ มันดูเหมือนเอลฟ์ก็อยู่กับท่านด้วย”
หลังจากพูดอย่างนั้น สายตาตั้งใจของผู้นำทางเอลฟ์หันไปหาเอลม่า
“ฉันเป็นส่วนหนึ่งของเผ่าวิลโรส; ตระกูลสาขาของเผ่าโรส ปู่ทวดของฉันเป็นส่วนหนึ่งของคนเหล่านั้นผู้ขึ้นไปบนท้องฟ้า”
“อา อย่างที่คิด ท่านคือส่วนหนึ่งของเผ่าโรส ดิฉันก็คิดว่าอาจเป็นอย่างนั้นหลังจากเห็นสีของผมท่าน มันจะทำให้ท่านเป็นเพื่อนร่วมเผ่าถ้าอย่างนั้น”
จากนั้นคนนำทางเอลฟ์หญิงมอบรอยยิ้มไร้กังวล เข้าใจแล้ว ถ้าอย่างนั้นเผ่าถูกแยกได้ด้วยสีของผมด้วยเหมือนกันหรือหือ? แต่พันธุกรรมก็เป็นปัจจัย ดังนั้นผมไม่คิดว่าคนหนึ่งจะสามารถตัดสินใจเกี่ยวกับความสัมพันธ์ทางสายเลือดและเผ่าแค่จากสีของผมอย่างเดียว
แต่ อืม เพราะทั้งหมดสรีรวิทยาของเอลฟ์ส่วนใหญ่ลึกลับ…… นิสัยการสืบทอดเผ่าพันธุ์นั้นค่อนข้างซับซ้อนเป็นพิเศษ
“ปล่อยการคุยไว้ทีหลังแล้วให้แขกขึ้นรถบัส นี่ไม่ใช่ที่คุยกับเล่น”
“คุณพูดถูก ทุกคน ได้โปรดเอาเลยแล้วขึ้นบัส”
คนนำทางเอลฟ์หญิงกระตุ้นเราให้ขึ้นไปหลังจากถูกเตือนโดยเสียงผู้ชายที่มาจากข้างในบัส เราแต่ละคนนำสัมภาระมา แต่มีที่ว่างเยอะข้างในรถบัส ดังนั้นเราสามารถเบียดเข้าไปข้างในได้โดยไม่มีปัญหา ของในสัมภาระส่วนใหญ่เป็นของจำเป็นพื้นฐานเช่นเสื้อผ้าและของส่วนตัวอื่น ในกรณีของผม มีปืนเลเซอร์และดาบขุนนางด้วยเหมือนกัน แน่นอน ผมไม่ได้เอาอาวุธใดๆอื่นมาเช่นปืนกลเลเซอร์จู่โจม, ระเบิด, และอุปกรณ์ต่อสู้เต็มรูปแบบเช่นเกราะพลังงานจักรกลและชุดต่อสู้
ผมได้ยินว่ามันจะร้อนและชื้นก่อนหน้า แต่ผมตัดสินใจนำผ้าคลุมรักษาอุณหภูมิคาเมเลียนสำหรับเราแต่ละคน นั่นเพราะพวกมันมีระบบการทำงานเพื่อปรับตัวแม้แต่ในสภาพแวดล้อมที่โหดที่สุด พวกมันทำงานได้ดีในชั้นบรรยากาศของดาวเคราะห์ที่ยังคงปรับพื้นผิวดาวอยู่ด้วยซ้ำ
พวกมันน่าจะพิสูจน์ว่ามีประโยชน์ระหว่างเคลื่อนที่ไปทั่วนอกอาคารบนดาวเคราะป่าร้อนชื้นเหมือนทีต้า
“เป็นขุนนางเหรอ ฮิโระซามะ?”
ผู้นำทางเอลฟ์หญิงเห็นดาบผมและเอียงหัวของเธออย่างสงสัย
“ไม่ ไม่ใช่อย่างนั้น ดาบเหล่านี้ถูกมอบให้ฉันโดยขุนนาง แต่ฉันไม่ใช่ขุนนางเอง”
“แต่เขาเป็นผู้ได้รับดาวทอง ดังนั้นทางวิธีการ เขามีตำแหน่งเดียวกับวิสเคานต์จักรวรรดิ”
“แต่เธอคาดหวังประโยชน์จากมันไม่ได้ถ้าเราไม่ได้รับมือกับขุนนาง ถูกมั้ย…? และแม้ว่าไม่ใช่แบบนั้น ฉันไม่ได้รู้สึกว่าอยากโยนน้ำหนักฉันไปทั่วโดยใช้มันเป็นข้ออ้างอยู่ดี”
การไปทั่วและอวดตำแหน่งที่ได้เป็นรางวัลแค่รู้สึกราคาถูกพวก
มันไม่เหมือนว่าผมจงใจซ่อนมัน แต่แน่นอนผมไม่รู้สึกเหมือนอวดมันตลอดเวลา
“พูดถึงแล้ว บอกกำหนดการหลังจากนี้ให้เราได้มั้ย?”
“ได้สิคะ ก่อนอื่น เราจะนำคุณไปสู่ที่พัก ซึ่งตั้งอยู่ใกล้ท่ายานผสม หลังจากนั้น เราจะพาท่านเที่ยวชมรอบๆพื้นที่ซึ่งท่านเลือก และเมื่อตอนเย็นมาถึง เราจะนำท่านกลับสู่ที่พักและจัดงานเลี้ยงต้อนรับสำหรับท่านทั้งหมด”
“เข้าใจแล้ว ฉันรอคอยที่จะได้เที่ยวเยือนทิวทัศน์พื้นที่และสถานที่”
จะมีที่ซึ่งคนหนึ่งมีความสุขกับการซื้อของไหม? หรือบางทีพิพิธภัณหรือสถานที่เหมือนพิพิธภัณ สวนสัตว์หรือสถานที่เหมือนสวนสนุกก็ดีด้วย และสถานที่สอนเน้นประสบการณ์ควรจะดีด้วย เอลฟ์น่าจะมีวัฒนธรรมที่ค่อนข้างโดดเด่น ถ้าเป็นไปได้ ผมอยากได้สารสนเทศเกี่ยวกับการชงยาระหว่างทางด้วย
“งานเลี้ยง……”
“งานเลี้ยงหือ”
“เอ่ะเฮะเฮะ หนูรอคอยมันนะ”
มีมิ, ทีน่า, และวิสเกอร์ก็จมอยู่กับการพูดถึงงานเลี้ยงตอนเย็นแล้วหือ
ไม่ใช่พวกเธอซื่อสัตย์กับความต้องการเธอหรือ? เอ่อ จริงๆแล้ว ผมก็พูดไม่ได้เพราะพื้นฐานแล้วผมมาสู่ระบบดาวของเอลฟ์นั้นเพื่อหาโคล่า
“อึน……”
อย่างไรก็ตาม เอลม่า มีสีหน้ามีปัญหา ผมสงสัยว่ามีอะไร? ผมถามเธอด้วยสายตาผม และเอลม่าเปิดปากเพื่อตอบระหว่างยังแสดงสีหน้ามีปัญหา
“ฉันแค่กำลังคิดว่าจะไปเยี่ยมเผ่าของฉันเพราะเราอยู่ในทีต้าแล้ว ปู่ทวดของฉันลาจากตระกูลหลักเมื่อเขาตันสินใจจะขึ้นไปสู่อวกาศ แต่พวกเขายังเป็นญาติทางสายเลือดหลังจากทั้งหมด ฉันก็ไปเยี่ยมพวกเขาเมื่อฉันยังเล็กๆด้วย”
“เข้าใจแล้ว อืม ไม่ใช่ว่าเธอควรแค่ทำเลยถ้าเรามีเวลาหลังจากนี้หรือ? ฉันหมายถึง มันอาจมีปัญหากับตระกูลถ้าเธอรับมือมันไม่ดี ถูกมั้ย?”
“อึน…… ยังไงซะ ฉันไม่คคิดว่ามีความจำเป็นต้องกังวลกับนั่นมาก ฉันมีแผนที่จะเป็นอิสระอย่างเป็นทางการหลังจากทั้งหมด”
“แค่ไปเถอะ เราจะสามารถไปที่นั่นได้อย่างเร็วโดยใช้กฤษณะ ถูกมั้ย? ฉันก็ค่อนข้างอยากเห็นตระกูลเธอด้วย เอลม่า”
“จริงๆเหรอ? ได้เลยถ้าอย่างนั้น ไปที่นั่นเมื่อเรามีเวลาเถอะ”
เอลม่า ผู้ยังมีสีหน้ามีปัญหา ในที่สุดก็แสดงรอยยิ้ม ใช่ ในที่สุดเราก็มาที่ซึ่งค่อนข้างเหมือนที่พักตากอากาศ ดังนั้นมันดีกว่าที่จะยิ้มและหัวเราะแทนวิตกกังวลสุดขีด เพราะทั้งหมดผมไม่คิดว่าจู่เราจะเจอว่าอยู่ในความลำบากหลังจากได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นเช่นนี้ ดังนั้นเรารับโอกาสนี้เพื่อมีความสุขกับตัวเราเองเต็มที่ดีกว่า และมันไม่เป็นไรที่จะเสร็จธุระข้างๆเหล่านี้ระหว่างทางด้วย
แปลโดย: wayuwayu
tipme : tipme.in.th/wayuwayutl
ได้โปรดโดเนทเพื่อสนับสนุนผู้แปล ติดตามข้อมูลข่าวสาร, ติดต่อ: http://linktr.ee/wayuwayu
