ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 265 ได้เวลาตัดสินใจจุดหมายต่อไป– หรือยังไม่ใช่
- Home
- ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ
- ตอนที่ 265 ได้เวลาตัดสินใจจุดหมายต่อไป– หรือยังไม่ใช่
265 ได้เวลาตัดสินใจจุดหมายต่อไป– หรือยังไม่ใช่
“และดังนั้นเอง ฉันอยากปรึกษาจุดหมายต่อไปของเรากับพวกเธอตอนนี้”
“ว้าา–”
หลังจากผมประกาศแผนของผม มีมิมอบการปรบมืออย่างมีน้ำใจระหว่างแสดงรอยยิ้มดวงตะวัน ผมบอกเจ้าของงานของเราว่าเราต้องปรึกษาธุระที่เกี่ยวข้องกับทหารรับจ้างบางอย่างดังนั้นเรามีข้ออ้างกลับบัวดำ พวก ผมรู้สึกใจเย็นกว่าและปลอดภัยกว่าในบัว แม้ว่าการอยู่ในโรงแรงหรูหราก็มีจุดดีของมันด้วยเหมือนกัน
“พวกเธอจะปล่อยนี่ไปแค่แบบนั้นเหรอ?”
“มันเหมือนกันกับปรกติแหละนะ พี่สาว อย่าคิดเกี่ยวกับมันมากเกินไป”
ขอบคุณสำหรับการปรบมือแม้ว่ามีหน้าบูด เอลม่า เธอเป็นผู้หญิงที่ดีจริงๆ
“มันจะเป็นอะไรไหมถ้าฉันจะออกความคิดเห็นของฉันที่เกี่ยวกับนี่?”
“แน่นอน ถ้าเธอมีคำแนะนำดีๆ ถ้าอย่างนั้นเอาเลยและแบ่งปันพวกมัน”
แน่นอน เราจะตัดสินใจว่าจะรับข้อเสนอหรือไม่ขึ้นอยู่กับการปรึกษาไปทางไหนจากตรงนี้ แต่ตัวเลือกให้เลือกเยอะกว่าก็ดีกว่า
“อย่างแรก ฉันมีความคิดคร่าวๆเกี่ยวกับอะไรที่เราควรทำต่อไป เพื่อพูดมันง่ายๆ ฉันอยากเพิ่มระดับความสามารถในการต่อสู้โดยรวมของเรา”
“เพิ่มระดับความสามารถในการต่อสู้หือ…… มีอะไรในใจเป็นพิเศษล่ะ ฮิโระ?”
“พูดตรงๆ ฉันคิดว่าการเพิ่มรุ่นกฤษณะเองจะยาก เพราะทั้งหมดมีเทคโนโลยีที่ไม่รู้จักเยอะที่กล่องดำยัดเข้าไปข้างใน”
“นั่นจริง เราตรวจสอบมันแล้ว แต่แม้แต่ปืนใหญ่เลเซอร์หนักก็ยังพิเศษไม่เหมือนใครเลย ดังนั้นถ้าเราเจอปัญหาความเข้ากันเมื่อเราพยายามเพิ่มรุ่นมันด้วยส่วนที่ตอนนี้มีอยู่ในตลาด อย่างเดียวเท่านั้นที่เราเพิ่มรุ่นได้จะเป็นปืนใหญ่ยิงกระจายและจรวดปฏิกิริยาตอบสนอง”
“เราทำอะไรเหมือนเปลี่ยนเครื่องยิงจรวดบนห้องอาวุธล่างกับเครื่องยิงมิสไซล์ค้นหาได้เท่านั้นนะ การพัฒนาปืนใหญ่ยิงกระจายขึ้นอยู่กับความชอบของบอส เพิ่มเพิ่มรุ่นอะไรเหมือนเครื่องสร้างโล่และเพลายานมันเรื่องยากจัดสำหรับเราตอนนี้นะ”
“ฉันไม่คิดว่ามันจำเป็นที่ต้องเปลี่ยนท่อยิงจรวด เพราะทั้งหมดแน่นอนว่ามีเวลาที่พวกมันจะมีประโยชน์”
เราไม่ได้ใช้พวกมันบ่อย แต่เพราะทั้งหมดจรวดเหล่านั้นเป็นไพ่ตายในมือสำหรับการเจอกับยานประเภทใหญ่ เครื่องยิงมิสไซล์ค้นหาจะค่อนข้างมีประสิทธิภาพกับเป้าหมายประเภทเล็กและกลาง แต่ผมรับมือกับยานเหล่านั้นด้วยปืนใหญ่ยิงกระสุนและปืนใหญ่เลเซอร์หนักได้
“ถ้าอย่างนั้นฉันว่ามันดีกว่าที่จะเน้นเพิ่มรุ่นบัวดำ?”
“มันจะยากที่จะหารุ่นที่ดีเปลี่ยนคมฟ.ของมัน แต่อย่างน้อยดิฉันอยากเพิ่มรุ่นปืนใหญ่เลเซอร์และเครื่องผลิตโล่สู่เครื่องระดับกองทัพ”
“นั่นจะเพิ่มอำนาจการยิงโดยรวมบัวดำมากๆ แรงส่งพลังงานของเครื่องผลิตพลังงานยังรับมันได้อยู่ดี ดังนั้นเราน่าจะทำได้นะ บอส”
“ทั้งหมดมันก็ดีที่เพิ่มรุ่นอำนาจการยิงยานแม่ แต่…… พวกเธอไม่คิดว่าเธอจะคุณสมบัติมากเกินไปแล้วถ้าเธอทำทั้งหมดนั่นเหรอ?”
“เอ๋? พูดอะไรนะ? โทษที แต่ฉันไม่ได้ยินเธอ”
ถ้าอย่างนั้นจะทำไมถ้ายานผมจะคุณสมบัติมากเกินไป? เราเหล่าเกมเมอร์เป็นคนอย่างนั้น โอเคมั้ย อืม ผมอยู่ในความเป็นจริงแทนเกมตอนนี้ ฝแต่มันแค่ธรรมชาติเท่านั้นสำหรับผู้ชายที่จะอยากได้สิ่งดีที่สุดสำหรับยานของเขา ถูกไหม? ดูสิคนคลั่งการเพิ่มรุ่น? ขอโทษ แต่คำพูดเหล่านั้นไม่ได้อยู่ในพจนานุกรมของผม
“แน่นอน มันอาจคุณสมบัติมากเกินไปกับโจรสลัด แต่มันไม่เหมือนคู่ต่อสู่ของเรามีจำกัดอยู่แค่โจรสลัด”
“อืม ฉันว่านั่นจริง แต่ฉันสู้กับสิ่งมีชีวิตผลึกพอแล้ว”
“เราจะไม่ไปเจอกับสัตว์ประหลาดอวกาศรู้มั้ย เราอาจเข้าร่วมในความขัดแย้งกับชาติอื่น”
“เราจะเข้าไหม?”
“มันขึ้นอยู่กับสถานการณ์”
ในความเป็นจริง เราเจอกับสหพันธรัฐเวเรเวเรมที่เป็นเพื่อนบ้านแล้วในระบบดาวเทอร์เมนที่ผมเจอมีมิและเอลม่า เราค่อนข้างสิ้นหวังเรื่องเงิน แต่ตอนนี้…… อืม ถ้าระบบดาวที่เราพบว่าตัวเองไปอยู่นั้นอยู่กลางพื้นที่ขัดแย้ง มันจะสุ่มเสียงถ้าเราเลือกหนีด้วยตัวเราเอง เพราะทั้งหมดผมเป็นผู้รับดาวทอง
“แล้วก็ ฉันจะอยากซื้อเกราะพลังงานจักรกลน้ำหนักเบาที่จะทำให้ฉันเหวี่ยงดาบไปทั่วได้อิสระแม้ว่าระหว่างกำลังใส่มันอยู่”
“……ฉันคิดว่าเธอบอกว่าเธอไม่อยากสู้บุคคลอีกแล้วนี่”
“ฉันไม่ชอบมัน แต่ฉันน่าจะตายถ้าไม่ทำ ฉันยังไม่ชอบมันสักหนึ่งนิด เข้าใจมั้ย!”
ประเด็นนี้สำคัญ ดังนั้นผมต้องพูดมันสองรอบ มีความชอบที่กำลังดังว่าผมสู้บุคคลหลังๆ แน่นอนผมไม่หวังให้สถานการณ์เหล่านี้เกิดขึ้น แต่พวกมันเกิดขึ้นอยู่ดี ดังนั้นผมไม่มีทางเลือกนอกจากเตรียมมาตรการป้องกัน
“ถ้าเป็นอย่างนั้น ไม่ใช่พี่ควรยอมรับข้อเสนอมิเรียมซังเหรอ ฮิโระซามะ?”
“ฝึกเวทมนตร์หือ ตอนนี้ ฟังนะมีมิ แค่พยายามนึกภาพนี้”
“มีมิยกหัวสู่ผม”
“ได้ มาเสนอว่าพี่เรียนและเชี่ยวชาญการใช้เวทมนตร์ เธอพูดว่าพี่มีศักยภาพเป่าทั้งภูเขากระเด็น รู้มั้ย”
“แล้ว?”
“อะไรจะเกิดขึ้นถ้าความจริงนั้นกลายเป็นสาธารณะ?”
“เอ๋? อืมม……”
มีมิครุ่นคิดกับคำถามของผมด้วยคิ้วขมวด
“ถ้านั่นเกิดขึ้น มันเป็นไปได้ว่ากองทัพจักรวรรดิจะตามตัวพี่?”
“ไม่ใช่แค่กองทัพ มีมิ มันเป็นไปได้ว่าทั้งจักรวรรดิเองจะตามตัวพี่ พวกเขาอาจกำหนดให้พี่เป็นองค์ประกอบอันตรายสุดขีด และใครจะรู้ว่าเรื่องลับๆล่อๆแบบไหนที่พวกเขาจะทำเพื่อให้ได้ตัวพี่ ตอนนี้ พวกเขาอาจรับรู้ความสามารถในการต่อสู้ว่าไม่ธรรมดาแต่ยังคงอยู่ในระยะของสามัญสำนัก เน้นกับคำว่า ‘ยังคง’ แต่ อะไรจะเกิดขึ้นถ้าตอนนี้พี่สามารถเป่าทั้งภูเขาได้ด้วยพลังของพี่เอง? พูดอีกอย่าง จริงๆแล้วพี่ระเบิดโคโลนีได้ด้วยตัวเองถ้าพี่อยากทำ ชัดเจนว่านั้นไม่ปรกติมากเกินไปเยอะแล้ว ถูกมั้ย?”
ถ้าผมแสดงพลังที่เป็นคู่แข่งกับจรวดปฏิกิริยาตอบสนองต่อต้านยานโดยใช้เวทมนตร์ ถ้าอย่างนั้นนั่นจะหมายถึงมันแม้แต่เป็นไปได้สำหรับผมที่จะจัดการยานอวกาศด้วยตัวเอง โดยไม่ใช้อาวุธใดๆยกเว้นพลังลึกลับของผม นั่นหมายถึงผมแม้แต่แอบเข้าไปในวังจักรวรดิเพื่อระเบิดมันได้ด้วยเหมือนกัน ผมแน่ใจว่าจักรวรรดิจะไม่มีวันอนุญาตให้ตัวตนอันตรายเช่นนั้นไปบินทั่วดินแดนมันเหมือนสุนัขหลง ถ้าผมเป็นหนึ่งในระดับสูงของจักรวรรดิ ผมจะใช้วิธีใส่ปลอกคอแน่นๆบนบุคคลที่กล่าวมานั้น และถ้ามันเป็นไปไม่ได้ ผมจะทำให้แน่ใจว่าปิดฉากเขาไม่สำคัญว่าต้องเสียอะไรไป
“มันฟังดูค่อนข้างอันตราย”
“นั่นคือชะตาที่จะตกมาใส่พี่ถ้าพี่รับของต้องสาประดับพิเศษนั้น นั่นทำไมพี่ปฏิเสธสิ่งนั้นอย่างสุดพยายาม”
ระหว่างพูดอย่างนั้น ผมชำเลืองของต้องสาประดับพิเศษที่กล่าวมานั้นที่ส่องแสงอยู่ในมุมของโถงกินข้าวที่ตอนนี้เรากำลังจัดประชุมกัน เลิกกระพริบเหมือนของบ้าได้แล้วไหม? มันน่ารำคาญ
“พลังที่เป่าภูเขานั้นบ้าเกินไป แต่เกราะพลังงานจักรกลน้ำหนักเบายังอยู่ภายในขอบเขตแห่งสามัญสำนึก อย่างน้อยที่สุด มันเป็นชั้นความปลอดภัยเพิ่มไม่ว่าเมื่อไหร่ที่พี่สู้ด้วยตัวเอง แต่พี่ไม่อยากสู้ด้วยตัวเองกับอาวุธชีวภาพไม่รู้จักอีกครั้งจริงๆ”
“แต่ไม่ใช่บอสออกมาไม่ได้รับบาดเจ็บเหรอ บอส?”
“ฉันไม่อยากตายและฉันแม้แต่ไม่อยากได้รับบาดเจ็บ ดังนั้นฉันเลี่ยงการโจมตีพวกมันอย่างพยายามที่สุด ถ้าฉันได้มีวันกินสักหนึ่งการโจมตีจากตัวเหล่านั้น ฉันจะกลายเป็นเนื้อสับ”
ผมล่ะอยากลูบหลังตัวเองจริงๆที่รอดชีวิตจากสถานที่แห่งนรกนั้น ผมไม่อยากผ่านบางอย่างแบบนั้นอีกแล้ว
“อืม นั่นเป็นอย่างนั้น ไม่ว่ายังไง อะไรที่ฉันพยายามคือให้เรามุ่งหน้าไประบบดาวที่มีเทคโนโลยีพัฒนาอย่างสูงต่อ; ถ้าที่ชอบคือบางที่ซึ่งเชี่ยวชาญในเทคโนโลยีกองทัพหรือแหล่งค้าขายที่เราหาพวกของล้ำหน้าล้ำสมัยได้”
“เข้าใจแล้ว อืม ใกล้สุดจะเป็นระบบดาวกาเร มันเป็นระบบดาวที่มีเทคโนโลยีพัฒนาอย่างสูงตรงๆและเชี่ยวชาญในเทคโนโลยีกองทัพตรงๆ ขณะสำหรับแหล่งค้าขาย…… มันไกลจากที่นี่นิดนึง แต่ที่นั่นคือระบบดาวมีร่า”
“ถ้าเราใช้ประตูทางล่ะ?”
ถ้าคนหนึ่งใช้ประโยชน์ประตูทางคนนั้นเคลื่อนที่ไหประบบดาวเห่างไกลได้ จักรวรรดิกรากันสร้างเครือข้างประตูทางพัฒนาสูงโดยใช้ประตูทางจำนวนมากในดินแดนกว้างขวางของพวกเขา ดังนั้นถ้าเราใช้นั่นเราจะสามารถไปถึงระบบดาวที่อยู่ไกลที่ปรกติแล้วต้องการเวลาเดินทางนานโดยใช้ทางอวกาศขั้นสูงสุด
“อา นั่นถูกแล้ว อืม ถ้าเป็นอย่างนั้น……”
ในกลางการกำลังใช้งานเครื่องปลายทางแท็บเล็ทของเธอ มีมิแสดงรอยยิ้มขมขื่น
อะไรหรือ? มีอะไรไม่ปรกติ?
“ถ้าเป็นอย่างนั้น อะไร? ”
“อืม ถ้านั่นเป็นอย่างนั้น เมืองหลวงจักรวรรดิเป็นตัวเลือกดีที่สุด”
“แน่นอนที่สุดว่าไม่มีทาง!”
ผมไม่อยากไปใกล้กับเมืองหลวงจักรวรรดิเพราะผมน่าจะเข้าไปเกี่ยวข้องกับบางอย่างมีปัญหาอีกครั้งถ้าผมทำ
บางทีผมจะเข้าไปติดอยู่กับความพยายามลอบสังหารจักรพรรดิ หรือเจ้าหญิงลูเซียด้าจะโดนลักพาตัวและผมจะถูกสั่งให้ไปช่วยเธอหรือบางอย่าง ไม่ว่าอย่างไรแน่นอนว่าผมไม่อยากเข้าไปเกี่ยวข้องในเรื่องมีปัญหาเหมือนแบบนั้น
“ถ้าเป็นอย่างนั้น ระบบดาวกาเรและมีร่าใกล้กับเรามากที่สุด”
“เข้าใจแล้ว ถ้าอย่างนั้นเรามีจุดหมายที่เป็นไปได้สองจุดตอนนี้ มีคำแนะนำอื่นมั้ย?”
“เรามุ่งหน้าไปพื้นที่ขัดแย้งชายแดนหรือระบบดาวที่มีกิจกรรมโจรสลัดเยอะๆเพื่อหาอีเนลได้ แต่เราทำนั่นได้หลังจากเพิ่มรุ่นอุปกรณ์ของเราก่อน”
“หนูไม่มีอะไรให้บอสนะ แล้วน้องล่ะวี?”
“อืน หนูก็ไม่มีที่ไหนในใจ และเราเห็นของได้เหลือเฟือถ้าเรามุ่งหน้าไประบบดาวที่เชี่ยวชาญในเทคโนโลยีกองทัพแพงสุด”
มันดูเหมือนเอลม่าและพี่น้องช่างไม่มีคำแนะนำอื่น
“อืม ฉันจะสนใจไปที่แหล่งค้าขาย…… เพราะทั้งหมดเราน่าจะเจออาหารหายากเยอะที่นั่น”
“ฟุมุ นั่นจริง”
มีความเป็นไปได้สูงว่าจะเจอเครื่องดื่มอัดลมถ้าเรามุ่งหน้าไปแหล่งค้าขายที่ของขายหลายอย่างจากทั่วทั้งกาแล็กซีถูกรวมและนำมาขาย เพราะเราสามารถเจออะไรอัดลมในระบบดาวเซียร่าครั้งที่แล้ว เพราะทั้งหมดมันไม่ได้ดูเหมือนพวกมันไม่ได้ถูกขายในตลาด แต่ผมไม่ไม่หวังว่าจะเจอมากเกินไป
“อืมถ้าอย่างนั้น ฉันสงสัยว่าเราควรมุ่งหน้าไปไหนดี”
เราน่าจะสามารถได้อะไรถูกกว่าในระบบดาวกาเรเพราะมันเชี่ยวชาญในการพัฒนาและผลิดเทคโนโลยีกองทัพ เราจะเจอตัวเลือกเยอะกว่าในแหล่งค้าขาย แต่ค่าขนส่งจะเพิ่มราคาผลิตภัณฑ์ตามนั้น อย่างไรก็ตาม เราน่าจะหาของกระดับกองทัพได้เยอะในแหล่งค้าขาย พ่อค้าแม้ค้าแทบไม่ได้ผลิตภัณฑ์ระดับกองทัพเพราะบริษัทขายพวกมันสู่กองทัพโดยตรง
“ถ้าอย่างนั้นถ้าเราอยากได้คุณภาพและราคาเหมาะสม ระบบดาวกาเรจะดีที่สุด และถ้าเราอยากได้ตัวเลือกกว้างกว่า เราควรมุ่งหน้าไประบบดาวมีร่าแทน”
“ไม่ใช่มันจะไม่เป็นไรถ้าเราแค่มุ่งหน้าไประบบดาวมีร่าหลังจากเสร็จธุระเราในระบบดาวกาเรเหรอ?”
“หืม นั่นจริง มันจะมีประสิทธิภาพกว่าถ้าเราดูอะไรที่ไม่มีในระบบดาวกาเรในระบบดาวมีร่า มันก็จะง่ายกว่าที่จะได้สารสนเทศมีประโยชน์ในแหล่งค้าขาย”
“ว้าว เธอฟังดูเหมือนโอเปอร์เรเตอร์ทหารรับจ้างจริงๆตอนนี้ มีมิ”
“เพราะทั้งหมดหนูพัฒนาตัวเองอย่างต่อเนื่อง”
มีมิยื่นอกออกมาอย่างภาคภูมิใจ ใช่ พวกมันพัฒนาอย่างดีแน่นอนถูกต้อง
“ได้เลยถ้าอย่างนั้น มันดูเหมือนจุดหมายต่อไปจะเป็นระบบดาวกาเร–”
ทันทีที่ผมเริ่มสรุปการประชุม เสียงเรียกเข้าเครื่องปลายทางผมดัง ด่ะเด๊น! มันเป็นเสียงเรียกเข้าคล้ายกับบางคนกินการเตะสุดตัวหรือถูกตีด้วยไม้เบสบอล
“ส-เสียงเรียกเข้านี้……”
ผมหยิบเครื่องปลายทางข้อมูลจากแจ็คเก็ตของผมแลละดูจอในความกลัว
ใช่ ชื่อที่แน่นอนว่าผมไม่อยากเห็นแสดงอยู่บนมัน
“มีอะไร ฮิโระซามะ?”
“หรือ อะไรกับเสียงเรียกเข้าแปลกๆนั้นอยู่ดี……? มันเป็นใคร?”
เพราะเอลม่าถาม ผมจับเครื่องปลายทางข้อมูลเพื่อให้ทุกคนดูจอได้ดีๆ
“เก่ะ”
ทันทีที่เอลม่าเห็นชื่อแสดงบนจอ สีหน้าเธอเปลี่ยนเป็นขยะแขยงซึ่งหน้า มีมิก็แสดงสีหน้าซับซ้อนด้วย คนหนึ่งบอกไม่ได้ว่าเธอกำลังรู้สึกอะไรแค่จากการมองหน้าเธอ
พี่น้องช่างทำรอยยิ้มขมขื่นขณะพวกเธอมองดูแพดาน
ใช่ แน่นอน เธอจะอยู่ที่นี่
เพราะทั้งหมดกลุ่มโจรสลัดขนาดใหญ่ตอนนี้กำลังอาละวาดทั่วส่วนนี้ ผมเกือบตัดสินใจเมินสายไปเลย แต่ผมกลัวว่าเธอจะทำอะไรถ้าผมทำอย่างนั้น ดังนั้นผมยอมแพ้แล้วทิ้งการต่อต้านทั้งหมดและกดปุ่ม ‘รับสาย’
เมื่อผมทำอย่างนั้น จอโฮโลที่ถูกติดตั้งในโถงกินข้าวถูกใช้งาน และภาพโฮโลแกรมคนสวยผมบลอนด์ในเครื่องแบบทหารสีขาวเนี้ยบๆถูกฉายจากมัน ดาบประจำตำแหน่งเหน็บอยู่บบนเอวบางขอเธอแสดงออกถึงตำแหน่งของเธอที่เป็นขุนนางจักรวรรดิ
『แหม สวัสดี กัปตันฮิโระ มันดีเหลือเกินที่ได้เห็นนายอีกครั้ง』
เธอแสดงรอยยิ้มส่องแสงขณะเธอมอบการทักทาย
“……อา ใช่ ถูกต้อง สวัสดีนาวาอวกาศโทเซเรน่า”
มันจะเป็นบางอย่างมีปัญหาอีกครั้ง ผมแน่ใจ ไม่มีผิดพลาด
แปลโดย: wayuwayu
tipme : tipme.in.th/wayuwayutl
ได้โปรดโดเนทเพื่อสนับสนุนผู้แปล ติดตามข้อมูลข่าวสาร, ติดต่อ: http://linktr.ee/wayuwayu