ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 282 ชีวิตไม่ต้องการเรื่องหักมุม
เรามีเป้าหมายที่อีกสองระบบดาวแต่เราไม่ได้อะไรครั้งนี้
ใช่มีฐานโจรสลัดจริง แต่ไม่มีใครต่อต้าน ที่ฐานไม่มีอะไรอยู่สักอย่าง
แน่นอน มีการปิดกั้นตามระบบดาว
นาวาโทเซเรน่าคิดว่าโจรสลัดจะเร็วกว่าครั้งนี้ การปิดกั้นระบบดาวเป้าหมายเกิดขึ้นด้วยความช่วยเหลือจากกองกำลังกองทัพจักรวรรดิและกองประจำการระบบดาว เกิดขึ้นก่อนหน้าเวลาที่วางแผนว่ากองกำลังหลักจะไปถึงจริง อย่างไรก็ตาม โจรสลัดหายไปได้ต่อใต้เงื้อมมือของทุกคนแม้มีการปิดกั้นที่ทั้งแน่นหนาทั้งรวดเร็ว ไม่มีข้อมูลเลยว่าพวกเขาอยู่ไหนในฐานที่เราเพิ่งยึด ข้อมูลที่อยู่ในอุปกรณ์และเครื่องปลายทางถูกนำมาล้างเครื่องก่อนแล้วจากนั้นทำลายเครื่องทิ้ง มันค่อนข้างทั่วถึง
“มันไม่ตื่นเต้นเลย ใช่มั้ยฮิโระซามะ? หนูคิดว่าจะสู้ตัดสินกันหนักๆเสียอีก”
มีมี่พูดอยู่คนเดียวอย่างเหนื่อยมากและนอนตัวลงบนโต๊ะข้างในห้องกินข้าวใหญ่ของบัวดำ เพราะนี่สมควรเป็นการลองเป็นรองนักบินครั้งแรกเธอเลยดูเหมือนค่อนข้างผิดหวัง
“ไม่เป็นไรหรอก อืม มันไม่เหมือนที่คิดไว้นิดหน่อย ใช่ แต่จบลงแบบนี้ก็มีเหตุผลอยู่”
หลังพูดเสร็จผมจิบชาที่ไม่ร้อนแล้ว
ตั้งแต่แรก โจรสลัดไม่มีปัญญาสู้กับกองกำลังของเราตรงๆ เรื่องคุณภาพของยาน, อุปกรณ์, และบุคลากรนั้นระดับห่างกันเยอะ สู้กันมันแทบชนะไม่ต้องสู้เลย เพราะวิธีการทำงานหลักของโจรสลัดคือโจมตียานพลเมืองที่ส่วนใหญ่ไร้อาวุธ พวกเขารู้อยู่ในใจอยู่แล้วว่าพวกเขาจะแพ้อย่างหนักถ้าพวกเขาสู้กับกองยานกองทัพ
“โจรสลัดธงแดงหนีไปไหนกัน?”
“พวกเขาไม่ได้ติดอยู่กับการปิดกั้นระบบดาวใช่มั้ยล่ะ?”
พี่น้องช่างพักอยู่ในชุดเอี๊ยมที่นี่เหมือนกัน
มันดูเหมือนหุ่นยนต์บำรุงรักษาและโดรนยังคงทำงานอยู่ถ้าเจ้านายของพวกมันพักอยู่ที่นี่ จริงๆแล้วพี่น้องกำลังดูเครื่องปลายทางแท็บเล็ทเป็นพักๆเพื่อดูการทำงานของพวกมันระยะไกล
“พวกเขาหนีไปห้วงอวกาศลึกแหง”
“ห้วงอวกาศลึกเหรอ? ถ้าอย่างนั้นพวกเขามีแผนที่จะใช้เวลาติดอยู่ในการเดินทางครส.จนกว่าเจอโอกาสหนีไปที่ระบบดาวใกล้เคียงเหรอ?”
“มั้ง หรือไม่ก็บางทีพวกเขาวางแผนไว้ว่าจะซ่อนอยู่ตลอดไปเลยจนกว่าเรื่องนี้จะหายร้อน ไม่ว่าพวกเขาทำแบบไหน เราน่าจะไม่ได้เห็นแม้แต่เสี้ยวของพวกเขาเป็นเวลานานอยู่”
ห้วงอวกาศลึก มันดูครุมเครือ แต่จริงๆแล้วมันหมายถึงห้วงอวกาศที่ไม่มีเส้นทางอวกาศขั้นสูงสุด
จากการเรียนรู้เรื่องนี้ได้แสดงมาว่าจุดพักเส้นทางอวกาศขั้นสูงสุดมีอยู่ในระยะหนึ่งจากดาวเคราะห์ และพื้นที่เลยระยะนั้นไปถูกเรียกว่า ‘ห้วงอวกาศลึก’ อย่างน้อยนั่นก็อยู่ในเนื้อเรื่องของเอสโอแอล แต่มิตินี้ก็ควรเหมือนกัน
“นาวาโทเซเรน่าอาจคิดว่าผลลัพธ์นี้ยังไม่พอเพราะเธออยากขยี้ธงแดงให้สิ้นซาก แต่ความจริงที่ว่าเธอไล่องค์กรโจรสลัดใหญ่ออกไปจากระบบดาวใกล้เคียงนั้นก็ใหญ่พอแล้ว เพราะก่อนหน้านี้ไม่เคยมีปฏิบัติการสร้างความเสียหายให้กับองค์กรโจรสลัดใหญ่ได้ถึงระดับนี้ค่ะ”
เมย์ที่นั่งหลังผม พูดในเสียงนุ่มระหว่างเทชาลงแก้วที่ว่างแล้ว
“นาวาโทเซเรน่า, นาวิกโยธินจักรวรรดิ, และกองประจำการระบบดาวได้ชัยชนะทางทหารที่งดงาม และเราจะได้รางวัลเยอะสำหรับงานที่สำเร็จดีด้วย ทุกคนมีความสุขดังนั้นจบบริบูรณ์”
“จบบริบูรณ์…… คนเดียวที่ไม่มีความสุขควรเป็นโจรสลัด”
ระหว่างพูด ทีน่าแสดงสีหน้าที่ผมอ่านไม่ออก
อืม แม้ว่าบางคนไม่มีความสุข สุดท้ายโจรสลัดได้ผู้เสียชีวิตเยอะแล้วยังถูกไล่ออกจากแหล่งกบดานอีก ในแง่นั้นไม่ใช่ทุกคนมีความสุข ผมว่า
“เธอไม่ชอบที่มันเกิดขึ้นเหรอ?”
“มันไม่เหมือนว่าหนูทำอะไรเกี่ยวกับมั้ยได้ รู้ป่ะ หนูเคยอยู่อีกฝั่งของรั้วเมื่อนานมาแล้วบอส แม้แต่ตัวร้ายก็มีสถานการณ์ที่นำพวกเขาทำเรื่องไม่ดี เพราะฉันเคยเห็นคนดีๆเปลี่ยนเป็นโจรเยอะนะ กลับไปเมื่อก่อน”
“พี่สาว……”
“แต่นั่นกับนี่ต่างกันเยอะ ถูกมั้ยล่ะ? ไม่มีเหตุผลที่จะปรานีโจรสลัด”
“ใช่ อืม ถ้ามองจากมุมมองศีลธรรม เรายังอยู่ฝ่ายคนดีที่ปกป้องคนจากความลำบาก แต่ฆ่าโจรสลัดโดยไม่ถามมันแค่…… อืมฉันก็ว่ายังเป็นคนดีอยู่”
“แต่นั่นทำให้พวกเขาไม่มีทางเลือกเลยบอส……”
“เอ่อ เพราะพวกเขาเป็นโจรสลัด”
“ใช่ พวกเขาเป็นโจรสลัด ดังนั้นใช่……”
ทีน่าตอบ แต่ผมและเอลม่าตอบกลับ ถ้าคุยกันว่าจริงๆแล้วการฆ่าโจรสลัดนั้นโหดร้ายและไร้ปรานีแค่ไหนเราคุยเท่าไหร่ก็ไม่จบ และคนที่เกิดมาอยู่กับการใช้ชีวิตเป็นโจรสลัด มันเป็นการใช้ชีวิตเดียวที่เขารู้ว่าใช้ชีวิตอย่างไร ดังนั้นทั้งชีวิตที่เหลือของเขาก็เป็นโจรสลัดได้เท่านั้น ช่วยไม่ได้
มันเป็นอย่างนั้น
“อย่างนั้นเหรอ? ถ้าอย่างนั้นฉันภาวนาให้บอสเกิดใหม่เป็นอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่โจรสลัดในชีวิตหน้า”
ไม่มีทางเลือกนอกจากฆ่าพวกเขาระหว่างที่พูดอย่างนั้นในใจ เพราะพวกเขาแค่รู้จักชีวิตเช่นนั้น พวกเขาเลยสามารถโจมตียานพลเมืองไร้เดียงสา, ขโมยของ, และนำลูกเรือและผู้โดยสารที่ถูก ‘ผ่านข้ันตอน’ และจากนั้นขายพวกเขาให้ลูกค้าได้โดยไม่รู้สึกเสียใจแม้แต่นิดเดียว อย่างน้อยในจักรวรรดิกรากัน การทำตัวเป็นโจรสลัดรับประกันความตายทันที
“อืม ถูกแล้วถูกแล้ว ไม่ใช่เหรอ?”
“ถ้าเธอไม่มุ่งมั่นทำนั่นให้ได้ เธอเป็นทหารรับจ้างเหมือนเราไม่ได้ นั่นทำไมทหารรับจ้างแบบเราระวังมากๆเมื่อเป็นการรับมือกับโจรสลัด”
“อย่างนั้นเหรอ?”
วิสเกอร์เอียงหัวไปด้านข้าง
“ใช่ นั่นแหละที่ฮิโระซามะและเอลม่าไม่เดินไปไหนมาไหนข้างนอกคนเดียว อย่างน้อยพวกเขาพาเมย์ไปด้วยเมื่อไหร่ก็ตามที่พวกเขาก้าวขาไปในโคโลนีและเมื่อไหร่ก็ตามที่เราไปที่ท่ายาน นั่นทำไมเราถึงไปเข้าสาขาของสมาคมทหารรับจ้างหรือกองประจำการทหารก่อนเสมอ ที่ไปเพื่อไปถามเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยของโคโลนีที่เราไป”
“จริงที่ว่าอันตรายกว่านิดหหน่อยนะเมื่อลงจากยานมากกว่าอยู่บนยานเราอยู่ในธุรกิจที่โจรสลัดเกลียดมาก เราก็ต้องระวังพวกแก๊งของโคโลนีกับมาเฟียอวกาศที่อาจเกี่ยวพันกับโจรสลัดด้วยเหมือนกัน อยู่ดีๆพวกเขาก็มากระโดดใส่ในซอยเปลี่ยวหรือบางที่ได้”
หลังพูด เอลม่าทำให้นิ้วชี้วิ่งผ่านคอ
“นั่นน่ากลัวนะ…… ตอนนี้พวกพวกบอสพูดถึง เมย์ซังไปด้วยจริงไม่ว่าเมื่อไหร่ที่บอสและเน่ซังลงจากยาน”
“เพราะเราอยู่ในยานลำเดียวกัน พวกเธอก็อาจตกเป็นเป้าหมายด้วย นั่นทำไมฮิโระเพิ่มความปลอดภัยตลอด หลักๆแล้วเขาซื้อเมย์กับหุ่นยนต์ต่อสู้ก็เพื่อนั่นแหละ”
“เมื่อมาคิดดู หลังๆไม่ว่าเมื่อไหร่ที่เราออกไปข้างนอก บอสบอกให้เราเอาหุ่นยนต์ต่อสู้ไปเป็นคนคุ้มกันและขนของตลอด”
“……ไม่ใช่นั่นปกป้องมากเกินไปหน่อยนึงเหรอ?”
สายตาพี่น้องเน้นมาบนผม ปกป้องมากเกินไปหรือ? ไม่เลย ไม่ แน่นอน ไม่ พวกเธอจะไม่อยากถูกจับโดยคนแปลกหน้าและโดนทำเรื่องโหดร้าย ถูกไหม?
นั่นทำไมผมทำทุกอย่างที่ผมทำได้ไม่ให้นั่นเกิดขึ้น ไม่ใช่มันเรื่องธรรมชาติอยู่แล้วเหรอ?
“โอ้บอสนะบอส และเราก็คิดว่าบอสไม่สนใจเกี่ยวกับเราเลย แต่บอสคิดถึงความปลอดภัยของเราตลอดเหรอ?”
“ถูกต้อง”
“พี่ใหญ่……”
ทีน่ายิ้มมุมปากอย่างมีความสุขด้วยเหตุผลบางอย่าง และสายตาของวิสเกอร์หลงใหลเต็มที่
อะไรกันเนี่ย? อะไรกับที่อยู่ดีๆก็อึดอัดขึ้นมาเล่า
“อืม หัวข้อนี้พอแล้วละ จบประเด็น มาคุยเกี่ยวกับแผนต่อไปของเราแทนเถอะ”
“เธอแค่เปลี่ยนประเด็นกันซึ่งหน้าแบบนี้เลยอย่างนั้นเหรอ”
“เขาเอาไว้ก่อนอีกแล้ว เอลม่าซัง”
“ไม่ได้ยิน ไม่ว่ายังไง มารับรางวัลทันทีที่งานเสร็จแล้วกลับไประบบดาวรีฟิลเถอะ เพราะเราต้องคืนเจ้านี่ด้วย”
หลังจากพูดอย่างนั้น ผมยกเมล็ดต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ที่กำลังพิงเก้าอี้ผมและยกมันขึ้น ปลายผลึกนั้นส่องแสงประท้วง แต่ผมไม่สนใจ
“เพราะฉันเอาของบูชาของเอลฟ์ไปเลยไม่ได้ ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเจ้านี่กันแน่ แต่ฉันจะคืนมันก่อน และหลังจากนั้นมาพยายามอยู่ให้ห่างๆจนกว่าเรื่องจะหายร้อน”
“นั่นก็เหมาะสม เพราะหัวหน้าเผ่ามินฟาดูเหมือนสนใจในตัวเธอมากๆ ฮิโระ”
“อืม เราจำเป็นต้องไปหาเผ่าโรสที่ดินแดนเขาด้วยก่อนเราจะลาจริงๆเพราะเรามีโอกาส ไปหาเหล่าสายเลือดครอบครัวเอลม่าเถอะ”
“นั่นน่าสนุกอ่ะ ฮิโระซามะ”
ด้วยเหตุผลบางอย่าง เรามีความสุขกับการต้อนรับดูแลของเผ่ากราโดและเผ่ามินฟา แต่แทบไม่ได้ติดต่อกับใครจากเผ่าโรสเลย เราไม่ได้คุยเกี่ยวกับเผ่าโรสมากกับลิเลียมที่เป็นคนนำทางเราด้วย
“หลังจากนั้น มามองหาระบบดาวที่มีเทคโนโลยีล้ำหน้าที่เหมาะสม เพื่อหาเกราะพลังงานจักรกลน้ำหนักเบาให้ฉัน และยานใหม่สำหรับเอลม่า ถ้าจะแนะนำอะไรอีก พูดตอนนี้ได้เลยพวกเธอ”
“อืม ถ้ายังไม่ได้คิดว่าจะไปที่ไหนต่อ หนูอยากไปที่ที่มีออฟฟิศสาขาของสเปซดเวิร์กด้วย ขอนะ”
“ใช่ มีหลายอย่างให้ต้องทำเลย อย่างส่งยานที่ซ่อมเสร็จและขั้นตอนอื่นๆอีกหลายอย่าง…… พี่ไม่ถือถูกมั้ยพี่ใหญ่?”
“ได้เลย จริงๆแล้วฉันอยากให้เอลม่าใช้ยานแทนถ้าคุณสมบัตรและสมรรถนะมันดีมาก แต่มันไม่ได้เป็นอย่างนั้นสินะ”
มันดูเหมือนเป็นยานสมรรถนะค่อนข้างสูงเทียบกับยานที่โจรสลัดใช้กันปรกติ แต่มันไม่พอนิดหน่อยที่จะเป็นยานต่อสู้ทหารรับจ้างมืออาชีพ และเพราะมันเป็นยานจากประเทศศัตรู อาจมีขีดจำกัดกับการปรับแต่งมันด้วยชิ้นส่วนที่มีอยู่ในจักรวรรดิกรากันอย่างเดียว
“ถ้าอย่างนั้น มีมี่ เธอกับทีน่าและวิสเกอร์ปรึกษากันว่าเป้าหมายไหนต่อไปดี”
“รับทราบ!”
“อืม จบการประชุม เราจะรอพร้อมก่อนตอนนี้เผ่าว่ามีออกศึกฉุกเฺฉิน เมย์ ได้โปรดดูแลและขับบัวดำต่อเหมือนเคย”
“ได้ค่ะท่าน”
“รับทราบ นายท่าน”
ถึงนี่ก็จบเรื่องวุ่นวายของโจรสลัด
หลังจากนี้ เราจะกลับไปสบายกันเหมือนเคยๆต่อ
