ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 284 จอมเก็บดวงเฮงแมรี่
『เราขอต้อนรับท่านสู่ท่ายานของเรากัปตันฮิโระ』
“ขอบคุณ”
ระหว่างตอบการสื่อสารจากสำนักงานผู้ดูแลท่ายาน ผมใช้เครื่องต้นทางกฤษณะเพื่อดูสถานการณ์ข้างในบริเวณท่ายานของโคโลนีรีฟิลไพร์ม
“มียานไม่คุ้นหลายลำจอดอยู่นี่”
“ไม่คุ้นเหรอ?”
มีมี่เอียงหัวสงสัยไปด้านข้างหลังจากได้ยินผมพูด
ความสับสันของมีมี่เกี่ยวกับคำพูดผมแน่นอนว่ามีเหตุผล สำหรับพวกเราที่ไม่มีโคโลนีบ้าน ยานทั้งหมดที่จอดอยู่ข้างในบริเวณท่ายาน ‘ไม่คุ้นเคย’ ทั้งนั้้น มันไม่ปรกติที่จะเจอยานที่รู้จักเหมือนเรสตาเลียสของนาวาโทเซเรน่าระหว่างเดินทางจากโคโลนีสูโคโลนี
“อ๊ะ เธอหมายถึงรุ่นไม่คุ้นเหรอ? แน่นอนมีรุ่นยานที่ไม่รู้จักอยู่นั่น”
“พวกเขาเป็นทหารรับจ้างหรือกองยานสำรวจห้วงอวกาศลึกเหรอ?”
“ฉันพูดมั่นๆไม่ได้เพราะมียานที่ไม่รู้จักเยอะ แต่มันดูเหมือนความสามารถในการต่อสู้มันสูงไปนิดนะสำหรับกองยานสำรวจหรือขบวนยาน ถ้าต้องพูด พวกเขาดูเหมือนกองยานทหารรับจ้าง”
อะไรที่เตะตาผมมากที่สุดคือยานอวกาศประเภทเล็กสีแดงสดที่จอดอยู่กลางเหล่ายานไม่คุ้น มันเป็นยานประเภทเล็กที่ค่อนข้างใหญ่ มันน่าจะพอๆกันกับกฤษณะเมื่อเป็นเรื่องขนาด นั่นหมายถึงมันเฉียดๆขีดจำกัดเรื่องขนาดของยานอวกาศประเภทเล็ก แล้วสำหรับอาวุธยุทโธปกรณ์…… จริงๆแล้วผมไม่แน่ใจ มองผ่านๆแค่เห็นบางอย่างที่ดูเหมือนปืนใหญ่ลำกล้องใหญ่ติดอยู่เหนือลำตัวยาน
“ยานลำนั้นเด้นเด่น”
“อ่าฮะ มันค่อนข้างเหมือนกฤษณะนิดนึง”
มันค่อนข้างมีศิลปะการออกแบบคล้ายๆกัน รูปทรงโดยรวมต่างกันเนื่องจากปืนใหญ่ลำกล้องใหญ่ติดอยู่ที่ลำตัวยาน แต่แน่นอนว่าคล้าย
“คิดไงมั่งเธอ?”
เอลม่าถามระหว่างดูกองยานไม่คุ้นเรียงแถวในบริเวณท่ายาน ผมคิดอย่างไรน่ะหรือ? พูดอีกอย่าง ผมคิดว่าพวกเขาเกี่ยวข้องกับโจรสลัดธงแดงไหม? ผมว่านั่นที่เธอถาม
“ไม่แน่เหมือนกัน ฉันแค่อ่อนไหวน่ะรู้ไหม แต่ยังดีกว่าที่จะคอยระวัง เหมือนที่พวกเขาพูด ใต้ประภาคารนั้นมืดที่สุด”
“มันมืดที่สุดใต้ประภาคาร…… ถ้าเป็นอย่างนั้น พวกเขาทำอะไรกล้าๆนะ ฮิโระซามะ”
“เพราะพวกเขาเป็นคนที่เลือกสู้กับกองทัพจักรวรรดิ พี่แน่ใจว่าพวกเขากล้าพอทำอย่างนี้เป็นอย่างน้อย”
ระบบดาวรีฟิลเป็นระบบดาวแรกที่เรากวาดล้างอิทธิพลโจรสลัดธงแดงเนื่องจากปฏิบัติการปราบขนาดใหญ่นำโดยกองทัพจักรวรรดิ ปรกติมันคิดไม่ได้เลยว่าโจรสลัดจะกล้าเต้นหมุนตัวบัลเล่ต์มาอยู่ในท่ายานของโคโลนีหลักของระบบดาว แต่ระบบวงจรสมองของโจรสลัดอวกาศส่วนใหญ่แล้วไหม้ไปนานแล้วอยู่ดี ดังนั้นผมไม่ว่าพวกเขาหรอก มันจะไม่แปลกไม่ว่าแผนที่พวกเขาทำไร้สาระแค่ไหน
“เมย์”
“ค่ะ ดิฉันตรวจข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับการรักษาความปลอดภัยของรีฟิลไพร์มในสองสัปดาห์ที่ผ่านมาก ไม่ได้ดูเหมือนมีปัญหาอะไร ไม่มีหลักฐานถึงการหลอกตาถูกพบเท่าที่เห็น เนื่องจากปฏิบัติการปราบไม่นาน ความสงบเรียบร้อยและการรักษาความปลอดภัยพัฒนาขึ้นด้วยเหมือนกันค่ะ”
“อย่างนี้นี่เอง”
ไม่มีข้อมูลหน้าสงสัย หืม ไม่มีอะไรสักอย่างเลย
แต่ผมแค่สะบัดความรู้สึกว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากลไม่ได้
“หน้าเธอพูดหมดแล้ว เธอคิดว่ามีอะไรเกิดขึ้นอย่างนั้นเหรอ?”
“ฉันแค่รู้สึกไม่ดีมากๆกับทั้งหมดนี่ มันเป็นลางสังหรณ์แรงว่ามีปัญหาเป็นกองจะมาหาเรา”
“อ๊ะ– ……นั่นหมายถึงพวกเขาไม่ดีสินะ”
“แน่นอน มาระวังมากกว่าปรกติเถอะ”
มีมี่หัวเราะหน้าบูดๆระหว่างเอลม่าถอนหายใจยอมรับชะตา
มันไม่เหมือนว่าผมรู้สึกไม่ดีเพราะผมอยากรู้สึกไม่ดีเสียสักหน่อย รู้ไหม?
มีมี่ตัดสินใจที่จะอยู่ต่อบนยานและทำการขอลงดาวรีฟิลที่สี่ หรือทีต้าตามที่คนพื้นที่เรียก
เราจะมุ่งหน้าไปท่ายานอวกาศใหญ่ตั้งอยู่ในดินแดนเผ่าโรสทีหลัง แต่โชคไม่ดี จะไม่มีที่พอสำหรับให้บัวดำลงจอด แต่กฤษณะจอดได้ไม่มีปัญหา
เราไปท่ายานผสมที่เราใช้ก่อนหน้าได้ แต่มีโอกาสดีที่เราจะเจอกับกลุ่มคนเยอะจากเผ่ามินฟาและเผ่ากราโด เหตุผลสำหรับการลงดาวครั้งนี้เพื่อเยือนเผ่าวิลโรส ซึ่งเป็นหนึ่งในเผ่าสาขาของเผ่าโรส ดังนั้นผมอยากห่างๆจากเผ่ามินฟาแและเผ่ากราโด
“พวกสาวๆพวกนั้นจะไม่เป็นไรใช่มั้ยเนี่ย?”
“พี่ไม่คิดว่าพวกเธอจะเจอปัญหาอะไรตราบใดที่พวกเธออยู่ข้างในยาน เราเปิดโล่พลังงานก่อนเราออกมาอยู่แล้ว และแม้ว่ามีศัตรูฝ่าโล่และตัวถังได้ ยังมีหุ่นยนต์ต่อสู้ให้รับมืออีก”
“ดิฉันกำลังเฝ้าดูสถานะของบัวดำค่ะนายท่าน ดังนั้นไม่จำเป็นต้องกังวลมากมายหรอกค่ะ”
มาตราการความปลอดภัยของบัวดำวันนี้ก็สมบูรณ์แบบด้วย พวกมันแน่นหนาเป็นพิเศษตอนนี้เพราะเราถูกเล็งโดยพวกธงแดงพวกนั้น ผมทำตัวให้แน่ใจว่าทำตัวระวังกว่าปรกติ 50% และมันไม่ใช่แค่ผมกับเอลม่าที่มุ่งหน้าไปสมาคมทหารรับจ้างครั้งนี้ เมย์ก็ติดมาด้วยเหมือนกัน
“สถานการณ์ในโคโลนีไม่ได้ดูเปลี่ยนไปมากขนาดนั้น”
“เธอพูดถูก”
เราสังเกตุรอบข้างอย่างระวังขณะเราเดินออกจากบริเวณท่ายานที่บัวดำจอดและเดินต่อไปถึงสาขาสมาคมทหารรับจ้าง ยานอีกหลายลำจอดอยู่ข้างในบริเวณท่ายานมากกว่าครั้งที่แล้วที่เรามาที่นี่แต่โดยรวมนั้นไม่ได้ดูเหมือนหลายอย่างเปลี่ยนไปมากจนสถานการณ์โดยรวมเปลี่ยน และบริเวณท่ายานยังทำงานเหมือนปรกติ
แต่อย่างที่คาด กองยานแปลกๆนั้นไม่ได้ดูเหมือนเป็นยานค้าขายที่มีของเยอะสำหรับค้าขาย
“พวกเขาดูมีวินัยแบบเห็นพวกเขาแล้วนึกถึงทหาร”
“เหมือนที่ท่านพูดเอลม่าซามะ พวกเขาจำนวนหนึ่งคอยดูกลุ่มเราอยู่ แต่พวกเขาไม่ทำตัวเด่น”
“พวกเขาดูเหมือนทหารอย่างนั้นเหรอ พวกเขาปล่อยบรรยากาศน่าสงสัยออกมา”
หน่วยลึกลับที่ใช้ประโยชน์กลยุทธ์แนวทหารเข้ามาในใจผม แน่นอนผมไม่อยากเกี่ยวข้องกับพวกเรื่องลับๆล่อๆในกองทัพ นั่นทั้งกองทัพจักรวรรดิและกองกำลังเวเรเวเรม
“พวกเขาติดต่อบางคน มันแค่แป้ปเดียวดิฉันเลยแทรกซึมไม่ได้ แต่มันดูเหมือนพวกเขาให้สัญญาณบางอย่างกับอีกฝ่ายหนึ่ง”
“อึก…… นี่ยิ่งนานยิ่งน่าสงสัยขึ้นไปทำอะไรที่มาทำให้เสร็จๆแล้วออกไปจากที่นี่ให้เร็วเถอะ”
เหตุผลที่เราลงมาเสี่ยงที่เปิดแบบนี้ก็เพื่อดูปฏิกิริยาของกองยานไม่รู้จัก ทำอย่างนี้มันเสี่ยงเกินไปไหม? แต่ยกเว้นว่าเรารู้ว่าอีกฝ่ายตตอบโต้อย่างไร มันจะตัดสินใจยากว่าต่อไปใช้มาตราการป้องกันอะไรดี
“เราควรแค่อยู่ในบัวดำมั้ยเนี่ย?”
“ฉันล่ะสงสัย อืม อย่างน้อยตอนนี้เราก็แน่ใจว่าพวกเขาสนใจเราถูกมั้ยล่ะ?”
“ใช่ฉันก็ว่า”
หลังจากเดินสักพัก ในที่สุดเราก็มาถึงอาคารสาขาสมาคมทหารรับจ้างและรีบเข้าไปโดยไม่มีใครกวนเราเป็นพิเศษ สมาคมดูเหมือนผ่อนคลายกว่าปรกติซึ่งน่าจะเนื่องจากการปราบโจรสลัดที่กวาดล้างโจรสลัดออกจากระบบดาวเยอะและสรุปไปไม่นาน
สายตาของพนักงานต้อนรับเอลฟ์หญิงที่ดูเหมือนว่างเกินไปสว่างขึ้นมาเมื่อเห็นกลุ่มเรา
“ยินดีต้อนรับค่ะ!”
“เอ่อ ต้อนรับขนาดนั้นนี่อะไรกัน? จริงๆแล้วเรามาห้องอาหารเหรอไงเนี่ย?”
“นี่น่าจะเป็นครั้งแรกที่ฉันได้รับการต้อนรับแบบนี้ในสาขาสมาคมทหารรับจ้าง……”
ผมและเอลม่ายิ้มมุมปากให้กันในความสนุกและมุ่งหน้าโต๊ะรับแขกที่เจ้าหน้าที่เอลฟ์หญิงร่าเริงรอเราอยู่
พูดถึงแล้ว เมย์ตามเราเงียบๆพร้อมสีหน้าแน่วแน่ เธอไม่ได้ดูเหมือนมีความคิดเห็นอะไรเกี่ยวกับการวางตัวของเจ้าหน้าที่สมาคม
“อ่ะฮ่าฮ่า ขอโทษนะคะ ไม่มีใครมาสาขาเราไม่กี่วันที่ผ่านมาน่ะ”
“สาขานี้ไหวมั้ยเนี่ย?
“ที่นี่ทำหน้าที่ครึ่งหนึ่งเป็นออฟฟิศกิจการอยู่ดี ดังนั้นฉันว่ามันไม่เป็นไร แต่ไม่มีงานอะไรเลยเหรอคุณ?”
“ไม่มีเลยค่ะ เมื่อสี่วันก่อน ยานค้าขายที่หลงมาที่นี่เนื่องจากปฏิบัติการกวาดล้างโจรสลัดแต่ออกไปทั้งหมดทีเดียว และกิจกรรมของเหล่าโจรสลัดหายไปหมดด้วยเหมือนกัน”
หลังจากพูดอย่างนั้นเจ้าหน้าที่สมาคมหญิงยักไหล่
“โจรสลัดในระบบดาวใกล้ๆถูกกวาดล้างหมดเลย ดังนั้นมันเป็นเรื่องธรรมชาติที่จะไม่มีงานอะไรเหลือให้ทำ”
“อีกสักพัก ยานค้าขายใหม่น่าจะมาถึงที่นี่ ดังนั้นมันจะมีชีวิตชีวาอีกครั้งแหละค่ะ”
“เข้าใจแล้ว ถ้าอย่างนั้น เอ่อ กองยานที่ตอนนี้จอดในบริเวณท่ายานเป็นหน่วยทหารรับจ้างสำหรับยานค้าขายที่จะมาถึงเหรอ?”
“ใช่ค่ะ มันเป็นหน่วยทหารรับจ้างชื่อว่าหอกแดง หัวหน้าของเขาเป็นระดับทอง”
“ระดับทองหืม ถึงอย่างนั้นพวกเขาระดับสูงกว่าเอลม่า”
“อืม ขออภัยที่เป็นแค่ระดับเงินละกัน”
เอลม่าเตะแข้งผม มันเจ็บจริงๆรู้ไหม แต่อย่างเป็นเรื่องธรรมชาติที่หัวหน้าทั้งหน่วยทหารรับจ้างเลื่อนระดับได้เร็วกว่าเอลม่าผู้เป็นหมาป่าเดียวดายก่อนหน้านี้
เอ่อ มันไม่เหมือนผมรู้เปอร์เซ็นต์การประเมินความสำเร็จที่ได้รับกันตรงๆเป็นเรื่องปรกติ
เอ๋? ผมสงสัยหอกแดงไหม คุณถาม? อืม ใช่ ผมไม่มีหลักฐาน แต่ผมรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ปรกติเกี่ยวกับคนพวกนั้น
เพราะจังหวะเวลาที่พวกเขาปรากฏมันสมบูรณ์แบบเกินไป พวกเขามีข้ออ้างที่จะนั่งว่างในโคโลนี และหัวหน้าพวกเขาแม้แต่เป็นระดับทอง มันเนียนและสมบูรณ์แบบเกินไป แน่นอน ผมจะสงสัยกลุ่มที่มาผ่านผมเพราะปัญหาชอบเกิดกับตัวผม ผมอาจฟังดูหวาดระแวงเกินไป แต่ตัดสินจากประสบการณ์ก่อนหน้าทั้งหมด มันแค่ช่วยไม่ได้รู้ไหม……
“โอ้ มันดูเหมือนระดับทองที่พูดกันเพิ่งมาถึง”
เมื่อผมหันกลับเพื่อตามสายตาของเจ้าหน้าที่เอลฟ์หญิง ผมเห็นผู้หญิงสวยที่เมื่อเห็นครั้งแรกมันบอกออกมาว่าดุ ผู้หญิงคนนั้นโดนขนาบด้วยผู้ชายดูแข็งแรงกล้ามโต
เธอเป็นผู้หญิงที่เด่นเกินไป เธอมีผมชมพูสดที่เด่นมากจริงๆ เสื้อผ้าของเธอก็เตะตา เธอใส่เสื้อ, ที่รัดเอว, และกระโปรง, พร้อมปืนเลเซอร์สองกระบอกเหน็บอยู่ที่เอวบางๆ
เอ่อ ผมควรพูดอย่างไรดี?
ระหว่างทุกคนรอบเธอใส่เสื้อผ้าเหมาะสำหรับฉากไซไฟ มีแค่เธอใส่อะไรบางอย่างปรกติ มันเป็นเสื้อผ้ามาจากแนวแฟนตาซียุคโบราณมากกว่าอะไรอื่นเลย
แต่ยกเว้นปืนเลเซอร์ที่เหน็บอยู่ที่เอวเธอทั้งสองข้าง
“หืมมม……?”
ผู้หญิงก็มองผมหัวจรดเท้า เหมือนเธอประเมินผม มันค่อนข้างรู้สึกเหมือนงูตัดสินใจว่าตัวข้างหน้าเหมาะเป็นเหยื่อหรือไม่
“ไม่คิดเลยว่าจะได้เจอคนดังในที่แบบนี้ เธอกัปตันฮิโระไม่ใช่เหรอ?”
“แน่นอน แต่ฉันไม่รู้จักเธอ”
“ฮ่าฮ่า แต่แถวนี้รู้จักฉันดีนะรู้มั้ย? อืม แต่ฉันว่าฉันไม่ดังเท่าคุณ”
ผู้หญิงมั่นหน้าก้าวมาข้างหน้าและมอบชื่อของเธอ
“ฉันกัปตันแมรี่ เหมือนคุณ ฉันเป็นทหารรับจ้างที่สร้างชื่อด้วยการล่าโจรสลัด ฉันก็ถูกรู้จักเป็นคุณหวานจอมเก็บดวงเฮงแมรี่”
“ขอบคุณที่แนะนำตัวอย่างสุภาพ เธอรู้จักฉันอยู่แล้ว แต่ให้ฉันได้แนะนำตัวตอบ ฉันกัปตันฮิโระ เราไม่ต้องจับมือหรอก ใช่มั้ย?”
ผมมีลางแรงจัดเมื่อผมสบตากับกัปตันแมรี่ที่ยิ้มมุมปาก
ผู้หญิงคนนี้เป็นศัตรูแน่นอน
