ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 292 คนของตระกูลหลักวิลโรส
“อะร้า เธอเป็นแค่เด็กเล็กเมื่อเธอมาที่นี่ครั้งแรก แต่ตอนนี้ดูเธอสิ เธอโตเป็นคุณนายเต็มตัวแล้ว”
“เธอดูสง่าจริงไม่ใช่เหรอ?”
“ถ้าอย่างนั้นนี่รักแท้คนเดียวของเอลม่าเหรอเนี่ย?”
“เจอแล้ว ทุกคนดูสิ นี่เป็นโฮโลที่เราเก็บไว้เมื่อเอลม่าจังมาที่นี่ครั้งแรก”
“เดี๋ย- อย่าค่ะ หยุด ได้โปรดอย่าให้พวกเขาดู”
เมื่อเรา หรือเอลม่ามาถึงบ้านของตระกูลหลักวิลโรส เธอถูกล้อมทุกฝั่งโดยป้าและญาตทันทีและกลายเป็นเหมือนแค่แมวเชื่องๆเมื่ออยู่กับพวกเธอ ตอนแรกเธอไม่ให้ทำ แต่ความพยายามเธอสูญเปล่า และเมื่อมองตัวเธอดูแล้วมันค่อนข้างน่าสงสาร
“ว้าวน่าทึ่งอ่ะ”
“ฉันอดไม่ได้ที่จะจำเวลาเมื่อเธอยังเป็นเด็กน้อยและอิจฉาคนอื่นอายุเท่ากัน…..”
“ใช่ๆ ด้วยความเคารพ”
อย่างไรก็ตาม ผมถูกล้อมโดยสมาชิกชายของครอบครัวหลักวิสโรส ตรงข้ามเราคือมีมี่และพี่น้องช่างที่กำลังกินขนมที่ถูกนำออกมาเรื่อยๆระหว่างดูวีดีโอโอโฮโลเอลม่าน้อย พร้อมด้วยเมย์ดูทั้งหมดจากข้างหลัง
“บินตามสบายในอวกาศเป็นทหารรับจ้างเป็นฝันผู้ชายจริงๆ”
“และมันยิ่งดีกว่านั้นเมื่อไปด้วยกันกับผู้หญิงสวยๆ”
“เอลฟ์อย่างพวกคุณค่อนข้างอายุยืน ดังนั้นมันไม่เหมือนว่าสายเกินไปสำหรับคุณนี่ถูกมั้ย?”
เมื่อผมพูดแบบนั้น พวกผู้ชายเอลลฟ์มองหน้ากันและส่ายหัวถอดใจแล้ว
“มันจริงที่เราโหยหาการผจญภัย, ความโรแมนติก, ความตื่นเต้น, และคนสวยๆ แต่พูดตรงๆผมไม่คิดว่าพวกเราคนใดๆที่อยู่ตรงนี้มีความมั่นใจจริงที่จะทิ้งทุกอย่างไว้ข้างหลังเพื่อตามฝันอย่างนั้น”
“ใช่ เพราะเธอต้องทิ้งบ้านเกิด, ครอบครัว, กับชีวิตมั่นคง……”
“นั่นทำไมเราเคารพคนแบบเธอที่เป็นทหารรับจ้างที่ประสบความสำเร็วมากๆ”
“เข้าใจแล้ว แต่ทำไมพวกคุณดูสาวๆของผมอยู่นั่นเหมือนคนอายุเลขสิบหาประสบการทางเพศ?”
“หยาบคายมาก เราเป็นสุภาพบุรุษผ่านการรับรองแล้ว ฉันจะให้เธอรู้ไว้”
“ฉันมีภรรยาแล้วครับ”
“……ฉันควรตัดสินใจเป็นทหารรับจ้างมั้ยเนี่ย?”
หนุ่มเอลฟ์ที่เด็กที่สุดพูดเบาๆออกพึมพำ
ผมไม่แน่ใจว่าคุณจะเจอปัญหามากเท่าไรถ้าเอาจริงกับแผนนั้น แต่เต็มที่แล้วกัน แต่ให้ใจจริงว่าแน่ใจแล้วว่าถ้าตายขึ้นมาจะไม่มาหลอกฉันเมื่อคุณออกข้างนอกเข้าใจไหม? ผมล้างมือจากความรับผิดชอบทั้งหมด
“แต่ อืม ขอโทษที่ถาม…… แต่ไม่ใช่ยากที่มีเยอะมากเหรอ?”
“อืม นิดหน่อยน่ะผมว่า……? ผมแค่ให้แน่ใจว่าฝึกตัวเองประจำเพื่อให้ผมรับมือกับอะไรที่มาทางผมก็ได้”
คนไม่จำเป็นต้องต้องฝึกร่างคนรัก คนนั้นก็ต้องสร้างเรี่ยวแรงให้เพิ่มขึ้นไป อืม แต่ผมฝึกท่อนล่างเยอะเป็นผลลัพธ์อยู่ดี
“คุณดูเหมือนตั้งใจนะ”
“เหมือนที่ฉันคิดเลย มันสำคัญที่เรี่ยวแรงสินะ……”
“พวกนายทั้งหมดมาตื่นเต้นอะไรกันหน้าลูกเขยฉันเนี่ย?”
แค่เมื่อเราสนทนากันเกี่ยวกับเรื่องลามกและกำลังจะพูดเยอะขึ้นไปอีก เสียงบาริโทนมีอำนาจดังมาจากหลังเรา มันฟังแล้วเหมือนเรากำลังโดนตำหนิ แต่มันไม่ได้รุนแรงขนาดนั้น มันเหมือนกับตกใจการกระทำมากกว่า
“คุณค่อนข้างช้าไม่ใช่เหรอ หัวหน้าครอบครัว?”
“ฉันต้องพูดกับนาซาริสสักคำสองคำเกี่ยวกับที่เกิดขึ้นวันนี้ ฉันขอโทษ แต่ลูกเขยที่รักจริงๆแล้วไม่ชอบประชุมแบบนี้ มันสายเกินไปเมื่อฉันรู้พูดตรงๆ แค่คุณมาหาได้ยังไง……?”
เอลฟ์วัยกลางคนดีๆผู้เรียกผมว่าลูกเขยน่าจะเป็นหัวหน้าตระกูลหลักของเผ่าวิลโรส พอมาคิดดู ผมคิดว่าเขาอยู่ในโถงรวมพลเผ่าระหว่างประชุม
“ฉันนีอุส ฉันเป็นหัวหน้าของตระกูลหลักวิลโรส… แต่ฉันว่าคุณไม่ต้องถืออะไรเช่นนั้น ลูกเขย ไม่ว่ายังไง เพราะคุณจะแต่งงานกับลูกสาวตระกูลวิลโรส คุณก็เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว ได้โปรดทำเหมือนผมเป็นพ่อหรือลุงเขยนะลูกที่ดี”
“ขอบคุณมากครับ เราแค่อยู่ระยะเวลาสั้นๆ แต่เราจะอยู่ในความดูแลของคุณ”
ที่ผมประทับใจกับหัวหน้าครอบครัวคือเขาค่อนข้างเป็นคนใจกว้าง ไม่ว่าอย่างไร ผมขอบคุณแบบและคำนับแบบจริงใจในความเคารพ มันเป็นความเชื่อของผมที่จะต้องจ่ายเมตตาด้วยเมตตาและเสนอคำขอบคุณเมื่อมันสมควรทำ แน่นอนตรงข้ามกันก็จ่ายตรงข้ามเหมือนกันด้วย
“อุมุ คุณดูเหมือนเป็นผู้ชายที่ดี ลูกเขย ฉันอยากให้พวกคุณทั้งหมดรู้สึกเหมือนอยู่บ้านและผ่อนคลายเมื่อคุณอยู่ที่นี่ ได้โปรดค้างคืน”
“ผมซาบซึ้งกับข้อเสนอ แต่พวกเขาจองโรงแรมให้เราแล้วน่ะครับ”
“อย่ากังวลเรื่องนั้น คุณแค่มองข้ามสถานที่ของเจ้าเวรโหยเงินนั่น เพราะฉันแน่ใจว่าเขาจะเตรียมโรงแรมที่เขาเป็นเจ้าของ เราไม่รู้ว่าเขาจะทำขนาดไหนเพื่อที่จะให้คุณคิดดีๆกับเขาลูกเขย”
นีอุสซังพูดเร็วๆโมโหระหว่างทำสีหน้าขยะแขยง
“เหมือนคุณจะอารมณ์บูดวันนี้นะหัวหน้าครอบครัว”
“แต่นอนว่าบูด ลูกเขยและเอลม่าจังมาหาเราโดยเฉพาะรู้มั้ย? และพวกเขาทำมันเป็นเรื่องใหญ่และเอาทั้งเผ่าไปเกี่ยวข้องแทน พวกเขาอาจเป็นหัวหน้าเผ่าโรส แต่ยุ่งกับเรื่องส่วนตัวแบบนี้มันใช้อำนาจผิดๆ”
นีอุสซังยิ่งโมโหมากขึ้นเรื่อยๆขณะเขาพูด และเส้นเลือดเด้งออกมาบนหน้าผากเขา อย่างไรก็ตาม ผมยังตะหงิดกับ “เอลม่าจัง” เอลม่าจัง… ถ้าอย่างนั้นเธอยังเป็นเอลม่าจังที่นี่
“ฮิโระซามะฮิโระซามะ! ดูสิ! ไม่ใช่เอลม่าซังที่ยังเด็กแค่นารักเหรอ!?”
“เฮ้-!”
“มานี่ดูนี่ด้วยดิบอส เน่ซังน่ารักมากๆ”
“เธอดูเหมือนตุ๊กตาเลย น่ารักมาก”
ผมถูกชวนโดยสาวๆผมเลยทิ้งพวกผู้ชายไว้ข้างหลังและไปดูวีดีโอและภาพวัยเด็กของเอลม่าด้วยกันกับพวกเธอ
“ด-เดี๋ยว! หยุดตรงนั้นเลยนะ! เธอดูไม่ได้อย่างแน่นอนฮิโระ!”
“อ่ะร้าร้า แค่ดูสิว่าเธออายแค่ไหน”
“ป-ปล่อยฉัน!”
เอลม่าพยายามหยุดไม่ให้ผมไปแต่เธอถูกจับไว้โดยผู้หญิงครอบครัวโรส ตอนนี้แหละโอกาส……!
“นี่ฮิโระซามะ ดูนี่สิ”
“อุว้า เธอน่ารักโคตร”
ภาพและวีดีโอวัยเด็กของเอลม่าที่มีมี่เอาให้ผมดูโดยใช้เครื่องปลายทางแท็บเล็ทคือเอลม่าตัวน้อยที่น่ารักแบบใจฟู ผมเงินของเอลม่ายาวไปถึงกลางหลังและด้วยตาใสๆโตๆมันเพิ่มความน่ารักยิ่งมากขึ้นอีก เธอเป็นเด็กที่สวยจริงๆ เธอใส่ชุดเจ้าหญิงฟูๆ
“พวกเธอไม่คิดว่าเน่ซังจะยังใส่ชุดเจ้าหญิงได้ดีนะแม้ว่าตอนนี้เหรอ?”
“เพราะเอลม่าซังดูก็สง่าทำตัวก็สง่าเกี่ยวกับเธอไง”
“รู้อะไรมั้ย? จริงๆแล้วนั้นฟังดูดี ฉันจะให้แน่ใจว่าซื้อชุดสวยๆแบบนี้ครั้งหน้า”
“อยากไปดูสาขาร้านที่เราซื้อเสื้อผ้าหนูก่อนหน้ามั้ยฮิโระซามะ?”
หืม? พูดถึงแล้วผมเข้าร้านที่ดูเหมือนมีเสื้อผ้าเหมือนอะไรที่อยู่บนบันทึกวีดีโอเมื่อผมไปเดทกับมีมี่นานมาแล้ว
แต่มีมี่ไม่ได้ใส่ชุดสไตล์โลลิต้าที่ผมซื้อมามากขนาดนั้น
ช่างน่าเสียดาย แต่ผมว่าบังคับเธอให้ใส่มันถ้าเธอไม่ชอบมันนั้นไม่ดี
“เฮ้ นี่เป็นความคิดนึงนะ ทำไมไม่ซื้อชุดแบบนี้ให้พวกเธอทั้งหมดล่ะ?”
“เอ๋? เราด้วยเหรอบอส?”
“แต่หนูไม่คิดว่าพวกมันจะดูดีกับคนแคระอย่างเราพี่ใหญ่……”
“ฉันจะบอกว่าไม่ใช่ อยากใส่สักชุดมั้ยเมย์”
“ถ้าเป็นความหวังของท่านค่ะนายท่าน”
“ฉันจะไม่ใส่สักชุดแน่ๆ เธอได้ยินมั้ย!?”
เอลม่าร้องดังประท้วง แต่มันจะง่ายที่จะสำเร็จเป้าหมายของผมถ้าผมไหว้วานให้เหล่าคุณนายของวิลโรสช่วย
ฟุฟุ ผมเป็นชายผู้ไม่ลังเลที่จะใช้วิธีแบบนั้นเพื่อได้รับเป้าหมายที่สำเร็จ ถ้าจำเป็น ผมเตรียมติดสินบนเหล่าคุณนายวิลโรสด้วยถ้ามันนำไปสู่ความสำเร็จ
ไม่ว่าอย่างไร ผมว่าเราต้องอยู่ในบ้านของครอบครัววิลโรสตอนนี้และพูดเกี่ยวกับแผนเราพรุ่งนี้ทีหลัง
และไม่เพื่อเล่นไพ่มือนั้นที่คิดไม่ดีกับพวกเขาและต่อต้าน ทำอะไรดีๆและช้าๆก็เป็นตัวเลือกที่ดีด้วย ยิ่งเราใช้เวลาที่นี่มันจะได้เปรียบสำหรับพวกเขา อย่างน้อยนั่นที่พวกเขาคิด แต่จริงๆแล้วอาจไม่เป็นอย่างนั้นจนน่าตกใจ
