ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 301 เวลาผ่อนคลาย
เริ่มไลท์โนเวลเล่ม 10
ผมตื่นเพราะความรู้สึกว่าบางอย่างจิ้มแก้มผม
อะไรที่ทักผมคือเพดานเดิมๆ มันเป็นเพดานห้องนอนในบัวดำ ผมรู้สึกอุ่นจากทั้งสองข้างกาย อา ใช่แล้ว ผมนอนด้วยกันกับทีน่าและวิสเกอร์เมื่อคืน ดังนั้นมันน่าจะเป็นหนึ่งในพี่น้องสองคนที่จิ้มแก้มผม ผมจับสิ่งที่จิ้มแก้มผมเบาๆระหว่างระวังไม่ได้สองคนที่หลับข้างผมตื่น
หืม? นี่อะไร?
“……เท้าเหรอ?”
จริงๆแล้วมันเป็นเท้าเล็กๆที่จิ้มแก้มผม
ฟุ่มุ มันเล็กและน่ารักแต่ไม่ได้นุ่มอย่างน่าตกใจ บางทีเพราะงานทั้งหมดที่เธอยืนทำหรือ? แต่เธอมีท่านอนหนึ่งจริงๆเลย…… ถ้าอย่างนั้นนี่เท้าทีน่าอย่างนั้นหรือ?
“อึน…… มันได้เวลาลุกแล้วเหรอ?”
ผมได้ยินเสียงทีน่าตรงข้ามกับทิศทางที่ผมจับเท้าอย่างน่าตกใจ
เมื่อผมหันไปว่าเสียงมาจากไหน ผมเจอทีน่าที่ตายังงัวเงียกำลังปรับตำแหน่งหัวบนแขนผม ถ้าอย่างนั้นเจ้าของเท้าคือ–
“เท้า…… แน่นอนว่าวิสเกอร์มีนิสัยตอนนอนไม่ดีเลยนะ”
“ฉันว่านั่นพูดไม่ถึงระดับของมันจริงๆนะ”
แค่หัวและเท้าเธอกลับกันได้อย่างไรตอนนอน? วิสเกอร์ดูเหมือนหัวดีกว่าในสองคน แต่บางครั้งเธอก็แปลกอยู่
“เมินวิสเกอร์ก่อนเหอะน่าตอนนี้ หวัดดีบอส”
“สวัสดีตอนเช้าทีน่า”
ผมขยับแขนท่อนบนไม่ได้เพราะเธอใช้เป็นหมอน ผมเลยแค่งอศอกนิดหน่อยเพื่อลูบผมทีน่าด้วยปลายนิ้ว ใช่ ผมเอื้อมเกือบไม่ถึงหัวเธอ
เพราะผมแค่เฉี่ยวๆเธอผมลูบหัวเธอไม่ได้ ผมพอแค่เอานิ้วไล้เส้นผมเธอ
“โมว ช่วยไม่ได้”
ทีน่าถูแก้มกับแขนผม เลียนแบบแมวหรือ? อืม มันน่ารักเลยไม่มีปัญหา
ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ ผมว่าเราลุกดีกว่า
“โอ้นั่นน่าอาย……”
“จริงๆแล้ววิสเกอร์เป็นอย่างนั้นน่ะรู้เปล่า”
“พี่สาว……”
ตอนนี้เราอยู่ในห้องกินข้าวใหญ่ในบัวดำ
วิสเกอร์นั่งข้างพี่สาวเธอและจ้องทีน่าจะให้สายตาทิ่มแทง พวกเธอสองคนดูเหมือนสั่งชุดข้าวเช้าเหมือนกัน พวกเธอเป็นพี่น้องที่สนิทกันมากๆ
“พวกเธอดูมีชีวิตชีวาตั้งแต่เช้าเลยนะ”
เอลม่านั่งข้างผมและมองพวกเธอสองคนคุยเล่นอยู่ไม่นิ่งกัน เธอไม่ได้ดูกระฉับกระเฉงขนาดนั้น แต่นั่นน่าจะเพราะเธอดื่มเหล้าไปเต็มที่เมื่อคืนอีกแล้ว ข้าวเช้าเธอค่อนข้างเป็นอะไรกินง่ายไม่เหมือนปรกติ ดังนั้นเธออาจรู้สึกไม่ค่อยสบายดี เพราะปรกติแล้วเธอกินของหนักเหมือนสเต็กกับมันบดเป็นอาหารเช้า
“เป็นอะไรรึเปล่าเอลม่าซัง?”
มีมี่ ผู้นั่งถัดจากผมด้วยเหมือนกัน เรียกเอลม่าอย่างเป็นกังวล ชุดข้าวเช้าเธอเหมือนเคย เป็นอาหารเหมือนโจ๊กใส่อาหารเช้า เธอเคยบอกชื่อมันให้ผมนานแล้ว แต่ผมไม่คุ้นชื่อและสุดท้ายก็ลืม มันคิวเกะบางอย่าง
“มันไม่เหมือนเธอเลยที่มาป่วยตอนเช้า”
“เหล้าที่ดื่มเมื่อคืนน่าจะคุณภาพห่วยแหละฉันว่า? แต่ไม่ดื่มมันก็น่าเสียดาย ฉันก็เลยเมาค้างแบบร้ายกาจแบบนี้ไง…… ปวดหัวอ่ะ”
“ทำไมไม่ไปห้องพยาบาลหลังกินข้าวเช้าล่ะ?”
“อึน……”
เอลม่าเอียงพิงผมและครวญตอบ เธอป่วยจนตอบดีๆไม่ได้แล้ว? มันอาจดีกว่าที่จะรีบกินแล้วพาเธอไปห้องพยาบาล
“เหล้าคุณภาพห่วยเหรอ?”
ทีน่าผู้นั่งตรงข้ามเรายิ้มมุมปากอย่างอวดดีเมื่อเธอมองเอลม่า วิสเกอร์ก็มองเอลม่าอย่างเป็นห่วงจนอบอุ่นด้วยเหมือนกัน
“……อะไรล่ะ?”
“โอ้เปล่าเลย ฉันไม่ได้จะสื่ออะไรหรอกนะรู้เปล่า?”
“ไปที่ห้องพยาบาลก็ดี แต่หนูคิดว่ามันดีกว่าที่จะไปห้องพักและใช้เวลาลำพังกับพี่ใหญ่แทน พี่จะพักและฟื้นได้ดีกว่าแบบนั้น”
เอลม่าจ้องทีน่าที่ยิ้มมุมปาก แต่วิสเกอร์ไกล่เกลี่ยนสถานการณ์อย่างเร็ว ฟุ่มุ ผมไม่ได้หัวทึบ ผมเลยพอคิดออกว่ามีอะไร แต่บางทีเอาใจเอลม่าโดยแกล้งทำว่าผมไม่รู้เรื่องจะดีกว่า
“ได้สิถ้าอย่างนั้น ฉันว่าฉันจะไปและผ่อนคลายกับเอลม่าเหมือนที่เธอว่า”
“หนูจะไปห้องนักบินกฤษณะและใช้เครื่องจำลองฝึก”
“เราจะทำงานเขียนรายงานประจำที่ต้องส่งบริษัท”
“ได้สิ”
มีมี่ก็ฝึกเป็นเจ้าหน้าที่สื่อสารเสร็จแล้ว เธอเลยเริ่มฝึกว่าเป็นรองนักบินอย่างไร
เธอจำเป็นต้องมีแหล่งอ้างอิงการเรียนรู้เหมือนหนังสือดิจิตอลเมื่อมันเป็นเรื่องฝึกว่าเป็นรองนักบินที่มีคุณภาพอย่างไร แต่ได้ประสบการณ์จริงผ่านเครื่องจำลองก็สำคัญด้วยเหมือนกัน เธอมุ่งไปห้องนักบินกฤษณะไม่ว่าเมื่อไหร่ที่เธอว่างหลังๆ
สำหรับรายงานของพี่น้องช่าง ดูเหมือนพวกเธอกู้ซ่อมยานต่อสู้ความเร็วสูงต่างประเทศเสร็จแล้ว และตอนนี้พวกเธอทำรายงานเกี่ยวกับรายละเอียดของมัน และส่งไปให้ผู้ว่าจ้าง สเปซดเวิร์ก
อืม ตอนนี้เราสบายๆแบบนี้ และเหตุผลคือเรารอคิวเราใช้ประตูทาง
เราติดอยู่กับฝูงสิ่งมีชีวิตผลึกหวังมุ่งร้ายระหว่างทางมา แต่สุดท้ายเราผ่านได้อย่างปลอดภัยและไปถึงระบบดาวไอนีโอลัสที่ประตูทางตั้งอยู่
ผมจึงเอาใบอนุญาตใช้ประตูทางที่พระองค์จักรพรรดิให้เป็นการส่วนตัวเพื่อการถูกยอมรับให้เข้าใช้ประตูทาง แต่มันไม่เหมือนว่าเราเข้ามันได้ทันทีเลยแบบนั้น
เพราะมันเป็นอุปกรณ์ที่ส่งมวลได้ไกลเป็นหมื่นๆปีแสงในทันทีมมันใช้พลังงานเยอะเพื่อทำอย่างนั้น ดันนั้นมันต้องใช้เวลาและความพยายามเปิดใช้งาน แม้ว่าคนหนึ่งมีใบอนุญาตพิเศษจากจักรพรรดิ มันไม่ได้หมายถึงคนโชว์บัตรและกระโดดได้เลย
พูดอีกอย่าง มันมีประสิทธิภาพมากกว่าที่ยานหลายลำจะกระโดดแทนส่งออกไปทีละลำ ดังนั้นคนต้องรอจนกว่ายานจำนวนหนึ่งมุ่งหน้าไประบบดาวเดียวกันก่อนถูกอนุญาตให้ผ่าน และนั่นทำไมคนใช้ระบบดาวไอนีโอลัสเป็นจุดพักและใช้เงินระหว่างทาง แน่นอนมันไม่เหมือนว่าพวกเขากำหนดระบบแบบนี้ด้วยแค่กำไรอยู่ในใจ แแต่มันยังดีสำหรับพวกเขา
“ได้เลย เรากินข้าวเช้าเสร็จแล้ว ไปที่ห้องพักกันดีมั้ย?”
“อึน… อุ้มฉันที”
“จ้าจ้า ฮึบอ่ะ”
มีมี่ส่งสัญญาณว่าเธอจะดูแลเรื่องการเก็บกวาดเอง ผมเลยอุ้มเอลม่าที่ตอนนี้อยากโดนช่วงเวลา ‘เอาใจจนเน่า’ ไปห้องพักแบบเจ้าหญิงเหมือนที่วางแแผน
เอาน่า เป็นเจ้าหญิงที่เอาใจยากจริงเธอนี่
