ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 314 งานเลี้ยงต้อนรับ (แบบคิดสด)
มันจะยุ่งยากที่จะไปข้างนอก และเพราะเราจะอยู่ในโลกโรงแรมหนึ่งอาทิตย์ เราตัดสินใจกินข้าวที่ห้องโรงแรม หรือเรียกได้ว่าร้านอาหารมากกว่า
“โอ้พวกเขามีเชฟทำงานอยู่ในร้านอาหารจริงๆ”
“อะร้านั่นดวอร์ฟนี่”
ห้องทำอาหารอยู่ด้านหลังร้านอาหารถูกมองจากที่นั่งแขกได้ที่ห้องครัวที่ดวอร์ฟชายทำลังทำงานเป็นพ่อครัว พวกเขากำลังยุ่งอยู่กับการทำอาหาร
“ในจักรวรรดิกรากัน เมื่อคนพูดว่า ‘เชฟ’ เธอจะคิดถึงดวอร์ฟทันที ไม่คิดอย่างนั้นเหรอ?”
“มันเหมือนกันทั่วอวกาศแหละฉันว่า คนใช้ชีวิตอยู่นอกดาวเคราะห์มานานแล้วและยังมีวัฒนธรรมทำอาหารที่ต่างกันหลากหลาย แต่คนส่วนใหญ่ของจักรวรรดิแค่ใช้ประโยชน์ทำอาหารออโตแทน แล้วที่จักรวรรดิศักดิ์สิทธิวูเอลซารัสล่ะ? สถานการณ์เกี่ยวกับวัฒนธรรมอาหารที่นั่นเป็นยังไง?”
“หนูถูกเลี้ยงในสถานที่ใต้อำนาจผู้ปกครองตามกฎหมายของกระทรวงเทพบุตร ดังนั้นพูดตรงๆ สามัญสำนึกเกี่ยวกับสังคมทั่วไปมันไม่เพียงพอ อย่างไรก็ตาม เท่าที่หนูรู้อย่างน้อยก็ควรมีพลเมืองที่ทำอาหารเป็นอยู่มากมาย และแม้ว่าแค่เล็กน้อย หนูก็ทำอาหารเป็นเหมือนกันค่ะ”
หลังจากพูดอย่างนั้น คูกิพองอกภูมิใจ หูสัตว์บนหูเธอก็ตั้งขึ้นด้วย ผมไม่รู้ว่าเธอทำอาหารเก่งแค่ไหน แต่อย่างน้อยเธอก็ค่อนข้างมั่นใจแม้ว่าทำแค่นั้น
“เข้าใจล่ะ งั้นเธอเป็นคนที่สี่ที่ทำอาหารเป็นในหกลุ่มเรานอกจากพี่สาว, เมย์ซัง, และพี่ใหญ่”
“โอ้มันเยี่ยมมากไปเลยค่ะมันน่าทึ่งที่กลุ่มเราทำอาหารเป็นมากกว่าครึ่ง”
“น่าจะมีคนหนึ่งในร้อยคนที่ทำอาหารเป็นในจักวรรดินี้ คนเหมือนเราที่ทำอาหารไม่เป็นพูดแทนคนส่วนใหญ่”
“ระหว่างพูดอย่างนั้น เอลม่าใช้จอโฮโลบนโต๊ะเพื่อเอาเมนูออกมา มันค่อนข้างดูเละนิดหน่อยเพราะพวกเขาผสมสไตล์เมนูอาหารดูหรูจากร้านอาหารกับอิซากายะ
อะไรกันเนี่ย?
“มันเป็นการผสมเมนูสไตล์จักรวรรดิและเมนูสไตล์ดวอร์ฟน่ะ”
“โอ้ งั้นมันก็เป็นอย่างนั้น มันเพราะพวกเขามีเชฟเป็นดวอร์ฟ”
เมนูสไตล์จักรวรรดิค่อนข้างมีตัวเลือกที่เยอะแยะและมีอาหารคล้ายกับอะไรที่ดูเหมือนอาหารตะวันตก อืม เพราะมันคือจักรวรรดิกรากันที่ครอบครองหลายระบบดาวและมีประวัติศาสตร์ค่อนข้างนาน มันดูเหมือนการทำอาหารสไตล์จัรวรรดิสุดท้ายถูกซึมซับและใช้ในวัฒนธรรมอาหารมากมายจนเป็นของตัวเอง
จากอะไรที่ผมบอกได้ อาหารเป็นการผสมอาหารฝั่งเศษและอาหารอิตาลี
ในทางกลับกัน เมนูดวอร์ฟมีภาพลักษณ์ชัดเจนว่ามันเหมาะสมแบบที่สุดกับอาหารแป้งเป็นหลักและมีแอลกอฮอล์เยอะ
มันก็มีอาหารย่างและทอดด้วย มันรู้สึกเหมือนมีอาหารเผ็ดอยู่เยอะด้วยเหมือนกัน มันดูเหมือนเป็นผสมอาหารจีนและอาหารพื้นบ้าน อาหารของเอลฟ์ส่วนใหญ่เหมือนกับอาหารของญี่ปุ่น แต่มันไม่ได้ดูเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของอาหารสไตล์จักรวรรดิ
“จะกินอะไรคูกิ?”
“พวกมันทั้งหมดเป็นเมนูที่หนูไม่คุ้นเลย……”
เธอทำหน้าทำอะไรไม่ถูก เพราะเธอมาจากจักรวรรดิศักดิ์สิทธิ์วูเอลซารัสที่ค่อนข้างไกล ไม่ต้องสงสัยว่าเธอเจอว่าร้านอาหารที่ให้บริการจักรวรรดิบ่อยและเมนูคุณดอวร์ฟนี้ไม่คุ้นกับเธอ
“เอาน่าถ้าอย่างนั้น แต่ทำไมเราไม่แค่สั่งอะไรที่ไม่ค่อยแปลกดีมั้ยล่ะ? มาพยายามสั่งสำหรับหลายคนดีมั้ย?”
“มันเป็นนิสัยที่ไม่ดี แต่พี่ว่ามันไม่เป็นไร”
“ได้สิถ้าอย่างนั้นฉันจะถามความอยากแต่ละคนด้วย”
ผมหลังจากพูดอย่างนั้น มีมี่ใช้เจอโฮโลบนโต๊ะเพื่อเลือกอาหารจากเมนู เธอดูเหมือนสั่งค่อนข้างเยอะ แต่ผมแกล้งทำเป็น ว่าไม่เห็น
“ในจักรวรรดินี้กินอาหารทที่เตรียมโดยเครื่องทำอาหารอัตโนมัติที่ผ่านการใช้ตลับอาหารสำเร็จรูปกันทั่ว แต่จักรวรรดิ์ศักดิ์สิทธิ์วูเอลซารัสทำยังไงล่ะ?”
“ไม่ว่าเมื่อไหร่ที่เป็นไปได้ หนูทำอาหารที่เตรียมจากวัตถุดิบสด และถ้านั่นเป็นไปไม่ได้หนูจะกินอาหารที่ถนอมอาหารไว้ อย่างไรก็ตาม ด้วยการพัฒนาเทคโนโลยีถนอมอาหารที่พัฒนาอยู่เรื่อยๆ คนสามารถกินอาหารอร่อยโดยไม่ต้องสร้างปัญหาโดยการทำพวกมันเอง ดังนั้นจำนวนคนที่ทำอาหารโดยใช้วัตถุดิบสดเป็นนั้นน้อยลง การกินอาหารที่เตรียมโดยใช้ทำอาหารออโตและตลับอาหารไม่ได้เป็นที่นิยมมากในหมู่พลเมืองของเรา”
“เข้าใจ ปรกติกินอะไรกันล่ะ?”
“มีถั่วที่ผ่านขั้นตอนก่อนกินกันอยู่เยอะ แล้วเราก็กินหอยชิลาสบ่อยด้วย”
“หอยชิลาส?”
“มันเป็นปลาหมึกมีหนวด มันอาจดูค่อนข้างน่ากลัวสำหรับคนจากที่อื่น แต่มันเป็นอาหารที่ทั้งเต็มไปด้วยรสชาติและอิ่มท้อง มันก็มีปลาที่ต้องปรุงก่อนเรียกว่าชิโก้ และรากผักเรียกว่าคาโรด้วยทีปลูกและจัดหาง่ายและมีสารอาหารเยอะมาก ใบคาโรก็กินได้ มันเลยไม่มีส่วนไหนที่ต้นไม้ทิ้งไปเปล่าๆ”
“เข้าใจแล้ว”
ปลาหมึกมีกระดอง? เหมือนพวกสัตว์กระดองสูญพันธุ์แล้วเหมือนแอมโมไนต์กับนอติลุสหรือ?
และพวกเขาก็มีผลิตภัณฑ์ถั่วที่ผ่านขั้นตอนด้วย…… จริงๆแล้วคนใช้ถั่วเพื่อทำอะไรหลายอย่าง ยกตัวอย่างเช่น ถั่วเหลืองก็ถูกใช้ประโยชน์เพื่อทำน้ำน้ำหู้, เต้าหูสดหรือทอด, ถั่วเน่า, หรือไม่ก็กินพวกมันหลังต้ม ถั่วเหลืองเป็นแบบนั้นแล้ว ดังนั้นมีอาหารจำนวนมหาศาลและหลากหลายที่เป็นแบบนั้นเมื่อมันเป็นถั่ว มากกว่านั้น พวกเธอก็กินปลาและรากผักด้วย
“พวกเธอไม่กินเนื้อเหรอ?”
“เรากินค่ะ แต่มันค่อนข้างแพง”
“งั้นเหมือนมันเหมือนกันทั้งจักรวรรดิกรากันและจักรวรรดิศักดิ์สิทธิ์วูเอลซารัส”
ไม่นานอาหารที่เราสั่งก็ถูกเสิร์ฟมาที่โต๊ะ หลักๆแล้วเราสั่งขนมปังแผ่นใหญ่ที่มีวัตถุดิบหลากหลายวางอยู่เยอะข้างบนเหมือนพิซซ่า, อะไรที่เหมือนมันบด, เนื้อย่าง, และประมานนั้น พูดถึงไม่มีเมนูซุป ใกล้สุดที่เรามีเป็นลักษณะเหนียวเหมือนอังคาเกะแทนเป็นซุปปรกติ
“นี่…… ไม่ใช่นี่เนื้อเหรอ?”
ตายูกิส่องประกายในความสุขขณะเธอมองเนื้อออกสีขาวเสียบไม้ย่างบนจานที่ถูกเสิร์ฟ
“……ถ้าอย่างนั้น นี่คือเนื้อประเภทไหนเหรอ?”
“มันเป็นเนื้อเพาะเลี้ยง”
มีมี่ตอบคำถามผมอย่างไม่มั่นใจ
“อา–…… อืมฉันว่าเราชินกับมันแล้ว”
“ใช่”
เราไปที่โรงงานผลิตและเพาะเลี้ยงเนื่อนานแล้วและกลายเป็นได้รับความเสียหายทางใจนิดหนึ่งโดยประสบการณ์ แต่ตอนนี้เรากินเนื้อเพาะเลี้ยงโดยไม่ได้เอะอะอะไร แม้ว่าต้นกำเนิดมาจาก… อะไรเหล่านั้น เนื้อที่ปรุงแล้วสุดท้ายยังเป็นเนื้อที่ปรุงแล้ว เราเลยจะทำอะไรไม่ถูกถ้าเราถูกของแบบนั้นกวนใจ
หรือมันดูเหมือนเราก็ชินกับมันในที่สุดเพราะต้องขอบคุณมีมี่ที่สั่งอาหารพิเศษนำเข้าที่น่าตั้งคำถามค่อนข้างบ่อยและรวบรวมงานเลี้ยงชิมมันบ่อย ดังนั้นจะทำไมถ้าเนื้อมันมาจากสิ่งมีชีวิตเป็นหนวดไม่เป็นธรรมชาติและน่ากลัวแบบนั้นเล่า?
มีของกินอยู่เยอะในโลกที่เราอยู่มันที่น่าขยะแขยงมากว่านั้น ผมได้กินเองเลยรู้เปล่า
“มันเพาะเลี้ยง แต่ไม่ต้องสงสัยว่าเป็นเนื้อจริงๆ ถ้าเธออยากกินอีก ขอจานที่สองได้ตามสบาย”
“มันไม่เป็นไรจริงๆเหรอคะ……? ไม่ใช่นี่ค่อนข้างหรูหราไปเหรอ?”
“เธอชินกับอะไรแบบนี้ดีกว่านะคูกิ เพราะบอสที่อยู่นี่ อะไรแบบนี้ถูกทำเป็นเหมือนอาหารเรียกน้ำย่อยนะ”
“ฉันยังตะลึงกังความรู้สึกเรื่องเงินที่อุกอาจของพี่ใหญ่อยู่เลยบางครั้ง……”
“ฉันชินกับมัน แต่ฉันยังไม่ถึงระดับฮิโระซามะกับเอลม่าซัง”
ทิ้งประเด็นนั้นได้แล้วพวกเธอ? เธอทำให้มันฟังดูเหมือนผมกับเอลม่าเป็นคนแปลกหรือบางอย่าง เราค่อนข้างปรกติ ขอบคุณมาก สำหรับทหารรับจ้าง นั่นเป็นคนธรรมดามั้ง? ผมไม่แค่ใจเกี่ยวกับนั่นแม้ว่าโดนถาม!
“งั้นมากินก่อนอาหารกลายเป็นเย็นเถอะพวกเธอ”
“ใช่ โอ้ ฉันจะแบ่งมันให้พวกเธอ”
“อ๊ะ ให้หนูได้ช่วยอีกแรง”
“เธอเป็นแขกผู้มีเกียรติคูกิ เธอเลยแค่นั่งเฉยๆ ฮิโระบอกว่าเธอยังเป็นสมาชิกแบบคิดสด แต่เพราะนี่ยังเป็นงานเลี้ยงต้อนรับเธอไง”
หลังจากพูด เอลม่าหยุดคูกิและเริ่มช่วยมีมี่เสิร์ฟอาหารส่วนหนึ่งสำหรับกินอิ่มบนจานของทุกคน และก่อนผมรู้เมย์ก็ช่วยแล้วด้วย วิธีที่เธอเข้ามาผสมด้วยอย่างเป็นธรรมชาติโดยไม่มีเสียงมันไม่เป็นธรรมชาติมากๆ
“ใช่ ถ้าอย่างนั้นชนแก้วเพื่องานเลี้ยงต้อนรับคูกิ”
“เอ้าชน!”
ทีน่าชนแก้วเธออย่างมีความสุขและกดื่มเครื่องดื่มของเธอหมดทันที แน่นอนว่ามันเป็นเหล้า วิสเกอร์ก็สั่งเหล้าลับๆด้วยเหมือนกัน….. เอลม่าด้วย ผมพูดจริงว่าเราจะผ่อนคลายวันนี้แต่ไม่ใช่พวกเธอไม่ยั้งมือเลยสักนิดหรือ
