ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 322 ซุบซิบ (เนื้อหาที่ค่อนข้างฟังดูอันตราย)
“มันเป็นยังไง?”
“มันอร่อย มันน่าทึ่งที่เมนูอร่อยพวกนี้จริงๆทำจากเครื่องจักร”
หางฟูๆคูกิแกว่งไปมาขณะเธอกินแฮมเบอร์เกอร์อย่างมีความสุข ‘แฮมเบอร์เกอร์’ ทำจากขนมปังสีขาว และเนื้อสีออกแดงเข้ม และอะไรที่ดูเหมือนผักเขียวเข้มที่ไม่ได้คล้ายผักกาดหอม
รูปทรงมันตัดสินใจได้ว่าเป็นแฮมเบอร์เกอร์แต่สีมันแปลกๆ
แต่ อืม มันรสเหมือนแฮมเบอร์เกอร์ ดังนั้นมันน่าจะใช่ ใช่แหละ
แล้วก็เห็นว่าสีของแฮมเบอร์เกอร์เปลี่ยนขึ้นอยู่กับตลับอาหารที่ใช้ทำ แม้ว่าส่วนใหญ่รสชาติเหมือนกัน สีต่างกัน บางทีความต่างมันเป็นประเภทวัตถุดิบที่ใช้
“ฮิโระซามะ ฮิโระซามะ นี่ก็อร่อย”
“อันไหนๆ? มืม? แน่นอนว่าค่อนข้างอร่อย ฉันว่ามันเป็นบางอย่างเหมือนแกงกะหรี่”
มีมี่กินขนมปังที่กำลังขนาบไส้สีเหลือง ของกึ่งเหลวมันอร่อย, เผ็ด, และรสชาติเหมือนขนนปังนันไส้แกงกะหรี่
“……มุ”
พ.อ.เซเรน่ากิบางอย่างคล้ายเฟรนซ์ฟรายส์ด้วยหน้าบึ้งบนหน้าสวยๆของเธอ แม้ว่าตัวฟรายส์สีเขียว รสชาติพวกมันกินยังไงก็เป็นเฟรนซ์ฟรายส์มันฝรั่ง
“ทำไมเธอดูไม่สุขอยู่ดีล่ะ?”
“โอ้เปล่านี่…… พวกนายดูเหมือนสนุกอ่ะดิ”
“อุว้าาา ปัญหาเยอะจริงนะเธอ”
“หยุดเรียกฉันว่าปัญหาเยอะได้เปล่า?”
“เฮ้! เลิกกัดกันในที่แบบนี้ได้มั้ย? เราเด่นเยอะแล้วโดยที่พวกเธอไม่ต้องดึงดูดความสนใจทุกคน”
เอลม่าแสดงออราน่ากลัวตอนเธอดุพ.อ.เซเรน่าและผมในความโกรธ
มืม นั่นจริง เราเด่นเยอะอยู่
เราเป็นกลุ่มที่มีชายที่ดูเหมือนทหารรับจ้าง, ผู้หญิงสวยสี่คน, และเมดดรอยด์สวยเท่ากันอีกคน หนึ่งในผู้หญิงกลุ่มเราใส่เครื่องแบบหารนาวิกโยธินจักรวรรดิและมีดาบเหน็บเอว ชายที่เหมือนทหารรับจ้างก็มีดาบเหน็บที่เอวด้วย ขุนนางหรือ? น่ากลัวอ่ะ แน่นอน ทุกคนจะพยายามออกห่างจากกลุ่มเหมือนเรา
ในความเป็นจริงโต๊ะรอบเราว่างหมด อึน ผมขอโทษจริงๆ ทุกคน
แต่เราอยากกินแบบที่เราอยากกินและไม่ถูกขัดใจ ดังนั้นได้โปรดทนกับมันอีกหน่อย
อืม มันไม่เหมือนว่าเราจองร้านที่ว่างไว้ที่พวกเขาทำให้ว่างหรืออะไรแบบนั้น พวกเขาแค่รักษาระยะจากเราเพราะความกลัวของพวกเขาเอง ผมเลยเดาว่าเราไม่ต้องสนพวกเขามาก
“พวกนายจะอยู่ในโคโลนีนี้นานแค่ไหนอยู่ดีล่ะ?”
“เราไปจากที่นี่ไม่ได้อย่างน้อยอาทิตย์นึง เรารอส่งยานซื้อใหม่อยู่ และบัวดำก็เอาไปยกเครื่องและปรับแต่งด้วย กฤษณะว่างอยู่ แต่เราแค่มาทิ้งยานใหม่กับบัวไม่ได้”
ผมกินบางอย่างคล้ายฮอตดอกขณะผมตอบพ.อ.เซเรน่า ผิวสัมผัสของไส้กรอกไม่ได้ดีขนาดนั้น แต่นอกจากนั้น ผมไม่มีอะไรบ่น แต่สียังแปลกอยู่
“เมื่อมาคิดดูแล้วเธอมาทำอะไรที่นี่พันเอกเซเรน่า? โอ้ แต่ฉันไม่มีเจตนาไปสืบความลับกองทัพหรืออะไรแบบนั้นนะ”
“ฉันอยู่นี่ตั้งแต่ฉันได้เลื่อนยศเป็นพันเอก ได้โปรดลองเดาที่เหลือเอา”
“ฟุมุ?”
ผมว่ามาที่ระบบดาววินดาสมันจำเป็นหลังจากเธอเลื่อนยศ พูดอีกอย่าง เพราะผลลัพธ์ของคุณเซเรน่าถูกเลื่อนยศเป็นพันเอก กองยานเคลื่อนที่ต่อต้านโจรสลัดอิสระใต้การนำของเธอจะเพิ่มขนาดตามไปด้วยหรือ? เข้าใจแล้ว ถ้าอย่างนั้นนั่นทำไมพ.อ.เซเรน่าและกองยานเธออยู่ที่นี่ในระบบดาววินดาสที่เป็นบ้านของอู่ต่อยานแนวหน้า บางทีพวกเธออยู่ในขั้นตอนซื้อยานใหม่หลายแบบที่นี่
“มันดูเหมือนมันจะงานเยอะ ขั้นตอนและอะไรพวกนั้น ที่ฉันพูดถึง”
“อืม ฉันก็ว่า…… ฉันดีใจที่ถูกประเมินไว้สูงและการถูกเลื่อนยศเร็วเกินไปก็พาปัญหามาด้วย เพราะคนขี้อิจฉาบางคนพูดว่าฉันใช้อำนาจพ่อแม่เพื่อมาถึงขนาดนี้”
“อืม มันไม่ได้ไม่จริงถึงจุดนึงใช่เปล่าล่ะ? แต่มากกว่านั้น มันเป็นเพราะแนวคิดที่เปลี่ยนได้ตามสถานการณ์และการตัดสินใจเด็ดขาดที่พาเธอมาถึงจุดนี้พันเอก แน่นอน โชคก็ส่วนหนึ่งด้วย”
“……ฉันปฏิเสธไม่ได้จริงๆว่าฉันไม่ได้โชคดีหลังๆ”
พันเอกเซเรน่าชำเลืองแบบเร็วๆ มืม ถูกต้อง ถ้าบัวดำและผมไม่ได้แทรกเข้าไปในเวลานั้น พันเอกเซเรน่าจะตายระหว่างปฏิบัติหน้าที่ไปแล้วกับสิ่งมีชีวิตผลึก
หรือบางที่เธอจะบาดเจ็บหนักระหว่างการสู้บนพื้นในระบบดาวโคแมต แม้ว่าเธอมีการสนับสนุนจากนาวิกโยธินจักรวรรดิ การเจอสัตว์ประหลาดกลายพันธุ์ยังทำให้เธอออกมาไร้รอยไม่ได้
“แต่เธอจะยิ่งยุ่งมากกว่านี้ ลูกน้องเธอจะเพิ่มใช่มั้ย?”
“ใช่ จะมีพวกเขามากกว่าเดิมเยอะ อืม ฉันมาจากตระกูลมาร์ควิสล่ะนะ ดังนั้นฉันไม่ได้ขาดความเป็นผู้นำและการจัดระเบียบรู้มั้ย”
“เธอมั่นใจดีนี่”
“ฉันมาจากตระกูลวิสเคานต์ ฉันเลยรอดได้ด้วยแค่การเพิ่มเสริมความแข็งแกร่งทางกายภาพ แต่คนของตระกูลมาควิสไม่ได้แค่จำเป็นต้องเพิ่มความสามารถทางกายภาพแต่ก็ความสามารถของสมองด้วยเหมือนกัน เธอมั่นใจเพราะเธอมีทุกสิทธิ์ให้มั่นใจ”
“มันเป็นอย่างนั้นแหละ ฉันไม่อยากใช้ความสามารถประมวลแบบเสริมพลังมากเกินไปเพราะมันใช้บางอย่างจากตัวนายเยอะ”
หลังจากพูดอยย่างนั้นพ.อ.เซเรน่าใส่สารเพิ่มความหวานในเครื่องดื่มเหมือนกาแฟที่เธอดื่ม เธอจำเป็นต้องได้รับน้ำตาลเพื่อชาร์จพลังให้สมองเธอหรือ? มันไม่ใช่ธุระฉันถ้าเธอเป็นเบาหวานนะรู้เปล่าพันเอก
“อืม มันไม่ได้ดูเหมือนเราช่วยได้มาก”
“ใช่ เพราะกองยานจะเพิ่มขนาดกองยานทหารรับจ้างเล็กๆอย่างเราจะไม่มีค่ามาก และฉันมั่นใจว่าพวกเขาตั้งกลยุทธ์ต่อต้านโจรสลัดเรียบร้อยแล้วถูกมั้ย?”
“อืม ฉันว่า ไม่นานนี้เรามีปัญหากับการทำให้เป้าหมายกินเหยื่อเรา เราเลยพยายามปลอมยานมากขึ้น…… เหมือนแต่งตั้งยานขนาดเล็กที่จริงๆแล้วติดอาวุธด้วยอุปกรณ์กองทัพเต็มพิกัดให้ดูเหมือนเป็นคนคุ้มกันยานขนส่ง”
“อุว้าาา นั่นร้ายกาจ”
“มันจะเป็นฝันร้ายเต็มๆสำหรับโจรสลัดที่จะเจอกับยานขนาดเล็กที่มีแค่ทหารรับจ้างมือใหม่ขับแต่จริงๆแล้วเต็มด้วยอาวุธและอุปกรณ์กองทัพล้ำหน้า”
หลังจากชี้ออกมา เอลม่ายิ้มอย่างขมขื่น ผมไม่แน่ใจว่าพวกเขาใช้รุ่นไหนไปทำปฏิบัติการ แต่ผมพอเดาด้วยเหตุผลได้ มันน่าจะราหูอวกาศ (ชื่อเล่นซาบูตอน) ไม่ก็เป็นหัวหอก (ชื่อเล่นแครอท)
ทั้งสองเป็นยานขนาดเล็กที่เล็กที่สุดและแน่นอนว่าไม่ได้สามารถใส่เครื่องผลิตพลังงานใหญ่ได้ สมรรถนะการต่อสู้ของพวกมันเห็นแล้วต้องการมากกว่านั้นเยอะ อย่างไรก็ตาม ถ้ามันถูกเพิ่มรุ่นด้วยอาวุธและอุปกรณ์สุดยอดล้ำสมัยของกองทัพ ยานที่ค่อนข้างเร็วและคล่องตัวนั้นมีพลังการยิงพอรับมือยานโจรสลัด
เมื่อคิดดูแล้ว ผมค่อนข้างจำได้ว่าพันเอกพูดถึงว่าพวกเธอเพิ่มจำนวนยานขนส่งนานแล้ว และไม่ว่าเมื่อไหร่ที่โจรสลัดโจมตียานขนส่งที่ดูไร้หนทางพวกนั้นพวกเขาจะเจอว่าเป้าหมายอัดเต็มไปด้วยอาวุธและอุปกรณ์กองทัพ จากนั้นกำลังเสริมจากกองยานเคลื่อนที่ต่อต้านโจรสลัดอิสระจะเข้าลุยทันที นั่นน่ากลัวมาก เธอเอ๋ย
“นายเป็นคนที่สอนกลยุทธ์ ‘ร้ายกาจ’ ทั้งหมดกับเรารู้มั้ย?”
จากนั้นพันเอกเซเรน่าเอาชิ้นอะไรที่เหมือนนักเก็ตไก่เข้าปากเธออย่างสุดสง่า มันน่าทึ่งว่าเธอดูมีสไตล์และสวยแค่ไหนแม้ว่าเธอกินด้วยมือ
นี่ นี่แหละคุณนายขุนนางต้นกำเนิดสูงส่ง เอลม่าซัง เธอไม่คล้ายเลย โอ้ย โอ้ยย ได้โปรดหยุดหยิกแขนท่อนบนฉันได้แล้วคุณนายของฉัน
“ได้โปรดอย่าจีบกันหน้าฉันได้เปล่า?”
“ฉันแค่สั่งสอนเจ้านี่เกี่ยวกับความละเอียดอ่อน”
“แต่มันเจ็บโคตรเลยนะ…… ไม่ว่ายังไง เธอน่าจะต้องฝึกหลังกองยานเพิ่มขนาด ดูเหมือนลำบากอ่ะ”
“น่าจะเป็นอย่างนั้นแหละ เพราะขนาดเราใหญ่ขึ้นเราจะต้องฝึกกลยุทธ์ใหม่และการเคลื่อนที่กองยานใหม่”
พันเอกเซเรน่ามีหน้าตามีปัญหา
จริงๆแล้ว กองยานเคลื่อนที่ต่อต้านโจรสลัดอิสระไม่ได้แค่มีงานต้องจัดการโจรสลัดเท่านั้น แต่รวมถึงภัยอื่นด้วยเหมือนสิ่งมีชีวิตผลึก ผมคิดว่าความคิดพันเอกเซเรน่าจริงๆคือให้กองยานเป็นกองกำลังที่สามารถรักษาความปลอดภัยภายในและหาชื่อเสียงด้วยระหว่างสามารถไปบริเวณที่ต้องการที่สุดที่ตกอยู่ในเหตุฉุกเฉิน
เพราะพวกเธอเจอโจรสลัดบ่อย พวกเขามีประสบการณ์ต่อสู้อยู่เยอะเมื่อเทียบกับกองยานกองทัพจักรวรรดิธรรมดา
“อืม ฉันไม่รู้ว่าเราจะมีประโยชน์มั้ย แต่เราจะว่างเมื่อเราได้ยานใหม่และปรับแต่งบัวดำเสร็จ ขึ้นอยู่กับเงื่อนไข เราน่าจะรับการขอจากพวกเธอได้ แต่เพราะจำนวนยานเราเพิ่มขึ้น เพิ่มเติมจากฉันได้รับระดับทองคำขาว ราคาจะเพิ่มขึ้นเมื่อเทียบกับก่อนหน้า”
“ใช่ ฉันจะไม่ทำตัวอวดเก่งและติดต่อนายถ้ามีอะไรอย่างนั้น ถ้าฉันติดต่อไปนายอย่ามาทำว่าไม่เคยคุยกันมาก่อน เข้าใจมั้ย? สัญญาด้วย”
“เหมือนที่ฉันพูด มันขึ้นอยู่กับเงื่อนไข”
ผมยักไหล่ตอนตอบพ.อ.เซเรน่าเพราะด้วยนี่ ผมแค่พูดว่าผมไม่ชอบเงื่อนไขและดีดตัวออกได้ทีหลัง พูดอีกอย่าง ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ ผมแค่ปฏิเสธเธอได้
ก่ะฮ่าฮ่า ผมโคตรฉลาด
