ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 40 เล่ม 2 ทัวร์ชมวิวโรงงาน – ตอน เนื้อ
40 เล่ม 2 ทัวร์ชมวิวโรงงาน – ตอน เนื้อ
“งั่นมั่นเป็นเรื่องนั้น ใช่มั้ย? เอลม่าทำตัว ซึน-ซึน* แต่จริงๆแล้วรักชั้นหัวปักหัวปำเหรอ!?”
TLN: ซึนเดระ ทำตัวร้ายแต่จริงๆแล้วรัก มาจากซึน = ร้าย กับเดเระ = รัก
“น-นั่นไม่จริงนะ! ม-มันไม่ใช่บางอย่างแบบนั้น!”
“เอลม่า-ซัง นั่นไม่ดีนะคะที่จะทำตัวรุนแรงเพื่จะซ่อนความอาย รู้มั้ย”
“นั่นใช่แล้ว นั่นพูดถูกเลย”
“อ-ออออออออุ!”
มีมิหรี่ตากับเอลม่าที่ลนลาน ที่จับหูที่แดงของเธอและยังมีควันอยู่บนหัวของเธอ
“งั้น มันจะเกิดอะไรขึ้นจริงๆแล้วน่ะ? แทนที่จะพูดเรื่องนั้น เอลฟ์และมนุษย์ที่สามารถจะมีลูกด้วยกันได้ค่อนข้างดีนะ แล้วเรื่องที่เกี่ยวกับความต่างในสายพันธุ์และข้อมูลยีนล่ะ”
เอลฟ์และมนุษย์คล้ายกันถึงจุดๆหนึ่ง ดังนั้นผมเดาว่าจริงๆแล้วมันไม่น่าตกใจมาก ที่จะสามารถให้กำเนิดได้ แต่แม้ว่าจะมีความคล้ายกันทั้งสองสายพันธุ์ มีวิวัฒนาการด้วยตัวเองบนดาวเคราะห์ที่ต่างกัน ดังนั้นพวกเขาไม่ได้อยู่บนดาวเคราะห์เดียวกัน ถ้าคุณคิดมันซะแบบนั้น สถานการณ์ของเรามันค่อนข้างที่จะน่าตกใจ เมื่อพูดออกมาอย่างน้อยๆ
“เอลฟ์อย่างพวกเรา… ยังไงซะ… ถ้าเราจบที่การยอมรับคู่ของเราในใจ… เราจะสามารถที่… กับคนนั้น… ล-ล-ลู… ม-มี ท-ท้องและให้กำเนิดกับ……อออุ!”
หลังจากพูดมาไกลขนาดนั้น เอลม่ากดหน้าตัวเองลงบนโต๊ะในห้องกินข้าว เข้าใจแล้ว ตอนนี้ผมค่อนข้างที่จะเข้าใจแล้ว เอลฟ์อวกาศเป็นแบบนั้น หือห์ พวกที่พึ่งพากับสัญชาติญาน หรือบางที่ผมควรจะพูดว่าพวกนั้นที่ให้ลูกอยู่ในความดูแลของอีกคนของเผ่าพันธุ์อื่นนอกจากตัวเอง อะไรของเอลฟ์เหล่านี้กันวะ?
อย่างบอกนะว่า มันมีออร์ค ก็อบลิน หรือมอนสเตอร์หนวดในดาวเคราะห์บ้านเกิดของเอลฟ์อวกาศ? กลยุทธ์รอดชีวิตแบบนั้นมันพัฒนามาเพื่อที่จะทิ้งลูกหลานไว้แม้ว่าจะโดนโจมตีโดยเผ่าอื่นๆที่อันตรายเหรอ? และเอลฟ์บริสุทธิ์จะเกิดขึ้นมาผ่านลักษณะบรรพบุรุษที่ขาดหายไประหว่างทางที่มันจะทำให้มั่นใจถึงความอยู่รอดของสายพันธุ์…? งั้นกลยุทธ์รอดชีวิตของเอลฟ์อวกาศมันจะผ่านการผสมสายพันธุ์และการปนเปื้อนยนจากเผ่าอื่น? ถ้ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆ เอลฟ์อวกาศเหล่านี้มันน่าทึ่งอย่างจริงจัง – ในหลายๆความหมาย
“ชั้นค่อนข้างที่จะเข้าใจมันแล้วตอนนี้ เอลฟ์อวกาศแน่นอนว่าน่าทึ่ง”
“ช-ชั้นกังวลสุดขีดเกี่ยวกับส่วนที่นายว่านายเข้าใจแล้ว……”
“ไม่ว่ายังไง ตอนนี้ชั้นยืนยันแล้วว่าเอลม่า 『ร้าก ร้าก ร้าก♡』 ชั้นมากๆจริงๆ”
“กุ-ก่ะ……ออุ—–!”
เอลม่าคำรามใส่ผมพร้อมหน้าที่แดงสว่างและแขนที่สั่น นั่นมันอะไรกันวะ? เลี่ยนแบบระบบปืนเหรือ?
“ฮิโระ-ซามะ ไปล้อเธอแบบนั้นก็ไม่ดีด้วยนะคะ”
“เคจ่ะ ชั้นขอโทษจริงๆนะ ขอโทษ เอลม่า”
ผมขอโทษจากใจหลังจากที่มีมิดุผม มีมิเด็กที่สุดในหมู่เราสามคน แต่เมื่อเธอหรี่ตาและดุเรา ไม่มีทั้งผมหรือเอลม่าที่ต่อต้านเธอได้
“ม-มันโอเค ชั้นก็ทำเกินไปที่ไปลงไม้ลงมือกะนายก่อนหน้านี้”
“แต่รู้มั้ย จริงๆแล้วชั้นแฮปปี้มากเลยนะที่เอลม่ารูสึกกับชั้นมากขนาดนี้ ชั้นก็ชอบเธอจริงๆนะ เอลม่า เธอนั้นพึ่งพาได้ และบางเวลาเธอก็น่ารักด้วย และมันรู้สึกสบายแค่การที่ได้อยู่กับเธอ มันเหมือนเราอยู่ในคลื่นความถี่เดียวกันหรือบางอย่างเลย……”
“จ-จ-จริงๆเหรอ?”
“ใช่ จากใจ”
“ฮ-ฮึ่ม…… ย-ยังไงซะ เอ่อ… ชั้นเดาว่าชั้นก็รู้สึกแบบเดียวกัน มั้ง?”
เอลม่าประกาศด้วยทั้งสองมือประสานอยู่หน้าหน้าอกเธอและนิ้วของเธอเต้นหากันในความลนลาน เธอเลี่ยงสายตาไปจากผมด้วยหน้าที่แดงสว่าง น่ารักจัง
“โอเค ถ้าอย่างนั้น ต้อนนี้พี่ๆสองคนดีกันแล้ว สนิทกันเยอะๆนะ โอเคมั้ย?”
“อึน ดีกันนะ”
“น-นั่นใช่แล้ว……อึน”
เอลม่าพยักหน้าเห็นด้วยกับมีมิที่ยิ้ม
“งั้นตอนนี้ เพราะตอนนี้พี่ดีกันแล้ว มาคุยเกี่ยวกับแผนวันนี้กัน ก่อนอื่นเราจะไปเยือน โรงงานเนื้อเทียมเซียร่าคอร์เปอร์เรชั่น”
“โอ้ เนื้อเทียม พี่สงสัยว่าจริงๆมันทำมายังไงไง”
เนื้อเทียม มันเนื้อ แต่มันขาวและไม่ใช่สีแแดง ผิวสัมผัสมันใกล้กับเนื้อหรือหมู แต่มันไม่ได้รู้สึกเหมือนเนื้อสัตว์ปีกเลยซักนิด มันก็ไม่ได้รู้สึกเหมือนปลาด้วย มันเป็นเนื้อจากสัตว์ที่ไม่รู้จักอย่างสมบูรณ์ แต่ เหมือนที่ผมว่าไปก่อนหน้านี้ มันขาว ไม่ใช่สีแดง ผิวมันจะเป็นน้ำตาลสวย ถ้าให้ทำอาหาร-ออโต้ ทำมันทำให้มันคล้ายกับสเต็กทั่วไป แต่เมื่อใช้มีดตัดมัน ข้างในก็ยังขาวอยู่
มันเป็นเนื้อที่ค่อนข้างลึกลับ แต่มันมีรสอุมามิที่รุนแรง ที่มีส่วนมันเยอะ มันอร่อยมาก ผมคิดว่ามันทำเทียมอย่างสมบูรณ์ จากชื่อของมัน – เนื้อเทียม แต่ผมแม้แต่จินตนาการขั้นตอนการผลิตมันก็ยังไม่ได้เลย
“ชั้นก็ไม่เคยไปโรงงานเนื้อเที่ยมมาก่อนหน้านี้ด้วย”
“มันน่าตื่นเต้น ไม่ใช่เหรอ? และที่ต่อไปคือฟาร์มไร้ดินและโรงงานและโรงงานผลิตอาหารที่เป็นที่เดียวกัน”
“ฟาร์มไร้ดิน หือห์ ผมสงสัยว่าเค้าปลูกอะไรกัน?”
“ไม่ใช่พวกมันเป็นสาหร่ายที่อยู่ในตลับอาหารเหรอ?”
“ชั้นก็รอคอยที่จะไปดูนั่นด้วย……แต่เราอุส่าห์จะไปทัวร์ชมวิว ไม่ใช่ว่าถ้าแค่ไปเดินในที่พวกนั้นมันจะทื่อๆไปหน่อยเหรอ?”
“เมื่อนายพูดอย่างนั้นแล้ว มันอาจจะเป็นอย่างนั้น”
“เรามีแผนที่จะกินข้าวเที่ยงในโรงงานผลิตอาหาร มันดูเหมือนข้าวที่เราจะกินกันมันจะทำใหม่ๆ”
“ยังไงซะ โอเค ตราบใดที่มันไม่ใช่ ‘ของพวกนั้น’”
“มันโอเค มันไม่ใช่ ‘ของพวกนั้น’ หนูดูอย่างมั่นใจเลย”
มีมิตอบด้วยตาที่ดูว่างเปล่า
ที่เราหมายถึง ‘ของพวกนั้น’ คือของที่อยู่ในตลับอาหาร มันดูเหมือนมันเป็นโปรตีนเชคที่ตีความไม่ได้ ที่จะถูกพิจารณาเป็นอาหารเลิศรสพื้นที่(?) ในโคโลนี่นี้ รสชาติมันคือ…… ค่อนข้างเหมือนมูสเค็มๆอุณภูมิห้องหรืออะไรบางอย่าง…? มันเป็นการผสมที่ไม่เข้ากันของกลิ่นผักและกลิ่นปลา โดยไม่ต้องพูด มันไม่อร่อย แต่มันอิ่มท้องนะ
“นั่นยอดเยี่ยม ไปกันเลยมั้ย?”
“ใช่ อื้ม… มันอาจจะดีที่สุดที่เราจะเตรียมตัวเลยเมื่อคิดถึงเวลาเดินทาง”
“โอเคถ้างั้น ทุกคนเตรียมพร้อม มาเจอกันที่ห้องกินข้าวเมื่อเสร็จแล้ว”
และคร่าวๆหนึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น เรามาถึงจุดหมายแรก
“ยังไงซะ พี่พูดอะไรได้? ขึ้นรถไฟโดยสารนั้นก็ไม่ได้แย่มาก”
“แต่เดี๋ยวเบรคเดี๋ยวเร่งมันค่อนข้างจะต้องชินก่อนนนะ”
“มันเทียบไม่ได้กับการเร่งเครื่องและลดความเร็วของยานอวกาศนะ และมันดูเหมือนบางคนก็แพ้มันนะ”
เราขึ้นรถไฟโดยสารที่ใช้ระบบขนส่งทางใต้ดินเพื่อที่จะขนคนไปทั่วโคโลนี่ ค่าโดยสารค่อนข้างถูกและเราไปถึงจุดหมายได้รวดเร็วมาก แต่ตัวรถไฟมันแคบและแออัด
ตัวรถไฟมันรู้สึกว่าเป็นคอนเทนเนอร์คาร์โกที่มีเก้าอี้ติดตั้งข้างในอย่างอัดๆ และแม้ว่าผู้โดยสารทุกคนจะอัดตัวเองเข้าไปด้วยกัน มากที่สุดมันมีได้หกคน มันมีพวกเราแค่สามคน แต่มันยังรู้สึกค่อนข้างแออัด ถ้ามันมีหกคน แน่นอนว่ามันจะเป็นปลากระป๋องอัดกัน
ผมไม่สามารถที่จะเห็นทิวทัศน์ข้างนอกเลยซักนิด แต่มันยังค่อนข้างเป็นจุดดึงดูดสำหรับผม
“งั้นนี้ก็เป็นโรงงานผลิตเนื้อเทียม…… หือห์?”
“หืม? มีอะไร?”
เอลม่า ที่สภาพดูเหมือนจะแปลกนิดหน่อย จ้องเขม็งไปที่ข้างหน้าเธอ มันคือป้ายหน้าโรงงาน
“โรงงานผลิตเนื้อเทียมเพาะเลี้ยงเซียร่า……?”
มันมีอะไรแปลกเหรอ?
“เอ๋ จู่ๆชั้นก็นึกได้ว่าชั้นมีธุระต้องไปทำ ได้โปรดไปทัวร์โดยไม่มีชั้นได้เลย ทั้งสองคน”
“ตอนนี้เดี๋ยวแป้ปนึงนะ เลดี้”
ผมหันไปและคว้าไหล่เอลม่า ทำไมเธอตอบสนองแบบนี้หลังจากที่เห็นป้ายโรงงาน? แต่ผมไม่เห็นอะไรน่าสงสัยเกี่ยวกับมันนะ
“เนื้อเพาะเลี้ยง? งั้นมันไม่ใช่เนื้อเทียม?”
มีมิเอียงหัว เนื้อเพาะเลี้ยง? เฮ้ มันเขียนว่าเนื้อเพาะเลี้ยงจริงๆ ดังนั้นมันไม่ใช่เนื้อเทียมเหรอ?
“เอลม่า?”
“ชั้นไม่อยากเข้าไปจริงๆอ่ะ สองคน”
“แต่หนูจองให้เราสามคนแล้วนะ? แล้วมันจะเริ่มแล้วด้วยนะ”
“ฟุมุ? โอ้ อื้ม พี่จะลากเธอไปด้วย”
“ไม่ไม่ไม่ไม่ไม่ไม่ไม่……”
ผมลากเอลม่าที่ตื่นตกใจเข้าไปในโรงงาน หลังจากที่ผ่านประตูรั้วหน้า เรามุ่งหน้าไปที่ล็อบบี้ต้อนรับ และถูกต้อนรับโดยชายที่ดูสุขภาพไม่ดี ที่มีตัวผอมบาง
เมื่อเขาเห็นพวกเราสามคน…… รอยยิ้มที่กว้างบานขึ้นมาบนหน้าที่ดูเจ็บป่วยของเขา น่ากลัว
“ยินดีต้อนรับครับ ทุกคน พวกคุณเป็นกลุ่มทัวร์ที่นำโดยฮิโระ-ซามะ ใช่มั้ยครับ”
“อา ใช่ครับ”
“เราขอบคุณสำหรับการเลือกโรงงานธรรมดาๆอย่างเราสำหรับการทัวชมวิวครับ โอ้ สวรรค์…… มันเป็นเวลานานจริงๆตั้งแต่คนสุดท้ายมาทัวร์ สตาฟฟ์ไฟลุกกันเลยน่ะครับ”
“อ-อย่างนั้นเหรอครับ?”
ปากของเขาทั้งหมดยิ้มแต่ตาของเขาน่ากลัว ผมไม่รู้สึกถึงคววามคิดร้ายๆจากเขา แต่… ผมจะพูดยังไงดีล่ะ ใช่ มันรู้สึกว่าเขามีความสุขกับตัวเองจริงๆ ตาของเขาส่งความส่วางออกมาเหมือนนักล่าเล็งไปที่เหยื่อที่ไม่มีอะไรช่วยเหลือออกมา…… ไม่นั่นก็ไม่ค่อยจะถูกด้วย มันเป็นเห็นเด็กได้ของเล่นไว้เล่นใหม่…… มันเป็นแค่จินตนาการของผมเหรอ?
“ตอนนี้พวกคุณๆ ทางอยู่ทางนี้ครับ ได้โปรดตามเนวิเกชั่นไปและเดินไปด้านหน้าได้เลยครับ!”
ชายชี้ไปที่ประตูอัตโนมัติที่เปิดหน้าเรา หืม นั่นมันสมควรที่จะไม่มีอะไรน่าตกใจ แต่ทำไมมันสร้างซะแน่นหน้าขนาดนั้นวะ? มันเหมือนเป็นตู้เซฟหรืออะไรบางอย่างเหรอไง
“ไปกันเถอะ ฮิโระ-ซามะ!”
มีมิดูค่อนข้างตื่นเต้น เธอพลาดที่จะเห็นพฤติกรรมที่น่าสงสัยของชายคนนั้นเหรอ? เธอดึงมือผมและดูเหมอนเธอจะวิ่งผ่านทางเดินไปข้างหน้าเมื่อไหร่ก็ได้
“พ-เพราะทั้งหมดชั้นอยากจะเลี่ยงการไปน่ะ……”
“ฝันไปเถอะ……ชั้นจะไม่ให้เธอหนีไปคนเดียวหรอกนะ……”
“เดี๋๋ย-!? จะบังคับชั้นไปจริงๆเหรอ!? หยุดลากชั้นนะ!”
ผมดึงแขนเอลม่าระหว่างที่มีมิดึงแขนผม และเราสามคนเข้าประตูที่เปิด มันดูเหมือนจะอันตรายด้วยเหตุผลบางอย่าง ดังนั้นผมให้มีมิไปเองคนเดียวไม่ได้ และแน่นอนว่าผมจะไม่ให้เอลม่าหนีไปด้วย ฟุฟุฟุ… เมื่อเราร่วง เราจะร่วงไปด้วยกัน……!
หลังจากที่เราเข้าทางเดินผ่านประตูมา ประตูที่ว่ามานั้นปิดแล้วล็อค
『ตอนนี้เราจะฆ่าเชื้อโรคเพื่อรักษามาตรฐานความสะอาดของโรงงาน เมื่อขั้นตอนนั้นเสร็จแล้วได้โปรดไปห้องต่อไปนะครับ』
เสียงอิเล็กโทรนิคก้องคำแนะนำออกมา ละควันขาวลอยเข้ามาในห้อง นี่ควรจะเป็นส่วนหนึ่งของการฆ่าเชื้อโรค
『การฆ่าเชื้อโรคเสร็จแล้วครับ ได้โปรดเดินไปที่ห้องต่อไปเลยครับ』
ประตูอีกบานเปิดขึ้นตรงหน้าเรา มันนำไปที่ห้องที่เล็กกว่า มันไม่มีหน้าต่างและ เห็นได้ชัดว่าไม่มีประตูอื่นที่เป็นทางออกอีกด้วย
“นั่นห้องอะไร?”
“อึ๋น? หนูไม่เห็นประตูอื่นเลย”
ผมทำตัวระวังระหว่างที่มีมิเอียงหัวในความสงสัย เอลม่าถอนหายใจระหว่างที่แสดงสีหน้ายอมแพ้ออกมา
“นี่ แล้วพวกนายจะเสียใจมาก……”
หลังจากที่เอลม่าประกาศออกมาททันที เราเข้าไปที่ห้องเล็กๆ ประตูที่เป็นทางเข้าล็อคพวกเราสามคนไว้ข้างใน จากนั้นห้องเริ่มสั่น
“ห้องนี้ขยับเหรอ?”
มันทีที่ผมพึมพำคำนั้น เสียงก้องออกมาจากบนหัวขอเรา
『ขอบคุณที่มีส่วนร่วมกับการทัวร์ โรงงานผลิตเนื้อเพาะเลี้ยง เซียร่า คอร์เปอร์เรชั่น ห้องที่คุณอยู่จริงๆแล้วเป็นกอนโดล่า ที่จะพาพวกคุณไปขณะที่คุณทำการทัวร์』
“งั้นจริงๆแล้วห้องนี้มันเอาไวขนส่ง”
“แต่มันไม่มีแม้แต่เก้าอี้หรือที่ให้นั่งเลยนะ”
ทันใดนั้น ผมมีแรงกระตุ้นที่จะตรวจปืนเลเซอร์ที่เหน็บอยู่ที่เอลของผม ด้วยเหตุผลบางอย่างผมสงบใจไม่ได้เลย
『เน้อเทียมที่ผลิตที่โรงงานของเรา ถูกรักโดยท่านลูกค้ามาเป็นสามร้อยปีมาแล้ว คุณภาพและรสชาติมันจะต่างไปจากเนื้อเทียมทั่วไปอย่างมาก และอัตตราการบริโภคซ้ำมันโอ้โห 93% ในทัวร์นี้ คุณจะสามารถเห็นวิธีผลิต: จากขั้นตอนการเริ่มเพาะเลี้ยง ขั้นตอนการเจริญเติบโต ตลอดทางไปถึงการส่งออก ได้โปรด มีความสุขกับการทัวร์นะครับ ทุกๆท่าน』
“เนื้อเทียมและเนื้อเพาะเลี้ยงต่างกันเหรอ?”
“ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้นมั้ง?”
มีมิเอียงหัวอีกครั้งและเอลท่าไปขดตัวอยู่ที่มุมห้อง ปิดตาของเธอและตัดขาดข้อมูลภาพอย่างสมบูรณ์ อะไรวะ? ผมมีความรู้สึกไม่ดีเกี่ยวกับเรื่องนี้จริงๆ
『อย่างแรก ได้โปรดดูขั้นตอนการเริ่มเพาะเลี้ยง』
กำแพงของห้องกลายเป็นโปร่งใสและ ภาพข้างนอกดูเหมือนโรงงานที่ถูกต้อง คอนเทนเนอร์โปร่งใสถูกส่งไปส่งมาบนสายพาน และมีของเหลวหลายประเภทถูกฉีดเข้าไปข้างในโดยเครื่องจักร คอนเทนเนอร์ที่ถูกฉีดของเหลวเข้าไป ปรากฏว่าไปรวมกันอยู่ในที่เดียว และถูกเก็บอยู่ในอุปกรณ์ ซึ่งดูเหมือนคล้ายจะเป็นที่เพาะ
“หนูสงสัยจังว่าในกล่องนั้นมันอะไร?”
“พี่โนไอเดียเลย”
มีมิที่ยังเอียงหัวในความสงสัยอยู่ชี่ไปที่อุปกรณ์ที่เหมือนที่เพาะ ที่มีคอนเทนเนอร์อยู่ในมัน แต่ผมโนไอเดียใดๆเลยว่ามันเกิดอะไรขึ้น
ขณะที่ห้องทับกอนโดล่า เคลื่อนที่ไปข้างหน้า เราน่าจะได้ไปเห็นของที่อยู่ข้างในคอนเทนเทอร์ซึ่งถูกเพาะแล้วไปเป็นเวลาหนึ่ง
“ฮฮฮฮฮิ้……!”
“น-น่ะ-!? นั่นมันอะไรวะ……?”
ในที่สุดเราก็ได้เห็นว่าอะไรอยู่ข้างในคอนเทนเนอร์มันดูคล้ายกับไส้เดือน มันเป็นเส้นยาวๆของเนื้อที่ดิ้นดุ้กดิ้ก มันยาวจนมันขนดตัวหลายครั้งรอบที่เพาะที่เป็บ้านของมัน
“ตอนนี้ชั้นคิดได้แล้วความความรู้สึกไม่ดีก่อนหน้านี้ทั้งหมดมันเกี่ยวกับอะไร”
“อ-ย่าบอกนะว่าเนื้อเพาะเลี้ยงจริงๆแล้ว……”
ในที่สุดกอนโดล่าก็ได้ออกจากบริเวณเพราะเลี้ยง ขณะที่มีมิและผมมมองไปข้างหลังเรา
“นั่นทำไมชั้นบอกแล้วว่านายจะเสียใจ”
เสียงของเอลม่าก้องอยู่ข้างในกอนโดล่าที่เงียบงัน
—————————————————————
“ขอบคุณที่มาเยี่ยมเยียนครับ แขกที่รับ ขอบคุณมากๆที่มาเยี่ยมเยีน เราหวังว่าท่านจะทำการสนับสนุนผลิตภัณฑ์เนื้อเพาะเลี้ยงคุณภาพสูงของเราต่อไป”
พวกเราสามคนออกจากโรงงานผลิตเนื้อเพาะเลี้ยง ขณะที่สตาฟฟ์ชายจากก่อนหน้าส่งเราออกไปปด้วยรอยยิ้มที่ดูติดหนับ
“เอิ่บ……”
“หนู น-น่าจะไม่สามารถที่จะแม้แต่มองเนื้อซักพักเลย……”
“นั่นทำไมมพี่บอกว่าพี่ไม่อยากไป……!”
สิ่งที่เราเห็นข้างในโรงงานอย่างอื่นน่ะเหรอ? ผมไม่อยากจำมัน! บางอย่างเหมือนสระที่เต็มไปด้วยหนวดสีเนื้อ หรือมวลของเนื้อดิ้นดุ้กดิ้กที่ใหญ่พอที่จะเทียบได้กับรถไฟถูกตัดออกไปเป็นเนื้อเพาะเลี้ยง…… เอิ่ก ผมแทบจะจำอะไรที่ไกด์ทัวร์อธิบายไม่ได้เลย แต่มันดูเหมือนไส้เดือนเนื้อถูกปฏิบัติเป็นปศุสัตว์ปรกติ เหมือนวัวและหมู
พวกมันถูกดัดแปลงพันธุกรรมเพื่อที่จะเหมาะกับการเป็นต้นทางของผลิตภัณฑ์เนื้อมากขึ้น และผลของมัน ทำให้เป็นเอลดริชที่น่ารังเกียจ พวกมันเติบโตอย่างรวดเร็วสุดขีด แต่มีค่าทางสารอาหารอยะ และสร้างเนื้อคุณภาพสูงออกมา พวกมันไม่มีรูปแบบของความฉลาดและมันดูเหมือนจะเป็นสิ่งมีชีวิตที่กินและเติบโตแค่โดยสัญชาตญาน
“ชั้นไม่เข้าใจเหตุผลที่ไว้ทัวร์โรงงานเลย……”
“มันไม่ได้ช่วยให้อยากกินเลย……”
“นั่นทำไมชั้นไม่อยากจะไปผ่านมันเลย ที่ต่อไปปคือฟาร์มไร้ดิน ใช่มั้ย…? แน่ใจเลยว่าชั้นหวังให้มันเป็นโรงงานที่ถูกต้องครั้งนี้……”
เราเตรียมตัวทางใจและมุ่งหน้าไปที่จุดหมายการตัวต่อไปด้วยก้าวเท้าที่หนักหน่วง
แค่ได้โปรดให้ที่ต่อไปมันดีๆเถอะ
ขอบคุณสำหรับเงิน 100.48 บาท
เป้าหมายเดือน 7/66
เป้าค่าเน็ต 200/200
รับยา ยาหมด 200/200
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 928/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook
