ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 42 เล่ม 2 ทัวร์ชมวิวโรงงาน – ตอน สุรา
42 เล่ม 2 ทัวร์ชมวิวโรงงาน – ตอน สุรา
เราทำการเดินสิบห้านาทีไปที่จุดหมายต่อไป ระหว่างที่ตามเอลม่าที่เท้าเบาในความสุข และในที่สุดเราก็ได้มาถึงจุดหมายสุดท้ายของทัวร์วันนี้
“งั้น มันเป็นโรงงานของเครื่องดื่มคุริว! เครื่องดื่มคุริวเป็นโรงเหล้าที่มี่ชื่อเสียงมากที่สุดในเอ็มไพร์นะ รู้ป่ะ! พวกเค้าผลิตเครื่องดื่มแอลกอฮอล์แทบทุกแบบ และพวกเค้าดังเป็นพิเศษสำหรับรสชาติที่คมและเบียร์เต็มสูบของพวกเค้า!”
ตาที่สว่างของเอลม่าหยุดที่ประตูรั้วโรงงานและเริ่มอธิบายออกมาในกำลังใจที่สูง พวกเราสามคนมาที่นี่เพื่อทัวร์โรงงาน แต่คนนี้ทำตัวเป็นไกด์ทัวร์ก่อนที่เราจะแม้แต่ได้เข้าไปในโรงงาน อะไรกันวะ? มันอาจจะเป็นจินตนาการของผม แต่ตอนนี้เอลม่าถูกล้อมโดยเอฟเฟคสดใสและเป็นประกาย ขณะที่เธอพูดอย่างมีชีวิตชีวา…… นั่นมันอะไรกัน?
“เฮ้ มีมิ มันแค่พี่หรือเอลม่าส่องประกายออกมาตอนนี้?”
“หนูก็คิดว่าพี่เค้าส่งนะ…… นั่นมันเวทมนตร์เอลฟ์หรืออะไรบางอย่างเหรอ?”
“เอ๋ มันเป็นครั้งแรกที่พี่ได้ยินเรื่องนั้นเลยนะ มันมีจริงๆเหรอ?”
“หนูไม่ได้คุ้นเคยกับมันเป็นพิเศษ แต่มันดูเหมือนว่าเวทมนตร์เอลฟ์มีจริง”
จริงอ่ะ? หนึ่งในเหตุผลที่ผมเรียกเธอว่าเอลฟ์ที่น่าผิดหวัง เพราะมันดูเหมือนเธอจะใช้เวทมนตร์ไม่ได้ แต่เวทมนตร์เอลฟ์น่ะมันมีอยู่จริงๆ น้องเค้าว่างั้นเหรอ? แต่แน่นอนว่าเธอไม่ได้เหมือนตัวละครประเภทนักเวทย์นะ
“เข้าไปข้างในกันเถอะพวกเรา ค’ม่อน! รีบเข้าได้แล้ว เข้าไปกัน! ตอนนี้เลย เร็วๆ!”
ความตื่นเต้นของเอลม่ามันเต็มเลเวลไปเลย ผมไม่เคยได้เห็นเธอตื่นเต้นขนาดนี้มาก่อน ผมมองกลับไปที่มีมิ เราส่งรอบยิ้มเบี้ยวๆให้กัน และตามหลังเอลม่าไป เอลม่าคนที่พุ่งตรงเข้าไปในโรงงาน
แค่เหมือนโรงงานที่เราไปเยือนมาก่อน เราถูกต้อนรับโดยพนักงานต้อนรับที่รออยู่ และทำขั้นตอนการฆ่าเชื้อโรคก่อน จากนั้นเราได้เดินเข้าไปในพื้นที่โรงงาน ส่วนใหญ่น่าจะเป็นเพราะความจริงที่ว่าพวกเขาเป็นโรงเหล้านี่มีชื่อเสียง และเป็นที่นิยม เราพบผู้คนทำการทัวร์ไปด้วยกันกับเรา ทางเดินที่ไว้สำหรับลูกทัวร์ มันถูกทำความสะอาดอย่างดี และบรรยากาศดี
มันมีมนุษย์อยู่เยอะในหมู่ผู้มาเยือน ที่ทำการทัวร์แบบเรา พลเมืองของกรากันเอ็มไพร์ ประกอบไปด้วยมนุษย์ซะเป็นส่วนใหญ่ ดังนั้นผมจึงเดาว่านี่มันปรกติ ผมไม่ได้เจอกับเอลฟ์อื่น ในกรุ้ปทัวร์นอกไปเสียจากเอลม่า ผมเลยเดาว่าพวกเขาค่อนข้างที่จะเป็นสสายพันธุ์หายากหรืออะไรบางอย่าง
เท่าที่เผ่าที่ไม่ใช่มนุษย์มี…มันมีสิ่งมีชีวิตเหมือนมนุษย์กิ้งก่า ที่ดูเมือนการผสมระหว่างสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำและปลา สิ่งมีชีวิตที่ดูเหมือนดกดอกไม้ทะเล เดินตรงๆด้วยหนวด กึ่งสัตว์ที่มีหูและหาง ดอกไม้ทะเลหัวคว่ำเหล่านั้นมันคุยกับสิ่งมีชีวิตอิ่นได้จริงๆเหรอ……?
“อะไรของนายน่ะที่มาเหม่อที่นี่ ฮิโระ!? เร็วเข้าแล้วไปที่มุมชิมเครื่องดื่มกันเถอะ!”
“โว่วนั่น เลดี้ครับ ให้ผมได้ดูที่นี่ดีๆก่อน เธอไปกินเหล้าในยานได้ทีหลัง ไม่ใช่เหรอ?”
“ด-ดื่มเหล้าที่เพิ่งผลิตตใหม่ๆ มันเป็นประสบการที่ต่างไปอย่างสิ้นเชิงเลยนะ……”
“จ้า จ้า อย่าใจร้อนมาก เราไม่ได้ไปที่ไหนกันหลังจากนี้นะ เราเลยไม่จำเป็นจะต้องรีบมากขนาดนั้น”
“ออุ……”
หูยาววของเเอลม่าตกลงในความผิดหวัง ขณะที่เธอพองแก้มเธออย่างหน้ารัก อะไรของเธอกัน เด็กขี้งอนเหรอไง?
“งั้นพวกเค้าก็ผลิดเอลกันที่นี่ด้วย หือห์”
“พวกเค้าผลิตเบียร์”
“……โอเค เบียร์ก็เบียร์”
แต่ผมยังคิดว่ามันเอลถ้ามันไม่ได้ดื่มได้คล่องนะ ยังไงซะ มันไม่เหมือนว่าผมมีความรู้เฉพาะ ดังนั้นผมเดาว่ามันไม่ใช่ที่ที่ผมจะพูด หือห์ ในมิตินี้ มันถูกกินเป็นเบียร์ แม้ว่ามันไม่อัดลม มาปล่อยไว้แค่นั้น แต่มันลึกลับจริงๆ ที่มันไม่มีเครื่องดื่มอัดลมทั่วมิตินี้… วิธีทำมันหายไปจริงๆ หลังจากที่คนเข้ามาสู่ยุคอินเตอร์สเตลล่าเหรอ? มันเพราะมันไม่เหมาะสำหรับบรรยากาศซีโร่-จีงั้นเหรอ? ผมเดาว่ามันเป็นไปได้
“ขั้นตอนการผลิตเบียร์มันไม่ได้มีอะไรน่าตกใจเป็นพิเศษ ยังไงซะ ชั้นเดาว่าหุ่นที่ทำผลตภัณฑ์มันทำงานเร็วจริงๆและมีประสิทธิภาพ งั้นคนค่อนข้างชอบของพวกนั้นที่จะไม่เบื่อไม่ว่าจะดูมันยังไง”
“มันมีคนแบบนั้นเหรอ?”
“อิืมแทนที่จะชอบดูมัน ชั้นว่ามันค่อนข้างที่จะรู้สึกผ่อนคลายน่ะ”
“ชั้นก็ยังไมเกทอยู่ดีอ่ะ
เอลม่ายักไหล่ขณะที่เธอมองหุ่นโรงงานทำงานของมันไป แต่ผมเดาว่าผมค่อนข้างที่จะชอบดูพวกมมันด้วย การได้เห็นหุ่่นโรงงานทำงานในท่าทางที่เป็นระบบและแม่นยำ ผมหมายถึง ผมแม้แต่รู้สึกว่าผมจะไม่รู้สึกเหนื่อยที่จะดูโรงงานเหมือนโรงงานแบบนี้ผลิตสินค้าจำนวนมากเหมือนเข็มนาฬิกา
หลังจากที่เราดูหุ่นโรงงานทำอะไรของมมันกันเต็มอิ่ม เรามุ่งหน้าไปที่บริเวณต่อไป ที่ต่อไปมันเขตผลิตไวน์ผลไม้หือห์ เราจะเห็นบางอย่างเหมือนการกลั่นและการหมักตรงนั้นมั้ย? คือที่ผมคิดก่อนหน้า แต่สิ่งที่เราได้ไปดู มันค่อนข้างที่จะต่างจากความคาดหวังก่อนหน้าของผมเลย
“สวนผลไม้?”
ช่าย บริเวณต่อไปมันคล้ายกับสวนผลไม้ ไร่องุ่นที่ดูงดงาม แพร่ไปในพื้นที่เปิดกว่าง ที่มีโดรนและแขนหุ่นยนต์จำนวนมากเคลื่อนที่ไป และทำงานฟาร์มทั้งหมดนั้น มันคล้ายกับโรงเพาะผักที่เราเห็นกลับไปที่โรงงานตลับอาหารก่อนหน้า
“ไหนดูซิ้ มันเป็นฟาร์มเพื่อเพาะปลูกผลไม้ที่ใช้สำหรับเหล้า และมันดูเหมือนจะเป็นสวนผลไวน์”
“สวนผลไวน์……?”
เอลม่าพูเกี่ยวกับอะไรอยู่……? ผมตามสายตาเธอไปและเจออะไรที่ดูเหมือนมุมชิม 『ผลไวน์』 คุณสามารถจ่ายอีเนลที่เทอร์มินัลเพื่อสั่งแซมเปิลของ 『ผลไวน์』 ที่เก็บใหม่ๆได้ที่นั่น มันดูเหมือนว่า
“มาลองกินกันเถอะ ไวน์ที่เครื่องดื่มคุริวทำมันก็อร่อยด้วย”
“ชั้นไม่เคยลองกินไวน์มาก่อนหน้านี้ด้วย ชั้นค่อนข้างที่จะรอคอยมัน”
ขณะที่ผมมองไปข้างหน้าและยังรู้สึกงงงวย เอลม่าจายเงินโดยวางเทอร์มิัลของเธอไปที่อะไรที่ดูเหมือนตู้หยอดเหรียญไฮเทคหลังจากไม่นาน บางอย่างคล้ายกับแก้วกระดาษที่มีผลไม้สีม่วงเข้มอยู่ ที่ขนาดเท่าองุ่นเคียวโฮเด้งออกมาจากมัน
เธอโยนผลไม้เข้าไปในปากเธอโดยไม่ลังเล
“มืม〜 เหล้ารสชาติดีก็อย่างนึง แต่ผลไวน์นี่ก็อร่ออยด้วย มีมิชิมดูสิ”
“มันโอเคเหรอ? งั้นหนูลองหน่อยนะ……”
หลังเอลม่า มีมิก็เอาผลไม้และใส่มันเข้าปากเธอ
“อืน…… แต่มันไม่เปรี้ยวเท่าที่หนูคิดนะ ไม่ใช่เหรอ มันก็ไม่มีความฝาดเลยด้วย”
“ยังไงซะ มันดูเหมือนพวกเค้ารีดผิวและเมล็ดมันด้วยกันกับเนื้อระหว่างขั้นตอนการผลิต ปรกติ เราจะไม่เคี้ยวเม็ดและผิวในปากเราเมื่อเรากินสดๆ ใช่มั้ยล่ะ? นั่นทำไมมันถึงไม่ฝาด”
“เข้าใจแล้ว แต่พี่ยังจะได้รสชาติลางๆของเหล้าเมื่อกินพวกมัน ใช่ม้ย……? รสชาติมันอร่อย แต่มันดูเหมือนว่าพี่จะเมาเมื่อกินมันเยอะๆน่ะ”
ผมเข้าหาสองคนที่คุยกันแปลกๆ
“อยากชิมมั้ย ฮิโระ? แม้ว่านายคออ่อนนายน่าจะโอเคกับเม็ดเดียว ใช่ม้ย?”
“มั้ง……?”
“โอเค งั้นว่า อ้〜าม”
“อ้〜าม”
ผมทำตามคำของเอลม่าอย่างเชื่อฟังและเธอหยิบผลไวน์อีกเม็ดและป้อนมันให้ผม มันเหมือนองุ่นจริงๆ ผมเคี้ยวผลไม้นั้นที่ว่า
“!?”
ภายในชั่ววินาทีอโรม่าของแอลกอฮอล์ระเบิดภายในปากผม น้ำที่ออกจากเนื้อมาทุกครั้งที่ผมเคี้ยวรสชาติเหมือนไวน์จริง มันเหมือนอย่างที่มีมิพูด มันไม่ฝาดเท่าไวน์จริงและมันมีรสที่นุ่มกว่า แต่มันรสชาติเหมือนไวน์ที่ผ่านขั้นตอนมาแล้วไม่ว่าอย่างไร
“แอลกอฮอลร์มันผสมอยู่ในผลเองเลยเหรอ……? นี่มันเอาจริงเหรอ?”
“มันดูเหมือนจะต่างไปกับที่นายคุ้นเคย หือห์ ฮิโร่”
“ไวน์ที่ชั้นรู้จักมันสร้างมาจากการบด และบ่มองุ่นที่คล้ายกับผลไวน์นี้ และจากนั้นบ่มมันในถังไม้เป็นปีๆ”
“นั่นฟังดูเหมือนวิธีดั้งเดิม หรือแทนที่จะเรียกอย่างนั้น มันวิธีทำไวน์โบราณมากกว่า ชั้นได้ยินมาว่าไวน์ยังถูกผลิตแบบนั้นเมื่อสองพันปีก่อน ปัจจุบันนี้ ทั่วไปมันใช้วิธีผลิตมันจากผลไวน์ รู้ป่ะ?”
“พวกเค้าใช้การคัดเลือกการเพาะปลูก…ไม่ ดัดแปลงยีนมันเพื่อเพาะผลไม้พวกนี้เหรอ…? นั่นค่อนข้างอุกอาจนะ”
ผมพยักหน้าหลังจากที่กลืนน้ำผลไม้ที่เหลือ ด้วยกันกับผิว เนื้อ และเม็ดมัน ผมรู้สึกว่าตัวผมร้อนขึ้น มันดูเหมือนหน้าผมแดงแค่หลังจากที่กินไปเม็ดเดียว อึก มันดูเหมือนผมค่ออ่อนเหมือนเคย
“หน้าพี่แดงแล้วฮิโระ-ซามะ”
“ปุ่ปุ่〜 นายน่ารักจริงๆเมื่อนายเป็นแบบนั้นน่ะรู้ป่ะ”
“เงียบเลย เธอ ชั้นเป็นพวกที่แดงหลังจากจิบเดียว…… และเมาหัวทิ่มหลังจากเบียร์กระป๋องเดียวรู้ป่ะ”
มีมิยิ้มขณะที่เธอมองหน้าที่แดงของผม ระหว่างที่เอลม่าหัวเราะคิกคัก ขณะที่เธอเอาผลไวน์เข้าไปในปากต่อ ผมคิดมากกับแก้มที่แดงขงผมและซ่อนพวกมันไว้ในมือหนึ่ง พวกเธอยิ้มมากเข้าไปอีก อย่างมีความสุข เมื่อผมทำอย่างนั้น เวร
“ค’ม่อน ไปที่บริเวณต่อไปกัน ต่อๆ!”
“จ้า จ้า ไปกันเถอะถ้างั้น ฮิโระจั〜ง”
“ฮิโระ-จัง……ฟุฟุ”
ผมเดินข้างหน้าและเร่งขณะที่พวกพ้องสองคนตามข้างหลังผมมา ด้วยรอยยิ้มที่สนุก เวรเอ้ย! ที่นี่มันเหมือนที่ต้องสาปสำหรับบางคนแบบผม
ต่อไปมันบริเวณบ่ม หือ มันเป็นบริเวณบ่ม แต่……?
“ป่า……?”
“งั้นนั่นก็ต้นเหล้าที่เรียกกัน”
“ต้นเหล้า?”
“ใช่วิสกี้ธรรมชาติที่สกัดจากพวกมันค่อนข้างที่จะเป็นผลิตภัณฑ์ไฮคลาส มันรสชาติต่างจากวิสกี้สังเคราะห์อย่างสิ้นเชิงเลย”
“วิสกี้สังเคระห์…”
ชื่อมันเด่นจัง มันเกิดอะไรขึ้นกันวะถึงมีบางอย่างเหมือนวิสกี้ธรรมชาติ?
“แล้ววิสกี้ธรรมชาติผลิตยังไงล่ะ”
“ส่วนนี้ของทัวร์จะให้เราดูขั้นตอน เห็นว่า ดูนั่น คำอธิบายอยู่นั่นไง”
เอลม่าชี้ไปที่จอโฮโลที่มีวีดีโอข้อมูลโฮโลกราฟฟิค ผมกดปุ่มเป็นเล่นวีดีโอซ้ำจากแรกเริ่ม
พื้นฐานแล้ว น้ำนมจากต้นเหล้าที่เขาเรียกกันนี้ ก็คือวิสกี้ธรรมชาติ เหมือนที่คนหนึ่งจะรีดเมเปิลไซรัป โดยการเฉือนต้นไม้มันจะอนุญาตให้คนหนึ่งเก็บน้ำนมจากภายในได้ เอิ่ม จริงๆเลย พวก ต้นประหลาดพวกนี้มันอะไรกัน? ผมลงตังเลยว่ามันติดไฟง่ายจริงๆ!
พูดถึงแล้ว ขั้นตอนของการผลิตวิสกี้สังเคราะห์ก็อยู่ในวีดีโอด้วย มันดูเหมือนเครื่องดื่มคุริวขายสินค้าในราคาที่ค่อนข้างถูก แต่มันดูเหมือนมันไม่ได้ผลิตที่ปริเวณนี้นะ เห็นว่ามันทำจากการผสมรสชาติเทียมเข้าไปในแอลกอฮอล์ทำเทียม เพื่อที่จะให้รสชาติมันเหมือนวิสกี้
วิสกี้ธรรมชาติค่อนข้างเป็นที่นิยม แต่วิสกี้สังเคราะห์มันแพร่หลายมากกว่า ดูเหมือนว่า
“อื้ม〜! เหมือนที่คิดเลย วิสกี้ธรรมชาติแน่นอนว่ามันยอมตายได้เลย!”
“จริงๆเหรอ?”
“*แค่ก แค่ก…… มันแรงไปหน่อยสำหรับหนูอ่ะ”
เอลม่ามีรอยยิ้มกว้างแปะอยู่บนหน้าที่สวย เธอดื่มวิสกี้จากแก้วเป๊ก ในทางกลับกัน มีมิหรี่ตาขณะที่เธอทนกับรสชาติตามหลังของวิสกี้ เอลม่าซื้ออีกเป๊กขณะที่เธอถูหลังมีมิ เธอมีแผนที่จะกินจนหัวทิ่ม แน่ๆเลย……?
โดยไม่สนใจสีหน้าที่เป็นกังวลของผม เอลม่าจบที่การเมาหัวทิ่มจริงๆหลังจากที่ทัวโรงงานจบ แม้แต่มีมิจบที่การเซจากแอลกอฮอล์
“เอ่เฮฮ้……ฮิโรรรร้……”
“ห-หนูขอโทษ ฮิโระ-ซามะ……”
ผมสามารถที่จะกลับไปที่กฤษณะ ระหว่างที่จับเอลม่า ที่เกาะผมเหมือนปลาหมึก และช่วยจับมีมิที่เดินด้วยการเดินที่ไม่มั่นคงตลอดทาง
หลังจากที่เธอเปลี่ยนเป็นสร่างพอ เอลม่าจบที่การหน้าเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงิน หลังจากที่เธอดูเทอร์มินัลดาต้า มันดูเหมือนจริงๆแล้วเธอซื้อเครื่องดื่มแอลกอฮอล์หลายๆแบบมาเป็นจำนวนมาก เมื่อเธอไปคุยกับสตาฟฟ์ก่อนที่ทัวร์จะจบ และราคารวมมันโอ้โห 100,000 อีเนล
“เฮ้…… เธอยังจ่ายชั้นซักอีเนลนึงไม่ได้เลยนะ แล้วเธอไปใช้แสนนึงเพื่อซื้อแอลกอฮอล์เนี่ยนะ แน่ใจลำดับความสำคัญของเธอไหวเหรอ?”
“อ-อ่ะว้า- อ่ะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…… ข-ขอโทษที?”
เอลม่าตบมือเข้าด้วยกันข้างหน้าเธอ และเอียงหัวเธออย่างหน้ารัก ขณะที่เธอร้องขอการให้อภัย ฮ่าฮ่าฮ่า จริงๆเลย เลดี้คนนนี้ช่าง……
“เธอถูกแบนจากการดื่มสองอาทิตย์ ถ้าชั้นได้ไปเห็นเธอพยายามจะแอบกินนะ…… ฟุฟุ ชั้นจะให้เธอได้ลิ้มรสของเหลวเหนียวๆที่มีมิและชั้นกินครั้งล่าสุด แม้แด่ดร.โชโกะยังว่าเธอจะติดใจเมื่อเธอกินมันชินแล้ว รู้ป่ะ?”
“ฮฮฮฮฮี้…… ช-ชั้นจะงดดื่ม……”
เอลม่าพยักหน้าอย่างเชื่อฟังหลังจากที่น้ำตาเล็ดออกมา ยังไงซะ แน่นอนว่าเธอเห็นด้วยง่ายพอ แต่ยังไงมันก็ไม่ใช่ว่าผมจะรับคำว่า ไม่ มาเป็นคำตอบ
หลังจากนั้น เราสามใช้สามวันเพื่อพักและเพื่อที่จะเลี่ยงการเข้าไปเกี่ยวกับอะไรที่มีปัญหาอย่างอื่น เราตัดสินใจที่จะออกจากซิสเต็มในที่สุด อย่างไรก็ตาม…… มันสายเกินไปมาก
มันเกิดขึ้นเมื่อในที่สุดเราก็เสร็จสิ้นการพักผ่อน
“มันค่อนข้างเป็นซักพักแล้วนะ ทหารรับจ้างแรงค์เงิน กัปตันฮิโระ”
มันมีแขกที่คาดไม่ถึง
หน้าที่งดงาม ผมสีบลอนด์เงางาม ตาสีแดงดุจทับทิม และผ้าคลุมแดงกับชุดทหารสีขาวบรุสุทธิ์ เลดี้ทหารที่สวย ที่มากับดาบที่ดูโสภาเหน็บอยู่ที่เอว ช่าย มันลท.เซเรน่า โฮลซ์ ที่สมควรจะอยู่ในเทอร์เมนซิสเต็ม มาเยี่ยมเยียนเรากระทันหันอย่างไม่ทันตั้งตัว
เป้าหมายเดือน 7/66
เป้าค่าเน็ต 200/200
รับยา ยาหมด 200/200
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 928/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook
