ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 47 เล่ม 2 กลยุทธ์โน้มน้าวใจซึ่งหน้า
47 เล่ม 2 กลยุทธ์โน้มน้าวใจซึ่งหน้า
มันดูเหมือนกองทัพมันทำถูกจุด ที่จะทำการบำรุงรักษายานประจำ เพื่อที่จะทำให้แน่ใจไปถึงสมรรถนะสูงสุด ระหว่างปฏิบัติการ ไอเดียของมันก็คือ ยานมันเป็นผลิตภัณฑ์ของเลือด เหงื่อ และภาษีของพลเมือง และเป็นพรที่ถูกประทานมาโดยจักรพรรดิ ดังนั้นพวกเขาปฏิบัติกับพวกมันไม่ดีไม่ได้
และดังนั้นแม้ว่าพวกเขาจะสามารถครอบงำศัตรูของพวกเขาได้ ระหว่างที่ปฏิบัติการหญิงสาว ยานที่เพิ่งออกศึก ของกองยานเคลื่อนที่ต่อต้านโจรสลัดอิสระ ตอนนี้ถูกจอดอยู่ในท่า เพื่อการบำรุงรักษาและซ่อม ทหารใช้เวลาว่างนี้เพื่อที่จะขึ้นฝั่ง (ที่รู้กันว่าโคโลนี่) เพื่อทำการพักและผ่อนคลาย ยังไงนั้นมันก็ไม่มีอะไรที่จะเกี่ยวกับผมอยู่ดี ผมอยากจะคิดแผนการที่เราใช้สำหรับวันนี้ให้มากขึ้น หรืออย่างน้อย รีวิวผลของปฏิบัติการก่อนหน้านี้
แต่มันดูเหมือนบางคนมีแผนอื่น
“เราไปกันมั้ยถ้างั้น?”
เมื่อผมไปที่หอบังคับการยานของเรือธง เรสทาไลอัส ผมเจอผบ.ลท.เซเรน่า พร้อมทั้งตัวในเสื้อผ้าไปเที่ยว พร้อมด้วยเหตุผลบางอย่าง ส่องแสง ด้วยรอยยิ้มที่สวยงาม คล้ายไปกับดอกไม้นับไม่ถ้วนที่บาน ไม่มีลูกเรือคนอื่นอยู่ตอนนี้
ผบ.ลท.เซเรน่าใส่เสื้อสเว็ตเตอร์สีเบจ ที่มันเน้นร่างกายที่มีเส้นทรวดทรงอย่างคมคาย เอวของเธอแขวนดาบส่วนตัวที่มันสร้างรสชาติไซเบอร์พังค์ ผมอธิบายมันยังไงดี……? สไตล์เที่ยวในแฟนตาซี?
“เราอยู่ที่ไหน……? แทนที่จะพูดเรื่องนั้น เธอมีแผนจะทำอะไรในครั้งนี้กันวะ?”
ผมถามผบ.ลท.เซเรน่า ในน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสงสัย แม้ว่าบางคนแบบคน จะคิดสองครั้งและไม่แค่「โอเค้! เดทกับสาวฮอท! ฮย้าโฮ้ยยย!」 เหมือนคนงี่เง่า ตัดสินจากการกระทำก่อนหน้าของเธอ ผมโคตรมั่นใจว่า ผบ.ลท.เซเรน่า วางแผนอะไรบางอย่างอีกแล้ว
“ช่างหยาบคาย มาคิดกับชั้นว่าชั้นวางแผนบางอย่างที่ไร้รสชาติ”
ผบ.ลท.เซเรน่า เลี่ยงประเด็นด้วยการหัวเราะ *โอ๊ะโฮ่โฮ่ หลังจากเห็นอย่างนั้น ผมใช้งานเทอร์มินัลดาต้าส่วนตัวของผม
“มีอะไร?”
“ไม่มีอะไร งั้น มีแผนจะไปที่ไหน?”
ผมแค่ยักไหล่ใส่คำถามของเธอ ด้วยการเอียงหัวผม และผมถาม ผมเล่นกับเทอร์มินัลไม่กี่วินาที ดังนั้นผบ.ลท.เซเรน่าไม่ได้สนใจมากในท้ายที่สุด มาฟังเธอก่อนละกัน
“ชั้นไม่ได้ทำหน้าที่อยู่วันนี้”
“ฮ่าา”
เมื่อมองเสื้อผ้าของเธอ คุณสรุปอย่างนั้นได้ง่ายๆ แต่มันค่อนข้างน่าสนใจ ที่จะเห็นเธอทำงานทหาร ระหว่างที่ใส่เสื้อผ้าแบบนั้น ผมว่า แต่มันจะไม่มีความเป็นทางการเลย ดังนั้นผมเดาว่ามันเป็นไปไม่ได้ หือห์
“ชั้นคิดว่าจะไปกินข้าวในเมืองเพื่อเปลี่ยนบรรยากาศ”
“นั่นฟังดูยอดเยี่ยม”
“แต่ไม่ใช่การกินคนเดียวมันค่อนข้างที่จะเศร้าเหรอ?
ฮ่าฮ่าฮ่า เศร้าน่ะเธอว่า
“เธอไปชวนเพื่อนเธอได้นี่ ใช่มั้ย?”
“โชคร้ายที่ ชั้นไม่มีเพื่อในระบบดาวนี้เลย”
ผบ.ลท.เซเรน่าวางมือหนึ่งไว้บบนแก้ม ขณะที่เธอแสดงสีหน้าที่มีปัญหา และค่อนข้างที่จะหดหู่ ช่างเทียมมากเลดี้
“อย่างนั้นเหรอ ยังไงซะถ้างั้นไม่ไปชวนลูกน้องบางคนล่ะ?”
“ชั้นไม่คิดว่าพวกเค้า สามารถที่สบายใจ ระหว่างที่ไม่ได้อยู่ในหน้าที่ ถ้าพวกเค้ายังเห็นหน้าเจ้าหน้าที่ระดับสูงกว่า ระหว่างเวลานี้”
“ระหว่างที่จนกว่าระยะเวลาสัญญามันจะหมด ไม่ใช่ชั้นก็เป็นหนึ่งในลูกน้องเธอด้วยเหรอ?”
“แต่ความสัมพันธ์นั้นมันจะจบเมื่อหมดสัญญาใช่มั้ย? ดังนั้นนายจะสามารถผ่อนคลายรอบๆชั้นได้ดีกว่า เมื่อเทียกับลูกน้องเต็มตัวของชั้น และมันก็ดูเหมือนว่านายไม่ได้กลัวขุนนางด้วย ดังนั้น……”
ผบ.ลท.เซเรน่าชิดระยะระหว่างเรา ระหว่างที่ยิ้ม ผม ในทางกลับกัน สร้างระยะทีละนิดอย่างสิ้นหวัง เพื่อยื้อเวลา
“จากเท่าที่ดู ชั้นไม่มีงานเรียงอยู่วันนี้ด้วย ดังนั้นชั้นเดาว่าถ้าชั้นไปหยุดด้วย มันจะดี ใช่มั้ย?”
“ไม่ ไม่ ชั้นหยุดวันนี้ แต่นายไม่หยุด ชั้นมีแผนที่จะปรึกษา เกี่ยวกับกลยุทธ์และแผนต่อต้านโจรสลัดกับนาย ระหว่างมื้ออาหารวันนี้ รู้มั้ย แน่นอน ว่าทั้งหมดมันเป็นส่วนหนึ่งของงาน”
“ส่วนหนึ่งของงาน หือห์…… ไม่ใช่ว่านั่นมันใช้อำนาจในทางที่ผิดเหรอ?”
“ฟุฟุ บางอย่างแบบนี้ไม่ถูกนับว่าเป็นการใช้อำนาจในทางที่ผิด รู้มั้ย ดังนั้นไม่ต้องกังวลสิ่งใด นายถูกจ้างโดยกองทัพอิมพีเรียล มาเป็นผู้เชี่ยวชาญการต่อต้านโจรสลัด ดังนั้นนายอู้หน้าที่ไม่ได้ด้วย โอเคมั้ย”
รอยยิ้มของผบ.ลท.เซเรน่า มันเหมือนกับนักล่าเหนือสุดของบ่วงโซ่ ที่ต้อนเหยื่อจนมุมแล้ว แรงกดดันที่ออกมาจากมัน มันไม่ใช่เรื่องตลกเลย ผมเห็นได้อย่างสมบูรณ์ ว่าที่เป็นแผนที่จะทำให้ผมตกไปเป็นของเธอ
ผมครุ่นคิดออพชั่นของผม เสียงเรียกเข้าของดาต้าเทอร์มินัลของผมดัง ผมนำออกมาจากกระเป๋า และผมถามผบ.ลท.เซเรน่า วผมไปข้างนอกเพื่อรับสายได้มั้ย เธอให้ไปอย่างไม่ค่อยจะเต็มใจ ดังนั้นผมใช้โอกาสนี้เพื่อออกไปจากหอบังคับการยานก่อนตอนนี้ เพื่อไปรับสาย
“ฮิโระครับ”
『งั้น สถานการณ์เป็นไง?』
ผมส่งข้อความไปให้เอลม่า ขอให้เธอโทรหาผมเมื่อกี้นี้ตอนที่ผมใช้เทอร์มินัลของผม เพราะทั้งหมดผมรับมือกับบางคนอย่างผบ.ลท.เซเรน่าตามลำพังไม่ได้
“มันดูเหมือนจะเป็นวันหยุดเธอ เธอขอให้ชั้นไปกินข้าวเที่ยงว่ะ”
『มันยากที่นายจะปฏิเสธ ใช่ป่าว? แค่รับมันในเงื่อนไขที่ว่าเราต้องไปด้วยกับนาย』
“ได้ๆ”
ผมวางเทอร์มินัลของผม สายตาของผบ.ลท.เซเรน่าไม่ได้ออกจากผมไปเลยตลอดเวลานี้
“มันโอเคที่ลูกเรือที่เหลือจะมาด้วยมั้ย?”
“……พอมาคิดว่านายจะเสนอให้ผู้หญิงคนอื่นมาบุกระหว่างที่เราเดทกัน จากทั้งหมดเนี่ยนะ?”
“มันยังอยู่ในงานอยู่ ใช่มั้ย? ดังนั้นมันไม่ใช่อะไรที่โรแมนติก และเอลม่าผ่านศึกในธุรกิจการเป็นทหารรับจ้างมามากกว่าชั้น ไม่ว่าจะกรณีไหน เธอจะเป็นคนที่สมบูรณ์แบบ เกี่ยวกับงานที่เกี่ยวของกับประสบการณ์งานทหารรับจ้างนะ ชั้นว่า”
ตราบใดที่เธอยังยืนกรานว่ามันเป็นเรื่องงาน ผมไม่คิดว่าเธอจะสามารถปฏิเสธบางอย่างแบบนี้ได้
“คคคคุ……งั้นโอเค”
อย่างที่คาดผบ.ลท.เซเรน่าเห็นด้วย แม้ว่า จะแค้นๆ
—————————————————————
“อรุณสวัสดิ์ เลดี้เซเรน่า เธอดูต่างไปในเสื้อผ้าเที่วนะ มันดูยอดเยี่ยมสำหรับเธอ”
“ขอบคุณ เธอก็ดูสวยนะ เอลม่า-ซัง มีมิ-ซัง ดูน่ารักมากๆด้วยเหมือนกัน
“อ-อืม ข-ขอบคุณ……เธอดูสวยด้วย เลดี้เซเรน่า”
เอลม่าและผบ.ลท.เซเรน่าแลกเปลี่ยนการชมทักทายกันเอง และมีมิหดตัวในความอาย จากการโดนชมเสื้อผ้า
เอลม่าใส่ชุดที่ฐานเป็นสีเขียวที่สวย ที่เต็มไปด้วยสเน่ห์ของคนแบบดั้งเดิม มันเป็นชุดที่เหมือนเอลฟ์จริงๆ ตอนนี้ ที่ผมเรียก ‘เอลฟ์’ มันไม่ได้มีร่องรอยของความเป็นองค์ประกอบไซเบอร์พังค์อยู่เลย ตอนนี้เมื่อเธอมาใส่ชุดแบบนี้ มันเป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกว่าชื่อเล่นเดิมๆของเธอ เอลฟ์ที่น่าผิดหวัง จะไม่เหมาะกับเธอ
ทำไมเธอไม่ใช่เสื้อผ้าประเภทนี้ให้บ่อยกว่านี้กัน? ไม่ว่าเธอจะอยู่ในยานหรือนอกยาน เพราะเธอใส่แต่ชุดทหารรับจ้างตลอด และในวันหยุด เธอแค่ใส่เสื้อผ้าเหมือนเสื้อเชิ้ตกับกางเกงขาสั้น ผมจะยินดีตอนรับเธอเลย ถ้าเธอใส่ชุดแบบนี้บ่อยครั้งกว่านี้
และมีมิใส่ชุดที่เราไปซื้อกัน มันเป็นชุดที่มันสีเรียบๆ แต่มันส่งความรู้สึกที่คลาสสิกออกมา เมื่อถูกใส่โดยมีมิที่น่ารัก เธอเป็นภาพนั้นเลย ภาพของเลดี้ตระกูลร่ำรวยที่งดงาม แล้วก็ชุดของเธอมันไปเน้นอาวุธหน้าอกที่อุดมสมบูรณ์มาขึ้นกว่าก่อนหน้า
ผมเหรอ? ผมใส่ชุดเดิมๆ ที่มีเสื้อที่ดูเรียบๆ กางเกงใหญ่ๆ และแจ็คเก็ตที่ดูหยาบๆ ผมเป็นผู้ชาย ดังนั้นผมไม่ได้สนใจมากมายมากเกี่ยวกับแฟชั่นและเรื่องแบบนั้น ผมอยู่ในความคิดที่ว่ามันจะโอเค ถ้าอย่างน้อยผมไม่ได้ดูประหลาดน่ะนะ ช่าย
“ปรกติแล้ว มันจะเป็นงานชั้นที่จะนำทางเลดี้อย่างพวกเธอ แต่โชคร้าย ที่ชั้นยังไม่คุ้นเคยกับโคโลนี่นี้ ดังนั้น…… โปรด ขออภัย ชั้นจบที่การพูดโดยไม่เป็นทางการ เพราะเราอยู่นอกยานและทั้งหมดนั่นน่ะ มันโอเคมั้ย?”
“ได้ ชั้นไม่ถือ้ผ”
“ขอบคุณ ชั้นยังไม่คุ้นกับการพูดเป็นทางการ และมันทำให้ชั้นรู้สึกแข็งๆ งั้น เธอมีที่อยู่ในใจมั้ย เลดี้เซเรน่า?”
“ใช่ มันมีร้านออาหารที่เชี่ยวชาญใน อาหารออร์แกนิคที่นี่ ที่ได้เต็มไปด้วยรีวิวที่ดี ชั้นได้ทำการจองไปแล้ว ดังนั้นเราไปลงลิฟต์เบอร์ 4 เข้าตัวเมืองได้เลย”
“อาย อาย มาดาม”
อาหารออร์แกนิคเหรอ หือห์? พูดอีกอย่าง มันไม่ใช่อาหารที่ทำจากตลับอาหาร แต่มันจากเนื้อและผักจริงน่ะเหรอ? ตอนนี้ผมสนใจแล้วสิ
“……♪”
มีมิก็ซ่อนความตื่นเต้นของเธอไม่ได้ และยิ้มอย่างสว่างไสวขณะที่เธอเดิน เพราะทั้งหมดมีมิได้ตั้งเป้ามายไปที่การได้กินอาหารเลิศรสทั้งหลายในกาแล็กซี ผมพนันเลยว่าเธอมีความสุขที่จะได้รับโอกาสชิมจานใหม่ๆ
เราคุยกันไปทั่วระหว่างที่เดิน และในที่สุดก็ได้มาถึงที่ลิฟต์เบอร์ 4
“เราไม่ได้มาที่บริเวณนี้ก่อนหน้าใช่มั้ย?”
“นั่นเพราะเราไปช้อปรอบบริเวณลิฟต์เบอร์ 2 ก่อนหน้านี้ไง”
“บริวณลิฟต์เบอร์ 2 มันพิจารณาว่าเป็นบริเวณตัวเมืองของโคโลนี่นี้ มันค่อนข้างที่จะเป็นที่นิยมนะ แต่บริเวณนี้ ในทางกลับกัน มีเป็นที่อยู่ของออฟฟิศรัฐบาลและบริษัทใหญ่ๆและร้านเช่า ดังนั้นมันหลายที่ที่เป็นร้านค้าพิเศษที่ไว้สำหรับขุนนางและคนรวยๆ เช่นร้านอาหารไฮเอนด์ และร้านที่เป็นแบรนด์ชั้นนำของเอ็มไพร์
“มันมีคนแต่งตัวดีๆเดินอยู่เยอะจริงๆแหละ”
“แต่มันก็มียามลาดตระเวนอยู่เยอะด้วยนะ”
นอกจากเอลม่าและมีมิ ที่แต่งตัวเรียบร้อยและสวยๆ และผบ.ลท.เซเรน่า ทที่มีดาบเหน็บสะโพกของเธออยู่ ถ้าทหารรับจ้างแบบผมมาเดินคนเดียวในที่แบบนี้ มันมีโอกาสที่พวกเขาน่าจะกล่าวโทษผม และเช็คผมอย่างทั่วถึงโดยยามที่กล้ามโตที่ลาดตระเวนกัน
ผมเดาว่าพวกเขาเห็นบางคนแบบผม เป็นบอดี้การ์ดส่วนตัว เมื่อพวกเขาเห็นผมเดินข้างๆเลดี้แต่งตัวดีๆสามคน ดังนั้นพวกเขาไม่ได้ใส่ใจอะไรผมมาก ยังไงซะ ยังไงมันก็มีโอกาสน้อยที่เราจะถูกหยุดโดยยามลาดตระเวน เพราะผบ.ลท.เซเรน่าได้เตรียมแท็กซี่ไว้ให้เราแล้ว
“จุดหมายของเราคือชั้นสามของตึกนี้”
“แต่มันดูเหมือนเป็นร้านธรรมดานะ”
“เพราะทั้งหมดพื้นที่อยู่อาศัยมันแพงที่นี่ แต่ถ้าให้คุยข้างในมันแฟนซีอยู่นะ”
“ชั้นรู้สึกประหม่าด้วยเหตุผลบางอย่างแล้วสิ”
“ฟุฟุ……มันไม่มีความจำเป็นต้องประหม่านักหรอก เพราะทั้งหมด มันเป็นแค่ร้านอาหาร ชั้นจองห้องส่วนตัวไว้ให้เราแล้ว ดังนั้นไม่ต้องสนใจเรื่องมารยาทหรอก”
“ห้องส่วนตัว งั้นเหรอ หือห์……”
ถ้า ผมไม่ได้พามีมิและเอลม่ามาด้วย ผมจะไปอยู่กันตามลำพัง กับผบ.ลท.เซเรน่าในห้องส่วนตัวแล้ว แค่แผนอะไรกันที่เธอจะมัดตัวผมเนี่ย?
“งั้นตอนนี้ มันน่าจะดีกว่าที่เราจะเข้าร้านเลย”
ถูกเชิญโดยผบ.ลท.เซเรน่าที่ยิ้ม พวกเราสามคนก้าวเข้าไปในตึก
ขอบคุณสำหรับเงิน 100 บาท
ขอบคุณสำหรับเงิน 20 บาท
เป้าหมายเดือน 8/66
ค่าเน็ต 120/200
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 1028/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook
