ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 48 เล่ม 2 ความงดงามที่โชคร้าย
48 ความงดงามที่โชคร้าย
“พวกโง่นั้น ประเมินชั้นต่ำไป ตลอด เพราะชั้นเป็นผู้หญิง รู้ป่ะ……พวกมัน ไม่คิดว่าชั้นทำเต็มที่ ที่สุดเหรอ? พวกเวรเอ้ย!”
“อา- อึน ธ-เธอพูดถูก ใช่”
มันเป็นสามสิบนาทีแล้ว ตั้งแต่ที่เราเข้าร้านอาหารมาก จริงๆแล้วเราค่อนข้างที่จะสนิทกันได้ดี ระหว่างที่ใช้เวลาด้วยกัน แต่…”
(((คนนี้เป็นประเภทที่สิ้นหวัง กับทุกอย่างนอกจากงาน……!)))
ทุกอย่างยอดเยี่ยมตอนแรก ในที่สุดผมก็ได้ชิมจานที่ทำจากเนื้อและผักจริง หลังจากซักพักใหญ่ที่ไม่ได้กิน และมีมื้ออาหารที่สวย งดงาม ไปคู่กันกับไวน์อย่างดี แต่เพราะผมไม่ใช่คนดื่ม ผมดื่มแค่น้ำ
อย่างไรก็ตาม ขณะที่มื้ออาหารดำเนินต่อไป ผบ.ลท.เซเรน่า ดื่มแอลกอฮอล์มากขึ้นและมากขึ้น ไม่นานตาของเธอก็ไม่โฟกัส และนิสัยเธอเปลี่ยนไปเป็นแย่ลง เราพยายามจะเตือนเธอรู้ป่ะ เราพูด ‘เซเรน่า-ซามะ นั้นพอแล้วไม่คิดเหรอครับ……’ และทั้งหมดนั่น แต่ เพราะมันเป็นวันหยุดที่หายาก ผบ.ลท.เซเรน่า ยืนกรานที่จะดื่มเต็มที่ ผมเลยออกมาอยู่ในสถานการณ์ปัจจุบัน
“ชั้น คำนับหัวใส่พวกมันเมื่อ ชั้น ไม่อยากจะทำ และบังคับรอยยิ้มปลอมๆออกมา……แต่ แม้แต่ตอนนั้น พวกมันมีอะไรผิดวะ จริงนะ!? พวกมันจ้องแต่อกชั้น! ชั้นจะฟันแกตาย ไอ้ลามกเวร!”
เธอเมาแล้วดื้อด้าน!
เธอพูดว่าเราไม่ต้องสนใจ เกี่ยวกับมารยาทก่อนหน้า แต่จริงๆแล้วมัน มีผลกับเธอมากกว่ามีผลกับเรา ใช่มั้ย?
“เอ่อ…… ใจเย็น ใจเย็น โอเค ตอนนี้ วางดาบลงก่อน โอเคมั้ย?”
เราสามารถจะทำให้เลดี้เซเรน่าใจเย็นลง ได้อย่างไรก็ไม่รู้ เลดี้เซเรน่า ที่มืออยู่บนด้ามดามแล้ว นำดาบของเธอออกมาจากเอว และวางมันไว้ในมุมของหลังห้อง เว้นให้ผมจากบางอย่างที่เหมือนคนเมาอาละวาดเถอะ ได้โปรด
“แล้ววนายยย!! ช้านได้ใช้ทู้กอย่างแล้ว แม้อย่างน้านนายยุงปฏิเสดที่จะติดตรา!”
“อยากรู้มั้ยว่าทำไม?”
“ไม่เอา……”
ผบ.ลท.เซเรน่าตอบกลับมา และปิดหูทั้งสองของเธอ ระหว่างที่แสดงสีหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา
“ชั้น รู้เหตุผลอยู่แล้ว โอเคมั้ย…… ชั้นกวนนายเรื่อยๆ ด้วยแผนรับสมัครที่น่ารำคาญ ใช่มั้ย……?”
“งั้น จริงๆแล้วเธอรู้ตัว……”
เอลม่ายิ้มเบี้ยวๆ ขณะที่เธอมองผบ.ลท.เซเร่นา ที่ตอนนี้ หน้าเธอแปะอยู่บนโต๊ะ แต่พูดจากใจ ข้อดีของการเข้าร่วมกับผบ.ลท.เซเรน่าในกองทัพอิมพีเรียล มันน้อยนิด
“เอ่อ ถ้าชั้นจำไม่ผิด เธอพูดว่าชั้นจะได้แรงค์ เฟิร์สคลาสวอร์เร็นออฟฟิศเซอร์ ถ้าชั้นยอมรับที่จะเข้ากองทัพ ใช่มั้ย?”
“ใช่ นั่นถูกแล้ว ในที่สุดนายก็จะร่วมเหรอ?”
“จ่ายเท่าไหร่?”
“……4000 อีเนลต่อเดือนอย่างต่ำ”
“ชั้นได้ 10,000 อีเนลต่อวันนะ อย่างน้อย รู้มั้ย เธอคิดจริงๆว่าชั้นจะไปสมัครเหรอ?”
“……ออุ”
พวก ถูกต้องโดยความสวยงามที่เต็มไปด้วยน้ำตา รู้สึกกระอักกระอ่วน
ยังไงซะ มันไม่เหมือนกับว่า ไม่มีความได้เปรียบอะไรที่จะได้มา ในการสมัครไปซักนิดนะ รูป่ะ ถ้าคุณสามารถที่จะสร้างความสำเร็จที่สำคัญระหว่างสงครามไม่วิธีใดก็วิธีหนึ่งมาได้ คุณน่าจะถูกแต่งตั้งเป็นอัศวินโดยเอ็มไพร์ และกลายเป็นพลเมืองชั้นแรก และแผนได้บ้านเดี่ยวกับสวน ที่ดาวเคราะห์อยู่อาศัย น่าจะเดินหน้าไปได้ราบรื่นยิ่งกว่า
แต่วิธีนั้น จะใช้เวลาเยอะมาก มันไม่มีอะไรการันตี ว่าเหตุการใหญ่จะเกิดขึ้น ที่มันจะอนุญาตการเลื่อนขั้นยศอย่างรวดเร็ว ที่มันจะเกิดขึ้นตั้งแต่ทีแรก และถ้าผมตัดสินใจ ที่จะสร้างอาชีพทหารที่มั่นคง มันจะใช้เวลามากกว่าทศวรรษ เพื่อที่จะให้ผมไปถึงเป้าหมายของผม และผม แม้แต่รู้ยังไม่รู้เลย ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับกฤษณะ จากใจผมไม่อยากใช้วิธีที่ใช้เวลา และปัญหาเยอะแบบนั้น
“ยังไงซะ มันเป็นอย่างนั้น ชั้นเลยหวังให้เธอ เลิกดึงชั้นเข้าไปกองทัพที ได้โปรด ด้วยนี้ เราได้รู้จักกันทั้งหมดแล้ว มันเลยไม่เหมือนกับว่าชั้นจะไม่คิดที่จะรับมัน ถ้าเธอมีงานที่ถูกต้องตามกฎหมาย ที่อยากให้ชั้นทำน่ะ รู้มั้ย”
“……นายจะไม่ทิ้งชั้นนะ?”
“ได้โปรดหยุดสีหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตานั่นที มันไม่แฟร์ และเราไม่ได้อยู่ในความสัมพันธ์แบบนั้น ต้องแต่ทีแรก โอเคมั้ย”
หลังจากมอบการจ้องที่คมที่สุดและเย็นชาที่สุดอย่างเต็มมที่ ผบ.ลท.เซเรน่า หยุดน้ำตา และดันริมฝีปากของเธอเข้าหากันอย่างบึ้งตึง ผู้หญิงอะไรกันนี่ จริงๆนะ
“ชั้นจะด่านายถ้านายหลงกลนั่น”
“เธอดูถูกชั้นมากเกินไปแล้ว ไม่คิดว่างั้นเหรอ?”
“พ-เพราะทั้งหมด ฮิโระ-ซามะใจดี”
มีมิกอดแขนของผมและปลอบโยนผม จึ ผมจะปล่อยเรื่องนั้นไหลไปก่อนตอนนี้ แต่ผมจะให้เธอได้มันในซักวันนึงเถอะ เอลฟ์ที่ขี้บ่น
“……ไม่แฟร์”
ผบ.ลท.เซเรน่า กระซิบระหว่างที่ยังงอตัวอยู่บนโต๊ะ อะไรไม่แฟร์?
“ไม่แฟร์! มันไม่แฟร์มาก–! ชั้นเป็นคนแรกที่จับตากัปตันฮิโระ รู้มั้ย–!”
“เอ่อ……”
จากนั้นเธอกระทืบเท้า ระหว่างที่ยังนั่งอยู่บนเก้าอี้ของเธอ และร้องออกมาดังๆ แม้แต่บางคนแบบผม จะถอยหลังหนี หลังจากที่แสดงบางอย่างแบบนี้ออกมา
“เธอหมายความว่ายังไง?”
“เธอหมายความว่ายังไงเรื่องนั้น?”
ทั้งเอลมม่าและมีมิ ย่างผมเอาคำตอบ
“ยังไงซะ ชั้นมีปัญหากับผู้มีอำนาจท่าที่เทอร์เมนไพร์ม เมื่อตอนแรกชั้นไปที่นั่น รู้ป่ะ ผบ.ลท.เซเรน่า จบที่การเอาชั้นออกมา”
“นั่นใช่แล้ว รู้ป่าว ชั้นช่วยนาย เค๊ ชั้นเป็นคนแรกที่ได้เจอกัปตันฮิโระ……แต่ทำไมมันเป็นอย่างนี้ เมื่อชั้นเจอเค้าอีกครั้บ เค้ามีผู้หญิงอื่นติดกับเค้าแล้ว!?”
“ตอนนี้ ทำไมเธอต้องพูดมันแบบนั้นล่ะ……?”
ผมงงงัน
“มันไม่เหมือนว่ามันเป็นธุระใดๆของเลดี้เซเรน่า ถ้ามีผู้หญิงอื่นเข้ามาคบฮิโระ ใช่มั้ย?”
“อุกุ่…… น-นั่นถูก…… เธอพูดถูก แต่–……!”
แต่อะไร? ผมรอเธอพูดต่อ แต่ผบ.ลท.เซเรน่า จบที่การกลืนคำพูดที่เหลือของเธอลง โดยการกระเดือกแอลกอฮอล์มากขึ้นไปอีก เฮ้ย เฮ้ย เธอเมาหน้าทิ่มขนาดนั้นแล้ว และเธอยังจะกินอีกเหรอ?
“ออุ……”
ผบ.ลท.เซเรน่า จบที่การสลบไปในท้ายที่สุด ผม เอลม่า และมีมิ มองหน้ากันในความสับสน
“งั้น เราควรจะำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ดีล่ะ?”
“เราแค่กินและทิ้งเธอไว้ที่นี่ไม่ได้เหรอ?”
“ถ้านายกล้าที่จะทำน่ะ เราพูดเกี่ยวกับเลดี้ ของตระกูลมาร์ควิสที่นี่นะ”
“ถ้าพ่อแม่เธอได้รู้ข่าวมัน เราจะรอดไปง่ายๆไม่ได้ หือห์”
ระหว่างที่เราคุยกันอยู่แบบนั้น แท็บเล็ทเธอมินัลที่เราถูกมอบให้ สำหรับใช้ในการสั่งอาหารดังขึ้น ผมหยิบมันขึ้มา
“ครับ?”
『เวลาจองของคุณใกล้จะหมดแล้วค่ะ คุณลูกค้าที่รัก คุณอยากจะยืดเวลามั้ยคะ?』
“อืม……”
ผบ.ลท.เซซเรน่า ล้มไม่ต้องนับไปแล้ว ผมมองไปหาเอลม่า และเห็นเธอส่ายหัว
“ราคาจองที่แบบนี้แพงอย่างบ้าคลั่ง มันจะระเบิดใส่หน้านายนะ ถ้าเราตกลงที่จะยืดเวลาไป”
เธอกระซิบคำตอบของเธอให้ผม มีมิได้เริ่มดูแลผบ.ลท.เซเรน่าแล้ว ด้วยผบ.ลท.เซเรน่าที่เป็นแบบนั้น พวกเธอจะไม่สามารถอุ้มเธอได้ด้วยพวกเธอเอง แม้ว่าเอลม่าจะช่วย เดาว่าผมต้องแบกเธอกลับถ้างั้น
“เราจะไม่ยืดเวลาครับ โปรดสงบิลมาให้เราด้วยครับ”
『เข้าใจแล้วค่ะ เราจะรอคุณที่ล็อบบี้นะคะ』
จากนั้นสายถูกตัด ผมถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย
—————————————————————
เราจบที่การจ่ายเงินค่าอาหารไปค่อนข้างเยอะ และเราตัดสินใจที่จะกลับไปที่กฤษณะ ในเวลานี้ มันดูเหมือนมันจะแย่ต่อภาพพจน์ผบ.ลท.เซเรน่า ถ้าเราพาเธอกลับไปที่ฐานกองทัพ ระหว่างที่เธอยังล้มไม่ต้องนับแบบนี้ เราไม่ได้ไร้หัวใจขนาดนั้น
“ให้ตายซี่……”
ผมพาผบ.ลท.เซเรน่าที่เมาหนัก ไปที่เมดพอดของยาน และปล่อยเธอไว้ข้างในความดูและของมีมิและเอลม่า เพราะคุณถูกรักษาข้างในเมดพอด ระหว่างใส่เสื้อผ้าเยอะๆไม่ได้ เธอต้องถูกถอดเสื้อผ้าก่อน ผมไม่น่าจะทำอะไรแบบนั้นด้วยตัวเองได้ด้วย มันค่อนข้างที่จะแย่ สำหรับเลดี้ขุนนางที่ยังไม่ได้แต่งงานและยังสาว ที่จะถูกเห็นเกือบเปลือยโดยชาย หลังจากทั้งหมมด
ผมไปบริเวณกินข้าว นำโคล่าไม่อัดลมมาขวดหนึ่ง และดื่มอึกใหญ่ อึน อา ถูกจุด
ยังไงซะ ผมควรจะทำอะไรตอนนี้ดีล่ะ? ผมจบที่การคิดเกี่ยวกับสิ่งที่ผบ.ลท.เซเรน่า โพล่งขึ้นมาก่อนหน้านี่ เรื่องที่เกี่ยวกับการที่เธอจับตาผมอยู่ก่อน และเงียบเกี่ยวกับผม ที่ไปคบกับผู้หญิงคนอื่น
ผมเดาว่ามันไม่มีอะไรนอกจากการพูดมั่วซั่ว ของคนที่เมา พวกมันไม่ใช่คำพูดที่เธอพูดตอนสร่างเมา ผมเลยตัดสินใจ ที่จะไม่สนใจมันมาก อีกฝ่ายมันเป็นผู้หญิงที่เมาอย่างสิ้นหวัง ที่เกือบจะเหวี่ยงดาบเธออย่างบุ่มบามในห้อง เพราะทั้งหมด มันไม่มีค่าที่จะไปพิจารณา
หลังจากที่สรุปมันไว้แบบนั้น ใจของผมรู้สึกโล่งขึ้น น้ำตาลจากโคล่าไม่อัดลม มาถึงหัวผมหรือบางอย่างนั้นเหรอ?
ไม่ว่ายังไง มันดีกว่าที่จะไม่ไล่ตามเรื่องวันนี้มากไปกว่านี้ และทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นต่อหน้าเธอ ผมไม่คิดว่าอยากเป็นเป้าหมายของความขอบคุณ จากผู้หญิงปัญหาเยอะแบบเธอจริงๆ ราคาของอาหารมันก็แพงจริงๆ แต่…… ยังไงมันก็ไม่คุ้มที่จะทำมันเป็นเรื่องใหญ่อยู่ดี เราได้เงินแบบนั้นกลับมาได้ หลังจากที่ยิงยานโจรสลัดซักลำที่มีค่าหัวแปะอยู่ หลังจากทั้งหมด
แต่ผมมั่นใจว่ามันอีกฝ่าย ที่จะรู้สึกกระอักกระอ่วนเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมดนี้ทีหลัง เพราะเธอได้แสดงพฤติกรรมที่น่าขายหน้าแบบนั้นให้เราดูแล้ว ผมพนันว่า เธอจะอาย ที่จะทำการเดินหน้ารับสมัคร ที่ดุเดือดแบบนี้จากตอนนี้ไป ถ้าคุณคิดเกี่ยวกับมันในแบบนี้ ราคาของอาหารจะดูราคาถูกไปเลย
แม้อย่างนั้น พอมาคิดว่าเธอจะแสดงฝั่งของเธอแบบนั้น ในมืออาหารที่เธอจัดเตรียมเอง ผมค่อนข้างที่จะพบว่ามันแปลก ที่เธอจะจบไปในสภาพนั้น ถ้ามันไม่ใช้ครั้งแรกที่กินแอลกอฮอล์ของเธอจริงๆ…… หืม ผมไม่เกท บางทีเธอสิ้นหวังจริงๆ เกี่ยวกับอะไรทุกอย่างนอกจากงานเหรอ?
เมื่อผมคิดถึงเรื่องผบ.ลท.เซเรน่าอยู่ มีมิเข้าห้องกินข้าว
“เลดี้เซเรน่า ได้สติกลับคืนมาแล้ว”
“จริงเหรอ? ไม่ใช่มันเร็วเกินไปเหรอ?”
“เมดพอดสามารถที่จะเอาแอลกอฮอล์ออกไปได้จากระบบของเธอสำเร็จ มันดูเหมือนว่าอย่างนั้น”
“พวก เมดพอดนั้นมันท่าทึ่งไปเลย”
อย่างที่คาดกับเครื่องจักรทางการแพทย์จากอนาคต ตราบใดที่คุณมีเมดพอดส่วนตัว ไม่ใช่ว่าคุณจะดื่มเหล้าทั้งหมดที่คุณอยากดื่มได้เหรอ? ตอนนี้เมื่อผมมาคิดเกี่ยวกับมันดูแล้ว เอลม่าดูเหมือนเข้าเมดเบย์บ่อยครั้ง เธอใช้เมดพอดเพื่อเหตุผลนั้นเหรอ?
“มันดูเหมือนมันจะโอเคที่พี่จะไปเจอเธอมั้ย?”
“มันดูเหมือนเธอยังคุยกับเอลม่า-ซังอยู่ ดังนั้นมันจะดีที่สุดถ้าพี่อยู่ที่นานกว่านี้อีกนิด”
“อย่างนั้นเหรอ? งั้นพี่จะทำอย่างนั้น ถ้างั้น เธออยากจะกินน้ำอะไรมั้ย มีมิ?”
“หนูโอเค”
จากนันมีมินั่งข้างผม มันดูเหมือนเธอจะไม่เริ่มคุยเวลาไหนเร็วๆนี้ และแค่นั่งอยู่ตรงนั้นเงียบๆ ผมควรจะเริ่มด้วยตัวเองเหรอ?
“อาหารออร์แกนิคมันแน่นอนว่าอร่อย”
“ใช่ แน่นอนว่าอร่อย…… มันเป็นครั้งแรกของหนู ที่กินเนื้อและผักสด แต่พี่ดูเหมือนพี่กินมันจนชินนะ ฮิโระ-ซามะ”
“อื้ม ใช่ ในโลกที่พี่มา เรากินของแบนั้นปรกติทุกวัน มันไม่มีอะไรอย่างตลับอาหาร หรือทำอาหาร-ออโต้ ดังนั้นพี่ค่อนข้างเจอว่าของที่นี่ มันใหม่ด้วยเหมือนกัน”
ผมเคลื่อนสายตาไปสู่ ทำอาหาออโต้สมรรถนะสูง เท็ตซุจิน V ที่นั่งอยู่เงียบๆในมุมห้องกินข้าว ผมพบว่าความจริง ที่ว่าจริงๆแล้วคุณทำอาหารได้ทุกรูปแบ โดยใช้ต้นไม้ที่ดูเหมือนสลัดน้ำและคริลล์เป็นฐานเหล่านั้นได้มันน่าทึ่งจริงๆ
“แต่พี่โนไอเดียว่าอาหารออร์แกนิคที่พี่คุ้นเคย และอาหารออร์แกนิคที่นี่ มันจริงๆแล้วเหมือนกันมั้ย”
“พวกมันต่างยังก็ไม่รู้เหรอ?”
“ในโลกของพี่ สิ่งที่พวกเค้าเรียกกันว่าการทำอาหารออร์แกนิค เกี่ยวข้องกับการใช้วัตถุดิบ ที่ที่ไม่ได้ใช้อะไรอย่างเคมีเกษตร หรือปุ๋ยเทียมเพื่อปลูก พี่ไม่รู้ว่าวัตถุดิบที่ร้านอาหารใช้ทำบางอย่างแบบนั้นหรือไม่”
“หืมม…… วิธีนั้นดูเหมือนจะไม่มีประสิทธิภาพยังไงก็ไม่รู้นะ”
“พวกเค้าพูดว่ามันดีต่อสุขภาพร่างกายมากกว่า และจะเพิ่มรสชาติ ถ้าน้องทำมันแบบนั้น แต่พี่ไม่แน่ใจว่านั่นเรื่องจริงมั้ยนะ สั้นๆ มันเป็นจานที่สร้างจากวัตถุดิบคุณภาพสูง พี่ยังไม่ได้มีโอกาสที่จะกินอาหารประเภทนั้นจริงๆเลย”
ตั้งแต่ทีแรก ผมไม่สามารถที่จะรับรู้ความต่าง ระหว่างอาหารที่ใช้วัตถุดิบออร์แกนิค และอาหารที่ไม่ใช้ ดังนั้นผมไม่ได้กังวลกับมันมากจริง โคล่าและอาหารขยะ คือของโปรดที่แน่นอนของผม ในความมรู้สึกนั้น อาหารที่สร้างโดยตลับอาหารมันเหมาะกับผมมากกว่า ผมว่า
“หนูชอบสลัดซีฟู้ดจริงๆนะ ผักที่กรอบคู่มากับกุ้งและหมึกที่เคี้ยวมัน ราดไปด้วยน้ำสลัดอร่อยๆ……!”
มีมิประสานมือทั้งสองของเธอเข้าด้วยกัน ขณะที่ตาเธอเป็นประกาย มีมิดูเหมือนจะมีความสุขกับมันมากๆเลย เมื่อเราคุยเกี่ยวกับอาหาร
“พี่ก็ทำบางอย่างแบบสลัดซีฟู้ดได้ด้วยตัวเองนะ ถ้าเรามีวัตถุดิบสำหรับมันน่ะนะ”
ผมจินตนาการวัตถุดิบที่ต้องใช้ในหัว มีผักและซีฟู้ดผสมกัน จากนั้นมีน้ำส้มสายชูและน้ำมัน เพื่อจะทำน้ำสลัด การได้บางอย่างเหมือนเครื่องเทศและเกลือ ก็เป็นปัญหาด้วยเหมือนกัน
“จริงเหรอ!?”
มีมิดันตัวเข้ามาใกล้ผม พร้อมตาของเธอที่ยังเป็นประกายอยู่ โว่วนั่น ใจเย็น ใจเย็น โอเคมั้ย
“ถ้าเรามีวัตถุดิบสำหรับมัน งั้นก็ใช่ เพราะพี่ใช้ชีวิตด้วยตัวเอง กลับไปที่โลกของพี่ ดังนั้นพี่รู้ว่าจะทำอาหารยังไงด้วยตัวเอง แต่เราไม่มีวัตถุดิบอะไรเลยที่นี่…… ไม่มีครัวด้วยเหมือนกัน โอ้ใช่ ไม่ใช่ว่าเราเห็นของบางอย่าง ที่ดูเหมือนของไว้ทำอาหาร ในร้านแกดเจ็ตที่เราเข้าไป ซักพักที่ผ่านมาเหรอ?”
พวกมันไม่ได้ดูเหมือนจะมีประโยชน์มากขนาดนั้น ในเวลานั้น ดังนั้นเราไม่ได้ซื้อมัน มันจะดีกว่าที่จะซื้อมันในครั้งหน้ามั้ย?
“มาช้อปของพวกนั้นครั้งหน้านะ! หนูจะทำให้มั่นใจว่าวิจัยร้านที่ขายพวกมันอย่างทั่วถึงเลย!”
“ด-ได้ โอเค”
มีมิจับมือผมอย่างแน่น ขณะที่ตาของเธอเป็นประกายต่อไป เท็ตซุจินได้ทำสลัดไปบ้างครั้งสองครั้งแล้ว แต่มันดูเหมือนเธอคงที่เรื่องที่จะกินสลัดซีฟู้ดนั่นจริงๆ ผมหวังว่าเธอจะไม่จบที่การผิดหวัง โดยจานที่ผมทำออกมาในท้ายที่สุดนะ
เราอยู่ในระหว่างปรึกษากัน ว่าเมื่อไหร่เราจะออกไปเพื่อซื้อ เมื่อประตูของห้องกินข้าวเปิดขึ้นมา เมื่อผมมองไปที่ประตู ผมเห็นเอลม่า และผบ.ลท.เซเรน่า เข้ามา เสื้อผ้าของผบ.ลท.เซเรน่า ไม่ได้ดูโทรมๆแล้ว และสีของหน้าเธอดูเหมือนปรกติ ดูเหมือนแอลกอฮอล์ จะถูกกำจัดหมดไปจากระบบร่างกายของเธอโดยสิ้นเชิง
“ขอบคุณที่รอค่ะ เจ้าหญิงทรงตื่นขึ้นแล้ว”
“มันดูเหมือนเธอไม่ต้องการการจูบจากเจ้าชายทรงเสน่ห์นะ”
“อะร้า? อยากกจะทำมันเหรอ บางทีน่ะ?”
“ชั้นไม่ใช่ประเภทเจ้าชายทรงเสน่ห์”
เอลม่ายิ้มและยักไหล่กับคำตอบของผม ผบ.ลท.เซเรน่า ปิดหน้าของเธอด้วยทั้งสองมือ และสั่นเล็กน้อย หูของเธอแดงสด เธอดูเหมือนจะอายจริงๆมากๆ
“พวก มันแน่นอนว่ามันยากสำหรับคนตำแหน่งที่มีอำนาจ หือห์ ยังไงซะ ไม่ใช่ว่ามันดีที่จะปลดปล่อยความเครียดทั้งหมดนั้นออกมานานๆครั้งเหรอ?”
“ชั้นซาบซึ้งกับพวกนายทุกคนในเรื่องนี้จริงๆ”
“ได้โปรดอย่าถือมัน อาหารออร์แกนนิคมันอร่อยจริง รู้มั้ย ถ้าเราไม่มีเธอไปกับเรา เราน่าจะไม่สามารถเข้าร้านที่แฟนซีแบบนั้นได้ ตั้งแต่ทีแรก ถ้าเธอรู้สึกเหมือนจะขอบคุณเราจริงๆ งั้นชั้นจะพอใจแล้ว ถ้าเธอแนะนำเราไปที่อื่นมากว่านี้ ที่เหมือนแบบนั้นจากตอนนี้ไป”
เราเรียกมันว่าเสมอได้ ถ้าเธอแนะนำเราไปร้านแบบนั้นมากกว่านี้ หลังจากนั้น เราจะไม่ติดค้างอะไรกันอีกแล้ว ผมกลัวการถูกกองด้วยหนี้ไปมากกว่านี้จริงๆ
“ด-ได้เลย ชั้นจะแนะนำนายบางร้านในอนาคต”
“นั่นยอดเยี่ยม อยากให้ชั้นช่วยพาเธอออกจากยานไปมั้ย?”
“ม-ไม่ ชั้นโอเค อืม……”
“ชั้นเข้าใจว่าเธอกังวลเกี่ยวกับหลายๆอย่าง จริงๆ ชั้นจะทำเหมือนว่า เราไม่ได้ยินอะไรเลย เรากินอาหารดีๆ และดื่มไวน์ดีๆ มาปล่อยมันไว้แบบนั้น ดีมั้ย?”
“ชั้นขอบคุณสำหรับการพิจารณาถึงคนอื่นของนายจริงๆ”
ผบ.ลท.เซเรน่า ออกจากกฤษณะ พร้อมหน้าของเธอที่ยังแดงสด สามเราส่งเธอออกไป
“……มันต้องยากจริงๆที่จะเป็นเจ้าหน้าที่ทหารหญิง”
มีมิโพล่งออกมา ระหว่างที่มองหลังที่กำลังหายไปของเธอ
เป้าหมายเดือน 8/66
ค่าเน็ต 120/200
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 1028/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook
