ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 5 เล่ม 1 เอลฟ์ ทำไมเอลฟ์ล่ะ
5 เล่ม 1 เอลฟ์? ทำไมเอลฟ์ล่ะ?
“โว่ว…”
โคโลนี่ค้าขาย [เทอร์เมนไพร์ม] ที่ผมอยู่ตอนนี้เป็นประเภท-ทอรัส…ม่ายอ่ะมันจะง่ายว่าที่จะเห็นภาพถ้าผมอธิบายว่ามันเป็นประเภทโดนัท ไม่อว่าอย่างไรมันเป็นโคโลนี่อวกาศประเภทโดนัท
โคโลนี่ถูกดีไซน์ให้หมุนอย่างต่อเนื่องและผลจากแรงเหวี่ยง สร้างแรงโนมถ่วงเทียม เพราะแรงโน้มถ่วงถูกสร้างโดยแรงเหวี่ยง บริเวณด้านนอกของ “โดนัท” ทำหน้าที่เป็นโซนอยู่อาศัยของโคโลนี่
“หืม นี่มันแน่นอนว่าเป็นภาพที่ประทับใจ”
เมื่อคุณเลื่อนสายตาไปที่ที่หนึ่ง คุณจะพบกับพื้นที่ยกขึ้นอย่างที่ดูเหมือนว่าจะไม่จบไมสิ้ง ถ้าคุณมองไปยัง “ท้องฟ้า” คุณจะเห็นเพดานที่ทำจากวัสดุเหมือนแก้ว และส่วนของจุดศูนย์กลางปรากฏอยู่ที่ระยะไกล งอกขึ้นมาจากพื้นผิวของโคโลนี่คือลิฟ์มากมาย รูปลักษ์ของมันคล้ายกับเมื่อพูดถึงล้อจักรยานเมือพิจารณาตัวตนของลิฟต์เหล่านี้ “สโปค” เชื่อมต่อกัจุดศูนย์กลางของโคโลนี่อวกาศนี้ มันอาจจะเหมาะสมมากกว่าที่จะเรียกมันว่าประเภท-ล้อจักรยาน แทนที่จะเป็น ประเภท-โดนัท
“อืม โอเค”
หลังจากที่มีความมสุขกับทิวทัศน์ของภายในของโคโลนี่อย่างทั่วถึง ผมเริ่มเดินอย่างสบายๆ คนสวนใหญ่รอบๆส่งสายตาแปลกๆมาหาผม แต่ผมช่วยไม่ได้ พวก เพราะทั้งหมดผมเห็นทั้งหมดนี้เป็นครั้งแรกด้วยตัวเอง
แต่ ไม่ว่ากรณีไหน มันไม่ดีที่จะสบายๆเกินไป สภาพความสงบเรียบร้อยของประชาชนในโคโลนี่นี้ พิจารณาได้ว่า “ปรกติ” ถ้าผมนำสถานการณ์ความสงบเรียบร้อยของประชาชน ของบ้านเก่าของผม พูดอีกอย่างหนึ่ง ญี่ปุ่น และนำมันมาเป็นมาตฐานมันจะพิจารณาได้ว่าเป็น “อุดมคติ” ในโลกนี้ ยังไงซะ คุณจะเข้าใจสภาพของการรักษาความปลอดภัยสาธารณะ ในที่นี้ถ้าคุณพิจารณาความจริงที่ว่าคนนอกอย่างผมถูกอนุญาตให้ถือปืนเลเซอร์และโชว์มันออกไปโดยไม่มีปัญหาใดๆ
มากกว่านั้น บริเวณเดียวที่คนนอกอย่างผมเข้าไปได้เป็นบริเวณที่เรียกว่าบล็อคที่ 3 คุณไม่สามารถเรียกมันตรงๆได้ว่าสลัม แต่การรักษาความปลอดภัยเห็นได้ชัดว่าแย่ที่สุด ผมจะไม่อยากอยู่ที่นี่นานเกินไปจริงๆ
คนทั้งหมดที่ชำเลืองมองผมที่นี่ มีบรรยากาศที่ “หยาบ” เกี่ยวกับพวกเขา พวกเขาดูเหมือนจะเป็นนักเลงเล็กๆ และหายไปในซอยด้านหลังพร้อมสีหน้าที่ค่อนข้างเสียดาย ทันทีที่พวกเขาเห็นปืนเลเซอร์ของผม เดาว่าปืนเลเซอร์นี้เป็นเครื่องยับยั้งที่มีประสิทธิภาพ
“เฮ้นั่น มือใหม่นายมีปืนค่อนข้างดีนี่ หือห์?”
ทันทีที่ประสาทผมค่อนข้างจะสงบลงหลังจากที่ได้รับประสบการณ์ของปืนเลเซอร์ที่ส่งผลเป็นการข่มขู่ ผมได้ถูกเรียกกระทันหันจากข้างหลัง
เมื่อผมหันไปผมเห็นสาวผมเงินที่งดงามมองกลับมาที่ผม
เธอมีระดับของความงามที่ผมไม่เคยได้รับประสบการณ์มาก่อน เธอมีหน้าตาที่สมส่วน และบ๊อบสั้นที่ประกอบไปด้วยเส้นผมสีเงินที่บางสุดขีด เธอมีรูปร่างที่ผอมสมส่วน มันไม่มีแม้แต่ไขมันส่วนเกินแม้แต่น้อยอยู่
แต่ตรงที่โดนที่สุดคือคู่ของหูที่แหลม แทงออกมาจากผมสีเงิน เอลฟ์? เอลฟ์ในอวกาศ? ผมคิดว่านี่เป็นเซ็ตติ้งไซไฟ? ทำไม่คุณส่งแฟนตาซีออกมาใส่ผมกระทันหัน พวก? สเตลล่าออนไลน์ไม่มีเผ่าแบบนี้เท่าที่ผมจำได้…
แต่เมื่อมาคิดดูแล้ว เอเลี่ยนหูแหลมในโลกไซไฟนั้นค่อนข่างที่จะเป็นสิ่งมาตรฐาน ด้วย หือห์? จริงๆแล้วมันไม่ใช่อะไรที่จะตื่นเต้นเกี่ยวกับมันมาก หลังจากทั้งหมดนี่
และเสื้อผ้าของเธอ…ผมพูดมันยังไงดี? พวกกมันดูค่อนข้างเหมือนทหาร และมันดูดุๆหน่อย
แม้ว่าเธอดูเหมือนเอลฟ์ เธอมีมีไม่ผิวที่เปิดเผยมากและเธอไม่ได้ใส่เสื้อผ้าที่โบกสะบัด เธอใส่กางเกงที่ดูทนทานและใช้งานจริงได้และเสื้อสีขาวเรียบๆ หุ้มไปด้วย แจ็คเก็ตที่ดูทน เธอก็มีซองปืนที่เอวที่มันใส่ปืนเลเซอร์ที่โมเดลเล็กว่าเมื่อเทียบกับของผม
“อะไรของนาย? นายได้จ้องชั้นซักพักแล้วนะ”
“เอ่อ ถ้าคุณถูกเรียกโดยคนแปลกหน้ากระทันหัน คุณจะระวังเป็นปรกติใช่มั้ยล่ะ? มันเป็นสามัญสำนึก”
“ชั้นเดาว่าอย่างนั้น แต่ชั้นไม่ใช่คนที่น่าสงสััย นายดูก็บอกได้ ใช่มั้ย? ชั้นเป็นทหารรับจ้างเหมือนนาย!”
จากนั้นสาวเอลฟ์ผมเงินสไตล์-ทหารรับจ้างยกหน้าอกของเธอระหว่างที่มีรอยยิ้มที่ร่าเริง ขนาดหน้าอกของเธอ… ไม่ได้ดูเหมือนจะพิเศษมาก หือห์ พูดนั่นแล้ว มันไม่เหมือนว่าเธอแบนราบหรืออะไรแบบนั้น โลกนี้เป็นโลกที่ปฏิเสธสิทธิให้เอลฟ์มีสินทรัพย์ด้านหน้ามากหรือ? ม่ายอ่ะ ผมมพูดเป็นนัยโดยการนำเอลฟ์อวกาศที่ดูโชคร้ายนี้เป็นมาตรฐานไม่ได้
“เฮ้ นายคิดว่านายมองที่ไหนกัน?”
เอลฟ์อวกาศที่ดูโชคร้ายนี้สังเกตทิศทางของสายตาผมและปกปิดหน้าอกที่น้อยของเธอด้วยมือ ระหว่างที่มีสีหน้าที่ไม่พอใจ
“ผมแค่ดูหน้าอกที่ขาดไปเหล่านั้นที่คุณดูเหมือนจะภาคภูมใจกับมันน่ะ มิส ทำไมเหรอ?”
“‘ทำไมเหรอ?’ เค้าพูด นายค่อนข้างใจถึงนะ ไม่ใช่เหรอ มือใหม่” เอลฟ์อวกาศที่ดูโชคร้ายที่มองผมอย่างน่ากลัวและสร้างรอบยิ้มที่ดูอันตราย โอ้น้อง ดูเหมือนการทำให้เธอโกรธเป็นไอเดียที่แย่นะ เธอมีปืนเลเซอร์อยู่กับเธอและทั้งหมด
“ไม่ว่ายังไง คุณบอกได้ยังไงว่าผมเป็นมือใหม่? ผมมีบางอย่างที่บอกสถานะของผมเหรอ?”
“ยังไงซะ ก่อนอื่นหยุดภาษาสุภาพจอมปลอมนั้นก่อนเลย มันทำให้ชั้นขนลุก”
“เค งั้น?”
“ยังไงซะ ปืนเลเซอร์ที่นายมีอยู่ที่ไหล่ของนายบอกว่าเป็นทหารรับจ้างทันที”
“ชั้นเข้าใจแล้ว”
เธอพูดถูกมองดูมันใกล้ๆ ไม่ได้เหมือนว่ามีใครใส่กางเกงที่หยาบและแจ็คเก็ตที่สกปรกเหมือนผม และเอลฟ์น่าผิดหวังคนนี้ ทุกคนใส่เสื้อผ้าบางๆและสดชื่น เราโดดเด่นจากฝูงคนเพราะเสื้อผ้าจริงๆ
“แล้วก็ นายได้ตื่นเต้นกับรูปลักษณ์ของภายในโคโลนี่ ใช่มั้ย? มันเป็นนิสัยมาตรฐานกับบ้านนอกที่เพิ่งเริ่มเดินทางไกลจากบ้านเกิด”
“เข้าใจแล้ว เอลฟ์อวาศที่น่าผิดหวัง-ซังนี่ฉลาดแน่นอนจริงๆ”
“นายเพิ่งพูดว่าอะไรนะ?”
“โอ้ มันไม่มีอะไรจริง งั้น ทหรรับจ้าง-เซ็นไป*ที่ฉลาดของชั้นต้องการอะไรจากชั้นล่ะ?”
TLN:รุ่นพี่
เพี่ยงแค่ชั่วครู่่หนึ่งผมถูกโจมตีด้วยเจตนาฆ่าที่เอ่อล้น เดาวามันเป็นอันตรายจริงๆที่จะชี้ความจริงที่โหดร้ายออกมากับคนที่มีหน้าอกเล็กนิดหน่อย ผมควรจะระวังมากขึ้นครั้งต่อไป
“……หืมม ยังไงซะ ไม่ใช่ประเด็น จริงๆแล้วชั้นมีเวลาว่างมากเกินไปอยู่กับมือตอนนี้นะ เห็นมั้ย”
“ฮ๋า~อ้า?”
“ชั้นสังเกตุว่ากองกำลังป้องกันเซ็กเตอร์ได้ทำการเคลื่อนไหนที่น่าสงสัยหลังๆ แต่ชั้นไม่มีข้อมูลที่แน่นอน เลยจบที่การค่อนข้างว่าง มันดูเหมือนจะมีอะไร ดังนั้นการออกจากโคโลนี่ไม่ใช่ทางเลือก แต่โคโลนี่นี้ไม่มีอะไรน่าสนใจข้างใน ชั้นเลยเบื่อสุดใจ
“……และจากนั้น?”
“จากนั้นชั้นบังเอิญไปเห็นเด็กที่ดูหน้าใหม่เตร่อยู่โดยไม่แคร์ ชั้นแค่อยากจะแหย่นายนิดหน่อย”
“ชั้นเข้าใจแล้ว”
เดาว่าผมค่อนข้างเข้าใจแต่ค่อนข้างไม่เข้าใจในเวลาเดียวกัน ยังไงซะ เพราะเธอเป็นคนที่มาหาผม มาใช้ประโยชน์มันให้มากที่สุด ผมจะได้ข้อมูลบางอย่างมามากกว่าเดิม และอีกฝ่ายได้ฆ่าเวลา ในเป็นความสัมพันธ์แบบวิน-วิน
“โอเค งั้นมาฆ่าเวลาเธอ พาชั้นไปที่ที่ชั้นซื้อเครื่องดื่มได้ เซ็นไป”
“เอ๋ทำอะไรดี? ร้านอาหารที่นี่ไม่มีแอลกอฮอล์ดังนั้นมันไม่น่าสนใจ”
แอลกอฮอล์ เหล้า หือห์…
นั่นทำให้ผมนึกได้ ไม่ใช่ว่าผมยังมีคอนเทนเนอร์ที่มีเหล้าต้มที่ผมได้จากโจรสลัดเหล่านั้นข้างในท่าคาร์โก้หรือ? ยังไงพวกมันก็จะไม่ขายได้ราคามาก และตัวผมเองไม่ชอบดื่ม…เดาว่าผมจะใช้นั่น
“ชั้นมีคอนเทนเนอร์ที่เต็มไปด้วยเหล้าต้มที่ชั้นเก็บมาจากโจรสลัดข้างในท่าคาร์โกของยาน”
“เฮ~ฮ๋ แล้ว?”
“ชั้นจะเอามันให้เธอ แค่พาชั้นไปที่ร้านสะดวกซื้อหรืออะไรบางอย่างเป็นการแลกเปลี่ยน แล้วก็ ช้้นจะมีความสุขถ้าเธอตอบคำถามชั้นได้ และมอบคำแนะนำที่เหมาะสมบางอย่างในฐานะเซ็นไป”
“ฟุมุ…”
เอลฟ์อวกาศที่น่าผิดหวังเอียงหัวของเธอไปข้างๆในความคิดและในที่สุดพยักหน้าหลังจากไม่นาน
“ชั้นเดาว่านั่นจะโอเค ชั้นจะสามารถแก้ความเบื่อและได้ดื่มแอลกอฮอล์แน่นอนว่ามันเป็นข้อเสนอที่น่ารับ รับ ในการแลกเปลี่ยนชั้นจะบอกนายทั้งหมดเกี่ยวกับข้างในและข้างนอกการเป็นทหารรับจ้า ชั้น ‘เซ็นไป’ ของนาย จะทำอย่างนั้นเพื่อนาย!”
เอลฟ์อวกาศที่น่าผิดหวังนี้เน้นส่วน “เซ็นไป” นั่นอย่างแปลกๆ หือห์ โอ้ยังไงซะ ผมไม่ได้ถือจริงๆที่เธอจะวางตัวเป็นรุ่นพี่ที่ยิ่งใหญ่หรือบางอย่าง เธอดูไม่ได้ร้ายครึ่งๆ และการตอบสนองของเธอค่อนข้างน่าสนใจ ดังนั้นทั้งหมดมันดี
“โอเค งั้นดีล เอ่อ เราแลกเปลี่ยนผ่านเทอร์มินัลใช่มั้ย? ชั้นจะสมัครเธอกับของชั้น เอาไอดีให้ชั้น”
“ได้เลย แต่ถ้านายเอาไปใช้อะไรไม่ดีล่ะก็ ชั้นจะบล็อกนาย”
เรานำดาต้าเทอร์มินัลแบบพกพาของเราออกมา และแลกเปลี่ยนข้อมูลไอดีติดต่อ ดูเหมือนชื่อสาวคือ เอลม่า เพราะเราได้แลกเปลี่ยนไอดีกัน เป็นตอนนี้ที่มันจะเป็นไปได้ท่จะแลกเปลี่ยนของระหว่างยานโดยใช้เทอร์มินัล
“หืม งั้นนายคือฮิโระ ช่างเป็นชื่อที่ฟังดูเรียบง่าย”
“อย่ามายุ่งน่า และชื่เอลม่ามันก็ค่อนข้างเป็นชื่อที่ฟังดูเรียบง่ายด้วย รู้ป่ะ”
“ของชั้นมีตัวอักษรมากกว่านายนะ”
“จ้า จ้า เธอพูดถูก หือห์”
ทำไมผมดูมีความสุขกับการแหย่สาวคนนี้มากน่ะหรือ? จริงๆแล้วผมมีรอยยิ้มชนะอยู่บนหน้าตอนนี้ บางทีผมรู้สึกเหงามากกว่าที่ผมคิดและดีใจกับการที่เธอยู่เป็นเพื่อน
เป็นทันทีที่ผมใช้งานเทอร์มินัลและส่งคอนเทนเนอ์ที่มีแอลกอฮอล์ไปที่ยานของเอลม่า การตกลงแลกเปลี่ยนถูกยอมรับทันทีและเหล้าได้ถูกส่งในความสำเร็จ
“แค่ของมันถูกส่งไปยังไงด้วยเจ้านี่น่ะ?”
“นายไม่รู้เหรอ? นายเข้าถึงระบบคนสั่งวัตถุดิบได้ผ่านการเชื่อมต่อกันในเน็ตเวิร์กของที่จอด นายสามาถแลกเปลี่ยนของได้อย่างอิสระโดยใช้ระบบขนส่งวัตถุดิบนี้”
“หืม เข้าใจแล้ว”
ดูเหมือนกระบวนการการอันโหลดของและคาร์โกในยุคนี้เป็นอัตโนมัติอยย่างสมบูรณ์ หือห์ การใช้แรงงานมนุษย์เพื่อที่จะอันโหลดสิ่งต่างๆจากเรื่อถูกยกเลิกไปแล้ว
“เธอเป็นทหารรับจ้างที่ทำงานมานานแค่ไหนแล้ว เอลม่า?”
“ห้าปี ถานายทำงานอยู่ห้าปีนายถูกคิดว่าเป็นทหารผ่านศึกแล้วในสังคมของเรา”
“หืม อย่างนั้น”
ถ้าเธอได้ทำงานในฐานะทหารรับจ้างมาห้าปี งั้นเธอเริ่อาชีพของเธอก่อนสเตลล่าออนไลน์จะเปิด ในแง่หนึ่ง เธอเป็นรุ่นพี่ของผมจริงๆ
“เข้าใจแล้ว เธอเป็นเซ็นไปของชั้นจริงๆ ชั้นจะอยู่ในความดูและขของเธอนะ ถ้างั้น”
“ยังไงซะ ไม่ใช่ว่านายอยู่ดีๆก็ทำตัวดีและเหมาะสมเรอะ? มม~า แน่นอนว่ามันดีที่จะเคารพผู้ใหญ่อย่างเหมาะสม”
“ผู้ใหญ่?”
“แม้ชั้นจะดูเป็นแบบนี้ แต่ชั้นอายุ 53 ปีแล้วปีนี้”
“……เธอจงใจทำให้ตัวของเธอดูเด็กเหรอ!?”
ผมเห็นได้แค่เด็กสาวที่ยังไม่แม้แต่จะยี่สิบเลยตรงหน้าผม
“เราเพียงอยู่ได้นานกว่ามนุษย์อย่างพวกนายนิดหน่อย คนจากเผ่าของนาย พวกเค้าไปถึงแค่ประมาณอายุ 150 ปี อย่างไรก็ตาม เรา มีอายุได้อย่างน้อย 500”
“เข้าใจแล้ว งี้มันเป็นความต่างระหว่างเผ่า…มันเป็นห้าปีตั้งแต่เธอเริ่มทำงานทหรรับจ้าง ดังนั้นเธอจะอายุ 48 ปีเมื่อเธอเริ่มตอนแรก แค่วิถีชีวิตแบบไหนที่มันนำเธอก่อนจะเป็น?”
“ม-มันสำคัญด้วยเหรอ!? พยายามจะเซาะแซะประวัติของทหารรับจ้างมันเสียมารยาท ชั้นจะให้นายรู้ไว้!”
เอลม่าดูเหมือนจะเสียความสงบหลังจากที่ได้ยินคำถามผม เธอดุๆไปและหว่างที่ชี้นิ้วชี้มาทางผม ดูเหมือนผมไปแหย่รังแตน ผมยกทั้งสองมือขึ้นเพื่อบ่งบอกการยอมแพ้ของผม
“เข้าใจแล้ว ชั้นจะไม่ถามเกี่ยวกับมัน? ชั้นขอโทษที่ควาสงสัยของชั้นทำชั้นเสียมารยาท แต่เมื่อดูว่าเธอตอบสนองแรงแค่ไหน ชั้นเดาว่ามันมีบางอย่างเกี่ยวกับอดีตเธอที่จะสะกดคำว่าปัญหาเมื่อมีคนเจอ หือห์”
“เอออ่อ…ยะ- ยังไงซะ มันดีที่ว่านายเข้าใจ
ดูเหมือนมันเป็นบางอย่างที่มีปัญหา ผมไม่อยากจะเกี่ยวข้องกับอะไรแบบนั้น ผมเลยพยายามที่จะไม่นำมันขึ้นมาอีกครั้ง
ผมเดินเทียบข้างเอลม่าที่ได้ความสงบเธอกลับคืนมาและเริ่มเดิน และถามเกี่ยวกับสิ่งต่างๆที่เกี่ยวข้องกับงานทหารรับจ้าง ผมก็มีความประทับใจของเธอก่อนหน้านี้ว่าเอลฟ์อวกาศที่น่าผิดหวัง ดังนั้นผมกังวลนิดหนอยว่าเธอจะคุยอะไรกับผม แต่เนื้อหามันออกมาเป็นการค่อนข้างให้ข้อมูล
“ถ้านายอย่ากจะรับคำร้อง ทำให้มั่นใจว่ามันผ่านกิลทหารรับจ้างก่อน มากกว่านั้นถ้านายไม่อย่างเข้าไปอยู่ในปัญหาใดๆก็ตาม”
“กิลทหารรับจ้าง หือห์ โอ้ใช่ ชั้นเดาว่าชั้นจะไปสมัครเร็วๆนี้”
“ฮ๋า~า! นอกจากจะเป็นมือใหม่โดยสิ้นเชิงแล้วนายยังไม่ได้สมัครด้วยเหรอ? ไปสมัครดีๆก่อนที่จะมาดูเรื่องเสบียงไอบื้อ!”
“คร้าบ ได้ๆ ขอโทษคร้าบ”
แจ็คเก็ตของผมถูกจับด้วยกำลังที่น่าตกใจ และผมถูกลากกลับไปบริเวณที่เราอยู่ก่อนหน้านี้ ดูเหมือนออฟฟิศของกิลทหารรับจ้าอยู่ใกล้กับลิฟต์ที่โหลดไปยังท่าเก็บยานเอลม่าอธิบายอย่างโกรธเคืองว่าจุดยืนของทหารรับจ้างที่ไม่ได้สมัครนั้นอันตรายแค่ไหนระหว่างทางไป
มันดูเหมือนทหารรับจ้างที่ไม่ได้สมัครที่ไม่ได้สังกัดกับกิลจะถูกปฏิบัติด้วยไม่ได้ดีกว่าอาชญากรถ้าคนหนึ่งทำอะไร นอกจากจะไม่สามารถรับรางวัลภารกิจในบางกรณี คนหนึ่งอาจจะแม้แต่ถูกปฏิเสธการเทียบท่า
“พวก นั่นลำบาก”
“อืม แน่นอนมันเป็นอย่างนั้น! บุคคลที่ไม่รู้จักไม่สังกัดกับองค์กรใดๆไปทั่วด้วยยานทรงพลังพอที่จะสร้างความเสียหายหรือทำลายโคโลนี่อวกาศหรือสถาณีจะ แน่นอนว่า ถูกปฏิบัติด้วยความระวังสูงสุด! นั่นมันแค่สามัญสำนึกนะ! นายทำยังใงบนโลกนี้กันที่นายสามารถที่จะไม่มีปัญหาจนถึงตอนนี้้!?”
“ยัว~ไงซ้า มีเรื่องบางเรื่องที่มีค่าต่อการร้องไห้เต็มถังข้างหลังสถานการณ์ปัจจุบันของชั้น เห็นมะ”
ผมถูกลากต่อไปโดยเอลม่าระหว่างที่ผมคุยเกี่ยวกับเรื่องโง่ๆ และในที่สุดเราก็มาถึงออฟฟิศกิลทหารับจ้าง เดาว่าผมต้องอธิบายสถานการณ์ของผมทั้งหมดอีกครั้ง
แต่ยังไง ที่นี่นั่นสวยกว่าที่ผมจินตนาการถึงกิลทหารรับจ้างที่ผมมีในหัวเป็นร้อยเท่า
พื้นถูกทำด้วยวัสดุเงาๆที่ไม่รู้จักมีเก้าอี้อยู่จำนวนหนึ่งที่มีเบาะที่ดูน่าสบาย เรียงอยู่ในที่ที่ดูเหมือนที่รอ หลังที่นั่นมีเคาน์เตอร์หลายโต๊ะ
แต่ละเคาน์เตอร์มีจอข้อมูลอยู่ข้างบนมัน จำนวนคนข้างในต่อนข้างเบาบาง ธุรกิจมันไม่ได้ฮอตมากหรือไงท่าทาง?
“ไม่ใช่นี่ดูเหมือนออฟฟิศรัฐบาลมากว่า ออฟฟิศกิลทหารรับจ้าง?”
“มันค่อนข้างคล้ายกัน มานี่ ไปที่เคาน์เตอร์พนักงานต้อนรับเถอะ”
“เข้าใจแล้วคร้บ พี่สาว”
ผมได้ถูกลากไปโดยเอลม่าตลอดทางถึงเคาน์เตอร์พนักงานต้อนรับ
TLN: ชื่อของฮิโรในคาตะคานะ: ヒロ (ฮิโระ) / 2 ตัวอักษร ชือของเอลม่าในคาตะคานะ: エルマ (เอรุม่า) / 3 ตัวอักษรมันเป็นมุขที่จะไม่เกทยกเว้นคุณจะเข้าใจตัวอักษรภาษาญี่ปุ่น แต่ผมเดาว่าภาษาไทยก็มากกว่าเช่นกัน
เป้าหมายเดือน 6/66
ค่าเน็ต 200/200
คีย์บอร์ดมือถือ 100/100
พาวเวอร์ซัพพลาย 400/500
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 0/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: “wayuwayu แปล” Line: @326jilhj
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord
