ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 50 เล่ม 2 สนามรบที่คิดถึงมาก
50 เล่ม 2 สนามรบที่คิดถึงมาก
“10 นาฬิกา มุม 20 องศา ยานศัตรูสามลำเข้าหาเรา!”
ผมตามสิ่งที่มีมิบอก และปรับทิศทางของหัวยาน พวกมันมาแล้ว
“กลับหัวยานเมื่อเราผ่านศัตรู ชั้นจะเอาข้างหลังมัน”
ผมชี้หัวยาน ตรงไปที่ยานศัตรูที่เข้าหา และเร่งความเร็ว; ผ่านพวกมันอย่างรวดเร็ว เราถูกยิงด้วยเลเซอร์และมัลติแคนน่อน แต่ความเสียหายนั้นน้อยที่สุด
“ทนแรงจี!”
บูสเตอร์เสริมของกฤษณะใช้งาน และทำให้ยานหันกลับ 180 องศา เรามาหลังยานศัตรูสำเร็จ แรงจีที่เข้มข้นมาจากผลของการเร่งและกลับยาน ดังนั้นเราต้องกัดฟัน และทนมัน
“ศัตรูอยู่ข้างหน้า!”
“รับนี่ไปซะ!”
เราได้หลังที่น่าสงสารของพวกมันทันที ผมยิงยานสองลำไปที่ปีก ด้วยปืนใหญ่พัลส์เลเซอร์ ระหว่างที่ยานศัตรู ที่ตรงอยู่ตรงกลางภาพที่ผมเห็น โดนรักษาด้วยปืนใหญ่ลูกซอง พังมันดูเหมือนพวกมันพยามจะหนีอย่างสิ้นหวัง แต่ไม่มีทาง ที่พวกมันจะสามารถคล่องแคล่วได้มากกว่า และหนีกฤษณะไปได้
“ร่วงสาม!”
กระบอกปืนใหญ่ที่ทั้งสองข้างของห้องนักบินพ่นไฟ และกระสุนลูกปรายนับไม่ถ้วนตกลงไปที่ยานศัตรูจากข้างหลังเป็นฝน กระสุนของมันดับโล่พวกมันในทันที และทำลายทรัสเตอร์สำเร็จ ด้วยกันกับสายเคเบิลพลังงาน และเจเนอเรเตอร์พลังงานที่อยู่เลยไป สวิสชีสอีกจาน ถูกผลิตสำเร็จ
เราทิ้งซากของสามลำไว้ และมุ่งหน้าไปเพื่อหาเหยื่อมากขึ้น
“ดูเหมือนทักษะของนายยังไม่ทื่อลงไปหลังจากทั้งหมดนะ หือห์?”
“ชั้นล่ะสงสัย”
“3 นาฬิกา สูง 20 องศา ตรวจจับศัตรูได้จำนวนหนึ่ง หก… ไม่ เจ็ดลำกำลังเข้ามา! ขนาดกลางสองลำอยู่ในพวกเค้า”
“เราพุ่งเข้าตรงไปเลยมั้ย?”
“แน่นอน ชั้นชะปล่อยเรื่องจังหวะชาฟและแฟลร์ไว้ให้เธอนะ”
“เข้าใจแล้ว”
ผมยิงทรัสเตอร์อีกครั้ง และเล็งหัวยานไปที่ทิศทางของยานศัตรู
『ศัตรูเข้าหา……เฮ้ยนั่นมันอะไรกันวะ? ยานมีแขนเรอะ?』
『ยานมีแขน……? เฮ้ย เอาภาพสดให้ชั้นดูซิ– อะไรวะ! ไม่ใช่นี่มันสัตว์ประหลาดจากครั้งที่แล้วเรอะ!? ไอ้นั่นมันข่าวร้ายพวก! รีบแล้วออกไปจากที่นี่เร็ว!』
『แกพูดอย่างนั้น แต่เราจะหนียังไงล่ะ!?』
『ยิงมันก่อนที่มันจะยิงเราเถอะพวก!』
มียานอยู่เจ็ดลำจริงๆ พวกเขาก็หันหัวยานมาทางเราและเร่งเครื่อง พวกมันประกอบไปด้วยยานขนาดกลางสองลำ ยานมิซไซล์สนับสนุน และยานขนส่งดัดแปลง
“มาเก็บยานขนาดกลางก่อนเถอะ”
“โอเค!”
“ค่ะ”
『ยิง ยิง ยิง! เอานรกให้มันแดก!』
เสียงเตือนหลายยอย่างดังขึ้นในห้องนักบิน พวกเขายิงมิซไซล์ตรวจจับความร้อน พวกมันมีความสามารถการนำทางด้วยความร้อน และมีพลัการทำลายที่สร้างความเสียหายได้ทั้งโล่พลังงานและเกราะกายภาพ พวกมันเป็นหนึ่งในอาวุธที่ชั่วร้ายที่สุดที่โจรสลัดมี
“ยิงแฟลร์”
ที่การตะโกนของเอลม่า ต้นทางความร้อนหลายดวงยิงออกไปจากกฤษณะ ซีกเกอร์มิซไซล์ที่ยิงออกมาโดยยานโจรสลัดขนาดกลาง ถูกนำไปโดยต้นทางความร้อนสำเร็จ และเสียทิศทางดั้งเดิมไป กฤษณะสามารถที่จะปัดป้องการยิงซีกเกอร์มิซไซล์มาเป็นชุด แค่แบบนั้นเลย
『ชุดที่สอง……!』
『ใช่งานการป้องกันของยาน!』
『หยุด!』
“เหมือนชั้นจะอนุญาตหรอก”
พวกมันอยู่ในระยะอาวุธอย่างดิบดีแล้ว ยานขนาดกลายดัดแปลง เปิดช่องยิงมิซไซล์อีกครั้ง แต่มันสายเกินไปแล้ว ปืนใหญ่ลูกซองสองประบอกคำรามออกในในเวลาเดียวกัน โปรยโล่ของมันด้วยลูกปราย และฉีกผ่านมันสำเร็จ จากนั้นมันทะลุตัวถังและช่องยิงมิซไซล์ที่เปิดออก
『อุว้าาาาาาาาาาา-!?』
ยานขนาดกลางสองลำ ระเบิด และตกลงไป ยานโจรสลัดที่เหลือข้างหลังพวกเขา มองภาพนี้ในความสยองขวัญ
หลังจากที่ได้เห็นภาพขนาดนี้…
『น-นี่มันแย่แล้ว……』
『วิ่งหนะ–』
“ชั้นโทษที แต่นายหนีไม่ได้”
“แน่นอนว่ามันจะหนีไม่ได้ ขอโทษแต่ เราจะต้องทำลายพวกแกทั้งหมดที่นี่”
ผมยิงยานโจรสลัดที่หนีอย่างตื่นตกใจด้วยปืนใหญ่เลเซอร์หลายกระบอก และกระสุนปืนใหญ่ลูกซอง มันสนุกที่จะสังหารศัตรู ที่เสียกำลังใจที่จะสู้คืนแล้ว มั้ย คุณถาม? แน่นอนว่ามันสนุก! ผมจะสามารถได้เงิน ระหว่างที่กำจัดตัวร้ายของกาแล็กซี มันไม่มีอะไรที่รู้สึกเป็นรางวัลมากไปกว่านี้แล้ว การได้สร้างความยุติธรรมและความถูกต้องรู้สึกน่าทึ่งเหมือนเคย
『ช-ช่วยด้วย–』
“ไม่ทำไม่ได้”
เป็นไปได้ว่าเราจะถูกตรีตราว่าทำเกินไปที่ทำแบบนี้ แต่เพราะทั้งหมด เราพูดถึงโจรสลัดอยู่ มันไม่มีข้อดีที่จะปล่อยให้พวกมันมีชีวิต
“แอเรีย เคลียร์ เป้าหมายที่ใกล้ที่สุดอยู่ทาง 1 นาฬิกา”
“ไปทางนั้นเถอะ”
“ค่ะ”
พวกเราทั้งสามพยักหน้าให้กัน และหันกฤษณะให้มุ่งหน้าไปที่สนามรบต่อไป
“สถานการณ์ปัจจุบันเป็นยังไง?”
“การโจมตีไม่ทันตั้งตัวดูเหมือนจะสำเร็จ ไม่มีภัยของการตอบโต้ที่มีประสิทธิภาพ”
“เข้าใจแล้ว ได้โปรดบอกยานที่เหลือให้ทำต่อไปอย่างใจเย็น และทำตามลำดับภารกิจ”
“อาย!”
การต่อสู้มันเป็นเราได้เปรียบอย่างท่วมท้น มันโชคดีที่เราสามารถจะทำลายโรงจอดยานได้ในการโจมตีทีแรก ตราบใดที่คุณสามารถจะขยี้พวกเขาได้ก่อนที่พวกเขาจะออกตัว ไม่ว่าจะยานไหน ไม่ว่าจะทรงพลังมากเท่าไหร มันจะเหลือดีเท่าหุ่นซ้อม
เพราะเราแค่สามารถที่จะทำลายโรงจอดยานหลัก แต่โจรสลัดยังสามารถที่จะออกตัวจากโรงอื่น…… แต่ผมเดาว่าทหารรับต้างจัดการมันได้ โจรสลัดที่พยายามจะหนีจากเซ็คเตอร์ ถูกกักตัวไว้สำเร็จ
ปรกติแล้วมีแค่หน่วยกองกำลังอิมพีเรียลแค่หน่วยเดียวที่ประจำการที่ระบบดาว ภายในพื้นที่ของเอ็มไพร์ มีการลาดตระเวณตามกำหนดการ แต่มันจะแค่อนุญาติให้เคลื่อนไหวใส่โจรสลัดตามรายทาง และไม่สามารถที่จะไล่ตามได้อย่างเต็มที่ นี่เป็นรูปธรรมของครั้งแรกที่กองยานเคล่อนที่อิสระพิเศษ ที่ถูกก่อตั้งมาล่าโจรสลัด ที่ถูกจัดมาและส่งออกมาโดยเอ็มไพร์
มันเป็นความรู้ทั่วไปที่อยู่มายาวนาน ว่ากองยานอวกาศอิมพีเรียลไม่สามารถที่จะตั้งใจร่วมมือในการล่าโจรสลัด และสถานการณ์ปัจจุบันเป็นผลของการเปลี่ยนคอนเซปต์นั้นกลับหัวกลับหาง เนื่องด้วยความจริงที่ว่า กองยานนั้นของเรา ไม่ได้ผูกกับกฎดั้งเดิม และไม่ได้มีหน้าที่ที่ต้องรายงานการกระทำของเราไปสู่กองประจำการ ยกเว้นว่าสถานการณ์จะเรียกหาเป็นอย่างอื่น ข้อมูลที่สำคัญเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวของเรา ไม่สามารถที่จะไปถึงหูโจรสลัด ก่อนที่เราจะดีดออกมาโจมตีได้ และดังนั้น เราจบที่การโจมตีคนตาบอด
“แล้วแรงค์รางวัลปัจจุบันล่ะ……?”
ผมใช้งานเทอร์มินัลดาต้าที่ผมมีอยู่ในมือ และตรวจสกอร์ฆ่าปัจจุบัน ของทหารรับจ้างที่เข้าร่วมปฏิบัติการ ที่แรงค์หนึ่งคือ– กฤษณะ มันเป็นยานของ ‘เขา’ หลังจากที่ผมยืนยันเรื่องนั้นแล้ว รอยยิ้มที่พึงพอใจมันช่วยไม่ได้นอกจากจะก่อมาที่ริมฝีปากของผม โอ้ นี่มันไม่ได้นะ ผมจะมาฝันกลางวัลกลางปฏิบัติการไม่ได้ ผมรีบปิดปากของผมด้วยมือ เพื่อที่จะซ่อนรอยยิ้มที่ดูดโง่ๆ และกลับมาใจเย็นได้อย่างไรก็ไม่รู้ หลังจากซักพัก
มันไม่ใช่เวลาที่จะมายิ้มแบบนี้ ผมต้องพร้อมเผื่อว่าอุบัติเหตุที่คาดไม่ถึงเกิดขึ้น
“ด้วยนี่ มันจบแล้ว”
“แอเรีย เคลียร์ ไม่มีสัญญาณศัตรูออยู่บนเรดาร์อีกแล้ว”
มันดูเหมือนจะยังมีการต่อสู้ประปรายที่เซ็คเตอร์อื่น แต่ไม่มีศัตรูที่อยู่บริเวณที่เราอยู่อีกแล้ว ผมก็พยายามที่จะเช็คเรดาร์เพื่อยืนยัน ว่ามันไม่มีศัตรูอยู่ใกล้ๆอีกแล้วจริงๆ ที่เหลือมันอยู่ในเซ็คเตอร์ที่ไกลไปจากเรา
“เราได้ไปกี่ลำล่ะ”
“การฆ่ารวมคือยานเล็ก 33 ลำและยานขนาดกลาง 3 ลำ”
“ไม่ใช่ว่ามันดูน้อยๆเหรอ เมื่อเทียบกับครั้งสุดท้าย ในเทอร์เมนซิสเต็มอ่ะ?”
ใช่ ผลที่เราได้จากปฏิบัติการที่เทอร์เมนซิสเต็มมันดีกว่าเยอะเลย เมื่อเทียบกันกับครั้งนี้ ทักษะของผมทื่อไปจริงๆเหรอ
“ชั้นคิดว่าผลมันสมเหตุสมผลแล้วน่า เพราะทั้งหมด จำนวนของโจรสลัดครั้งนี้มันต่อนข้างน้อย มันเป็นผลระดับจักวาลแล้วถ้าเรานับปัจจัยนั้นเข้าไป”
หืม ใช่ ผมเดาว่าจำนวนของศัตรูไม่ได้มากในครั้งนี้ การโจมตีแรกนั้นเก็บพวกเขาส่วนใหญ่ไปแล้วเหรอ?
“เดาว่าอย่างนั้น งั้นดูซิ…ยานเล็กเราได้เต็ม 5,000 และยานกลางได้ 20,000 ใช่ป่ะ ดังนั้นทั้งหมดของทั้งหมด เราได้ประมาณ 225,000 อีเนล”
“เพิ่มรางวัลเข้ารวม 50,000 เข้าไปด้วย และเรายังไม่ได้คิดค่าหัวโจรสลัดด้วย”
“ถ้าชั้นจำไม่ผิด ค่าหัวที่อยู่บนยานเล็กนั้น 10,000 และยานกลางได้ 50,000 ดังนั้น เมื่อเพิ่มค่าเข้าร่วม เราจะได้ 500,000 อีเนลกว่าๆ ใช่มั้ย?
“ประมาณอย่างนั้น เราจะได้เต็มคร่าวๆ 700,000 ทั้งหมดในทั้งหมด ถูกมะ? มันก็ยังมีลูทที่เรายังไม่ได้เก็บจากยานที่เรายิงตกอีก”
“เราต้องทำงานหนักที่จุดนั้น”
เพราะไม่มีศัตรูอยู่บริเวณใกล้เคียงอีกแล้ว เราเริ่มลูทซากของยานโจรสลัดที่ตก เราไม่ควรจะเล็งไปที่ปริมาณ แต่โฟกัสไปที่การได้เป้าหมายที่มีค่าสูง เช่นโลหะหายาก ผลิตภัณฑ์ไฮเทค และไอเท็มหรูหราเช่นเหล้าและยาที่เพิ่งพัฒนา ยาส่วนใหญ่มันของผิดกฎหมาย แน่นอนว่า แต่ปฏิบัติการของกองทัพที่ได้รับอนุญาตแบบนี้ ทหารยินดีที่จะซื้ออะไรก็ตามออกไปจากมือของเรา ดังนนั้นทุกอย่างดีหมด แต่ผมโนไอเดียว่าพวกเขาจะเอาไปใช้ทำอะไรนะ
รัฐบาลอิมพีเรียล อาจจะคิดว่ามันจะมีปัญหามากเกินไป ที่จะทิ้งของที่ผิดกฎหมายให้ลอยอยู่ในเศษหินอวกาศ เพราะพวกเขาจะมีเวลาที่ยากลำบากกว่าในการที่จะควบคุมพวกมัน เพราะทั้งหมดคอนเทนเนอร์พวกนั้นที่เต็มไปด้วยยาที่ผิดกฎหมาย จะลอยต่อไปอย่างไม่มีจุดหมายในอวกาศ ถ้าเราไม่เข้าไปเพื่อรับพวกมันมา และนั่น จะดึงดูดสายตาของคนเก็บซากที่โลภมาก – คนเก็บขยะผิดกฎหมาย ที่จะมีเป้าหมายไปที่เศษซากเหล่านั้นเป็นพิเศษ
คนเหล่านั้นจะโผล่มา หลังจากการต่อสู้ขนาดใหญ่ทุกครั้ง และจะทำการปลดเปลื้องทุกอย่างจากสนามรบเก่า เพื่อทุกอย่างที่เขาพบได้ว่ามีค่าแม้ไกลๆ เหตุผลที่พวกเขาถูกเรียกว่าคนเก็บซาก หรือแทนนั่น คนกินซาก มันเรียบง่าย: พวกเขาเพียงแค่เล็งเป้าหมายที่จะทำกำไร จากสนามรบที่ทหารและทหารรับจ้างนับไม่ถ้วนเสียเลือดเสียเนื้อ ไปโดยไม่ได้เสี่ยงชีวิต
ผมไม่มีความคิดเห็นอะไรเกี่ยวกับพวกเขาเป็นพิเศษ แม้ผมก็คิดๆว่า สิ่งที่พวกเขาทำมันค่อนข้างจะมีปัญหานิดหน่อย แต่ผมมั่นใจว่าสายงานแบบนั้น ไม่ได้สร้างกำไรให้คนหนึ่งมาก แต่ทหารรับจ้างและทหารบางคน เกลียดคนประเภทนั้นมากเท่ากับโจรสลัด เพราะทั้งหมด มันมีคนเก็บซากที่ไม่ได้คิดซ้ำสอง เกี่ยวกับการขายของผิดกฎหมายไปบนตลาดมืด แต่บางอย่างแบบนี้ มันคาดถึงได้ ผมเดาว่าทุกคน ต้องหากินให้อิ่มท้องในวิถีของเขาเองไม่ว่าทางใดทางหนึ่ง
“ชั้นจะคอยระวัง ดังนั้นเธอได้โปรดสอนมีมิใช้โดรนเก็บของทีได้มั้ย เอลม่า?”
“อาย อาย เซอร์ ทำเต็มที่กันนะ มีมิ”
“ค-ค่ะ!”
เอลม่าเริ่มใช้โดรนบนของที่เหมาะสมที่จะเก็บ โดยใช้เซ็นเซอร์พิเศษ จากนั้นผมขับยานตามที่เธอบอกทาง
เป้าหมายเดือน 8/66
ค่าเน็ต 200/200
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 1108/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook
