ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 53 เหตุการณ์จบแล้ว

53 เหตุการณ์จบแล้ว?

“เยยยยยยยย้! ปายยยยกานนเถอะะ น้องหนนนนนู!”

ผมสาดฝนฝูงของมอนสเตอร์ที่อัดกัน ด้วยเลเซอร์กระจายอย่างมีความสุข เลเซอร์โดนเป้าหมายทันที ยังไงซะ แน่นอน เพราะทั้งหมด ผมยิงกระสุนที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วแสง

ที่สำคัญ ต้นทางของความเสียหาย ที่ถูกสร้างโดยการยิงเลเซอร์เอาต์พุตสูง คือระเบิด ที่มันจะระเบิดเมื่อเลเซอร์โดนเป้าหมาย ผิวของเป้าหมาย จะระเหยเนื่องจากโดนยิงอุณหภูมิที่สูงสุดขีด และทำให้เกิดระเบิดระหว่างนั้น

อย่างไรก็ตาม อาวุธเลเซอร์พลังสูงในสเตลล่าออนไลน์ ไม่ได้สร้างความเสียหายโดยใช้หลักการนั้น แทนนั้น พวกมันจะเจาะทะลุผ่านเป้าหมาย มันต่างจากผลของอาวุธแสงที่ผมคุ้นเคย

“ยังไงซะ มันโอเคตราบใดที่มันใช้งานได้ แต่มันเป็นเรื่องลึกลับจริงๆ”

บางที่พวกมันทำงานต่างไปจากเลเซอร์บนโลก? ผมครุ่นคิดกับสิ่งพวกนี้ ขณะที่ผมกวาดล้างมอนสเตอร์ซีดๆที่เข้าหาผมต่อไป

『มีอะไร?』

“น่าห์ ไม่มีอะไร แต่จริงๆเลย อะไรมันเกิดขึ้นที่นี่กันวะ? อะไรพวกนี้มันเกิดบ่อยๆเหรอ?”

『แต่หนูไม่เคยได้ยินว่าอะไรแบบนี้ เกิดขึ้นมาก่อนนะ』

『ถ้าเหตุการณ์แบบนี้มันแพร่หลาย ถ้าแบบนั้นผู้ผลิตเนื้อเพาะเลี้ยงจะเจ๊งไปแล้ว』

“งั้นเนาะ”

ผมมั่นใจว่าผู้คนที่ต่อต้านธุรกิจเนื้อเพาะเลี้ยงอย่างสมบูรณ์ จะโผล่ขึ้นมาทีละคนตามๆกัน ถ้ามันเป็นแบบนั้น เพราะทั้งหมดแน่นอนว่ามันผู้เสียชีวิตเยอะจากเหตุการณ์นี้ แต่ผมมั่นใจ ว่ามันต้องมีมาตรการณ์มากมาย ที่เลี่ยงไม่ให้เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น

“บางทีนี่มันเกิดขึ้นเพราะโรงงานเนื้อผิดกฎหมายหรืออะไรบางอย่างป่าว?”

『มันค่อนข้างน่ากลัวนะ……แค่อาหารแบบไหนที่เค้าใช้เลี้ยงกันในโรงงานผิดกฎหมายแบบนั้น ชั้นสงสัย?』

『มันมีบางอย่างเขียนอยู่บนแพคเกจเนื้อโคเบ ที่ว่าคุณภาพของอาหารสัตว์มันสำคัญ เพื่อที่จะผลิตเนื้อนี้ให้ดีที่สุด』

“พี่มั่นใจว่าเอลม่า ไม่ได้กังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้นหรอก มีมิ”

ผมฆ่าสัตว์ประหลาดต่อ ระหว่างคุยเรื่อยเปื่อยโง่ๆกับสาวๆ เอ๋? ผมควรจะเล่นเพลงร็อคในฉากหลังมั้ยเหรอ คุณพูด? ม่ายอ่ะ มันไม่เหมาะกับงานซ้ำซาก ที่เป็นงานกำจัดสัตว์รบกวนหรอก

『พวกเค้าติดต่อเราจากโรงพยาบาล พี่เอลม่า-ซัง』

『ต่อสายเลย』

เราได้ยินเสียงชายหนุ่ม หลังจากเอลม่าให้ต่อสาย

『แอมเรย์พูดอยู่ครับ ผมเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ที่ทำงานให้กับ อินากาวะ เทคโนโลยี พวกคุณคือ–』

“ผมกัปตันฮิโระ ผมมานี่เพื่อจะตอบคำร้องขอความช่วยเหลือ ที่พวกคุณส่งมันไปที่กิลดิ์ทหารรับจ้าง ตอนนี้ผมอยู่ระหว่างกวาดล้างสิ่งมีชีวิตอยู่หน้าโรงพยาบาล”

『ชั้นเอลม่า หนึ่งในลูกเรื่อ ดูแลเรื่องการรวบรวมข้อมูล』

『หนูมีมิค่ะ หนูเป็นโอเปอร์เรเตอร์เหมือนเอลม่า-ซัง』

『อ้า กิลดิ์ทหารรับจ้าง……คุณช่วยเราได้จริงๆ ในความเป็นจริง ที่กั้นที่กันพวกมันไม่ให้เข้าตึก กำลังจะพังเลยครับ』

“ด้วยแค่นี้นะเหรอ? ไม่ใช่ผนังกั้นแบบนั้นมันค่อนข้างหนา เพื่อที่จะล็อคอากาศเหรอ?”

『ของเหลวจากตัวมันเป็นกรดมันเลย……ผนังกั้นในโคโลนี่ไม่ได้สร้างมาเพื่อรับมือกับอะไรแบบนั้น』

“เข้าใจแล้ว”

ผมเดาว่าการที่สามารถจะกันกรดได้ ไม่ได้สำคัญมากขนาดนั้น ถ้าคุณต้องการที่จะสร้างไว้ให้มั่นใจ ว่าล็อคอากาศ หือห์? แต่พาวเวอร์อาร์เมอร์ผม มันโมเดลสำหรับต่อสู้ ดังนั้นมันทนกรดได้โอเคนะ มันจะไม่มีควาเสียหาย ไม่ว่าเลือดมันจะมาโดนเกราะมากแค่ไหน

“ปล่อยที่เหลือให้ผมเลย มันยังไม่ได้เข้าไปในตัวตึก ใช่มั้ยครับ?”

『สำหรับตอนนี้เป็นอย่างน้อยนะครับ ได้โปรดที ผมขอตัวอย่างสิ่งมีชีวิต หลังจากที่คุณกวาดล้างพวกมันแล้วทีครับ พวกเค้ามีแผน ทที่จะสร้างเครื่องจักรนาโนพิเศษ เพื่อที่จะไว้ช่วยกวาดล้างมัน ดังนั้นเราต้องการตัวอย่าง』   

“เข้าใจแล้วครับ จำเป็นต้องตัวที่ยังไม่ตายมั้ยครับ?”

『ไม่ครับ ศพมันก็พอแล้วครับ』

“รับทราบ…… ตัวที่โดยเลเซอร์เผาใช้ไม่ได้ใช่ป่าวครับ?”

『ไม่รู้เลยครับ เพราะทั้งหมดผมเป็นรปภ……เอาตัวอย่างที่ไม่ถูกเผาดีกว่าครับ จะได้มั่นใจ』

“ผมก็ว่างั้น โอเคครับได้ครับ”

ผมจะเปลี่ยนเป็นซีคิวซีตัว หลังจากลดจำนวนมันไปพอแล้ว งั้นตอนนี้ มากำจัดสัตว์รบกวนต่อเถอะ

—————————————————————

“โด๊ะซุโค่ย!”

ผมกระทืบสัตว์ประหลาดประเภทใหญ่ที่เหลือ และเป่ามันกระเด็นไป ด้วยนี่ การกวาดล้างเสร็จสิ้น มันมีภูเขาของศพสัตว์ประหลาด รอบๆผมเต็มไปหมด การรทำความสะอาดต่อ ดำเนินไปได้ โดยไม่มีปัญหา แต่บางที ผมมีปัญหากับซีคิวซี*จริงๆในท้ายที่สุด มันง่ายกว่าเยอะ ที่จะย่างบาร์บีคิวมัน ด้วยเครื่องยิงเลเซอร์ หลังจากทั้งหมด

TLN: CQC Close Quarter Combat การต่อสู้ตัวประชิดตัว

『ทำได้ดีมากค่ะ ฮิโระ-ซามะ ไม่มีสิ่งมีชีวิตอยู่บริเวณแล้ว กวาดล้างเสร็จแล้วค่ะ』

『นายเอะอะนิดหน่อยนะตอนหลังน่ะ』

“มันได้เหนื่อยหน่อยน่ะ ชั้นว่าชั้นจะหลับสบายเลยคืนนี้”

ผมหยิบศพสัตว์ประหลาดที่ผมปลิดชีวิตด้วยซีคิวซี และกองมันที่ทางเข้าของโรงพยาบาล

“นี่มันจะพอเป็นตัวอย่างมั้ยครับ?”

『อ่อไม่ทราบเหมือนกันครับ ขอดูก่อนนะครับ……โปรดรอซักครู่』

เดาว่าเขาต้องไปยืนยันมันกับนักวิจัย ยังไงซะ มันไม่โอเคที่จะปล่อยให้สภาพแวดล้อมเละแบบนี้ ผมจะทำความสะอาดนิดหน่อย เพราะทั้งหมด โคโลนี่ โดยพื้นฐานแล้วมันเป็นที่ปิด มันอาจจะกลายเป็นเหตุการใหม่ ถ้าศพมันเน่าโดยไม่ได้เช็ค และเป็นไปได้ว่าจะส่งมวลแก๊ซที่เป็นอันตรายออกมา

『โย่ โย่ โย่ มันเป็นซักพักแล้วนะ หื้อ ฮิโระ-คุง เดาว่านายช่วยชีวิตชั้นอีกแล้วครั้งนี้』

“……หมอ โชโกะ?”

『ช่าย โชโกะจ้ะ ชั้นดีใจนะที่จำชั้นได้』

“อื้ม ใช่”

เพราะทั้งหมดหมอโชโกะเค้ามีนิสัยที่ค่อนข้างยากที่จะลืม

『แชร์ภาพสดของชุดมาให้ชั้นได้มั้ย?』

“ไม่มีปัญหา มีมิ”

『ค่ะ ต่อภาพสดค่ะ』

ทันทีที่ภาพสดต่อไป ผมได้ยินเสียงเอะอะที่ฉากหลัง เมือจอที่ให้เห็นหน้าหมอโชโกะ เด้งเข้ามาที่หน้าปัดเกราะผม

『น่าทึ่งไปเลยอ่ะ ทั้งหมดนี่คนเดียวเลยเหรอ ฮิโระ-คุง?』

“ใช่ อื้ม ผมใช้พาวเวอร์อาร์เมอร์นะ ดังนั้นเท่านี้มันไม่มีอะไรหรอก”

ผมหยิบเครื่องยิงเลเซอร์ ที่ผมไปวางไว้ที่พื้น เมื่อผมบู๊ประชิดไปก่อนหน้า และเดินไปข้างหน้า กองศพตัวอย่างของสิ่งมีชีวิต

『พวกนี้คือตัวอย่างที่จะเอาให้เราใช่มะ?』

“ช่าย ผมมีแต่ละขนาดอย่างละสองตัวเพื่อพวกหมอเลย”

『บอกลักษณะเฉพาะของมันเท่าที่เห็นๆระหว่างสู้ ให้หน่อยได้มั้ย』

“คิดแป้ปนะ ประเภทตัวใหญ่และตัวเล็ก มีความฉลาดประมาณสัตว์ป่า มันดุร้าย และแสดงความหิวเยอะ มันไม่กลัว แม้ว่าพวกมันจะเสียเปรียบหนักๆ และทำแค่โจมตีชั้นต่อ”

『เข้าใจแล้ว แล้วขนาดกลางมันต่างไปบางอย่างเหรอ?』

“พวกนี้ดูเหมือนมันจะฉลาดกว่าอีกสองประเภท มันทำอะไรอย่างการใช้ประเภทใหญ่กะเล็กไว้ล่อ และแอบโจมตี และเมื่อมันเห็นว่าสถานการณ์มันแย่ลง พวกมันพยายามจะหนีทันที”

『เฮฮ๋…… นั่นค่อนข้างจะน่าสนใจนะ บางที่สมองพวกพวกนี้มันพัฒนามากกว่าอีกสองประเภทงั้นเหรอ?』

“ตัวอย่างมันพอ ใช่มะ?”

『จ้ะ มันได้ ชั้นคิดว่าเราจะเตรียมพร้อมที่จะออกไป ดังนั้นโปรดดูเราให้หน่อยนะ』

“รับทราบ ชั้นจะกันพวกมันให้”

สายวีดีโอถูกตัด ผมปล่อยการเฝ้าดูบริเวณนี้ให้มีมิและเอลม่า และทำการเก็บกวาดศพที่กระจายๆกันอยู่รอบๆให้เป็นระเบียบ

“บางทีมันอาจจะดีกว่า ที่จะเผามันทั้งหมด ด้วยเครื่องยิงเลเซอร์มั้ย?

『ยังไงซะ มันยังเป็นแหล่งโปรตีนที่ใช้ได้ ปล่อยมันไว้อย่างงั้นก่อนดีกว่ามั้ย? พวกคุณๆที่โคโลนี่ อาจจะใช้ประโยชน์อะไรจากมันได้ หรอบางอย่างน่ะ』

“อย่างนั้นเหรอ? โอเคได้”

หลังจากซักพัก กำแพงกั้นที่ผนึกทางเข้าของโรงพยาบาลเปิดออก และคนใส่ชุดป้องกันสีเหลืองเดินออกมา ถือเปลที่ใหญ่ ที่ไว้สำหรับเก็บตัวอย่าง หนึ่งในคน ยกมือของเธอในการทักทาย และเข้าหาผม

“เฮ้ นั้น ช่วยบั้นท้ายเราจริงๆนะครั้งนี้ นั่นดูเป็นพาวเวอร์อาร์เมอร์ที่มีพลังจริงนะ ที่มีนั่นน่ะ”

“นั่นหมอเหรอ หมอโชโกะ? เราใส่ชุด ชั้นเลยไม่เห็นหน้า

“ใช่ ขอบคุณที่ช่วยเรา เค๊ ชั้นได้ยินว่าพวกเค้าส่งคำร้องขอความช่วยเหลือ แต่ใครจะคิด ว่าคนที่มาช่วยจะเป็นนาย ฮิโระ-คุง”

“ดูเหมือนเราจะเชื่อมกันด้วยชะตาแปลกๆบางอย่างนะ หือห์ แต่ยังไงซะ มันเป็นมีมิที่จับคำร้องนี้ขึ้นมานะ”

“อย่างนั้นเหรอ? ชั้นต้องไปขอบคุณสองสาวด้วยล่ะซิเนี่ย”

“เอ่อ มีแผนอะไรกัน?”

“เราจะเริ่มสร้างฝูงเครื่องจักรนาโนพิเศษ เพื่อจะเอามาต้านพวกมัน และกวาดล้างพวกมันอย่างเร็ว เราควรจะเสร็จในสองชั่วโมงหรือประมาณนั้น คอยปกป้องเราจนถึงตอนนั้นได้มั้ย? เราจะจ่ายเพิ่มสำหรับปัญหา”

“ได้ ได้”

“ทำเต็มที่นะถ้างั้น”

หลังจากที่พูดแบบนั้น หมอโชโกะที่อยู่ใช่ชุดป้องกันทั้งตัว ไปเข้าร่วมกับนักวิจัยอื่น เพื่อเก็บตัวอย่าง เธอเข้าหาผมอีกครั้งหลังจากซักพัก

“เราต้องมีประเภทเล็กเพิ่มน่ะ เหมือนว่า”

“พวกมันกองอยู่ตรงนั้นน่ะ หยิบได้เลยตามสบาย แต่สภาพศพมันต่างไปนะ ดังนั้นต้องเลือกหน่อยละกันถ้าจะเอาตัวดีๆ”

“เข้าใจแล้ว”

มันจะแย่ ถ้านักวิจัย ถูกโจมตีระหว่างที่ทำงานอยู่ ผมเลยคอยดู และลาดตระเวณบริเวณรอบๆ ยังไงซะ มันดูเหมือนมันมีรปภเหน็บปืนเลเซอร์ผสมอยู่ในคนที่ใส่ชุดป้องกัน เดาว่าพวกเขาเป็นยามโรงบาล

การเก็บตัวอย่างเสร็จสิ้นหลังจากซักพักอีกนิด และนักวิจัยทั้งหมด กลับเข้าไปในโรงพยาบาล ผมถูกปล่อยให้อยู่คนเดียวอีกแล้ว ผมเลยว่าจะเก็บศพต่อ

“พวกเค้าพูด่าจะสร้างฝูงเครื่องจักรนาโนพิเศษ ไว้เพื่อกวาดล้าง แต่บางอย่างแบบนั้นมันทำได้ง่ายๆเหรอ?”

『หนูสงสัย?』

『โรงบาลนี้มีเอไอโพซิตรอนสมรรถนะสูง เพื่อช่วยงานวิจัย และพวกเค้ามีเครื่องจักรนาโนการแพทย์ไว้ใช้เยอะนะ ชั้นเลยว่ามันเป็นไปได้』

“ไม่ใช่เครื่องจักรนาโนที่ทำลายเนื้อมันฟังดูอันตรายเหรอ?”

『โนไอเดีย แต่ชั้นจำได้ว่าเคยได้ยินเกี่ยวกับกลไกการป้องกันการระบาดไม่เลือกเป้าหมาย ที่ใช้กับเครื่องจักรนาโนนะ ที่โรงงานเนื้อที่เราไปครั้งล่าสุดน่ะ ชั้นเดาว่าพวกเค้าทำให้มันมีผลกับแค่สิ่งมีชีวิตพวกนั้นได้ ใช่มั้ย?』

“หืม งี้พวกเค้าก็ทำบางอย่างแบบนั้นได้ หือห์”

ผมทำหน้าที่คุ้มกันต่อ และทำงานทำความสะอาด ระหว่างที่แลกเปลี่ยนความคิดกับสาวๆ ผมเริ่มได้ยินเสียงของการต่อสู้ไกลๆ ดังนั้น บางทีกองประจำการทหารอิมพีเรียล หรือผบ.ลท.เซเรน่าและกองยานเคลื่อนที่ต่อต้านโจรสลัดอิสระได้มาถึงแล้ว

ไม่มีการโจมตีจากสัตว์ประหลาดเกิดขึ้น ระหว่างที่ผมคุ้มกัน ผมแค่ยืนสแตนบาย กับเวลาที่เหลือ……

 เป้าหมายเดือน 8/66

ค่าเน็ต 200/200

ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 1208/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook