ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 55 อะไรวะ! ปัญหาเยอะจัง!
55 อะไรวะ!? ปัญหาเยอะจัง!
“ชั้นจะไม่ให้นายหนี”
“อึก…….”
สามวันหลังจากที่ทำการเตรียมการ ส่วนใหญ่เราเสร็จการเติมเสบียงและอุปกรณ์ที่จำเป็น และบำรุงรักษาพาวเวอร์อาร์เมอร์แล้ว ทั้งหมดที่เหลือ คือออกสู่อวกาศอีกครั้ง! แต่่จู่ๆ ผบ.ลท.เซเรร่าก็บุกเข้ามาในกฤษณะอีกครั้ง
ไม่ต้องพูดถึง เสื้อผ้าอยู่บ้าน
“นี่มีปัญหา แขกที่รัก แขกที่รัก ที่รักมากของฉัน ได้โปรด อา แขกที่รัก แขกที่รัก อา–
“การพูดถึงชั้นชั้นแบบไร้อารมณ์ของนายนั่นมันอะไรกันวะ!? อย่ามาผลักชั้นออก! หยาบคาย! นายมันหยาบคายจริงๆ! ชั้นมันลูกสาวของตระกูลมาร์ควิสโฮลซ์นะรู้มั้ย!?”
“จึ ปัญหาเยอะนะ”
“เพิ่งจึ้ปากเหรอ!? ปัญหา!? ชั้นเนี่ยนะ!?”
สีหน้าของ ผบ.ลท.เซเรน่าเเปลี่ยนเป็นมีชีวิตชีวา หลังจากผมโพล่งความคิดจริงของผมออกไป อะไร? อะไรนะ? จะยืนกรานสิทธิพิเศษของขุนนางและฟันผมตายเหรอ ไมเลดี้?
“อืม ฮิโระ-ซามะ…… ท่าทางแบบนั้นไม่ไม่สุภาพไปนิดหน่อยนะพี่ ไม่คิดงั้นเหรอ?”
“ฮ่าา มันมีขีดจำกัดนะ ในการไม่กลัวผลที่ตามมาหน่ะ……”
เมื่อเห็นท่าทีที่หยายคายซึ่งหน้าต่อผบ.ลท.เซเรน่า มีมิพยายามจะให้ผมเบาลง ระหว่างที่หน้าออกกน้ำเงินนิดหน่อย เอลม่าปิดหน้าของเธอด้วยมือหนึ่ง ขณะที่เธอชี้หน้าไปทางเพดาน ไม่ ไม่เลย ผมไม่คิดว่าผมผิดที่นี่ ผมไม่แคร์เลยว่าเธอจะเป็นลูกของขุนนางมั้ยและอะไรเทือกนั้น กฤษณะมันยาน 《ผม》 และในยานของผม ผมคือราชา
“อะไรของเธอวะเลดี้? ชั้าคิดว่า เธอพูดว่าจะหยุดบังคับชั้นแนวรุกให้เข้ากองทัพแล้ว?
“อุ่กุ่…… น-นายพูดถูก แต่…….”
“แต่อะไร?”
“นายไม่คิดว่ามันไม่แฟร์เหรอไง! นายทั้งสามจะไปจู๋จี๋วันหยุดที่รีสอร์ต ระหว่างที่ชั้นติดอยู่ที่นี่ในความยุ่งกับงาน! มันไม่แฟร์! ไม่แฟร์เลยชั้นจะบอกนาย”
ผบ.ลท.เซเรน่า ชี้นิ้วของเธอตรงมาที่ผม และขึ้นเสียงของเธอในการประท้วง เข้าใจแล้ว
“อะไรของผู้หญิงปัญหาเยอะคนนี้กันวะ?”
“นายพูดว่าปัญหาอีกแล้วเหรอ!?”
ผมเมินการตอบสนองที่ไม่พอใจ ของผบ.ลท.เซเรน่าอย่างสมบูรณ์ แล้วปล่อยเสียงถอนหายใจที่โกรธ ผมหมายถึง ผมคิดว่าใครๆอื่นที่เป็นผมแทนจะคิดว่าเธอปัญหาเยอะเหมือนกัน ผมจะเรียกคนที่ตัดสินใจว่าจะเยือนและกวนใจคนอื่นยังไง ยิ่งเมื่อเรากำลังจะออกยานอีก?
“พูดยังไงดีล่ะ? ฮิโระโหดร้ายอย่างคาดไม่ถึงเมื่อรับมือกับเธอ หือห์ แม้ว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างดีนะปรกติแล้วน่ะ”
“มันจะโอเคถ้าเธอเป็นแค่เจ้าหน้าที่ทหาร แต่เธอเป็นลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของตระกูลขุนนาง บางทีพี่เค้ากังวลเกี่ยวกับการไปมีปัญหาที่ไม่ต้องการ ถ้าเธอได้มาติดกับเขามากกว่านิี้?”
“ติ…….!? ชั้นไม่ใช่สัตว์เลี้ยงนะ!”
“……แต่ไม่ใช่ว่ามันกลายเป็นยิงโดนตัวเองเหรอ เห็นมั้ย?”
วิธีพูดที่สง่างามของผบ.ลท.เซเรน่า เริ่มที่จะมีรอยแยกจากความโกรธและความหงุดหงิดใจ เมื่อเห็นเธอแบบนั้น มีมิทำได้แค่ถอนหายใจเงียบๆ เฮ้ย เฮ้ย อย่ามาล้อเล่น น้องจะพูดว่าคนมีปัญหาแบบนี้จะมาติดผมจริงๆถ้าผมไปทำกับเธอไม่ดีเหรอ? แน่นอนเลยว่าผมหวังว่าไม่ใช่นะ
“งั้น ยังไงเธอต้องการอะไรจากเรากัน? เราอยากจะรีบและไปที่ระบบดาวเซียร่าจริงๆเพื่อที่จะพักผ่อนวันหยุดระหว่างที่ล่าโจรสลัดเสริม รู้มั้ย”
“ยังไงซะ นายเห็นมั้ย……ชั้น เอ่อ คิดว่าการกระทำนั้นมันไม่สมควร”
“ไม่สมควร?”
“ถูกต้อง โคโลนี่เอลีนที่สามเพิ่งจะโดนการก่อการร้ายโดยสิ่งมีชีวิต และหลายคนได้เสียชีวิตไป ไม่คิดว่าไปพักผ่อนวันหยุดที่รีสอร์ต ในสถานการณ์อะไรแบบนั้น มันไม่สมควรเหรอ?”
“เข้าใจแล้ว”
“ฟุฟุฟุ ถ้าเช่นนั้นนายเข้าใจ? ถ้าแบบนั้น ได้โปรดอยู่ที่นี่และ–”
“มันไม่มีอะไรมาเกี่ยวกับเราเลย ถูกมั้ย เลดี้ เราจะออกเดินทางไปที่เซียร่าซิสเต็มแล้วตอนนี้ ดังนั้นเธอได้โปรดออกไปจากยานไปได้มั้ย? แทนที่จะเป็นอย่างนั้น ไม่คิดว่าการพยายามหยุดเราจากการที่เราจะทำธุระของเราด้วยเหตุผลคลุมเครือแบบนั้น มันยิ่งไม่สมควรมากกว่าเหรอ?”
“อ๊า–! อ๊า–! ไม่! หยุด! มันไม่เหมาัสมที่จะมาจับเลดี้ขุนนางที่ยังไม่แต่งงานเฉกเช่นชั้นแบบนี้นะ! อ๊า! มันไม่เคารพซึ่งหน้า! ชั้นจะฟันนายตายนะ รู้มั้ย!”
“อะไรวะ!? หยุดซักทีได้มั้ย!? มันน่ารำคาญ! ไปดื่มก่อนจะมาที่นี่จริงๆเหรอ”
ผมพยายามจะผลักเธอออกจากห้องกินข้าวด้วยกำลัง แต่เธอเกาะกับข้างทางเข้าห้องกินข้าวอย่างสิ้นหว่าง เหี้ยเอ้ย! ใครก็ได้ไปเอาพาวเวอร์อาร์เมอร์มาให้ที ได้โปรด!? ผมจะโยนเด็กทอมบอยนี้ออกไปจากยานผม!
“เห้อ…… ใจเย็นได้แล้วสองคน เอ้า เอ้า”
เอลม่าเข้ามาขวางระหว่างผมและผบ.ลท.เซเรน่า เพื่อที่จะดับชนวนสถานกาณ์ มันจะไม่มีอะไรดี ถึงผมดื้อแบบนี้ต่อ ดังนั้น ผมยกมือทั้งสองขึ้น และยอมนั่งกลับไปที่เก้าอี้ห้องกินข้าว มีมินั่งเก้าอี้ข้างผม และเอลม่านำผบ.ลท.เซเรน่าไปนั่งอีกฝั่ง จากนั้นนั่งต่อจากเธอ
“งั้นันจะลองถามอีกครั้ง โอเค๊ แค่อะไรวะที่เธอต้องการครั้งนี้น่ะ? เราอยากจไปที่เป้าหมายของเราต่อไปจริงๆ ถ้าไม่มีเหตุผลที่เห็นด้วยได้ที่มาหยุดเราไม่ให้ไปทำะธุรกิจของเรา ชั้นจะใช้อำนาจของความเป็นกัปตันและให้เธอสองคนเค้าไล่เธอออกไปนะ โอเคมั้ย”
“อุกกกุ……”
ผบ.ลท.เซเรน่า สะดุ้งเมื่อผมจ้องเธออย่างรำคาญ เธอหันหนีจากผม มองมีมิและเอลม่าเรียงกันตานั้น มองเพดานดั่งจะคิดบางอย่างยากๆ จากนั้นหันหน้าหนีทุกคนในห้อง
“ชั้นแค่อิจฉาอย่างสุดซึ้ง จนชั้นช่วยไม่ได้นอกจากจะมากวนนายทั้งหมด…”
“……เอ๋?”
“เหมือนที่ชั้นพูด! ชั้นอิจฉา ชั้นเลยมากวน! มีปัญหากับเรื่องนั้นเหรอไง!?”
“ปัญหาโคตรเยอะเลยล่ะ!!!”
“แต่ไม่ใช่ว่ามันไม่แฟร์เหรอไงกัน!? ชั้นติดอยูในการจ้องศพสัตว์ประหลาดหนวดทุกวัน และถูกของให้เข้าการประชุมมาตรการป้องกัน ด้วยกันกับเขียนรายงานหลายหน้า และนาย มาอยู่ที่นี่ มีแผนที่จะมีความสุขกับเวลา บนดาวเคราะห์รีสอร์ต เพื่อหยุดพักผ่อน! ชั้นช่วยไม่ได้นอกจากจะอิจฉา!”
“งงี้เธอก็แค่มากวนจริงๆ!? เธอรู้สึกอิจฉาจริงจังเลย ไม่ใช่เหรอ!?”
“ไม่เอา ไม่เอา! มันไม่แฟร์! ไม่แฟร์! ชั้นก็อยากไปหยุดพักผ่อนที่รีสอร์ตด้วย!!!”
“งี้เธอก็โยนคววามภาคภูมิใจในการเป็นทหารและขุนนาง และมาเละๆเทะๆงอนแบบนี้เหรอ!?”
ผบ.ลท.เซเรน่าตบโต๊ะซ้ำๆ ในความงอน และบ่นดังๆ แค่เจ้าหน้าที่ทหารที่ใจเย็น เรียบร้อย และงดงามคนนั้นไปไหน ผมสงสัย…….! อย่าบอกผมนะว่าเธอไปดื่มติดกันต่อเนื่องก่อนที่จะมาที่นี่?
“งี้ เพื่อสรุปมัน เธอแค่รู้สึกอิจฉา และมาที่ยานเพื่อที่จะก่อปัญหา ใช่มั้ย?”
ผบ.ลท.เซเรน่ามองดูผมด้วยสายตาที่มองขึ้นมา และพยักหน้าตอบ ผมยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน เธอยิ้มตอบกลับมา ผมเข้าใจแล้ว
“ถ้างั้น มาโยนเธอออกไปและจบมันเหอะ”
“ม่ายยยยยยยย! แล้วในที่สุดชั้นก็พูดจริงๆแล้วด้วยนะ!”
“แต่เธอมาเพื่อล่วงเกินเรา ใช่มั้ย!? และยังจะมาคาดให้ชั้นเห็นอกเห็นใจเธออีกเหรอไง!?”
ผมพยายามดึงผบ.ลท.เซเรน่าออกไปจากโต๊ะ เธอเกาะมันอย่างสิ้นหวัง จนในที่สุดมีมิก็ได้พูดความเห็นของเธอ
“อืม หนูพูดอะไรหน่อยได้มั้ย?”
“อะไร?”
“อืม หนูคิดว่าตอนนี้หนูเข้าใจแล้วว่าทำไมเลดี้เซเรน่า มางอนเละเทะ หนูคิดว่าหนูรู้สึถึงเธอได้มากกว่าใครอื่นที่นี่ พี่อยู่ในเสื้อผ้าอยู่บ้านด้วย ดังนั้นหนูเดาว่าวันหยุดของพี่อยู่ ถูกมั้ย?”
“……ใช่”
“พูดอีกอย่าง เลดี้เซเรน่า เพียงแค่อยากจะมาหายใจ หรือแทนที่จะเป็นอย่างนั้น เธอมาระบายความอึดอัดใจ เธอแค่อยากจะใช้เวลาที่มีความสุขกับฮิโระ-ซามะ ที่ไม่สนใจจุดยืนของเธอ ในฐานะเจ้าหน้าที่ทหารและเลดี้ขุนนาง เธอแค่ให้รางวัลตัวเอง ใช่มั้ย?”
“……”
ผม.ลท.เซเรน่าเปลี่ยนเป็นเงียบ งั้นผมเดาว่า นั่น ‘ใช่’ หือห์
“เล่นเหรอ……”
ผมสับสน ผมจะตอบกับเรื่องนั้นยังไงวะ? ผมควรจะพาโอโจ-ซามะนี่ไปเดทในเมืองหรือบางอย่างเหรอไง? ไม่ล่ะ ขอบคุณ ยังไงก็ไม่รู้ ผมรู้สึกว่าการใกล้กับผู้หญิงคนนี้มันอันตรายด้วยเหตุผลลบาอย่าง
“ถ้าเรามาใช้เวลาดีๆดื่มกันในยานล่ะถ้างั้น? เราเสิร์ฟจานออร์แกนิคแฟนซีที่นี่ไม่ได้ แต่ชั้นมันใจว่าเท็ตซูจินทำบางอย่างอร่อยได้ไม่ว่ายังไง ชั้นก็มีกองเหล้าดีๆพร้อมแล้วด้วย”
“โอ้? นั่นทำไมชั้นรู้สึกวาห้องคาร์โกมันเต็มๆแปลกๆเหรือ และเธอยังไม่ได้แม้แต่สามารถจะจะจ่ายชั้นแม้แต่อีเนลเดียวเลยนะ รู้ป่ะ”
เอลม่าแข็งไปหลังจากที่ผมพูดเสียดสี แต่ผมต้องทำบางอย่างแบบนี้เป็นอย่างน้อย ไม่งั้นคนคนนี้น่าจะลืมจ่ายหนี้ผมโดยสิ้นเชิง
“เอ่อ ไม่ใช่มันโอเคเหรอ? ล-และนายบอกว่านายอยากอยู่กับชั้นนานที่สุดเท่าที่ทำได้ด้วย ไม่ใช่เหรอ?”
“อื้ม ใช่ ชั้นว่า”
นั่นก็จริงด้วย เอลม่าเป็นสาวที่ยอดเยี่ยม แล้วเธอก็ยังสวย และทำอะไรค่อนข้างน่ารักบบางที แต่ไม่น่ารักเท่ามีมินะ แต่ผบ.ลท.เซเรน่านั้นไม่ผ่านเลย
“โอเค แค่สำหรับวันนี้นะ และเธอติดค้างชั้นด้วยสำหรับเรื่องนี้ โอเคมั้ย”
“ออุ…… ช-ชั้นเข้าใจ”
พวก หนีของผบ.ลท.เซเรน่าแค่เพิ่มขึ้นเรือยๆ…….ผมหวังว่าเธอไม่ได้จงใจทำแบบนี้เพื่อที่จะมาใกล้ชิดกับผมนะ คุณไม่มีวันจะระวังมากเกินไปได้รอบข้างผู้หญิงคนนี้
“ยังไงซะถ้างั้น ตอนนี้ที่เราตัดสินจะปาร์ตี้แล้ว ลุยกันเต็มที่เลยเถอะ มาพยายามลืมปัญหาของกันและกันนะอย่างน้อย”
“ค่ะ! ในความเป็นจริงหนูก็ได้อาหารหลายแบบมาเยอะในสั่งทางเมล หนูจะเอามันทั้งหมดมา!”
มีมิพูดบางอย่างที่ผมแค่เมินไม่ได้ ดังนั้นนั่นทำไมห้องคาร์โกถึงเต็มแปลกๆหลังๆ……แม้แต่มีมิก็เป็นส่วนหนึ่งของสาเหตุ ผลสงสัยว่าเธอได้รับอิทธิพลที่ไม่ดีมาจากเอลม่ามั้ย? ผมรู้สึกค่อนข้างซับซ้อน หลังจากที่เป็นพยานการเติบโตเล็กน้อยของมีมิ
เป้าหมายเดือน 8/66
ค่าเน็ต 200/200
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 1208/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook
