ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 7 เล่ม 1 ร้านสะดวกซื้อในยุคอวกาศ
7 เล่ม 1 ร้านสะดวกซื้อในยุคอวกาศ
ขณะที่เราไปที่ร้านสะดวกซื้อ เอลม่าพูดเกี่ยวกับข้างในและข้องนอกระบบเทอร์เมน ที่เธอสามารถที่จะได้จากกิจกรรมของเธอในฐานะทหารรับจ้าง ที่นี่เป็นแหล่งของงานทหารรับจ้าง เนื่องจากการแพร่กระจายของโจรสลัด ที่มีเป้าหมายไปที่ยานที่มาและไปและทำการแลกเปลี่ยนและการขุดทรัพยากกรจำนวนมาก พวกเขาก็ไปที่ระบบดาวเคราะห์ในระยะใกล้ เพื่อที่จะเทียบท่ากับสหพันธรัฐเวเรเวอเรม
“นั่นทำไมระบบดาวเคราะห์นี้ มีทหารรับจ้างอยู่รอบๆเยอะ หรือแทนทีจะพูดเรื่องนั้น นายมาที่นี่ได้ไม่รู้แม้แตเรื่องแค่นั้นเหรอ?”
“ม่ายอ่ะ ชั้นได้พูดเกี่ยวกับสถานการณ์ของชั้นไปแล้วก่อนหน้า ชั้นได้เกิดอุบัติเหตุและถูกโยนมาที่เซ็คเตอร์นี้ มันอาจจะเป็นเพราะระบบสสนับสนุนสิ่งมีชีวิต ทำงานผิดพลาดหรืออะไรบางอย่าง แต่ความทรงจำของชั้นค่อนข้างขุ่นมัวเป็นผลของมัน ต้องขอบคุณ ยานยังอยู่ดี”
แน่นอนว่า ส่วนที่พูดเกี่ยวกับเสียความทรงจำนั้นเป็นเรื่องโกหกโดยสิ้งเชิง ถ้าผมแค่บอกเรียบๆว่าผมมาจากมิติอื่น พวกเธอจะทำเหมือนผมเป็นบางคนที่บ้า ดังนั้นผมได้สร้างข้ออ้างที่ฟังดูเป็นไปได้ขึ้นมา ระหว่างที่พิจารณาความจริงๆ ว่าผมแทบไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับสามัญสำนึกในโลกอื่น
“นายโอเคมั้ยถ้างั้น? มีบางกรณี ที่คนที่ไปติดอยู่ในอุบัติเหตุแบบนั้น ทรุดลงไปหลังจากเวลาผ่านไป ชั้นคิดว่ามันจะดีกวาถ้านายไปและผ่านวอร์ดตรวจสอบทางแพทย์อย่างทั่วถึง เผื่อไว้”
“เธอพูดจริงเรอะ?! ใช่ นั่นอาจจะเป็นความคิดดี”
ถ้าความทรงจำผมเละเทะหลังจากความผิดพลาดของระบบสนับสนุนสิ่งมีชีวิตของยานผมจริงๆ ข้อแนะนำของเอลม่ามีเหตุผลอย่างแน่นอน แม้ว่ามันจะไม่ใช่อย่างนั้นจริงๆ ผมรู้สึกว่าผมควรจะไปตรวจดูอย่างไรก็ตาม มันอาจจะมีผลร้ายอะไรบางอย่างที่ซ่อนอยู่ ที่ผมไม่ได้สังเกตมัน หลังจากที่ ถูกเคลื่อนย้ายมาที่โลกอื่นอย่างอธิบายไม่ได้ มานำการตรวจสอบทางแพทย์ไว้บนลิสต์สิ่งที่จะทำ ระหว่างที่ผมยุ่งคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เอลม่าชี้ไปสู้ข้างหน้าและเรียกออกมาหาผม
“ดู มันเป็นที่นั่น นั่นร้านสะดวกซื้อ”
“นั่นเหรอ หือห์?”
ผมเห็นป้ายร้านใหญ่ที่มีคำ [โออิชิ มาร์ต] ถูกเขียนอยู่ในตัวหน้า ในระยะออกไป โออิชิ (อร่อย) มาร์ต หือห์? เอ่อ… ช่างเป็นชื่อที่เข้าใจได้ง่าย
“เป็นชื่อร้านที่ตรงไปตรงมาโคตรๆ”
“จริงเหรอ? แต่ชั้นคิดว่ามันฟังดูแป
ลกใหม่นะ”
“มันแปลกเหรอ?”
(ส่วนไหนของมันกัน?)
ผมอยากจะตอบโต้แบบนั้น แต่ผมอั้นมัน มันเป็นเพราะคำว่า “โออิชิ” หรือ น่าจะ? ยังไงซะ เธอไม่ได้พูดในภาษาญี่ปุ่น ดังนั้นผมเดาว่ามัน…เดี๋ยวก่อน แต่ ผม พูดอยู่ในภาษาญี่ปุ่น ใช่มั้ย? แล้วผมสามารถที่จะคุยดีๆกับคนในโลกนี้ได้อย่างไรกัน?
เมื่อผมถามเธอเกี่ยวกับเรื่องนั้น เธออธิบายว่าอารยธรรมที่เดินทางในอวกาศที่ก้องหน้ามี “เครื่อง” ที่จะสื่อสารเจตนากับคนอื่น กับอารยธรรมที่ก้าวหน้าอีกอารยธรรม เครื่องจะถูกติดตั้งไว้ข้างในตัวของพวกเขา เห็นได้ชัดว่ามันเป็นสามัญสำนึก
“นายแม้แต่ลืมเกี่ยวกับเรื่องนี้เหรอ?”
“ดูเหมือนจะอย่างนั้น”
“นายโอเคจริงๆมั้น จากใจเลยนั่นอ่ะน่ากังวลนะรู้ั้ย”
เอลฟ์ที่น่าผิดหวังมองสายตาเวทนามาให้ผม ช่างน่าอับอาย
“โอ้ ยังไงซะ มาเถอะ ไปข้างในกัน”
“เค”
ในที่สุดเราก็ได้เข้ามาในร้านค้าและดูภายในของมัน มีสินค้าหลายอย่างมากมายเรียงที่ชั้นวาง แท่งซีเรียล อาหารกระป๋อง ตลับอาหาร และเจลสารออาหารที่แพคอยู่ในท่อ มีแม้แต่สินค้าลึกลับที่คุณบอกไม่ได้ว่ามันอาหารหรือไม่ และสิ่งมีชีวิตที่ท่วมอยู่ในสารที่เหมือนฟอร์มาลิน
“แน่นอนว่ามีหลายสิ่ง หือห์?”
“ใช่ นายอยากซื้ออะไร?”
“อะไรดี? มีข้อแนะนำอะไรมั้ย?”
“ถ้านายมีเครื่องทำอาหารอัตโนมัติ ชั้นแนะนำให้ซื้อตลับอาหารบางอย่าง ถ้านายมีเงิน นายซื้อเนื้อเทียมได้”
“เนื้อเทียม?”
“ใช่ นายไม่รู้จักพวกมันเหรอ? โปรตีนคุณภาพสูงที่เลี้ยงแบบเทียม มันแพงกว่าอาหารธรรมดามาก แต่มันอร่อยกว่าเยอะ”
“แล้วผักและเนื้อธรรมชาติล่ะ?”
“ของพวกนั้นมีแต่พวกผู้ชายและผู้หญิงที่รวยๆในทั้งกาแล็กซี่ พวกเราทหารรับจ้างจะไม่สามารถซื้อของพวกั้นได้ ไม่ว่าเราจะหาเงินได้แค่ไหน”
“จริงเหรอ?”
งั้นผมเดาว่าเนื้อที่ได้มาจากปศุสัตว์และผักที่โตอย่างเป็นธรรมชาติ ถูกปฏิบัติว่าเป็นอัลตร้าของหรูหรา เดาว่ามันมีเหตุผลนะ การทำฟาร์มข้างในโคโลนี่ ไม่ได้ดูเหมือนว่าจะมีประสิทธิภาพ
ระหว่างที่ผมถูกดูดซึมไปในความคิดผม เอลม่าแอบดูหน้าผมด้วยสีหน้าสงสัย
“นายจริงๆแล้วเป็นมาสเตอร์น้อยรวยๆอะไรบางอย่างที่ทำกับการกินเนื้อและผักธรรมชาติเป็นเรื่องปรกติเหรอ?”
“ช-ชั้นไม่มีไอเดียเลย ชั้นเสียความทรงจำส่วนใหญ่ไป จำได้มั้ย? แต่มันดูเหมือนอย่างนั้นจริงๆ เหรอ?”
เธอยกสองมือขึ้นและส่ายหัว แม้ว่าเธอยังดูเหมือนสงสัย
“ไม่ค่อยอ่ะ แต่ชั้นยังคิดๆอยู่นะ”
“ปล่อยมันไว้ตรงนั้นเถอะ ถ้างั้น”
เราทำการหยิบของที่เป็นอาหารอื่นที่ถูกแนะนำโดยเอลม่า มันก็ดูเหมือนคุณซื้อน้ำที่นี่ได้ด้วย แม้ว่าพวกมันจะราคาแพง ผมจบที่การซื้อเนื้อเทียม นอกจากนั้น ผมก็ยังซื้อตลับอาหาร แท่งซีเรียล และเจลสารอาหารแพคในท่อ เธอก็แนะนำบางอย่างที่ดูเหมือนเนื้อแห้งด้วย
“แล้วอาหารกระป๋องล่ะ?”
“ชันไม่แนะนำมันจรงๆ มันจะสร้างความเละเทะถ้านายไปเปิดในสภาพแวดล้อมที่ไม่มีแรงโน้มถ่วง”
เธอชี้ออกมาว่าซุบหรือซอสที่เป็นน้ำในอาหารกระป๋องจะลอยขึ้นทันที อาหารแข็งเหมือนเนื้อแห้งและแท่งซีเรียล หรืออาหารที่กึ่งน้ำ เหมือนเจลสารอาหารมันเหมาะกับการเดินทางในอวกาศมากกว่า
“โอเคมันมีน้ำอัดลมมั้ย?”
“น้ำอัดลม? มันคืออะไรกัน
“เอิ่ม เอ่อ…บางอย่างที่เหมือนโคล่า หรือโซดา มันเป็นเครื่องดื่มที่หวานและสดชื่น”
“???”
เอลม่าเอียงหัวของเธอในความสับสน เธอดูเหมือนเธอไม่มีไอเดียเลย
“พวกเค้ามีน้ำหวานนี่ ใช่มั้ย?”
“ช- ใช่ มันมาในหลายรสชาติ”
“มันเหมือนบางอย่างแบบนั้น – แต่มันอัดไปด้วยคาร์บอนดิออกไซด์ที่ละลาย มันซ่าข้างในปากของเธอทันทีที่เธอดื่มมัน และมันรสชาติดีจริงๆ”
“แต่ชั้นไม่เคยได้ยินอะไรบางอย่างแบบนั้นเลยนะ?”
“พูด… อะไรน่ะ…!?”
โลกนี้ไม่มีน้ำอัดลมจริงๆเหรอ!? ผมพยายามจะถามแคชเชียร์เกี่ยวกับมัน แต่ทั้งหมดที่ผมได้คือการขอโทษกลับมา
“พระเจ้าตายแล้ว……!”
“ทำไมจู่ๆนายพูดบางสิ่งที่เหมือนผู้ศรัทธาที่อุทิศตน ที่ได้เสียความศรัทธไปอย่างสมบูรณ์และกำลังจะตายเพราะมันล่ะ?”
พอมาคิดว่ามันไม่มีน้ำอัดลมจริงๆในโลกนี้… ไม่ เดี๋ยวก่อน? ผมดูเหมือนจะจำได้ว่าเคยอ่านบางอย่างเกี่ยวกับการไม่สามารถดื่มอะไรที่อัดลมได้ข้างในอวกาศในเน็ตครั้งหนึ่ง ผมไม่รู้ว่ามันเนื่องจากการไม่มีอยู่ของแรงโน้มถ่วง หรือความต่างในแรงกดอากาศ แต่ไม่ใช่ว่ามันถูกยกเว้นเพราะเรื่องนี้เหรอ?
ถ้ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆ งั้นมันจะโอเค ที่จะมีมันในสภาพแวดล้อมที่มีแรงโน้มถ่วงและแรงกดอากาศที่ปรกติ…มันเป็นไปไม่ได้แม้แต่ในโคโลนี่หรือ? บางทีอาจเป็นเพราะแรงโน้มถ่วงเทียมได้มาจากการเหวี่ยง? ผ- ผมไม่มีความคิดใดๆเลย ผมไม่เข้าใจมัน
แต่บางทีผมอาจจะสามารถดื่มมันได้ถ้าผมอยู่ในดาวเคราะห์ที่อยู่อาศัยได้หรือบางอย่าง? มันอาจจะมีขายปรกติที่นั่นด้วย
ชั้นตัดสินใจที่จะซื้อบ้านเดี่ยวที่มีสวนในดาวเคราะห์ที่อยูอาศัยได้ในอนาคต!
“นั่นมันทันทีทันใด… นายตัดสินใจแบบนั้นได้ยังไงแค่จากการได้ยินเกี่ยวกับสิ่งที่เรียกว่าน้ำอัดลมอะไรนั่น? บ้านที่ดาวเคราะห์อยู่อาศัยได้จะแพงเกินไป ชั้นจะให้นายรู้ไว้ คนเดียวที่ถูกอนุญาติให้มีบ้านเป็นเจ้าขางในดาวเคราะห์อยู่อาศัยได้ในกรากันเอมไพร์ มีแค่พวกนั้นที่มีสถานะเป็นพลเมืองอิมพีเรียลชั้นที่ 1 และเห็นว่ามันมีราคาเป็นร้อยๆล้านอีเนล เพื่อที่จะเป็นเจ้าของที่ดินและได้รับความเป็นพลเมือง”
“เธอพูดจริงๆอ่ะ!? เธอซื้อเฮฟวี่ครุยเซอร์คลาสวาฬได้เลยด้วยเงินแบบนั้นนะ!”
“มันจริง ชั้นได้ยินข้อมูลนี้มาจากทหารอิมพีเรียลมาก่อน”
ร้อยล้านอีเนล หือห์…? อ้าก! นั่นมันแพงเกินไปมากโข! อย่างไรก็ตาม… อย่างไรก็ตาม…!
ผม อยาก จะ กิน โซดา~า!!!
“เป้าหมายที่สูงส่งเป็นต้นทางของแรงจูงใจที่ดี”
“ทำตามใจนายเลยงั้น”
เอลม่ายักไหล่ของเธอในความโกรธเคือง แต่ที่เป็นเรื่องถึงตายสำหรับผม! หลังจากที่ซื้อน้ำและอาหาร ผมขอให้แคชเชียร์ส่งมันตรงไปที่ยานของผม และออกจากร้านค้าพร้มอาหารและน้ำบางอย่างที่ผมซื้อมาสำหรับกินข้างนอก ผมก็ซื้อให้เอลม่าด้วย แต่มันเป็นแค่น้ำหวานขวดหนึ่งนะ
เป้าหมายเดือน 6/66
ค่าเน็ต 200/200
คีย์บอร์ดมือถือ 100/100
พาวเวอร์ซัพพลาย 400/500
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 0/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: “wayuwayu แปล” Line: @326jilhj
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord
