ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 72 เล่ม 3 ที่พักบนพื้นผิว
72 เล่ม 3 ที่พักบนพื้นผิว
“ของnพวกนี้คือที่เราถูกแนะนำ ให้นำจากยานเราระหว่างการอยู่ของเราเหรอ?”
เพราะมิโระเสนอมา ผมถามคำถามไปทันที
“ใช่ เราเสนอสินค้าและสิ่งอำนวยความสะดวก ที่นี่ที่เกาะ เพื่อจะทำให้มั่นใจถึงการอาศัยที่สุขสบายของแขกของเรา อย่างไรก็ตาม แขกของเรานั้นจะนำอะไรมากับพวกเขาเป็นการส่วนตัวนั้นก็ได้ด้วย มากไปกว่านั้น เพื่อจะได้ประโยชน์จากการลดราคาค่าบริการสินค้าที่ขายที่นี่ มันจะเป็นเรื่องแนะนำที่จะนำดาต้าเทอร์มินัลมา เพื่อที่จะทำการซื้อค่ะ”
“เข้าใจแล้ว เราเอาชุดชั้นในและเสื้อผ้าเรามาได้ใช่มั้ย?”
ใช่ อย่างไรก็ตาม เราก็มีเสนอเสื้อผ้าชั้นในใหม่เอี่ยมเป็นส่วนหนึ่งของการบริการของเรา แต่ถ้าท่านลูกค้าจะชอบนำของตัวเองมามากกว่า แบบนั้นจะไม่มีปัญหา เรามีบูติกที่สต็อกย่างเต็มที่ เป็นส่วนหนึ่งของสถานที่ของเกาะนี้ ดังนั้นได้โปรดมาเยี่ยมชมถ้าท่านสนใจ มันไม่ได้มีแค่เพียงแบบชุดชั้นในและเสื้อผ้าที่มากมาย มันก็ยังมีตัวเลือกที่อัพเดทเรื่อยๆของชุดไว้น้ำ สำหรับความสะดวกสบายของท่าน”
“เข้าใจแล้ว รับทราบ นั่นคำถามทั้งหมดที่ชั้นมีตอนนี้”
ผมหันไปหามีมีและคนอื่นๆ เพื่อที่จะดูว่าพวกเธอๆมีคำถามอะไรกันมั้ย พวกเธอส่ายหัวกันตอบกลับมา ผมเดาว่านั้นคือทั้งหมดแล้วถ้าอย่างนั้น พวกเธออาจจะพอรู้เรื่องของที่นี่ด้วยตัวเอง หลังจากที่อ่านใบพับบนเน็ต เพราะทั้งหมดผมไม่ได้ไปอ่านมันเลย
“ยอดเยี่ยมมาก ตอนนี้ฉันจะนำทุกท่านเข้าสู่ที่พัก ได้โปรดตามฉันมาค่ะ”
มิโระหันไปกลางอากาศ และเริ่มลอยไป ระหว่างที่โยกขึ้นและลง เราเริ่มตามหลังมันไป
“ว้า ว้าา…! ฮิโระซามะ ฮิโระซามะ! มีต้นไม้ต่างๆกันเยอะแยะเลยอ่ะ!”
มีมิชี้ไปที่หญ้าละต้นไม้เรื่อยๆ ที่เรียกกันระหว่างทาง ระหว่างที่ดึงแขนผมอย่างตื่นเต้น ตาของเธอเป็นประกายระยิบระยับในความทึ่ง เมื่อมาคิดดูแล้ว ดอกไม้เดียวที่ผมเห็นในโคโลนี่คือพวกต้นไม้ตกแต่งในกระถาง มันดูเหมือนนี่เป็นครั้งแรกของมมีมิที่เห็นชีวิตต้นไม้มากขนาดนี้
“ใช่ มันน่าทึ่งแน่นอน มันค่อนข้างทำให้พี่มหัศจรรย์ในมารดาแห่งธรรมชาติ รู้มั้ยมีมิ? พลังชีวิตของต้นไม้ค่อนข้างที่จะดื้อรั้น พวกมันแม้แต่สามาถที่จะทะลุขึ้นมาจากพื้นยางมะตอยและคอนกรีตเพื่อที่จะบาน
“พวกนั้นมันวัตถุดิบที่ใช้สำหรับถนนและการสร้างตึก ใช่มั้ย? นั่นน่าทึ่งไปเลยนะ……”
ผม เอลม่า และคริสมองดูมีมิก ผู้ที่มองพื้นอย่างตื่นเต้น ด้วยสายตาที่อบอุ่น แต่มีมิิ ผู้ที่หลงเข้าไปในโลกของตัวเธอเองนั้น ล้มเหลวที่จะสังเกต พวก มีมิที่ตื่นเต้นนั้นน่ารักอย่างแน่นอน
“เรามาถึงแล้ว ได้โปรดเข้าเลยครับท่านลูกค้าที่รัก”
แขนกลบางๆยื่นออกมาจากตัวทรงลูกบอลของมิโระ เปิดล็อคประตู งั้นมันก็มีแม้แต่นั่นอยู่ในตัวมันล่ะสินะ… ผมมั่นใจว่ามันก็มีฟังก์ชั่นอื่นซ่อนอยู่ด้วยเหมือนกัน
ที่พักดูเหมือนบ้านไม้สแตนดาร์ด แต่ด้านในมันค่อนข้างจะน่าอยู่และกว้าง สิ่งแรกที่คุณจะสังเกตเมื่อเข้ามา คือบริเวณนั่งเล่น บริเวณกินข้าว ที่กว้างขวาง มีโต๊ะไม้กลมที่ล้อมด้วยโซฟาที่ดูนุ่มสบาย วางอยู่ใกล้กับหน้าต่างไว้ชมระเบียง ข้างในที่พักในฝั่งซ้าย มีโต๊ะกินข้าวใหญ่ และพื้นที่ครัวที่อุปกรณครบครัน ครับไม่ได้มีเพียงแค่ทำอาหารออโต้ติดตั้งอยู่ แต่มันมีเครื่องครัวเหมือนเตาไฟและเตาอบ แน่นอนเลยว่าเราทำอาหารด้วยตัวเราเองได้ถ้าเราอยากจะทำ
ผ่านเลยระเบียงไปนั้น มีสนามหญ้าที่ตัดมาแล้วอย่างสวยงาม และเลยผ่านนั้นไปคือหาดทรายสีขาว มีเก้าอี้นอนอยู่ข้างหน้าหน้าต่างระเบียงด้วย คุณน่าจะอาบแดดที่นั่นได้
มีบันไดไม้อยู่ฝั่งขวาของด้านในที่พักไว้ขึ้นไปชั้นสอง มันก็มีทางเดินอยู่ใต้บันได มันน่าจะนำไปสู่ห้องอื่นด้วย
การตกแต่งภายในนั้นคล้ายกับสไตล์ประเทศเขตร้อน งานแกะสลักไม้แปลกๆบนสนาม แน่นอนเลยว่ามันดูเหมือนมันเป็นประเทศเขตร้อน มันเป็นทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้า มีตาพระจันทร์เสี้ยวและมีรอยยิ้มที่ดูง่ายๆ มีธนูไม้แสดงอยู่บนกำแพง นี่คือดาวเคราะห์ที่มีชั้นบรรยากาศที่มีสิ่งมีชีวิต ดังนั้นจริงๆแล้ววมันมีประวัติศาสตร์การใช้ธนูเหรอ? เอาน่า……
“มันกว้างและใช้ไม้ มันหรูหรามากเลยล่ะ”
“น-นี่คือไม้เหรอ…..? ฮฮฮฮฮี้!”
มีมิดูตื่นตกใจด้วยเหตุผลบางอย่าง
“เราไม่คุ้นเคยกับมันที่มันเป็นยังไงบนดาวเคราะห์อยู่อาศัย แต่ในโคโลนี่ ไม้นั้นถือว่าเป็นวัตถุดิบที่ไฮคลาส”
“เข้าใจแล้ว……”
ยังไงซะ มันดูเหมือนจะมีปัญหา ที่จะเอาไม้ไปโคโลนี่อวกาศ มันไม่ได้ดูเหมือนว่าจะปฏิบัติได้ง่ายๆ ในเรื่องราคาเมื่อเทียบผลงาน เพราะทั้งหมดมันจะถูกกว่า ถ้าทำเหมืองเอาโลหะบนสนามดาวเคราะห์น้อยจะถูกกว่ามาก แต่ผมพนันว่าพวกเขาเพาะเลี้ยงต้นเทียมได้ง่ายๆบนโคโลนี่ ถ้าพวกเขาต้องการ เพราะยังไงเทคพวกเขาก็ข้อนข้างที่จะล้ำหน้า โอ้ แต่บางทีพวกเขาคิดว่าการเพาะเลี้ยงอย่างอื่นมันจะมีประโยชน์มากกว่ามาก ก่าเพาะเลี้ยงต้นไพ้แค่เพื่อเอาไม้เท่านั้น ถ้าข้อดีที่ว่ามันเลี้ยงง่ายไม่ได้นับ การใช้ไม้นั้นมันดูเหมือนไม่ค่อยใช้งานได้ดีจริง การผลิตบางอย่างเหมือนพลาสติกจะง่ายและถูกกว่ามาก
ขณะที่ผมอยู่ในห้วงความคิด สาวๆดูเหมือนจะสำรวจที่พักเสร็จแล้ว พวกเธอทั้งสาม ทั้งหมดมีสีหน้าที่พอใจอยู่บนใบหน้า ยังไงซะ เพราะทั้งหมดสถานที่มันดูแฟนซีกว่าและกว้างกว่า แล้วก็ยังมีโบนัสของหาดทรายขาว และความรู้สึกถึงการปลดปล่อย เมื่อมองดูท้องฟ้าสีฟ้าที่ไพศาล มันเป็นที่ที่ยอดเยี่ยม
“เวลาปัจจุบันบนเกาะคือ 11:14 A.M. ผมเตรียมอาหารเที่ยงให้ทุกท่านได้และเสิร์ฟในตอนเที่ยงถ้าท่านสนใจ ให้ฉันดำเนินการเลยไหมคะ?”
“เอาดิ แล้วพวกเธอละสาวๆ?”
“ได้ แบบนั้นก็ดี”
“หนูก็โอเค”
“ค่ะ นั่นจะสมบูรณ์แบบ”
“ก็นั่นแหละ เราจะกินข้าวเที่ยงตอนเทียง”
“รับทราบ ฉันจะเสิร์ฟอาหารกลางวันที่ตอนกลางวันถ้าอย่างนั้น ได้โปรดเชฺิญและผ่อนคลายในเวลานี้เลยค่ะ”
หลังจากพูดอย่างนั้นเทอร์ทรงลูกบอลของมิโระเลอยไปหาแท่นที่อยู่มุมของที่พัก และลงจอดตัวมันเองตรงนั้น และอยู่นิ่งๆ งั้นผมเดาว่าเราแค่ต้องเรียกออกไปหามัน ถ้าเราอยากจะปรึกษากับมันอีก หือห์?
“โอเคงั้น เอาเลยแล้วทำอะไรก็ได้ที่พวกสาวๆอยากทำกัน ระหว่างรอข้าวเที่ยง ชั้นจะแค่กินน้ำหรือบางอยางและไปแหมะที่โซฟา”
“ชั้นคิดว่าชั้นจะชอบแบบนั้นด้วย”
“อืม หนูขอไปสำรวจที่เหลือที่นี่ได้มั้ย?ไ
“แน่นอน มันน่าจะปลอดภัย แต่ยังไงก็ระวังตัวด้วยนะ อย่าไปเด็ดผลไม้ที่ไม่เคยเห็นและชิมมันล่ะ โอเคมั้ย เพราะทั้งหมดเรามั่นใจไม่ได้ว่ามันกินได้มั้ย”
“หนูไม่ทำหรอก! โถ่พี่ ฮิโระซามะ! หนูไม่ได้ตะกละมากขนาดนนั้นน่ะ!”
มีมิพองแก้มของเธอในความโกรธ ฮ่าฮ๋าฮ่า เธอน่ารักจัง แม้ว่าเธอโกรธอยู่
“แล้วน้องล่ะคริส?”
“อืม… หนูจะไปกับมีมิซังถ้าอย่างนั้น”
“แน่ใจนะ? อย่ากกดดันตัวเองล่ะ โอเคมั้ย”
“ค่ะ หนูไม่ทำแน่ พี่ไม่ต้องกังวลไปหรอกค่ะ”
คริสยิ้มอย่างสง่างาม อึน เธอแน่นอนว่าดูเหมือนส่วนหนึ่งของลูกสาวขุนนางมารยาทดีๆ แน่นอนเลยว่าคุณเห็นการเลี้ยงดูขึ้นมาที่ยอดเยี่ยมได้ จากพวกท่วงท่าเล็กๆเห่านั้น และเมื่อเทียบกันกับนี่ ดูนี่ เอลฟ์ตรงนี้ เธอนอนขึ้เกียจไปทั่วเละๆเทะๆที่โซฟาแล้ว ไม่มีร่อยรอยของความงามสง่าอยู่ในการกระทำของเธอเลยซักนิด
หลังจากที่เห็นมีมิและคริสออกไป ผมพยายามจะเรียกหามิโระ
“มิโระ”
“อยู่นี่ค่ะ กัปตันฮิโระ ต้องการบางอย่างหรือคะ?”
เทอร์มินัลทรงลูกบอลลอยออกมาจากแท่น และมาถึงอยู่ตรงหน้าของผมมัน งี้มันก็ทำงานอย่างนั้นสิ หือห์?
“ชั้นอยากได้น้ำ มีน้ำอะไรมั่ง ชั้นอยากจะสั่งหน่อย”
“แน่นอน ตู้เย็นในครัวนั้นมีเครื่องดื่มพื้นฐานอยู่ พวกมันทั้งหมดไม่มีค่าใช้จ่ายจาก ส่วนหนึ่งของการบริการ แต่ถ้าท่านประสงค์จะรับอย่างอื่น เราต้องคิดค่าใช้จ่ายแยกออกไป”
“เข้าใจแล้ว… ว่าแต่ มีน้ำอัดลมมั้ย?”
“ค่ะ อย่างไรก็ตามพวกันไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของตัวเลือกเครื่องดื่มพื้นฐานะคะ ดังนั้นจะไม่มีอยู่ในตู้เย็นค่ะ”
ร่ายภายในของผมกระโดดไปทั่วในความสุข หลังจากที่ได้ยินข่าวดี มันไม่ได้เป็นส่วนหนึ่ของตัวเลือกเครื่องดื่มสแตนดาร์ด แต่มิโระยื่นยันว่าน้ำอัดลมยังมีตัวตนอยู่ นั่นยอดเยี่ยม
“ชั้นสั่งพวกมันได้มั้ย”
“แน่นอนค่ะ หนูจะเตรียมให้ ท่านต้องการรสชาติไหนดีคะ?”
“ชั้นอยากกินโคล่าหวานๆ ชั้นอยากจะกินพวกนั้น ชั้นอยากจะกินมันเยอะๆ ถ้าชั้นทำได้ ชั้นอยากจะเปลี่ยนน้ำในตู้เย็นทั้งหมดเป็นโคล่า นั่นคือที่ชั้นอยากกินมันมากแค่ไหน เข้าใจมั้ย? ชั้นจะเอาโคล่า!”
“ค่ะ แน่นอนว่าฉันได้รับคำขอแล้ว ฉันจะดำเนินการการสั่งของท่านทันที ดังนั้นได้โปรดนำมือออกจากยูนิต 006”
ไม่ได้สังเกตเลยว่าผมจับเทอร์มินัลของมิโระแน่นๆด้วยสองมือ โอ้น้องเอ๋ย ผมเกือบจะบ้าไปแล้วสินั่น เดาว่าผมแค่หิวโคล่า
“จะสั่งกี่ขวดดีค่ะ? เรามีขวด 1500 มลและ 500 มล อยู่ค่ะ”
“ในเวลานี้ เอา 500 มล ยี่สิบขวด”
“รับทราบได้โปรดรอซักครู่ระหว่างฉันจัดหาสินค้าที่สั่ง และสำหรับการจ่าย-”
“นี่”
ผมวางดาต้าเทอร์มินัลพกพาไว้ข้างหน้ามิโระ หลังจากแลกเปลี่ยนแสงกระพิบ เสียงปิ้งเบาๆดังออกมา บ่งบอกจุดจบของการซื้อขาย แน่นอนว่านั่นสะดวก
“คุคุ ฟุฟุฟุ…… ชั้นรอไม่ได้จริงๆ วิญญาณของชั้นกรีดร้องในความตื่นเต้นเลยล่ะ”
“มากขนาดนั้นเลย…? ชั้นล่ะสงสัยในตัวตนของเครื่องดื่ม ‘อัดลม’ ที่พูดนักพูดหนา ที่นายอยากกินมาตลอด แต่มิโระยืนยันแล้วว่ามันมีจริง”
“แน่นอนดิมันมีตัวตน! โคล่ามันเป็นอมตะ! ตัวตนมันจะยังอยู่แม้ว่าจะหลังโลกแตกชั้นจะบอกเลย!”
ยังไงซะ แต่ข้อเสียเดียวของมันคือปัสสาวะของคุณจะซีดถ้าคุณกินมันมากเกินไป
“นั่นมั่นใจจังลยนะ…… โอ้ยังไงซะ ชั้นค่อนข้างที่จะรอคอยมันด้วยเลย เดาว่าชั้นจะลองซักขวดทีหลัง”
“แน่นอน ชั้นการันตีเลยว่าเธอ จะกลายเป็นนักโทษของโคล่าที่ดึงดูดใจเมื่อเธอกิน เอลม่า”
“แต่นั่นน่ากลัวนะ……”
ผมเมินเอลม่า ที่มอบสายตาเหมือนมองของแปลกมาให้ผม และหัวเราคิกคักดังๆภายในใจ ระหว่างรอโคล่าที่มีค่าให้มาถึง มายัง มายัง มาเร็วๆและดับกระหายผมที…….!
ขอบคุณสำหรับเงิน 200 บาท
เป้าหมายเดือน 8/66
ค่าเน็ต 200/200
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 1408/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook
