ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 73 นี่มันอะไรกันวะ!
73 นี่มันอะไรกันวะ!?
“อ-อืม ทำไมตาของฮิโระซามะดูตายๆละ……?”
“พี่ก็ไม่มั่นใจ แต่หลังจากที่ได้จิบเครื่องดื่มที่สั่งมาจากมิโระ และเค้าร้องบางอย่างว่า 『ราชาติมันเหมือน อันนิน โดฟู… กลิ่นยาจางๆ…อะไรกันวะ!? ไม่ใช่ไอ้นี้มัน ด**เตอร์ เปปเปอร์เหรอ!?』 และเค้าได้อยู่ในสภาพนั้นตั้งแต่นั้นมา”
สวัสดีพวกคุณๆ นี่คือฮิโระพูดครับ สิ่งที่ผมคาดหวังให้มันเป็นโคล่า ออกมาเป็น ด**เตอร์ เปปเปอร์
ยังไงซะ แน่นอนว่ามันเป็นเครื่องดื่มอัดลม โอเคมั้ย แต่ความรู้สึกที่ผิดหวังขีดสุดนี่คืออะไรกัน?
ผมเป็นผู้สนับสนุนที่มันคงของฝ่าย โค้* นะรูป่ะ! ด*ก เปปพูดตรงๆนั้นไม่ได้แย่ แต่โค้*นั้นดีกว่ามาก มาก ในความคิดเห็นของผม
“มันเป็นประเภทเครื่องดื่มที่หนูไม่เคยเห็นมาก่อน……”
คริสพึมพำเบาๆ ขณะที่เธอจ้องกล่อง ที่เติมเต็มไปด้วยขวด ด**เตอร์ เปปเปอร์ โค้*มันไม่ถูกรู้จักจริงๆที่นี่เหรอ……? เอ่อ ยังไงซะ ผมเดาว่ามันเป็นอย่างนั้น หือห์ ผมเข้าใจนั่น โอเค ดังนั้นผมไปโทษมิโระสำหรับเรื่องนี้ไม่ได้
“อย่าจะลองบ้างมั้ย……? แต่มันเป็นรสชาติที่ต้องชินก่อนน่ะ”
“มันโอเคเหรอ?”
“แน่นอน พี่จะเปิดขวดใหม่ให้”
“เอ่อ อืม หนูอาจจะไม่สามารถที่จะกินได้ทั้งขวด ดังนั้น…….”
คริสชำเลืองมองขวด ด**เตอร์ เปปเปอร์ ที่ผมจิบไปแล้ว เอ่อ…… ผมไม่ถือจริงๆ แต่เธอโอเคกับเรื่องนี้จริงๆเหรอ?
“บางอย่างแบบน้้น มันเหมาะสมกับลูกสาวขุนนางจริงเหรอ?”
“ได้โปรดอย่าสนใจรายละเอียด”
คริสตอบ ระหว่างที่ส่งรอบยิ้มที่สง่างามพริบตามาให้ผม ผมเลยยอม และมอขวด ด**เตอร์ เปปเปอร์ที่เปิดแล้วไปให้กับเธอ
“อย่าดื่มมันทั้งหมดทีเดียวนะ โอเคมั้ย? เธอไม่ชินกับความรู้สึก ของการกินน้ำอัดลม มันจึงจะดีกว่า ที่จะกินทีละนิดทีละนิดก่อนตอนแรก มันจะลงไปง่ายกว่าแบบนั้น”
“หนูเข้าใจ…… มืมม!?”
ชื่อยี่ห้อขออง ด*ก เปปในมิตินี้ คือมิสเตอร์ เปปปาโรนี่ ถ้าอย่างนั้น มันจะเป็น นาย เปป ถ้ามันถูกเรียกย่อๆ หือห์หลังจากจิบ นาย เปป ตาของคริสกกว้างขึ้นในความตกใจ นี่เป็นประสบการณ์การกินน้ำอัดลมแรก ดังนั้นผมเดาว่าการตอบสนองนั้นมันคาดถึงได้
“มันอร่อย… และมันซ่าๆในปากของหนู แต่มันมีรสชาติจางๆของยานะ……?”
“จากที่ชั้นรู้ เครื่องดื่มนี้มีประวัตศาสตริ์ที่ยาวนานและน่าสนใจ เห็นว่าตอนแรกมันถูกโฆษณาเป็นเครื่องดื่มสมุนไพร พร้อมกับผลท่ได้ประโยชน์กับาสุขภาพ แต่เพราะการดื่มยาสมุนไพร มันไม่ใช่ประสบการณ์ที่น่าพึงพอใจ พวกเขาเลยเติมไซรัปอร่อยๆ และเอาเครื่องดื่มผ่านขึ้นตอนที่เรียกว่า การอัดลม เพื่อสร้างความรู้สึกซ่าในปากนั่น”
ผมไม่รู้ว่ามันเป็นยังไงในมตินี้ แต่ยังไงนั่นก็เป็นข่าวลือกลับไปที่โลก
“มิโระ”
“คะ มีอะไร เซอร์”
“เอาเครื่องดื่มที่คล้ายกันมาได้มั้ย……. ไม่ เพราะทั้งหมด มั้นไม่ได้ต้องเหมือนกัน เอาน้ำอัดลมมาทุกชนิดที่มีอยู่เลย? เอาอันที่ไม่มีแอลกอฮอล์นะ ได้โปรด”
“รับทราบ เรามีเครื่องดื่มอัดลมอีกสี่ชนิด พร้อมให้บริการอยู่ค่ะ”
“เอามาอย่างละกระป๋อง ชั้นจะตัดสินว่าชั้นจะสั่งเพิ่มมั้ย เมื่อชั้นลองมันหมดแล้ว”
“รับทราบค่ะ”
หลังจากที่เฝ้าดู คริสกินนั่นไปซักพักหนึ่ง มีมิก็ขอขวดของนายเปปในมือคริส เพื่อที่จะลองหนึ่งจิบ ตาของมีมิก็เปิดกว้างในความตกใจ แล้วจากที่กินไปอึกหนึ่ง สาวเหล่านี้ แน่นอนเลยว่ามีการตอบสนองที่น่ารักดี แต่ไม่ใช่การแบ่งกันดื่มจากขวดที่ผมดื่มอยู่ มันค่อนข้างจะไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่นะ พวกเธอ?
“มันเป็นน้ำที่น่าสงสัยดี”
“มำไมมันซ่าในปากอ่ะ?”
มีมิมองผม ด้วยตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย หลังจากที่ได้เห็นมีมิเป็นแบบนั้น ผมพยายามหนัก เพื่อที่จะจำทั้งหมดที่จำได้ จากหัวเรื่องนี้ และส่งผ่านอะไรที่ผมรู้ ให้เธอฟัง
“นั่นเป็นผล จากการอัดคาร์บอนไดออกไซด์เข้าไปในน้ำ ใช้ขั้นตอน ที่เรียกว่าการอัดลม แต่เพราะมันไม่เหมาะในอวกาศ มันมีอยู่แค่ในดาวเคราะห์อยู่อาศัยได้”
“งี้ฟองซ่าๆพวกนี้เป็นผลของการใส่คาร์บอนไดออกไซด์เหรอ?”
“นั่นใช่แล้ว”
“เข้าใจแล้ว… มันไม่เหมาะกับโคโลนี่ ที่อยู่ในอวกาศนอกจริงๆแหละถ้าอย่างนั้น มันมีแรงกดอากาศสูงจากขวดมัน ถูกต้องมะพี่?”
“ช่าย มันอัดเข้าไป ถ้าเขย่าขวดแรงๆตอนปิดฝา ข้างในมันจะพุ่งออกมาเมื่อน้องเปิดมัน”
คริสดูเหมือนจะเชื่อที่ผมอธิบาย ดังนั้นผมก็พูดถูกสิ การดื่มน้ำอัดลม ข้างในโคโลนี่หรือยานอวกาศ ในอวกาศนอก นั้นไม่เป็นที่แนะนำแน่นอน… แต่มันควรจะโอเคที่จะมีพวกมันในสภาพแวดล้อม ที่มะแรงโน้มถ่วงและแรงกดอากาศ ที่มีอยู่อย่างเหมาะสมนะ
หืมม แต่บางที พวกเขายังไม่ได้ค้นพบเครื่องสร้างแรงโน้มถ่วงเทียม ในยุคของการบินกันไปในอวกาศนอก ดังนั้นผลของมันคือขั้นตอนการอัดลม กลายเป็นล้าสมัยไปในอวกาศ… แต่ธรรมเนียมดำเนินต่อไปในดาวเคราะห์อยู่อาศัย แต่ก็มีความเป็นไปได้ด้วย ของเหตุการณ์ที่จะละทิ้งเทคโนโลยีอัดลมไปทั้งหมดทีเดียวด้วย มันมีบันทึกเกี่ยวกับประเด็นนี้อยู่น้อยมาก ดังนั้นผมพูดมันอย่างแน่ใจไม่ได้… ลึกลับจริง
“อึ่ก พอกันกับน้ำแปลกๆนั่นได้แล้วน่า แล้วเรื่องข้าวเที่ยงล่ะ? ชั้นอยากไปดูบูติกทีหลังแล้ว”
“โอ้? เธอมีแผนที่จะเปลี่ยนจากเสื้อผ้าทหารรับจ้าง แล้วแต่งตัวเหรอ เอลม่า?”
ผมไม่พูดอะไรนิดหน่อย เกี่ยวกับที่เธอเรียกน้ำอัดลมว่าประหลาด แต่ผมค่อนข้างจะสนใจนิดหน่อย ในเอลม่าที่จะไปใส่เสื้อฟ้ามีสไตล์ แทนที่จะเป็นเสื้อผ้าทหารรับจ้างดิบๆปรกติ มีมิมีเสื้อผ้าโกติกโลลิต้า ที่มีบรรยากาศผู้ใหญ่ๆเกี่ยวกับมัน ที่ผมซื้อให้เธอพร้อมกับเสื้อผ้าธรรมดา ที่เธอซื้อด้วยตัวเอง แต่เอลม่า ใส่แค่เสื้อผ้าสไตล์ทหารรับจ้างอย่างเดียว ยกเว้นแต่บางครั้งเท่านั้นเอง มันไม่ได้ว่าเธอไม่มีเงินในมือ ผมเดาว่าเธอแค่เลือกมาก เมื่อมันเป็นเรื่องเสื้อผ้า
“แต่งตัวเหรอ…? โอ้ค’ม่อน ปรกติแล้วชั้นเลือกเสื้อผ้า ระหว่าที่พิจารณาทีพีโอ*นะรู้ป่าว”
TLN: TPO Time Place Occasion เวลา สถานที่ โอกาส
“ที่มีคอนเซปต์ของทีพีโอแปลกๆนะเลดี้ เธอเปลี่ยเสื้อผ้าทหารรับจ้างออกได้ เมื่อรีแลกซ์กันในยานนะรู้ป่ะ ชั้นหมายถึง ค’ม่อนเอลม่า”
“ยังไงซะ อืม… ถ้านายยืนกราน งั้นชั้นจะคิดเกี่ยวกับมัน มั้ง”
เธอพูดเหมือนเธอรำคาญ แต่หน้าเธอน่ะแดงสด ดังนั้นมันดูเหมือนว่าเธอก็ไม่ได้ต่อต้านมันมากขนาดนั้น ไม่ว่ายังไง นี่จะเป็นเรื่องยอดเยี่ยม ผมรอคอยที่จะได้เห็นเธอใส่เสื้อผ้าที่ต่างออกไปแล้วตอนนี้
“ยังไงซะ เพราะยังไงเราก็ไปไปที่บูติก ที่ไมเราไม่ซื้อเสื้อผ้าเพิ่ม ให้เราแต่ละคนกันล่ะ พร้อมกันกับซื้อของใช้จำเป็นประจำวันด้วย? ชั้นจะจ่ายทั้งหมดเอง ดังนั้นไม่ต้องกังวล และซื้ออะไรก็ได้ที่โดนใจเธอ”
“น-นายไม่ต้องไปไกลให้ชั้นขนาดนั้นหรอกนะ”
“ม่ายอ่ะ อย่าถือชั้นเลยน่า เพราะทั้งหมดมันเป็นอะไรที่จำเป็น”
“เดาว่างั้น”
“ใช่ ถูกแล้ว”
เพราะมีมิ เอลม่า และผม อยู่ในความเห็นพ้องต้องกันหมด คริสก็จบที่มุ่งมั่นด้วย
“มันโอเครู้ั้ย พี่จะแค่เก็บเงินจากปู้น้องเหมือนเดิม”
“ต-แต่ไม่ใช่นั่นมัน…”
“เหมือนที่พี่พูดแหละ อย่างถือมากเลยน่า น้องเกิดความเครียดขึ้นมาเยอะใช่มั้ย? แม้ว่ามันอาจจะยากนิดหน่อยสำหรับน้อง เมื่อเอาเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดของน้องมาคิด แต่พยายามจะใช้โอกาสนี้รีแลกซ์เถอะนะ โอเคมั้ย?”
ส่วนใหญ่เธอดูโอเคสำหรับตอนนี้ แต่คริสผ่านประสบการที่เป็นแผลทางใจมา จากการเสียทั้งพ่อและแม่ เธออาจจะเอาใจเธอออกมาจากเรื่องนั้นได้ชั่วคราว ระหว่างการอยู่ด้วยกันกับเรามาสองวัน แต่ตอนนี้ เรากำลังจะใช้สองอาทิตย์ที่รีสอร์ตนี้ ในท้ายที่สุดเธอจะคิดเกี่ยวกับมัน และความเครียดที่สะสมมา มันอาจจะทำให้น้องเค้าหลุดตอนไหนก็ได้
ผมจะทำให้ภาระใจของน้องเค้าเบาลงนิดหน่อย ถ้าเธอสามารถจะจัดการกกับความเครียดสะสมนั้นได้ ไม่ว่าจะวิธีใดวิธีหนึ่ง…… อย่างน้อย ยังไงนั้นก็เป็นสิ่งที่ผมหวังไว้ จากใจ นี่คือทั้งหมด ที่ผมทำได้เพื่อสาวน้อยที่น่าสงสารตอนนี้ เพราะตำแหน่งทางสังคมของเรามันไกลจากกันมาก ผมไปเข้าใกล้น้องเค้ามากเกินไปไม่ได้จริงๆ และเมื่อมันมาถึงประบการณ์ของการเสียพ่อแม่ไป มีมิจะเข้าถึงได้กับเธอดีกว่า เพราะเธอก็เจออะไรที่คล้ายๆกันมา
“มิโระ”
“ค่ะ กัปตันฮิโระ”
“เราไปว่ายน้ำในทะเลทีหลังได้มั้ย?”
“ได้ค่ะ องค์ประกอบของน้ำทะเล ถูกปรับแต่งมาเพื่อให้เหมาะสมที่สุดต่อการว่ายน้ำ เรายังมีบอทกู้ภัยสแตนด์บายอยู่ในทะเลด้วย ดังนั้นถ้ามีอุบัติเหตุเกิดขึ้น เราจะสามารถตอบสนองได้ทันที เราก็ยังมีสถานที่รักษาพยาบาลที่อุปกรณ์ครบครันบนเกาะนี้ ดังนั้นสุขภาพและความปลอดภัย ของแขกของเรานั้นรับประกันได้เลยค่ะ”
“เข้าใจแล้ว ชั้นไม่มีชุดว่ายน้ำกับชั้น ดังนั้น ชั้นว่าชั้นจะไปซื้อมันที่บูติกด้วยเหมือนกัน แล้วก็ เราตกปลาได้มั้ย”
“ได้ค่ะ เราได้ปล่อยและเพาะพันสายพันธ์ใต้น้ำมากมาย ที่เหมาะสมกับการตกปลาที่สบายๆ ในมหาสมุทรของดาวเคราะห์นี้ แล้้วยังมีสายพันธุ์ที่พี่เศษ ที่มีเฉพาะดาวเคราะห์นี้ด้วยนะคะ เรามีจุดตกปลาที่แนะนำหลายจุดในเกาะแห่งนี้ และน้ำที่รายล้อมทั้งหมด ดังนั้นถ้าท่านอยากเริ่มทำกิจกรรมทันที ฉันพาท่านไปที่เหล่านั้นได้ค่ะ”
“ฟังดูดีนะ ดูเหมือนเรามีความสุขกับหลายกิจกรรมที่นี่ได้ หือห์”
ผมรู้สึกถึงสายตาของสาว โฟกัสมาที่ผม ผมเลยหันไป และเพียงแค่พบว่า พวกเธอจ้องผมอย่างว่างเปล่า ด้วยปากที่เปิดอยู่ มีอะไร พวกเธอๆ?
“นาย…..นายแน่ใจว่านายไม่ใช่เด็กรวยๆ ที่หนีออกมาจากบ้านใช่มั้ย?”
“ฮ-ฮิโระซามะ ดูเหมือนจะชินกับทั้งหมดนี่เลยนะ ไม่ใช่เหรอ?”
เอลม่ามองดูผมอย่างสงสัย ระหว่างที่มีมิ ดูเหมือนว่าน้องเค้าประทับใจยังไงก็ไม่รู้ แค่ทำไมกันล่ะ? Por qué?* เมื่อผมหันไปหาคริส ผมก็พบว่าน้องเค้ามีหน้าตาประทับใจด้วย
TLN: เพราะ เพราะอะไร ทำไม
“ยังไงซะเห็นมั้น มันดูเหมือนพี่ชินกับอะไร อย่างการว่ายน้ำในทะเล และตกปลาจริงๆ ฮิโระซามะ”
“อื้ม แน่นอนว่าพี่ชิน……”
ในที่สุดผมก็สังเกต คนที่เกิดและโตมาในโคโลนี่ ปรกติแล้วจะไม่ชินกับอะไรอย่างการว่ายน้ำและตกปลา นี่เป็นเพราะนัำนั้นเป็นทรัพยากรที่มีค่าในโคโลนี่ มันเป็นอะไรที่สำคัญสำหรับการรอดชีวิต ออกไปใอวกาศ ดังนั้นระเบียบการจัดสรรและการใช้ มันถูกบังคับอย่างเข้มงวด ดังนั้น ไม่มีทางเลยที่จะได้น้ำมามากพอ ที่จะทำอะไรอย่างว่ายน้ำในโคโลนี่ ไมว่าจะเป็นแบบไหน มันเป็นความจริงที่ว่าผมไม่เคยเห็นสระน้ำอยู่เลยในโคโลนี่ทั้งหมดนั้นที่ผมเคยไปมาจนถึงตอนนี้
และงานอดิเรกอย่างการตกปลา มันคิดไม่ได้มากขึ้นไปอีก สำหรับคนที่เกิดและโตในโคโลนี่ มันอาจจะมีคนที่คุ้นเคยกับกิจกรรมนี้ ในดาวเคราะห์อยู่อาศัย แต่น่าจะเกือบไม่มีเลยในโคโลนี่
“ยังไงซะ แคมาพูดว่ามันมีหลายสาเหตุสำหรับสถานการณ์ที่ซับซ้อนนี้น่ะ ช่าย ไม่ว่ายังไง พี่เพียงแค่มีโชคที่ได้รับประสบการณ์ ที่เราทำไม่ได้ในโคโลนี่ กลับไปที่ดาวเคราะห์บ้านเกิดของพี่ นั่นทั้งหมดน่ะ”
“เยอะเลย ใช่มั้ย?”
ผมยังไม่บอกคริสเลย เกี่ยวกับความเป็นไปได้ที่ผมมาจากมิติอื่น ดังนั้นผมต้องหลบประเด็นด้วยการทำแบบนี้ เธอน่าจะยังสงสัย เพราะวิธีหลบประเด็นของผม มันเหลาะแหละมากที่สุด แต่มันยังชนะการที่ต้องอธิบาย ความจริงที่ว่าผมมาจากมิติอื่น เพราะทั้งหมดนั่นน่ะฟังดูบ้ามากกว่า
“ฉันได้เตรียมอาหารกลางวันเรียบร้อยแล้วค่ะ ได้โปรดมาที่บริเวณรับประทานอาหาร”
“ฮ-เฮ้ มันได้เวลาข้าวเที่ยงแล้ว ค’ม่อนสาวๆ ไปกินกัน พี่ล่ะตื่นเต้นว่าอาหารมันจะเป็นแบบไหนที่นี่เลยแหละ”
“นายมันพิรุธชัดไป รู้ป่ะ”
ผมเมินคำพูดของเอลม่า และตรงไปที่บริเวณกินข้าว และนั่นที่โต๊ะ แต่ผมล่ะสงสัยอาหารแบบไหนที่จะถูกเสิร์ฟ? ยังไม่มีจานไหนอยู่บนโต๊ะเลย อย่าบอกผมนะว่า พวกเขาจะส่งมันเหมือนกับกล่องนายเปป
โอ้ พูดถึงแล้ว จริงๆแล้วโดรนเป็นสิ่งที่มาส่งกล่องนายเปปก่อนหน้า
ผมพยายามจะถามมิโระเกี่ยวกับมัน ว่ามันเป็นระบบแบบไหนกัน และมันบอกผม ว่ามันมีคลังเสบียงกลาง ที่ตั้งอยู่ที่เส้นศูนย์สูตรของดาวเคราะห์ มันใช้ประโยชน์ไดรเวอร์มวล เพื่อส่งคอนเทนเนอร์โดรน ที่เต็มไปด้วยของขึ้นไปในบรรยากาศส่วนบน โดยการคำนวนทิศทางของคอนเทนเนอร์อย่างแม่ยำ ไดรเวอร์นั้นส่งของตรงๆไปบนพิกัดที่กำหนดมาด้วย ด้วยความแม่นยำที่ไม่มีผิดพลาด และโดรนจะลงสู่พื้นอีกครั้ง เพื่อส่งของด้วยประสิทธิภาพสูงสุด
ผมพูดอะไรได้ล่ะ? นั้นมันเป็นการทำที่ค่อนข้างหยาบๆเหรอหือห์…? แต่เนื่องจากพื้นผิวของดาวเคราะห์ส่วนใหญ่ประกอบไปด้วยมหาสมุทร การพยายามที่จะติดตั้งระบบส่งวัตถุดิบตรงๆบนพื้นผิด น่าจะไม่คุ้มราคา ดังนั้นทำไมพวกเขาใช้ระบบที่ใช้อยู่แทน
ตอนแรก ผมคิิดว่ามันเพียงแค่โดรนบินไปทั่วรอบดาวเคราะห์ เพื่อที่จะส่งของ แต่มันน่าจะล่าช้ามากเกินไป ดังนั้นพวกเขาทำการลดเวลาส่งของ มากที่สุดเท่าที่ทำได้ ช่างเป็นระบบที่เยอะจนไร้สาระ
พอมาคิดว่าพวกเขาจะคิดมาใช้ระบบเมื่อไดรเวอร์มวล เพื่อสรุปมัน คอนเทนเนอร์โดรนที่มีของ ถูกส่งขึ้นไปในบรรยากาศูง และโดยการใช้การคำนวนทิศทางที่แม่นยำ พวกมันถูกส่งตรงๆไปที่พิกัดที่ต้องส่งได้ เพื่อที่จะทำการส่งของให้เสร็จ ในเวลาที่เร็วจนต้องบันทึก ขณะที่สำหรับตอนกลับ โดรนใช้ประโยชน์จากแสงอาทิตย์ เพื่อชาร์จเซลล์พลังงานใหม่ และจากนั้นบินกลับไปที่ฐานเส้นศูนย์สูตร; พร้อมที่จะทำการส่งของรอบต่อไป
มันดูเหมือนมันเป็นไอเดียที่บ้าบอจริง ถ้าผมใช้สามัญสำนึกของชาวโลกเพื่อตัดสินมัน แต่ เมื่อตัดสินจากสิ่งต่างๆที่ผมได้เห็นมาเท่าที่ผ่านมา ผมมั่นใจเลยว่าประสิทธิภาพแม่งโครตสูง นี่ คือพลังของวิทยาศาสตร์
ขณะที่ผมคิดเกี่ยวกับอะไรแบบนั้น ประตูของที่พักเปิดขึ้น และบางอย่างได้เข้ามา
มันเป็นเมด มันมีชิ้นส่วนจักรกลเป็นหู แตมันเป็มเมดอย่างไม่ผิดพลาด หุ่นยนต์เมด มันเป็นไปไม่ได้น่า!? เทคโนโลยี่มันก้าวหน้าไปมากขนาดนั้นแล้ว……!? และมันดูเหมือนไม่ได้มีแค่หุ่นยนต์เมดเพียงหนึ่ง มันมีหุ่นยนต์เมดอยู่ 5 ตัว ที่เข้ามาที่ที่พัก และเข็นวากอนใหญ่มา พวกเธอทั้งหมดมีหน้าที่เหมือนกันเป๊ะๆ
“เราได้เอาอาหารเที่ยงทั้งหมดของท่านมาแล้วค่ะ”
หุ่นยนต์เมดทำการคำนับอย่างสง่างาม และจัดโต๊ะอย่างรวดเร็ว นำจานอาหารออกมา การประสานงานนั้นไม่น้อยลงไปกว่าความสมบูรณ์แบบเลย และการเคลื่อนไหวของพวกเธอลื่นไหล และเต็มไปด้วยความงดงาม พวกนี้มันหุ่นยนต์เมดที่น่าประทับใจ ผมค่อนข้างอยากจะได้ซักตัวด้วย ผมเดาว่า
“อุว้า นั้นแน่นอนเลยว่าหน้า ‘ชั้นอยากได้ซักตัว’”
“ฮิโระซามะ! พี่ไม่ต้องซื้อเมดดรอยด์นะ โอเค๊! หนูจะเป็นคนที่ดูแลพี่เอง!”
เอลม่า อ่านที่อยู่ในใจผมได้อย่างสมบูรณ์แบบ ระหว่างที่มีมิลุกจากเก้าอี้เธอในความกระสับกระส่าย ด้วยเหตุผลบางอย่าง แม้แต่ลมหายใจเธอก็แรงขึ้น งี้พวกเธอไม่ได้เรียกว่าหุ่นยนต์เมด แต่เป็นเมดดรอยด์หือ์
“แต่หุ่นยนต์เมด มันคือความโรแมนติกของผู้ชายนะ รู้ป่ะ?”
“ฉันขออภัย แต่ยูนิท S-048 ไม่ได้มีไว้สำหรับขาย และพวกเธอไม่ใช่หุ่นยนต์ แต่เป็นแอนดรอยด์”
ถ้าอย่างนั้น นั่นทำไมพวกเธอถูกเรียกว่าเมดดรอยด์ หือห์ ช่างน่าทึ่ง
“อย่างไรก็ตาม ฉันช่วยให้ติดต่อกับผู้ผลิตได้ โอเรียนท์ คอร์เปอเรชัน ถ้าท่านอยากได้คนที่ผลิตแบบคัสตอม ฉันจะต้องการเทอร์มินัลพกพาของท่านสำหรับการนั้น”
“ถ้าจะโปรด”
“ฮิโระซามะ!?”
ฮ่าฮ่าฮ่า ช่างน่ารัก ยังไงผมก็ไม่น่าจะสั่งมา ผมว่า มันดูเหมือนมีมีมีบางอย่างที่ต่อต้านเมดดรอยด์ ผมจะถามเธอเกี่ยวกับมันทีหลัง
งั้นตอนนี้ ปล่อยเรื่องเมดดรอยด์ไว้สำหรับทีหลัง สำหรับตอนนี้ มากินกันเถอะ
ขอบคุณสำหรับเงิน 100.48 บาท
เป้าหมายเดือน 8/66
ค่าเน็ต 200/200
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 1508/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook
