ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 75 โควต้าขาย
75 โควต้าขาย
“……อุมุ”
ผมตรวจสอบเควสในการสร้าง 『อัลติเมท』 ของซุเปอร์เมดดรอยด์ในเวอร์ชั่นของผมเอง ที่แสดงอยู่บนเทอร์มมินัลพกพาของผม มันเป็นผล จากความหลงใหลและโรแมนติกที่เอ่อล้น และจากใจเลย มันดูค่อนข้างที่จะน่าประทับใจ
ความสูงของเธอส่วนใหญ่แล้วเท่าๆกับผม ผมพยายามสีผมหลายสีก่อนหน้า แต่ผมสรุปทีสีดำ เพราะนั่นเป็นอะไรที่ผมคุ้นชิน ผมเลือกสไตล์ผมตรงยาว ที่ลงไปถึงเอวเธอ ในสไตล์ที่ประมาณ ตรงยาว แบบยามาโตะ นาเดชิโกะ ที่เป็นความโรแมนติกของชายนับไม่ถ้วนแต่ผมว่าการดูแลรักษามันจะน่าปวดหัวนะ
ขนาดหน้าอกของเธอ นั้นพอดิบพอดี ไม่ใหญ่เกินไป ไม่เล็กเกินไปด้วย ถ้าผมอธิบายพวกมัน มันใหญ่กว่าเอลม่านิดหน่อย และเล็กกว่ามีมิ ทรงกายของเธอ โค้งเว้าในที่ที่ถูกต้อง เธอใส่ชุดเมดของยุควิคตอเรี่ยน ชุดสไตล์เมดฝรั่งเศษนั้นก็ไม่แย่ด้วย แต่เพราะเธอมีผมดำนิลตรงยาว ชุดเมดสไตล์วิคตอเรี่ยน เหมาะกับเธอมากกว่า
ผมมีเวลาที่ยากลำบากสร้างแบบหน้าของเธอ ผมไม่ได้มีทักษะขนาดนั้น ในการปั้นโมเดล 3 มิติเอง ผมเลยจบที่เลือกหนึ่งในหน้าที่มีให้เลือก และเพิ่มส่วนเพิ่มเติมทางเลือก จากตัวเลือกที่มากมาย ที่มันยาก ผมกลับไปกลับมา ระหว่าหน้าที่บอกถึงความเป็นแม่ และเท่ๆ… และในท้ายที่สุด จบที่เลือกเท่และซีเรียส
ผมมีเวลาที่ยากลำบาก ในการเลือกนิสัยด้วยเหมือนกัน มันยากขึ้นเป็นสองเท่า เพราะคุณเลือกลักษณะนิสัยได้อย่างอิสระ และผมกังวล เกี่ยวกับการใส่ลักษณะนิสัยมากเกินไป และทำความน่าหลงใหลของตัวละครนี้โดยรวมเสีย ผมหมมายถึง มันเป็นหุ่นยนต์เมด พวกคุณเกทใช่มั้ย? ไม่ใช่การมีตัวละครหน้าตาย เหมาะที่จะเป็นหุ่นยนต์เมดเหรอ? นั่นคือที่ผมคิดอยู่เรื่อยๆก่อนหน้านี้
อย่างไรก็ตาม ผมค่อนข้างที่จะมั่นใจ ว่ามันก็มีตัวละครหุ่นยนต์เมด ที่มีลักษณนิสัยมากมาย อัดอยู่ในพวกเธอ กลับไปที่โลก ในความเป็นจริง ผมนึกถึงพวกเธอบางคนได้ในหัวของผมทันที แต่เพือที่จะให้หุ่นยนตเมดเหล่านั้นโดดเด่นขึ้นมา มันมีความต้องการที่สำคัญ ที่ต้องการตัวละครหุ่นยนต์เมดที่เท่แและหน้าตาย เป็นการอ้างอิงไว้เทียบกัน มันก็เรียกว่า ผลของ ‘ช่องว่าง’ ที่เรียกกัน ที่มันอนุญาติให้แนวคิดต้นแบบตัวละครเมดที่หลายหลายได้เบ่งบาน ผมพร้อมที่จะดีเบตหัวเรื่องนี้นะ พูดถึงแล้ว
ไม่ว่ายังไง ผมจบที่การแสดงออกทางสีหน้าที่ต่ำที่สุดทที่มันไปได้ โดยไม่ให้เธอดูเหมือนุ่นยนต์เกินไป มันก็มีหลอดความรักและความภักดีให้ที่ปรับได้ แต่ผมค่อนข้างจะตั้งสองหลอดให้เป็นเต็ม เพราะมันเกี่ยวข้องกับความรักและความภักดีของเมดดรอยด์ที่มีต่อมมาสเตอร์ของเธอ เราให้มันขาดไปไม่ได้ ใช่มั้ย? และดังนั้น ผมสร้างคุเดเระ* ที่งดงาม
TLN: คนที่ดูเย็นชาแต่ความเป็นจริงแล้วอ่อนโยน
สิ่งที่เหลือคือหลอดพลังกายภาพของเธอที่ปรับได้ และเพราะผมเลือกสเปคสูงไปแล้ว และผมหาอัลติเมทของซูเปอร์เมด ผมเลื่อกสมองโพซิตรอนมินิที่ไฮสเปคที่สุด โครงในาที่เบาแต่ทนทาน ที่สร้างโดยวัตถุดิบพิเศษ ที่ใช้ในการสร้างตัวถังยาน และกล้ามเนื้อเทียม ที่ใช้ไฟเบอร์อัลลอยสังเคราะห์ ที่ทำให้มันใจถึงบาลานซ์ของความแข็งแกร่ง ความว่องไว และความทนทานที่ยิ่งให้ เพราะกล้ามเนื้อเทียม ปกคลุมโครงในส่วนใหญ่ พวกมันก็ทำงานเป็นชั้นเกราะ กับโครงที่ว่ามาด้วย
ผมยัดโปรแกรมอะไรก็ตามที่ผมถูกใจ เพิ่มเติ่มจากโปรแกรมเบสิกและเซอร์วิส ผมใส่ต่อสู้และป้องกัน เลขาส่วนตัว โอเปอร์เรเตอร์ยาน และอะไรอื่น ที่ดูเหมือนจะมีประโยชน์แม้ไกลๆ เธอเป็นซูเปอร์เมดหลากหลายพรสวรรค์ของจริง ผมสร้างเธอมาให้เป็นอย่างนั้น เพื่อที่เธอใช้บทพูดที่เจอบ่อยๆ 『เพราะหนูเป็นเมด』 โดยไม่มอบความอยุติธรรมใดๆ
เพราะมันเป็นไปไม่ได้ ที่จะตั้งอาวุธภายใน มันสำคัญที่จะให้เธอใช้อาวุธที่เหมาะสมที่สุด ในสถานการณ์การต่อสู้ ที่ตัวเธอเองตกไปอยู่ในนั้น แต่โดยรวมแล้ว ถ้าเธอใช้อาวุธ เธอจะทรงพลังมากกว่า ทหารพื้นฐานที่ใส่พาวเวอร์อาร์เมอร์ โคตรเลย เธออาจจะแข็งแกร่งยิ่งกว่าผม เมื่อผมใส่พาวเวอร์อาร์เมอร์ปรับแต่งหนักของผมอีก
และดังนั้น ในท้ายที่สุด หลังจากขุดลึกเข้าไปในห้วงลึกแห่งความมืด ที่มีความหมกมุ่นกัวสาวอายุน้อยๆ และความหลงใหลที่ท่วมท้น ของโอตาคุติดเกม ของคนเดียวคนนี้ของคุณ ผม ได้สร้าง คุเดเระผมดำนิลยาว ที่สมบูรณ์แบบ ที่เป็นอัลติเมทซูเปอร์เมดดรอยด์ที่สุด — ในรูปแบบดาต้า น่ะนะ
ไม่พวก ผมจะไม่ซื้อ ดังนั้นหยุดขอร้องเลย เพราะเบบี้คนนี้ แพ็คไปด้วยออพชั่นที่มากกว่า เครื่องพีซีโอเวอร์คลอกประกอบแต่งมาสุด ราคามันมากไปกว่า 470,000 อีเนล แน่นอนว่ามนแพงเกินไป สำหรับบางสิ่งบางอย่างที่คนเห็นเป็นขงเล่น และผม ไม่มีเวลาจะดื่มดำตัวผมเองกับเมดดรอยด์ ดังนั้น ผมไม่มีแผนที่จะซื้อซักคนตลอดไป ม่าย ไม่คือไม่ ดังนั้นหยุดเลย
“ช่างมหัศจรรย์ ท่านมีแผนที่จะทำงานเป็นดีไซเนอร์มเมดดรอยด์หรือ?”
“โว่วววว!?”
ระหว่างที่ผมยยุ่งกับการยิ้ม ในความสุข กับอัลติเมทซูเปอร์เมดดรอยด์คุเดระผมดำนิลยาว เสียงเรียกออกมาหาผมจากข้างหลัง เมื่อผมหันไป ผมเจอตัวกลมๆของเทอร์มินัลของมิโระ โยกขึ้นลงข้างหลังผม ทำอะไรที่นั่นวะ!? ทำไมอยู่ดีๆเธอก็ส่องแสงหลายสีแบบนั้น? มันเหมือนเมื่อเธอเข้าถึงเน็ตเวิร์กเพื่อการซื้อขายออนไลน์เลย ไม่ใช่เหรอ? นั่นมันสำหรับอะไร?
“โอเค ไม่ว่าเธอจะทำอะไรอยู่ แค่หยุดเลยนะ”
“ขออภัยสำหรับความโอหังของฉัน ฉันแค่ส่งฟีดแบกดาต้าตอนนี้”
“พยายามจะทำอะไรกันว่ะ? มาส่งดาต้งดาต้าที่เวลาแบบนี้ มันรู้สึกค่อนข้างไม่ดีนะ จริงๆเลย เธอทำอะไร?”
“ท่านสามารถอ่านข้อตกลงของผู้ใช้ ของแอพพลิเคชั่นที่ท่านใช้อยู่ตอนนี้ เพื่อหาอ่านส่วนที่ระบุอย่างเฉพาะเจาะจง แต่ไม่ว่าจะกรณีไหน ฉันจะอธิบาย เพื่อความสะดวกสบายของท่าน ดาต้าของยูสเซอร์ในแอพพลิเคชั่นนี้ ถูกส่งกลับไปที่ผู้ผลิตแอพพลิเคชั่น เป็นส่วนหนึ่งของฟีดแบกของลูกค้า และเป็นวิธีที่จะเสริมประสบการณ์ของลูกค้า โดยการเสนอความชอบของลูกค้าจากดาต้าที่รวบรวมมา และดาต้านั้น จะถูกส่งไปที่บริษัทคู่ค้า และบริษัทคู่ค้า มีสิทธิที่จะใช้ดาต้านั้น ตามที่พวกเขาเห็นสมควร”
“นายแค่ใช้ดาต้าโดยพลการ โดยไม่ขอความเห็นด้วยก่อนเหรอ!?”
บันทึกให้ตัวเอง: อย่าได้มีวัน ลืมที่จะอ่านใบปรินท์ก่อนที่จะลองของไหนก็ตาม ไปตลอดกาล!
“แต่จริงๆเลย นายจะใช้ดาต้าชั้นสำหรับอะไรกัน? นั่นเป็นเมดดรอยด์ซูเปอร์สเปคสูง. ที่มันจะใช้อีเนลเป็นตัน เพื่อที่จะพัฒนาและผลิตรู้ป่ะ”
ยังไงซะ มันไม่เหมือนว่าพวกเขาสร้างหนึ่งตัวไม่ได้ แต่ผมเกือบจะมั่นใจ ว่าพวกเขาจะไม่ทำ ผมหมายถึง ผมทำให้มันเลยขีดสุดไปมากที่สุดเท่าที่ทำได้หลังจากทั้งหมด พวกเขาจะไม่ทำมัน ใช่มั้ย? ผมแน่ใจโคตรๆ ว่าผมหวั่งว่าจะไม่ทำ ผมหมายถึงระบบไดรเวอร์มวลมันก็เลยขีดสุดไปแล้ว ดังนั้น ไม่มีอะไรที่จะบอกได้ ว่าพวกเขาได้บ้าพอที่ะสร้างดีไซน์ที่เลยสุดขีดไปรึเปล่า
“ชั้นจะบอกเธอเลยตอนนี้้นะ แม้ว่าเธอจะผลิตมาตัวนึง ชั้นจะไม่ซื้อมันอย่างแน่นอน และชั้นก็ไม่ชัวร์ว่าดีไซน์จริงๆแล้วมันจะขายดีรึเปล่าด้วย เธอจะมาผลิตกันใต้สถานการณ์ที่ไม่แน่นอนแบบนั้น มันเป็นไปไม่ได้หรอก ดังนั้นชั้นหวังว่าเธอจะไม่งัดแขนชั้นให้ซื้อสินค้าที่เสร็จแล้วทีหลังนะ เธอจะไม่ทำ ใช่มั้ย?”
“แน่นอนว่าไม่ค่ะ ราคาของการผลิตดีไซน์นี้ ยังไงก็แพงมากเกินไปมาก ที่ต้นแบบนี้จะถูกยอมรับ”
“ใช่ ถูกต้อง”
“อย่างไรก็ตาม รูปลักษณ์ภายนอกนั้นเหมาะสมสำหรับการผลิตใหม่มากที่สุด และสำหรับสมองโพซิตรอน ถ้าฉันแบ่งสรรส่วนหนึ่งของยูนิตคำนวน เราอย่างน้อยก็สร้างผลงานคล้ายกันกับดีไซน์ของท่านสำเร็จได้ ถึงจุดๆหนึ่ง”
“โอเค หยุด แค่หยุด เจ้างี่เง่า!”
“อย่าได้กังวล ที่ทั้งหมดเป็นส่วนหนึ่งของขั้นตอนการเก็บดาต้า และ ถ้าในท้ายที่สด ท่านได้พอใจกับตัวสินค้า ฉันมีความหวังอย่างแท้จริง ถ้าท่านจะพิจารณาซื้อสินค้าฟูลสเปคที่เสร็จแล้ว จากตอนนั้นไป เราจะเก็บดาต้าของประสบการณ์การเป็นลูกค้าของท่านเพิ่มได้ ระหว่างที่ใช้สินค้า เพื่อที่จะอนุญาตให้เราพัฒนาโมเดลในอนาคตให้มากขึ้นเข้าไปอีก”
“ทำไมเธอรั้นที่จะขายเมดดรอยด์ให้ชั้นจังวะ!”
“เพราะฉันมีโควต้าขายที่ต้องไปให้ถึง”
“ขอโทษ แต่อะไรกันวะนั่นนะ!?”
“กัปตันฮิโระจะได้รับเมดดรอยด์ในอุดมคติ บริษัทคู่ค้าจะสร้างเม็ดเงินได้มามาย จากการขายโมเดลในอนาคต ที่มีพื้นฐานมาจากดีไซน์ของท่าน และฉันจะไปถึงโควต้าขาย และได้โบนัสทที่ทั้งใหญ่ทั้งอ้วน มันเป็นสถานการสุดยอดที่สุดของ วิน-วิน-วินน สำหรับทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้อง ไม่เห็นด้วยหรือ?”
เทอร์มินัลกลมๆของมิโระ เริ่มกระพริบในแสงหลายสีอีกคร้ง ไม่นะ ผมให้ตัวผมเอง โดยพูดหวานๆเข้าไปดีลไม่ได้ และแค่โบนัสแบบไหน ที่เอไอได้กันไม่ว่ายังไง
“และเหตุผลของการมีตัวตนของฉัฯทั้งหมด คือไปถึงความต้องการของลูกค้า ด้วยที่สุดของความสามารถของฉัน”
“ถ้านายมีนั่นอยู่ในใจเป็นที่ตั้งมั่นหลัก งั้นแค่หยุดเลย”
“แม้ว่าท่านจะพูดเช่นนั้น ลึกๆลงไปข้างใน จริงๆแล้วท่านตื่นเต้นกับโอกาส ไม่ใช่หรือ?”
“กุห์”
แม้ว่าเธอจะไม่มีสเปคทั้งหมดที่ผมยัดใส่เธอไว้ โดยการใช้แอพนั้น การจะมีเมดดรอยด์ที่ผมดีไซน์มากับมือ ปรากฏอยู่ตรงหน้าผม มันจะ……อ้ากกกกก! แน่นอนว่าผมจะตื่นเต้น! ระยำเอ้ย! นั่นมันเพาะผมเป็นเพศชายเลือดร้อน!!!
“ดีลนี้สำเร็จแล้วสำเร็จแล้วถ้าเช่นนั้น”
หลังจากที่พูดแบบนั้นโดยพลการด้วยตัวมันเอง โดยไม่ให้ผมได้ปล่อยให้ผมตอบ เทอร์มินัลกลมๆของมิโระลอยไป เร็วที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมันไป ตั้งแต่เรามาที่นี่ ผม คยวรจะพยายามปฏิเสธมากกว่านี้มั้ย? อึก ยังไงมันก็น่าจะค่อนข้างจะไร้ประโยชน์แล้ว หือห์ ผมแน่ใจ ว่าดาต้านั้นมันถูกส่งผ่านไปที่เมก้าสมองโพซิตรอนหลัก ที่ดูแลทั้งดาวเคราะห์รีสอร์ตนี้แล้ว
หืม เอลม่าน่าจะไม่พูดอะไรร้ายแรงเกินไป แต่มันดูเหมือนมีมิจะมีบางอย่างที่ต่อต้านกับเมดดรอยด์ บางอย่างเกิดขึ้นในอดีตของเธอ ที่เกี่ยวข้องกับเมดดรอยด์ เหรอ? ผมจะถามเธอเกี่ยวกับมันทีหลัง ผมไม่รู้ว่าสังคม ในมิตินี้รับมือกับเมดดรอยด์ที่มีสมองและอารมณ์ของมนุษย์ยังไง สิทธิความเป็นมนุษย์มีผลกับพวกเธอด้วยมั้ย? หรือพวกเธอมีบางอย่างเหมือนสิทธิของแอนดรอยด์?
“ฮิโระซามะ!”
“โว่ว!?”
ระหว่างที่ผมยุ่งกับการคิดกับตัวเอง ผมได้ยินอีกเสียง เรียกออกมาดังๆข้างหลังผม วันนี้มันอะไรกัน? ผมถูกทำให้ตกใจโดยบางคนที่ผมไมสังเกต ที่เรียกผมออกมาจากข้างหลังสองครั้งเลย
“ม-มีอะไร?”
“เอ่อ ไม่มีอะไร หนูแค่ตกใจ”
มีมิตกใจ กับการตอบสนองของผมด้วย ผลเลยพยายามจะเล่นปัดฝุ่นไว้ใต้พรม นอกจากมีมิ องม่าก็มองผมโกรธๆด้วย และคริส มีสีหน้าที่ตกใจบนหน้าของเธอ เหมือนกับมีมิเลย
“ทำไมนายลุกลี้ลุกลน เมื่อทั้งหมดที่มีมิทำ มันแค่เรียกนนายจากข้างหลัง…? นายทำอะไรลับๆล่อๆตอนเราไม่ดูเหรอ?”
เอลม่าจ้องผมอย่างใส่ความ ฮ่าฮ่าฮ่า อย่างที่คาดกับเอลม่า เธอถูกต้องที่สุดเลบ! มันจะไม่ออกมาดี ถ้าผมโกหกเกี่ยวกับมันที่นี่ ผมเลยจะสารภาพจากใจ ผมบอกพวกเธอ ที่ผมเล่นแอพของโอเรียนท์คอเปอเรชั่น เพื่อพยายามที่จะดีไซน์เมดดรอยด์คัสตอมเพื่อฆ่าเวลา และมิโระค้นพบงานผม และจบที่การส่งดาต้าไปที่บริษัท โดยที่ผมไม่สังเกต จากนั้นผมบอกพวกเธอ เกี่ยวกับที่มิโระจะใช้ดาต้านั้น เพื่อผลิตสินค้า ที่มันจะถูกขายกลับมาให้ผมทีหลัง…… พูดอีกอย่างผมสสารภาพบาปทั้งหมดของผม
“……”
ขณะที่ผมพูดสารภาพไป สีหน้าของมีมิ ขุ่นมัวในความไม่พอใจอย่างช้าๆ นี่เป็นครั้งแรก ที่เห็นมีมิทำสีหน้าแบบนั้น เอลม่า ในทางกลับกัน… มองสายตาอุ่นๆให้ผม ได้โปรด อย่าจ้องผมด้วยสายตาแบบนั้นเลย มันเจ็บอ่ะ และคริส ไม่ได้ดูเหมือนจะรู้สึกกวนใจมากขนาดนั้น การตอบสนองของมีมิ นั้นชัดเจนที่สุดจากทั้งสาม จากใจ ผมสับสนกับมันนิดหน่อย
“ทำไมน้องทำหน้าแบบนั้นล่ะ มีมิ?”
“เมดดรอยด์มันไม่ดี”
“อย่างนั้นเหรอ?”
“มันไม่ดี”
ผมหาเอลม่าเพื่อความช่วยเหลือ ในการทำให้มีมิที่ปันป่วนสงบ เธอมองข้างมาใส่ผม ค’ม่อน เอลม่า แต่ถ้าดูจากการตอบสนองของคริสก่อนหน้า มันไม่เหมือนว่าตัวตนของเมดดรอยด์ มันถูกมองไม่ดี โดยสังคมส่วนใหญ่
“ทำไมหนูเกลียดเมดรอยด์มากล่ะ มีมิ?”
“หนู…… ไม่ได้เกลียดพวกเธอเป็นพิเศษ”
หน้าผากของมีมิยู่ ในความอารมณ์เสีย ขณะที่เธอตอบ คำพูดกับการตอบสนองของน้องเค้า มันไม่เหมือนกันเลย
“ไม่ว่ายังไง กลับไปที่พักก่อน เราคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้มากกว่านี้ทีหลังนะ โอเคมั้ย?”
“มืม นั่นจะเพื่อสิ่งดีที่สุด”
ผมเห็นด้วยกับเอลม่า และยืนจากเก้าอี้ยาว และพวกเราทั้งหมด เดินกลับไปที่พัก มีความเขียวขจีมากมาย เมื่อคุณออกจากบริเวณช้อปปิง ทั้งหมดของบริเวณช้อปปิ้ง มีการปูพื้นอย่างถูกต้อง แต่บริเวณรายล้อมมัน ทำเพื่อให้ผู้มาเยี่ยมชม มมีความรู้สึกเป็นหนึ่งเดียวกันกับธรรมชาติ พืชพรรณทั้งหมดดูเป็นธรรมชาติตอนแรกเมื่อมองผ่านๆ แต่ผมมั่นใจว่าสภาพแวดล้อมนี้้ ถูกสร้างมาเพื่อให้ดืงดูดสายตามากขึ้นแบบเทียมๆ
“อืม งั้น หนูมีประสบการณ์แย่ๆกับเมดดรอยด์เหรอ มีมิ?”
ผมถามมีมิอีกครั้ง ระหว่างที่เราอยู่ระหว่างเดิน เธอเงียบไปซักพัก แต่ในท้ายที่สุดก็เริ่มพูด เกี่ยวกับประสบการณ์ของน้องเค้า
“จริงๆแล้ว หนูเดทกับหนุ่มคนนึง ที่หนูสนิทด้วย ตอนที่หนูเรียนอยู่”
“อืม”
งั้น มันระหว่างตอนที่มีมิเรียน ยังไงซะ มันไม่แปลก ที่นักเรียนจะเดทกันเอง ระหว่างอยู่ที่โรงเรียน ไม่ว่ายังไง
“เราสนิทกันแบบคู่รักดีมาก แต่ในท้ายที่สุด เราเริ่มห่างกัน……มันเหมือนว่า อยู่ดีๆ เค้าก็เลิกสนใจสาว”
“พี่ค่อนข้างจะเห็นแล้วว่านี่จะไปไหน”
พูดอีกอย่างบ้านของหนุ่ม ซื้อเมดดรอยด์มาวันหนึ่ง และผลของมัน หนุ่มหมกมุ่นอยู่กับเมดดรอยด์เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ และหมดความสนใจ กับผู้หญิงมีชีวิตจริงๆในระหว่างนั้น
“มันเหมือนที่พี่พูดแหละ บ้านของหนุ่มซื้อเมดดรอยด์ และหนุ่มถูกมันดึงไปโดยสิ้นเชิง แล้ว เค้าจบที่การทิ้งหนู……”
มีมิชำเลืองมองผม อ้อนวอนผม หลังจากที่พูดส่วนของเธอ เธอต้องกังวล ว่าผมจะจบที่การเหมือนแฟนเก่าของน้องเค้า เมื่อเมดดรอยด์มาถึง หือห์ ผมไม่คิดว่าเธอต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้นนะ เพราะทั้งหมด ผมมีเธอและเอลม่า
“มันน่าจะโอเค มีมิ เค้าอาจจะลงมือกับมัน แต่พี่มั่นใจ ว่าเค้าจะไม้ติดมากเหมือนหนุ่มนั้น”
“เธอพูดเหมือนกะว่าเธอแน่ใจ ว่าชั้นจะลงมือกับแอนดรอยด์หือห์”
“ยังไงซะ เพราะทั้งหมด นายน่ะมีประวัติลงมือกับชั้นและมีมิ”
“รับประเด็นนั้น”
เธอมีหลักฐานที่แน่นหนาอยู่หลังคำให้การของเธอ ผมโต้แย้งกลับไปไม่ได้ หน้าของคริสแดงสด หลังจากที่ได้ยินเรา พูดเกี่ยวกับหัวเรื่องแบบนั้นกัน เราไม่ค่อยจะเป็นตัวอย่างที่ดีเลยนะ ไม่ใช่เหรอ?
“ไม่ว่ายังไง ฮิโระดูแลเราทั้งหมดดีมาตลอด ตลอดเวลานี้ เค้าทำให้มั่นใจ ที่จะมอบส่วนแบ่งและรางวัลให้เรา และปฏิบัติกับเราอย่างดี ในฐานะลูกเรือ พี่เข้าใจจริง ว่าน้องมาจากไหนนะมีมิ แต่เชื่อในตัวฮิโระมากกว่านี้เถอะ โอเคมั้ยน้อง?”
เอลม่าถูหลังมีมิ ระหว่างที่ปลอบประโลมเธอ มีมิเงียบไป หลังจากที่ได้ยินคำพูดของเอลม่า น้องไม่ต้องกังวลหรอกรู้ป่ะ ช่าย
ผมก็รู้สึกอายๆนิดนึงหลังจากที่ได้ยินคำพูดของเอลม่า ผมไม่ได้คิดจริงๆ เกี่ยวกับการที่ผมปฏิบัติกับพวกเธอทั้งสองคนยังไง มากขนาดนั้น ขณะที่เราใช้เวลาด้วยกัน แต่ผมค่อนข้างจะดีใจ ที่เอลม่า รู้้สึก ในแบบนี้เธอรู้สึก มันอิ่มอกอิ่มใจ และรู้สึกเหมือนโดนยอ ในแง่หนึ่ง
“และไม่เหมือนเมดดรอยด์ ราจะมีลูกกับเค้า ในความเป็นจริง มันดีแล้วที่เค้าซื้อซักตัวเร็วเหมือนตอนนี้ เราจะได้ชินกับการมีมันอยู่ใกล้ๆ เร็วกว่า และสร้างความเชื่อใจ ระหว่างเราและเค้า”
“เอ๋?”
ผมรีบหันกลับไป และจ้องเอลม่าอย่างแรง
“ชั้นใช้ยาคุมอย่างถูกต้อง ดังนั้นนายไม่ต้องตึงเครียดมากหรอ แต่ เราแน่ใจ ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในอนาคตไม่ได้ ใช่ป่ะล่ะ?”
เอลม่า มองดูผมตรงมาที่หน้าผม ด้วยสีหน้าที่จริงจัง ขณะที่เธอพูดอย่างนั้น
“ช-ใช่ เธอพูดถูกต้องแน่นอน”
เอลม่ายังดูเหมือนเธอมีบางที่ให้กลับไปเผื่อไว้แล้ว แต่ผมจะต้องรับผิดชอบมีมิอย่างถูกต้อง ตอนนี้ที่เราก้าวหน้าไปมากขนาดนี้ในความสัมพันธ์ของเรา เอ่อ มันไม่เหมือนวา่ผมพูดว่า ผมจะไม่รับผิดดชอบเอลม่านะ เคป่าว
แต่ผม ยังต้องการเวลามากกว่านี้ เพื่อพร้อมสำหรับการรับผิดชอบแบบนั้น และเอ่อ…… เหี้ยจริง ผมฟังดูแม่งเหมมือนขึ้แพ้เลย หือห์? แม้อย่างนั้น ผมคิด ว่าเราจะต้องการเวลามากกว่านี้อีกหน่อย เพื่อที่ทั้งหมดของเรา จะรู้จักกันดีมากกว่านี้เข้าไปอีก ก่อนเราจะคิดอะไรเทือกนั้น ช่าย ผมจะพยายาม เตรียมตัวอย่างถูกต้อง ไม่ว่ายังไง ดังนั้น เว้นให้ผมก่อนนะ เลดี้
“พี่ไม่ต้องคิดเกี่ยวกับมันมากหรอกสำหรับตอนนี้ ฮิโระซามะ แต่พยามที่อย่างน้อยจะเก็บมันไว้ในใจ ไม่วิธีใดก็วิธีหนึ่งนะ โอเคมั้ย?”
“นั่นใช่แล้ว จริงๆแล้ว ชั้นคิิดว่ามันค่อนข้างเป็นไปได้เลย ที่ไอ้นายชายคนนี้ จะจบที่การหาคู่มากขึ้นหนึ่งหรือสองคน นอกจากเราในอนาคต”
“หนูจะทำเต็มที่ที่สุดถ้าอย่างนนั้น”
ผมครุ่นคิด การสนทนาที่เกิดขึ้น ขณะที่เราเดินต่อไป ผมคิด ผมคิดว่าผมได้ยินหัวเรื่องที่อันตรายอย่างเหลือเชื่อ ปรึกษากันโดยเอลม่าและคริสด้วยเหมือนกัน มาแค่ปฏิบัติกับมันเหมือนผมไม่ได้ยินอะไรเถอะ ผมได้ยินแต่ความว่างเปล่า โอเคมั้ย?
เราควรจะรีบกลับไปที่พักจริงๆแล้วตอนนี้ ผมคิดว่า น้ำอัดดลมที่ผมสั่ง ควรจะมาถึงแล้วตอนนี้ ผมรอคอยที่จะได้ชิมพวกมัน!
ขอบคุณสำหรับเงิน 50 บาท
ขอบคุณสำหรับเงิน 100 บาท
ขอบคุณสำหรับเงิน 150 บาท
เป้าหมายเดือน 8/66
ค่าเน็ต 200/200
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 1858/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook
