ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 80 เล่ม 3 กิจกรรมเตรียมตัว
80 เล่ม 3 กิจกรรมเตรียมตัว
ใช่ หลังจากข้าวเช้า ผมพร้อมทันที ใส่ชุดว่ายน้ำ และมุ่งหน้าตรงไปที่หาด ผมมีเวลาที่ง่ายกว่า ที่จะเตรียมพร้อมเพราะผมมันผู้ชาย ผมแค่ต้องถอดทุกอย่าง ใส่กางเกงว่ายน้ำ และผมพร้อมที่จะไปแล้ว ผมใส่เสื้อฮู้ดไว้ เผื่อไว้กันหนาวหลังจากที่ว่ายน้ำ ผมก็มีเทอร์มินัลพกพา ข้างในกระเป๋าเสื้อฮู้ด แต่ผมทิ้งปืนเลเซอร์ไว้นะ… เพราะเราจะไปเล่นที่หาด ไม่มีความจำเป็นต้องเอาปืนเลเซอร์ไป และมันแน่นอนว่า ผมเอามาเหน็บเอวไม่ได้ เมื่อว่ายน้ำ
“พี่จะไปก่อนนะสาวๆ”
ผมบอกสาวๆก่อน แล้วลงบันได
“เฮ้ มิโระ เราต้องเตรียมอะไรอย่างอื่นมั้ย?”
“ไม่มีความจำเป็นค่ะ หาดทรายนั้น มีทุกอย่างสำหรับเพื่อที่แขกเรา ที่จะได้มีความสุขกับการว่ายน้ำ เรามีร่มใหญ่ เก้าอี้ชายหาด เครื่องดื่ม และครีมกันแดดแล้วค่ะ”
“เข้าใจแล้ว ชั้นจะไปแล้วนะถ้างั้น”
ผมใส่รองเท้าแตะ ที่ซื้อมาด้วยกันกับชุดว่ายน้ำ และมุ่งหน้าตรงเพื่อชายหาด เมื่อมันแค่อยู่ใกล้ๆ ผมเห็นร่มชายหาดและเก้าอี้ชายหาด เรียงอยู่ทันทีที่ผมเข้าหา ผมจำไม่ได้ว่าเห็นนี่เลยนะเมื่อวานนี้น่ะ เมื่อไหร่กันที่พวกเธอมาเซ็ตนี่กันเนี่ย?
ผมก็เห็นเมดดรอยด์สามคน ยืนอยู่ข้างชายหาดด้วยเหมือนกัน พวกเธอตั้งบางอย่างเหมือนร้านอาหาร และประจำอยู่ที่มัน พวกเธอตั้งกันใต้ร่ม ที่ที่แสงแดดร้อนๆไปไม่ถึง
ขณะที่ผมเข้าใกล้หาดทรายเข้าไป เมดดรอยด์ทั้งสามโบกไม้โบกมือใส่ผม ผมเลยยิ้มและโบกกลับไป พวกเธอก็ยิ้มกลับมา หืม พวกเธอเป็นเครื่องจักรนะ แต่ร้อยยิ้มพวกเธอสวยดีจัง ยังไงซะ เอไอในมิตินี้ หรืออย่างน้อยในเอมไพร์ มีเวลาอยู่เหลือเฟือที่จะพัฒนาตัวเองหลังจากทั้งหมด… ผมมั่นใจเลยว่าคุณสมบัติและรอยยิ้มที่ชนะเลิศเหล่านั้น เป็นส่วนหนึ่งของงานวิจัยของพวกเขา เกี่ยวกับการที่จะสนิทกับผู้คนอย่างไรอย่างมีประสิทธิภาพ แทนที่จะพูดแบบนั้น มนุษย์น่ะเป็นคน ที่สนับสนุนเรื่องแบบนั้น
แต่ เผ่าหลักๆที่ใช้ชีวิตอยู่ในเอมไพร์นี้คือมนุษย์หลังจากทั้งหมด? แต่ผมได้เห็นเอเลี่ยนมาพอสมควร หลังจากไปเดินหลายที่ที่เราไปเยือนก่อนหน้านะ พวกเผ่าเหล่านั้น แต่ละคนมีประเทศในเอมไพร์ ที่มีเฉพาะสายพันธุ์พวกนั้น ปกครองอยู่ระดับบนๆด้วยมั้ย? ผมค่อนข้างจะสนใจแล้วสิตอนนี้
ผมใส่เสื้อฮู้ดเมื่อว่ายน้ำไม่ได้ ผมจึงถอดมันออก และแขวนอยู่บนที่เก้าอี้ชายหาด ลมทะเลแปรงผิวของผม แน่นอนว่ารู้สึกดีจริง
มันจะอันตราย ที่จะไม่ออกกำลังกายเตรียมตัว ก่อนที่จะลงไปในน้ำผมเลยเริ่มยืดร่างกาาย มันสำคัญจริงๆ ที่จะยืดร่างกายก่อนที่จะว่ายน้ำ พวกคุณ ผมจะลดความเป็นไปได้ที่อุบัติเหตุทางน้ำจะเกิดขึ้น
ผมรู้สึกถึงบางสายตา ชี้มาสู่ผม ผมหันไปเพื่อที่จะเห็นเมดดรอยด์ทั้งหลายดูหุ่นของผม อะไรเธอ? อย่าบอกนะว่า เมดดรอยด์เหล่านั้น สนใจในเรือนร่างของผมหรือบางอย่าง? สายตาเหล่านั้นมันลึกลับจริง…… โอ้ ยังไงซะ ผมไม่คิดว่าผมจำเป็นต้องถือสาพวกเธอไม่ว่ายังไง
ผมยืดตัวเสร็จและรอให้สาวๆมา ไม่นานมีมิและคนอื่นๆก็มาถึง ฟุมุ…… พวกเธอทั้งสามใส้เสื้อฮู้ดแค่เหมือนผมเลย นั่นมันตัดสินใจดี มันค่อนข้างอุ่นอยู่ตอนนี้ แต่มันอาจจะหนาวเมื่อพระอาทิตย์ลงลับเส้นขอบฟ้า หลังจากที่ไปว่ายน้ำด้วยเหมือนกัน
“ขอโทษที่ทำให้นายรอ”
“มันโอเค ยังไงชั้นก็ไม่ได้ใช้เวลาเปลี่ยนเสื้อผ้ามาก ให้มั่นใจ ว่าออกกำลังกายก่อนจะลงน้ำนะสามคน มันจะแย่ถ้าพวกเธอตะคริวกินกันน่ะ”
“ชั้นมั่นใจว่าเราจะถูกช่วยทันทีถ้าเราได้ตะคริวกิน และเริ่มจมที่นั่น น่าจะมีบอทช่วยเหลือจำนวนนึงแสตนบายอยู่ในน้ำแล้ว
“ใช่ ควรจะมีน่ะใช่ แต่การจมน้ำ ยังเป็นประสบการณ์ที่น่ากลัวนะรู้ป่ะ”
“ใช่ หนูก็คิดว่าอย่างนั้น ฮิโระซามะ หนูขอพี่ช่วยยืดร่างกายหน่อยได้มั้ยพี่?”
“ให้พี่ช่วยเรื่องนั้นเหรอ…? อืมโอเค”
มีมิเอลม่าและคริส แต่ละคนถอดเสื้อฮู้ดออก และแสดงเรือนร่างที่ห่อหุ้มด้วยชุดว่ายน้ำ
“อืม… มันเป็นยังไงคะ?”
“มัน มหั้ศศศศจั่น!”
มีมิถามผมว่าผมคิดยังไง เกี่ยวกับชุดว่ายน้ำน้องเค้าอย่างเขินๆ พร้อมด้วยทั้งสองมือไพล่หลัง มีมิใส่บิกินี่สองชิ้น ที่มีดีไซน์ที่เรียบง่าย มันเป็นสีขาวที่มีขอบสีดำ
มันอยู่นี่แย้วววววววว! มันแค่สวยงามอย่างแน่นอนจริงๆเล้ย ไม่มีความจำเป็น สำหรับคำที่ไม่สำคัญอีกแล้ว นะโม นะโม
“ทำไมพนมมือภาวนาล่ะนั่น…?”
เอลม่าดุผม ในน้ำเสียงที่โกรธๆ เมื่อเธอเห็นผมบูชารูปลักษณ์ชุดว่ายน้ำของมีมิ โอ้เอาน่า ภาพที่สวรรค์นี้ ไม่ใช่บางอย่าง ที่คุณได้โอกาสเห็นกันบ่อยๆนะ ดังนั้น เว้นให้ผมที่นี่หน่อยนะ หรือแทนที่จะพูดเรื่องนั้น เธอไม่คิดว่าเรือนร่างนั้น มันเป็นร่างแห่งปาฏิหาริย์เหรอ? น้องเค้าค่อนข้างที่จะเตี้ย แต่บะลั่กคั่กนั้นมีระดับของมันเองเลย มันแค่เป่าใจกระจายจริง!
“อย่าดูแค่มีมิสิ! มองชั้นด้วย!”
“โอ้ยโอ้ยโอ้ย!”
เอลม่า หันสายตาผมเข้าหานางด้วยกำลัง
“โฮ่ว”
“อะไร? การตอบสนองนั้นมันอะไรกัน?”
“ป่าว ชั้นแค่คิดเกี่ยวกับที่เธอ เรื่อนร่างของเธอน่ะ ผอมเพรียว ฝึกมาอย่างดี และสวยงามเพียงใด เอลม่า”
เอลม่า ใส่ชุดว่ายน้ำประเภทกีฬาสีดำ เกราะหน้าอกของเธอ แน่นอนว่าเทียบไม่ได้เลยกับมีมิ นี่ คือความเป็นจริงที่น่าเศร้า อย่างไรก็ตาม เส้นเรือนร่างของนาง โดยเฉพาะเอวและสะโพก นั้นเป็นงานศิลปะที่บริสุทธิ์ผุดผ่องและประเสริฐ
“นี่มันก็มหัศศศศศจั่น!”
ผมก็จบ ที่การบูชารูปสวรรค์ของเอลม่า แต่นางตีหัวผมในการตักเตือนนะ ทำไมกันล่ะ?
“อ-อืม แล้วเกี่ยวกับชุดว่ายน้ำหนูล่ะคะ?”
ผมได้ยินคริสเรียกออกมา ผมเลยหันไปหาน้องเค้า
“เอ่อ ไม่ใช่ว่านั้น… มันรสนิยมฉพ้อ-เฉพาะมากไปนิดหน่อยเหรอ?”
ทำไมน้องเค้าใส่ชุดว่ายน้ำโรงเรียนญี่ปุ่นกันล่ะ และมันเป็นรุ่นเก่าสีน้ำเงินด้วย แม้แต่มีส่วนสีขาวที่หน้าอกที่ชื่อของน้องเค้า 『คริส』 เขียนอยู่ และทำไมมันเขียนในฮิรากานะกันวะ? นั่นมันสมควรเป็นการเขียนตัวอักษรโบราณ หรืืออะไรบางอย่างเหรอไง?
“ม-มันเหมาะกับหนูมั้ยคะ?”
“ใช่เลย มันเหมาะกับน้อง ในความเป็นจริง มันเหมาะกับน้องมากเกินไปเลยล่ะ”
ผมรู้สึกว่า ผมได้เห็นภาพของคุณตำรวจที่เดือดดาลจะวิ่งเข้ามาใส่ผม ถ้าผมแทะโลมคริสต่อไป ผมหมายถึง ค’ม่อน สาวน้อยผมดำนิล ผมทรงเจ้าหญิง ใส่ชุดว่ายน้ำโรงเรียนแบบเก่าเหรอ? มันเลี้ยงรสนิยมมบางอย่างมากเกินไปแล้ว! และชื่อคริสติน่าน่ะ เป็นชื่อที่ออกตะวันตก แต่คุณสมบัติของน้องเค้า มันญี่ปุ่นอย่างสิ้นเชิงเลย ไม่ใช่ว่านี้ มันสมบูรณ์แบบมากเกินไปสำหรับเหตุบังเอิญเหรอไง? เมื่อมาคิดดูแล้ว ผมได้พบกับบริษัทจำนวนหนึ่งในมิตินี้ ที่มาพร้อมชือฟังดูภาษาญี่ปุ่น…… พวกเขาใช้ตัวอักษร และตัวอัักษรญี่ปุ่นเพื่อที่จะเขียนชื่อพวกเขาด้วย ดังนั้นนั่นมันหมายถึงจริงๆแล้วโลกมีอยู่ในมิตินี้ด้วยเหรอ?
“มาเร็ว เริ่มยืดตัวกัน น้องจับคู่กับพี่นะ มีมิ”
“ได้ค่ะ เอลม่าซัง”
“ฮิโระซามะ ถ้าพี่จะพอใจ”
“จ้า”
และดังนั้น ผมช่วยคริสออกกำลังกายยืดตัว อย่างไรก็ตาม
“จริงแล้วน้องค่อนข้างจะตัวอ่อนนะ คริส”
“ยังไงซะ ค่ะ หนูมีความมั่นใจในความตัวอ่อน ดันหลังหนูจากข้างหลังได้มั้ย ฮิโระซามะ?”
“จ้ะ”
เมื่อผมดันหลังน้องเค้า คริสแยกขาออก ถึง 180 องศาเต็มๆ ร่างกายท่อนบนของน้องเค้า เรียงกับพิ้นอย่างสมบูรณ์แบบ เธอเล่นโยคะ หรือซักอย่างงั้นเหรอ?
มีมิและเอลม่า ก็ค่อนข้างที่จะตัวอ่อนด้วย มีมินั้นไม่ได้ตัวอ่อนขนาดนี้ เมื่อตอนแรกที่น้องเค้าขึ้นกฤษณะ แต่การออกกำลังกายรายวันและการยืดตัวของน้องเค้า ในห้องฝึก เพิ่มความฟิตร่างกายของน้องเค้าอย่างช้าๆ และผลของมันแสดงออกมาให้เห็นตอนนี้ แต่เอลม่าน่ะ ดูค่อนข้างนักกีฬาและตัวอ่อนตั้งแต่แรกเริ่มนะ
ผมเหรอครับ? ผมค่อนข้างจะตัวแข็ง เมื่อผมมาที่นี่แรกๆ เนื่องด้วยวิถีชีวิตเก่าของผม แต่ ตั้งแต่ได้ใช้เวลามากมาย ออกกำลังกายในห้องฝึก ผมก็พัฒนาไปเยอะด้วยเหมือนกัน
“โยช! ตอนนี้เรายืดตัวกันเสร็จแล้วนี่ เอาเลยแล้ว– เอ่อ จริงๆแล้วน้องรู้ว่าจะว่ายน้ำยังไงมั้ย มีมิ?”
“จริงๆแล้วนี่เป็นครั้งแรกของหนูที่หนูลองมัน”
“แล้วเธอล่ะ เอลม่า?”
“ชั้นว่ายเป็น ไม่มีปัญหา”
ผมพยักหน้า หลังจากที่ได้ยินคำตอบของเอลม่า และหันไปหาคริส
“หนูก็สามารถที่จะว่ายได้ค่ะ”
“เข้าใจแล้ว โอเคงั้น ตอนนี้ สอนมีมิว่าจะว่ายยังไงก่อนเถอะ”
“นั่นจะเป็นสำหรับสิ่งที่ดีที่สุด แต่ก่อนหน้านั้น ทำไมเราไมทาครีมกันแดดก่อนล่ะ?”
“ใช่ พูดถูกเลย เฮ้!”
ผมเรียกไปหาพวกเธอ ละเมดดรอยด์ถือตะกร้า และเดินมาหาเรา
“ค่ะ ต้องการอะไรคะ เซอร์?”
“มิโระพูดว่ามีครีมกันแดดเตรียมมาให้เราแล้ว ช่วยเอาพวกมันมาที่นี่ทีได้มั้ย?”
“แน่นอน ถ้าท่านต้องการ เราก็มอบอุปกรณ์ว่ายน้ำ เช่นยางลอยได้ด้วยค่ะ”
“โอ้ นั่นฟังดูดีนะ เอานั่นให้เราด้วยถ้าอย่างนั้น”
“ค่ะ ได้โปรดปล่อยหนูได้เลยค่ะ เรามีครีมกันแดดหลายประเภทที่มีอยู่ เรามีประเภท ครีม เยลลี่ โลชั่น และสเปรย์ค่ะ”
“……ผลมันต่างอะไรกันมั้ย?”
“ไม่มีค่ะ พวกมันทั้งหมดเลี่ยงผิวไหม้ได้ ยังไงซะ พวกมันรู้สึกต่างกัน เมื่อทาลงผิวพรรณค่ะ”
“เข้าใจแล้ว”
ผมลองแต่ละแบบบนหลังมือ เพื่อจะดูว่ามันรู้สึกยังไง เมื่อเอามาทาผิว หืม ผมคิดว่าประเภทโลชั่น รุ้สึกดีที่สุดหลังจากทั้งหมด มันก็ทาง่ายด้วย มีมิเลือกประเภทโลชั่นเหมือนผม ระหว่างที่คริสและเอลม่า เลือกประเภทครีม
“โอเค ถ้างั้น ช่วยกันใส่ครีมกันแดดมั้ย? เพราะท้งหมด เราเอื้อมไปถึงหลังไม่ได้”
“ชั้นจะช่วยมีมิละกันถ้างั้น เพราะยังไง เราก็มีครีมกันแดดแบบเดียวกัน”
“ค่ะ หนูจะทามันบนฮิโระซามะด้วยเหมือนกัน”
“……บางที มันจะดีกว่า ถ้าเราเลือกประเภทโลชั่นด้วย”
“……เราพลาดแล้วล่ะ”
“มันไม่เหมือนว่าผลมันต่างกันนะ เธอเลยแค่ใส่ได้มากเท่าที่เธอต้องการ……”
เดี๋ยว เมื่อมาคิดดูแล้ว โลชั่นกันแดด จริงๆแล้วเป็นของตายสำหรับอีเว้นท์แบบนี้นี่ ใช่มั้ย? ไม่ว่าจะแบบไหน ถ้าพวกเธอเลดี้อยากจะจับตัวผม จับมากได้เท่าที่ต้องการเลย ผมจะไม่ถือซักนิดนึง แต่พยายามอย่าไปจับตรงที่จั๊กจี้นะ ได้โปรด
“ถ้าอย่างนั้นมาเริ่มกันเถอะ ชั้นได้ปูผ้าปูแล้ว เอาเลยแล้วนอนลงสิ”
“อาย อาย”
เอลม่า นำผ้าปูออกมาจากตระกร้า และปูมันบนพื้น ผมขึึ้นไปบนมันอย่างเชื่อฟัง ไม่นานหลังจากนั้น ผมรู้สึกถึงความรู้สึกเย็นสัมผัสกับหลังผม ถ้าอย่างนั้น พวกเธอได้เริ่มทาโลชั่นกันแล้ว
“หลังกว้างจัง ฮิโระซามะ”
“ใช่ มันกว้าง ไม่ใช่เหรอ? และเค้าค่อนข้างสูงด้วย”
“เอลม่าตามการสังเกตของคริส ความรู้สึก ของมือที่คืบคลานที่หลังผม ค่อนข้างที่จะรู้สึกจั๊กจี้ มือเล็กๆ ที่ได้ลูบสะบักขวาผมอยู่นั้นควรี่จะเป็นของคริส เอลม่าลูบเอวผม และมีมิลูบคอและไหล่ของผม
“นั่น เราทาหลังเสร็จแล้ว พลิกตัว ได้โปรด”
“เอ่อ พี่จะใส่โลช่นกันแดดตรงตัวพี่เอง”
“มันจะยังดีกว่า ที่จะให้คนอื่นทามันแทนที่จะทาด้วยตัวเอง เพราะทั้งหมด มีโอกาสที่จะพลาดบางจุดไป มันจะซวยถ้านายผิวไหม้ ถูกป่าว?”
“มืม เดาว่างั้น”
มันเหมือนที่เอลม่าพูดเลย มันจะซวยจริงๆถ้าผมปล่อยว่างไว้ และผิวไหม้ ผมหันอย่างเชื่อฟัง และให้พวกเธอทำต่อกัน
“ว-ว้าว……! กล้ามท้องพี่เค้า…”
“เพราะทั้งหด ฮิโระซามะใช้เวลาออกกำลังกายมาในห้องฝึกน่ะ”
“นี่่มันรู้สึกดีพอดีเลย ชั้นหวังว่านายรักษาหุ่นอย่างนี้ไว้ได้นะ”
“เอาน่า สาวๆ……”
คริสเริ่มลูบกล้ามท้องของผม ด้วยหน้าที่แดง และสีหน้าที่หลงๆ เอลม่าหยิบแขนของผม และเริ่มทาดโลชั่นใส่มัน มีมิทำงานที่คอผมและไหปลาร้า ด้วยอารมณ์ที่ออกมาว่าตั้งใจ ยกเว้นเอลม่า มีมิและคริส จริงๆแล้วลืมเหตุผลจริงๆที่จะทาโลชั่นกันแดดกันเหรอ?
“นั่น เสร็จละ”
“ขอบคุณ แต่มันค่อนข้างรู้สึกว่าเอลม่าจริงจังอยู่คนเดียวที่นี่นะ”
“ห-หนูก็ทำมันอย่างจริงจังนะคะ!”
“ห-หนูด้วย!”
“เอ่อ เข้าใจแล้ว โอเค้างั้น ชั้นจะทาครีมกันแดดให้หนูต่อ ชั้นจะปล่อยคริสไว้ให้เธอนะ เอลม่า”
“โอเค”
เอลม่านั่งลงที่ผ้าอีกผืน และเริ่มทาครีมที่หลังคริส มีมินอนลงบนผ้าที่ผมใช้ก่อนหน้า
“ด-ได้โปรดเอาเลยค่ะพี่”
“ปล่อยพี่ได้เลย”
ผมปลดสายบิกินี่ของมีมิ
“ฟุเออ่ะ!?”
“เอ่อ พี่ต้องทานี่อย่างทั่วถึงน่ะ รู้มั้ยสายมันจะเข้ามาขวางทาง
“จ-จริงด้วย ไม่ใช่เหรอ”
ตั้งแต่ทีแรก เราเห็นเราเปลือยกายกันเยอะแล้ว… ผมเดาว่า น้องเค้ารุ้สึกว่า นี่มันบางอย่างที่ต่างออกไป หือห์ ผมกลับมาโฟกัสตัวผมเอง และเริ่มทาโลชั่นกันแดดบนหลังมีมิ
“นึมม……!”
“มันรู้สึกเย็นนิดหนอย ดังนั้นอาจจะตกใจตอนแรก พยายามทนกับมันหน่อย จนกว่าพี่จะเสร็จนะ โอเค๊?”
“มืม โอเค แต่มือของฮิโระซามะอุ่นจริงๆนะ”
ผมทาโลชั่นบนหลังของมีมิ มืม ผิวพรรณน้องเค้าแน่นอนเลยว่าเด้งๆและนุ่มๆ มันรู้สึกเรียบลื่นด้วย มันรู้สึกต่างไปจากปรกติ เนื่องจากโลชั่น
แต่ผมเป็นคนที่เก็บความใจเย็นไว้ได้ ผมทาโลชั่นอย่างเท่าๆกันบนหลังของมีมิอย่างซีเรียส จากนั้นผมไปที่ไหล่ แขน คอ และหลังหูของน้องเค้า
“ต่อไปเป็นท่อนล่าง
“ม-มันรู้สึกค่อนข้างน่าอายอ่ะ”
ผมแก้สายบิกินี่ท่อนล่าง และทาโลชั่นของผมต่อ จริงๆเลยที่มีมินั้น… มืม ผมอธิบายมันยังไงดีล่ะ? น้องเค้าเป็นเจ้าของของเรือนร่างที่น่าประทับใจอะไรอย่างนี้ น้องเค้าอยู่ฝั่งผอมๆไปนิดหน่อย เมื่อครั้งแรกที่น้องเค้าขึ้นยาน แต่เมื่อหลังจากได้กินอย่างดีๆ และทำการออกกำลังกายรายวัน เรื่อนกายได้เติมเต็มอย่างงดาม ตัวน้องเค้าเอง ดูเหมือนว่าอยากที่จะลดน้ำหนักมากกว่านี้ แต่ผมคิดนะวาทรงหุ่นปัจจุบันของน้องเค้า มันเพอร์เฟกต์อยู่แล้ว
มันมีค่า ที่จะแอบปรับเซ็ตติ้งของเอไอเทรนเนอร์ของยิมของมีมิ! ผมจะให้น้องเค้าเก็บทรงหุ่นนี้ไว้จากตอนนี้ไป หน้าอกน้องเค้าน่าทึ่ง แต่บั้นท้ายของน้องเค้าก็ค่อนข้างรู้สึกว่าเป็นบางอย่างด้วย
“โอเค พี่เสร็จแล้ว”
“ขอบคุณมากๆค่ะพี่”
“ต่อไปเป็นข้างหน้าถ้างั้น”
“เอ๋……? อ-โอเค”
หน้าของมีมิเปลี่ยนเป็นแดง แต่น้องเค้าหันกายมาอย่างเชื่อฟัง อุปกรณ์หน้าอกที่เด้งอยู่ ต่อสายตาของผมนั้น เป็นอาวุธที่ถึงตายและงดงาม พวกมัน ออกมาจากชุดว่ายน้ำท่อนบนแล้ว และมันทำการทำงานดั้งเดิมของมันไม่ได้แล้ว ผมมีแรงกระตุ้น ที่จะคุกเข่าหน้ามัน และเริ่มบูชา แต่ถ้าผมทำ ผมพนันว่าเอลม่าจะมาเตะหลังหัวของผม ผมจึงแข็งใจ และโฟกัสกับงานของผม ในการทาโลชั่น ผมหน้าจะทำสีหน้า ที่คล้ายกับบุดดา เมื่อท่านนั้นตรัสรู้ ไม่ต้องสงสัยเลย
“นื้มมมมม!”
มีมิส่งเสียงที่ยั่วใจออกมา เมื่อผมเริ่มทาโลชั่น น-นะนี่เป็นการทดสอบจากพระเจ้าหรือ……!? เมื่อมาคิดมันดูแล้ว ผมได้งดจากการทำอะไรแบบนี้ ตั้งแต่คริสมาขึ้นยาน จงสงบ สัตว์ป่าในใจฉันเอย! มันยังไม่ใช่เวลา ที่เจ้าจะมาสิงสู่ตอนนี้!
โดยใช้กำลังใจทุกออนซ์ ผมสามารถ ที่จะทำให้สัตว์ป่าในหัวใจของผมสงบได้แบบเฉียดฉิว และสำเร็จในการทาโลชั่น ทั้งเนื้อทั้งตัวของมีมิ อย่างไรก็ตาม พลังใจของผมมันลดหายไปหมดแล้ว เนื่องจากความเข้มข้นของศึกก่อนหน้านี้
“ฮิโระซามะ?”
“ห-ให้พี่ได้พักก่อนนะ”
มีมิใส่ชุดว่ายน้ำของน้องเค้ากลับไป และเรียกออกมาหาผม แต่ผมนั่งลง และเริ่มนั่งสมาธิแล้ว ผมต้องใจเย็นลง ในหลายๆความหมาย ใช่ ในหลายๆความหมาย นั่นใช่แล้ว! ให้ผมนึกภาพหน้า ของลุงพนักงานต้อนรับที่เทอร์เมนไพร์มนะ
“แค่นายทำอะไรอยู่กันวะ…?”
“ออุ… ให้หนูอีกไม่กี่ปี แล้วหนูจะ…ไม่ บางทีถ้าหนูใช้เครื่องกำหนดค่า หนูก็จะได้อะไรแบบ……”
เอลม่าถอนหายใจอย่างโกรธเคือง ระหว่างที่คริสจับหน้าอกของน้องเค้า และพึมพำเบาๆ ผมไม่รู้จริงว่าเครื่องกำหนดค่าคืออะไร แต่พี่คิดว่าดีกว่าที่น้องจะไม่ใช่มันนะ คริส ได้โปรดแค่อยูแบบที่น้องเป็นอยู่เนี่ยแหละ
“ขอบคุณที่รอค่ะ เราได้เตรียมหลายอย่าง เพื่อให้พวกท่านทั้งหมด”
ระหว่างที่ผมยุ่งกับการนั่งที่พื้นและทำสมาธิ เกี่ยวกับความลับของจักรวาล เมดดรอยดทั้งสาม ขนยางลอยหลายประเภทกลับมา มีแบบสแตนดาร์ดทรงโดนัท และบบที่ใหญ่เท่าเรือเล็กๆ แบบปลาโลมา แบบฉลาม และแบบอื่นอีกหลายแบบ ผมเกทโลมานะ แต่ทำไมฉลามล่ะ? แต่มันไม่เป็นไรหรอกนะ
“ของเหล่านี้ สามารถให้นาย มีความสุขกับการลอยเหนือน้ำได้ แม้ว่าจะว่ายน้ำไม่เป็น ใช่มั้ย?”
“นั่นใช่แล้ว ชั้นคิดว่ามันจะได้เล่นสนุก โดยการใช้ทรงโดนัทสแตดาร์ดก่อน”
“หนูก็อยากใช้นี่เอง”
คริสนำยางลอยทรงฉลามไปสำหรับตัวน้องเค้าเอง เอลม่าเลือกทรงโดนัทสแตนดาร์ด
“ฮิโระซามะพี่คิดว่าหนูควรจะเลือกแบบไหนดีพี่?”
“สำหรับผู้เริ่มต้นเหมือนหนู พี่ว่ายางลอยทรงโดนัทจะดีที่สุด”
มีมิหยิบยางลอยทรงโดนัทอีกอันขึ้นมา ที่มีขนาดเล็กกว่าเอลม่านิดหน่อยเพื่อตัวน้องเค้าเอง อันที่เอลม่าเลือก จะทำให้ก้นยื่นออกมา เมื่อนั่งอยู่บนมัน
“พี่จะไม่ใช้ซักอันด้วยเหรอ ฮิโระซามะ?”
“พี่ไม่เป็นไรสำหรับตอนนี้น่ะ บางทีพี่จะใช้อันนึงทีหลัง”
จริงๆแล้วผมคิดว่าจะประกบติดกับมีมิ และมอบแต้มการวายน้ำให้น้องเค้า
“โอเคถ้าอย่างนั้น ไปเล่นกันเถอะ ทุกคน!”
และดังนั้น เราเริ่มกิจกรรมว่ายน้ำกัน มันเป็นซักพักแล้ว ตั้งแต่ที่ผมมาเล่นในทะเล ผมก็เลยค่อนข้างที่จะสนุกด้วยความยินดี
เป้าหมายเดือน 9/66
ค่าเน็ต 0/200
กาแฟ 0/300
คอมใหม่ 0/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook
