ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 82 เล่ม 3 สิ่งมีชีวิตทะเล……เหล่าสิ่งมีชีวิต!
82 เล่ม 3 สิ่งมีชีวิตทะเล……เหล่าสิ่งมีชีวิต!?
“นั่นอร่อยมากเลย……!”
“พี่ดีใจที่หนูชอบมัน มันไม่ดีที่จะทำกิจกรรมออกแรง อย่างการว่ายน้ำ ทันทีหลังจากที่กินข้าว ดังนั้น พักเล็กน้อยก่อน เพื่อให้อาหารมันสงบในท้องก่อนนะ”
เราให้เมดดรอยด์ทำความสะอาด หลังจากมื้ออาหาร และเราตัดสินใจ ที่จะไปเอนกายกันบนเก้าอี้ชายหาด เพื่อการพักหลังจากมื้ออาหาร เรื่องราวเกี่ยวกับการที่ตะตริวกินท้อง เมื่อคนหนึ่งไปว่ายน้ำ หลังจากที่เพิ่งกินเสร็จมันเรื่องหลอกลวง แต่มันจริงที่ว่าคุณจะรู้สึกไม่ค่อยสบายตัว เมื่อว่ายน้ำขณะที่อิ่มๆ เนื่องด้วยแรงดันของน้ำ และนั้นเป็นอันตรายได้ ในบางสถานการณ์ และย้อนของที่กินเข้าไปออกมาจากท้องของคุณได้ เพราะเหตุนั้น มันเลยไม่ได้ฟังดูเหมือนประสบการณ์ที่น่าพึงพอใจเลยซักนิด
“นั่นมันเป็นมื้อที่ยอดเยี่ยม หนูแทบไม่เชื่อเลยว่า พี่มีทักษะแบบนั้น”
“เหมือนที่พี่พูด ทั้งหมดที่พี่ทำคือย่างอาหาร ทุกคนทำมันได้แค่จากการฝึกนิดหน่อย ทั้งหมดที่หนูต้องทำคือทำให้มั่นใจว่าหนูไม่ย่างอาหารนานเกินไป โรยมันด้วยเกลือและพริกไทย และกินมันกับซอสบางอย่าง มันค่อนข้างที่จะง่ายนะ จริงๆ และพี่ไม่คิดว่าาบางอย่าเรียบง่ายขนาดนั้น เรียกว่าทำอาหารได้”
“พี่รู้เทคนิคทำอาหารที่ซับซ้อนกว่านี้เหรอ ฮิโระซามะ?”
“พี่ทำได้ ตราบใดที่พี่มีวัตถุดิบและเครื่องปรุงที่เหมาะสม”
เพราะทั้งหมดผมได้อยู่คนเดียวมาค่อนข้างจะนานกลับไปที่โลก แต่ทำอะไรอย่างดาชิ นิโบชิและคอนบุ ที่ใช้สำหรับน้ำซุปมันเหนือทักษะการทำอาหารของผมไปหน่อย แต่ผมยังปั่นเครื่องเทศและทำแกงกะหรี่ได้นะ
“ถ้าอย่างนั้น หนูอยากจะให้ฮิโระซามะ ทำอาหารให้เราคืนนี้!”
“เราเพิ่งกินข้าวเที่ยง แล้วหนูคุยเเกี่ยวกับข้าวเย็นแล้วเหรอ…… ไมว่ายังไง พี่แม้แต่ทำนั่นได้ด้วยเหรอ?”
“ค่ะ แขกของเราบางคน ยืนกรานว่าจะกินแต่จานอาหาร ที่เชฟส่วนตัวของพวกเขาทำ ดังนั้น เรามีวัตถุดิบและอุปกรณ์ทำอาหาร เตรียมพร้อมไว้รับรองพวกเขาค่ะ”
“นั่นใช่แล้วค่ะ ขุนนางอิมพีเรียล โดยเฉพาะคนเหล่านั้นที่มีจุดยืนสูง ว่าจ้างเชฟส่วนตัวของตัวเองบ่อยครั้ง เพื่อเป็นสัญญานบ่งบอกสถานะของพวกเค้าเอง หนูเชื่อว่ารีสอร์ตนี้นำบริการเหล่านี้มาใช้ เพื่อที่จะรับรองความต้องการของขุนนางเหล่านั้นค่ะ”
เมดดรอยด์ยืนยัน ว่ามันเป็นไปได้สำหรับแขก ที่จะทำอาหารด้วยตัวพวกเขาเอง และคริสตามมา ด้วยคำอธิบายของน้องเค้าเอง เข้าใจแล้ว ดังนั้นมันเป็นอย่างนั้น โอเคถ้างั้น เดาว่าผมจะปรึกษามันกับเมดดรอยด์ เพื่อที่จะตัดสินใจ ว่าจะใช้วัตถุดิบอะไรสำหรับข้าวเย็น หลังจากที่ปรึกษากับเมดดรอยด์ เธอก็เสนอความช่วยเหลือให้ผมหลังจากนั้น
“เราทำอะไรกินดีล่ะงั้น…? ยังไงซะ เพราะพี่ทำมันอยู่ดีไมว่ายังไง ไมใช่มันจะดีกว่าที่จะลุยเต็มที่เลยเหรอ?”
ปลาต้มดีมั้ย…? ม่ายอ่ะ สาวๆอาจจะไม่คุ้นชิน กับการกินปลาที่มีก้างเยอะๆในเนื้อ ผมจินตนาการได้เลยว่ามีมิ ผู้ที่กินแค่เนื้อปลาสังเคราะห์ จากทำอาหารออโต้ น้ำตาเล็ดเพราะก้างปลาคิดคอ ผมทำซาชิมิดีมั้ย…? แต่ปลาในดาวเคราะห์ๆนี้จริงๆแล้วกินเป็นซาชิมิได้มั้ย? เดาว่าผมแค่จะถามทีหลัง
ดังนั้น จานหลักเป็นซาชิมิและของทอดชั่วคราว ผมไม่รู้ว่าเนื้ออะไรที่พวกเธอมีกัน แต่ผมควรจะสามารถทำทงคัตซึหรือคาราเกะได้ ถ้าพวกเธอมีหมูหรือไก่ เพราะผมมีแผนที่จะทำซาชิมิและของทอด ผมอยากจะได้ข้าวเพื่อจะกินกับพวกมันด้วยเหมือนกัน ผมสงสัยว่าพวกเธอมีข้าวอยู่พร้อมกันมั้ย? มันจะดีกว่า ถ้าพวกเธอมีหม้อหุงข้าวด้วย… ผมจะถามเมดดรอยด์เกี่ยวกับมันด้วยเหมือนกันซุปมิโซะจะทำให้ครบมื้อ พวกพวกเธอมีมิโซะกันมั้ยนะ?
“ชั้นมีบางคำถามสำหรับพวกเธอน่ะ”
“ค่ะ เชิญเลย”
ผมดำเนินการถามเกี่ยวกับวัตถุดิบ และอุปกรณ์ททำอาหารที่พวกเธอมีพร้อมอยู่ และเมดดรอยด์มอบคำตอบแบบละเอียดมา มันดูเหมือนวัตถุดิบที่ผมต้องการทั้งหมดนั้นมีพร้อม พวกเธอไม่มีหม้อหุงข้าว แต่พวกเธอเสนอที่จะเสิร์ฟข้าวหุงใหม่ๆให้แทน
“ขอบคุณที่ตอบนะ มันมีรายละเอียดจริงๆ”
“หนูดีใจ ที่ได้บริการค่ะ”
“น่าทึ่ง นั่นฟังดูเหมือนมืออาชีพเลยอ่ะ”
“ฮิโระซามะเป็นทหารรับจ้าง แต่เค้าก็เป็นเชฟที่มีทักษะด้วย ไม่ใช่เหรอคะ?”
“ยังไงซะ เมื่อเอาเบื้องหลังของฮิโระมาคิด ชั้นเดาว่าการที่เค้าทำอาหารเป็น ไม่ได้เอื้อมไกลหลังจากทั้งหมด…”
“พี่คุ้นเคยกับเบื้องหลังของฮิโระซามะหรือคะพี่ เอลม่าซัง?”
“นิดหน่อยน่ะ แต่พี่อยากจะเลี่ยงที่จะพูดเกี่ยวกับมัน อย่างเป็นอิสระนะ เพราะมันมันจะเสียมารยาทน่ะ”
มันดูเหมือนสาวๆคุยกันเกี่ยวกับบางอย่างด้วย ระหว่างที่ผมคุยยุ่งๆอยู่กับเมดดรอยด์ เกี่ยวกับข้าวเย็นตอนกลางคืน แต่ผมไม่ค่อยจะกระตือรือร้นที่จะพูดกับคริส เกี่ยวกับเบื้องหลังของผมจริงๆนะ มันไม่มีข้อดีมาก ที่จะคุยเกี่ยวกับมันกับเธอ และมันจะเกิดควาามเสี่ยงด้วยเหมือนกัน คริสดูเหมือนจะมีความเสน่หากับผมบางอย่าง แต่ไม่ว่าจะดูมันยังไง เธอนั้นยังเด็กกว่ามีมิ หรือไม่กันนะ? ผมยังไม่รู้อายุจริงๆของเธอ แต่ผมมั่นใจว่าเธอเด็กกว่า
หลังจากที่ผมทำการสั่งวัตถุดิบ สำหรับข้าวเย็นคืนนี้ เราลงน้ำอีกครั้ง
จริงๆแล้วผมอยากจะตกปลา และใช้อะไรที่ผมจับได้เป็นวัตถุดิบด้วยเหมือนกันแต่ผมมั่นใจว่ามีมิและคริสจะมาด้วยถ้าผมทำ และด้วยเสื้อผ้าตอนนี้ของเธอ พูดอีกอย่าง ชุดว่ายน้ำ จะเป็นอะไรที่ไม่สะดวกสำหรับกิจกรรแบบนี้ การมาที่แนวปะการังพร้อมชุดว่ายน้ำและรองเท้าแตะ จะไม่เป็นอันตรายต่อชีวิตคนหนึ่ง แต่ยังมีความเสียงที่จะได้รับบาดเจ็บ มันจะเป็นแบบนั้นมากขึ้น ถ้าคนหนึ่งได้ตกน้ำไปในจุดที่ไม่ดี
และดังนั้น เราเล่นน้ำทะเลกันต่อในตอนบ่าย
“โซ่่ยย! ฮ่าฮ่าฮ่า!”
“คย้าาาา! เอ้าคืนปาย!”
ผมสาดน้ำทะเลใส่มีมิและคนอื่นๆ และพวกเธอสาดผมกลับ หลังจากนั้น เราททำการว่ายน้ำเบาๆ เนื่องจากประสบการการใช้ยางลอยก่อนหน้า หรือบางทีอาจเป็นเพราะ ‘ที่ลอย’ ธรรมชาติทั้งสองของน้องเค้า มีมิ สามารถที่จะเชี่ยวชาญในการว่ายในน้ำ โดยไม่ต้องช่วยได้อย่างรวดเร็ว
เมื่อคุณได้เชี่ยวชาญการลอยตัวบนน้ำแล้ว เรียนรู้ที่จะว่ายน้ำนั้นมันจะค่อนข้างง่าย ผมอยากจะให้น้องเค้าชินกับการที่หน้าของน้องเค้าจมลงไปในน้ำ ดังนั้นผมสอนท่ากบให้กับน้องเค้าก่่อน เพราะทั้งหมดมันเป็นแบบที่จะอนุญาติให้คน ชินกับการว่ายน้ำไปในระดับสัญชาติญาน
“หนูว่ายน้ำได้! หนูว่ายน้ำได้แล้วตอนนี้!”
“นั่นน่าทึ่งนะ มีมิ! น้องเป็นคนเรียนรู้ไวจริง!”
ผมไม่ลืมที่จะชมน้องเค้า เพื่อสร้างความมั่นใจ ผมชมเธอเยอะมากมาย แม้ว่าเมื่อน้องเค้าสามารถที่จะเคลื่อนที่ไปข้างหน้าได้แค่สองเมตร เพราะทั้งหมด การพูดชมนั้นสำคัญ และไม่ว่ายังไง ตัวผมเองก็ไม่ได้ว่ายน้ำเก่งมากมายขนาดนั้น
มันสนุก ที่ได้เห็นน้องเค้าสุดเต็มที่เลย ช่าย มันค่อนข้างสนุก ผมแทะโลมหน้าอกลอยเหล่านั้นของน้องเค้าได้ ขณะที่มันลอยขึ้นลงในน้ำ มากเท่าที่ผมต้องการ แล้วก็ยังมีโอกาส มี ‘ความสัมพันธ์ทางผิวหนัง’ เหลือเฟือดว้ยเหมือนกัน ช่าย มันดี ดีมั่กๆ
“คคคุห์……”
“อย่าให้มันติดใจน้องมากเกินไปเลยน่า”
“ฮิโรซามะ ได้โปรดมองดูหนูด้วยสิ!”
ขณะที่ผมเฝ้าดูมีมิมว่ายน้ำที่หนึ่ง ที่คลื่นมันอ่อนโยนมากกว่า คริสเข้าหาและดึงแขนของผม
“ยังไงซะ เอ่อ เห็นป่ะคริส… พี่มีความรู้สึกตะหงิดๆ ว่าพี่จะโดนจับกุมตัว ถ้าพี่มองน้องใส่ชุดว่ายน้ำมากเกินไป”
เพราะทั้งหด มันเป็นชุดว่ายน้ำโรงเรียนคลาสสิคพร้อมด้วย 『คริส』 เขียนอยู่บนแถบที่บริเวณหน้าอก มันแค่อาชญากรชัดๆ ไม่ว่ายังไง แม้ว่าน้องเค้าจะใส่ชุดว่ายน้ำที่สแตนดาร์ดกว่านี้ ผมรู้สึกว่า ผมก็ยังจะโดนรายงาน ให้กับคุณตำรวจถ้าผมไปแทะโลมคริสอย่างไม่ยั้งมือ ใช่ มันค่อนข้าที่จะอันตราย
“เราเป็แค่พวกเดียวที่นี่ ดังนั้นแม้แต่ใครกันที่จะจับกุมตัวพี่?”
“เอ่อ มิโระไง?”
“นายจะไม่โดนจับ ถ้านายทำอะไร ในขีดจำกัดที่มีเหตุผล รู้มั้ย…”
เอลม่าปล่อยถอนหายใจ ยังไงซะ นั่นจริง นั่นจริง แต่… ทำตัวตื่นเต้นเต็มที่ หลังจากที่เห็นโลลิยังไม่บรรลุนิติภาวะในชุดว่ายน้ำ แค่ไม่รู้สึกถูกต้องน่ะ รู้ป่ะ และแน่นอนว่าผมจะไม่ทำตัวอย่างนั้น ไม่ว่าจะยังไง
“แต่มันรู้สึกไม่แฟร์จริง ที่ชั้นโฟกัสแค่มีมิ”
“นั่นถูกเลยค่ะ”
“มันดีที่นายสังเกต”
คริสและเอลม่าพยักหน้าเห็นด้วย คริสก็เรื่องนึงนะ แต่เธอก็อยากให้ฉันสนใจเธอมากกว่านี้ด้วยเหรอ เอลม่า เธอหันหน้าหนีด้วยหน้าที่แดง เมื่อผมพยายามจะสบตาเธอ
“……อะไรล่ะ? ไมใช่มันโอเคแค่นิดหน่อยเหรอไง?”
“ใช่ค่ะ ได้โปรดสนใจเราด้วยเหมือนกันนะคะ”
ผมพยักหน้ากับที่พวกเธอขอ แต่เพราะทั้งหมดผมมีแค่กายเดียวนะ
“โอเค งั้น ชั้นจะเริ่มกับคริสก่อนละกัน เธอช่วยดูมีมิในระหว่างนี้ได้มั้ยเอลม่า? เพราะทั้งหมดเธอเป็นคนเพิ่งหัด เมื่อมันเป็นเรื่องว่ายน้ำน่ะ”
“ชั้นเข้าใจแล้ว”
ความเป็นผู้ใหญ่ของเอลม่าส่องสว่างในเวลาแบบนี้ ผมปล่อยมีมิไว้กับเอลม่า และนำคริสไปสู่มุมยางลอย
“เราจะเล่นโดยใช้ยางลอยเหรอคะ?”
“ไม่ เป้าหมายพี่คือเจ้านั่นน่ะ”
สิ่งที่ผมชี้ คือเรือยางที่มีขนาด ที่ใส่คริสและผมได้ มันมาพร้อมกับพายที่เรียบง่ายในแต่ละข้าง ที่คุณใช้พายมันไปได้บนน้ำ และสิ่งที่น่าสนใจคือท้องเรือมันใส และคุณเห็นอะไรที่อยู่ใต้น้ำโดยตรง ระหว่างที่ขี่เรือยาง
“พี่มั่นใจเลยว่ามันจะสนุก ที่จะเห็นว่าอะไรอยู่ใต้น้ำ ระหว่างที่ขี่เรือนี้ คลื่นมันเบาเมื่อเทียบกับก่อนหน้าด้วย จังหวะเวลามันสมบูรณ์แบบเลยล่ะ”
“แน่นอนว่ามันฟังดูน่าสนุกค่ะ”
คริสพยักหน้าเห็นด้วยกับข้อเสนอของผม มันดูเหมือนเธอค่อนข้างจะสนใจด้วย
ผมยืมเรือมาจากเมดดรอยด์ลากมันลงน้ำ และให้คริสขึ้นเรือ
“พี่จะไม่ขึ้นเรื่อด้วยเหรอ ฮิโระซามะ?”
“พี่จะขึ้นมันทีหลัง แต่พี่จะดันมันลงไปในน้ำลึกก่อน”
ผมดันเรือพร้อมไปกับคริสที่ขึ่มันลึกเข้าไปในน้ำ และเรามาถึงส่วนที่ลึกเพียงพอแล้วในน้ำ
“มาดูกัน เราไปลึกจากชายหาดดีมั้ย?”
“ค่ะ”
ผมจับพายและพายเรือ ผมสามารถที่จะได้ความเร็วนิดหน่อย คริสนั้นตัวเบา แต่มันมีแรงต้านน้ำน้อยกว่าที่ผมคาดไว้ก่อนหน้า ซึ่งอาจจะเป็นเพราะวัสดุที่ใช้ผลิตเรือนี้ มันไฮเทคในแบบแปลกๆ เดี๋ยวก่อน นี่อาจจะะเป็นผลจากการฝึกรายวันด้วยเหมือนกัน ผมได้แรงเยอะมากกว่าที่ผมให้เครดิตตัวเองเหรอ?
“น่าทึ่ง ฮิโระซามะค่อนข้างแข็งแรงนะคะ”
“นี่มันไมได้ยากขนาดนั้น โอ้ เราออกมาค่อนข้างไกลแล้วนี่ ไม่ใช่เหรอ?”
เมื่อผมมองดูท้องเรือใส เราสามารถที่จะเห็นสิ่งมีชีวิตใต้น้ำแหวกว่ายของมันไปอยู่ ผมเ็นมันได้อย่างชัดจะ…… เอ๋?!?
“เอ่อ คริส รู้มั้ยว่านั่นอะไรน่ะ…?”
“นั่นเป็นปลาที่เรียกว่าแซลม่อนฟิลเลค่ะ”
“เข้าใจแล้ว……”
บางอย่างดูเหมือนชิ้นเนื้อปลาแซลม่อนเลย จริงๆแล้วมันว่ายไปของมันอยู่ข้างล่าง อะไรกันวะเนี่ย? มันเป็นสิ่งมีชีวิตนี่ยังมีชีวิตจริงๆอ่ะ? มันไม่ใช่แค่ชิ้นเนื้อปลานะ? ผมรู้สึกเหมือนผมจะบ้าไปเลย พวก อะไรที่ผมจะพูดแล้วนะ? เมื่อคุณจ้องมองลงไปในอบิส อบิสจจัองคุณกลับมา เอ๋? ความแตกต่างกันมันไม่เหมือนกันเลย? ขอโทษ ผมเสียความสงบไปแปปนึงน่ะ
“มีอะไรเหรอคะ?”
“ไม่ เอ่อ เราแค่เจอสิ่งมีชีวิตลึกลับ แค่ว่ายของมันอยู่”
มีปลาที่มีขาและใส่ถุงน่อยตาข่าย ปลาที่ท่อนล่างเป็นแมว… มีสิ่งีชีวิตทะเลประหลาดๆอยู่จำนวนนึ่ง ที่ไม่ได้ดดูว่าจะกินได้อย่างใกล้ๆเลย ว่ายกันของมันอยู่ในน้ำ ผมอยากจะตกปลาก่อนหน้านี้ แต่มันโอเคที่จะตกปลาที่นี่เหรอ? ไม่ใช่หลอดเลือดสติผมจะลดไปทีละน้อย ถ้าผมไปตกได้สิ่งประหลาดพวกนั้นเหรอ?
ระหว่างที่ผมมุ่นอยู่กับความคิดแบบนั้น ทันใดนั้น ผมก็เห็นนางเงือกที่งดงาม ที่ไล่พวกปลาดูประหลาดเหล่านั้นไป และเธอแม้แต่โบกไม้โบกมือมาหาผม โออออ้ แฟนตาซี……!
“นั่นนางเงือกดรอยด์ค่ะ ที่ทำหน้าที่เป็นเจ้าหน้าที่ดูแลความปลอดภัย มันต้องได้คอยดูเราในโอกาสน้อยๆที่เรืออาจจะคว่ำ”
“เข้าใจแล้ว”
ถ้าอย่างนั้น จริงๆแล้วนางเงือกเป็นสิ่งมีชีวิตไซไฟ นั่นดีจัง
“พวกเธอก็รับผิดชอบ สำหรับการรักษาสภาพแวดล้อมของมหาสมุทร และหาวัตถุดิบด้วย”
“หืม เป็นกลุ่มที่ค่อนข้างทำงานหนักเหมือนกันนะ… โอ้ ตรงนั้นมีฝูงปลาสวยๆอยู่ด้วยนั่นไง”
“พวกมันสวยจริงๆค่ะ… มีค่อนข้างจะเยอะเลย”
มีปลาเหมือนซาร์ดีน ด้วยกันกับปลาเขตร้อน แม้แต่ระกระเบนขนาดเท่ากับผ้ารองเท้า โอ้ แล้วก็ยังมีประเภทกุ้ง ที่เหมืออนกุ้ง แต่พวก นั่นมันใหญ่เบ้งจริง พวกมันไม่ใช่แค่ใหญ่เท่าล็อบสเตอร์ยักษ์ แต่ขนาดแข่งได้ดับแมวน้ำเลย
“พวกนั้นมันเป็นกุ้งที่ใหญ่นะคะ”
“ใช่ มันดูน่าอร่อยจัง”
“แต่มันดูน่ากลัวยังไงก็ไม่รู้นะคะ”
“”เอ๋?””
ผมและคริสแลกเปลี่ยนสายตา หลังจากที่ได้ยินคำพูดของกันและกัน น่ากลัวเหรอ…? ยังไงซะ มันค่อนข้างจะดูเหมือนแมลง ดังนั้นผมเดาว่าผมพอนึกออกว่าเธอมาจากไหน
“ถ้าอย่างนั้น น้องรู้สึกว่ากุ้งตัวขนาดนั้น มันน่ากลัวเหรอ……?
“เอ๋? ไม่ไม่คิดว่ามันน่ากลัวเหรอคะ? ไม่ใช่มันดูเหมือนว่า พวกมันจะกินเรา แทนที่จะกลับกัน?”
“โอ้ ใช่ เดาว่านะ พี่เข้าใจว่าน้องมายังไง แน่นอนว่ามันจะรู้สึกน่ากลัว ที่จะถูกโจมตีโดยพวกนั้นซักตัว”
เพราะทั้งหมด การโจมตีทีนึงจากหอย ที่ขนาดเท่านิ้วโป้ง ยังล้มคนได้ ถ้าเราโดนโจมตีด้วยกุ้งตัวขนาดเท่านั้น เราน่าจะถูกหักกระดูกอย่างน้อยๆ
“แต่หนึ่งในวัตถุดิบดิบที่ใช้ในตลับอาหาร มันสิ่งมีชีวิตเหมือนคริลล์นี่ ใช่มั้ย? ถ้าน้องคิดว่ามันเป็นบางอย่างคล้ายๆกัน แต่ตัวใหญ่กว่าหลายเท่า ไม่ใช่พวกมันจะดูน่าอร่อยเหรอ?”
“ม-มืมม…”
คริสเอียงหัวในความสับสน ดูเหมือนน้องเค้าไม่เกทมัน คุห์! ถ้าเป็นอย่างนั้น ถ้างั้นน้องไม่มีทางเลือกให้พี่แล้ว พี่จะให้น้องชิมซักตัวละกันถ้างั้น ผมเรียกนางเงือกดรอยด์ที่ว่ายอยู่ใต้เรา
“ค่ะ ให้หนูรับใช้อะไรดีคะ?”
“กุ้งใหญ่ตรงนั้นกินได้มั้ย?”
“ค่ะ แน่นอนว่าพวกมันสามารถรับประทานได้ หนูแนะนำให้ต้มพวกมันกับเกลือค่ะ”
“โอเคงั้น ชั้นอยากจะทำซักตัว สำหรับข้าวเย็นคืนนี้ ดังนั้น ช่วยเอามันมาให้เราหน่อยได้มั้ย”
“ค่ะ ได้โปรดรอซักครู่”
นางเงือกดรอยด์รับที่ผมขอ ดำลงไปในน้ำ และตรงไปที่กุ้งยักษ์ และเล็งฝ่ามือเธอใส่มัน และกุ้ดิ้นอยู่แป้ปนึง จากนั้นหยุดเคลื่อนไว เธอใช้ช้อตไฟฟ้าเพื่อฆ่ามันเหรอ? นางเงือกดรอยด์โบกไม้โบกมือให้เรา ด้วยมือหนึ่ง และถือกุ้งว่ายกลับกลับมา เราควรเอากุ้งไปเก็บไว้ที่ไหนก่อน จนกว่าจะค่ำ เพื่อที่ผมจะทำมันได้ตอนข้าวเย็น
“พี่รอคอยที่จะได้กินมันเลยล่ะ”
“ง-งั้นเหรอคะ……?”
“กุ้งน่ะอร่อยนะ รู้ป่าว มันมีสิ่งมีชีวิตทะเลหลายอย่างที่หน้าตาน่ากลัว แต่จริงๆแล้วอร่อยเมื่อเอาพวกมันไปทำกิน ดังนั้นพี่แนะนำให้ลองกิน โอ้ แต่น้องไม่ต้องกดดันตัวเองนะ เพราะยังไงพี่ก็แค่อยากจะลองซักตัว”
“ไม่ค่ะ หนูจะท้าทายตัวเองและลองมัน เพราะทั้งหมด มันมีครั้งแรกในทุกอย่าง”
“โอ้ แต่ไม่ต้องบังคับตัวเองจริงๆนะ มนมีความเสี่ยงที่จะแพ้กุ้งอยู่ด้วยน่ะ”
มีคนที่คันคอจริงๆ และหายใจลำบาก หลังจากที่ได้กินกุ้ง แพ้อาหารมันค่อนข้างจะอันตราย ในบางสถานการณ์ ดังนั้นคนหนึ่งมันระวังเกินไปไม่ได้หรอก
“เอากุ้งไว้ก่อนแล้วไปต่อนะ ดีมั้ย?”
“ค่ะ หนูก็อยากได้ยินอะไรๆเกี่ยวกับพี่ด้วย ฮิโระซามะ”
“อะไรๆเกี่ยวกับพี่ หือห์…… ยังไงซะ โอเค แต่แค่อะไรที่พี่คุยมันได้อย่างเปิดเผยเกี่ยวกับมันเท่านั้นนะ”
และดังนั้น คริสและผม มีความสุขกับการรีแลกซ์กันบนเรือยางต่อไป
เป้าหมายเดือน 9/66
ค่าเน็ต 0/200
กาแฟ 0/300
คอมใหม่ 0/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook
