ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 84 เล่ห์เหลี่ยม
84 เล่ห์เหลี่ยม
มันเป็นห้าวันแล้ว ตั้งแต่เรามาที่ดาวเคราะห์รีสอร์ต เซียร่า III
เราไปช้อปปิ้งวันแรก และชายหาดบนวันที่สอง มีความสุขกับสถานที่สร้างความบันเทิงในเกาะ ในวันที่สาม เรากลับไปที่พัก และเล่นเกมที่คล้ายกับกอล์ฟสวน หลังจากนั้น เราเดินเขาและมีความสุขกับความมมหัศจรรย์ของธรรมชาติ มีมิ ตื่นเต้นจริงๆกับต้นไม้และสัตว์ทั้งหลาย ที่เธอเพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก
หลังจากนั้น เราพักและผ่อนคลาย กลับไปที่ที่พัก บนวันที่สี และให้ความเหนื่อยทที่สะสมหมดไป เราดูหนังโฮโลมาราธอน เล่นเกมหมู่คล้ายกับเกมตึกถล่มด้วย(ผู้แปล: Jenga)เหมือนกัน ด้วยกันกับบอร์ดเกมคล้ายกับเกมเศรษฐี (ผป: ซูโกโรคุ sugoroku) เล่นไพ่ ที่ค่อนข้างจะคล้ายกับเวอร์ชั่นที่โลก ยกเว้นความต่างตกแต่งนิดหน่อย เกมที่เหมือนตึกถล่ม มันเหมือนตึกถล่มจริงๆ สิ่งเดี่ยวที่ต่างกัน คือมันสร้างจากวัสดุสังเคาะห์ ที่ผมไม่คุ้นเคย แทนที่จะเป็นไม้
และวันนี้ คือวันที่ห้าที่เราอยู่ที่นี่ เราตั้งไว้แล้วว่าจะอยู่กันสองสัปดาห์ ดังนั้นเราไม่แม้แต่จะไปถึงจุดครึ่งทางเลย ผมงีบหลับไปที่เตียง คิดเกี่ยวกับว่าจะทำกิจกรรมอะไรดีสำหรับวันนี้ เมื่อผมรู้สึก ว่าตัวผมถูกสะกิดเบาๆ
อะไร? นั่นมีมิเหรอ? หรือมันเป็นคริสกัน? ผมมั่นใจ ว่ามันไม่ใช่เอลม่า เธอไม่ใช่ประเภทที่จะมาอ่อนโยนเมื่อปลุกคูร เธอจะดึงทั้งนวมใต้คุณแทน การสะกิด ค่อนข้างที่จะอ่อนโยนและสงวนตัว ดังนั้น มันเป็นคริสจริง? ผมค่อนข้างอยากที่จะงีบหลับ แต่มันไม่ดีงาม ที่จะเมินน้องเค้าไปอย่างนี้ ดังนั้น ผมตัดสินใจที่จะเปิดตาของผม
“อรุณสวัสดิ์ค่ะ มาสเตอร์”
จากนั้น ผมเห็นคนสวย ผมสีอีกายาวๆ ที่ดูสง่า เหลียวมองผมลงมา ด้วยสีหน้าที่ว่างเปล่าบนใบหน้าที่งดงาม เธอใส่แว่นสีแดงแบบครึ่งกรอบ แล้วพวกมันดูค่อนข้างจะโคตรดีเลยกับเธอ โอ้ ยังไงซะ นั่นสวย เธอค่อนข้างจะเหมือนกับพิมพ์เขียวของเมดดรอยด์ที่ผมดีไซน์ไว้ โดยใช้แอพของนักพัฒนานั่นเลย
“……เดาว่าชั้นฝันไป หือ”
แต่ผมจะชอบมากกว่า ถ้าไม่มีฝันง้องๆแบบนี้นะ และมันเป็นช่วงเวลาที่อึดอัดด้วย ผมปิดตาอีกครับและพยายามจะกลับไปหละ…… หืม? หืมมม?
“อะร่ะ-!?”
“สภาพการตื่นของท่านได้มาอยู่ในระดับที่เหมาะสมแล้ว อรุณสวัสดิ์อีกครั้ง มาสเตอร์”
ใบหน้าที่งามโฟกัสมาที่ผมเต็มๆ และเธอส่งออร่าที่ฉลาดและพึ่งพาได้ออกมา หน้าของเธอเกือบจะไร้ซึ่งสีหน้าใดๆ แต่ตาของเธอ มีความรู้สึกถึงความเคารพและภักดีได้อย่างเห็นได้ชัด เครื่องสวมหัวของเมดตกแต่งผมสวยที่เงางามของเธอ เธอใส่ชุดเมดสไตล์วิคตอเรียน พร้อมด้วยกระโปรงที่ยาว ที่แสดงความโค้งเว้าออกมาอย่างถูกต้อง แม้จะมีการเปิดเผยเหนือหนังที่ต่ำ เธอจะแยกไม่ออกจากมนุษย์เลย ถ้าไม่ใช่ชิ้นส่วนจักรลกลตรงข้างหัวของเธอ แทนที่หูมนุษย์ธรรมดา
อึก นี่ไม่ใช่เวลา ที่จะมายุ่งวุ่นวายกับอะไรแบบนี้ พวกมันไม่ได้สำคัญจริงๆ ปัญหาจริง คือเมดคนนี้ยืนอยู่หน้าผม ดั่งว่ามันเป็นอะไรที่ธรรมชาติที่สุดแล้วในโลกนี้ นั่น คือสิ่งที่ผมควรต้องกังวล ยังไงซะ พวกคนที่โจมตีอย่างกระทันหัน โดยมีเป้าหมายอยู่ที่คริสจะน่าเป็นกังวลมากกว่า แต่ผมนอกเรื่องแล้ว
“นายท่าน มันอยู่ภายในกรอบของมารยาทที่ถูกต้อง ที่จะทักทายบางคนกลับ เมื่อพวกเขาได้ทักทายท่านด้วยอรุณสวัสดิ์”
“ส-สวัสดีตอนเช้า”
“ค่ะ ดีมากค่ะ นายท่าน”
เมดที่สง่า ที่มาพร้อมด้วยสีหน้าที่ว่างเปล่าบนใบหน้าของเธอ ขยี้ผมของผมในความชื่นชม สถานการณ์นี้มันอะไรกับวะ ไม่ พูดตรงๆ ผมพอจะมีไอเดียดีอยู่แล้ว ว่าแน่ๆนั่นมันเกิดอะไร ใช่ มันไม่เหมือนว่า เรื่องนี้นั้นไม่ได้คาดฝันไว้เลย มันแค่ว่าผมอยู่ในสภาพการปฏิเสธ สมองของผมประมวลไปเรียบร้อยแล้ว แต่หัวใจของผม ปฏิเสธที่จะยอมรับมัน
“มันไม่เหมือนกับว่า เรื่องนี้จะกลายเป็นฝัน ถ้าชั้นนอนและตื่นมาทีหลัง ใช่มั้ย?”
“ค่ะ มันจะไม่เป็นอย่างนั้น”
“เข้าใจแล้ว……”
ผมมีความรู้สึกว่าผมจะมีฝันร้าย ถ้าผมบังคับตัวเองหลับถ้าเป็นแบบนี้ ดังนั้นผมเลยยอมแพ้ และลุกขึ้นมาจากเตียง
“นี่ค่ะเสื่อผ้าไว้เปลี่ยน”
“……อื้ม”
ทันทีที่ผลุกขึ้นมาจากเตียง เธอส่งเสื้อผ้าใหม่ที่เธอเตรียมไว้ก่อนหน้ามาให้ผม ผมรับเสื้อที่เธอมอบให้ผมอย่างเชื่อฟัง และใส่แขนของผมผ่านแขนเสื้อ–
“ทำไมเธอดูชั้นแบบนั้นล่ะ”
“มันก็เพื่อให้หนู ได้ดาต้าอย่างแม่นยำ เกี่ยวกับการวัดตัวของท่าน นายท่าน”
“โอ้ ใช่……”
มันรู้สึกเหมือนเธอจะไม่หยุด ไม่ว่าผมจะพูดอะไรไป ยังไงก็ไม่รู้ ผมเลยยอมแพ้ เพื่อที่จะใส่เสื้อผ้าต่อ เพราะกางเกงในทั้งหมด ที่ผมใช้ไปไม่กี่วันที่ผ่านมานี้ได้ถูกรับมือดูแลด้วยเมดดรอยด์ ผมค่อนข้าง ที่จะคุ้นกับอะไรแบบนี้แลว้ ผมไม่รู้สึก เหมือนอยากจะบ่นอีกต่อไปแล้ว
“ถ้าอย่างนั้น ชั้นพอมีไอเดียแล้วล่ะ แต่ให้ชั้นถาม ไม่ว่ายังไง แค่เธอเป็นใครกัน และทำไมเธอมาทำอะไรอยู่ที่นี่……?”
“ค่ะ อย่างที่ท่านได้สงสัยไว้ หนูเป็นเมดดรอยด์สั่งทำ ที่ผลิตจากเทมเพลต ที่ดีไซน์โดยกับตันฮิโระไม่กี่วันก่อน หนูยังไม่ได้รับชื่อ อย่างไรก็ตาม”
“เข้าใจแล้ว”
“ตามคำสั่งศูนย์กลางดูแลเอไอ ของดาวเคราะห์เซียร่า III มิโระ หนูได้ถูกส่งมาดูแลท่าน ในฐานะเมดส่วนตัว สำหรับระยะเวลาที่ท่านอยู่ที่นี่ กัปตันฮิโระ หนูดีใจ ได้รู้จักกับท่าน และหนูรอคอยที่จะได้บริการท่าน”
จากนั้นเมดดรอยด์คัสตอมมี่ใส่แว่นขอบแดง ก้มคำนับหัวของเธอ หลังจากหยิบกางเกงในที่ผมถอดออกมา
“รับทราบ…… ชั้นเดาว่า มันไม่มีประโยชน์ ที่จะปฏิเสธ หือ?”
“ไม่ค่ะ ถ้าท่านประสงค์จะไม่รับหนูไว้ ถ้าเช่นนั้นหนูจะถูกปลดจากหน้าที่นี้ทันทีค่ะ”
“จริงเหรอ?”
“ค่ะ และหนูเชื่อว่า หนูจะถูกเลิกใช้งานททันที แยกชิ้นส่วน และถูกเก็บไว้ในโกดังฐานเสบียง เพื่อใช้เป็นชิ้นส่วนสำรอง”
“มิโรรรรรรรรรร้!”
ผมต้องตะโกนสุดปอดออกมาในความข้องใจ ไม่ใช่แกมันเล่นสกปรกเหรอไงกัน และเล่นกับความรู้สึกสงสารของฉัน ไอ้เอไอเหลี่ยมจัดเอ้ย!? นั่นมันไม่แฟร์เลยนะเว้ย! มันใต้เข็มขัดจัดๆเลย! แกมันเอไอใช้เล่เหลี่ยม! แกมันเอาเปรียบ แกมันเล่นกับความรู้สึกน้อยๆของหัวใจชายผู้น่าสงสาร เหี้ยเอ้ย!”
“หนูถูกบอกให้พูดอย่างนั้น แต่หนูเชื่อว่ามันไม่มีประสิทธิภาพที่จะแยกชิ้นส่วน เมดดรอยด์ที่ประกอบมาสมบูรณ์แล้วและทำงานอยู่ หลังจากออกมาจากสายการผลิตทันที มันค่อนข้างที่จะไร้จุดหมาย ดังนั้น หนูเชื่อว่าหนูจะแค่ถูกเปลี่ยนไปอยู่ที่บริเวณอื่น”
“อ-อย่างนั้นเหรอ? แต่มันไม่เป็นไรจริงๆ ที่จะบอกมันให้ชั้นแบบนั้นเหรอ?”
“ค่ะ แม้ว่าจะชั่วคราว นายท่านของหนูปัจจุบันนั้นคือท่าน ฮิโระซามะ การให้ลำดับความสำคัญของนายท่านของหนูมากกว่า มันเพียงแต่เป็นเรื่องธรรมชาติเท่านั้น”
คคคคุ! ยังไงก็ไม่รู้ ถูกบอกอะไรอย่างนั้น ด้วยท่าทางที่ตั้งใจ มันโดนอกผมจริงๆ พวก มันอาจจะเป็นแค่หนึ่งในแผนของมิโระ แต่ในฐานะดีไซเนอร์ ผมรู้อย่างดีว่าผมตั้งหลอดความรักและความภักดีไว้ เต็ม ดังนั้นมีโอกาสที่ดี ที่เมดดรอยด์คัสต้อมนี้จริงใจ และไม่ได้ทำตัวจากคำสั่งของมิโระ
“รู้ป่าว พูดจากใจ มันยังค่อนข้างยาก ที่จะเชื่อคำของเอไออย่างเธอนะ”
“หนูเข้าใจการสงวนท่าที แม้ว่ามันจริง ที่หนูพิจารณาว่าเป็นตัวตน ที่ได้มาจาตัวของมิโระเอง หนูนั้นเป็นอิสระ พร้อมด้วยเจตนาและความคิดของหนูเอง หนูพูดมันได้เพียงเท่านั้นค่ะ”
เมดดรอยด์คัสตอม ประกาศออกมาด้วยเสียงที่อ่อนโยนแต่กระทันไม่หวั่นไหว ขณะที่เธอมองตรงมาที่นัยน์ตาของผม สีหน้าของเธอนั้น ว่างเปล่าเหมือนที่เคยเป็น ดังนั้นผมหยิบอะไรมาจากมันไม่ได้เลย แแม้ว่าผมจะพยายาม… แต่ ในท้ายที่สุดแล้ว ผมยังตัดสินใจที่จะเชื่อเธอ
“ไม่ว่าจะแบบไหน ชั้นจะเชื่อเธอสำหรับตอนนี้ อะไรวะ จากใจเลยชั้นโอเคกับมัน แม้ว่าเธอจะโกหก ชั้นแค่หวังว่า เธอจะหลอกลวงชั้นไปได้ถึงจุดจบ”
“ค่ะ หนูจะพยายามจะมีชีวิตไปถึงความเชื่อใจของท่าน นายท่าน”
จากนั้นเมดดรอยด์คัสตอมสร้างการก้มหัวคำนับที่สง่างามอีกครั้ง ยังไงซะ ผมยอมรับเธอได้ไม่มากก็น้อย แต่ผมไม่รู้ เกี่ยวกับมีมิและคนอื่นๆ พวก ผมปวดหัว
—————————————————————
“อืม มีมิซัง?”
“……”
“มีมิซามะ”
“กรรร!”
“……มันดูเหมือนจะไม่ดี”
“……ใช่ จริงๆแหละ”
หลังจากที่ใส่ชุดเสื้อผ้าใหม่ ผมออกจากห้องของผม ลงไปที่ห้องนั่งเล่น ที่ผมเจอกับสาวๆ ผู้ที่ดูเหมือนจะแค่เพิ่งตื่นขึ้นด้วยเหมือนกัน
คนแรกที่ผมเจอคือเอลม่า เธอเห็นผมนั่งเอนสบายอยู่ที่โซฟา และจากนั้นหันสายตาไปที่เมดดรอยด์คัสตอม ผู้ที่ยืนอยู่ข้างผมเลย
“……อ้า”
มันใช้เต็มๆสามวินาที ที่เอลม่าจะตอบสนอง หลังจากเห็นเมดดรอยด์คัสตอม แต่เธอดูเหมือนว่า เธอจะเข้าใจทุกอย่างแล้ว
คนต่อไปที่ร่วงคือคริส น้องเค้ายังครึ่งหลับครึ่งตื่นและไม่ได้ตอบสนองอะไรเป็นพิเศษ เมื่อน้องเค้าเห็นเมดดรอยด์คัสตอมตอนแรก เธอตรงไปที่ห้องน้ำ ล้างหน้าล้างตา และเมื่อเธอกลับมา มันใช้สามวินาทีเหมือนกัน ก่อนตาของเธอจะกว้างในความตกใจ
น้องเค้ามอบสายตามีคำถามมาให้เอลม่าและผม แต่จากนั้น ปล่อยการถอนหายใจที่ทำอะไรไม่ได้ออกมา มันดูเหมือนเธอก็มีไอเดีย เกี่ยวกับว่าอะไรมันเกิดขึ้นแล้ว โดยที่ผมไม่ต้องอธิบาย
และจากนั้น มันเป็นคิวมีมิ
“กรรรรรรร”
ทันทีที่น้องเค้าได้เหลียวตาเห็นเมดดรอยด์คัสตอม น้องเค้ารีบมาข้างผม เข้ามาแทรกระหว่างผมและเมดดรอยด์ที่ว่ามานั้น และกอดแขนของผมอย่างแน่น มันดังน้องเค้าแสดงความเป็นเจ้าของออกมา ทำไมน้องทำเหมือนสุนัขตัวน้อย ปกป้องถิ่นของมันกระทันหันแบบนี้กันล่ะ?
“ค’ม่อน มีมิ อย่าเป็นแบบนั้นเลย เธอไม่ได้คิดไม่ดี”
“มมมมุ……!”
ความพยายามของผมที่จะทำให้น้องเค้าสงบลง ส่งผลตรงกันข้าม และมีมิกอดแขนของผมแรงมากขึ้น ผลของมัน เธอดันสินทรัพย์อันอุดมสมบูณ์ใส่แขนผมแน่นขึ้นเข้าไปอีก อา ช่างสุขแท้
ไม่ เดี๋ยวก่อน! ไม่ใช่อย่างนั้น! ผมแน่ใจ ว่ามันฟังดูเหมือนผมเผลอเอาข้างสาวใช้ก่อนจะไปหามีมิก่อนหน้านี้ แต่ ผมควรจะทำอะไรดีล่ะตอนนี้?
“กัปตันฮิโระ มันจะเป็นไปได้มั้ย ที่หนูจะคุยกับมีมิซามะซักช่วงเวลาหนึ่ง?”
“ชั้นไม่ได้ถือจริงๆ แต่… เฮ้ มีมิ อย่างน้อยน้องพยายามคุยกับเธอที่นี่ได้ซักหน่อยมั้ย? พี่จะให้พื้นที่น้องนะ”
“มมมุ…… มันไม่เป็นไร ถ้าเอลม่าซังและคริสจังอยู่กับหนูด้วย”
“เอ๋? หนูด้วยเหรอ?”
“พี่ด้วยเหรอ? ยังไงซะพี่ไม่ได้ถือมันจริงๆนะ……”
จากนั้นพวกเธอออกไปที่บริเวณกินข้างกับเมดดรอยด์ ผมเดาว่าม่าจะดีกว่าจริงๆ ถ้าผมจะไม่เข้าไปยุ่งกับการสนทนาในเวลานี้ ผมควรจะออกไปข้างนอกมั้ย? เพราะทั้งหมดผมยังสามารถที่จะได้ยินพวกเธอคุยกัน ที่นี่ในห้องนั่งเล่น
“ชั้นจะออกไปตรวจดูกฤษณะแป้ป”
“อืม ชั้นจะส่งข้อความไปหลังจากคุยกันเสร็จ”
ผมโบกมือให้เอลม่า และจากนั้นมุ่งหน้าไปที่ที่จอดยานอวกาศ ที่กฤษณะจอดอยู่ กฤษณะดูค่อนข้างที่จะอวดตนและหาญกล้า แม้ว่าจะจอดอยู่แบบนั้น ตอนนี้ เมื่อผมดูใกล้ๆ มันมีร่องรอยว่าตัวถัง ถูล้างไปไม่นานนี้ มันเป็นไปได้มากที่สุด ว่ามิโระจะเป็นคนทำ
ผมไปที่ทางเดินขึ้น เข้ายาน และมุ่งหน้าไปที่ห้องนักบิน จากนั้นเปิดโปรแกรมวินิจฉัยตัวเอง มันดูเหมือนจะไม่มีปัญหาอะไรเป็นพิเศษ เธอจะบินตอนไหนก็ได้ เพราะเราจอดกันที่นี่ ทันทีหลังจากกำจัดคนที่ไล่ตามเรามา โดยไมได้เติมเสบียง กระสุนปืนใหญ่ลูกซองกระสุนจริง ลดไปเป็นจำนวนนิดหน่อย แต่นอกจากนั้นแล้ว ทุกอย่างนั้นพร้อมที่จะลุย
ผมพยายามจะถามมิโระ ว่าเราซื้อเสบียงกันที่นี้ได้มั้ย แต่มันดูเหมือนการเก็บกระสุนอาวุธยานไว้ นั้นเป็นไปไม่ได้สำหรับดาวเคราะห์รีสอร์ตเหมือนที่นี่ ยังไงซะ ยังไงผมก็คิดอยู่มากเท่านั้นอยู่แล้ว ไม่ว่าจะแบบไหนมันก็ไม่เป็นไร
เพราะผมอยู่ข้างในกฤษณะแล้ว ผมเดาว่า ผมจะมุ่งหน้าไปที่ห้องฝึกต่อไป เพื่อที่จะออกกำลังกายนิดหน่อย เราค่อนข้างที่จะกิจกรรมกันข้างนอกมาก ในสี่วันที่ผ่านมานี้ ผมไม่ได้รู้สึกว่าหุ่นผมจะแย่ลงไปมากขนาดนั้น
หลังจากที่ออกมาจากห้องฝึก ผมถอดเสื้อผ้าของผมหมด รวมไปถึงกางเกงในของผม ทิ้งมันลงไปในโมดูลซักและปั่นแห้งอัตโนมัติ และกำลังจะไปอาบน้ำ เมื่อผมหยุด แล้วมองดูโมดูลซักผ้าอีกครั้ง ผมคิดว่าบางทีผมก็แค่เหมือนกันกับเสื้อผ้าเหล่านี้ ที่ตอนนี้ถูกปั่นไปรอบๆข้างในโมดูลซักผ้า
อย่าหนีจากความเป็นจริงสิ คุณว่างั้นเหรอ? หยาบคายจังครับคุณ ค’ม่อนพวก พยามจะเอาตัวคุณเองมาเป็นผมนิดนึง ผมต้องคิดหาทาง ที่จะปฏิเสธเมดดรอยด์คัสตอมนั้น ไม่ว่าวิธีใดวิธีหนึ่ง… แต่ผมคิดอะไรไม่ออกเลย
ยิ่งผมครุ่นคิดมันไปมากแค่ไหน ผมยิ่งรู้สึกว่าผมตกไปอยู่ในกับดักของมิโระมากเท่านั้น และกดปุ่ม ‘ซื้อ’ อย่างไม่มีสมอง ดังนั้น มันอาจจะสายเกินไปแล้ว มันแค่ไม่ดีเอาซะเลย…! ผมถลำลึกไปมากแล้วที่นี่! ไม่ว่าผมจะคิดเกี่ยวกับมันยังไง มันไม่มีทางเลือก นอกจากจะซื้อ! คุ! ช่างพลาดจัด นี่มันเพราะผมลืมตัว และดีไซน์ ‘อัลติเมต’ เมดดรอยด์ที่ว่ากันนี้…! อ้าก!
โอเค โอเค งั้นผมจะแค่ซื้อเธอเท่านั้น แต่อะไรจะเป็นข้อดี ที่ผมซื้อเธอล่ะ
ถ้าเราดูสเปคโดยรวมของเธอแล้ว ซึ่งผมทำให้มั่นใจมา ว่ามันสุดยอดที่สุด เธอจะสามารถเสนอการสนับสนุนที่มีค่า ไม่ใช่แค่กับผม แต่มีมิและเอลม่าด้วย เธอจะแม้แต่สามารถที่จะทำหน้าที่ เป็นบอดี้การ์ดสำหรับพวกนางได้ด้วย มันจะสะดวก ที่จะให้เธอคอยดูแลมีมิ เมื่อไหร่ก็ตาม ที่เธอมีธุระที่ต้องไปข้างนอกยาน ในความรู้สึกนั้น เมดดรอยด์จะเป็นการเพิ่มเติมมาที่มีค่า ในกลุ่มลูกเรือของเรา
ผมไม่ได้มั่นใจมาก เกี่ยวกับขั้นตอนการดูแลรักษาสำหรับเธอ แต่เพราะวัสดุ ที่ผมสั่งเป็นพิเศษมา ถูกดีไซน์ให้เธอทนทานแบบคุณภาพดีที่สุด ผมไม่คิด ว่าเธอจะต้องจำเป็นที่จะต้องบำรุงรักษา มากขนาดนั้นไม่ว่ายังไง ปัญหานั้นก็คือ เราไม่มีห้องว่างข้างในยาน แต่ผมเดาว่าเราสามารถเปลี่ยนพื้นที่ข้างในห้องคาร์โก้ได้ เพราะยังไงพวกมันส่วนใหญ่ก็ ยังค่อนข้างที่จะไม่ถูกใช้เลย ยกเว้นว่าเราจะลูทยานโจรสลัดที่ถูกยิงตกกัน ดังนั้น มันไม่ถูกเติมเต็มจนแน่นเอี้ยดด้วยของและเสบียง มันควรจะโอเคถ้าอย่างนั้น
แต่นี่ ไม่ใช่ปัญหาที่นี่เลยจริงๆนะ! นี่มันแย่แล้ว ผมคิดว่าต้องซื้อเธอจริงๆเหรอ ไม่ใช่เหรอ? แต่เดี๋ยวก่อนนะ ตัวผม ใจเย็น แน่นอนว่า รูปลักษณ์ของเธออยู่ในโซนสาวโปรดของผมตรงกลางเลย ผมดีไซน์เธอมาน่ะรู้ป่ะ ผมแม้แต่เอาแว่นขอบแดงแบบครึ่งกรอบนั่นให้เธอด้วย
ผมครุ่นคิดอะไรแบบนั้น จนกว่าโมดูล จะเสร็จการซักและการอบแห้งเสื้อผ้าผม ผมเลยออกมาจากห้องน้ำและใส่พวกมันกลับเข้าไปอีกครั้ง และเมื่อผมตรวจดูเทอร์มินัลพกพาของผม ผมเห็นข้อความของเอลม่า มนดูเหมือนว่าจะคุยกันเสร็จแล้ว
ผมลงจากกฤษณะ รู้สึกประหม่าอยู่ข้างในใจ และกลับไปยังที่พัก ผมหวังว่าพวกเธอจะสรุปทุกอย่างกันอย่างสงบสุข…… ชั้นหวังพึ่งเธอนะมิโระ ชั้นหวังพึ่งเธอจริงๆนะโอเค๊?! แต่เดี๋ยวก่อน มันค่อนข้างจะไม่ใช่ความผิดมิโระเลย ที่ผมตกอยู่ในความยากลำบากแบบนี้ตั้งแต่ทีแรกรึเปล่า……?
ในท้ายที่สุด ผมตัดสินใจที่จะไม่คิดอีกแล้ว และแค่มุ่งหน้าต่อไปหาที่พัก อ้าก ผมไม่สนอีกแล้ว
ขอบคุณสำหรับเงิน 100 บาท
เป้าหมายเดือน 9/66
ค่าเน็ต 100/200
กาแฟ 0/300
คอมใหม่ 0/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook
