ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 86 เล่ม 3 สถานะฉุกเฉิน
86 เล่ม 3 สถานะฉุกเฉิน
“เหล่าคนได้รวมกันแล้วรึยัง?”
“ใช่ พวกเค้าส่วนใหญ่เป็นพวกโจรสลัดต่ำช้า แต่เรารวมกองกำลัง ยานเล็ก 113 ลำ และยานกลาง 21 ลำ และครูซเซอร์ใหญ่ สามลำ เราก็ทำการติดทรัสเตอร์กับดาวเคราะห์น้อยที่ล้อมรอบแล้ว ดังนั้นเราทำการยิงระเบิดในวงโคจรตอนไหนก็ได้”
“พวกเค้าจะทำหน้าที่เป็นตัวเบี่ยงความสนใจ แล้วกองกำลังหลักล่ะ?”
“เราได้เสร็จการโหลดยานทิ้งระเบิด ที่พร้อมปล่อยหุ่นยนต์ต่อสู้สมรรถนะสูง การเตรียมการสำหรับการแฮคเข้าเอไอกลาง เมื่อพวกมันทำการลงดาวเคราะห์ได้เสร็จเรียบร้อยแล้ว
“เข้าใจแล้ว… นายสามารถที่จะจับตำแหน่งพวกเค้าได้แล้ว ถูกต้องมั้ย?”
“ครับ แต่เรามีปัญหานะ พวกมันแน่นอนว่าเหลี่ยมเยอะ สำหรับแค่ทหารรับจ้าง เรารับมือกับมันไม่ได้ ถ้าใช้วิธีครึ่งๆกลางๆ”
“แน่นอน ชั้นว่ามันยากที่จะเชื่อ ว่าพวกมันสามารถที่จะพลิกกระดานคนของเราแม้แต่ตอนนี้…… พวกเค้าแม้แต่โอ้อวดว่าสามารถที่จะจัดการทหารรับจ้างระดับทองมาก่อน เราใช้เงินกับชายพวกนั้นไปเยอะ และพวกเค้ากลายเป็นไม่มีประโยชน์เลย”
“ยังไงซะ มันจริงแน่นอนว่าคนของเราทักษะสูงมาก แต่ทหารรับจ้านนั้นยังเอาชนะพวกเค้าได้ ระหว่างที่พวกเค้าอาจจะสามารถจัดการระดับทองจริงๆ นี่แค่หมายถึงศัตีูพวกเค้าคิดได้ว่ามีทักษะมากกจะพวกแรงค์ทอง”
“ฮึ่ม ช่างเหนือสามัญสำนึก ไม่ว่ายังไง แม้ว่าทหารรับจ้างมันมีทักษะในการล่ายาน โดยใช้ยานมัน เราจะต้องจัดการเค้า โดยการเลี่ยงเค้าไม่ให้ขึ้นยานเค้าได้ มันมีประโยชน์สำหรับยานไม่ปรกติของพวกมันนั่น แต่ให้แน่ใจว่าทำตามแผน และกำจัดไอเด็กเวรนั่น ด้วยกันกับพวกทหารรับจ้างที่น่ารำคาญ”
“ครับ เราได้วางกำลังพลแล้ว ที่จุดเข้าและออกดาวเคราะห์ เราจะจบพวกมันอย่างรวดเร็ว”
“จะไม่มีทางออกสำหรับเรา ถ้าเราล้มเหลวที่จะฆ่าพวกมันที่นี่…… คริสติน่า ชั้นไม่มีความแค้นกับแก แต่แกต้องตายเพื่อชั้น”
—————————————————————
ท้องฟ้าวันที่ปลอดโปร่งเหมือนเคย มันไม่เหมือนว่าท้องฟ้านั้นไม่มีเมฆเลย แต่มันแดดออก และมันไม่ได้ดูเหมือนว่ามันจะฝนตกเลยซักนิด มันเป็นอากาศที่สมบูรณ์แบบ สำหรับการตกปลา
ใช่ วันนี้ เราตัดสินใจที่จะออกไปตกปลา
“ว้า ว้า ว้าา!? ข-ของหนูติดเบ็ดแล้ว!?”
มีมิตื่นตกใจ ขณะที่น้องเค้ายืนอยู่ในแนวปะการังเตี้ย มันดูเหมือนฮิตแรกของวันนี้มาจากมีมิ
“มันไม่เป็นไร ใจเย็นๆ และหมุนรอกอย่างใจเย็น มันดูเหมือนเอ็นจะไม่ขาดง่ายๆ ดังนั้นแค่ทำมันเลย”
“ค่ะ เอ็นตกปลาที่เราใช้ในคันเบ็ดของรา ทนน้ำหนักได้ถึง 500 กก. ดังนั้นได้โปรดไม่ต้องกังวล”
เมดดรอยด์คัสตอมสนับสนุนคำพูดผม และเปิดเผยสเปคของเอ็นตกปลา ผมบอกความต่างไม่ได้จริงๆจากเอ็นตกปลาททั่วๆไป แต่มันดูเหมือนเอ็นพวกนี้มันทนทานจนไร้สาระ มันเท่ากันกับลวดสลิงเลย
“อ๊าาา! มันอยู่นี่แล้ว! หนนูทำยังไงดีพี่!?”
มีมิหมุนรอกอย่างต่อเนื่อง และไม่นานนัก ปลาก็ขึ้นมาจากน้ำ ไม่ว่าจะแบบไหน มันไม่มีขามนุษย์ และไม่มีครึ่งหลังของแมว ฟิ้ว
“ได้โปรดปล่อยหนูได้เลย”
เมดดรอยด์คัสตอบสเปคสูงดึงเอ็น และนำปลาที่ดิ้นรนมาตรงหน้าของเธอ จากนั้นเธอนำตะขอเบ็ดออกจากปากของมันอย่างเชี่ยวชาญ และนำมันใส่ถังที่เต็มไปด้วยน้ำทะเล ผมไม่คุ้นเคยกับปลา แต่มันค่อนข้างจะเหมืนกับปลาจาน มันค่อนข้างตัวใหญ่ ดังนั้นเราน่าจะกินมันเป็นซาชิมิหรือย่างอื่นได้
“ขอบคุณมากๆเลยพี่ เม-ซัง!”
“ค่ะ ยินดีค่ะ”
เมดดรอยด์คัสตอม ที่มีมิเรียกเมคำนับหัวเธอรับรู้
มันเป็นสามวันแล้ว ตั้งแต่ที่เมดดรอยด์ปรากฏอยู่ในชีวิตเรา เราการเรียกเธอ ‘เมดดรอยด์คัสตอม’ ตลอดเวลานั้นมีปัญหา ผมปรึกษากับมีมิ เอลม่า และคริส และในที่สุดก็สรุปกับ ‘เม’ ให้เป็นชื่อของเธอ เพราะเรามอบชื่อให้เธอแล้ว มันชัดเจนเหมือนตอนเช้าว่าเราติดเธอถึงจุดๆหนึ่งด้วย โอ้ยังไงซะ
ผมยังลังเลเมื่อผมเจอเธอครั้งแรก แต่มีมิค่อนข้างจะชอบเธอ ผมเลยเดาว่านี่มันไม่เป็นไร เอลม่าและคริสก็ยังยอมรับเธอด้วย แค่เธอทำมันยังไงกัน…?
พูดถึงแล้ว คริสไม่ได้ทำกับเธอต่างไปจากพวกเราที่เหลือตั้งแต่แรก ผมเดาว่าเธอชินกับเมดดรอยด์เหมือนเม ยังไงซะ เพราะทั้งหมดเธอเป็นขุนนาง
“โอ้ ของชั้นก็ติดเบ็ดที่นี่แล้วด้วย”
“เอาเลยพี่ เอลม่าซัง!”
เพราะตัวคริสนั้นเล็ก เธอไม่สามารถจะเข้าร่วมกับการตกปลาได้ อืม เธอบอกเราว่า ยังไงเธอก็ไม่ได้เก่งขนาดนั้นกับปลาเป็นๆ ดังนั้น น้องเค้าไม่ได้อารมณ์เสียกับการที่เป็นคนเดียวที่ไม่ได้ทำ
ผมเหรอ? จริงๆแล้วผมมีประสบการณ์การตกปลาอยู่บ้าง มันแค่โอกาสมันไม่ได้มาทางผมวันนั้ โอเคมั้ย?
“……”
ทันใดนั้น เม ที่ยืนอยู่ข้างผมดึงหัวขึ้นไปบนท้องฟ้า ผมตามสายตาของเธอ แต่ผมไม่เห็นอะไรนอกจากท้องฟ้าสีฟ้าที่กว้างใหญ่ ผมสงสัยว่ามีอะไร
“สถานการณ์ฉุกเฉินเพิ่งเกิดขึ้น ได้โปรดอพยมจากบริเวณนี้ค่ะ ทุกคน”
“เอ๋?”
ผมตกใจโดยการประกาศกระทันหันของเธอ และส่งสายตาที่มีคำถาม แค่ทำไมกันล่ะ? แต่ผมไม่คิดว่าเมจะล้อเล่นกับอะไรแบบนี้ ผมทำการเคลื่อนไหวทันที
“ทิ้งอุปกรณ์ตกปลาไว้ และกลับที่กฤษณะค่ะ”
“เอ๋? ค-ค่ะ รับทราบ”
“โอเค รีบเข้า ทุกคน”
“รับทราบ”
มีมิ เอลม่า และผม ปล่อยเบ็ดตกปลา จากนั้นวางมือไว้ที่ปืนเลเซอร์ ที่อยู่ที่เอวของผม มันโชคดีที่ผมไม่ได้ลืมปืนเลเซ เอลม่าก็วางมือบนปืนเลเซอร์ ขณะที่สำหรับมีมิ…… ยังไงซะ มันดูเหมือนเธอไม่ได้นำมันมากับเธอ เอิ่ม เมื่อพิจารณาฝีมือยิงปืนที่ไม่ดีของเธอ มันอาจจะเป็นเรื่องดีที่เธอลืม
“งั้น อะไรเกิดขึ้น? ฉุกเฉินเพราะอะไร?”
เผื่อไว้ ผมดึงปืนเลเซอร์ออกมาจากซอง และทำทำมันให้พร้อมที่จะปิดเซฟตี้ได้ทุกเมื่อ ระหว่างที่ผมวิ่ง เมเริ่มอธิบายสถานการณ์กับผมโดยไม่ขาดอากาศหายใจ (เธอเป็นแอนดรอยด์ ดังนั้น ยังไงมนันก็ไม่เหมือนว่าเธอต้องหายใจ) ขณะที่เราวิ่ง
“เราถูกโจมตีโดยกองกำลังโจรสลัดขนาดใหญ่ จำนวนยานของพวกมันมากกว่าหนึ่งร้อย เราก็ตรวจจับยานใหญ่หลายลำในหมู่พวกมันด้วย มันดูเหมือนพวกมันได้แต่งดาวเคราะห์น้อยหลายดวงด้วยทรัสเตอร์ และส่งพวกมันลงมาเพื่อเข้าเส้นทางปะทะกับดาวเคราะห์”
“เฮ้ เอลม่า ไม่ใช่เธอบอกว่าเน็ตเวิร์กป้องกันควรจะตรวจจับ การโจมตีโดยใช้ดาวเคราะห์น้อย และเลี่ยงมันจากการเกิดขึ้นเหรอ?”
“ชั้นไม่รู้ว่าพวกมันทำยังไง แต่ความจริงที่ว่าพวกมันทำได้ บางทีพวกมันติดโล่บนพวกมัน และนำมันมาโดยเอฟทีแอลไดร์ฟ”
“นันฟังดูเหมือนจะโอ้โหหลายตังเลยนะนั่น”
“ยังไงะ พวกมันสามารถจะทำได้ ถ้าพวกมันมีผู้อุปถัมภ์ที่รวยพอ ใช่มั้ย?”
ผู้อุปถัมภ์ เข้าใจแล้ว ดังนั้นมันเป็นไปได้มากที่สุดว่ามันจะเป็นลุงของคริส
“โจรสลัดได้เริ่มโจมตีแพลตฟอร์มป้องกัน เป้าหมายของการทิ้งบอมบ์ดาวตก ดูเหมือนจะเป็นบริเวณที่ใกล้กับฐานเสบียงที่ตั้งอยู่ที่เส้นศูนย์สูตร ดังนั้นมันไม่ได้เป็นภัยกับเรามาก… เดี๋ยว… เราตรวจจับหลายสัญญานทิ้งพวกมันลงมาด้วยความเร็วสูง”
ผมหันสายตาไปด้วยกันกับเม และเห็นวัตถุติดไฟหลายลูกพุ่งมาสู่เราด้วยความเร็วสูงจากท้องฟ้า ปืนใหญ่เลเซอร์หลายกระบอกขึ้นมาจากทะเล และเริ่มสกัดกั้นวัตถุ แต่มันไม่สามารถที่จะยิงทุกอย่างให้ร่วงได้ แม้แต่ภูเขาที่เราไต่เมื่อไม่กี่วันก่อน ก็เปิดเผยออกมาว่ามีปืนใหญ่เลเซอติดตั้งอยู่และเริ่มยิง แต่วัตถุหลายลูก ยังสำเร็จการตกมาที่เกาะในท้ายที่สุด ไกลๆจากที่ที่เราอยู่ตอนนี้ แต่แรงกระแทกนั้นแรง และผมรู้สึกได้ถึงคลื่นกระแทกใต้เท้าของผม มันดูเหมือนพวกมันลงใกล้กับที่พัก
“มันดูเหมือนมันไม่ใช่ตอร์ปิโด”
“หยุดเลยนะ! อย่าพูดบางอย่างเป็นลางดิ”
เอลม่าขึ้นเสียงบ่น ยังไงซะ ถ้าไอ้ลูกบอลไฟนั่นมันมีตอร์ปิโดรีแอคทีฟอยู่ ทั้งเกาะนี้จะถูกกวาดล้าาไปแล้วหลังจากทั้งหมด ผมเดาว่าเราโชคดีที่เราไม่ได้อยู่ไหนใกล้กับที่พักเลย หือ แม้ว่ามันจะไม่ใช่ตอร์ปิโด เพราะทั้งหมดเรายังตายถ้าไอ้มวลไฟนั่นตรงๆ
“งั้น วัตถุนั้นอะไร?”
“เรากำลังยืนยัน…… เราตรวจจับวัตถุหลายย่างลงจากพื้นที่ตก มันดูเหมือนว่าจะเป็นหุ่นยนต์ต่อสู้”
“อุเก่ะ”
“อุว้าาา”
ผมและเอลม่าครวญในเวลาเดียวกัน มันมีหุ่นยนต์ต่อสู้หลายโมเดลและบางอันมันอันตรายมากกว่าอันอื่น แต่จากใจ ถ้าเรามาเจอกับอันที่ไฮเอนด์ เราจะไม่มีโอกาสเลยถ้าเราสู้กับมันโดยไม่มีอุปกรณ์ที่ถูกต้อง มันแม่น ทน และมีพลังสูง เราเก็บมันด้วยพาวเวอร์อาร์เมอร์ได้ แต่มันจะเป็นการต่อสู้แบบขึ้นเขาถ้าไม่มีมัน
มันจะยอดเยี่ยมเลยถ้าหุ่นพวกนั้นมันเป็นรุ่นที่ติดอาวุธน้อยๆ แต่เพราะมันเป็นลุงคริสที่เราพูดอยู่ ผมสงสัยว่ามันจะไม่ใช่มาก
“พวกมันได้ปะทะกับระบบป้องกันของเกาะ เราควรจะอพยะ– ชุดต่อไปกำลังมา”
“แล้วเหรอ หือ……”
ลูกบอลไฟมุ่งหน้าไปส่วนชายหาดที่ติดกับแนวปะการัง ปืนใหญ่เลเซอร์สกัดกั้นถูกส่งออกมาอีกครั้ง แต่เพราะมีจำนวนลูกบอกไฟหลายลูก พวกมันไม่น่าจะยิงพวกลูกบอลไฟทั้งหมดร่วงได้ ลูกบอลลูกนึงที่ถูกยิงเฉี่ยวโดยการยิงสกัดกั้นมุ่งหน้ามาทางเรา
“เก่ะ! มันมุ่งหน้ามาทางเรา ทุกคน หมอบ!”
“กย้าาาา!?”
ผมกอดมีมิผู้ที่วิ่งข้างผม และหมอบลงบนหาดทราย คริสถูกปกปิดด้วยเอลม่าและเม
ลูกบอลไปลงพื้นระหว่างชายหาดและที่พัก และผลออกมาเป็นลมกระแทกที่ทรงพลัง ผมถูกสาดโดยทราย สะเก็ดหิน และใครจะรู้ว่าอะไรอื่นบ้าง
เมื่อผมยกหน้าทันทีที่ลมกระแทกบรรเทาลง ผมเห็นวัตถุแปลกๆ ติดอยู่ระหว่างที่พักและชายหาด ผมไม่เคยเห็นอะไรเหมือนมันเลย ดังนั้นผมไร้คำพูด ถ้าผมต้องอธิบายสิ่งนี้ มันเป็นแท่งปลายแหลมใหญ่มากพร้อมด้วยกลมๆยื่นออกมาเรียงอยู่ที่ผิวของมัน
อย่างไรก็ตาม เนื่องด้วยการยิงสกัดกั้นของปืนใหญ่เลเซอร์ ที่ยื่นออกมาบางอันได้หักหรือละลาย
“ทุกคนเป็นไรมั้ย?”
“ช-ใช่ หนูเดาว่า
“หนูก็ไม่ได้รับบาดเจ็บ”
“ชั้นก็ไม่เป็นไร ชั้นว่า”
“โยช! มุ่งหน้าไปที่กฤษณะ–”
“นั่น…… ฮิโระ ศัตรูมา!”
เอลม่าใช้ปืนเลเซอร์ ขณะที่วัตถุออกมาจากที่ยื่นกลมๆ เข้าใจแล้ว งั้นนี่ก็เป็นหุ่นยนต์ที่พูดถึง
วัตถุกลมเริ่มแปลงร่าง ผมเลยปิดเซฟตี้ และเริ่มยิง อย่างเป็นธรรมจาก ทุกนัดเป็นเต็มกำลัง เอลม่าก็ยิงไป และเราสามารถที่จะทำลายมันได้ก่อนมันจะแปลงร่างเสร็จ
เอ๋? ไม่แฟร์เลยที่ยิงมันทิ้งโดยไม่ให้มันแปลงร่างให้เสร็จก่อน คุณว่าเหรอ? พวกคุณอะไรกันวะ พวก? ค’ม่อน
“งั้น นั่นเป็นหนึ่งในหุ่นยนต์ต่อสู้ ใช่มั้ย?”
“น่าจะใช่ ชั้นคิดว่าหน่วยอื่นน่าจะพังจากการลงพื้นแรงและการยิงสกัดกั้น ไม่ว่ายังไง เราโชคดีที่สามารถจะยิงมันพังก่อนด้วยปืนเลเซอร์”
“ใช่”
เราจะไม่สามารถทำอะไรได้ ถ้ามันกันกระสุนปืนเลเซอร์ได้ เราทั้งหมดจะถูกฆ่า อาจจะเป็นอย่างนั้น แต่มันยังต้องยิงไปคร่าวๆยี่สิบนัด จากผมและเอลม่าแบบเต็มเอาต์พุตเพื่อที่จะยิงมันให้พัง มันทนทานจนไร้สาระ โอ้ พวก เราลดการป้องกันเราลงไม่ได้เลย
“ทำให้มั่นใจว่าพวกเธอทั้งหมดไม่บาดเจ็บ และเราจะวิ่งไปที่กฤษณะอีกครั้ง”
หลังจากพูดอย่างนั้น ผมดำเนินการยิงคอนเทนเนอร์กลมๆที่เหลือ ที่ติดกับแท่งปลายแหลม เอลม่าก็ตามมา และยิงปืนเลเซอร์ของเธอด้วย ผมดีดแพคพลังงานที่ใช้หมดแล้วออก และยัดสำรองเข้าไปอย่างเร็ว
“มีแพคพลังงานเหลืออยู่เท่าไหร่?”
“ชั่นมีเหลือสอง นายล่ะ?”
“ชั้นมีสี่ในตัว เอาอันนึงมั้ย?”
“ไม่เป็นไร ปืนนายแรงกว่าดังนั้นมันจะดีกว่าถ้านายเก็บไว้ ฮิโระ”
เอลม่ารีโหลด ปืนของเธอ และส่ายหัวในการปฏิเสสธ ยังไงซะเธอก็พูดถูก และถ้าผมกลั้นหายใจทุกอย่างรอบผมจะเริ่มเคลื่อนไหวช้าๆจากมุมมองของผม ด้วยเหตุผลบางอย่าง
“โอเค ไปกันเถอะ พวก”
“ค-ค่ะ!”
“รับทราบ”
“ค่ะ ได้โปรดอยู่หลังหนูไว้ มีมิซามะและคริสซามะ”
เมยืนอยู่ข้างหน้ามีมิและคริส ผู้ที่ไม่ใช่กำลังต่อสู้ เพื่อที่จะปกป้องพวกเธอ ถ้าตัวของเมทำจากวัสดุพิเศษที่ผมสั่งไว้เมื่อผมดีไซน์เธอ งั้นมันจะทำให้ผ่านวิกฤตนี้ไปได้ง่ายมากขึ้นเยอะ แต่เพราะมันไม่ใช่ ไม่มีประโยชน์ที่จะคิดเกี่ยวกับมัน
เราเริ่มมุ่งหน้าไปที่กฤษณะ ระหว่างที่ดูรอบข้างอย่างระวัง
ปัญหาดูเหมือนจะเป็นหุ่นยนต์ต่อสู้มากกว่านี้ได้ส่งออกมาทางนี้สำเร็จแล้ว เราไม่มีทางเลือกนอกจากจะเชื่อในระบบป้องกันของเกาะนี้
เป้าหมายเดือน 9/66
ค่าเน็ต 100/200
กาแฟ 0/300
คอมใหม่ 0/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook
