ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 87 เล่ม 3 ระบบป้องกัน
87 เล่ม 3 ระบบป้องกัน
ไฮ พวกคุณ มันเป็นฮีโร่ที่มีเสน่ห์ กัปตันฮิโระที่นี่ครับ
หลังจะที่ทำลายหุ่นยนต์ต่อสู้ ที่ตกลงมาที่ชายหาด อย่างโหดเหี้ยม ในที่สุด เราก็สามารถจะกลับมาที่พักได้ แต่สถานการณ์นั้นแย่กว่าที่เราจินตนาการไว้ แผ่นกระจกที่หน้าต่างแตกเนื่องจากคลื่นกระแทก เมื่อหุ่นยนต์ต่ะสู้ตกลงมา และที่พักนั้นมีรอยไหม้และรอยกระสุนเต็มไปหมด จากการยิงกันที่เกิดขึ้น บางส่วนถูกทำลายไปแล้วด้วย
ยังไงซะ ที่พักนะน่าจะจบไปแล้ว แต่ยังมีวัตถุใหญ่เหลือเฟือ ในบริเวณที่ใช้เป็นที่กำบังได้ ดังนั้น เรามุ่งหน้าและทำแบบนั้น
เอ๋? ทำไมเราไม่มุ่งหน้าไปที่กฤษณะ คุณถามเหรอ? ยังไงซะ เห็นป่ะ…เราจะทำ…ถ้าเราทำได้ น่ะนะ
“มันดูเหมือนเป็นไปไม่ได้ที่จะผ่านนั่นไป หือ…”
“เราน่าจะตาย”
“มันดีเท่าฆ่าตัวตาย”
“ค่ะ มันอันตรายสุดขีด”
เราซ่อนอยู่ข้างหลังหินก้อนใหญ่ ใกล้ที่พัก และไกลจากข้างหน้าของเรา เป็นหุ่นยนต์ต่อสู้ที่แปลงร่างเต็มที่แล้ว ด้วยกันกับหุ่นยนต์ที่ทำหน้าที่ เป็นส่วนหนึ่งของระบบป้องกันของเกาะนี้
หุ่นยนตร์ศัตรูเปลี่ยนร่างจากวงกลม ไปสู่แบบที่เดินสามขา ท่อนบนมันก็แปลงร่างด้วย เปิดเผยป้อมปืนเลเซอร์ที่ดูถึงตายสี่กระบอก พวกมันมีอำนาจการยิงค่อนข้างมาก
ขณะที่สำหรับหุ่นยนต์ป้องกันเกาะ… พวกมันค่อนข้างดูไม่เหมือนใคร มีหุ่นยนต์ที่ดูเหมือนปูทำจากหิน และตัวที่ดูเหมือนกอริลลาจริงๆที่ปกคลุมไปด้วยขน สุนัขจักรกล ด้วยกันกับเลเซอร์ที่ติดตั้งอยู่ในพื้น รวไปถึงหุ่นยนต์แม่บ้านที่ติดปืน…… โว่ว กอริลลาเพิ่งฉีกศักดูออกจากกัน ตอนนี้ผมจะตั้งชื่อให้ว่ากอริลาแห่งความตาย
“แต่คิดว่าลุงคริสจะลอยนวล จากการทำอะไรซึ่งหน้าอย่างนี้เหรอ…?”
“ชั้นสงสัย บางทีเค้ามั่นใจในการปิดเรื่องของเค้า บางที่เค้าไม่ได้ใช้อีเนลเพื่อจ้างโจรสลัดและแค่ใช้โลหะหายากจ่ายแทน เคาอาจจะให้คนกลางซื้อหุ่นยนต์ต่อสู้นั้นด้วย บางทีนั่นทำไมเค้าหาตอร์ปิโดรีแอคทีฟไม่ได้”
หลังจากที่ได้ยินคำถามของผม เอลม่าทำการคาดเดาบางอย่าง
“นั่นหมายความว่ายังไง เอลม่าซัง?”
“ถ้าพวกมันยิงตอร์ปิโดรีแอคทีฟบนดาวเคราะห์รีสอร์ต เอ็มไพร์จะไม่สามารถที่จะอยู่เงียบๆได้แล้ว พวกเค้าจะส่งการสืบสวนอย่างทั่วถึงแน่นอน และมีโอกาสสูงที่ผู้กระทำผิดจะถูกจับ นั่นทำไมพวกมันต้องทำให้ได้ด้วยอะไรที่อนุญาตได้”
“เอมไพร์วางความสำคัญไว้กับตอร์ปิโดรีแอคทีฟมากจริงๆเหรอ? แต่จริงแล้วชั้นเจอว่าการบริหารจัดการของพวกเค้า นั้นค่อนข้างที่จะผ่อนปรนนะ”
ผมได้ใช้ตอร์ปิโดรีแอคทีฟ เมื่อเราสู้กับกองยานสหพันธรัฐเวเรเวอเรม มื่อซักพักที่ผ่านมาแล้ว และผมไม่ได้ถูกถามซักไซ้มากขนาดนั้น ผมก็รับรางวัลอย่างถูกต้องด้วย
“นั่นเป็นเพราะ มันไม่มีทหารรับจ้างมากมาย ที่มีมัน ชั้นเดาว่านายน่ะโดนมาร์คหัวไปแล้ว จริงๆแล้วน่ะ”
“จริงๆเหรอ…? หืม โอ้ ยังไงซะ”
ผมเดาว่านั่นไม่ได้รวมถึงแค่ตอร์ปิโดรีแอคทีฟ แต่ยานอวกาศต่อสู้ที่มีอำนาจการยิงมากพอ ที่สามารถสร้างความเสียหายจริงจัง หรือทำลายโคโลนี่และสถานีอวกาศด้วย แน่นอนเลยว่ามันทำให้คุณสงสัย ว่าแค่ทหารรับจ้างรุ่นก่อนๆ ถูกรับรู้ถึงจุดที่ว่าค้นพบกิลด์ทหารรับจ้างได้ยังไง มันค่อนข้างทำให้ผมสงสัย
“ฮิโระซามะ กฤษณะยังปลอดภัยมั้ย?”
มีมิถามด้วยสายตาที่กังวลบนหน้าของเธอ ยังไงซะ แน่นอน ว่าเธอกังวล
“ใช่ พี่สามารถที่จะใช้โล่พลังงาน โดยการใช้เทอร์มินัลก่อนหน้า ดังนั้น มันน่าจะโอเค แต่ ตอนนี้ที่พี่
คิดเกี่ยวกับมันแล้ว มันอาจจะดีกว่า ถ้าเอลม่าหรือพี่ได้สแตนบายอยู่ในยาน แบบนั้น เราจะไม่อยู่ฉุกเฉินแบบนี้”
“เสียดายไม่มีประโยชน์แล้ว ไม่ว่าจะแบบไหน เราไม่ได้คิดถึงว่าศัตรูจะผ่านตาข่ายป้องกันมาได้และทำการเน้นการโจมตีน่ะ”
“เราขออภัยอย่างสูงค่ะ ที่เราไม่สามารถจะทำให้ความปลอดภัยของแขกเราเป็นที่มั่นใจ”
เมที่ซ่อนอยู่หลังแนวพุ่มไม้ หันมาหาเราและคำนับหัวของโทษขอโพย
“มันไม่เป็นไร หรือแทนที่จะพูดแบบนั้น เราเป็นคนที่ขอโทษ ที่เอาเธอมาโดนลูกหลงของปัญหา……”
โอ้ พวก พวกมันจะไม่แปะบิลสำหรับสถานที่ที่ถูกทำลายให้เรา ไม่ใช่เหรอ? นั่นมันห่วยจัดเลย
“ไม่ว่ายังไง เรายิงคุ้มกันดีมั้ย? อย่ายกหัวไปไกลนะทุกคน”
ผมออกจากที่กำบัง ตั้งท่ายืน และหยุดลมหายใจ เมื่อผมทำ มันดูดั่งว่ารอบข้างนั้นช้าลงถึงการคลาน ระหว่างที่ผมอยู่ในสภาพที่แปลกนั้น ผมเทียบจังหวะเวลากับหุ่นยนต์ป้องกัน และยิงรัวจากปืนเลเซอร์
แม้ว่าวัตถุรอบข้าง ดูเหมือนจะได้ช้าลงจากมุมมองของผม กระสุนปืนเลเซอร์ยังออกไปด้ยความเร็วแสง หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า… หลังจากที่ยิงโดนไปห้านัดในการรัวที่รวดเร็ว หุ่นยนต์ต่อสู้ ได้หันปืนเลเซอร์มาทางนี้
“คคคึ!”
ผมรีบเล็งไปที่ป้อมปืน และก่อนที่มันสามารถจะยิงได้ ผมสามารถยิงโดนไป กระสุนเลเซอร์ พุ่งทะลุกระบอกปืน และทั้งส่วนหน้าของป้อมปืนระเบิดออก
เข้าใจแล้ว? ดังนั้น ข้างในกระบอกปืนเป็นจุดอ่อน ผมเก็บลมหายใจนานกว่านี้ไม่ได้ ผมเลยรีบยองลง และหายใจลึกๆ
“ฮ่าา! ฮ่าา ฮ่าาา……”
“ฮิโระซามะ……”
“พี่โอเค”
หลังจากที่ฟื้น ผมออกจากที่กำบังอีกครั้งและครั้งนี้ เล็งตรงไปที่ข้างในกระบอกอาวุธของหุ่นยนต์ ถ้าผมตัดอำนาจการยิงของมัน ผมมั่นใจว่าหุ่นยนต์ป้องกันของเกาะจะมีเวลาที่ง่ายกว่าที่จะจบพวกมัน
ผมทำการเล็งให้มั่นคง ยิงรัวสองนัด ไปที่ป้อมปืนเลเซอร์ของหุ่นยนต์ศัตรู และสามารถจะทำลายพวกมันได้สำเร็จ เมื่ออำนาจการยิงของศัตรูถูกตัดลงไป หุ่นยนต์ป้องกัน เริ่มทำการโจมตีสวน หุ่นยนต์ที่ดูเหมือนปูชิดระยะกับศัตรูด้วยความเร็วที่สูง ที่มันไม่เหมาะกับโครงที่หนาๆของมันเลย มันใช้ก้ามใหญ่เพื่อทุบและขยี้หุ่นยนต์ศัตรู หุ่นยนต์กอริลลาพุ่งกระแทกศัตรูตัวหนึ่ง และทุบศัตรูที่ล้มลงซ้ำๆ ด้วยหมัดใหญ่ๆ ของมัน หุ่นยนต์ที่ทรงสุนัขจักรกลล้อมบอทของศัตรูหนึ่งตัว กัดและระเบิดพร้อมกัน เอ๋? ระเบิดตัวเองเหรอ? ถ้างั้นเจ้าพวกนี้มันเป็นประเภทคามิคาเซ่!? นั่นน่ากลัวจัง พวก!
การต่อสู้เริ่มเอียงตาชั่งมาทางเรา หลังจากซักพักใหญ่มากกว่านั้น หุ่นยนต์ต่อสู้ของศัตรู ถูกทำลายอย่างสิ้นเชิง และการต่อสู้ได้จบลง
“ตอนนี้สุนัขได้รักษาความปลอดภัยพื้นที่แล้ว ได้โปรดรอจนกว่าเราจะเสร็จการค้นหาภัยที่เป็นไปได้”
“โอเค”
หุ่นยนต์ประเภทสุนัขที่ยังเหลือรอด กระจายตัวไปทั่วบริเวณ สำหรับหุ่นยนต์สุนัข มันดูแค่มีกระดูกอย่างเดียว และขาดเกราะ และผมแม้แต่เห็นข้างในมันได้ แต่เมื่อพิจารณาั่นว่าพวกมันมีความหมาย เป็นอาวุธที่ทิ้งได้ ที่มีฟังก์ชั่นททำลายตัวเอง ผมเดาว่ามันมีเหตุผล แต่นั่นมันยังโคตรน่ากลัวเลย
หุ่นยนต์ปูหินและกอริลลายืนใกล้เรา และทำหน้าที่เป็นคนคุ้มกัน ปูหินนี้……ถ้างั้นเกราะมันทำจากหินจริงๆ แทนที่จะเป็นโลหะ ช่างน่าสงสัย หุ่นยนต์กอริลล่าถูกโจมตีโดยการยิงของศัตรูก่อนหน้า ดังนั้นขนเทียมและผิวมันไหม้ไป เปิดเผยให้เห็นธรรมชาติจักรกลของมัน ดังนั้นผมเดาว่าพวกนี่มันเดินอยู่ในป่ากลางเกาะปรกติ ระหว่างที่ทำตัวเป็นกอริลลาของจริง หือ… แต่แค่ว่าเพื่ออะไรกัน? โอ้ บางทีมันเป็นตัวที่คอยดูและบำรุงรักษาป่า แล้วปูหินนี่ล่ะอะไร……? หน้าที่ของมันคือแต่งต้นไม้หรือบางอย่างเหรอ? เกาะนี้แน่นอนว่ามีของลึกลับหลายอย่างเลย
หลังจากที่มันยืนยันว่ารอบข้างนั้นปลอดภัย ในที่สุดเราก็สามารถขึ้นกฤษณะ เมดดรอยด์ หุ่นยนต์ปู และหุ่นยนตกอริลลาคุ้มกันเราตลอดทางไปถึงยาน ส่วนตัวแล้ว ผมชอบหุ่นยนต์ปูหินจริงๆ เพราะมันใหญ่และดูทนดีผมต้องมองสูงขึ้นไป เพราะมันสูงจนไร้สาระด้วย ผมอยากจะขี่บนมันจริงๆ ถ้าผมได้มีโอกาส
“ยังไงซะ เราสามารถที่จะขึ้นกฤษณะได้แล้วอย่างน้อย”
“ค่ะ นั่นโล่งใจนะ”
“หนูขอโทษจริงๆค่ะ ที่ลากพวกพี่ทั้งหมดเข้ามาในปัญหา”
“อย่ากังวลเกี่ยวกับมันเลย และมันไม่เหมือนเราช่วยน้องเต็มๆด้วยจิตใจที่ดีไม่ว่ายังไง”
“เธอซื่อสัตว์เกี่ยวกับความรู้สึกของเธอไม่ได้จริงๆเหรอไง หือ เอลม่า?”
เมื่อผมพูดอย่างนั้น เอลม่ามองการจ้องเอาเป็นเอาตายใส่ผม ยังไงมันก็ไม่เหมือนว่าผมจะหยุด ผมรู้อยู่แล้วว่าเธอแค่พูดร้ายๆ เพราะเธออยากจะเก็บภาพลักษณ์ของเธอว่าเป็นทหารรับจ้างธุรกิจล้วน ยังไงซะ วิธีที่เธอทำรู้สึกเหมือนเด็กที่อยากจะดูเท่ต่อหน้าเพื่อนๆ ผมเลยพบว่ามันค่อนข้างน่ารัก
“เราจะทำอะไรตอนนี้?”
“ใช่ เกี่ยวกับเรื่องนั้น…… เราแต่พุ่งตรงผ่านตาข่ายป้องกันของดาวเคาะห์นี้ และเริ่มการไปยิงกับพวกเค้าได้ โดยไม่ต้องมีแผนนี่ ใช่มั้ย?”
“ม่าย มันจะดีกว่าที่จะหมกกันอยู่ในกฤษณะจนกว่าความวุ่นวายจะตายลงไป ในกรณีที่แย่ที่สุด เราก็มีตัวเลือกที่จะหนีด้วยเหมือนกัน”
เมื่อเอลม่าพูดว่า 『กรณีที่แย่ที่สุด』 ผมเดาว่าเธออ้างอิงถึงสถานการณ์ ที่กองกำลังศัตรู สามารถที่จะตีฝ่าแพลตฟอร์มป้องกัน และโจมตีเซียร่า III โดยตรง หรือบางทีถ้ากการทิ้งระเบิดดาวตกสามารถที่จะโดนฐานเส้นศูนย์สูตรโดยตรง; ที่ มันจะนำอันตรายมาให้ดาวเคราะห์เซียร่า III
“ถ้างั้น ยังไงสภาพปัจจุบันของสถานการณ์คืออะไร?”
ผมถามเมที่ขึ้นกฤษณะด้วยกันกับเรา และได้รับคำตอบที่ไม่คาดคิด
“ค่ะ กองยานอิสระของอิมพีเรียล ที่เชี่ยวชาญในปฏิบัติการต่อต้านโจรสลัด ปรากฏขั้น และตอนนี้ช่วยแพลตฟอร์มป้องกันของเราสู้กับศัตรู ภัยน่าจะถูกกวาดล้างทั้งหมดในไม่นาน”
“กองยานต่อต้านโจรสลัดของอิมพีเรียลอิสระเหรอ?”
“……มัน ‘คนนั้น’ ไม่ใช่เหรอ?”
“เธอมาตลอดทางถึงที่นี่ เพื่อที่จะไล่ตามฮิโระเหรอ…? เธอค่อนข้างจะดื้อด้านจริงๆเลยนะ… แทนที่จะพูดอย่างนั้น ไม่ใช่ว่าเธอทำเหมือนพวกแอบตามแล้วเหรอไงเนี่ย?”
“?”
หลังจากได้ยินการแลกเปลี่ยของเรา คริสเอียงหัวของเธอในความสับสน
—————————————————————
“ฮ-ฮัดชู่ววววว!”
“ไม่สบายเหรอครับ ผู้บัญชาการ?”
“ไม่ ชั้นไม่ได้รู้สึกไม่สบายเป็นพิเศษ… มันแค่ชั้นช่วยไม่ได้นอกจากจามน่ะ บางทีใครบางคนพูดไม่ดีุเกี่ยวกับชั้นที่ไหนซักที่เหรอ…?”
“ผมยังแนะนำให้ท่านไปตรวจร่างกายทีหลังนะครับ”
“นายพูดถูก… ชั้นจะทำตามที่บอก ไม่ว่าจะแบบไหน พอมาคิดว่าเราจะถูกทักทายด้วยบางอย่างแบบนี้ทันทีที่เรามมาถึง แต่นี่คือโอกาสดีนะ ดังนั้นทำให้มั่นใจว่าทั่วถึงนะ”
“ครับ แหม่ม!”
เป้าหมายเดือน 9/66
ค่าเน็ต 100/200
กาแฟ 0/300
คอมใหม่ 0/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook
