ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 90 เล่ม 3 ความสงสัยของเม
- Home
- ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ
- ตอนที่ 90 เล่ม 3 ความสงสัยของเม
90 เล่ม 3 ความสงสัยของเม
วัน ได้ผ่านไป ตั้งแแต่ที่เราได้เจรจากับ ผู้บัญชาการลูเทนเนนท์ เซเรนน่า กฤษณะ ถูกแต่งตั้งให้คุ้มกันยานขนส่งคาร์โกพลเมือง 『เพลิแกน IV』 และตอนนี้ ไปด้วยกันกับมัน เราอยู่บนหน้าที่คุ้มกัน แต่มันไม่เหมือนว่า งานนั้นยากเย็น เราแค่กระโดดจากการแลกเปลี่ยนครั้งนึง และสถานีเหมือง ไปถึงทั่วทั้งระบบดาวเซียร่า และเพื่อนบ้านในบางเวลา เพลิแกน IV ถกจอดอยู่ในสถานี เป็นเวลานานมาก เพื่อจะอันโหลดคาร์โก ดังนั้น เราไปด้วยกันกับ เต่าบิน แทน
เราคาดเดาไม่ได้อย่างแน่นอน ว่าโจรสลัดจะโจมตีมาตอนไหน ดังนั้นเราแค่ลดการป้องกันของเราลงไม่ได้ แล้วก็ยังมีโอกาสดี ที่ลูกน้องของลุงคริสจะโจมตี ดังนั้น เราระวังเรื่องนั้นด้วยเหมือนกััน
อย่างไรก็ตาม การอยู่ในความระวังสูงตลอดเวลา ทำให้จิตใจเหนื่อยล้า ดังนั้นเอลม่าและผม สลับกันดูสถานการณ์ และแสตนบายข้างในห้องนักบิน ขณะที่กฤณะ บินตามเพลิแกน IV ตอนนี้ มันเป็นตาของผม ที่จะอยู่ในหน้าที่ดู อีกสามคน รีแล็กซ์กันในห้องกินข้าว
“หนูเอาบางอย่างมาให้ดื่มค่ะ นายท่าน”
“โอ้ ขอบคุณนะ”
เมดดรอยด์เม เข้ามาสู้ห้องนักบิน และนำบอลแรงโน้มถ่วง ที่เต็มไปด้วยเครื่องดื่มเย็นๆมากับเธอ ที่เรียกกันว่าลูกบอลแรงโน้มถ่วงนี้ โดยพื้นฐานแล้วเป็นแก้วน้ำไฮเทค ที่ลอย และมีเซ็นเซอร์การเคลื่อนไหวติดตั้งอยู่่ เพื่อที่มันจะตามการเคลื่อนไหวหัว
ผมรับเครื่องดื่มมา และผมนำลูกบอลไว้ในจุดที่เอื้อมไปหาได้ง่ายๆ
“ขอโทษนะ เม ชั้นจะอยากพาเธอไปร้าน สำหรับการอัพเกรดทันที แต่สถานการณ์มันยังไม่อนุญาตมัน”
“มันไม่เป็นไรค่ะ ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับมันหรอกนายท่าน เพราะทั้งหมด มันเป็นหน้าที่ของหนู ที่จะให้ความสำคัญกับความปลอดภัยของนายท่านก่อน ร่างกายปัจจุบนัของหนูสามารถที่จะทำงานได้ โดยไม่มีปัญหา และมันทำงานส่วนใหญ่ได้ นอกจากการต่อสู้ที่ มีความดุเดือดสูง และการคำนวนดาต้าที่ซับซ้อน”
“เข้าใจแล้ว มิโระพูดว่ามันจะมีการตกของสมรรถภาพ แต่ชั้นบอกความต่าง จากก่อนหน้าที่เราออกจากเซียร่า III ไม่ได้ จากใจเลย”
“ค่ะ จะไม่มีปัญหา เมื่อมันเป็นเรื่องงานวันต่อวัน และการสนับสนุนเบสิก”
เมประกาศ ขณะที่เธอเผชิญหน้าของผม ด้วยสีหน้าที่ไม่เปลี่ยนปรกติของเธอ ผมเซ็ตเลเวลการแสดงสีหน้า ถึงระดับค่าที่ต่ำสุดเท่าที่เป็นไปได้ โดยไม่ทำมากเกินไป เพื่อที่จะให้เหมาะสมกับรสนิยมส่วนตัว แต่ผมสงสัย ว่าเธอรู้สึกเกี่ยวกับมันยังไง? ผมค่อนข้าง ที่จะกลัวที่จะถาม
“ยังไงซะ ถ้าอยากเปลี่ยนเซ็ตติ้งของค่าเริ่มต้น เมื่อเราไปทำการอัพเกรดให้มั่นใจว่าได้บอกชั้นนะ งบมีพอเหลือที่จะซืัอฟังก์ชั่นเพิ่มเติมด้วยเหมือนกัน ดังนั้น ไม่ต้องสงวนตัวนะ และแค่บอกชั้น โอเคมั้ย”
“ค่ะ ขอบคุณมากค่ะนายทา่น หนูพอใจ กับเซ็ตติ้งที่ท่านได้มอบให้หนูแล้วค่ะ นยท่าน แต่หนู ซาบซึ้งกับความกังวลของท่าน อย่างไรก็ตาม ถ้าบางอย่าง ได้เข้ามาในใจในอนาคต หนูจะบอกท่าน”
“ได้ โอเคงั้น”
เราคุยอย่างรีแล็กซ์กันต่อ ระหว่างที่อยู่บนหน้าที่คุ้มกัน ยังไงซะ แม้ว่าเราจะอยู่หน้าที่คุ้มกัน กฤษณะ แค่เดินทางตีคู่ไปกับยานขนส่งคาร์โก ด้วยการใช้งานเอฟทีแอล ดังนั้น จริงๆแล้วมันไม่มีอะไรมากให้ทำ ถ้าเราโดนยิงด้วยบางอย่าง เหมือนเครื่องขัดขวางกาารผสมกันของเซ็นเซอร์ น่าจะตั้งการเตือนทันที
เซ็นเซอร์ผสมนี้ สามารถที่จะตรวจจับคลื่นแรงโน้มถ่วง ที่ถูกส่งโดยยานอวกาศและดาวเคราะห์น้อย การสั่นสะเทือนของซับสเปซ กี่เกิดโดย เอฟทีแอลไดร์ฟและไฮเปอร์ไดร์ฟ ด้วยกันกับร่องรอยพลังงาน ที่ถูกทิ้งโดยยานที่เคลื่อนที่ในซับสเปซ
มีมิพยายามจะมอบการอธิบายอย่างละเอียดให้ผม แต่ผมแม้แต่จะเข้าใจทฤษฎีพื้นฐานก็ยังไม่ได้เลย ไม่ว่าจะยังไง มันเป็นเซ็นเซอร์ที่น่าประทับใจ ที่ทำหน้ที่เป็นเรดาร์สมรรถนนะสูงได้ แม้ว่าระหว่างที่เราอยู่ในการเดินทางเอฟทีแอล ขับเคลื่อนกันไปในอุโมงค์ซับสเปซ ที่เกิดขึ้นโดยไฮเปอร์ไดร์ฟ ช่าย
พูดถึงแล้ว แม้ว่าเมื่อใส่อุปกรณ์เอฟทีแอลไดร์ฟคล้ายๆกัน มันยังมีความต่างในความเร็วเทียบเคียง ของโมเดลยานต่างๆกัน เพื่อพูดมันง่ายๆ ยานลำใหญ่เดินทางได้ที่สองถึงสามเท่าของความเร็วแสง และยานขนาดกลาง หรือยานเล็ก ไปได้ถึงสิบ หรือแม้แต่ยี่สิบเท่า
แล้วเกี่ยวกับ อุราชิมะเอฟเฟค*ล่ะ คุณถาม? ผมไม่ค่อยเข้าใจทฤษฎีหลังมัน แต่ทั้งเอฟทีแอลไดร์ฟและไฮเปอร์ไดร์ฟ สามารถเลี่ยงความสำพันธ์ของสเปซไทม์ โดยวางเท้าข้างนึงเข้าไปในซับสเปซ หรือพุ่งเข้าไปใส่มันเต็มๆ… หรืออะไรบางอย่างแบบนั้น ขอโทษละกันครับ เหมือนที่ผมพูด ตัวผมเองนั้นก็ไม่เข้าใจมัน ดังนั้นได้โปรดยกโทษให้ผมถ้าผมเสนอการอธิบายให้ชัดเจนไม่ได้
[ผู้แปล: อุราชิมะ เอฟเฟค Urashima Effect เมื่อมนุษย์เดินทางที่ความเร็ว ที่ใกล้กับความเร็วแสง เวลาจะช้าลง และการเพิ่มอายุก็ช้าลงด้วย ถ้าเดินทางใกล้พอกับความเร็วแสง เวลาช้าลงมากขึ้นและชัดเจนขึ้น เกือบถึงจุดที่จะหยุดทั้งหมดเลย]
มันดูเหมือนสเปคของสมองของผมนั้นขาดไปอย่างเยอะ และผมเข้าใจซักแจ็คเกี่ยวกับทฤษฎี เอฟทีแอล (Faster than Light [เร็วกว่าแสง]) ของมิตินี้ไม่ได้เลย หรือบางทีเพราะผมก็ไม่ได้สนใจมากขนาดนั้นในประเด็นนี้ด้วย ถ้ามันใช้ได้ มันใช้ได้ ใช่ป่าวพวกคุณ? ผมไม่เกทจริงๆ ว่าคอมพิวเตอร์และสมาร์ทโฟนกลับไปที่โลก ทำงานยังไงด้วยเหมือนกัน แต่ผมยังคงใช้มันได้ไม่มีปัญหา
“แต่มันเงียบแปลกๆนะ มันไม่มีแม้แต่โจรสลัดมาแอบดูเลยเมื่อวาน วันนี้ก็เหมือนกัน”
“ใช่ มันดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้น บางทีอาจจเพราะ จำนวนของมันถูกลดลง เพราะการโจมตีบนเซียร่า III ตอนนี้พวกมันหลบซ่อนและจัดระเบียบใหม่อยู่”
“เพราะทั้งหมด พวกมันเสียยานไปเป็นร้อยลำ ในการต่อสู้นั้นนี่เนาะ”
เพราะกองยานต่อต้านโจรสลัด ไม่ได้คาดว่าการต่อสู้จะเกิดขึ้น ทันทีที่พวกเขาไปถึงที่เซ็คเตอร์ พวกเขาไม่สามารถปิดตาข่ายได้อย่างสมบูรณ์ และยานโจรสลัดบางลำ สามารถที่จะหนีไปได้ จากผลของมมัน ยังไงซะ ผมเดาว่ามันช่วยไม่ได้ เพราะทั้งหมด พวกเขารีบออกทัพมาเพราะพวกเขาได้รับการสื่อสารฉุกเฉินจากเซียร่า III
พูดถึงแล้ว มันดูเหมือนกองยานต่อต้านโจรสลัด ได้รับประสบการณ์มามากพอ เพื่อที่จะจัดการจบโจรสลัดที่ถูกล่อมาโจมตี เพลิแกน IV ภายในระยะเวลาสั้นๆ แค่ 2 ถึง 3 นาทีหลังจากคอนแทค อย่างพึ่งพาได้ มันเป็นกับดักมารที่ล่อโจรสลัดที่ไม่ได้สงสัย เข้ามาสู่ความตาย โดยใช้ยานคาร์โกพลเมืองที่ไร้การป้องกัน เป็นเหยื่อล่อ แค่ใครกันน้าที่คิดกับดักที่ชั่วร้านอย่างนี้ได้ และสอนมันให้กับผู้บัญชาการลูเทนเนนท์เซเรน่า ผมล่ะสงสัย ผมมั่นใจเลยว่ามันเป็นคนเจ้าเล่ห์เจ้าเหลี่ยม ที่มีนิสัยที่ชั่วร้าย อ่ะฮ่า จริงๆแล้วมันเป็นผมเองครับ วะฮ่าฮ่า
“ถ้าอย่างนั้น นายท่านมีคอนเนคชั่นภายในกองทัพอิมพีเรียลด้วยเหมือนกันสิคะ”
“ใช่ แต่ยังไงซะ เราเจอกันโดยบังเอิญอย่างสิ้นเชิงนะ”
“และมียานนี้ กฤษณะ ด้วยเหมือนกัน มันดูเป็นโมเดลยาน ที่มีหนึ่งเดียวเท่านัน”
“ยังไงซะ มันมีสถานการณ์ที่ซับซ้อน ที่นำชั้นมาสู่การได้เป็นเจ้าของยานนี้น่ะ”
“หนูอยากจะรู้เกี่ยวกับนายท่านมากกว่านี้จังค่ะ”
“มืม… มาดูกัน…”
ผมควรจะบอกเธอมากแค่ไหน ผมสงสัย มันไม่เหมือนว่าตัวผมเองก็รู้ว่ากฤษณะนั้นมาจากนั้น เรื่องที่ว่าผมถูกส่งมาที่มิตินีกระทันหัน กับกฤษณะ ดูเหมือนมากกว่าเอื้อมไกลไปนิดนึง นอกจากนี้ สถานการณ์ของผมก็ค่อนข้างที่จะซับซ้อน มีหลายอย่างที่ผมไม่รู้ และผมก็วิตกกังวล เกี่ยวกับการบอกสถานการณ์ของผมให้กับเอไออิสระ ที่เหมือนกับมัดรวมของความสงสัยนิดหน่อย
“นายท่าน แม้ว่าหนู จะพูดไม่ได้ว่าคุณสมบัติการรักษาความปลอดภัยของหนูนั้นสมบูรณ์แบบ มันล้ำหน้าไปมาก ดังนั้น ไม่มีความจำเป็นต้องกังวลมากเกี่ยวกับความเป็นส่วนตัวหรอกนะคะ”
“อ-โอเค?”
“ข้อมูลที่เก็บอยู่ในเมมโมรี่ของหนู สามารถเข้าถึงได้โดยแค่ตัวหนูเองเท่านั้น หนูสามารถเปิดเผยข้อมูลที่ไม่สำคัญ ให้กับบุคคลที่สามได้ เพื่อเหตุผลสำหรับการเก็บรวบรวมดาต้า แต่หนูจะไม่มีวัน ได้มอบข้อมูลลับใดๆ ภายใต้สถานการณ์ใดๆก็ตาม ดังนั้น ได้โปรดสบายใจได้เลยนะคะ นายท่าน”
ผมรู่สึกถึงเจตนาที่แน่วแน่ แผ่รังสีออกมาจากสายตาของเม ขณะที่เธอมองตรงมาที่ผม อุมุ
“พูดกันตรงๆ สถานการณ์ของชั้นมัน เอ่อ ค่ออนข้างที่จะแปลก ชั้นเองก็มีหลายอย่าง ที่ชั้นไม่เข้าใจ เกี่ยวกับสถานการณ์เองเหมือนกัน ดังนั้น ชั้นเลยกังวล ว่าสถานการณ์ของชั้นน่ะ จะไปแพร่อยู่ใน คอมมมูนิตี้ของเอไออิสระ ถ้าชั้นได้คุยกับเธอไปน่ะ เม”
“เข้าใจแล้วค่ะ หนูเข้าใจ อย่างไรก็ตาม แค่ให้หนูได้พูดเน้นย้ำ ว่าหนูเป็นเมดดรอยด์ ที่อุทิศตนเพื่อบริการท่านค่ะ นายท่าน มันเป็นเหตุผลของตัวตนของหนู ทั้งหมดของหนู อุทิศให้เพื่อท่าน นายท่าน ดังนั้นได้โปรดบอกหนูเถิดค่ะ ว่าหนูควรจะทำอะไร เพื่อที่หนูจะได้พิสูจน์ความภักดีของหนู และให้ท่านได้เชื่อหน”
“หืมม…… พิสูจน์ว่าเมจะไม่เคยทรยศชั้นน่ะค่อนข้างที่จะยากนะ ชั้นกลัวว่า”
มันไม่เหมือนว่าผมเฝ้าดูการสื่อสารดาต้าของเมไดได้ 24/7 และแม้ว่าผมจะไปขอล็อกสื่อสารมันไม่มีการันตีว่าเธอจะให้ลิสต์ที่สมบูรณ์ เพราะเธอแต่งล็อกพวกนั้นได้อย่างอิสระ ก่อนจะส่งพวกมั้น ยังไงพวกมันก็ทำหน้าทีเป็นเครื่องพิสูจน์ความภักดีของเธอไม่ได้อยู่ดี
“อย่างนั้น เราจะไม่ไปถึงไหน ถ้าชั้นไม่เริ่มเชื่อใจเธองั้นเหรอ หือ เม? ยังไงซะ การที่จะมาหวาดระแวงอยู่ตลอดเวลา ก็ค่อนข้างที่จะเหนื่อยไม่ว่ายังไง เก็บทุกอย่างที่ชั้นบอก ไว้เป็นความลับละกันนะ โอเคมั้ย?”
“ค่ะ่ ขอบคุณมากๆนะคะนายท่าน หนู จะไม่มีวัน ได้ทรยศความเชื่อใจของท่านเลยค่ะ”
“ชั้นหวังว่างั้นนะ”
เมสาบาน ที่จะเก็บเรื่องของผมไว้เป็นความลับ ด้วยสีหน้าจริงจังที่ไม่เปลี่ยนแปลงไป ยังไงซะ มันไม่เหมือนว่า เธอแสดงสีหน้าอื่นไหนๆออกมา นอกจากสีหน้านี้อยู่ดี และดังนั้น ผมเริ่มพูด เกี่ยวกับสถานการณ์ของผม เริ่มด้วยที่จู่ๆ ผมตื่นมา และพบว่าตัวเองอยู่ในมิตินี้ ทันทีที่ผมตื่นขึ้น ผมก็อยู่ในห้องนักบินของกฤษณะแล้ว จากนั้น ผมพูดเรื่องการพผจญภัยพลาดๆของเราในมิตินี้ – การเดินทางของผม สู่เทอร์เมนไพร์ม การได้พบเจอกับ ลูเทนเนนท์ตอนนั้น และตอนนี้ได้เป็นผู้บัญชาการลูเทนเนนท์เซเรน่า ความจริง ที่ว่าโลกนี้ และเกมที่เรียกว่าสเตลล่าอ่อนไลน์ ในมิติบ้านเกิดของผมนั้น คล้ายกันอย่างน่าขนลุก การได้พบเจอกับเอลม่า การได้สมัครเป็นทหารรับจ้าง การได้รับสมัครมีมิ และการต่อสู้ ในระบบดาวเทอร์เมน
“ถ้าอย่างนั้น จากกรรับรู้ของท่าน นายท่านคิดว่าโลกนี้ คล้ายกับวีดีโอเกม ที่เรียกว่า 『สเตลล่า ออนไลน์』 ที่ถูกแพร่ออกมาในสิ่งทีท่านพูดว่าเป็น 『โลกจริง』 ถูกต้องมั้ยคะท่าน?”
“จากมุมมองของชั้น มันเป็นอย่างนั้นเลย แต่มันมีหลายสิ่ง ที่มันต่างจากความรู้ในเกมของชั้น ยกตัวอย่างเช่น ชั้นไม่มีความทรงจำ เกี่ยวกับเอมไพร์ ที่เรียกว่ากรากัน หรือสหพันธรัฐเวเรเวอแรม มีตัวตนอยู่ในเกมเลย และระบบดาวที่แสดงกันอยู่ในแผนที่กาแล็กซี่ ทั้งหมดก็เป็นอะไรที่ชั้นไม่คุ้นเลย แต่แม้อย่างนั้น โมเดลยานอวกาศ อุปกรณ์ ด้วยกันกับผลิตภัณฑ์ลหายอย่าง ที่อยู่ในตลาด ทั้งหมดมีอยู่ในเกม”
“เข้าใจแล้ว…… ช่างเป็นสถานการณ์ที่น่าสงสัย พูดถึงแล้ว นายท่าน ท่านคุ้นเคย กับอะไรที่เหมือนทฤษฎี ซิมูเลชั่นมั้ยคะ?”
“ทฤษฎีซิมูเลชั่นงั้นเหรอ? พูดไม่ได้ว่าชั้นรู้นะ”
“มันเป็นทฤษฎี ที่หนู นายท่าน และปรากฏการณ์ตัวตนอื่นทั้งหมดทั้งมวล นั้นถูกสร้างขึ้นโดยซิมูเลชั่นของคอมพิวเตอร์ที่ซับซ้อนระดับไฮเปอร์ ที่ใช้งานดาต้าที่บอกไม่ได้ และต้องการเทคโนโลยี ที่เหนือธรรมชาติ”
“นั่นทฤษฎีที่ค่อนข้างจะน่ากลัวเลยนะนั่น งี้นั้นหมายถึงว่า ทุกสิ่งอย่างในโลกนี้น่ะ ถูกสร้างขึ้นมา โดยที่เรียกว่าคอมพิวเตอร์นั่นเอง ใช่ป่ะ? ชั้นค่อนข้างจะรู้สึกว่า มันลดมูลค่า ของความล้ำค่าของชีวิตนะ”
“ค่ะ มันเป็นอย่างนั้น ไม่ใช่เหรอ? แต่ เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์ของท่านแล้ว มันไม่เหมือนว่าทฤษฎีนี้น่ะ ไม่ตรงมาร์คมัน ถูกต้องมั้ยคะ? เพราะทั้งหมมดจู่ๆ ท่านนั้นก็ถูกส่งมา ที่โลกที่คล้ายคลึงกับเกมที่ท่านเล่นอยู่อย่างมากมาย”
“ยังไงซะ มันไม่เหมือนว่า ชั้นไม่ได้พิจารณามันด้วยตัวชั้นเอง แต่ชั้นพาตัวเองไปเชื่อเรื่องนั้นไม่ได้น่ะ ว่าทั้งหมดเนี่ย เป็นแค่ซิมูเลชั่นจำลอง โดยเฉพาะ เมื่อหลังจากที่ได้เจอมีมิและเอลม่า และ ตั้งแต่ทีแรก ระดับเทคโนโลยีในโลกขั้นชั้นน่ะนะ มันหลังโลกนี้เป็นปีแสง จริงๆแล้ว มันก็เป็นไปได้ด้วยเหมือนกัน ว่าที่ไหนสักแห่ง ในจักรวาลที่กว้างใหญ่นี้ โลกที่ชั้นจากมา จริงๆ แล้ว เป็นสิ่งที่จำลองขึ้นมาเพื่อเหตุผลอะไรที่ไม่ทราบได้ พูดอีกอย่าง มันไม่เหมือนว่าชั้นถูกโยนเข้ามา ในโลกที่คล้ายกันเกมที่ชั้นเล่นอยู่ แต่ชั้นแค่ถูกโยนออกมาจากกซิมูเลชั่นนั้น และจบที่การอยู่ในสถานการณ์ปัจจุบัน ยังไงซะ มันไม่เหมือนว่ามีวิธีใด ที่จะรู้เรื่องนั้นตอนนี้แล้วแหละ”
จริงๆแล้ว ทฤษฎีที่ผมแชร์กับมีมิและเอลม่า เกี่ยวกับสติของผม มาจากจักรวาลคู่ขนาน และถูกโยนเข้ามาในกายนี้ของ ‘ผม’ ที่มีตัวตนอยู่ในจักรวาลนี้ก็เป็นหนึ่งความเป็นไปได้ด้วยเหมือนกัน ไม่ว่ากรณีใดๆ ผมยังค่อนข้างที่จะรู้สึก ไม่เชื่อมต่่อ กับสถานการณ์ก่อนหน้า และปัจจุบัน ในบางเวลา
ประเด็นนั้นก็คือ ผมไร้เงื่อนงำเลย อย่างแน่นอนที่สุด ช่าย
“พูดจากใจ ชั้นรู้สึกว่ามันเสียเวลาไปเปล่าๆ ที่จะมายึดติดกับอะไรพวกนี้อยู่ อาจจะมีความเป็นไปได้ ที่จะรู้ว่าอะไรเกิดขึ้น ถ้าชั้นไปทั่ว และเที่ยวป่าวประกาศ ‘ผมไม่ใช่คนจากจักรวาลนี้ครับ ดังนั้นได้โปรดช่วยผมที’ หรือบางอย่าง แต่ชั้นลงตัง ว่าชั้นจะแค่ถูกทำเหมือนบางคนที่บ้า โดยคนส่วนใหญ่ หรือบางที กลายเป็นเครื่องมือไว้วิจัย แทนที่จะกังวลเกี่ยวกับมั้น ชั้นรู้สึกดีอยู่แล้ว ที่จะใช้ชีวิตทุกวัน และมีความสุข กับเวลาของชั้นเอง กับทุกคน”
ใช่ นั่น คืออะไรที่ผมรู้สึกจากใจอยู่ตอนนี้ มันยอดเยี่ยม ที่ผมสามารถสมัครเข้าไปในกิลด์ทหารรับจ้าง ซึ่งเป็นองค์กรที่ช่วยเหลือได้มาก และสะดวก มันก็เป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่ด้วยเหมือนกัน ที่ผมน่ะ มีกฤษณะอยู่ด้วยกันกับผม ถ้า ผมไม่มีกฤษณะ ผมน่ะน่าจะแย่กว่ามีมิ ที่ผมเจอเจอครั้งแรกอีก
“เข้าใจแล้ว…… ท่านพูดถูก หนูก็เห็นด้วยนะ ว่านั่นน่ะไม่เป็นไร ถ้านายท่าน เชื่อมันว่าเป็นอย่างนั้น”
“มีความเป็นไปได้ ว่าเวลาทีชั้นจะต้องค้นหาคำตอบจะมาถึง แต่ ไม่มีความจำเป็น ที่จะต้องทำอย่างนั้น ในตอนนี้ มั้งนะ”
และมันไม่เหมือนว่าผมอยากจะกลับไปโลกเก่าให้ได้ไม่ว่ายังไงอยู่ดี มันจริง ที่ว่าผมสงสัย เกี่ยกับอะไรก็ตาม ที่เกิดขึ้นกับโลกเก่าของผม เมื่อผมนั้นหายไป แต่ เพราะผมกลับไปไม่ได้แล้ว งั้นมันก็ไม่มีประโยชน์หรอกน่า ที่จะคิดเกี่ยวกับมัน มันจะเป็นเรื่องอื่นไปเลย ถ้าผมไปทิ้งครอบครัว หรือคนรักไว้กลับไปที่นั้น แต่ อย่างโชคร้าย ผมไม่มี ทั้งสองอย่างเหล่านั้น ไม่ว่าจะดีหรือร้ายน่ะนะ ไม่ว่ายังไง จริงๆแล้ว ผมน่ะ มีความสุข กับการได้อยู่ในโลกนี้มากกว่า เพราะมีมีมิกับเอลม่าอยู่ให้คิดถึงด้วย
“ชั้นเดาว่า นี่พวกจะพอแล้วแหละ กับหัวเรื่องนี้ มีอะไรที่อยากจะถามชั้นมั้ยล่ะ เม
“ค่ะ แล้วเกี่ยวกับ–”
หลังจากนั้น ผมตอบคำถามเมที่สงสัยต่่อ ขณะที่เราใช้เวลาผ่านกันไป ด้วยกัน
เป้าหมายเดือน 9/66
ค่าเน็ต 100/200
กาแฟ 0/300
คอมใหม่ 0/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook