ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 92 เล่ม 3 แค่เฉียดเท่าเส้นผม
92 เล่ม 3 แค่เฉียดเท่าเส้นผม
พร้อมด้วยการมาถึง ของกองยานอิสระ ที่มีบัญชากาารโดยผู้บัญชาการลูเทนเนนท์ เซเรน่า การต่อสู้ที่วุ่นวาย ได้หยุดลง… หรือนั่นอย่างน้อย เป็นอะไรที่เราหวังว่าจะเกิดขึ้น
“ไม่ใช่พวกมันสู้ดุดันกว่าก่อนหน้านี้เหรอ?”
ช่าย ศัตรูไมได้หยุด แบทเทิลชิพที่กฤษณะอยู่ใกล้ ยังพยายามที่จะสะบัดเราให้หลุด และยานต่อสู้เล็กที่เหลือ ยังยังคงพยายามจะฉีกเราออก จากแบทเทิลชิพที่ว่านั่น
『ชั้นย้ำ! หยุดการต่อสู้ทันที และดับเจเนอเรอเตอร์ของคุณ! การกระทำของพวกคุณ มันรุนแรงพอที่จะขึ้นศาลทหาร โดยสภาวินัยทหารแล้ว! ถ้าคุณไม่ปฏิบัติตาม เราจะถูกบังคับให้ทำยานคุณตก โดยทำตามมาตราที่ หก บรรททัดที่สาม ของโคเด็กซ์กองทัพอิมพีเรียล! หยุดการต่อสู้ และดับเจเนอเรเตอร์เดี๋ยวนี้!』
ผู้บัญชาการลูเทนเนนทเซเรน่า แผดเสียงคำสั่งของเธอผ่านคอมม์อีกครั้ง ชัดเจนว่าเริ่มรำคาญ โดยมีหลักฐานจากเสียงของเธอ อย่างไรก็ตาม ยานศัตรูไม่ยอมหยุด แทนที่จะหยุด พวกมันเมินเพลิแกน IV และเน้นการยิงมาที่เรา วัตถุประสงค์ของมันชัดเจนเหมือนตอนกลางวัน
“มันจะหยุดม้ยเนี่ย?”
“ชั้นไม่คิดว่าอย่างนั้น?”
“มันเป็นไปไม่ได้จริงๆเหรอพี่?”
“วัตถุประสงค์ของพวกเค้าชัดเจนว่าเป็นหนู หนูไม่รู้ว่าลุงของหนูไปใช้บริการพวกเค้าได้ยังไง มันเด่นชัดว่าไม่มีเส้นทางให้หนีสำหรับพวกเค้าอีกแล้ว”
คริสวิเคราะห์สถานการณ์อย่างใจเย็น ผมปล่อยให้เสียสมาธิไปไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว ดังนั้น ผมไม่สามารถจะเห็นสีหน้าของเธอ แต่เสียงของเธอ ค่อนข้างที่จะสลดๆ ผมแน่ใจ ว่าเธอทำสีหน้าโกรธเคืองที่น่ารัก ไอ้ลุงนั้นของเธอ เป็นตัวร้ายของแท้อย่างแน่นอนเลย ที่พยายามจะฆ่าสาวที่น่าร๊ากน่ารักแบบนี้ ไม่ต้องสงสัยเลย
『ทำให้มั่นใจว่าเลี่ยงไม่ให้วูสเตอร์ เกิดความเสียหายมากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ ยานทุกลำ ฟรีอาวุธ!』
『……โรเจอร์ ยานทุกลำฟรีอาวุธ』
เสียงเตือนที่โหยหวนดังขึ้น ในห้องในบินของกฤษณะ ในเวลาเดียวกัน สัญญานความร้อนหลายสัญญาน ถูกปล่อยออกมาพร้อมๆกัน โดยยานต่อสู้และเฮฟวี่ครูซเซอร์สองลำที่เหลือทั้งหมด
อะไรที่ฟรีอาวุธนั้นหมายถึงก็คือ เพื่อปล่อยอาวุธทุกอย่างที่มี เพื่อที่จะกวาดล้างศัตรูของคนนั้น และนั่นหมายถึง พวกเขาไม่แคร์เกี่ยวกับการที่จะให้แบทเทิลชิพ เข้ามาเกี่ยวข้องกับการโจมตีของพวกมัน และยิงอาวุธทั้งหมด เพื่อที่จะเอากฤษณะให้ตก! ฮ่าฮ่าฮ่า! ไอ้พวกเวรบัดซบเอ้ย!
“ไอพวกนี้มันบ้าไปแล้วเหรอเนี่ย!?”
“มิซไซล์หลายลูกเข้ามาค่ะพี่!”
『ยานทั้งหมด ฟรีอาวุธ! ยิงพวกยานนอกกฎหมายพวกน้นให้ตกให้หมด! เริ่มยิงได้!』
ในที่สุดผู้บัญชาการลูเทนเนนท์เซเรน่า ก็หมดความอดทน และสั่งกองยานต่อต้านโจรสลัดให้โจมตี ตอนนี้ที่มันมาถึงตรงนี้แล้ว ไม่มีจุดหมายที่จะใช้แบทเทิลชิพเป็นโล่อีกต่อไป พวกมันไม่แคร์จริงจัง เกี่ยวกับการให้แบทเทิลชิพเสียหาย ถ้าเรารับการยิงพวกนั้นทั้งหมดเข้าไป เราจะถูกปิ้ง และแน่นอนว่ากฤษณะจะถูกทำลายก่อนแบทเทิลชิพ”
“นู้วววววโอออออ้! เหี้ยเอ้ย!”
“คุ!”
“ฮิ้ออุ!”
ผมเลิกตามหลังแบทเทิลชิฟ และกระโดดตรงเข้าไปใส่ฝนของเลเซอร์และมิสไซล์ ผมยิงปืนใหญ่กระสุนจริงอย่างต่อเนื่อง เพื่อที่จะกวาดซีกเกอร์มิสไซล์มี่มุ่งหน้ามาทางเรา จากนั้นผมทิ่มยานเข้าไปข้างในการระเบิดที่เป็นผลที่ตามมานั้น
“ดี! มันไปได้ดี!”
ผมใช้ระเบิดเป็นที่กำบัง เพื่อที่จะหายไปจากสายตาของศัตรู และใช้โอกาสนั้นทที่จะสละพวกมัน เอลม่าก็ทำได้ยอดเยี่ยม โดยการปล่อยแฟลร์ที่เหลือทั้งหด แค่เมื่อตอนที่กฤษณะทิ่มเข้าไปในไฟของการระเบิด ทำให้ซีกเกอร์มิสไซล์มากกว่าเดิมระเบิดออก อย่างที่คาดได้กับเอลม่า ผมประทับใจมากๆ
แต่นี่ ไม่ได้หมายถึงว่าเราหนีจากอันตรายแล้ว เราจบที่การอยู่หน้าเฮฟวีครูสเซอร์ของศัตรูแทน ปืนใหญ่เลเซอร์หลักของเฮฟวี่ครูสเซอร์ชาร์จขึ้นมา และเตรียมที่จะยิงใส่เรา
“ชาฟฟฟ!”
“โรเจอร์!”
กฤษณะปล่อยชาฟ เพื่อที่จะขัดขวางารล็อคของศัตรู ขณะที่ผมทำการขับหลบหลีก อย่างไรก็ตามแต่ เพราะเราอยู่ตรงหน้ายานมันเลย เราไม่สามารถที่จะหลบทั้งชุดของการโจมตีได้ เสียงเตือนที่โหยหวนอีกครั้ง ดังขึ้นมาในห้องนักบิน และโล่พลังงานของกฤษณะ เริ่มที่จะกระพิบอย่างอ่อนแอ แม้แต่โล่ของกฤษณะ ก็ไม่สามารถที่จะทน การโจมตีตรงของปืนใหญ่หลัก ของเฮฟวี่ครูสเซอร์กองทัพได้
“ล-โล่!?”
“มันไม่เป็นไรน่า มันไม่มีอะไรให้ตื่นตกใจ ยังไมใช่ตอนนี้”
“พ-พี่ใจเย็นอย่างแน่นอนเลยนะ ฮิโระซามะ”
ขณะที่ผมสงบมีมิที่ลนลาน ผมสามารถที่จะอ้อมไปข้างหลังเฮฟวี่ครูสเซอร์ศัตรูได้ แต่ลำแสงเลเซอร์สีแดง ที่ดูทรงพลังสุดขีด ยังระเบิดมาใส่กฤษณะจากด้านหลังอย่างดื้อด้าน เฮฟวี่ครูสเซอร์ต้องได้เปลี่ยนการหันหัว และหันมา เพื่อที่จะเล็งเป้าเราอีกครั้ง
“พวก ชั้นได้ตื่นเต้นพอแล้ววันนี้ ได้โปรดอย่าเพิ่มขึ้นอีกเลย”
“ตอนนี้ชั้นมั่นใจแล้วว่า นายน่ะมันกรณีที่สิ้นหวังแล้ว บื้อเอ้ย”
“ถ้าเราถูกยิงโดยนั่นเมื่อกี้……”
“มันโอเค มันโอเค พี่บอกแล้วว่ามันเป็นไปตามแผน”
แต่ผมโกหกซะสุดตัวเลยนะ
ถ้าเราถูกยิงจากการระเบิดก่อนหน้านี้ กฤษณะจะเสียหายอย่างหนัก แต่มันน่าจะสามารถรอดมาได้นะ เพราะทั้งหมด ตัวถังของกฤษณะนั้นเกรดกองทัพ และมันเป็นคุณภาพสูงสุดหัวจรดเท้า แต่มันแพงอย่างบ้าคลั่งไปเลยนะ
จริงๆแล้ว ผมก็มีประสบการ์การรับการโจมตีตรง จากเฮฟวี่ครูสเซอร์ ระหว่างเวลาที่ผมเล่นสเตลล่าออนไลน์ ที่ไม่สามารถจะหลบหลีกทันเวลา และมันน่าเกลียดเลยล่ะ
“นั่นอันตราย”
ไม่นาน กฤษณะก็สามารถที่จะหนีออกจากระยะของเฮฟวี่ครูสเซอร์ แน่นอน ครูสเซอร์และยานต่อสู้อื่น ยังจี้ตูดเราร้อนฉ่าอยู่ และอีกครั้ง ที่เราถูกไล่มาด้วยการยิงของศัตรู
แต่พวกมันเปิดเผยด้านข้าง ให้กับกองยานผู้บัญชาการลูเทนเนนท์เซเรน่า เพื่อที่จะเล็งเรา ดังนั้น พวกมันรับความเสียหายหนัก จากการยิงสนับสนุนของกองยานอิสระ
“นั่นมันเกือบไปจริงๆ”
“เราอยู่กลางการต่อสู้ ดังนั้น มันช่วยไม่ได้”
“ถ้าเราได้ถูกยิงตรงน่ะ เราจะถูกยิงตกแหง”
แม้ว่าพวกเธอทั้งสองใช้โมเดลกองทัพ กองยานอิสระ นั่นมียานที่ล้ำหน้ามากกว่า ดังนั้นพวกเธอสามารถที่จะกำจัดศัตรูได้ทีละลำตามๆกัน ยานหนึ่งลำเครื่องยนต์หลักระเบิดออก อีกหนึ่งลำทรัสเตอร์ละลาย และอีกหนึ่งมีดาดฟ้าด้านบนซึ่งเป็นที่อยู่ของอาวุธหลัก เสียหายจนซ่อมไม่ได้
ยานต่อสู้และคอร์เวตต์ทั้งหมดถูกยิงตก ดังนั้นยานที่เหลือ ที่สามารถที่จะต่อสู้ได้ คือแบทเทิลชิพ
“โอ้น้องเอ้ย ในที่สุดมันก็จบแล้ว”
ตอนนี้ผมซ่อนอยู่ที่จุดบอด ของเฮฟวี่ครูสเซอร์ศัตรูที่ระบบเครื่องขับดันถูกทำลาย แต่ยังคงมีอันตรายที่ศัตรูจะตรวจจับกฤษณะ และยิงปืนใหญ่หลักมาใส่เรา ดังนั้นผมระวังอย่างจริงจังเกี่ยวกับมัน
“อืม เรายังต้องซ่อนอยู่เหรอ?”
“มันดีที่สุด ที่จะไม่เสี่ยงโดยไม่จำเป็นน่ะ”
“ใช่แล้ว”
“ค่ะ แน่นอนเลย”
ผมตอบคำถามมีมิ เอลม่าและคริสเห็นด้วยกับผมด้วยเหมือนกัน ที่จุดนี้ การที่ผมเปิดเผยตำแหน่งของกฤษณะ จะเป็นเรื่องที่โง่จริงที่จะทำ ผมมั่นใจเลย ว่าพวกมันจะยิงเราร่วง ด้วยปืนใหญ่หลักที่ทรงพลังของมันทันที
ไม่ว่าจะกรณีไหน คนที่โจมตีเรา น่าจะเป็นสมาชิกของกองทัพอิมพีเรียล ดังนั้นผมแค่โจมตีอย่างไม่ระวังโดยไม่มีเหตุผลไม่ได้ แต่ก่อนหน้านี้นั้นมันไม่เป็นไร เพราะมันเป็นการกระทำที่ป้องกันตัวเอง และเพราะทั้งหมดมีสมาชิกของกองทัพอิมพีเรียลอื่นอยู่ในที่เกิดเหตุด้วยเหมือนกกัน การเคลื่อนไหวที่ผิดพลาดทีเดียว เราจะอยู่ในปัญหาที่มากกว่าที่เราจะต้องการแลกเปลี่ยน นั่นทำไมผมถึงเก็บตอร์ปิโดรีแอคทีฟต่อต้านยานไว้ และเลี่ยงการยิงครูสเซอร์ของศัตรู ผมยิงแค่ยานต่อสู้ลำเล็กที่เข้ามาใส่เรา
ถ้าผู้บัญชาการลูเทนเนนท์เซเรน่า มาไม่ทัน ถ้างั้นผมก็ไม่มีปัญหาที่จะแลกเปลี่ยนการยิงกับพวกเขา แต่ผมมั่นใจว่ากฤษณะจะได้รับความเสียหายที่พอสมควร เป็นผลที่ตามมา และความเป็นไปได้ที่เราจะถูกยิงร่วงก็ไม่ใช่ศูนย์ด้วยเหมือนกัน ในความเป็นจริง โล่ของกฤษณะเกือบจะดับและถูกนำลงไปหมด ระหว่างการต่อสู้แล้ว
『ชั้นย้ำ ดับเจเนอเรเตอร์ของพวกคุณ การเสียสละที่มากไปกว่านี้นั้นไร้ความหมาย』
หลังจากที่เงียบกันสั้นๆ ยานศัตรูที่เหลือในที่สุดก็ดับเจเนอเรเตอร์
『นี่คือแบทเทิลชิพวูสเตอร์ ต้นหน เมเจอร์ โรมันโด เคสเทรล ยานเราได้เคารพคำบัญชาการของคุณและดับเจเนอเรเตอร์ของเราแล้ว』
『ดีมาก แล้วกัปตันล่ะ?』
『กัปตันยานของเรา โคโลเนล ยูเจน เฮอราสสมิท เลือกที่จะเต็มใจปลิดชีวิตของตัวของเขาเอง และผมได้ขึ้นมาบัญชาการ』
『……เข้าใจแล้ว ดำเนินการช่วยเหลือผู้รอดชีวิต เตรียมตัวขึ้นยานด้วยเช่นกัน』
『แหม่ม!』
แค่อะไรกันที่ขับเคลื่อนให้พวกทหารอิมพีเรียลที่ภาคภูมิใจพวกนี้ โจมตีเราอย่างสิ้นหวังแบบนั้น? ไม่ว่ายังไง มันดูเหมือนสถานการณ์ได้แก้ไขแล้ว สำหรับเวลานี้ ยานธงของผู้บัญชาการลูเทนเนนท์เซเรน่า เรสทาเลียส ได้เข้าหายานธงนอกกฎหมาย วูสเตอร์ และคนของเธอตอนนี้เตรียมตัวที่จะขึ้นยาน ครูสเซอร์ที่ถูกแต่งตั้งอยู่ในกองยานอิสระ ก็ดำเนินการเข้าหาครูสเซอร์นอกกฎหมายที่จอดลำอื่นอยู่ พวกเธอตอนนี้จะดำเนินการกลับมาควบคุมยานนอกกฎหมาย
แต่เต็มใจปลิดชีวิตตัวเองเหรอ หือ? ช่างเป็นเรื่องที่ไม่น่าพึงพอใจเลย
“ถ้าอย่างนั้น ในที่สุดมันก็จบแล้วเหรอพี่……?”
“น่าจะนะ แต่เรายังลดการป้องกันของเราลงไม่ได้นะ”
“นั่นถูกต้อง ยังมมีความเสี่ยงที่ยานจะเปิดเครื่องอีกครั้ง และโจมตีเราทันทีเลยที่เราแสดงตัวเราเอง มาดูสถานาการณ์ก่อนเถอะสำหรับตอนนนี้ และมุ่งหน้ากลับไปที่เพลิแกน IV ทีหลัง”
หลังจากพูดอย่างนั้น ผมเอียงพิงเก้าอี้นักบิน และเอื้อมไปหาลูกบอลแรงโน้มถ่วง ที่ลอยอยู่ข้างผม ผมหยิบหลอดและจิบโคล่าไม่อัดลมข้างในลูกบอลออกมา พวก การมีน้ำหวานๆทันทีหลังจากการต่อสู้ มันโดนใจจริงๆเลย
เอ๋? เกิดอะไรขึ้นกับน้ำอัดลมล่ะ คุณถามเหรอ? พวกมันทั้งหมดเก็บอยู่ข้างในห้องคาร์โก เมื่อผมเปิดขวดข้างในกฤษณะ น้ำมันระเบิดออกมาเลย แม้ว่าผมจะไม่ได้เขย่าขวด ผลออกมาทำให้ทุกคน (รวมถึงผมด้วย) เปียกโชกกันหมด ดังนั้นสาวๆห้ามผม จากการเปิดน้ำอัดลัมเมื่ออยู่กันบนยาน แต่ทำไมมันระเบิดแบบนั้นกันล่ะ? มันเนื่องจากการขาดแรงกดดันในชั้นบรรยากาศเหรอ? มันมีปัญหากับแรงโนมถ่วงเทียมข้างในยานเหรอ? ผมโนไอเดียเลย
“เป็นอะไรมั้ย เม?”
『ค่ะ ดูจะไม่มีปัญหากับฟังก์ชั่นของหนูค่ะ หนูไม่ได้รับความเสียหายใดๆ』
“ยอดเยี่ยม การต่อสู้ส่วนใหญ่จบแล้วล่ะ แต่เตรียมตัวสำหรับความเป็นไปได้ ที่ต้องขับเคลื่อนแบบผาดโผน จนกว่าเราจะกลับไปที่เพลิแกน IV”
『รับทราบ』
งั้นตอนนี้ เดาว่าเราจะต้องรอมันจบ อย่างน้อยเราก็รอจนกว่าผู้บัญชาการลูเทนเนนท์เซเรน่า และคนของเธอเสร็จการเข้าควบคุมยานศัตรู
เป้าหมายเดือน 9/66
ค่าเน็ต 100/200
กาแฟ 0/300
คอมใหม่ 0/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook
