ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 96 เล่ม 3 พบกันอย่างเป็นทางการกับเอิร์ล
96 เล่ม 3 พบกันอย่างเป็นทางการกับเอิร์ล
ผมประหม่า เกี่ยวกับการติดต่อกับเอิร์ล แต่มันเรียบง่ายกว่าที่คาดไว้
『ยังไงซะ ถ้าอย่างนั้น พาหนะจะมารับพวกคุณทั้งหมด หลังจากสิบห้านาที เอิร์ลรอคอย ที่จะได้เจอพวกคุณทั้งหมด』
ช่าย เราเตรียมตัวสำหรับการคุยอย่างเป็นทางการกับเอิร์ล แต่แทนที่เรื่องนั้น เลขาของเขาทำการนัดให้เรา และโทรจบด้วยคำนั้น
“ชั้นเดาว่า เค้าไม่อยากจะเพียงแค่เจอกันผ่านจอโฮโล และอยากจะเจอตัวจริงเรา”
“มันเป็นอย่างนั้นจริงๆเหรอ……?”
“หืม หนูก็ไม่ค่อยจะเข้าใจ ว่าปู่คิดอะไรด้วยเหมือนกัน”
สามสาวครุ่นคิดกับการนัด ที่ทำโดยเอิร์ลด้วยหน้าตาที่สับสนบนใบหน้า เมยืนเงียบๆข้างๆ เธอยืนอย่างเรียบร้อยและงดงาม พร้อมด้วยทั้งสองมือ พักอยู่บนกันและกัน ตรงหน้ากระโปรงชุดเมดของเธอ หลังจากที่ได้อัพเกรดแล้ว เมทำตัวสง่างามขึ้น และเรียบร้อยมากขึ้น เมื่อเทียบกับก่อนหน้า บางอย่างในพื้นฐานของเธอเปลี่ยนภายในเธอเหรอ ผมสงสัย แต่บางที นั่นอาจจจะแค่ผม
และพูดดึงแล้ว เราให้คริสยืนยัน ว่าคนที่เราติดต่อน่ะ เป็นเลขาของปู่ของเธออย่างไม่ผิดพลาด เพราะทั้งหมด คุณระวังมากเกินไปไม่ได้หรอก เราก็ทำการรวบรวมข้อมูลนิดหน่อยบนฝั่งของเราด้วย
ขณะที่ผลของมัน เราจบที่การไม่พบเจออะไรมาก เกี่ยวกับเลขา แต่เราได้ยืนยันว่ายานนั้นน่ะ มีตระกูลดาเลนวัลด์เป็นเจ้าของ และปัจจุบันนี้ จอดอยู่ข้างใจเซียร่าไพร์ม และมันไม่ใช่แค่ครูซเซอร์ของพลเมือง หรือยานหรูหรา จริงๆแล้ว มันเป็นแบทเทิลชิพ มันดูเหมือนปู่ของคริส เอิร์ล อับบราฮัม ดาเลนวัลดน์ ค่อนข้างที่จะระวังลูกชายแท้ๆของเขาเอง บัลธาซาร์ ดาเลนวัลด์
“ไม่ว่าจะแบบไหน พี่เดาว่า นี่มันบ่งบอก ว่าเค้าเชื่อว่าลุงน้องมีเป้าหมายที่ชีวิตน้องอยู่ คริส พี่คิดว่า มันมีโอกาสที่น้อย ที่เรื่องนี้ จะเป็นกับดักของลุงของน้อง”
“ค่ะ หนูก็คิดว่ามันโอเค หนูจำได้อย่างชัดเจน ว่าเห็นเลขาคนนั้น ทุกครั้งที่ไปเยี่ยมปูของหนู”
“แต่แม้อย่างนั้น เรายังลดการป้องกันของเราลงไม่ได้นะ”
“ค่ะ แม้ว่ามันจริง ที่เราติดต่อกับเอิร์ล ดาเลนวัลด์ มันไม่ได้หมายถึง ว่าความปลอดภัยของคริสติน่าซามะ นั้นการรันตี 100%”
เมเห็นด้วยกับการเตือนของเอลม่า มีมิยังคงครุ่นคิดสถานการณ์ พร้อมกับขมวดคิ้วอยู่
“ไม่ว่ายังไง พวกเค้าควรจะมาถึงในไม่นาน เราไปกันเลยมั้ย? ไม่ว่าจะแบบไหน ทำให้มั่นใจว่ามีปืนเลเซอร์ไปกับเธอด้วยนะ นั่นก็เหมือนกันกับหนูนะ มีมิ”
“ค่ะ”
มีมิตอบมาอย่างดี ขณะที่เธอตบปืนเลเซอร์ ที่เหน็บอยู่ที่เอวของเธอ ผมล่ะหวังว่ามีมิ จะพัฒนาความสามารถในการยิงของเธอในไม่นาน…… เธอควรจะเล็ง เพื่อที่อย่างน้อยยิงศัตรูที่นิ่งๆด้วยปืนของเธอได้ ผมควรจะไปเป็นเพื่อนเธอ สำหรับการซ้อมยิงเป้า หลังจากเรื่องนี้จบลง
หลังจากที่ลงจากกฤษณะ โอนี่ซังกล้ามโตที่ยืนการ์ด มอบการตะเบ๊ะที่คมคาย เมื่อพวกเขาเห็นคริสมากับเรา คริส พูดกับพวกเขา และพวกผู้ชาย ดูเหมือนจะมีกำลังใจ และตอบด้วย ‘เราไม่ควรค่ากับคำพูดเช่นนั้น ไมเลดี้ และ ‘เราจะมอบความปลอดภัยให้ท่าน ด้วยชีวิตของเราถ้าจำเป็น เจ้าหญิง!’ อย่างกระตือรือร้น อึน มันเป็นฉาก ที่อยู่ห่างไกลกับอะไรที่ผมชินเลย
“เมื่อเห็นน้องเป็นแบบนี้ มันเอาความจริงเข้าบ้าน ว่าจริงๆแล้วคริสจังเป็นเจ้าหญิงขุนนาง ไม่ใช่เหรอ?”
“แต่หนูไม่ใช่ราชวงศ์นะ……”
มีมิทำตัวประทับใจโดยฉากนั้น ระหว่างที่คริสแสดงรอยยิ้มที่เกร็งๆตอบ ไม่นานนัก ยานพาหนะที่คล้ายกับรถจิ๊ปก็หยุดตรงหน้ากฤษณะ มันเหมือนพวกอาร์วี* ที่าทำการสำรวจดาวเคราะห์ไกลๆ กลับไปที่โลก
<ผู้แปล: รถสำหรับพักผ่อนแต่ตรงนี้ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น>
คุณไม่คุ้นเคยกับอาร์วี มันไม่ใช่พาหนะสำหรับพักผ่อน ที่ใช้โดยครอบครัวเพื่อไปทริปไกลๆนะ แต่มันเป็นพาหนะลาดตระเวน ที่ใช้เพื่อสำรวจภูมิประเทศ ที่พวกมันถูกใช้เพื่อสำรวจพื้นผิวของดาวเคราะห์ที่อยู่ใกลๆ มันเล็กกว่าพาวเวอร์อาร์เมอร์ททั่วไป แต่มันติดตั้งไปด้วยโล่พลังงาน ดังนั้นมันเป็นพาหนะที่ทนทานพอตัว โชคร้าย ผมไม่มีมันจอดอยู่ข้างในกฤษณะ
หืม แต่บางทีผมซื้อมันซักคัน ผ่านช่องทางกิลด์ทหารรับจ้างได้ มันควรจะมีประโยชน์สำหรับงานด้วยเหมือนกัน เราใช้มันเพื่อหาวัตถุโบราณ ของอารยธรรมในอดีต บนดาวเคราะห์ที่ยังไม่ถูกสำรวจได้ และอะไรแบบนั้น และขายดาต้าที่รวบรวมได้ เพื่อราคาดีๆ ให้คนซื้อที่เต็มใจ แต่ปัญหามันก็คือมันจะใช้พื้นที่เยอะเกินไป ในห้องคาร์โกของกฤษณะ พวกเราทั้งหมดขึ้นอาร์วี ด้วยกันกับโอนี่ซังกล้ามโต และขับออกไปจาบริเวณท่าจอดยานอย่างเร็วไว บริเวณทท่าจอดยาน วุ่นวายด้วยกิจกรรมวันนี้ มีพาวเวอร์อาร์เมอร์อุตสหกรรมหลายตัว อันโหลดคาร์โกจากยาน ครอบครัวที่ใส่ชุดแฟนซี ที่น่าจะมาที่นี่เพื่อการเทียววันหยุด และผู้คน ที่ดูเหหมือนจะมีงานเดียวกับเรา สิ่งมีชีวิตเอเลี่ยนที่ดูแปลกๆ ที่จริงๆแล้วดูเหมือนจะเป็นพ่อค้าออกไปทำธุรกิจ……ไม่ว่ายังไง ผู้คนหลากหลายมากมาย เดินและยุ่งกันข้างในบริเวณท่าจอดยาน
แน่นอน ว่ามันก็มีทหารอิมพีเรียล เดินของเขาอยู่ โอ้ แลผมคิดว่าผมเห็นผู้บัญชาการลูเทนเนนท์เซเรน่าด้วย ยังไงซะ เธอไม่ควรจะสังเกตการจ้องของผมได้– หือ? เธอหันมาทางนี้? เธอสังเกตจริงๆเหรอ? เธอทำอย่างนั้นได้ยังไงกัน? น่ากลัวอ่ะ
หลังจากที่ขับไปซักพัก ในที่สุดอาร์วีก็ได้มาถึง ยานที่ดูอวดตน มันไม่ได้เป็นโมเดลล่าสุดเป๊ะๆ แต่มันยังข่มขู่เพียงพอ มันดูค่อนข้างจะทรงพลัง จริงๆแล้วคุณค่อนข้างที่จะบอกได้ถึงนิสัยและลักษณะของผู้บัญชาการกองยานถึงจุดๆหนึ่ง โดยตั้งพื้นฐานจากองค์ปประกอบของกองยานของเขาหรือเธอ และโดยพื้นฐานมาจากแบทเทิลชิพที่นี่ ผมว่าผู้บัญชาการนั้นเป็นบางคน ที่ให้ค่าการเข้าหาที่แน่นอนและมั่นคง เมื่อทำการปะทะอยู่ในการต่อสู้
มันเป็นกลยุทธ์เบสิก ที่จัดการยานแนวหน้าเร็วๆอย่างเรื่อยๆและมั่นคง ระหว่างที่สาดการโจมตี พร้อมด้วยการป้องกันที่แน่นหนา และแลกเปลี่ยนการยิงกับแบทเทิลชิพของศัตรู แบบเน้นไปกับศึกแห่งความทนทาน ยานนี้ ดูเหมือนจะรับหมัดได้อย่างดี และยังควงปืนเดินออกมาได้ ดูเหมือนผู้บัญชาการ ให้ความสำคัญกับความปลอดภัยและมั่นคง เหนือทั้งหมด ถ้าคุณไปลุยกับกองยานแบบนี้ซึ่งหน้าโดยไม่มีแผน โอกาสก็คือ คุณจะต้องใช้ความพยายามค่อนข้างจะมากมาย
“เราได้รอพวกคุณทั้งหมดอยู่ ผมดีใจที่ท่านปลอดภัย คริสติน่าซามะ มันโล่งใจจริงๆ”
อาร์วีขับเข้าไปในลานจอดข้างในยาน หลังจากที่เราได้ลงมาจากยานพาหนะ เราพบกับชายเลขา ผู้ที่คุยกันที่จอโฮโลก่อนหน้า ด้วยกันกับผู้หญิง ผู้ที่ดูเหมือนจะเป็นเมด ตอนนี้เมื่อผมดูพวกเขาดีๆ บุคลากรที่เดินกันยุ่งๆข้างในที่จอด ทั้งหมดแต่งตัวเหมือนบัตเลอร์หรือเมด เมื่อพูดถึงเรื่องความผิดปรกติ
“มันทั้งหมดต้องขอบคุณพ่อ แม่ และสุภาพบุรษคนนี้ กัปตันฮิโระ ปู่หนูเป็นยังไงบ้างคะ?”
“ท่านรอพวกท่านทั้งหมดข้างในห้องส่วนตัว ได้โปรดมาด้วยกันกับผม เลดี้คนนี้ จะเป็นคนนำทางพวกคุณที่เหลือทั้งหมด กัปตันฮิโระ”
“ได้โปรดมากับหนู หนูจะนำท่าน ไปสู่ห้องนั่งเล่นของยาน”
เมดที่ดูฉลาดซังชวนให้เราตามเธอ งั้นตอนนี้ มันจะโอเคจริงๆที่จะให้คริส เจอกับปู่ตามลำพังเหรอ? ผมมองกันกับคริส และเธอพยักหน้ากลับมาว่าไม่เป็นไร เดาว่าไม่มีปัญหาถ้าอย่างนั้น ผมสบตากับเอลม่าเผื่อไว้ด้วย แต่เธอเน้นพยักหน้ามา งั้นโอเค
“รับทราบ เราจะเจอกันทีหลังนะ คริส”
“ค่ะ ฮิโระซามะ”
หลังจากโบกมือบ้ายบายให้กับคริสที่ยิ้ม เราตามเมดจากก่อนหน้าไป
แต่พวก ภายในของยานนี้ ดูค่อนข้างที่จะแฟนซีเลยล่ะ เอลม่า เทียบภายในของกฤษณะ กับครูซเซอร์หรูหราเฟิร์สคลาส แต่ยานนี้ ก้าวข้ามกฤษณะไปหลายดวงดาว รูปลักษณ์ภายนอกมันเป็นแบทเทิลชิพที่ข่มขู่ แต่ภายใน มันสู้ได้กับโรงแรมห้าดาว หรือคฤหาสน์ขุนนางที่ร่ำรวย โอ้น้องเอ๋ย อย่างที่คาดกับขุนนาง แม้แต่ยานนของพวกเขา ทำหน้าที่เป็นสัญลักษณ์แสดงถึงตำแหน่งที่น่าประทับใจ
ถ้าอย่างนั้นยานนี้ ทำหน้าที่เป็นทั้งยานธงของตระกูลดาเลนวัลด์ และเป็นวิลล่าวันหยุดเคลื่่อนที่ แฟนซีจัง ถ้าอย่างนั้นนั่นทำไมลูกเรือทั้งหมด แต่งตัวเป็นเมดและบัตเลอร์ อึน จริงๆแล้วผมค่อนข้างชอบมันนะ
“นายเป็นอะไรเนี่ย? นำไมนายตาเป็นประกายแบบนั้น?”
“ไม่หรอก ชั้นแค่คิดว่า เจ้าของยานนี้ รสนิยมดีจริง”
“ไม่ใช่พื้นฐานแล้วยานนายก็เหมือนกันเหรอไง?”
“จริงอ่ะ?”
“จริง มันมีภายใน แข่งได้กับครูซเซอร์หรูหรา และตอนนี้นายมีแม้แต่เมดดรอยด์อีก ไม่ใช่ว่ามันตามสไตล์เบสิกขอยานนี้เลยเหรอไง?”
“เมื่อมาคิดๆแล้ว เธอถูกแฮ๊ะ……”
เธอพูดถูก อุมุ ถ้าอย่างนั้นผมควรจะซื้อยานแม่ ที่มีบรรยากาศแบบเดียวกันกับยานนี้ เพื่อที่จะเอามาให้เหมาะกันกับกฤษณะมั้ย? ผมมั่นใจเลยว่ามันจะไม่ถูก แต่มันน่าจะถูกกว่าหลายเท่ากว่าซื้อบ้านเดี่ยวที่มีสวน บนดาวเคราะห์อยู่อาศัย และความเป็นพลเมือง
และเมื่อเราได้ยานแม่ เราจะสามารถขนคาร์โกได้มากกว่าเยอะ มันจะเพิ่มทางเลือกธุรกิจของเราด้วย ด้วยกันกับรายได้หลายเท่า ช้าๆและมั่นคง เอาชนะการแข่งขัน เหมือนที่เขาว่ากันน่ะนะ ผมควรจะเริ่มคิดจริงจังมากๆ เกี่ยวกับการซื้อยานแม่ ผมก็พบว่ากฤษณะนั้นกว้างขวางก่อนหน้านี้ แต่ตอนนี้ เมื่อลูกเรือได้เพิ่มจำนวนสมาชิก มันเริ่มรู้สึกแออัด
และไม่ ผมไม่มีแผนที่จะเพิ่มลูกเรืออีกแล้วพวกคุณ ผมพูดว่าไม ผมจริงจัง
“มันรู้สึกเหมือนคฤหาสน์ขุนนางอ่ะ หนูสงบใจไม่ได้เลย……”
“พี่ค่อนข้างจะเข้าใจว่าน้องมาจากไหน มีมิ และมันดูยอดเยี่ยมไปเลย ไม่ใช่เหรอ? ถ้าน้องคิดแต่ว่ามันจะราคาเท่าไหร่ น้องจะทำให้ตัวเองเครียดอย่างไมจำเป็น แค่อย่าไปถือเครื่องตกแต่งมากมายเลย”
“หนูเข้าใจว่าพี่จะพูดถึงอะไร เอลม่าซัง แตบรรยากาศของยานนี้ มันแค่มีแต่ความแฟนซี ดังนั้น เอิ่ม…”
“ยังไงซะ น้องจะชินมันในไม่นานแหละ มีมิ”
มันดูเหมือนรสนิยมศิลปะของมีมิ เอียงไปทางฝั่งพังค์ๆ ดังนั่นความรู้สึกที่เรียบร้อยและสง่างามของภายในยานนี้ ไม่ค่อยจะลงล็อคกับเธอ แต่มันช่วยไม่ได้ ดังนั้นเธอแค่ต้องปรับตัว
“ได้โปรดรอที่นี่นะคะ ทุกๆท่าน”
ห้องที่เราถูกพามา เป็นห้องนั่งเล่นที่กว้างและหรูหรา สำหรับต้อนรับแขก ฝั่งหนึ่งของกำแพง ประกอบไปด้วยแผ่นกระจกใหญ่ และผ่านมันไป เราเห็นสวนที่ดูยิ่งใหญ่ได้ แต่ยังไงซะ มันน่าจะแค่จอโฮโลยักษ์ และไม่ใช่สวนแท้ๆนะ
“ขอบคุณ”
“หนูจะเตรียมเครื่องดื่มให้นะคะ ชาจะสะดวกมั้ยคะ ทุกคน? ถ้าอยากรับประทานอย่างอื่น อย่าลังเลที่จะบอกหนูนะคะ”
“ชาก็โอเคครับ แล้วพวกเธอล่ะ สาวๆ?”
“ชั้นเอาชาด้วย”
“หนูด้วยค่ะ”
“รับทราบ ได้โปรดรอระหว่างที่หนูเตรียมเครื่องดื่มของท่านนะคะ”
เมดที่นำเรามาที่นี่ คำนนับอย่างสง่างาม และออกจากห้องนั่งเล่นไป หลังจากที่ได้ส่งเธอด้วยสายตาของผม ผมจมลงอย่างสบาย ลงไปในหนึ่งในโซฟาของห้องนั่งเล่น โอออ้ ตอนนี้ นั้นแหละอะไรที่ผมเรียกว่าสบาย โซฟานั้นนุ่มและฟูอย่างเหลือเชื่อ แต่มันยังรับน้ำหนักของผมได้เต็มๆ โต๊ะ ก็ดูทำจากไม้ธรรมชาติดีคุณภาพสูง ที่ซึมเงาสีดำออกมา อย่างน้อย มันดูเหมือนไม้ธรรมชาติเมื่อผมจับก่อนหน้า ถ้าอย่างนั้น กะแค่โต๊ะนี้ จะเป็นโคตรหลายอีเนลเลย
หลังจากซักพักสั้นๆ เมดกลับมาพร้อมเครื่องดื่มของเรา มนัเป็นเครื่องดืมที่ควันขึ้น พร้อมด้วยสีออกสีแดงเข้มๆ
“มีอะไร?”
“มีอะไรเหรอ ฮิโระซามะ?”
“……ไม่ มันไม่มีะไร”
มันต่างจากชาที่ผมคุ้นเคยน่ะ แต่ผมไม่อยากจะฟังดูหยาบคาย ผมเลยเก็บความคิดของผมไว้กับตัวผมเอง ต้องขอบคุณ อโรมม่าและรสชาติ ที่มันเป็นของชาธรรมดา แต่ นี่ออะไรกัน? พวกเขาใส่สีผสมอาหาร ระหว่างที่พวกเขาชงชาหรือบางอย่างเหรอ? น่าสงสัยจริง หรือบางทีมันเพราะใบชาที่ใช้
เรามีความสุขกับชาสีแดง และรอกันในห้องนั่งเล่นประมาณหนึ่งชั่วโมง จากนั้น ในที่สุด คนที่เรารอ ก็มาถึง
“ท่านลอร์ดอยู่ที่นี่แล้วค่ะ ได้โปรดยืนและมอบความเคารพอย่างนับถือนะคะ”
เราตามคำพูดของเมดและรอเอิร์ลดาเลนวัลด์ให้เข้ามา
ไม่นานนัก ประตูคู่ใหญ่ ที่นำมาสู่ห้องนั่งเล่นก็เปิด และชายแก่ ที่ดูมีฐานโอ่อ่าก็เข้ามาในห้อง ตามเขามาคือคริส ผู้ที่ตอนนี้ ใส่ชุดสีขาวมีสไตล์ ที่ทำให้เธอดูเหมือนเจ้าหญิงในเทพนิยาย
ชายแก่นั้นตัวสูง มีร่างที่ดูค่อนข้างจะทนทาน แม้อายุจะรุดหน้าไปมากแล้ว เหน็บเอวของเขาอยู่คือดาบสองเล่ม — เล่มหนึ่งขนาดธรรมดา และอีกเล่มหนึ่งดาบสั้น ดั้งเดิมแล้วเขาผมดำ แต่ขึ้นขาวเป็นแถบ แต่มันยังดูดีอยู่
แต่อะไรที่โดดเด่นมากที่สุด คือตาของชายคนนี้ เขามีตาดำเข้ม ที่คล้ายกับเหยี่ยว ที่เต็มไปด้วยความแข็งแกร่ง และศักดิ์ศรี และคนที่ไม่มีความกล้าเพียงพอ จะพบว่าตัวเขาหรือตัวเธอ ก้มหนีสายตาที่คมคายนั้น ผมคาดหวังครึ่งหนึ่ง ไปถึงคุณปู่ที่ดูอ่อนแอ แต่มันออกมาว่าเป็นชายแก่ที่แข็งแรง
“ชื่อของชั้นคือเอิร์ล อับบราฮัม ดาเลนวัลด์ หัวหน้าของตระกูลดาเลนวัลด์
ปู่ของคริส เอิร์ล อับบราฮัม ดาเลนวัลด์ แนะนำตัวของเขาเอง และหันสายตาที่คมกริ้บมาใส่ผม พวก ปู่นี้ดูข่มขู่จริง ดูเหมือนผมต้องระวังรอบชายคนนี้ งั้นตอนนี้ ผมไปยังไงดีเรื่องนี้ ผมสงสัย
ขอบคณสำหรับเงิน 200.48 บาท
เป้าหมายเดือน 9/66
ค่าเน็ต 200/200
กาแฟ 100/300
คอมใหม่ 0/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ถ้าท่านชอบและอยากอ่านเพิ่ม ได้โปรดสนับสนุนผู้แปลด้วยนะครับ ซื้อตอน จองตอน แจ้งได้ทาง Facebook ครับ
