ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ - ตอนที่ 99 เล่ม 3 อีกการกล่อมก่อนพายุ

99 เล่ม 3 อีกการกล่อมก่อนพายุ

ไม่ว่าทหารรับจ้างจะอิสระแค่ไหน เมื่อพวกเขาอยู่ภายใต้สัญญา พื้นฐานแล้วพวกเขาจะผูกกันคนที่จ้างพวกเขา จนกว่างานจะสำเร็จ ดังนั้น ผมทำอะไรตามอำเภอใจไม่ได้ โดยที่เอิร์ลไม่อนุญาต ตั้งแต่ทีแรก อีกฝ่ายเป็นขุนนางระดับสูง ดังนั้นผมต้องระวังการระทำของผมยิ่งๆขึ้นไปอีก ถ้าเอิร์ลได้มาคิดกับเราว่า ‘{อ่านไม่ออกเลยว่าพวกเค้าจะทำอะไรกัน และเป็นไปได้สูงที่จะหักหลังเค้า}’ ถ้างั้นผมจะยิ่งจินตนาการไม่ได้เลยว่าเขาจะทำอะไรใส่เรา…แต่คิดเกี่ยวกับมันผมก็กลัวแล้ว บางทีเขาอาจจะชักดาบโดยไม่พูดอะไรและฟันเราด้องตรงนั้นเลยมั้ย?

“และดังนั้น กัปตันฮิโระ ตัดสินใจที่จะทำหน้ามือตาบอดกับทุกอย่าง และเป็นแค่ลูกเบ๊ทั่วไปของคุณ”

จากนั้นผมกดส่งไอคอนบนแอพข้อความและส่งเมลข้างบน ไปด้วยกันกับสติกเกอร์อีโมจิโง่ๆนิดหน่อย

『อย่ากังวลค่ะ ฮิโระซามะ มันดูเหมือนปู่ของหนู ได้ทำการเตรียมการะวังตัวทั้งหมดที่เป็นไปได้ กับลุงหนูแล้ว หนูไม่คิดว่ามีอะไรที่ต้องกังวล แต่หนูจะลองเตือนเขาเค้าเผื่อไว้ก่อนค่ะ…』

การตอบถูกส่งกลับมา ด้วยกันกับสติกเกอร์แมวดำการ์ตูนเคลื่อนไหว ที่มีสีหน้าที่มีปัญหา ฟุมุ  มันดูเหมือนคริสจะค่อนข้างเล่นไพ่นกกระจอกเก่ง

『พี่มั่นใจว่าจะไม่เป็นไร! แม้ว่าบางอย่างเกิดขึ้นจริง พี่มั่นใจเลยว่าฮิโระซามะจะทำอะไรบางอย่าง』

ข้อความถูกส่งมาด้วยกันกับสติกเกอร์สิ่งมีชีวิตทีดูเหมือนกระรอกออกการ์ตูนๆ โพสท่าเหมือนคนเล่นกล้าม หลังจากที่ได้ส่งข้อความ มีมิทำการเคลื่อนไหวที่ค่อนข้างจะไม่ไตร่ตรอง อย่างไรก็ตาม เธอดูเหมือนจะจั่วได้ไพ่ดีตลอด

『ไม่ว่าฮิโระเค้าน่ะจะมีทักษะแค่ไหนมันยังมีขีดจำกัดนะรู้เปล่า…… แต่ยังไงซะ ตัดสินจากทั้งหมดที่เกิดขึ้นก่อนหน้า เค้าน่าจะรอด ไม่ทางใดก็ทางนึงแหละ』

ข้อความนั้นถูกส่งไปด้วยกันกับสติกเกอร์ เอเลี่ยนตาเดียวที่ดูบิดเบี้ยว จิบไวน์เหมือนบอสใหญ่ ในที่สุดมันก็ตาผมจั่ว และมันคือ–

“เฮ้ ชั้นได้รอน!”

『เหมือนกันกับหนู』

『อะไร!?』

เอเลี่ยนตาเดียวจากก่อนหน้าปรากฏขึ้นอีกครั้ง แค่ครั้งนี่มันเผาบ้านเผาเมืองด้วยลำแสงจากตา เอ่อ ยังไงซะ อุชิซูจิของเอลม่าไม่ได้แย่ แต่เธอแค่มีโชคที่เน่ามากที่สุด มันแย่จนถึงจุดที่ว่า แม้แต่ยานอวกาศเต็มไปด้วยเครื่องรางนำโชค เหมือน ยู*โกะ น่าจะถูกดึงดูดไปที่เธอ แค่เหมือนกับเจ้าหน้าที่ตำรวจกาแล็กซีคนหนึ่ง โชคร้ายที่เหลือเชื่อของคุณ อาจจะแม้แต่สู้กับคนนั้นได้ แบบนั้น และเล่นการพนันอ่อนหัดมากเกินไป เธอชอบทำเกินตัว แต่ได้แต่ไพ่ห่วยๆ ตั้งแต่เราได้เริ่มเล่นแอพไพ่นกกระจอกนี้บนเทอร์มินัลพกพาของเรา สกอร์รวมของเธอเป็นอะไรที่ดูแล้วตื่นตาตื่นใจ ในแง่ที่ต่างไปอย่างสิ้นเชิน

พูดถึงแล้ว มีมิเป็นคนที่ปกครองเป็นราชินีในเกมนี้ เธอเล่นอย่างไม่ไตร่ตอง แต่ดูเหมือนจะเลี่ยงไพ่ห่วยได้ตลอด และผลของมัน สกอร์ของเธอเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เธอดูเหมือนได้รับพรจากเทพธิดาแห่งโชคของจริงเลย

พูดถึงแล้ว ผมชิลกันอยู่ในห้องนักบินของกฤษณะ และเล่นไพ่นกกระจอกออนไลน์กับทุกคน โดยใช้เทอร์ทินัลพกพา ระหว่างนี่ส่งข้อความโง่ๆกันกับพวกเธอ เพื่อที่จะฆ่าเวลา ตอนนี้ มีมิและเอลม่าพักอยู่

แม้ว่ากฤษณะจะเดินทางในไฮเปอร์เลนโดยออโต้ไพลอต อย่างน้อยคนหนึ่งคน ยังควรจะที่สแตนบายข้างในห้องนักบินเผิ่อไว้ก่อน มีมิและเอลม่า น่าจะอยู่ในห้องของพวกเธอเอง หรือไมก็ห้องกินข้าว เมอยู่ด้วยกันกับผม นั่งอยู่เงียบๆ ที่เก้าอี้ซับโอเปอร์เรเตอร์ เธอไม่ได้เข้าร่วมความสนุก แต่ทำหน้าที่เป็นคนดูมินิทัวร์นาเมนต์เกมไพ่นกกระจอกของเรา

『ชั้นจะไม่แพ้พวกนาย ถ้าเราเล่นเก่มแข่งรถ!』

เอเลี่ยนตัวเล็กงอตัวสลดใจ ขณะที่คนที่ส่งมัน ครวญอยู่ในความคับแค้นใจ เธอเสียใจที่แพ้จริงๆ…… ยังไงซะ ไม่ว่าจะกรณีไหน เราไม่มีอะไรจะทำมากมาย ยกเว้นเล่นไปทั่วแบบนี้ เหมือนที่ผมพูดก่อนหน้านี่ เราเดินทางกันบนไฮเปอร์เลนผ่านออโต้ไพลอตอยู่ และมันเกือบจะเป็นไปไม่ได้เลย ที่จะถูกโจมตีโดยศัตรู ระหว่างที่ยังอยู่ในอุโมงค์ซับสเปซ

ตอนนี้เราเดินทางงจากระบบดาวซีเกอร์ ไปที่ระบบดาวยูริค และเมื่อเราผ่านระบบดาวยูริค ในที่สุด เราก็จะมาถึงส่วนหนึ่งของดินแดนของเอิร์ลดาเลนวัลด์ ระบบดาวคอแม็ต และหลังจากนั้น ในที่สุด เราก็จะไปถึงระบบดาวดีเซอร์

เราไม่ได้เจอปัญหาอะไร เมื่อเราวาร์ปอกมาจากระบบดาวซีเกอร์ และแม้แต่ถูกคุ้มกันไปส่งโดยทหารของระบบดาวซีเเกอร์ ระหว่างทางเพราะความสัมพันธ์ที่เป็นมิตรของเอิร์ลดาเลนวัลด์ กับตระกูลขุนนางที่ปกครองอยู่ที่นี่ เราเดินทางผ่านมันโดยไม่มีปัญหาอะไร แล้วตอนนี้ เราเพิ่งออกมาจากระบบดาว และกลับเข้าไปในไฮเปอร์เลน

เวลาการเดินทางระหว่างระบบดาวซีเกอร์และระบบดาวยูริคผ่านไฮเปอร์เลน นั่นคร่าวๆสิบชั่วโมง มันเป็นประมาณชั่วโมงนึงแล้ว ตั้งแต่ที่เเรากระโดดเข้ามาในไฮเปอร์เลน

“นายท่าน ท่านแค่ทิ้งานที่เฝ้าระวังข้างในไฮเปอร์เลนให้หนูได้นะ รู้มั้ย”

เมเรียกผม ขณะที่ผมเล่นเกมไพ่นกกระจอกต่อไปกับทุกคน

“ชั้นมั่นใจว่าเธอจะทำทุกอย่างได้ดี แต่ชั้นไม่อยากจะไสทุกอย่างลงไปบนเธอ ดังนั้น…..”

“หนูไม่ถือค่่ะ ไม่เหมือนสี่งมีชีวิตชีวะภาพ หนูไม่รู้สึกเหนื่อยทั้งทางกายภาพและทางจิตวิทยา ไม่ว่ายังไง”

“ใช่ ชั้นรู้ แต่มันก็ยัง… ชั้นรู้ว่าเธอสามารถทำอะไรได้ เม แต่ชั้นไม่อยากจะเคยชินกับการทิ้งงานทั้งหมดไว้ให้เธอคนเดียว และไม่ว่ายังไง มันมีโอกาสน้อยๆ ที่ศัตรูสามารถจะทำการโจมตีข้างในไฮเปอร์เลนได้ เหมือนที่เธอเห็นน่ะ เราไม่มีอะไรมากให้ทำ และแค่เล่นไปทั่ว”

“แล้วการเพิ่มความสัมพันธ์กับเลดี้ทั้งสองท่านล่ะคะ?”

“เราต้องเก็บวิถีชีวิตที่มีสมดุลน่ะ ชั้นคิดว่าเราจะเก็บทุกอย่างไว้ให้พอดีๆ แทนที่จะอย่างนั้น มันจากการที่ไม่ให้ทุกคนไปหมกมุ่นกับอะไรแบบนั้น โดยเฉพาะชั้นเลย”

เพราทั้งหมดทั้งมีมีและเอลม่า เป็นความส่วยงามที่ไม่มีที่ติ และแน่นอน ว่าเมก็เหมือนกัน ผมอาจจะเสียคมไป ถ้าผมไปดื่มดำตัวเองในพวกเธอสามคนอย่างเดียว; แม้ว่ามันอาจจะสายไปแล้วสำหรับเรื่องนั้น

“อย่างนั้นเหรอคะ?”

“ช่าย ด้วยสินทรัพย์ตอนนี้ ชั้นน่าจะขึ้เกียจไปทั่ว ระหว่างที่ล่าโจรสลัดบ้างบางครั้งบางคราว และแต่ดื่มด่ำกับวิธีชีวิตที่เหลาะแหะ ด้วยกันกับพวกเธอทั้งหมด แต่ชั้นไม่อยากจะทำอย่างนั้น ชั้นจริงจัง”

นั่นอาจจะเป็นโอกาสที่ดึงดูดใจ แต่ผมยังไม่ได้เติมเต็มฝันของผม ที่จะมีบ้านเดี่ยวมีสวนบนดาวเคราะห์อยู่อาศัย ไม่ว่ายังไง ตอนนี้ผมมีแผนที่จะซื้อยานแม่ และเพิ่มทางเลือกทำเงินของเรา เราจะสามารถที่จะได้เพิ่มมากขึ้นไปกับมัน และมันจะพาผมไปใกล้กับการเติมเต็มฝันของผมหนึ่งก้าว

“หนูไม่คิดว่าวิถีชีวิตแบบนั้นดูเหมือนจะแย่ แต่ถ้านายท่านพูดวว่าท่านไม่ต้องการมัน ถ้าอย่างนั้น หนูเพียงแค่จะปฏิบัติตาม แต่ถ้าวันหนึ่งวันใด ท่านรู้สึกเป็นอื่น ตอนนั้นอย่าได้ลังเลที่จะบอกหนู หนูจะสนับสนุนท่านให้ดีที่สุดเท่าที่หนูทำได้

เมพูดบางอย่างที่น่าตอบรับด้วยหน้าที่ตรงๆ ยังไงซะ เธอมีหน้าที่จริงจังนั้นมากกว่าเวลา 90% ไม่ว่ายังไง เธออาจจะเป็นลูกเรือที่ผมต้องกังวลที่สุด ผมรู้สึกได้ว่าเธอจะนำผมไปในเส้นทางที่ไร้ทางกลับมา ถ้าผมลดการ์ดลง…… ผมต้องขัดเกลาการควบคุมตัวเองของผมมมากขึ้น และผมโทษเธอไม่ได้ตรงๆ เพราะเธอแค่ทำด้้วยเจตนาดีเนื่องจากความภักดีที่เอมีต่อผม ไม่ว่ายังไง มันจะไม่เป็นไร ถ้าผมควบคุมตัวเองได้ ผมหวังน่ะนะ

ในท้ายที่สุด เรามาถึงระบบดาวยูริคกันอย่างปลอดภัย เราไม่ได้หยุดแวะ ที่โคโลนีหลักของรรบบดาวยูริค และทำการเดินทางต่อ เหมือนที่เกิดขึ้นที่ระบบดาวซีเกอร์ เราก็ถูกคุ้มกันโดยกองกำลังของพื้นที่ระหว่างทางด้วยเหมือนกัน มันดูเหมืเอิร์ลดาเลนวัลด์ สนิทกันดีกับเหล่าลอร์ดพวกๆของเขา

“หนูจะอยู่ข้างในห้องนักบิน สำหรับระยะเวลาของการเดินทางที่เหลือ ดังนั้นทำไม่พวกท่านทั้งหมดไม่ไปพักล่ะ ทุกคน? ถ้าการคาดเดาของหนูนั้นพิสูจน์ออกมาว่าถูกต้อง ส่วนที่อันตรายที่สุดขอการเดินทางนี้ จะเป็นเมื่อเราไปถึงระบบดาวคอแม็ต ดังนั้นมันจะดีกว่าถ้าท่านเจอมันในสภาพที่ดีที่สุด”

“ไม่ เอ่อ เหมือนที่ชั้นพูด ชั้นไม่อยากจะทิ้งทุกอย่างไว้ให้เธอ เม…”

ผมกำลังจะปฏิเสธ แต่มีมิตัดเข้ามา

“ฮิโระซามะ ไม่ใช่ว่ามันดีกว่าที่จะรับข้อเสนอของเมซังในครั้งนี้เหรอ? เพราะทั้งหมด การคาดเดาของพี่เค้ามีโอกาสสูงที่จะเกิดขึ้น ถ้าเมซังไม่เป็นไรกับการทำอะไรแบบนั้น มันจะไม่เสียหายหรอก ที่จะพึ่งพาเธอมากกว่านี้ ขึ้นอยู่กับสถานการณ์น่ะพี่”

“ชั้นก็เห็นด้วย ฮิโระ นายน่ะเก็บตัวรอบๆเรามากเกินไปในบางครั้ง แน่นอนว่าชั้นก็คิดด้วยเหมือนกัน ว่ามันไม่ดีหรอกที่จะพึ่งพาเมสำหรับทุกอย่างแต่ ไม่คิดว่าการเก็บตัวมากเกินไป แล้วไม่อนุญาตให้เอทำหน้าที่ของเธอ มันเป็นการเสียประโยชน์กับเธอด้วยเหมือนกันน่ะ?”

“….จริงอ่ะ?”

“ค่ะ หนูเห็นด้วยเช่นกัน”

เมสนับสนุนคำพูดของเอลม่าและพยักหน้าเห็นด้วย

“หนูดีใจค่ะ ที่ท่านปฏิบัติกับหนูไม่ต่างจากพวกพ้องคนอื่น และเห็นคุณค่าของตัวหนู แต่สิ่งแรกและที่สุดของหนูนั้นคือหนูเป็นเมดดรอยด์ เหตุผลสำหรับชีวิตของหนูนั้นก็เพื่อจะไว้บริการท่าน นายท่าน ได้โปรดอย่าเก็บตัว และใช้ประโยชน์จากการบริการของหนูมากกว่านี้ หนูจะมีความสุขมากกว่าถ้าท่านทำ”

“เข้าใจแล้ว”

“ค่ะ”

เมพยักหน้าอีกครัง อุมุ ช่างมีปัญหา ในมุมมองของผม เมเป็นแค่สาวสวยอีกคน แค่เหมือนมีมิและเอลม่า… เธอไม่ได้ทำตัวเหมือนสิ่งมีชีวิตประดิษฐ์ และคุณแม้แต่จะไม่สังเกตถ้าไม่ใช่ ‘หู’ จักรกลนั้นของเธอ ไม่ ยังไงซะ ผมก็พยายามจะทำให้ตัวผมนั้นจำได้ว่าเมนั้นเป็นแอนดรอยด์ ตั้งแต่ที่เธอได้เริ่มมาอยู่กับเราน่ะพวก แต่ตั้งแต่ผมเห็นเมดดรอยด์บนเซียร่า III ครั้งแรกความประทับใจแรกของผมกับพวกเธอคือเมดโอเน่ซังที่สวยงามนะ เห็นมั้ย

การเห็นเธอว่าเป็นเครื่องจักร ถูกทำให้ยาก โดยอะไรที่เกิดขึ้นกับสองเรา เมื่อเราไปที่เวิร์กช็อปที่เซียร่าไพร์ม และเราเก็บความสัมพันธ์นั้นไว้แบบนั้นแม้แต่ตอนนี้ เมื่อไหร่ก็ตามที่ผมจับเธอไว้ในอ้อมแขนของผม ทั้งหมดที่ผมสัมผัสได้คือความนุ่มและอบอุ่นของสาวที่สวยงาม

“โอเค ถ้าอย่างนั้น ชั้นจะทำตามที่เธอว่า และปล่อยห้องนักบินไว้ให้เธอเม… แต่ชั้นเพิ่งพักเสร็จไม่นานมานี้องนะ”

มันเป็นเพียงแค่สามชั่วโมงเท่านั้น ตั้งแต่ผมตื่นขึ้นมาก่อนการงีบหลังครั้งสุดท้าย ผมได้ คร่อกฟี้ไปบ้างนิดหน่อยแค่ก่อนที่เราจะเข้าไฮเปอร์เลนไปที่ระบบดาวคอแม็ต

“ถ้างั้นทำไมไม่ไปกินอาหารก่อนล่ะ จากนั้นอาบน้ำอย่างผ่อนคลาย และพักในห้องของนายหลังจากนั้น?”

“โฮ่ะโฮ่ เธอมีแผนจะมาทำกับชั้นในอะไรพวกนั้นด้วยมั้ย เอลม่า?”

พูดอีกอย่าง ทำ ‘นั่นนี่’ หลังจากกินข้าว และรีบอาบน้ำ

“อ-อืม… ท-ทำมันพอดีๆนะ โอเค๊?”

หลังจากที่เข้าใจว่าผมสื่ออะไร หน้าของเอลม่ากลายเป็นแดงสด

“หนูก็คิดว่ามันเป็นไอเดียที่ยอดเยี่ยมไปเลยค่ะ หนูร่วมด้วยได้มั้ยอ่ะ?”

ผมไม่มั่นใจนะ ว่ามีมิเข้าใจกระแสของที่ผมคุยกับเอลม่ามั้ย แต่เธอแสดงรอยยิ้มดุจตะวัน และพร้อมที่จะลุย โฮฮ่ ทำมันกับสามเราหือ? ความสนใจผมดีดขึ้นแล้้ว้ มันอาจจะเป็นจุดเริ่มต้น ที่ผมจมลึกเข้าไปในกับดักน้ำผึ้ง แต่ใครจะสนกันล่ะวะที่จุดนี้แล้ว? อะไร? ผมจะถอนตัวกลับมาก่อนที่จะจมไปโดยสิ้นเชิง ดังนั้นมันไม่เป็นไรน่าพวกคุณ ไม่ จริงๆนะ

“โอเคงั้น ทั้งหมดเอาเลย และใช้เวลาที่มีคุณภาพด้วยกันนะ”

“ฮ-เฮ้ มีมิ! ร-รอเดี๋ยว! พี่บอกว่ารอเดี๋ยว!”

“เราทั้งหมดมามมีเวลาดีๆด้วยกันเถอะนะคะ ก่อนอื่น เรากิน! มาแค่กินอาหารประดิษฐ์วันนี้เถอะค่ะ!”

“หืม นั่นฟังดูดี”

“เฮ้!!”

เราดึงเอลม่าที่ตื่นตกใจมากับเรา และไปสู่ห้องกินข้าว เพื่อให้เท็ตซุจิน V ทำข้าวอร่อยๆให้เรา เมส่งเราไปด้วยสายตาที่ดูค่อนข้างจะสนุก แม้ว่าจะด้วยสีหน้าที่นิ่งๆ

 แปล/เขียนโดยดย: wayuwayu

เป้ผาหมายเดือน 9/66

ค่าเน็ต 200/200

กาแฟ 200/300

คอมใหม่ 0/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

ถ้าท่านชอบและอยากอ่านเพิ่ม ได้โปรดสนับสนุนผู้แปลด้วยนะครับ ซื้อตอน จองตอน แจ้งได้ทาง Facebook ครับ