ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 1017 สิ่งมีชีวิตที่ไม่สามารถควบคุมได้

เมื่อมองไปที่หลุมขนาดใหญ่ใต้ท้องทะเลลึกและดำมืด ฉินสือโอวก็อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายตัวเอง

ตั้งแต่ที่เขาได้รับหัวใจโพไซดอนมา เขาก็ได้เดินทางไปทั่วมหาสมุทร เนื่องจากสภาพจิตใจของเขาถ้าไม่อยากรู้อยากเห็นก็คงอยากสงบจิตสงบใจ ซึ่งไม่เหมือนกับตอนนี้ คิดไม่ถึงว่าเขาจะแสดงความหวาดกลัวออกมา

ฉินสือโอวรู้เกี่ยวกับหลุมน้ำเงินในมหาสมุทรเป็นอย่างดี ลักษณะโครงสร้างประเภทนี้เป็นแท่นปูนขาวที่ก่อตัวขึ้นเมื่อหนึ่งร้อยสามสิบล้านปีก่อน ในช่วงยุคธารน้ำแข็งเมื่อสองล้านปีก่อน สภาพอากาศที่หนาวเย็นทำให้น้ำในธารน้ำแข็งและครอบน้ำแข็งของโลกแข็งตัว ทำให้ระดับน้ำทะเลลดลงเป็นอย่างมาก

เนื่องจากการกัดเซาะของน้ำจืดและน้ำทะเล จึงทำให้เกิดโพรงหินปูนที่มีรูพรุนจำนวนมากในบริเวณโครงสร้างของปูนขาว ตำแหน่งที่ตั้งของหลุมน้ำเงินเคยเป็นถ้ำหินขนาดใหญ่มาก่อน โพรงหินปูนที่มีรูพรุนถล่มลงมาโดยบังเอิญเนื่องจากแรงโน้มถ่วงและแผ่นดินไหวจนทำให้เกิดช่องขนาดใหญ่และกลายเป็นหลุมกว้าง

ดังนั้นเมื่อน้ำแข็งหิมะละลายและระดับน้ำทะเลสูงขึ้น น้ำทะเลจะไหลย้อนเข้ามาในหลุม ก่อให้เกิดปรากฏการณ์หลุมน้ำเงินอันน่าประหลาดในทะเลสาบที่ถูกล้อมรอบด้วยน้ำทะเล

แต่เนื่องจากความพิเศษของโครงสร้างปูนขาว ทำให้ปากหลุมของถ้ำหินปูนชนิดนี้มีขนาดไม่ใหญ่มาก เช่น หลุมน้ำเงินฮอนดูรัสที่มีชื่อเสียงที่สุด ซึ่งได้ชื่อว่าเป็นหนึ่งในสิบสิ่งมหัศจรรย์ทางธรณีวิทยาอันดับต้นๆ ของโลก แต่มันมีเส้นผ่านศูนย์กลางเพียงสี่ร้อยเมตรและมีความลึกเพียงหนึ่งร้อยห้าสิบเมตรเท่านั้น

เมื่อมองไปที่หลุมดำใต้ท้องทะเลในตอนนี้ ฉินสือโอวกวาดตามองดู จึงสังเกตเห็นเส้นผ่านศูนย์กลางของหลุมดำนั้นซึ่งมีความยาวอย่างน้อยหนึ่งกิโลเมตรและเป็นสีที่รู้จักกันดี เหมือนว่ามันจะดำมืดมากจนไม่สามารถวัดได้!

หลุมน้ำเงินฮอนดูรัสถูกเรียกว่าเป็นดวงตาแห่งมหาสมุทร  ฉินสือโอวมองดูมันอยู่ตรงนี้จึงรู้สึกว่าหลุมดำนี้ก็คือปากทางของมหาสมุทร

คราเคนอยู่ห่างไกลจากหลุมดำ เขาจึงว่ายน้ำไปรอบๆ ตัวมันอย่างช้าๆ เนื้อเยื่อของมันหดตัวและคลายตัวอย่างต่อเนื่อง ไอน้ำที่หนาและมีขนาดใหญ่ก็พุ่งออกมาจากช่องท้องของมันและทำให้ให้มันว่ายน้ำใต้ท้องทะเลได้เหมือนกับจรวด

คราเคนดูเหมือนว่าจะหวาดกลัวหลุมดำนี้เล็กน้อย หนวดสิบเส้นกำลังขดปลายนวดไว้แน่น แม้ว่าหนวดด้านหน้าจะบาดเจ็บและอยู่ในสภาพช่วงฟื้นตัว แต่มันก็ยังยกกระบองขึ้นมา

หลังจากรู้สึกถึงจิตสำนึกแห่งโพไซดอน คราเคนก็ผ่อนคลายลงชั่วขณะ มันพ่นน้ำลงสู่ใต้ท้องทะเลและค่อยๆ เคลื่อนตัวไปข้างหน้าด้วยแรงของหนวดมัน

ขณะนี้ จู่ๆ ก็มีเงามืดว่ายผ่านหัวคราเคนอย่างรวดเร็ว ฉินสือโอวจึงแผ่จิตสำนึกแห่งโพไซดอนให้ควบคุมบริเวณโดยรอบให้กว้างกว่าเดิม จึงพบว่าเงามืดที่ว่ายผ่านหัวคราเคนคือฉลามหางยาวและนี่ก็ทำให้เขาคลายความกังวลลงบ้างเล็กน้อย

ฉลามหางยาวเป็นฉลามที่เขาเอากลับมาจากน่านน้ำของเกาะไอซ์ไฟเออร์ในช่วงแรกๆ แต่ดูเหมือนว่าเจ้าฉลามตัวนี้จะไม่ค่อยมีความรู้สึกเป็นเจ้าฟาร์มปลา หลังจากกลับมาฉินสือโอวแทบจะไม่ได้เจอมันเลย เขายังคิดว่ามันไปหลบภัยหนาวที่น่านน้ำแอตแลนติกใต้แล้ว คิดไม่ถึงว่าจู่ๆ จะได้บังเอิญมาเจอมันมาที่นี่

ฉลามหางยาวว่ายน้ำได้อย่างรวดเร็ว หลังจากปรากฏตัวขึ้นมันจะไปว่ายอยู่น่านน้ำเหนือหัวคราเคน บางครั้งมันก็มักจะทำท่าทางกระโจนลงและหางเรียวยาวของมันจะกระทบกับน้ำทะเลทำให้เกิดระลอกคลื่นเล็กๆ

คราเคนไม่สนใจฉลามหางยาว สิ่งสิ่งนี้เป็นแค่เศษของเหลือในอาหารของมันเท่านั้น

แต่ฉลามหางยาวกลับต้องการยั่วยุคราเคนเป็นอย่างมาก หลังจากว่ายน้ำอยู่น่านน้ำเหนือหัวคราเคนสองสามรอบ มันจึงฉวยโอกาสตอนที่คราเคนเผลอกดหัวลงแล้วก็ฆ่า หางเรียวยาวแกว่งไปมาพร้อมกับพุ่งเข้าใส่หัวของคราเคนอย่างรวดเร็ว

ตามธรรมชาติแล้วคราเคนไม่สามารถทนต่อการยั่วยุของฉลามหางยาวได้ ทันใดนั้นมันจึงจ้องเขม่นด้วยดวงตากลมโตทั้งสองข้างที่เหมือนกับโคมไฟ เนื้อเยื่อดูดซับน้ำและพ่นออกมา หนวดสิบเส้นของมันจึงดึงกระบองออกมาทักทาย

ทั้งสองฝ่ายต่างระบายอารมณ์กันอย่างหนัก เมื่อเห็นท่าทางอย่างนั้นแล้วก็เหมือนกับเป็นสงครามอันยิ่งใหญ่ที่ไม่จบไม่สิ้น ฉินสือโอวรู้สึกเศร้ากับฉลามหางยาว เพราะว่ามันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคราเคนอย่างแท้จริง แม้ว่าหมึกยักษ์แทบจะไม่ขยับหนวดเขี้ยวใช้เลย แต่ก็สามารถใช้พลังในตัวมันเองฆ่าได้อย่างง่ายดาย

ฉลามหางยาวและหมึกยักษ์ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่มีน้ำหนักมาก ฉลามหางยาวมีความยาวเพียงสี่หรือห้าเมตร ในขณะที่หมึกยักษ์มีหนวดยาวมากกว่าสิบเมตร!

ทั้งสองฝ่ายโจมตีเข้าหากัน หลังจากฉลามหางยาวพุ่งลงมาในระยะหนึ่ง จึงเห็นว่าตอนที่กำลังจะเข้าไปในเขตการโจมตีของหมึกยักษ์ มันสะบัดหางอย่างแรง มันดึงตัวขึ้นขยับทิศทางและว่ายตรงไปข้างหน้า เหมือนว่าต้องการจะหนี

คราเคนไล่ตามฉลามหางยาวไปข้างหน้า มันมีขนาดตัวที่ใหญ่และแรงระเบิดที่รุนแรง แต่ความคล่องแคล่วว่องไวกลับเทียบกับฉลามหางยาวไม่ได้

เห็นได้ชัดว่าฉลามหางยาวรู้เรื่องนี้ดี มันจึงพาคราเคนว่ายไปข้างหน้าประมาณหนึ่งหรือสองกิโลเมตร จากนั้นก็เปลี่ยนทิศทางและก้มหัวมุดลงไปใต้ท้องทะเล

คราเคนที่ต้องการฆ่าฉลามหางยาวจึงไล่ตามอย่างใกล้ชิด เนื้อเยื่อก็ดูดน้ำและพ่นน้ำออกอีกครั้ง จากนั้นมันก็ก้มหัวว่ายน้ำลงไป

หมึกยักษ์อาศัยแรงปฏิกิริยาของการพ่นน้ำในการเคลื่อนที่ไปข้างหน้า ซึ่งนี่ก็เป็นสิ่งที่ทำให้เห็นแล้วว่ามันไม่มีความสามารถในการเคลื่อนไหวอย่างแข็งแกร่งและต่อเนื่อง หลังจากการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วได้ในครั้งนี้จะต้องทำการหยุดนิ่งชั่วคราวและพอดูดน้ำและพ่นน้ำออกมาอีกครั้งถึงจะสามารถเพิ่มความเร็วได้

แต่ฉลามหางยาวกลับเดินทางได้อย่างไร้ขีดจำกัด มันโค้งตัวพุ่งออกไปได้ระยะหนึ่ง จู่ๆ ก็ดึงตัวขึ้นแล้วสะบัดหางด้วยความรวดเร็วที่สุดและถือโอกาสพุ่งไปข้างหน้าอย่างเมามัน ซึ่งมีความเร็วมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ

ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ที่หมึกยักษ์จะเปลี่ยนทิศทางในตอนนี้ มันเหมือนกับทุ่นระเบิดน้ำ มันม้วนพุ่งตัวไปที่ใต้ท้องทะเล หลังจากพุ่งออกไปได้ระยะหนึ่งมันก็สูญเสียพลังและต้องหยุดนิ่งอยู่ในน้ำชั่วคราว…

ทันใดนั้นฉินสือโอวก็รู้สึกได้ว่าคราเคนกระวนกระวายใจอย่างมาก หนวดของมันแผ่ขยายออกเพื่อเตรียมการต่อสู้อยู่ตลอดเวลา!

เมื่อมองไปตามคราเคน ฉินสือโอวก็ต้องประหลาดใจเมื่อพบว่าตำแหน่งของหมึกยักษ์ในตอนนี้ค่อนข้างแปลกไปเพราะมันไปอยู่บนขอบของหลุมดำขนาดใหญ่หลุมนั้นพอดี!

ขณะนี้น้ำบริเวณรอบๆ หลุมดำเหมือนกับน้ำที่กำลังเดือด ทันใดนั้นก็มีระลอกคลื่นลูกใหญ่สูงขึ้น สัตว์ประหลาดตัวใหญ่ตัวหนึ่งลอยขึ้นมาจากน้ำและวนเวียนพร้อมกับโผเข้าใส่หมึกยักษ์ที่กำลังลอยอยู่บนปากหลุมดำ

ซึ่งตอนนี้คราเคนกำลังตกอยู่ในสภาพที่เพิ่งพ่นน้ำเสร็จและยังไม่ได้ดูดน้ำทะเลเข้าไป แรงในการเคลื่อนไหวของมันในขณะนี้จึงต่ำมาก แต่พอสัตว์ประหลาดพุ่งออกมาอย่างรวดเร็ว มันวนไปข้างหน้าและไต่ไปตามผนังของหลุมดำ จากนั้นมันจึงหดตัวและเริ่มโจมตีคราเคน

เหตุการณ์นี้เกินความคาดหมายของฉินสือโอวมาก เขาถึงกับอ้าปากค้างและมองไปที่เหตุการณ์ตรงหน้าด้วยความตกใจ นี่มันคือสัตว์ประหลาดอะไรกัน?!

สิ่งที่พุ่งออกมาจากหลุมดำนี้ทั้งยาวและแบนมากคล้ายกับตะขาบเล็กน้อย ตัวที่แบนราบของมันจะเป็นแผ่นเชื่อมต่อกัน ซึ่งชิ้นส่วนแต่ละแผ่นของมันมีขนาดใหญ่มาก โดยหนึ่งแผ่นจะมีความยาวสองถึงสามเมตรและกว้างหนึ่งเมตรกว่า

เมื่อมันโผล่ออกมา จะมีชิ้นส่วนเผยออกมาให้เห็นมากกว่าสิบหรือยี่สิบชิ้น ร่างกายขนาดใหญ่ที่มีความยาวสามสิบถึงสี่สิบเมตรจึงปรากฏขึ้นในสายตาของฉินสือโอว

ขณะนี้คราเคนกลับสงบลง เห็นได้ชัดว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มันได้ต่อสู้กับสัตว์ประหลาดตัวนี้ เมื่อต้องเผชิญกับคู่ต่อสู้ที่น่ากลัว มันจะยืดขยายหนวดสิบเส้นออกมาและรัดเข้าไปตามสัญชาตญาณ

สิ่งที่น่ากลัวที่สุดของหมึกยักษ์คือวิธีการต่อสู้ในการใช้หนวดรัดจนตาย เนื่องจากหนวดของพวกมันมีพลังมาก แม้แต่เรือลำเล็กๆ ก็สามารถรัดให้แตกเป็นชิ้นๆ ได้  คู่ต่อสู้ธรรมดาๆ ทั่วไปอย่างเช่นปลาวาฬและฉลาม ก็แทบจะไม่มีชีวิตรอดเมื่อถูกพวกมันรัด

แต่สัตว์ประหลาดตัวนี้กลับไม่กลัว หลังจากที่หนวดของคราเคนพัดรอบตัวของมัน คิดไม่ถึงว่ามันจะรัดคราเคนกลับ จากนั้นคราเคนสะบัดด้วยความเจ็บปวด การปะทะร่างกายของพวกมันทำให้เกิดบาดแผลน่ากลัวขึ้นมากมาย!

ฉินสือโอวแอบส่งเสียงร้อง เขารีบขึ้นไปควบคุมสัตว์ประหลาดตัวนั้นเพื่อต้องการให้คราเคนหลุดออกมา แต่ก็มีบางอย่างทำให้เขาตกใจกลัวขึ้นคือเขาไม่สามารถควบคุมหรือทนกับสัตว์ประหลาดตัวนี้ได้ เขารู้สึกว่าได้ควบคุมสัตว์ประหลาดตัวนั้นไว้แล้ว แต่มันยังคงโจมตีใส่คราเคน!

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเจอกับสถานการณ์ที่แปลกประหลาดเช่นนี้ คิดไม่ถึงว่าจะไม่สามารถควบคุมสิ่งมีชีวิตในทะเลได้!

…………………………………………………