ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 1132 กินเนสส์บุ๊ก

ทานมื้อค่ำเสร็จแล้ว ฉินสือโอวฉวยโอกาสตอนที่วินนี่อาบน้ำให้ต้าป๋าย เติมพลังของจิตสำนึกแห่งโพไซดอนส่วนหนึ่งเข้าไปในร่างกายมัน

ทว่าการรักษาอาการไม่ใช่การรักษาโรค พลังของจิตสำนึกแห่งโพไซดอนไม่ใช่ยาอายุวัฒนะ ปัญหาของต้าป๋ายอยู่ที่อายุของมัน มันกำลังแก่ขึ้นเรื่อยๆ พลังของจิตสำนึกแห่งโพไซดอนสามารถยืดเวลาของขั้นตอนนี้ออกไปได้ แต่ไม่สามารถเปลี่ยนตอนจบของเรื่องนี้ได้

นานๆ ไปต้าป๋ายก็จะเกิดปฏิกิริยาตอบสนองคล้ายกับการดื้อยาต่อพลังของจิตสำนึกแห่งโพไซดอน ผลกระทบของพลังของจิตสำนึกแห่งโพไซดอนที่มีต่อมันก็จะน้อยลง จนกว่าสมรรถภาพร่างกายของมันจะแก่ตัวลงอย่างถึงที่สุด สุดท้ายพลังของจิตสำนึกแห่งโพไซดอนก็จะไม่มีผลกับมันอีกต่อไป

แต่มันจะมีวิธีไหนกัน? ฉินสือโอวทำได้เพียงเท่านี้ อย่างน้อยแบบนี้ก็ทำให้ต้าป๋ายมีชีวิตอยู่ได้นานขึ้น ถ้าไม่ทำแบบนี้ อีกไม่นานต้าป๋ายก็คงตาย วินนี่ก็จะเจ็บปวดจนใจสลาย!

ไม่ใช่แค่แก้วตาดวงใจอย่างหู่เป้าฉงหลัว แต่ยังมีเสี่ยวหมิงกับครอบครัวกระรอกดินที่เป็นเหมือนลูกบุญธรรม ที่จริงแล้ววินนี่รักและทะนุถนอมพวกมันทุกๆ ตัว ดังนั้นในตอนที่ตั๋วตั่วจะพาลูกกระรอกดินไปด้วย วินนี่จึงไม่ยินยอมให้ทำอย่างนั้น

สำหรับเธอแล้ว มันก็จริงอยู่ที่สัตว์เลี้ยงพวกนี้มีความสัมพันธ์ที่ชิดใกล้และห่างไกลกับเธอแตกต่างกัน แต่ถ้าเป็นไปได้ เธอก็หวังว่าพวกมันจะมีชีวิตที่ดีกันทุกๆ ตัว ถ้าขาดตัวใดตัวหนึ่งไป เธอก็เจ็บปวดหัวใจทั้งนั้น

ฉินสือโอวจะไม่ยอมให้วินนี่ต้องเสียใจ และแน่นอนว่าเขาเองก็ไม่อยากพรากต้าป๋ายเช่นกัน

หลังจากวินนี่อาบน้ำให้ต้าป๋ายแล้ว เธอยังช่วยนวดตัวให้มันอย่างง่ายๆ อีกต่างหาก

ในตอนนี้ต้าป๋ายรู้สึกสบายตัวขึ้นมาแล้ว มันนอนคว่ำหน้าอยู่ตรงนั้นเหมือนกับเสี่ยแก่ๆ ที่มีพวกเขาทั้งสองคนคอยปรนนิบัติ สัตว์เลี้ยงตัวอื่นๆ พากันอิจฉามันมาก แต่พอได้เห็นลูกแมวป่าที่เสนอหน้าขึ้นไปเพราะอยากได้ความสบายแต่ถูกฉินสือโอวใช้มือหิ้วหูเอาไว้แล้วจับมันไปให้ปีศาจน้อยเสี่ยวเถียนกวา พวกมันก็พากันไปซ่อนตัวอยู่ไกลๆ แทน

ของหนึ่งสิ่งย่อมมีของอีกสิ่งที่ทำให้ต้องพบกับความพ่ายแพ้ เสี่ยวเถียนกวาที่เพิ่งจะคลานได้ เพียงไม่นานก็กลายมาเป็นดาวมฤตยูของเหล่าราชาในบ้าน

กลางเดือนพฤษภาคม พ่อแม่กับคนในครอบครัวของวินนี่ก็จะมาที่นี่แล้ว ฉินสือโอวจึงวางปัญหาเรื่องการเก็บเกี่ยวผลผลิตของฟาร์มปลากับการก่อสร้างสวนดอกไม้ไว้ก่อนชั่วคราว เพื่อเตรียมการต้อนรับครอบครัวของวินนี่ ในขณะเดียวกันเขาก็บอกให้พ่อกับแม่ของตัวเองรู้ จะได้ให้พวกท่านมาหารือเรื่องงานหมั้นกับงานแต่งงาน

พ่อฉินแม่ฉินเพิ่งจะกลับบ้านได้ยังไม่ทันถึงสองเดือน ทีแรกพวกเขายังไม่อยากกลับมาที่นี่เร็วขนาดนี้ แต่พอได้ยินว่าพ่อกับแม่ของวินนี่จะมาหารือเรื่องงานแต่งงาน พวกท่านก็รีบบอกให้ฉินสือโอวจองตั๋วเครื่องบินเลยทันที ส่วนงานเกษตรกับการเตรียมตัวเปิดร้านอาหารทะเลของที่บ้านน่ะเหรอ? ใครมันจะสนใจเรื่องนั้นกันล่ะ?

ท้องฟ้ากว้างใหญ่ ผืนแผ่นดินกว้างใหญ่ แต่งานแต่งของลูกชายก็เป็นเรื่องใหญ่ที่สุด

บ่ายวันที่ 15 ฉินสือโอวกำลังเก็บกวาดห้องรับแขก ทันได้นั้นก็มีสายจากเบอร์แปลกโทรเข้ามา หลังจากที่เขากดรับสายคนทางนู้นก็พูดขึ้นมาว่า “สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าคุณใช่คุณฉินผู้จัดการใหญ่ของบริษัทต้าฉิน โอเชี่ยนไซเอินซ์ ดีเวลลอปเม้นท์จำกัดหรือเปล่าครับ?”

ฉินสือโอวนึกว่าตัวเองเจอสิบแปดมงกุฎ บริษัทต้าฉิน โอเชี่ยนไซเอินซ์ ดีเวลลอปเม้นท์จำกัดอะไรกัน? เขามีบริษัทจำกัดอยู่ในครอบครอง แต่มันชื่อว่าบริษัทเสี่ยวอวี๋ โอเชี่ยน เอ็กซ์โพลเรชั่นจำกัด เกี่ยวอะไรกันกับโอเชี่ยนไซเอินซ์?

ดังนั้นเขาจึงวางสายไป แต่แค่ครู่เดียว เบอร์นั้นก็โทรเข้ามาอีกครั้ง

ฉินสือโอวยิ้มเย็น แล้วส่งโทรศัพท์ให้กับเออร์บัก พร้อมกับบอกเขาว่า “คิดว่าน่าจะเป็นพวกต้มตุ๋น ช่วยสร้างสีสันให้พวกมันหน่อยครับ”

หลังจากรับโทรศัพท์มาเออร์บักก็พ่นศัพท์ด้านกฎหมายออกมาก่อน แต่หลังจากฟังอีกฝ่ายพูดไม่กี่ประโยค สีหน้าของเขาก็เริ่มแปลกไป

ฉินสือโอวมองหน้าเขาด้วยความประหลาดใจ เขาเองก็หันมามองฉินสือโอวด้วยความประหลาดใจเช่นกัน “อีกฝ่ายบอกว่าเป็นสถาบันตัวแทนของบริษัทกินเนสส์ เวิลด์ เรคคอร์ดจำกัดในโทรอนโต เขาบอกว่ามีคนส่งใบสมัครเพื่อขอท้าทายสถิติโลก เลยต้องมาที่ฟาร์มปลาเพื่อตรวจสอบ นายเป็นคนส่งใบสมัครไปเหรอ?”

แน่นอนว่าฉินสือโอวไม่ใช่คนส่งใบสมัครไปแน่ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันเกิดอะไรขึ้น

ภายใต้จิตสำนึก เขานึกถึงคำพูดของหมอคนนั้นตอนที่พาต้าป๋ายไปหาหมอที่โรงพยาบาลสัตว์เคลต์ขึ้นมาได้ บอกว่าอายุของต้าป๋ายสามารถทำลายสถิติโอพอสซัมเวอร์จิเนียที่มีอายุยืนที่สุดในโลกได้ แต่เรื่องนี้มีแค่เขากับวินนี่ที่รู้นี่นา

เขาเรียกวินนี่เข้ามา ถามเธอว่าเธอได้ส่งใบสมัครอะไรไปที่กินเนสส์ วินนี่ไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น เธอพูดว่า “ไม่ใช่อยู่แล้วค่ะ อาจจะเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าคะ? หรือคุณหมอที่กระตือรือร้นคนนั้นจะช่วยส่งใบสมัครขอรับการทดสอบให้พวกเรา?”

ฉินสือโอวแอบด่าคุณหมอคนนั้นอยู่ในใจว่าทำเรื่องให้มันวุ่นวาย เวรเอ๊ย เขาแค่อยากหาเงินใช้ชีวิตสบายๆ อยู่เงียบๆ บันทึกสถิติโลกกินเนสส์อะไรนี่เป็นเรื่องที่ยุ่งวุ่นวายมาก เป็นเรื่องที่เขาปฏิเสธที่จะทำมาแต่ไหนแต่ไรอยู่แล้ว

เออร์บักเข้าใจความคิดของฉินสือโอว จึงตั้งใจจะบอกปัดการทำลายสถิติโลกในครั้งนี้ แต่พออีกฝ่ายพูดขึ้นมาอีกไม่กี่ประโยค เขาก็หันมามองฉินสือโอวด้วยสีหน้าประหลาดใจอีกครั้ง “ไม่ใช่อายุของต้าป๋าย แต่เป็นกาวน้ำชนิดหนึ่ง ในครั้งนี้กินเนสส์บุ๊กจะมาพิสูจน์ความติดทนของกาวน้ำชนิดหนึ่ง”

ฉินสือโอวนึกถึงแซนเดอร์สขึ้นมาทันที เขาแทบจะลืมเรื่องนี้ไปแล้ว เมื่อนานมาแล้วแซนเดอร์สเคยบอกกับเขาว่า พวกเขาสกัดกาวชีวภาพชนิดหนึ่งได้จากเพรียงหินของฟาร์มปลา มีความติดทนที่แข็งแกร่งเหนือชั้นมาก สามารถจดทะเบียนสิทธิบัตร แล้วลงทุนผลิตสินค้าเพื่อทำกำไรได้

เขาขับรถเอทีวีไปที่ฟาร์มเพาะเลี้ยงปูดันเจเนสส์ด้วยความเร่งรีบ คราวนี้แซนเดอร์สเป็นฝ่ายเห็นเขาก่อน จึงโบกมือทักทายอย่างมีความสุขว่าและถามว่าเขามาที่นี่ทำไม “บอส ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น ไม่ต้องเป็นกังวลนะ ที่นี่มีผมคอยดูแลอยู่ คุณสบายใจได้เลย”

ฉินสือโอวลงมาจากรถแล้วกลอกตามองบนหนึ่งครั้ง “ผมไม่ได้กังวลเลย แต่ที่ผมอยากรู้ก็คือ คุณส่งใบสมัครขอลงบันทึกสถิติโลกไปที่กินเนสส์บุ๊กเหรอครับ? นั่นมันเรื่องอะไรกัน?”

เมื่อได้ยินแบบนี้ แซนเดอร์สก็พยักหน้ารับ แล้วถามว่า “ใช่แล้ว ทางกินเนสส์รับเรื่องแล้วเหรอ? ฉันส่งใบสมัครผ่านทางเพื่อนเก่าคนหนึ่ง แบบนี้จะช่วยให้พวกเราสร้างชื่อเสียงให้กับกาวซูเปอร์กลูชีวภาพจากเพรียงหินได้เร็วที่สุด คุณคิดว่าแบบนั้นไม่ดีหรอกเหรอ?”

ฉินสือโอวกล่าวว่า “ไม่ใช่ครับ ผมแค่คิดว่าแบบนี้มันจะดูโอ้อวดเกินไปหรือเปล่า?”

“แต่นี่เป็นวิธีทำเงินที่ดีที่สุดนะ แล้วคุณก็ไม่ต้องลงทุนจ่ายค่าโฆษณาด้วย คุณไม่ชอบเงินเหรอครับบอส?”

“โอเค คุณพูดถูกผมไม่มีอะไรจะแย้งแล้ว ถ้าอย่างนั้นคุณรีบจัดการเถอะครับ คนของกินเนสส์บุ๊กมาถึงนครเซนต์จอห์นแล้ว ให้พวกเราลองดูว่าจะท้าทายการบันทึกสถิติในครั้งนี้อย่างไร”

พูดตามตรง ฉินสือโอวก็ค่อนข้างคาดหวังกับการท้าทายสถิติในครั้งนี้ ถ้าเป็นเรื่องของต้าป๋าย เขาจะปฏิเสธแน่ๆ แต่เรื่องกาวชีวภาพ ก็เหมือนกับที่แซนเดอร์สได้พูดไว้ มีโอกาสทำการโฆษณาฟรีๆ แบบนี้ แล้วทำไมถึงไม่ใช้มันซะล่ะ?

เกี่ยวกับบันทึกสถิติโลกกินเนสส์ ฉินสือโอวมีความเข้าใจไม่มากนัก รู้แค่ว่านี่เป็นกิจกรรมที่ค่อนข้างเป็นที่รู้จัก เมื่อก่อนมันไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขา ในตอนนี้ท้ายที่สุดก็มีความเกี่ยวข้องกันแล้ว นี่ก็ถือว่าเป็นเรื่องดี

ดังนั้นเมื่อมีลูกน้องเป็นคนรับหน้าที่แทน คนเป็นเจ้านายก็ไร้ซึ่งภาระและหมดความกังวล

ถึงแม้ว่าบริษัทกินเนสส์ เวิลด์ เรคคอร์ดจำกัดจะเปิดรับผู้คนทุกชนชั้นทั่วโลก ทว่าการที่จะเชิญพวกเขามาได้ก็เป็นเรื่องที่ไม่ง่ายเลยเช่นกัน

แซนเดอร์สกรอกใบสมัคร เซ็นข้อตกลงการท้าทายสถิติ ตามเงื่อนไขของ “กฎเกณฑ์ทั่วไป” และ “กฎเกณฑ์โดยละเอียด” ใน “แฟ้มเอกสารผู้ท้าทายสถิติ” เตรียมตัวท้าทายการบันทึกสถิติและเตรียมข้อมูลทีละอย่างๆ พร้อมกับเซ็นข้อตกลงในการให้ข้อมูลเป็นฉบับสุดท้าย ทางบริษัทกินเนสส์ เวิลด์ เรคคอร์ดจำกัดถึงจะเริ่มดำเนินการตรวจสอบ

ถ้าให้ฉินสือโอวเป็นคนทำเรื่องพวกนี้ เขาต้องรู้สึกรำคาญแน่ๆ คงจะปล่อยมันทิ้งไว้ไปตั้งแต่แรกแล้ว

หลังจากนั้นประมาณหนึ่งชั่วโมงกว่าๆ คนกลุ่มหนึ่งก็โดยสารเรือติดตามแซนเดอร์สมาถึงที่ท่าเรือแล้ว ในกลุ่มคนเหล่านั้นมีทั้งคนถือไมโครโฟน มีทั้งคนแบกกล้อง ทั้งยังมีคนที่กำลังถกเถียงกันด้วยความเคร่งขรึมและเสียงที่แผ่วเบา ทั้งหมดก็สี่สิบกว่าคน เป็นกลุ่มคนที่มีขนาดใหญ่มาก

แซนเดอร์สแนะนำฉินสือโอวให้คนกลุ่มนั้นได้รู้จัก ชายร่างผอมสูงที่สวมเสื้อกั๊กตัวเล็กของผู้กำกับก็เดินออกมาจับมือกับเขาพร้อมกับพูดว่า “สวัสดีครับ คุณฉิน ผมเป็นผู้รับผิดชอบควบคุมดูแลการท้าทายสถิติในครั้งนี้ ถ้าอย่างนั้นพวกเรา เตรียมตัวเริ่มกันเลยไหมครับ?”

…………………………………………