ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 1185 การขยายกิจกรรมให้ยิ่งใหญ่ขึ้น

การแทงปลากระโทงสีน้ำเงินเป็นกีฬาที่ได้รับความนิยมมากในนิวฟันด์แลนด์และแน่นอนว่ามันยังเป็นเกมการแข่งขันได้อีกด้วย

แต่เนื่องจากกรมประมงของแคนาดาได้ออกข้อบังคับว่าปลากระโทงสีน้ำเงินในบริเวณสองร้อยกิโลเมตรจากชายฝั่งจะต้องถูกปล่อยหลังจากจับมาได้ ดังนั้นไม่กี่ปีที่ผ่านมากิจกรรมนี้จึงมีผู้จัดทำไม่มากนัก เพราะจะออกทะเลสองร้อยกิโลเมตรเพื่อแทงปลาไม่กี่ตัวทำไม? นั่นเป็นอะไรที่น่าเบื่อจริงๆ

ในความเป็นจริงกฎระเบียบของกรมประมงมีไว้สำหรับฟาร์มปลาแห่งชาติ ซึ่งฟาร์มปลาส่วนตัวไม่อยู่ในขอบเขตของการคุ้มครองนี้ แคนาดาเป็นประเทศทุนนิยม ทรัพย์สินส่วนตัวเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์และไม่สามารถละเมิดได้ ยกเว้นปลาบางชนิดที่ระบุไว้ในกฎหมายห้ามล่าสัตว์ ซึ่งในกรณีนี้ส่วนใหญ่จะมีการจัดการบริหารที่หละหลวมมาก

เพียงแค่ปลากระโทงสีน้ำเงินแทบจะไม่ถูกพบในกลุ่มฟาร์มปลาส่วนตัวเลย ถึงอย่างไรฟาร์มปลาส่วนตัวในแคนาดาก็ค่อนข้างแตกต่างจากฟาร์มปลาแห่งชาติมาก มีปลากระโทงสีน้ำเงินเข้าสู่ฟาร์มปลาส่วนตัว แต่โดยทั่วไปจะมีเพียงไม่กี่สิบตัวเท่านั้นและไม่มีมูลค่าในการจับตามขนาด

ฟาร์มปลาต้าฉินจึงจัดกิจกรรมครั้งนี้ขึ้นมา หลังจากที่ฉินสือโอวและชาวประมงพูดคุยหารือกันอย่างกระตือรือร้นแล้ว เขาส่งชาร์คให้ไปติดต่อซื้อหอกกับเรค เนื่องจากมีชาวประมงจำนวนมากอย่างน้อยต้องใช้สองอันต่อคน ดังนั้นจึงต้องซื้อมาสี่สิบกว่าอัน

ฮามานแดนก็ชอบกิจกรรมประเภทนี้เช่นกัน เมื่อได้ยินว่าฉินสือโอวจะจัดการแข่งขัน เขาก็รีบวิ่งมาหาด้วยความสนใจและบอกว่าตัวเองจะลงสมัครเข้าร่วมด้วย

“ไม่ค่อยดีหรอกมั้งครับ? ถ้าเกิดปัญหาอะไรขึ้น ผมอาจจะไม่สามารถรับผิดชอบได้” ฉินสือโอวพูดอย่างลังเล

ฮามานแดนหัวเราะแล้วพูดว่า “พวกเราต่างก็โตกันหมดแล้ว คุณคิดว่าตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้ การเดินทางรอบโลกของผมยังต้องอาศัยการดูแลของบอดี้การ์ดและไกด์นำเที่ยวอยู่อีกเหรอ? พูดตามตรง ผมสัมผัสกับกีฬาเอ็กซ์ตรีมมากกว่าที่คุณรู้อีกนะ”

ฉินสือโอวก็หัวเราะออกมาเช่นกัน ในเมื่อคุณยอดเยี่ยมมากขนาดนี้ ถ้าอย่างนั้นก็อย่าเข้าร่วมกิจกรรมที่ทางเราจัดขึ้นเลย คุณไปเที่ยวเล่นเองเถอะ

เจ้าชายน้อยเห็นว่าตัวเองต้องแกล้งโง่ จึงรีบดึงฉินสือโอวไว้ ไม่ว่าอย่างไรก็จะเข้าร่วม เขาชอบกิจกรรมเอ็กซ์ตรีมประเภทนี้จริงๆ

ฉินสือโอวลังเลมาก สิ่งที่เขากังวลคือจะเกิดอุบัติเหตุ แม้เขาเชื่อว่าจะไม่มีอุบัติเหตุเกิดขึ้นในบริเวณฟาร์มปลาของเขา แต่อะไรๆ ก็เกิดขึ้นได้ไม่ใช่เหรอ?

ฮามานแดนเห็นว่าไม่สามารถจัดการได้ เขาจึงเปลี่ยนเรื่องและพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นกิจกรรมของคุณก็ต้องการสปอนเซอร์ไม่ใช่เหรอ? การแข่งขันต้องมีการจัดอันดับ คุณใช้อะไรเป็นรางวัลอันดับที่หนึ่ง สองและสามล่ะ?”

“ผมคิดเรื่องนี้มานานแล้ว เงินรางวัลหนึ่งหมื่นดอลลาร์แคนาดาสำหรับแชมป์ ห้าพันดอลลาร์แคนาดาสำหรับอันดับที่สองและสองพันดอลลาร์แคนาดาสำหรับอันดับที่สาม เป็นอย่างไรบ้าง?” ฉินสือโอวพูด

ฮามานแดนโบกมืออย่างเหยียดหยามและพูดว่า “ทุกคนล้วนเป็นคนที่มีอาชีพและตัวตนกันทั้งนั้น จะจัดกันเล็กๆ แค่นี้เหรอ? อันดับที่หนึ่งห้าแสนดอลลาร์แคนาดา! อันดับที่สองสามแสนดอลลาร์แคนาดา! อันดับสามคือหนึ่งแสนดอลลาร์แคนาดา! ผู้เข้าร่วมทั้งหมดจะได้รับรางวัลหนึ่งพันดอลลาร์แคนาดา!”

ฉินสือโอวค่อนข้างร่ำรวย แต่ก็ไม่สามารถทำถึงขนาดนั้นได้ ที่หนึ่งคือห้าแสนดอลลาร์แคนาดาเหรอ? ให้ตายเถอะ แม้แต่การแข่งขันชิงแชมป์โลกเงินรางวัลยังไม่สูงขนาดนี้! นับรวมเบ็ดเตล็ดแล้ว งานนี้ต้องทุ่มหนึ่งล้านดอลลาร์แคนาดา!

เขาส่ายหัวและบอกว่าทำแบบนี้ไม่ได้ เจ้าชายน้อยจึงพูดอย่างทะนงตัวว่า “ไม่มีปัญหาหรอกพี่ฉินสือโอว ค่าใช้จ่ายกิจกรรมในครั้งนี้ผมจะจ่ายเอง หนึ่งล้านดอลลาร์แคนาดาใช่ไหม? จาร์ราดโอนเงินหนึ่งล้านดอลลาร์แคนาดาให้พี่ฉินสือโอว!”

จาร์ราดเป็นผู้ช่วยส่วนตัวของเขา เขามีหน้าที่หลายอย่าง สามารถเป็นทั้งพ่อครัว ทั้งบอดี้การ์ดและตอนนี้เขายังเป็นเจ้าหน้าที่การเงินได้อีกด้วย เขามีความสามารถหลากหลายจริงๆ

การเอาเงินของประชาชนมาใช้แบบนี้ ฉินสือโอวรู้เลยว่าเจ้าชายน้อยหมายถึงอะไร จึงปฏิเสธการเข้าร่วมของเขาอีกและจะเพิ่มคนอื่นเข้าแทน โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนคนนี้ยังต้องยังเป็นคนในท้องถิ่น

วันนี้เจ้าชายน้อยได้ให้บทเรียนกับเขา ให้เขาได้รู้ว่าการเป็นคนรวยในท้องถิ่นที่แท้จริงคืออะไร เมื่อเทียบกันแล้วเงินเพียงเล็กน้อยของเขาไม่มากพอจริงๆ ถึงอย่างไรเขาก็ไม่เต็มใจที่จะทุ่มเงินหนึ่งล้านดอลลาร์แคนาดาเพื่อจัดกิจกรรมที่มีจุดประสงค์เพื่อการเล่นสนุกสนานแค่นั้น

หลังจากชาร์คกลับมา ฉินสือโอวจึงเรียกชาวประมงมารวมตัวกันอีกครั้งและพูดคุยเกี่ยวกับวิธีการให้รางวัล

ห้องประชุมตกอยู่ในความเงียบอยู่ชั่วครู่ บูลจึงหัวเราะและพูดว่า “บอส คุณอย่าล้อเล่นนะ รางวัลอันดับหนึ่งห้าแสนดอลลาร์แคนาดาเหรอ? เป็นไปได้อย่างไร!”

ฉินสือโอวหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาอย่างเงียบๆ และให้พวกเขาดูบันทึกการโอนเงินที่เจ้าหน้าที่การเงินของเจ้าชายน้อยเพิ่งโอนมา

“บ้าไปแล้ว พระแม่มารีย์ โอนให้หนึ่งล้านจริงๆ เหรอ?!” ทุกคนต่างพากันตกตะลึง จากนั้นห้องประชุมก็เริ่มดุเดือดขึ้น

“ให้ตายสิ ฉันต้องได้ที่หนึ่ง! ห้าแสนเลยนะ!”

“ซีมอนสเตอร์ กลับไปช่วยฉันทำหอก ต้องทำตามกำลังแขนและแรงที่เคยชินของฉัน ถ้าฉันได้ที่หนึ่งฉันจะแบ่งให้นายห้าหมื่นดอลลาร์แคนาดา!”

“พระเจ้า แลนซ์ นายคิดจะเอาชนะอยู่สินะ ฉันจะกลับไปทำให้ตัวเอง! ฉันต้องได้ที่หนึ่ง! ห้าแสนดอลลาร์แคนาดา! ห้าแสนเลยเหรอ ขอแค่ฉันเอาชนะครั้งนี้สำเร็จ ฉันก็รวยเป็นเศรษฐีได้แล้ว!”

ฉินสือโอวยิ้มพร้อมกับมองดูท่าทางที่โอ้อวดเกินจริงของทุกคนไปด้วย พลังของเงินนั้นไม่มีที่สิ้นสุดจริงๆ หลังจากมองดูรอบๆ เขาพบว่าท่าทางของชาร์คดูขมขื่นจึงถามอย่างสงสัยว่า “ชาร์ค เป็นอะไรไป นายไม่รู้สึกตื่นเต้นเลยเหรอ?”

ในฐานะที่เป็นบุคคลที่มีอำนาจและมีเงินในกระเป๋ามากกว่าสองร้อยล้านดอลลาร์แคนาดา ฉินสือโอวจึงคิดว่าจะต้องรู้สึกตื่นเต้นถ้าได้ที่หนึ่งแล้วจะได้เงินห้าแสนดอลลาร์แคนาดา

ชาร์คยิ้มเจื่อนๆ แล้วพูดว่า “โธ่เอ๊ย! ตอนนี้ผมอยากจะตบตัวเองจริงๆ ผมน่าจะรู้ให้เร็วกว่านี้ว่ารางวัลของเราสูงมาก ผมดันโง่ไปเชิญเรคมาเข้าร่วมกิจกรรมของเรา!”

พอได้ยินเช่นนั้น แลนซ์จึงสูดลมหายใจลึกๆ และพูดว่า “นายเชิญบิ๊กฟุตมาเหรอ?”

ชาร์คพยักหน้าอย่างขมขื่น แลนซ์และบูลที่อยู่ข้างๆ จึงจับเขากดลงบนโต๊ะทันที

ฉินสือโอวถามด้วยความประหลาดใจว่าทำไมพวกเขาต้องทำรุนแรงขนาดนี้ ซีมอนสเตอร์จึงอธิบายว่า “อย่ามองข้ามท่าทางของนักธุรกิจอย่างบิ๊กฟุตเด็ดขาด อันที่จริงทักษะการแทงปลาของเขานั้นดีมาก เมื่อก่อนที่ท่าเรือเซนต์จอห์นเคยจัดการแข่งขันประเภทนี้ขึ้น เขาจะอยู่ในสามอันดับแรกทุกครั้งและมีประสบการณ์ในการคว้าแชมป์มากกว่าใคร!”

วัวหายล้อมคอกจริงๆ ชาร์คจึงโทรศัพท์ไปหาเรคและพูดอย่างที่ใจคิดว่า “บิ๊กฟุต เพื่อน นายจำกิจกรรมแทงปลากระโทงสีน้ำเงินที่ฉันชวนนายไปได้ไหม?”

เสียงกล้าหาญของเรคก็ดังขึ้นมา “ฮ่าฮ่า แน่นอน ฉันไม่ได้เป็นอัลไซเมอร์นะ ฉันจะลืมง่ายๆ ได้อย่างไร?”

“นั่นสิ ทำไมเขาถึงไม่เป็นอัลไซเมอร์นะ?” ซีมอนสเตอร์บ่นพึมพำ

 “อย่างนี้นี่เอง บิ๊กฟุต ฉันจำได้ว่าตอนที่ฉันชวนนาย นายบอกว่ามีธุระไม่ใช่เหรอ? ถ้ามีธุระจริงๆ ก็อย่าฝืนมาเลย ที่ฉันพูดไปก่อนหน้านี้ถือว่าล้อเล่นแล้วกัน ถ้านายไม่มาร่วมกิจกรรมนี้ พวกเราก็ยังเป็นพี่น้องที่ดีต่อกันเหมือนเดิม” ชาร์คกล่าว

“แต่ถ้านายมา เราจะไม่ใช่พี่น้องกันอีก” แลนซ์พูดเสียงเบาๆ เสริม ฉินสือโอวจึงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

เรคหัวเราะและพูดว่า “ทำไมล่ะ ฉันไม่ได้จะจริงจังสักหน่อย แต่ฉันจะเข้าร่วมนะ”

“นายบอกไม่ใช่เหรอว่ามีนัดสัมภาษณ์เจ้าของฟาร์มปลาไว้หลายคนเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับการเปลี่ยนอวนจับปลา? ฉันไม่อยากทำให้ธุรกิจของนายต้องเสียเวลา” ชาร์คพูดด้วยความประหลาดใจ

เรคพูดอย่างมีความสุขว่า “เรื่องนี้ง่ายมาก ฉันก็แค่เชิญพวกเขามาเข้าร่วมกิจกรรมนี้ด้วยกัน นายบอกฉันเองไม่ใช่เหรอว่ามีแค่พวกชาวประมงเท่านั้น ไม่น่าสนใจเหรอ? ไม่เป็นไร ฉันจะเรียกเจ้าของฟาร์มปลามาห้าคน ทุกคนล้วนเป็นคนรู้จักของฉินทั้งนั้น พวกโดนัลด์ไง…”

ชาร์คกลอกตาไปมาและโทรศัพท์ก็หล่นลงบนโต๊ะโดยที่ยังไม่ได้วางสาย

คนรอบข้างจึงรีบช่วยกันพยุงเขาขึ้นมา เสียงดังวุ่นวายก็เริ่มดังขึ้น

“ชาร์ค นายเป็นอย่างไร? ตื่นมาบอกรหัสผ่านบัตรธนาคารของนายกับฉันก่อน…”

“ให้ตายเถอะ สีหน้าที่น่าสงสารของเจ้านี้ดูไม่ได้เลยจริงๆ!”

“ชีวิต สิ่งสำคัญคือความสุข เฮ้อ ฉันจะต้มอะไรให้นายกินเอาไหม?”

……………………………………