ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 1204 เรือผีปรากฏขึ้นอีกครั้ง

การแก้ปัญหานี้ไม่ใช่เรื่องง่าย แซนเดอร์สล้มเหลวในการทดลองติดต่อกันหลายครั้ง

ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจระงับการวิจัยที่เกี่ยวข้องชั่วคราวและเปลี่ยนไปค้นคว้าเรื่องอื่นแทน และแมลงยักษ์คล้ายตะขาบที่ฉินสือโอวเร่งให้เขาค้นคว้าวิจัยจึงถูกนำเข้ามาเป็นหัวข้อวิจัยต่อไปของเขา

เขาเอากระดองมาบดเป็นผงและทำการวิเคราะห์องค์ประกอบ ของเสียหลังจากวิเคราะห์ก็โยนทิ้งไป บังเอิญในขณะที่ตอนนั้นศาสตราจารย์อาวุโสกำลังอ่อนเพลีย จึงหยิบของที่ตกอยู่ในตู้ปลาบนโต๊ะทดลอง

ในตู้ปลานั้นเพาะเลี้ยงแมงกะพรุนเวเลลลาเรืองแสงที่เคยถูกดวงอาทิตย์อยู่สองสามตัว แน่นอนว่าพวกมันจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน แต่ถึงอย่างไรศาสตราจารย์อาวุโสก็ต้องการทิ้งมันอยู่ดี ซึ่งควรจะแยกถังขยะไว้ก่อนก็ได้ จากนั้นจึงทิ้งทั้งหมดรวมกัน

สุดท้าย ต่อมาเขาก็ยุ่งอยู่กับการเอาปูดันเจเนสส์ลงทะเลเพื่อผสมพันธุ์ เมื่อเขาทำเสร็จก็นึกถึงเรื่องแมงกะพรุนเวเลลลาเรืองแสงในตู้ปลาขึ้นมา เขาจึงรีบกลับไปทิ้งมัน ไม่อย่างนั้นถ้าแมงกะพรุนตายจะส่งกลิ่นเหม็น

หลังจากมาถึงห้องทดลอง ตอนแรกก็ไม่พบความผิดปกติใดๆ เพราะแมงกะพรุนเวเลลลาไม่กี่ตัวนี้กำลังว่ายลอยไปมาอย่างอ่อนแอ เหมือนกับใกล้จะตายแล้ว

แต่ในขณะที่เขากำลังจะทิ้ง จู่ๆ ก็พบว่าตัวของแมงกะพรุนเวเลลลาพวกนี้ยังคงเรืองแสงและเห็นได้ชัดว่าแมงกะพรุนที่ตายแล้วไม่สามารถเรืองแสงได้ แมงกะพรุนเวเลลลาพวกนี้แค่มีความกระตือรือร้นต่ำ แต่ในความเป็นจริงแล้วมันยังไม่ตาย

การค้นพบนี้ทำให้เขาประหลาดใจ หลังจากตรวจสอบก็พบว่า แมงกะพรุนเวเลลลาพวกนี้ยังไม่ตายจริงๆ ด้วย

แต่นี่ก็เห็นได้ชัดว่าไม่ควรเป็นแบบนั้น เพราะเขาได้ทำการทดลองที่เกี่ยวข้องมาแล้วหลายร้อยครั้งและแมงกะพรุนเวเลลลาที่โดนแสงแดดจะมีชีวิตอยู่ได้ไม่ถึงครึ่งวัน แต่แมงกะพรุนเวเลลลาไม่กี่ตัวนี้หลังจากโดนแสงแดดกลับมีชีวิตอยู่ได้ถึงสี่ห้าวันแล้ว!

เรื่องต่อจากนี้ก็ไม่จำเป็นต้องพูดและตรวจสอบแล้ว แซนเดอร์สหากระดองจนเจอและพบว่ามันเต็มไปด้วยแร่ธาตุวิเศษอยู่

หลังจากวิเคราะห์แล้ว ศาสตราจารย์อาวุโสจึงรู้สึกลังเลขึ้นมาเล็กน้อยและมองไปที่ฉินสือโอวด้วยสายตาแปลกๆ

ฉินสือโอวที่ถูกเขามองก็รู้สึกขนลุกในใจ จึงถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? คุณรู้สึกว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากลใช่ไหม?”

“ไม่ ไม่ใช่ไม่ชอบมาพากล ผมแค่สับสนเล็กน้อย บอส ก่อนหน้านี้คุณเร่งให้ผมศึกษาวิจัยกระดองนี้มาตลอด คุณรู้ความลับของมันใช่ไหม?” แซนเดอร์สกล่าว

ที่แท้ก็คำถามนี้เอง ฉินสือโอวจึงหัวเราะออกมา เขามีความลับมากมายที่ไม่สามารถบอกได้ แต่คำตอบของคำถามนี้กลับง่ายมาก

“ไม่ ผมไม่รู้ประสิทธิภาพของมัน เหตุผลที่ผมต้องการให้คุณรีบศึกษาสิ่งนี้ เพราะผมเคยเห็นบริษัทผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพของกลุ่มชาวยุโรปเหนือ พวกเขาแสดงให้เห็นว่ามีผลงานวิจัยเกี่ยวกับแมลงยักษ์คล้ายตะขาบที่นิทรรศการการประมงในอัมสเตอร์ดัม”

“ตอนนั้นผมบังเอิญมีกระดองนี้อยู่ในมือ ดังนั้นจึงอยากให้คุณศึกษาดูว่ามันมีผลอะไรต่อสุขภาพกันแน่ พระเจ้า คิดไม่ถึงว่าคุณจะค้นพบสิ่งที่ยิ่งใหญ่!”

แซนเดอร์สพยักหน้าอย่างเข้าใจทันที จากนั้นเขาก็ถามว่า “บอส ถ้าอย่างนั้นคุณรู้ไหมว่าบริษัทผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพนั้นได้ศึกษาวิจัยไปถึงไหนแล้ว? พวกเขาไปเอากระดองของแมลงยักษ์คล้ายตะขาบชนิดนี้มาจากไหน?”

ฉินสือโอวส่ายหัวและพูดอย่างจนปัญญาว่า “ตอนนั้นพวกเขาไม่ยอมพูดอะไรเลยและพวกเขาก็เป็นแค่พนักงานขายเท่านั้น คุณคิดว่าพวกเขาจะรู้ส่วนประกอบลับในกระดองไหมล่ะ?”

หลังจากคิดอยู่สักพัก เขาก็พูดเสริมว่า “นอกจากนี้นะศาสตราจารย์ ผมคิดว่าพวกเขาอาจจะยังไม่ค้นพบแร่ธาตุชนิดนี้ก็ได้ ไม่อย่างนั้นก็คงจะไม่นำมาขายเป็นผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพธรรมดาๆ ทั่วไปหรอกใช่ไหม?”

“นั่นก็จริง แต่ผมคิดว่าเราต้องติดต่อกับพวกเขา คุณคิดอย่างไร? ถ้ารู้ผ่านพวกเขาว่ากระดองเหล่านี้ได้มาจากที่ไหน เราก็จะได้รับข้อมูลมากมายเลยนะ” แซนเดอร์สถาม

จริงๆแล้วฉินสือโอวไม่คิดว่ามันจำเป็น ไม่ว่าพวกเขาจะได้กระดองมาจากไหน แต่ต้องได้มาน้อยแน่นอน และกระดองที่พวกเขาจัดแสดงในนิทรรศการนั้นก็ใหญ่ไปเล็กน้อย แต่เขารู้ว่ากระดองขนาดใหญ่ชนิดนี้มีจำนวนมากแค่ไหนในหลุมน้ำเงินใต้ท้องทะเล

ดังนั้นเขาจึงพิจารณาอยู่สักพักและพูดว่า “อย่ากังวลเรื่องนี้เลย ก่อนอื่นคุณต้องศึกษาองค์ประกอบของกระดองนี้และสำรวจประสิทธิภาพของมันต่อไป ผมคิดว่าสิ่งนี้ไม่เพียงแต่จะลดอัตราการเผาผลาญของเซลล์เท่านั้นหรอกนะ”

แซนเดอร์สยิ้มเจื่อนและพูดว่า “แต่การค้นคว้าวิจัยของผมต้องการตัวอย่างและกระดองที่คุณให้ผมมาก็ใช้ไปมากกว่าครึ่งแล้ว”

“เชื่อเขาเลย กระดองใหญ่ขนาดนั้น ใช้ไปครึ่งหนึ่งเลยเหรอ?” ฉินสือโอวตกใจ

แซนเดอร์สยักไหล่ใส่และพูดอย่างจนปัญญาว่า “ผมพยายามประหยัดอย่างเต็มที่แล้ว แต่คุณต้องรู้ด้วยนะบอส การวิจัยทางวิทยาศาสตร์ก็เป็นแบบนี้ ผมต้องทำการทดสอบหลายสายพันธุ์และต้องใช้หลายวิธีเพื่อวิเคราะห์องค์ประกอบของกระดอง นี่ จึงทำให้สิ้นเปลืองวัตถุดิบ”

ฉินสือโอวถอนหายใจและพูดว่า “โอเค ผมเข้าใจแล้ว คุณศึกษาไปก่อน ส่วนเรื่องอื่นปล่อยให้เป็นเรื่องของผม ผมจะหาคนที่รู้เกี่ยวกับข้อมูลของบริษัทผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพ”

หลังจากพูดคุยเรื่องธุรกิจจบ แซนเดอร์สก็หยิบผักจี่ไฉ่และออกไป ฉินสือโอวจึงก็ชักชวนว่า “อยู่กินข้าวเที่ยงด้วยกันไหม?”

ศาสตราจารย์อาวุโสยิ้มและพูดว่า “ไม่ล่ะ ผมจะให้ทิญากลับมาเอาเกี๊ยวกลับไปชิมแล้วกัน ตอนนี้ผมต้องกลับแล้ว เวลามีค่า โลกอันแสนลึกลับกำลังรอให้ผมเข้าไปสำรวจอยู่ ผมรอไม่ไหวที่จะสำรวจมันแล้ว”

ฉินสือโอวยักไหล่ใส่ โอเค แค่คุณมีความสุขก็พอแล้ว

เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่ากระดองของแมลงยักษ์คล้ายตะขาบชนิดนี้จะมีส่วนประกอบแบบนี้อยู่ แซนเดอร์สบอกว่าส่วนประกอบนี้เป็นยาอายุวัฒนะที่มีความเกินจริงไปมาก ซึ่งถ้าสกัดออกมาได้สำเร็จ คงจะสร้างความตกใจเป็นอย่างมากแน่นอน

แต่มีปัญหาที่ต้องพิจารณา ถ้าคนเก่งและมีอุดมการณ์พบสารนี้เข้าจริงๆ เขาจะเก็บไว้ได้ไหม? ถึงเวลาเขาจะอธิบายอย่างไรว่าพบกระดองนี้มาจากที่ไหน?

ฉินสือโอวที่นั่งอยู่บนโซฟาก็คิดไปต่างๆ นานา เขาเงียบและไม่พูดอะไร จนวินนี่อุ้มลูกสาวเข้าเพื่อตามเขาไปทานอาหารเย็น

เกี๊ยวเอาออกมาจากหม้อแล้ว พ่อฉินและแม่ฉินก็ยุ่งตลอดทั้งช่วงเช้าเพราะห่อเกี๊ยวเยอะมาก ดังนั้นฉินสือโอวจึงออกไปเรียกชาวประมงและทหารที่ไม่ได้ออกทะเลเข้ามา

กลุ่มชายร่างสูงใหญ่แข็งแรงต่างพูดคุยและหัวเราะกันในห้องอาหารเล็กๆ กินเกี๊ยวไปด้วยและพูดคุยกันไปด้วย ฉินสือโอวจึงชอบบรรยากาศที่ผ่อนคลายและเรียบง่ายนี้

ในช่วงบ่าย ความกังวลก็เกิดขึ้น มีโทรศัพท์เข้ามา บอกว่าจะให้เขาเตรียมตัวเข้าร่วมคดีจับปลาและเต่าของเยาวชนลินตันทั้งสี่ในสัปดาห์หน้า ตอนนี้ครอบครัวของเด็กๆ ได้ยื่นอุทธรณ์ต่อศาลฎีกาแห่งนิวฟันด์แลนด์แล้ว ฉินสือโอวจึงไม่สามารถอยู่เฉยได้อีก

แต่ผลของคดีนี้ชัดเจนมาก ตอนนี้เป็นฤดูเก็บเกี่ยวของฟาร์มปลาและไม่มีใครกล้าขโมยปลาในพื้นที่ของเขา นี่จึงเห็นได้ชัดว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับการฟ้องร้องของฉินสือโอวต่อเยาวชนทั้งสี่คนนั้น

ใยบรรดาผู้ที่ประกอบการในมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือ ตอนนี้ล้วนเข้าใจตรงกันว่าชาวจีนที่ทำฟาร์มปลาในเกาะแฟร์เวลไม่ควรไปยุ่งด้วย เขาไม่เพียงแต่มีปืน แต่ยังมีกฎหมายด้วย

แน่นอนว่าเรื่องนี้ยังเกี่ยวข้องกับเรือผีที่เพิ่งกลับมาเป็นที่นิยมอีกครั้ง หลังจากแพรีสกลับมาถึงสำนักพิมพ์ เธอก็รายงานสิ่งที่เธอและนีลเซ็นพบเจอในทะเล เธอถ่ายภาพมาจำนวนมาก ดังนั้นข่าวกับภาพถ่ายจึงสอดคล้องกัน มันจึงเรื่องที่น่าตื่นเต้นมากเพราะมันเทียบกับในอดีตไม่ได้เลย

ทันทีที่เรื่องเรือผีได้รับความนิยม เรือประมงที่กล้าเข้ามาในฟาร์มปลาต้าฉินก็มีจำนวนน้อยลงมาก แม้แต่เรือบางลำจากกรีนแลนด์ที่มุ่งหน้าไปยังสหรัฐอเมริกายังต้องอ้อมเมื่อผ่านน่านน้ำของพวกเขา เพราะกลัวที่จะเจอกับเรือผีในตำนาน

……………………………………………………………….