ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 1305 แข่งสมองแข่งความกล้าหาญ

ใต้ทะเลโกลาหลในชั่วพริบตา

ร่างอันใหญ่โตของคราเคนเผยท่าทีราวกับพร้อมจะทำลายทุกสรรพสิ่ง แล้วพุ่งเข้าไปในกับดักแมงกะพรุน ส่วนแมงกะพรุนขนสิงโตขั้วโลกเหนือก็ทำการปิดล้อมมันเข้าไปทีละตัวๆ ปิดการเข้าออกทุกทาง

พวกเฮยป้าหวังและฉลามเจ็ดพี่น้องที่อยู่ไกลๆ ยังรู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของน้ำทะเล พวกมันว่ายเข้าไปอย่างแปลกใจ ทันใดดวงตาก็ได้เบิกโพลงขึ้นมา เฮ้ย เกิดสงครามโลกขึ้นมาแล้วเหรอ?

การสู้กันในระยะประชิดของคราเคนและแมงกะพรุนขนสิงโตยิ่งทำให้ฝูงปลารอบๆ รีบพากันหนีเอาชีวิตรอด การที่ประตูเมืองไฟไหม้จะส่งผลไปถึงปลาในสระ เทพต่อสู้กันก็ลำบากไปถึงผีน้อย พวกมันสองตัวไม่เป็นไร แต่หากว่าดึงปลาตัวอื่นเข้าไปด้วยแล้วล่ะก็ งั้นก็คือตายสถานเดียว!

แมงกะพรุนขนสิงโตขั้วโลกเหนือก็คงไม่อยากต่อกรกับคู่ต่อสู้อย่างคราเคนหรอก แต่หลักๆ คือมันไม่มีสมอง และเป็นเพราะคราเคนเองที่เข้าไปพัวพันก่อน พวกมันน่ะเป็นผู้บริสุทธิ์ เห็นภาพนี้แล้ว ฉินสือโอวพูดได้เพียงประโยคเดียวว่า คนท่องไปในยุทธภพ ใครบ้างที่จะไม่โดนคมมีด?

แต่ว่าแมงกะพรุนขนสิงโตขั้วโลกเหนือก็ไม่ใช่พวกที่ต่อกรได้ง่ายเหมือนกัน พวกมันมีร่างกายที่ใหญ่โตมหึมา แม้ว่าบนร่างกายจะไม่มีกล้ามเนื้อทำให้ไม่มีความสามารถในการจู่โจมทางฟิสิกส์ได้ แต่การที่มีขนาดตัวที่ใหญ่ขนาดนั้นไปพันคราเคนเอาไว้ ก็เพียงพอให้คราเคนเจ็บปวดได้แล้ว

คราเคนหมุนตัวไปมาในน้ำอย่างบ้าคลั่ง ทำให้มันรู้สึกเหนื่อยล้าขึ้นมาในไม่ช้า ไม่รู้ว่าเป็นเพราะสารพิษของแมงกะพรุนขนสิงโตออกฤทธิ์แล้วหรือเปล่า กล้ามเนื้อของมันเริ่มชาขึ้นมา พลังชีวิตก็แย่ลงเรื่อยๆ

ฉินสือโอวไม่ได้ร้อนรนอะไร และไม่ได้เข้าไปช่วยด้วย จิตสำนึกแห่งโพไซดอนสามารถรับรู้ได้ถึงอารมณ์ของสิ่งมีชีวิตในท้องทะเล เขารู้ว่าเรื่องไม่ได้ง่ายอย่างนี้หรอก

ฉลามหางยาวว่ายไปมาอยู่รอบๆ ด้วยความสบายใจ หลังจากเห็นคราเคนค่อยๆ หมดแรงแล้ว มันก็ว่ายเข้าไปหาอย่างช้าๆ อ้าปากกว้างเผยให้เห็นฟันอันแหลมคม สายตาจับจ้องไปที่หนวดที่หมดแรงจนร่วงลงไปของคราเคน ส่วนจุดประสงค์นั้นไม่บอกก็รู้

ทำให้บาดเจ็บสิบนิ้วไม่เท่าทำให้ขาดเพียงนิ้วเดียว!

เห็นได้ชัดว่าฉลามหางยาวคิดจะโจมตีคราเคน แต่มันไม่ได้รีบร้อนโจมตีไปที่หัวซึ่งเป็นอวัยวะจุดสำคัญ แต่คิดจะทำลายหนวดของคราเคนข้างหนึ่งแทน

มันไม่ได้คิดจะแหย่คู่ต่อสู้เหมือนกับแมวเล่นกับหนู แต่นี่คือความรอบคอบของมัน ก่อนที่จะทำลายหนวดของคราเคนได้หมด มันจะไม่รีบร้อนจู่โจมไปที่จุดอ่อนของคราเคนเด็ดขาด

ฉลามหางยาวค่อยๆ เข้าไปใกล้ พอเข้าใกล้ได้ระยะประมาณสี่ห้าสิบเมตรแล้ว หางที่ส่ายไปมาของมันจึงเพิ่มความเร็วขึ้นอย่างรวดเร็ว ร่างกายที่ตรงเป็นเส้นตรงฝ่าลมโต้คลื่นออกไป ราวกับตอร์ปิโดที่ปล่อยออกไป พุ่งทะยานไปยังตำแหน่งที่คราเคนอยู่

ฉินสือโอวตื่นตัวขึ้นมา จ้องไปที่ฉากนี้อย่างไม่ละสายตา

เมื่อเห็นว่าฉลามหางยาวพุ่งมาถึงด้านหน้าของหนวดของคราเคนแล้ว คราเคนที่ร่อแร่อยู่ก็เบิกตาที่ก่อนหน้านี้หยีไว้เพราะหมดแรงขึ้นมา ส่วนหนวดที่ร่วงลงไปเส้นนั้นก็ดีดตัวขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ถือกระบองฟันหมาป่าแล้วฟาดไปที่ฉลามหางยาว!

กลยุทธ์หลอกล่อศัตรู คราเคนได้แสดงให้เห็นถึงไอคิวที่สูงที่ไม่แพ้กันให้กับของฉลามหางยาวออกมา

ฉลามหางยาวอยากจะทำลายหนวดหนึ่งเส้นของคราเคน แต่คราเคนกลับอยากทุบหัวของมันให้ละเอียด เพื่อเป็นการฆ่าให้ตายในคราเดียว!

แต่ฉลามหางยาวได้ขึ้นชื่อว่าเป็นนักหนีเอาชีวิตรอดตัวยงในมหาสมุทร หางอันยาวนั้นสามารถให้แรงที่ดีได้ ทำให้มันมีความคล่องตัวที่ดีที่สุดในหมู่ฉลามด้วยกัน

หางสะบัดไปมาอย่างรวดเร็วราวกับใบพัดเรือ ฉลามหางยาวบิดตัวราวกับบินครั้งหนึ่ง ในตอนนี้กระบองฟันหมาป่าของคราเคนฟาดมาถึงตรงหน้ามันแล้ว แต่มันกลับบิดตัวหลบหลีกกระบองฟันหมาป่าที่ฟาดลงมาได้อย่างเหลือเชื่อ

แต่ว่าหนวดของคราเคนอยู่ใกล้กับมันมาก เพื่อที่จะซุ่มโจมตีมัน คราเคนลงแรงไปมาก ท่าไม้ตายแบบนี้ มีเหรอจะให้ฉลามหางยาวหลบไปได้ง่ายๆ อย่างนี้?

แม้ว่ากระบองฟันหมาป่าจะฟาดไม่โดนฉลามหางยาวก็จริง แต่หนวดที่คล่องแคล่วราวกับงูของคราเคนก็ถือโอกาสแตะไปบนตัวของฉลามหางยาว จากนั้นจานดูดก็เริ่มทำงาน ทำการจับฉลามหางยาวไว้ในเงื้อมมือ

ฉลามหางยาวมีความยาวแค่สี่ห้าเมตร เมื่ออยู่ในหนวดของคราเคนที่มีความยาวถึงยี่สิบกว่าเมตรแล้วก็เหมือนกับปลาตัวเล็กตัวหนึ่งเท่านั้น ไม่ว่าจะดิ้นรนเพียงใด ก็ไม่สามารถหนีออกมาได้

นอกเสียจากว่าจะมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้น ไม่อย่างนั้นฉลามหางยาวตัวนี้ต้องตายอย่างแน่นอน บนหนวดของหมึกยักษ์นั้นเต็มไปด้วยจานดูดทรงกลม ตรงขอบของจานดูก็มีสีเขียวเล็กๆ เป็นวงอยู่ นี่คืออาวุธที่ร้ายกาจมากอย่างหนึ่ง หลังจากรัดตัวเหยื่อไว้แล้ว สามารถดูดเนื้อบนตัวออกมาได้

หนวดเส้นหนึ่งจับตัวฉลามหางยาวไว้ หนวดอีกเก้าเส้นของคราเคนก็ออกตัวไปพร้อมกัน เพื่อเป็นการใช้กระบวนท่า พายุหมุนกระบองหมาป่า!

เห็นเพียงแค่หนวดเก้าเส้นหมุนไปมา หมุนตัวอย่างต่อเนื่อง แมงกะพรุนที่พันอยู่รอบๆ ตัว ต่างก็ถูกฉีกให้ขาดเป็นชิ้นๆ แบบนี้แล้วถึงแม้ว่าพลังชีวิตพวกมันจะแข็งแกร่งแค่ไหน ก็คงตายจนตายอีกไม่ได้แล้ว!

ฉลามหางยาวสิ้นหวังไปในทันที!

การต่อสู้ครั้งนี้ทำเอาฉินสือโอวประทับใจอย่างมาก การยืมมือคนอื่นฆ่าของฉลามหางยาว การทำทีว่าอ่อนแอเพื่อจะจัดการศัตรูของคราเคน ทั้งสองฝ่ายสู้กันทางสมองและความกล้าหาญ ความสามารถที่แสดงออกมานี้ไม่มีตรงไหนที่ทำให้คนรู้สึกว่านี่คือสิ่งมีชีวิตไอคิวต่ำของมหาสมุทรเลย

ฉลามหางยาวแบบนี้จะตายไม่ได้ ฉินสือโอวรู้สึกว่านี่แหละคือกุนซือมือสกปรกระดับสูงของมหาสมุทร หากตายไปแล้วคงน่าเสียดายมาก เขาควบคุมให้คราเคนคลายหนวดออก ฉลามหางยาวจึงรอดจากความตาย รีบมุ่งหน้าขึ้นไปบนผิวน้ำอย่างบ้าคลั่ง

การตัดสินใจของมันถูกต้องมาก แม้ว่าคราเคนจะสามารถออกไปที่ทะเลน้ำตื้นได้ แต่กลับไม่สามารถเป็นอิสระได้เหมือนมัน จำเป็นต้องเผื่อเวลาให้ปรับตัวก่อน และเวลาที่ใช้ในการปรับตัวนี้ ก็เพียงพอที่จะให้ฉลามหางยาวหนีไปได้แล้ว

ถูกคราเคนพันรัดไว้เพียงครู่เดียวเท่านั้น คราเคนยังไม่ได้ทันได้จู่โจมอะไรเลย บนตัวของฉลามหางยาวก็เต็มไปด้วยบาดแผลมากมาย ผิวด้านนอกได้มีแผลเปิดมากมายปรากฏออกมาให้เห็น ส่วนบางจุดก็ถึงขั้นว่าเนื้อหายไปส่วนหนึ่งเลย

ทั้งหมดล้วนถูกจานดูรูปร่างเลื่อยจากหนวดของคราเคนดูดไปทั้งนั้น

ฉินสือโอวแผ่พลังให้กับฉลามหางยาวไปบางส่วน เพื่อรอดูการลงมือครั้งต่อไปของมัน หากว่าไม่ใช่เจ้าหมอนี่แล้วล่ะก็ เขาก็ยังไม่รู้เลยว่าคราเคนเก่งกาจแค่ไหน

เขารู้สึกว่าต่อไปฉลามหางยาวจะนำเซอร์ไพรส์มาให้เขาได้อีก อย่างตอนแมลงยักษ์สีดำความจริงก็เป็นมันนี่แหละที่ทำให้เกิดเรื่องขึ้นมา

จิตสำนึกแห่งโพไซดอนจากไป คราเคนกลับมาควบคุมร่างกายตัวเองได้อีกครั้ง มันหันหัวไปรอบด้านอย่างสงสัย เอ๋ อาหารที่อยู่ในมือล่ะ?

ฉลามหางยาวไม่อยู่แล้ว รูปร่างของฉลามขาวยักษ์และฉลามเสือที่คล้ายคลึงกันได้เข้ามาในสายตาของมันแทน

คราเคนใช้ดวงตาคู่โตที่แผ่รังสีอำมหิตจ้องไปที่เจ้าพวกนี้ แม้จะเป็นเฮยป้าหวังที่ชอบวางมาดก็ยังตกใจจนฉี่ราด มันรีบหันหัวหนีไปทันที ต้องถูกเห็นว่าเป็นอาหารแล้วทำให้ตายแน่เลย!

พอหันหัวแล้วเฮยป้าหวังค่อนข้างแปลกใจ ฉลามแมวเจ็ดพี่น้องที่ตัวเล็กขนาดนั้น ยังชิงหนีไปก่อนเลย แถมความเร็วยังเร็วอย่างคาดไม่ถึงอีกด้วย

แหมน้องชายนี่เป็นมือดีในด้านการหนีเอาชีวิตรอดเลยแฮะ พี่เฮยนับถือๆ เฮยป้าหวังทอดถอนใจ

ไม่หรอกๆ ไม่ใช่อะไร ก็แค่ทำจนชินแล้วเท่านั้น มันเดย์ถ่อมตัว

ให้ตายรีบหนีเอาชีวิตรอดเถอะ ยังจะมาวางมาดตรงนี้อีกทำไมกัน? มันเดย์ด่าออกไปอย่างเหยียดหยามทีหนึ่ง

น้องชายท่านนี้พูดไม่ถูกนะ พี่เฮยท่องยุทธภพพึ่งได้ก็แต่ความใจกล้านี่แหละ อีกอย่างตระกูลฉลามขาวยักษ์ของฉันก็เกรี้ยวกราดไม่เป็นรองใคร เหตุใดต้อง เฮยป้าหวังหันหลังกลับไปมองทีหนึ่ง คราเคนคาบชิ้นส่วนของแมงกะพรุนไล่ตามพวกมันมาจากข้างหลัง เฮ้ยให้ตายสิ มันตามมาจริงๆ เหรอ? ซวยแล้ว รีบวิ่งกันเถอะ!

คราเคนไล่ฉลามขาวยักษ์กับฉลามแมวเจ็ดพี่น้องออกไปได้แล้ว ก็หยุดลง แล้วเริ่มกินแมงกะพรุนขนสิงโตอย่างค่อยเคี้ยวค่อยกลืน

เห็นภาพนี้แล้ว สิ่งมีชีวิตในมหาสมุทรทั้งหลายล้วนพากันถอยหลบไปหมด ถึงขั้นกินของอย่างแมงกะพรุนขนสิงโตขั้วโลกเลยเหรอ? เหล่าพี่น้องพูดได้คำเดียวว่าพวกเราฝูงปลายอมแล้ว!

คราเคนทำท่าทางว่านี่นับประสาอะไร? ตระกูลหมึกยักษ์อย่างฉันกินอาหารทุกอย่าง อย่าว่าแต่แมงกะพรุนขนสิงโตเลย แม้แต่ของที่แย่กว่านี้ก็เคยกินมาแล้ว!

ที่มันไล่ฝูงฉลามขาวยักษ์กับฉลามแมวออกไป ก็เพราะอยากจะครอบครองน่านน้ำแถบนี้ สำหรับมันแล้ว แมงกะพรุนขนสิงโตพวกนี้เพียงพอให้มันไม่ต้องออกล่าอาหารไปได้อีกสักพักหนึ่งเลย…

…………………………………………