ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 140 พลังของจิตสำนึกโพไซดอน

หลังจากเสียงคำรามดังขึ้น เป็นก้อนเนื้ออ้วนๆที่กำลังกลิ้งมาทางนี้

เหมาเหว่ยหลงเคยเห็นฉงต้าจากในรูปของฉินสือโอวมาก่อน ทว่าของที่เห็นจากรูปภาพกับความเป็นจริงก็ย่อมไม่เหมือนกันอยู่แล้ว ฉงต้าที่ขนฟูๆในความเป็นจริงดูบ้องแบ๊วกว่าในรูปแถมยังดูน่าขบขันกว่าในรูปเสียอีก

ก่อนหน้านี้ตอนที่หู่จือและเป้าจือวิ่งไปที่ชายหาด ฉงต้าเองก็วิ่งออกไปด้วยเช่นกัน แต่ขาสั้นๆของมันทั้งสี่ขาออกแรงวิ่งบนชายหาดไม่ไหว อีกทั้งช่วงนี้ยังอ้วนขึ้นมาก ดังนั้นมันจึงวิ่งตามมาท้ายสุด

เมื่อก่อนเวลาเจอคนแปลกหน้า ฉงต้าจะร้องคำรามพร้อมทั้งทำท่าทำทางขู่ขวัญฝ่ายตรงข้าม แต่หลังจากโดนนีลเซ็นและอีวิลสัน สั่งสอน ตอนนี้มันก็นับว่ามีประสบการณ์ที่ยาวนานแล้ว มันจึงวิเคราะห์สถานการณ์ก่อน ไม่กล้าไปยั่วยุคนอื่นโดยทันที เพราะกลัวตัวเองจะถูกตี

เหมาเหว่ยหลงอยากจะลูบหู่จือและเป้าจือ แต่หมาหยิ่งสองตัวนี้กลับไม่ยอมเจอเขา เอาแต่วิ่งหนี ไปหลบอยู่ข้างหลังฉินสือโอว

รอจนฉงต้ามาแล้ว เหมาเหว่ยหลงเห็นว่ามันอ้วนๆขนฟูๆน่ารักแปลกๆ จึงลองหยั่งเชิงยื่นมือเข้าไปลูบหัวของมัน

ฉงต้าไม่ได้มีความทระนงในศักดิ์ศรีของหมีสีน้ำตาลโคดิแอคเลยแม้แต่น้อย มันนั่งลงให้เหมาเหว่ยหลงลูบคลำอย่างน่าเอ็นดู เมื่อรู้สึกสบายจึงหลับตาลงแล้วฟุบลงไปกับพื้น โชว์ให้เห็นถึงส่วนอื่นๆที่อยากโดนลูบคลำ เหลือแค่พูดว่า ’ยินดีให้ลูบคลำ’ ก็เท่านั้น

เหมาเหว่ยหลงก็ชอบใจ เขาช่วยฉงต้าเกาอยู่สักพัก แถมยังช่วยมันนวดคลายกระดูกอีก ปรนนิบัติจนมันรู้สึกสบายตัวสุดๆ

หมีสีน้ำตาลโคดิแอคชอบที่จะนอนตากแดดเพื่อให้รู้สึกผ่อนคลาย ดังนั้นจึงจะเห็นได้จากรายการทีวีบางอันว่า หมีสีน้ำตาลมักจะชอบถูตัวกับไม้ใหญ่ไม้พุ่มพวกนั้น พวกมันไม่ได้เกาเพราะคัน ส่วนใหญ่แล้วแค่อยากจะรู้สึกผ่อนคลายที่ขนมากกว่า

ความรู้สึกแปลกใหม่ผ่านไป เหมาเหว่ยหลงก็รู้สึกง่วงนอนขึ้นมา เนื่องจากที่นั่งบนเครื่องบินเล็กเกินไป เขาจึงไม่ได้พักผ่อนอย่างดีพอ

ฉินสือโอวจัดห้องพักแขกที่ชั้นหนึ่งไว้ให้เขาหนึ่งห้อง ห้าหกสิบตาราง นับว่ากว้างขวางแน่นอน

เหมาเหว่ยหลงก็ถ่ายรูปเซลฟี่ไม่หยุด ฉินสือโอวพูดกับเชาอย่างจนปัญญาว่า “แกกลายเป็นพวกชอบเซลฟี่ตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย?”

เหมาเหว่ยหลงแบะปาก แล้วพูดกับเขาว่า “ผิดแล้ว ฉันเป็นพวกชอบโชว์ต่างหากล่ะ!”

ฉินสือโอวชูนิ้วกลางให้เขาไปหนึ่งอัน แล้วถามเขาว่ายาสมุนไพรที่เอามาด้วยอยู่ในกระเป๋าใบไหน แล้วจึงปิดประตูเดินหนีไป

เขาเปิดกระเป๋าหนังสีน้ำตาล ข้างในมียาสมุนไพรที่ถูกจัดไว้ตามแต่ละห่ออย่างดี หนึ่งห่อน่าจะใหญ่ประมาณกำปั้นหนึ่งอันของผู้ใหญ่ ถุงกระดาษสีน้ำตาลถูกยัดของไว้จนตุง ข้างบนเขียนบอกไว้ว่าต้มยังไงใช้ยังไง

ตอนบ่ายฉินสือโอวไม่มีอะไรทำ ฉินสือโอวบอกให้ชาร์คและซีมอนสเตอร์ซื้อหม้อดินจากนครเซนต์จอห์นกลับมาด้วย ของชิ้นนี้มีขายทั้งในร้านอาหารจีนและตลาดขายผัก ทั้งสองคนซื้อมาหลายใบ เพื่อให้ฉินสือโอวเลือกใช้เอง

หม้อดินเป็นสิ่งที่เหมาะสมที่สุดสำหรับใช้ต้มยาจีน ตอนเป็นเด็ก ฉินสือโอวเคยเห็นคุณปู่ใช้หม้อดินต้มยาบ่อยๆ ดังนั้นเขาจึงรู้จักวิธีใช้ของสิ่งนี้

เขาเลือกหม้อดินใบที่พอเหมาะมา แล้ววางไว้บนเตาแก๊ส ใส่ยาใส่น้ำลงไปก่อน ยาสมุนไพรจำเป็นต้องแช่น้ำ ถ้าเป็นภาษาบ้านเกิดของฉินสือโอว สิ่งนี้เรียกว่า ‘ฉี่ซิ่ง’ (起性) มีความหมายว่ายาปลุกฤทธิ์ยาให้ตื่นขึ้น

แช่ได้ประมาณยี่สิบนาที ก็สามารถนำไปต้มได้แล้ว

ฉินสือโอวใช้ไฟแรงเพื่อต้มน้ำก่อน รอให้น้ำร้อนจากนั้นจึงปรับความร้อนลงแล้วค่อยๆต้ม ต้มไปได้จนถึงประมาณยี่สิบนาที ก็สามารถเอายาหม้อแรกออกจากเตาได้แล้ว

เวลานี้ต้องมีคนคอยดู การต้มยาจีนต้องพิถีพิถัน น้ำจะมากหรือน้อยเกินไปไม่ได้ ถ้าน้ำเยอะเกินไปยาที่ได้มาจะมีฤทธิ์ยาไม่เพียงพอ ถ้าน้ำน้อยเกินไปก็อาจจะถูกต้มจนแห้ง ถ้าเป็นเช่นนั้นก็จะเป็นการสิ้นเปลืองสมุนไพร เนื่องจากจำเป็นต้องเททิ้ง ยาสมุนไพรที่ถูกต้มจนแห้งไม่เพียงแต่ไม่มีสรรพคุณของยาเท่านั้น แต่ยังมีพิษอีกด้วย

ฉินสือโอวนำยาสีน้ำตาลเข้มเทลงไปในชาม จากนั้นจึงนำน้ำตาลกรวดใส่ลงไปอีกหนึ่งก้อน เตรียมให้เออร์บักได้ดื่ม

นีลเซ็นจะเข้ามาหาเขา แต่ปรากฏว่าเมื่อเข้ามาในห้อง เขาก็ตกใจเป็นอย่างมาก เขาปิดจมูกไว้แล้วตะโกนขึ้นมาว่า “บอส มีกลิ่นยาเคมี รีบออกมาเถอะ มีเรื่องแล้ว!”

ฉินสือโอวจะขำก็ไม่ได้จะร้องไห้ก็ไม่ดี เขากลอกตาแล้วพูดว่า “เงียบน่า นี่เป็นยาที่ฉันต้มต่างหาก! ต้มยาน่ะนายเข้าใจไหม?”

นีลเซ็นก็พูดอย่างงงงวย ขึ้นว่า “อ๋อ ผมก็นึกว่าในบ้านมียาเคมีอะไร”

ชาร์คตามเข้ามา เข้าถามอย่างนึกเป็นห่วงว่า “ฉิน แบบนี้เชื่อถือได้ไหม? คุณมีใบอนุญาตการผลิตยาที่ SFDA ออกให้ไหม?”

ชาวต่างชาติเข้มงวดในเรื่องการผลิตยาเป็นอย่างมาก การจำหน่ายยาปฏิชีวนะมีโทษทีพอๆกันกับการค้ายาเสพติด ไม่อนุญาตให้คนธรรมดากลั่นยาเองเด็ดขาด ถ้าหากไม่มีใบอนุญาตจาก SFDA การกลั่นยาเองเป็นการทำผิดร้ายแรง

นี่ก็เป็นความแตกต่างทางวัฒนธรรมอีกอย่างหนึ่งของสองประเทศ มักจะมีข่าวคนจีนที่ต้มยาอยู่ในบ้านแต่โดนเพื่อนบ้านเข้าใจผิดว่าพวกเขาผลิตยาเสพติดหรือผลิตวัตถุอันตรายจึงไปแจ้งตำรวจพวกนี้อยู่เสมอ

นีลเซ็นดีกว่าชาร์คอยู่ตรงที่ เขาไม่เคยสงสัยในเรื่องที่ฉินสือโอวทำ ฉินสือโอวออกคำสั่ง เขาก็แค่ทำหน้าที่ให้เสร็จ รับฟังและปฏิบัติตามได้ดีมาก

ตอนนี้เออร์บักกำลังพักผ่อนตอนกลางวันอยู่ เนื่องจากอาการปวดหัวในตอนเช้ามืด เขาจึงนอนหลับในตอนกลางคืนได้ไม่ดีนัก อาการของโรคนี้จะทุเลาลงในตอนกลางวัน เวลานี้สามารถนอนหลับได้สบาย ทว่าก็ไม่สามารถหลับได้ลึกมาก ไม่อย่างนั้นก็จะปวดหัวได้

ฉินสือโอวรอเขาตื่น แล้วจึงนำยาที่เก็บไว้ในตู้เก็บความร้อนออกมา ยกไปให้เขาแล้วพูดขึ้นว่า “คุณปู่ คุณทานให้หมดก่อน จากนั้นค่อยไปแช่น้ำอุ่นนะครับ นี่เป็นยารักษาเนื้องอกในสมองโดยเฉพาะ ต้องได้ผลแน่ๆครับ”

เออร์บักหัวเราะเหอะเหอะแล้วพูดกับเขาว่า “โอเค เป็นรสชาติที่คุ้นเคยจริงๆ ตอนฉันเป็นเด็กก็เคยกินมันบ่อยๆ ทุกครั้งที่ป่วย คุณปู่ของนายจะไม่ยอมให้ฉันกินยาแผนปัจจุบัน บอกว่าของพวกนั้นไม่ดีต่อร่างกาย แล้วก็จะต้มยาจีนให้ฉันกินทุกครั้ง”

ตอนนี้บ่อน้ำร้อนยังไม่ถูกบุกเบิก เป็นบ่อน้ำร้อนกลางแจ้งสองบ่อเท่านั้น บ่หนึ่งค่อนข้างจะลึกอุณหภูมิก็ค่อนข้างสูง อีกบ่อหนึ่งลึกแค่ครึ่งเมตรเท่านั้น อุณหภูมิราวๆห้าสิบองศา แต่ปากบ่อที่กว้าง มีเส้นผ่าศูนย์กลางขนาดเกือบห้าเมตร

ตั้งแต่ทางออก น้ำร้อนก็พุ่งออกมาข้างนอกไม่หยุด ชาร์คและซีมอนสเตอร์ ขุดคลองเส้นเล็กๆ เพื่อถ่ายเทน้ำออกมา จึงทำให้มีน้ำพุบริสุทธิ์พุ่งออกมาข้างนอกไม่หยุด

เออร์บักเปลี่ยนไปใส่กางเกงชายหาดลายดอก ส่วนฉินสือโอวก็นำเก้าอี้นอนไปวางไว้ในบ่อน้ำร้อนที่มีปากบ่อขนาดกว้าง เออร์บักก็ลงไปนอนอยู่บนเก้าอี้ทันที เพื่อที่จะรับประกันการทำงานของพลังของจิตสำนึกโพไซดอน เขาจึงให้ส่วนด้านหลังศีรษะของเออร์บักจมลงไปในน้ำ

จิตสำนึกโพไซดอนแผ่ปกคลุมบ่อน้ำร้อน พลังของจิตสำนึกโพไซดอนที่ไหลเชี่ยวก็ไหลจากด้านหลังศีรษะของเออร์บักไปสู่ภายในร่างกายของเขาทันที

ฉินสือโอวทำการควบคุมไป ก็สังเกตเห็นส่วนที่ผิดปกติ

ปกติแล้วไม่ว่าพลังของจิตสำนึกโพไซดอนจะเป็นการกระตุ้นการเจริญเติบโตของปลาในทะเลหรือเข้าไปหมุนวนกับน้ำทะเล ฉินสือโอวล้วนแต่เป็นคนลงควบคุมการส่งพลังออกไปเอง แต่คราวนี้เมื่อพลังพลังของจิตสำนึกโพไซดอนเข้าไปใกล้เออร์บักแล้ว กลับเป็นฝ่ายที่ถูกดูดเข้าไปแทน

การค้นพบครั้งนี้กลับทำให้ฉินสือโอวรู้สึกดีใจขึ้นมา นี่สามารถบอกได้แน่ชัดหรือไม่ว่า ร่างกายของเออร์บักกำลังดูดซับพลังเพื่อเข้าไปต่อต้านไม่ให้เซลล์ในร่างกายเปลี่ยนเป็นเซลล์มะเร็ง?

ส่งพลังของจิตสำนึกโพไซดอนเข้าไปอย่างเต็มที่มาเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงแล้ว เมื่อฉินสือโอวรู้สึกเหนื่อยล้าจึงได้หยุดมือลง แต่เมื่อหยุดทำ เขากลับพบว่าตอนนี้เออร์บักที่นอนอยู่ในน้ำกลับแน่นิ่งไป!

นี่ทำให้เขาตกใจเป็นอย่างมาก แต่พอเขาลองตรวจสอบดูจึงรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาได้ ชายชราเพียงแค่หลับไประหว่างแช่น้ำก็เท่านั้น

ฉินสือโอวส่ายหัว เขาต้องไปเตรียมอาหารค่ำแล้ว

เหมือนกันกับเออร์บัก เหมาเหว่ยหลงหลับได้อย่างสบายใจ เขาฝันว่าตัวเองได้เจอกับสาวฝรั่งในนิวฟันด์แลนด์คนแล้วคนเล่า ผมสีทอง สีน้ำตาล สีดำ ขาวยาวเอย หน้าอกใหญ่เอย ก้นงอนๆเอย ผู้หญิงสาวๆที่แต่งงานแล้ว สาวน้อยแล้วก็ยังมีเด็กแบบโลลิต้า……

เหมาเหว่ยหลงพยายามปรือตาด้วยความง่วงเหงาหาวนอน ยิ่งเขาสร่างนอนเท่าไรความรู้สึกเหมือนกำลังโดนเลียอยู่ก็ยิ่งชัด เมื่อเขาลืมตาขึ้นก็เห็นหัวที่มีขนฟูๆ อยู่ใกล้ๆกับหน้าของเขา อีกทั้งลิ้นใหญ่สาก อันเหนียวๆก็กำลังเลียไปทั่วหน้าของเขา

“อะไรวะเนี่ย ฉงต้า!” เหมาเหว่ยหลงร้องตะโกนขึ้นมาอย่างน่าเวทนา เขาดันฉงต้าออกแล้วลุกขึ้นนั่ง แต่เขาก็เห็นเข้ากับฉินสือโอวที่กำลังยืนหัวเราะสะใจอยู่ที่หน้าประตู

ฉงต้าน้อยใจอย่างถึงที่สุด มันถูกเหมาเหว่ยหลงผลักพลิกลงไปกับเตียง อุ้งตีนทั้งสี่ข้างสะบัดไปมาอยู่พักหนึ่ง แต่ปรากฏว่ามันอ้วนเกินไป ทำให้ไม่สามารถลุกขึ้นมาได้ในทันที จนทำให้มันต้องนอนคว่ำหน้าลงไปกับเตียงก่อน จากนั้นจึงค่อยลุกขึ้นมา

ทันใดนั้นฉินสือโอวจึงนึกขึ้นมาได้ว่า ต้องให้ฉงต้าลดความอ้วนซะแล้ว!

…………………………………………