ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 1401 มีคนหน้าหนาแบบนี้ด้วยเหรอ

สุดท้ายจะเป็นการมอบรางวัล เด็กวัยรุ่นทั้งสามคนจะยืนบนเวทีมอบรางวัลสูงสุดของการแข่งขันกลุ่มเดี่ยวก่อนและรับใบรับรองและตั๋วรางวัลจากวินนี่ด้วยความอิจฉาและเกลียดชัง

จากนั้นพวกเขาก็ลงจากเวทีและเด็กวัยรุ่นอีกหกคนก็ขึ้นไปแทน ดังนั้นก็ถึงรอบที่พวกเขาจะรู้สึกอิจฉาและเกลียดชังแล้ว

เชอร์ลี่ย์และลอเรนซ์สบายที่สุด หลังจากได้รับรางวัลประเภทการแข่งขันเดี่ยวแล้ว ต่อไปก็จะเป็นการรับรางวัลประเภททีม ดวงตากลมโตของโลลิต้าก็ยิ้มโค้งงอเป็นพระจันทร์ยิ้ม เหมือนกับที่บทกวีตะวันตกที่กล่าวไว้ว่ารอยยิ้มอันแสนหวานนั้นเหมือนไวน์ที่รสชาติกลมกล่อม แต่ทำให้เด็กวัยรุ่นมึนเมา

สุดท้ายพวกเด็กวัยรุ่นก็รู้สึกไม่ยินยอมเล็กน้อย กอร์ดอนพูดอย่างไม่พอใจว่า “เพื่อนร่วมทีมของผมแย่มาก ต่อให้จะเปลี่ยนเป็นคนธรรมดา ผมก็ยังสามารถติดสามอันดับแรกได้”

มิเชลและคนอื่นๆ จึงนิ่งเงียบและไม่พูดอะไร พวกเขาคงเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะตอนที่ได้รับรางวัลจะต้องแนะนำตัวของผู้ชนะ เมื่อกี้ตอนที่ทั้งสามคนอยู่บนเวที หลายคนที่อยู่ข้างล่างก็พูดถึงเรื่องนี้

ไวส์เป็นคนเปิดใจกว้างมาก เขาพูดอย่างมีความสุขว่า “แบบนี้ไม่ดีกว่าเหรอ? ผมรู้จักเพื่อนใหม่อยู่คนหนึ่งและผมยังช่วยเขาไว้!”

การแข่งขันจบลงในเวลาเกือบๆ บ่ายโมงตรง การแข่งขันของเด็กสี่ร้อยคน แม้ว่าแต่ละรอบจะใช้เวลาเพียงสองหรือสามนาทีอย่างรวดเร็ว แต่ก็มีคนจำนวนมากและยังใช้เวลานาน

ในตอนท้ายของการแข่งขัน ทุกคนค่อยๆ แตกกระเจิงกันและวิ่งไปกินข้าวในเมือง การหมุนเวียนของเมืองในปัจจุบันถึงขีดสุดเป็นอย่างมาก จากคำพูดของคาร์สันเจ้าของร้านพิซซ่าบอกว่า “ตั้งแต่ฟาร์มปลาปิดตัวลง เมืองนี้ก็ไม่ได้คึกคักมายี่สิบปีแล้ว”

ฉินสือโอวย้ายเรือฟักทองขึ้นไปบนรถ ในเวลานี้ชายวัยกลางคนที่สวมสูทและใส่แว่นตาก็เดินเข้ามาพร้อมกับเด็กรูปร่างผอมและพูดทักทายว่า “เฮ้ สวัสดีครับ คุณเป็นพ่อแม่ของมิเชลใช่ไหม? ผมติดตามคุณมาสักพักแล้ว พวกคุณอยู่ด้วยกันตลอดไม่ใช่เหรอ?”

ฉินสือโอวจำได้ว่าเด็กที่อยู่ข้างๆ ชายวัยกลางคนก็คือเพื่อนร่วมทีมของมิเชล เขาจึงยื่นมือออกไปและพูดว่า “โอ้ ผมเป็นผู้ปกครองของเขา ไม่ใช่พ่อแม่ของเขา ขอถามหน่อยคุณมีธุระอะไรหรือเปล่า?”

หลังจากพูดจบ เขาโบกมือให้มิเชลและมิเชลที่กำลังกัดฟันลากเรือฟักทองขึ้นฝั่งก็รีบวิ่งไปหา

“เฮ้ แคลเล็น” มิเชลเข้ามาทักทายเด็กคนนั้น

ชายวัยกลางคนที่สวมแว่นตาก็ยิ้มและพูดว่า “ผมมาที่นี่เพื่อขอบคุณ มิเชลคนนี้เมื่อกี้ได้ช่วยไว้มาก เขาได้พาลูกชายของผมเข้าสู่รอบชิงชนะเลิศ มันวิเศษมากใช่ไหม?”

ฉินสือโอวยักไหล่และพยักหน้าให้กับมิเชลเพื่อให้เขามาต้อนรับ มิเชลจึงพูดอย่างสุภาพว่า “ไม่ต้องขอบคุณหรอกครับคุณลุง มันเป็นเรื่องที่ผมควรทำ เราเป็นทีมเดียวกัน แคลเล็นและผมต่างก็พยายามอย่างเต็มที่เพื่อที่จะชนะการแข่งขันนี้”

ชายวัยกลางคนมองลูกชายด้วยความรักและพูดว่า “แคลเล็นชอบการแข่งเรือฟักทอง เรามาจากเมืองแมคเล็นแนน รัฐแอลเบอร์ตา เราเข้าร่วมการแข่งขันเรือฟักทองหลายครั้ง ผลของวันนี้เป็นผลการแข่งที่ดีที่สุดตั้งแต่แคลเล็นเคยได้รับ”

ฉินสือโอวเข้าใจความหมายของเขา ก่อนหน้านี้แคลเล็นเดาว่ามันเป็นครั้งสุดท้าย อย่างน้อยวันนี้เขาก็ได้มีส่วนร่วม คะแนนของแย่ที่สุด ฟักทองที่เขาใช้ในการแข่งขันก็มีขนาดเล็กที่สุด มีขนาดเพียงสามถึงสี่ร้อยปอนด์เท่านั้น

เห็นได้ชัดว่าเด็กคนนี้หวังที่จะได้รับผลการแข่งขันที่ดี แต่สมรรถภาพทางกายและอายุทำให้เขาไม่สามารถทำสิ่งนี้ได้ ด้วยเหตุนี้มิเชลจึงเลือกที่จะร่วมมือกับเขาเอง ทั้งสองก็มาถึงรอบชิงชนะเลิศและไม่ตกรอบ ผลลัพธ์นี้ทำให้มิเชลไม่พอใจมาก แต่กลับเพียงพอทำให้แคลเล็นมีความสุขมาก

มิเชลก็เข้าใจ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มและพูดว่า “แคลเล็นทำได้ดีมาก ผมรู้สึกเป็นเกียรติที่ได้อยู่กับเขา ถ้าเป็นไปได้ผมอยากจะแลกเปลี่ยนเรือฟักทองกับแคลเล็น ผมต้องการเก็บไว้เป็นที่ระลึก”

ชายวัยกลางคนพูดอย่างมีความสุขว่า “ทำไมจะไม่ได้ล่ะ? เรือฟักทองของคุณใหญ่มากและทำมาอย่างดี มันเป็นสมบัติชิ้นหนึ่งได้เลย”

“แต่มันเทียบไม่ได้กับความช่วยเหลือของแคลเล็นที่มีต่อผมในระหว่างการแข่งขันและเทียบกับมิตรภาพของเราไม่ได้เลยด้วยซ้ำ” มิเชลกล่าว

ฉินสือโอวช่วยเขาพูดว่า “ใช่แล้ว ถ้าคุณไม่รังเกียจ คุณจะให้เด็กๆ แลกเปลี่ยนเรือฟักทองกันได้ไหม ให้พวกเขาได้มีบางสิ่งบางอย่างเป็นที่ระลึกในมิตรภาพครั้งนี้”

คนวัยกลางคนจึงยินยอมด้วยความเต็มใจ เขาบอกว่าลูกชายชอบแข่งเรือฟักทอง เรือฟักทองที่ทำมาอย่างดีลำนั้น สำหรับเด็กหนุ่มแคลเล็นแล้วมันสำคัญมาก

หลังจากแลกเปลี่ยนเรือฟักทองกันแล้ว พ่อลูกแคลก็จากไปอย่างมีความสุข ก่อนออกเดินทางชายวัยกลางคนเดินเข้ามาหาฉินสือโอวและกระซิบว่า “เฮ้คุณ มิเชลเป็นเด็กที่น่าทึ่งและผมกล้าพนันได้เลยว่าเด็กคนนี้จะมีอนาคตที่ดี”

ฉินสือโอวยิ้มและพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นก็ให้เรารอวันนั้นด้วยกันนะ”

หลังจากพ่อลูกทั้งสองคนกลับไป มิเชลก็ขวางฉินสือโอวไว้อย่างเขินอายและพูดว่า “ขอบคุณครับฉิน”

ฉินสือโอวหัวเราะและพูดว่า “ขอบคุณฉันทำไม?”

“ขอบคุณที่ทำให้ผมรู้สึกมีความสุขที่ได้ช่วยเหลือคนอื่น! ผมคิดมาตลอดว่าผมทำผิด สิ่งที่สำคัญที่สุดในการแข่งขันไม่ใช่ชัยชนะ แต่เป็นคุณค่าต่างหาก!” มิเชลกล่าว

นี่ก็เป็นความผิดพลาดเช่นกัน ฉินสือโอวตบไหล่มิเชลและช่วยเขาแบกเรือฟักทองลำเล็กขึ้นรถบรรทุก จากนั้นก็กลับฟาร์มปลาอย่างมีความสุข

การแข่งขันเรือฟักทองที่วินนี่จัดขึ้นประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก รัฐนิวฟันด์แลนด์และรัฐโนวาสโกเชียได้มีสื่อมาทำข่าวเกี่ยวกับเรื่องนี้ สื่อของเซนต์จอห์นได้ทำหน้าเว็บบอร์ดประจำสัปดาห์หน้าเพื่อโฆษณาความสำเร็จจุดมุ่งหมายของเมือง และนี่ยังเป็นการถือโอกาสทำกำไรเล็กน้อยด้วย

มีการทำข้อมูลอ้างอิงของการแข่งขันที่คึกคัก ซึ่งจะเป็นวันที่เหลือของเดือนพฤศจิกายน เห็นได้ชัดว่ามันน่าเบื่อมาก ช่วงเวลาครึ่งเดือนสิ้นสุดลงไปอย่างรวดเร็ว เดือนธันวาคมก็กำลังจะมาถึงและเริ่มเข้าสู้ต้นฤดูหนาวอันแสนหนาวเหน็บ

ในช่วงปลายเดือนพฤศจิกายน หิมะรอบแรกจะมาถึงแล้ว แต่ในปีนี้มาช้ากว่าปกติเล็กน้อยและจะตกหนักมากในรอบนี้

เป็นผลให้ในเวลานี้ เรือลาดตระเวนเริ่มเข้าสู่ฟาร์มปลาและผู้มาเยือนเป็นเจ้าของฟาร์มปลาอันดับต้นๆ ในรัฐโนวาสโกเชีย ซึ่งก็คือคาร์เตอร์

ความโชคดีหรือโชคร้ายของคนธรรมดาจะไม่ถูกกำหนดโดยนก ฉินสือโอวรู้สึกสับสน เพราะความสัมพันธ์ของเขากับคาร์เตอร์นับว่าไม่ดี ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงกล้าฝ่าหิมะมาหาเขาถึงที่นี่?

แต่ในเมื่อหน้าประตูมีแขก ฉินสือโอวก็ต้องต้อนรับเขาตามมารยาท จึงเชิญเขาเข้าไปในห้องนั่งเล่นเพื่อหลบความหนาวเย็นและในขณะเดียวกันก็ต้มน้ำร้อนชงกาแฟไปด้วย

ในขณะที่กำลังดื่มกาแฟ คาร์เตอร์ก็ถอนหายใจและพูดว่า “พระเจ้า ถึงเวลาที่หิมะจะมาจริงๆ แล้ว ข้างนอกหนาวจนแทบจะทนไม่ไหว การดื่มกาแฟสักแก้วในตอนนี้ก็เหมือนกับชีวิตได้ขึ้นสวรรค์จริงๆ”

ฉินสือโอวถาม “หนาวขนาดนี้ คุณมาหาผมถึงที่นี่มีอะไรหรือเปล่า?”

เขาเปิดอกพูดคุยอย่างตรงไปตรงมา ไม่ต้องการเล่นลูกไม้ใดๆ ถึงอย่างไรเขาและคาร์เตอร์ก็ไม่ค่อยลงรอยกัน

คาร์เตอร์หัวเราะหึหึและพึมพำสักพักแล้วจึงพูดจุดประสงค์ออกมาว่า “ผมได้ยินมาว่ากรมประมงต้องการเป็นพันธมิตรกับฟาร์มปลานิวฟันด์แลนด์? คุณมีข่าวอะไรไหม?”

“เป็นพันธมิตรกับฟาร์มปลานิวฟันด์แลนด์เหรอ?” ฉินสือโอวถามกลับ

จู่ๆ คาร์เตอร์ก็เริ่มกังวลขึ้นมาทันทีและถามว่า “ใช่ๆ เป็นพันธมิตรกับฟาร์มปลานิวฟันด์แลนด์ คุณมีข่าวบ้างไหม?”

ฉินสือโอวยักไหล่และพูดว่า “ผมเคยได้ยินคนพูดถึง ว่าแต่มีอะไรเหรอ?”

คาร์เตอร์ถูมือไปมาและพูดด้วยสีหน้าลำบากใจว่า “มันเป็นแบบนี้ ผมได้ยินมาว่ากรมประมงตัดสินใจที่จะทำสิ่งนี้ โดยกำหนดเป้าหมายไปที่เจ้าของฟาร์มปลาในรัฐนิวฟันด์แลนด์และโนวาสโกเชียของเรา คุณรู้ไหมว่าพันธมิตรนี้เป็นสิ่งที่ดีสำหรับการพัฒนาการประมงของเรา ผมต้องการเป็นประธานสภาของพันธมิตรนี้ ดังนั้นผมจึงมาหาคุณในครั้งนี้และหวังว่าคุณจะช่วยผมได้”

………………………………………………