ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 1452 ปลาค็อดอาร์กติก

“หูนายหนวกหรือเกิดอะไรขึ้น? ฉันบอกว่าพวกแกมันโง่ แม้แต่สโนว์โมบิลก็ขับไม่เป็น ถ้าไม่โง่แล้วเป็นอะไร?” ใครบางคนตะโกน

“ก็โง่ไง! ไม่มีสมอง!”

“อย่างพวกแกน่ะไปกินขี้เถอะ!”

เสียงด่าทอดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

แบล็คไนฟ์และคนอื่นๆ ก็โกรธทันที ฉินสือโอวหันกลับมาและส่งสัญญาณให้พวกเขาเงียบ หลังจากนั้นก็ชี้ไปที่คนคนนั้น “เบาเสียงหน่อย หูของพวกเราทำงานได้ดีมาก คนที่โง่จริงๆ มักจะแส่หาเรื่องเก่ง ไม่เคยมีใครกล้าพูดว่าฉันกับพวกของฉันเป็นคนโง่ ฟังนะ พวกแกกำลังทำให้ฉันโกรธ ทำให้ฉันโกรธ!”

“เกิดอะไรขึ้น พี่น้อง ต้องการความช่วยเหลือไหม?” มีรถลากเลื่อนหิมะอีกคันร่อนเข้ามาอย่างกึกก้อง บนรถมีหลอดเอชไอดี ส่องแสงบนหิมะผืนนี้

ฉินสือโอวมองไปอย่างเย็นชา สิ่งแรกที่เขาเห็นก็คืออลาสกัน มาลามิวท์ที่ยิงฟันโชว์เขี้ยวฝูงหนึ่ง

หมามากกว่าไหม? ตัวเองไม่กลัว เขาวิ่งกลับไปปลดสายพวกหู่เป้าฉงหลัวออก ฉงต้าเดินฮึดฮัดเข้ามาโชว์ตัวใต้แสงไฟ พวกสุนัขลากเลื่อนปิดปากทันทีจากนั้นก็กรูกันออกมาอย่างดุร้าย

คนกลุ่มนั้นก็ตกใจเหมือนกัน ไม่มีใครตะโกนด่าใครอีก ทุกคนต่างกรีดร้องอย่างตื่นตระหนก “ชิท! หมี?”

“มะอะ หมีสีน้ำตาลฟัค? ใครเอาปืนมาบ้าง?”

“แจ้งตำรวจเร็ว! ที่นี่มีหมีโผล่ออกมา!”

“แจ้งตำรวจไปก็ไร้ประโยชน์ เอาปืนมาให้ฉัน! เอาปืนมาให้ฉัน!”

ฉินสือโอวกับแบล็คไนฟ์และคนอื่นๆ หัวเราะดังลั่น และตะโกนว่า “พวกแกอาจจะไม่ใช่คนโง่ แต่เป็นคนขี้ขลาดแน่นอน! ไม่สิ พวกแกเปลี่ยนไปแต่งสาว ใช่ พวกแกมันเกย์ฮ่าๆๆ!”

วินนี่กลอกตาไปมาอย่างไม่มีทางเลือกอยู่ด้านหลัง เธอใกล้จะโกรธแล้ว เห็นได้ชัดว่าฉินสือโอวและคนอื่นๆ ดื่มหนักมาก ตอนนี้พวกเขาเข้าสู่สถานะมึนเมาแล้ว และที่ยิ่งไม่มีทางเลือกคือ ด้านเธอฉงเอ้อกับเถียนกวากำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือด เดิมทีก็ไม่มีเวลาไปยุ่งกับเรื่องอื่นอยู่แล้ว

โชคดีที่มีพนักงานเปิดประตูอยู่ด้วย เขารู้จักคนพวกนั้นที่ประสบอุบัติเหตุพอดี ซึ่งก็แน่นอน เมืองเล็กๆ แห่งนี้มีแค่ 4 พันคน พวกเขาจะรู้จักกันก็ไม่ใช่เรื่องที่บังเอิญอะไร

พนักงานเปิดประตูดึงพวกฉงต้ากับหู่จือและเป้าจือออกมาก่อน หลังจากนั้นก็อธิบายว่านี่เป็นเรื่องเข้าใจผิด ฉินสือโอวใจเย็นลงบ้างแล้ว เขาเห็นว่ามีคนเอาปืนออกมาจากในรถลากเลื่อนหิมะจริง ในใจก็ระวังตัวมากขึ้น และร่วมมือกับพนักงานเปิดประตูที่เข้าไปเจรจา

ความคิดของฉินสือโอวคือจ่ายเงินชดเชยค่าเสียหาย แต่คนฝั่งตรงข้ามพูดอย่างเย็นชาว่า “เงิน? แกคิดว่าเงินจะสามารถแก้ไขปัญหาได้ทุกเรื่องเหรอ? ดี พวกแกไม่ใช่เหรอที่บอกว่าพวกฉันเป็นคนขี้ขลาด? งั้นพวกเรามาแข่งกันว่าใครกล้าหาญกว่ากันไม่ดีกว่าเหรอ”

แบล็คไนฟ์ถามอย่างมึนเมา “โอเค แล้วจะแข่งอย่างไร…”

“ฟัค หุบปาก!” ฉินสือโอวพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งเครียด “พวกนายไปอยู่ข้างหลังฉัน! ให้ตายเถอะ ยังคิดว่าที่นี่ยุ่งไม่พออีกเหรอ? แอร์แบ็ค พาฉงต้าออกไป บีบีซวง นายเข้ามาหาฉัน! แบล็คไนฟ์ ทริกเกอร์ ไปอยู่กับวินนี่ ออสเปรไปตรวจสอบรถลากเลื่อนหิมะกับมอเตอร์ไซค์!”

คนที่อยู่บนรถลากเลื่อนหิมะที่มาถึงทีหลังก็ร่วมมือกับพวกเขาเพื่อไกล่เกลี่ยต่อ แต่คนของอีกฝ่ายไม่ยินยอม และต้องการแข่งขันกับพวกเขาหนึ่งสนาม

ฉินสือโอวค่อยๆ หมดความอดทน เขาพูดว่า “ไม่มีปัญหา แข่งขันใช่ไหม? แข่งอะไร?”

คนหนึ่งพูดว่า “ก็มาแข่งสโนว์โมบิลกันสักสนาม ดูสิว่าใครจะเป็นคนขี้ขลาดกันแน่! กล้ามาไหมล่ะ?”

ฉินสือโอวมองค่ำคืนอันมืดมิด และพูดว่า “ในสภาพแวดล้อมแบบนี้?”

ชายคนนั้นหัวเราะเยาะ “ทำไม กลัวเหรอ?”

เพื่อนของเขาดึงเขาไว้ และพูดว่า “คอร์กิน นายบ้าไปแล้วเหรอ? ไม่ พวกเราจะแข่งกันพรุ่งนี้หลังจากรุ่งสาง วันนี้เรื่องก็จบแค่นี้ รีบไปเร็ว จะแข็งตายอยู่แล้ว!”

แสงออโรร่าที่งดงามค่อยๆ ปรากฏขึ้นมา ฉินสือโอวเงยหน้ามองท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวอันสวยงาม อารมณ์สงบลงอย่างรวดเร็ว เขาพูดว่า “พวก ฟังให้ดีนะ เรื่องในคืนวันนี้พวกฉันผิด แต่ถ้าพวกนายต้องการแข่ง งั้นก็รอพรุ่งนี้ พวกฉันพักอยู่ที่โรแมนติกโพลาร์รีเจียน พวกฉันจะไม่หนี โอเคไหม? ตอนนี้สภาพอากาศแบบนี้ ฉันกล้าพนันเลยว่านี่ไม่ใช่เวลาที่ดีในการแข่งขัน”

“พรุ่งนี้ค่อยคุยเถอะ พรุ่งนี้ค่อยไปหาพวกเขา” คนขับรถลากเลื่อนหิมะที่อยู่ด้านหลังแนะนำ

ลมหนาวพัดมาพอดี ทั้งสองฝ่ายจึงถอนตัวตามจิตใต้สำนึก คอร์กินชี้ไปที่ฉินสือโอว “ฉันจะจำพวกแกไว้ อย่าคิดหนีล่ะรู้ไหม? พรุ่งนี้ฉันจะไปหาพวกแก! เรื่องนี้มันยังไม่จบ!”

เมื่อเห็นดังนั้น ฉินสือโอวก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่สโนว์โมบิลของบีบีซวงไม่สามารถใช้งานได้แล้ว จึงทำได้แค่โยนทิ้งไว้ที่นี่ เขาเบียดขึ้นไปบนรถลากเลื่อนหิมะ และคนกลุ่มหนึ่งก็ต้านลมหนาวเดินทางกลับที่พัก

บรรยากาศตลอดการเดินทางหดหู่มาก วินนี่ต้องการเปลี่ยนบรรยากาศสักหน่อย ก็เลยพูดติดตลก “พวกเราคงต้องขอบคุณพระเจ้าแล้วล่ะ ที่คนพวกนั้นไม่ได้แจ้งตำรวจ เพราะบีบีซวงเมาแล้วขับ ถ้าพวกเขาแจ้งตำรวจ พวกเราเดือดร้อนแน่”

พนักงานเปิดประตูโบกมือ “นี่เป็นไปไม่ได้ ที่นี่พวกเราไม่มีเรื่องเมาแล้วขับ วันที่หนาวขนาดนี้ ใครออกจากบ้านแล้วจะไม่ดื่มสักอึกสองอึกล่ะ? แม้แต่ผมถ้าขี่สโนว์โมบิลออกไป ก็จะดื่มวอดก้าสักอึกเหมือนกัน”

“คุณไม่สามารถดื่มแอลกอฮอล์ได้ เด็กน้อย คุณยังไม่บรรลุนิติภาวะ” วินนี่ยิ้ม

พนักงานเปิดประตูทำท่าทางไม่แยแส และยักไหล่ “ใครสนล่ะ? ยังไม่บรรลุนิติภาวะคืออะไร? ตั้งแต่เด็กพวกเราก็ดื่มแอลกอฮอล์ ขี่มอเตอร์ไซค์ ไม่อย่างนั้นคงไม่สามารถออกไปไหนได้”

ขณะที่กำลังพูด เขาก็มองไปที่บีบีซวงอย่างล้อเลียน “ผมจะบอกให้นะเพื่อน เทคนิคของคุณห่วยจริงๆ ที่นี่อุบัติเหตุสโนว์โมบิลของพวกเรา ทุกครั้งจะเป็นอุบัติเหตุที่เด็กอายุต่ำกว่า 12 ปีทำ ผู้ใหญ่ไม่เคยทำผิดพลาดระดับต่ำแบบนี้”

บีบีซวงพูดอย่างรำคาญ “บ้าเอ๊ย ดื่มเหล้าจนเสียงาน!”

เมื่อกลับมาถึงโรงแรม ฉินสือโอวก็นั่งลงบนเตียงและรู้สึกเบื่อหน่ายขึ้นมา วินนี่ยังดี บนมือมีฉงเอ้อกับเถียนกวาเรียงอยู่ตามลำดับ เด็กน้อยทั้งสองสู้กันหนักขึ้นเรื่อยๆ นมที่ฉงเอ้อดื่มเข้าไปในที่สุดก็เริ่มส่งผล และพลังงานก็ฟื้นตัวบ้างแล้ว ซึ่งแยกยากเมื่อสู้กันกับเถียนกวา

หลังจากอยู่ในความว่างเปล่า ฉินสือโอวก็แค่ปล่อยจิตสำนึกแห่งโพไซดอนออกไป และไปดูที่ตำแหน่งของเรือโจรสลัดก่อน เรือโจรสลัดนั้นอยู่อย่างปลอดภัยที่ก้นทะเล เขาหมุนถังน้ำมันวาฬขึ้นมาและทุบจนแตก และพบว่าด้านในมีเหรียญทองกับเครื่องประดับทองและของอย่างอื่นอยู่จริง

เขาทุบแตกอีกถัง และทุบจนน้ำมันวาฬที่แข็งตัวแตกเป็นชิ้นๆ ราวกับเด็ดบัวเหลือใยผลคือในถังใบนี้ไม่มีเครื่องประดับทองกับเงิน แต่มีชิ้นส่วนของเครื่องสังคโลก!

เมื่อเห็นดังนั้นฉินสือโอวก็ไม่กล้าทุบอีก และคิดไม่ถึงว่าพวกโจรสลัดจะยังปล้นเครื่องสังคโลกมาด้วยจำนวนหนึ่ง นี่เป็นเครื่องสังคโลกสมัยศตวรรษที่ 17 ถึง 18 ที่มีน้ำมันวาฬปกป้อง เครื่องสังคโลกพวกนี้ดูใหม่เอี่ยมเหมือนเดิม ซึ่งจะต้องมีค่ามากแน่นอน

หลังจากคอนเฟิร์มว่าเรืออับปางไม่มีปัญหา เขาก็เรียกจิตสำนึกแห่งโพไซดอนกลับมา และเข้าไปในอ่าวน้ำเย็นอิลูลิสแซท เพราะอยากสำรวจว่าในอ่าวมีปลาไธมัลลัสขั้วโลกเหนือหรือไม่ ถ้ายังมีพรุ่งนี้เขาจะไปจับสักกอง ปลาพันธุ์นี้อร่อยกว่าปลาแซลมอน ปลาค็อดและปลาพันธุ์อื่นเยอะ

จิตสำนึกแห่งโพไซดอนค้นหาตามอ่าวน้ำเย็นไปตลอดทาง และไม่พบปลาไธมัลลัสเลย แต่กลับพบฝูงปลาฝูงใหญ่ที่ไม่เลวสองสามฝูง…

รูปร่างของปลาพวกนี้เรียวยาวและแบน ซึ่งคล้ายกับปลาไธมัลลัสขั้วโลกเหนือ แต่ก็เพียงแค่รูปร่างที่คล้ายกัน ส่วนอื่นๆ ต่างกัน ปลาตัวใหญ่ที่อยู่ในฝูงปลามีความยาวเกือบ 2 เมตร พวกมันหัวโตและปากใหญ่ คอมีหนวดยาว ขากรรไกรทั้งสองมีขนและฟันที่แข็งแกร่ง ลักษณะแปลกมาก

นอกจากนี้ พวกมันยังมีเกล็ดที่กลมขนาดเล็ก และมีเส้นด้านข้างที่เห็นได้ชัด ส่วนหัว หลังและด้านข้างเป็นสีน้ำตาลอมเทา และมีลายสีน้ำตาลเข้มที่ไม่สม่ำเสมอ แต่หน้าท้องเป็นสีขี้เถ้า เห็นได้ชัดว่าลักษณะดูธรรมดา

หลังจากเจอปลาพวกนี้ ฉินสือโอวก็ตบหัวตัวเอง โง่มากจริงๆ ตัวเองแค่มาเที่ยวพักผ่อน ทำไมถึงลืมสายงานเก่าได้นะ? เขาเป็นถึงเจ้าของฟาร์มปลา ถ้าพบปลาทะเลคุณภาพดีเยี่ยม ก็ต้องเอากลับไปถึงจะถูก!

ปลาสายพันธุ์นี้ ก็เป็นปลาทะเลคุณภาพดีเยี่ยม ซึ่งเป็นสายพันธุ์หนึ่งในปลาค็อด ปลาค็อดขั้วโลกเหนือ!

…………………………