ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 1463 ให้รางวัล

บนเรือลำใหญ่นี้เต็มไปด้วยกรงเหล็กจำนวนมาก กรงเหล่านี้วางซ้อนกันอยู่ เป็นกรงขนาดเล็กและสกปรก ทำให้เรือตกอยู่ในสภาพเหมือนกับค่ายกักกันเอาช์วิทซ์

ภายในค่ายกักกันเอาช์วิทซ์ ที่อยู่ของชาวยิวนั้นแคบเท่ากับกล่องใบหนึ่ง และกรงเหล่านี้ก็ไม่ต่างอะไรกับกล่องมากนัก แต่ว่าสิ่งที่อยู่ข้างในไม่ใช่คน แต่เป็นแมวน้ำตัวกลมท่าทางดูโง่เง่า

เมื่อเปิดไฟ ร่างของแมวน้ำเหล่านั้นก็เห็นชัดขึ้นมาในทันที พวกมันมีขนาดใหญ่สุดประมาณสองเมตร ส่วนตัวที่เล็กที่สุดประมาณหนึ่งเมตร ผิวหนังของแมวน้ำเหล่านั้นเป็นสีเทาอ่อนหรือไม่ก็สีเหลืองอ่อน หัวของมันมีสีน้ำตาลหรือไม่ก็สีเทา ที่หลังและด้านข้างมีลายตัวยูอยู่

แมวน้ำที่ตัวใหญ่เหล่านั้นมีท่าทางดูซื่อๆ และซื่อสัตย์ ท่าทางน่ารักเป็นอย่างมาก แต่เมื่อเทียบกับลูกแมวน้ำแล้วความน่ารักยังห่างกันอีกเยอะ

เหล่าลูกแมวน้ำไม่ได้มีผิวที่เรียบเนียนใสเหมือนแมวน้ำตัวใหญ่ แต่มีขนเส้นเล็กๆ สีขาวหรือไม่ก็สีน้ำตาล บางตัวก็มีจุดดำด้วย ไม่ว่าใครมองมาก็ต้องรู้สึกว่ามันดู ฟูๆ เป็นปุย นุ่มนิ่ม เหมือนกับหมอนทรงยาวแน่นอน

“แมวน้ำลายพิณ!” ฉินสือโอวจำลักษณะเฉพาะของแมวน้ำพวกนี้ได้อย่างรวดเร็ว

 เพื่อที่จะไปกรีนแลนด์เขาได้ทำการบ้านมาอย่างหนัก แมวน้ำลายพิณเป็นแมวน้ำที่เขาและวินนี่อยากเห็นมากที่สุด แต่ว่าโชคไม่เข้าข้าง จึงไม่ได้เจอกับพวกมัน เขาและวินนี่ยังรู้สึกเสียดายอยู่เลย ไม่คิดเลยว่าเขาจะมาเจอพวกมันที่นี่

ชื่ออีกชื่อหนึ่งของแมวน้ำลายพิณคือแมวน้ำกรีนแลนด์ พวกมันกระจายอยู่ทั่วตามมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือและมหาสมุทรอาร์คติกอย่างกว้างขวาง และมีอยู่ในประเทศต่างๆ เช่นสหรัฐอเมริกา แคนาดา รัสเซีย ไอซ์แลนด์ นอร์เวย์ กรีนแลนด์และประเทศอื่นๆ รวมถึงภูมิภาคอื่นๆ ด้วย

แมวน้ำคือสัตว์น่ารักชนิดหนึ่ง ในความน่ารักของแมวน้ำลายพิณมีความเป็นนักสู้อยู่ พวกมันเป็นหนึ่งในนักสู้สำคัญ พวกมันเป็นสัตว์ที่ถูกขนานนามว่าเป็นสัตว์ที่น่ารักที่สุดในซีกโลกเหนือ แม้ว่าจะเป็นการพูดโม้ไปสักหน่อย แต่เพราะเหตุนี้เขาจึงรู้ว่าพวกมันเป็นที่นิยมเป็นอย่างมาก

แมวน้ำชนิดนี้เป็นสัตว์ที่ไวต่อการได้ยินและการมองเห็นเป็นอย่างมาก เมื่อหู่จือและเป้าจือมาถึง พวกมันที่อยู่ในกรงจึงค่อยๆ ลุกขึ้นมาทีละตัว พวกมันส่งเสียงร้อง ‘อู๊ว อู๊ว’ ออกมา สายตาของพวกมันมองมายังฉินสือโอว

ฉินสือโอวมองไปยังพวกมันอย่างซื่อๆ เขาถามออกมาว่า “ที่นี่ ทำไมที่นี่ถึงได้มีแมวน้ำลายพิณเยอะขนาดนี้?”

ผู้พันที่เป็นคนนำทีมมาพูดว่า “พวกมันมีประมาณหนึ่งร้อยหกสิบถึงหนึ่งร้อยแปดสิบตัว เมื่อครู่คนของพวกเราที่มาตรวจสอบก็เจอพวกมันเหมือนกัน ส่วนสาเหตุยังไม่แน่ชัด ตอนนี้ คุณฉิน ไม่ทราบว่าสุนัขของคุณเจออะไรหรือไม่?”

หู่จือและเป้าจือเจออะไรงั้นเหรอ? เรื่องนี้ง่ายมาก สิ่งที่พวกมันเจอก็คือแมวน้ำลายพิณพวกนี้ ไม่เห็นหรืออย่างไรว่ามันกำลังนอนอยู่ที่หน้ากรงแล้วมองไปยังแมวน้ำที่อยู่ในกรงอย่างสนใจ?

“อะอู๊ว อะอู๊ว…”

“โฮ่งๆ โฮ่งๆๆ…”

ทั้งสองฝ่ายส่งเสียงทักทายกัน พวกมันแย่งกันส่งเสียงออกมา แมวน้ำตัวหนึ่งค่อยๆ ขยับตัวมาที่ข้างกรงช้าๆ มันพยายามชะโงกหัวและอ้าปาก หู่จือรีบแลบลิ้นออกมาเลียปากของแมวน้ำตัวนั้นทันที

“ชิท เกิดอะไรขึ้นน่ะ?” ผู้พันถามออกมา

ฉินสือโอวรีบเข้ามาดู พลางพูดออกมาว่า “เฮ้ เพื่อน เจ้าพวกเพื่อนที่น่าสงสารพวกนี้ถูกละเลยมานานแล้ว ผิวของพวกมันแห้งมาก รีบให้น้ำพวกมันเร็วเข้า”

คราวนี้ผู้พันถึงกับตกตะลึงออกมา เขาพูดว่า “พวกเรา พวกเราเป็นตำรวจทางทะเล มาเพื่อจับผู้ต้องสงสัย ไม่ได้มาเพื่อช่วยแมวน้ำพวกนี้ เรื่องนี้ต้องให้สมาคมพิทักษ์สัตว์แห่งโลกมาจัดการ โอเคไหม?”

ฉินสือโอวพูดออกมาอย่างไม่พอใจว่า “ผมรู้อยู่แล้ว แต่พวกคุณให้สุนัขของผมมาหาพวกมันทำไม? จะต้องหาเสื้อผ้าหรืออะไรบางอย่างของผู้ต้องสงสัยเอามาให้สุนัขดมกลิ่นไม่ใช่เหรอ?”

“หาผู้ต้องสงสัย ไม่ได้เป็นการหาอาชญากร” ผู้พันแก้ไขประโยคนั้น หลังจากนั้นเขาก็วิ่งออกไปหาชายวัยกลางคนชาวเม็กซิกันคนหนึ่งที่อยู่บนเรือ แล้วถามเขาว่าได้ทิ้งเสื้อผ้าหรือของใช้ของชายคนนั้นไว้หรือไม่

ชายชาวเม็กซิกันคนนั้นตอบกลับมาเป็นภาษาอังกฤษว่า “เขาตายไปแล้วแน่นอน เมื่อพวกเราได้ยินเสียงเฮลิคอปเตอร์บินมา เขาก็ร้องไห้ออกมา พลางบอกว่าเขาเลือกความตายได้ทางเดียวเท่านั้น วิลสันที่น่าสงสาร ผมรู้ว่าเขาเป็นคนดี เขาโดนบังคับให้ทำ!”

หู่จือและเป้าจือเดินไปมารอบๆ แล้ววิ่งออกไป พวกมันนำฉินสือโอวไปยังถังน้ำแข็ง จากนั้นพวกมันก็ใช้อุ้งเท้าเขี่ยก้อนน้ำแข็งพวกนั้น

ฉินสือโอวเข้าใจความหมายของพวกมันทันที เขาหันไปพูดกับตำรวจทะเลว่า “พวกคุณ ช่วยเอาน้ำแข็งพวกนี้ไปยังกรงของแมวน้ำได้ไหม? พวกมันขาดน้ำ ข้างในนั้นอุณหภูมิสูง…”

ตำรวจทางทะเลทุกคนต่างก็ไม่สนใจเขา ฉินสือโอวอารมณ์ไม่ดี เขาเดินไปหาผู้พันแล้วพูดว่า “พวกคุณไม่ช่วยผมย้ายน้ำแข็ง งั้นก็อย่าหวังว่าจะได้รับความช่วยเหลือจากผมและสุนัขของผม!”

ผู้พันจนปัญญา เขาส่งสัญญาณให้ตำรวจสองคนมาช่วยฉินสือโอว

กรงทุกกรงมีช่องประตู ฉินสือโอวนำน้ำแข็งก้อนวางไว้ในกรง เมื่อเหล่าแมวน้ำพวกนั้นเห็นก้อนน้ำแข็งก็ตื่นเต้นกันเป็นอย่างมาก พวกมันอ้าปากและกัดกินน้ำแข็งทีละนิดๆ

หลังจากวนครบหนึ่งรอบ ฉินสือโอวก็เห็นพบว่ามีแมวน้ำเสียชีวิตไปแล้วสิบกว่าตัว โดยส่วนมากเป็นลูกแมวน้ำที่น่ารักอีกด้วย น่าสงสารเป็นอย่างมาก

เขายืนมองอยู่ที่ด้านข้างกรงกรงหนึ่ง แมวน้ำตัวหนึ่งเคี้ยวก้อนน้ำแข็งพลางเงยหน้ามองฉินสือโอว ฉินสือโอวเห็นว่าดวงตากลมโตสีดำของแมวน้ำตัวนั้นเอ่อล้นไปด้วยน้ำตา มันมองมายังเขาพลางส่งเสียงร้องครางออกมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา

“พระเจ้า นี่พวกมันทราบซึ้งใจหรือว่าเป็นการตอบสนองทางสรีรวิทยากันแน่?” ฉินสือโอวตกตะลึงไปครู่หนึ่ง

ในที่สุดผู้พันก็หาเสื้อมาได้หนึ่งตัว เขาบอกว่าเขาเจอเสื้อตัวนี้จากตู้เสื้อผ้าของชายคนนั้น

ฉินสือโอวรับเสื้อตัวนั้นมาอย่างไม่ใส่ใจ พลางพูดว่า “คุณได้ถามหรือเปล่าว่าพวกเขาจับแมวน้ำลายพิณจำนวนมากขนาดนี้มาได้อย่างไร?”

ผู้พันระเบิดความไม่พอใจออกมา “เพื่อน ขอร้องล่ะคุณช่วยจริงจังสักหน่อยได้ไหม? แม่งพวกเราไม่ได้มาเพื่อช่วยแมวน้ำนะ เรื่องนี้จำเป็นต้องให้ผมพูดซ้ำอีกรอบเหรอ? เรือลำนี้มีคนตายสามสิบเอ็ดคน ไม่แน่ว่าอาจจะเพิ่มขึ้นมาเป็นสามสิบสองคนก็ได้ คุณจริงจังหน่อยได้ไหม? ไหนๆ ก็มาแล้ว ช่วยผมหน่อยได้ไหม?”

ฉินสือโอวมองไปยังผู้พัน “แม้ว่าคุณรู้ว่าผมมาที่นี่เพื่อที่จะมาช่วยคุณ งั้นคุณก็ควรทำตัวดีๆ และมีทัศนคติที่ดีหน่อย…”

“ฟัค! คุณให้ผมปรับทัศนคติที่ดีขึ้นเหรอ? บอกผมหน่อย หลังจากที่ญาติของผู้เสียชีวิตเหล่านั้นได้รับข่าวนี้ พวกเขายังจะมีทัศนคติที่ดีอยู่หรือเปล่า?” ผู้พันพูดขึ้นด้วยความโมโห

ฉินสือโอวลูบจมูก เขาไม่ได้เถียงอีก เขาเอาเสื้อตัวนั้นให้หู่จือและเป้าจือดม จากนั้นก็ให้พวกมันไปหา

สุนัขทั้งสองตัวแยกกันไปหาเบาะแส ไม่นานพวกมันก็สามารถรวบรวมของพวกเสื้อผ้ารองเท้าแก้วน้ำอ่างล้างน้ำอะไรพวกนั้นได้ แต่หลังจากที่ค้นหาทั่วเรือ พวกมันกลับไม่เจอใครเลย

ฉินสือโอวพูดออกมาว่า “หรือว่าเขาจะกระโดดฆ่าตัวตายลงทะเลไปแล้ว เมื่อครู่ผมเห็นว่า ในทะเลมีฉลาม ไม่แน่ว่าเขาอาจจะถูกกินไปแล้ว”

เมื่อชายชาวเม็กซิกันได้ยินแบบนั้นก็ร้องออกมาด้วยความเศร้าว่า “เฮ้อ วิลสันผู้น่าสงสาร เขาถูกฉลามกินไปแล้ว เขาไปสวรรค์ไม่ได้แล้ว! แต่ก็โทษใครไม่ได้ พวกเขาเป็นคนพาฉลามมาเอง พวกเขาโยนศพลงทะเลเรื่อยๆ จะไม่ดึงดูดฉลามได้อย่างไร?”

เหล่าตำรวจทะเลดำเนินการสอบสวนบนดาดฟ้าเรือ เมื่อชายทั้งห้าคนที่ถูกแบล็คไนฟ์ตีจนเกือบตาย เห็นเหล่าตำรวจก็รู้สึกห่อเหี่ยวลงยิ่งกว่าเดิม การสอบสวนเป็นไปอย่างง่ายดาย ไม่นานพวกเขาก็รู้ถึงเบื้องลึกเบื้องหลังของเรื่องนี้

เมื่อไม่จำเป็นต้องช่วยเหลืออะไรแล้ว ฉินสือโอวก็เตรียมพาหู่จือและเป้าจือออกมา ก่อนที่เขาจะออกมาเขาก็ถามผู้พันอย่างระมัดระวังว่า “ผมสามารถเอาแมวน้ำไปหนึ่งตัวได้ไหม? ภรรยาและลูกสาวของผมอยู่ที่เรือ พวกเธอชอบแมวน้ำ ผมจะให้พวกเธอ…”

“คุณชอบคุณก็เอาไปได้ มันไม่เกี่ยวกับการสอบสวน ถือว่าให้คุณเป็นรางวัลแล้วกัน” ผู้พันพูดออกมาอย่างหมดความอดทน

…………………………