ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 1535 เลือกแม่พันธุ์หอย

หลังจากยุ่งกับงานมาทั้งวัน ในที่สุดการเก็บหอยด้วยแรงงานคนก็เกือบจะเสร็จสิ้นลงแล้ว เหลือไว้แต่หอยเชลล์บนชายหาด ตราบใดที่มีไอน้ำอยู่อย่างเพียงพอ พวกมันก็จะไม่มีทางตกอยู่ในอันตราย สามารถใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ได้อย่างปลอดภัย

ฉินสือโอวเคี้ยวหมากฝรั่งเดินเข้ามาดูพระอาทิตย์ตกและแม่พันธุ์หอยเหล่านี้เพื่อวางแผนงานของเขาในวันพรุ่งนี้

แสงของพระอาทิตย์ที่กำลังตกดินบางเบา สภาพอากาศในช่วงต้นฤดูใบไม้ผลิยังคงหนาวเย็นเล็กน้อย เมื่อพัดมาบนใบหน้าก็ยังคงรู้สึกได้ถึงความหนาวเย็นอยู่ หู่เป้าฉงหลัวและสัตว์เลี้ยงตัวอื่นๆ ก็กำลังวิ่งไล่กันอยู่บนชายหาด

หมีโลลิมองหอยเชลล์ด้วยความสนอกสนใจ หลังจากนั้นก็อาศัยจังหวะช่วงที่ไม่มีใครเห็นเดินเข้าไปหาด้วยความระมัดระวังแล้วตบเปลือกหอยเชลล์จนแตก หลังจากนั้นก็อ้าปากเผยให้เห็นลิ้นนุ่มนิ่มพร้อมกับเลียหอยเชลล์เข้าปากไป

รสชาติสดอร่อยของหอยเชลล์สามารถพิชิตรสปากของมันได้อย่างรวดเร็ว หมีโลลิมีความสุขมากมันใช้อุ้งเท้าอ้วนๆ ของมันทุบเปลือกหอยเชลล์ แล้วเลียเนื้อและกลืนหอยเข้า ไปด้วยกัน

เมื่อสังเกตเห็นจุดนี้ อีวิลสันที่กำลังนิ่งเงียบก็รีบวิ่งถลันเข้ามาทันที เขาอุ้มหมีโลลิเอาไว้แล้วลากมันกลับมา

หมีโลลิร้องคำรามอย่างไม่ยอมแพ้ หลังจากได้ยินเสียงนี้ฉงต้าก็เผยเสียงขู่คำรามของเจ้าป่าออกมา แต่โชคไม่ดีที่มันหันหน้าไปแล้วเห็นว่าคนที่อุ้มหมีโลลิอยู่คืออีวิลสัน ทันใดนั้นมันก็นั่งลงด้วยความเหม่อลอยทันที

เห็นได้ชัดว่าอีวิลสันได้ทิ้งร่องรอยความทรงจำครั้งเยาว์วัยไว้ให้ฉงต้าอย่างลึกร้าวทีเดียว มากจนตอนนี้มันก็ยังคงมีความกลัวหลงเหลืออยู่

พวกแมวน้ำเองก็กำลังจดจ้องหอยเชลล์อยู่เหมือนกัน แต่เนื่องจากพวกมันไม่มีกรงเล็บและมีเพียงแขนขาที่เหมือนครีบ พวกมันจึงไม่สามารถขุดหอยในทรายได้ด้วยตัวเอง แต่เมื่อก่อนที่ฟาร์มปลามีทั้งนกจมูกหลอดหางสั้นและนกนางนวลแฮริ่ง แน่นอนว่าพวกแมวน้ำย่อมไม่ไม่สนใจกินหอยเชลล์อยู่แล้ว

ตอนนี้นกจมูกหลอดหางสั้นจากไป นกนางนวลแฮริ่งเองก็ถูกไล่ไปแล้วเช่นกัน พวกแมวน้ำจึงต้องเลือกอาหารอย่างอื่นมาทดแทน

ไม่ต้องสงสัยเลย สำหรับพวกมัน ปลาคาพีลินและปลาแฮร์ริ่งย่อมมีรสชาติดีกว่า แต่ถ้าจะกินก็ต้องไปจับมา ทว่าตอนนี้หอยเชลล์กองอยู่ตรงหน้านี้แล้ว ดังนั้นสำหรับพวกแมวน้ำที่ขึ้นว่าขี้เกียจสุดๆ แล้วนั้น หอยเชลล์ก็ดูเหมือนจะเป็นอาหารที่ไม่เลวเลยเช่นกัน

ฉินสือโอวเห็นแบบนี้ก็รู้สึกไม่โอเค พวกสัตว์เลี้ยงต่างก็รุมจ้องหอยเชลล์ สัตว์พวกอื่นยังไม่เท่าไร หอยเชลล์มีอยู่ตั้งหลายหมื่นตัว ปล่อยให้พวกมันกินบ้างคงไม่เป็นไร แต่ตอนนี้พวกแมวน้ำก็จ้องหอยเชลล์ตาเป็นมันเช่นกัน แบบนี้นับว่าคงวุ่นวายแล้ว แมวน้ำไม่ได้แค่มีจำนวนมากเท่านั้น แต่พวกมันแต่ละตัวล้วนแต่เป็นนักกินกันทั้งสิ้น!

ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงแค่สั่งให้ชาวประมงทำงานให้เหนื่อยขึ้นในช่วงกลางคืน เพื่อส่งหอยเหล่านี้ไปอยู่ที่รอบๆ บ่อเพาะพันธุ์

วันต่อมาเป็นวันเริ่มงานการเพาะพันธุ์หอยแล้ว

การผลิตแม่พันธุ์หอยเชลล์อ่าวแอตแลนติกเป็นหนึ่งในอุตสาหกรรมหอยชั้นนำในแถบชายฝั่งมหาสมุทรแอตแลนติกหลังจากผ่านการปรับปรุงหลายปีเทคโนโลยี การเพาะพันธุ์ก็ได้รับการปรับปรุงที่ดีขึ้นเป็นอย่างมากว่าในทุกๆ ปีก็ยังคงมีฟาร์มปลาจำนวนมากที่ไม่สามารถเพาะพันธุ์ลูกหอยเชลล์ได้เพียงพอ เนื่องจากอัตราการฟักต่ำเกินไป ซึ่งนำไปสู่ความล้มเหลวของฟาร์มเพาะเลี้ยง

ดังนั้นการเพิ่มอัตราการฟักตัวของหอยเชลล์ ทำให้เทคโนโลยีจึงเป็นหนึ่งในสิ่งสำคัญสำหรับการเพาะเลี้ยง ฉินสือโอวไม่เพียงแต่ต้องป้อนพลังโพไซดอนเข้าไปเท่านั้น แต่แทนที่จะพึ่งพาพลังโพไซดอนเพียงอย่างเดียว เขายังพยายามใช้วิธีการเพาะพันธุ์ทางวิทยาศาสตร์มากขึ้นอีกด้วย

ชาวประมงทั้งหมดเริ่มออกสู่สนามรบ ชาร์ค ซีมอนสเตอร์ บูล แลนซ์นำทีม ทีมสิบคนเพื่อไปเลือกหอยนางรมตัวเมีย แล้ววางแยกกันไว้บนแพเพาะพันธุ์ที่แตกต่างกันตามคุณภาพ

หลังจากการคัดแยกสุดท้ายหอยเชลล์ที่มีอวัยวะเพศสมบูรณ์ ตัวใหญ่และมีลักษณะเปลือกภายนอกที่สมบูรณ์ หลังจากการคัดแยกแล้วก็จะถูกนำไปใส่ในบ่อเพาะพันธุ์บ่อต่างๆ ที่อุณหภูมิของน้ำและปริมาณออกซิเจนในน้ำจะถูกปรับให้เหมาะสม เพื่อทำการเลี้ยงหอยเชลล์ไว้ที่นี่ชั่วคราว

สิ่งที่เป็นรากฐานของการเพาะเลี้ยงแม่หอย ก็คือนิสัยในการสืบพันธุ์ของมันที่มีสองเพศในตัวเดียว การปฏิสนธินอกร่างกาย ที่โดยปกติจะวางไข่ในฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วง ซึ่งเห็นได้ชัดว่าการเจริญเติบโตของแม่พันธุ์หอยมีผลโดยตรงต่อคุณภาพของไข่

ในความเป็นจริงแล้ว ฟาร์มปลาต้าฉินไม่ใช่สถานที่ที่เหมาะสมที่สุดสำหรับการเพาะเลี้ยงหอยทะเล ยกตัวอย่างอย่างหอยเชลล์นี่ พวกมันอาศัยอยู่ในน่านน้ำแอตแลนติกใต้รวมถึงอ่าวเม็กซิโก สามารถเก็บเกี่ยวได้สองฤดูกาลต่อปี ทว่าที่นี่พวกเขาสามารถเก็บเกี่ยวผลผลิตได้เพียงปีละครั้งเท่านั้น

แน่นอนว่าย่อมต้องมีข้อดีอยู่บ้างล่ะ เมื่อเทียบกับหอยเชลล์ในน่านน้ำเขตร้อนทางตอนใต้ หอยเชลล์ที่ถูกเพาะเลี้ยงในมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือ โดยเฉพาะในนิวฟันด์แลนด์มีคุณภาพดีกว่า มีมลพิษต่ำกว่า จึงสามารถขายได้ในราคาที่สูงกว่า

ตั้งแต่เข้าสู่ฤดูเพาะพันธุ์สัตว์น้ำชนิดต่างๆ แซนเดอร์สก็รีบกลับมาจากฟาร์มปลาหมายเลข 2 เพื่อให้คำแนะนำกับเขา แล้วพาฉินสือโอวไปดูหอยเชลล์บนแพผสมพันธุ์ทีละตัว

หลังจากดูเสร็จแล้ว ศาสตราจารย์อาวุโสก็พูดอย่างกลัดกลุ้มว่า “แม่พันธุ์หอยของฟาร์ม คุณภาพไม่เลวเลย”

แม่พันธุ์หอยก็คือหอยตัวเมีย ฉินสือโอวคิดว่าคำเรียกอันหลังดูเหมาะสมกว่า แต่แซนเดอร์สเป็นนักวิชาการและใช้คำได้แม่นยำกว่า หลังจากได้ยินแบบนี้เขาก็คิดว่าหลังจากนี้ตัวเองก็จะเรียกมันว่าแม่พันธุ์หอยเช่นกัน

ส่วนเรื่องความกลัดกลุ้มของศาสตราจารย์อาวุโสเขาก็สามารถเข้าใจได้ ที่จริงแล้วแม้ว่าชายชราจะเป็นอัจฉริยะ แต่ที่ฟาร์มปลาเขากลับไม่ได้มีผลงานมากนัก ไม่ง่ายเลยกว่าเขาจะได้ทำโครงการแมลงยักษ์เปลือกดำ แต่ฉินสือโอวก็ดันหยุดมันไว้เพราะขาดแคลนวัตถุดิบ ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาเสียดายที่สุด

เมื่อได้ยินที่ศาสตราจารย์พูด ฉินสือโอวก็อ้าปากยิ้มพร้อมกับพูดว่า “หอยเชลล์พวกนี้เป็นพันธุ์หอยคุณภาพสูงที่ผมนำมาจากฟาร์มปลาที่อื่น แน่นอนว่าถ้าคุณภาพไม่ดีผมก็ไม่เอามันมาเหมือนกัน”

ปัจจุบันหอยเชลล์ที่นิยมใช้ในการประมงในแคนาดาส่วนใหญ่มี 2 ชนิดที่สำคัญ คือหอยเชลล์อ่าวอเมริกันและหอยเชลล์อ่าวเม็กซิกัน หอยเชลล์ทั้งสองชนิดมีข้อดีและข้อเสีย ปัญหาหนึ่งที่เหมือนกันก็คือคุณภาพที่ลดต่ำลงนั่นเอง

สาเหตุข้อแรกที่ทำให้เกิดปัญหานี้ขึ้น ก็คือการย่อยสลายของเชื้อโรคของหอยชนิดนี้ ข้อที่สองเป็นเพราะมลพิษของสภาพแวดล้อมในการเพาะพันธุ์ สามคือปัญหาเรื่องการจัดการการดำเนินการด้านความหนาแน่นในการผสมพันธุ์ และข้อที่สี่ก็คือปัญหาด้านการผสมพันธุ์

หอยเชลล์ทั้งสองชนิดนี้ได้รับการเพาะเลี้ยงในอเมริกาเหนือมานานกว่าครึ่งศตวรรษแล้ว หอยเชลล์อ่าวเม็กซิโกถูกนำเข้ามาจากเม็กซิโก เนื่องจากอำนาจทางการเมืองที่ไม่มั่นคงของเม็กซิโก จึงทำให้จำนวนการนำเข้าระหว่างสองประเทศถูก จำกัด อีกทั้งหอยหนึ่งรุ่น ยังเกิดการผสมพันธุ์ในทุกๆ หกเดือน ดังนั้นหลังจากผ่านการผสมพันธุ์เทียมมานานกว่าครึ่งศตวรรษ มันจึงเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะเกิดปรากฏการณ์การผสมพันธุ์ในสายเลือดใกล้เคียง

นี่ก็เหมือนกับคน สุขภาพของเด็กที่เกิดจากญาติสนิทนั้น ยากที่จะรับประกันได้ว่าจะยังดีอยู่ เมื่อเวลาผ่านไปสภาพการณ์ของการผสมพันธุ์หอยก็จะแย่ลง ในตอนแรกแซนเดอร์สคิดว่าที่ฟาร์มปลาก็น่าจะประสบปัญหานี้เหมือนกัน เขาจึงอยากจะแก้ปัญหานี้เพื่อแสดงศักยภาพความแข็งแกร่งของเขา

แต่แม่พันธุ์หอยที่แข็งแรงพวกนี้กลับไม่ยอมให้โอกาสเขาเลย!

หลังจากเห็นคุณภาพของหอยเชลล์แล้ว แซนเดอร์สก็แนะนำฉินสือโอว ว่าเขาจะทำฟาร์มแบบดั้งเดิมไม่ได้ ควรจะเริ่มต้นทำธุรกิจเพาะลูกพันธุ์ขายมากกว่า เนื่องจากแบบนี้ให้ผลกำไรมากกว่าการทำฟาร์มแบบดั้งเดิม ทั้งยังทำเงินได้เร็ว ไม่ต้องรอให้ถึงหนึ่งปีกว่าจะได้เก็บขาย

ปัจจุบันอุตสาหกรรมการเพาะเลี้ยงหอยเชลล์ของแคนาดากำลังประสบกับวิกฤตคุณภาพตกต่ำ ซึ่งมีอยู่ 2 วิธีที่จะช่วยแก้ปัญหาวิกฤตนี้ได้ วิธีที่หนึ่งคือการนำหอยเชลล์อ่าวเม็กซิโกสายพันธุ์ดั้งเดิมจากสหรัฐอเมริกาและเม็กซิโกมาปรับปรุงพันธุ์อีกครั้ง ทว่าจะมีค่าใช้จ่ายที่ค่อนข้างสูง

ส่วนอีกวิธีหนึ่งก็คือการเลือกสายพันธุ์ที่ดีเพื่อมาผสมพันธุ์และขยายพันธุ์ด้วยตัวเอง แบบนี้มีราคาที่ถูกกว่า แต่ทำได้ไม่ง่าย และมีรอบระยะเวลาที่ยาวนานกว่า ก็เหมือนการคัดเลือกแม่พันธุ์คุณภาพสูงด้วยตนเอง ที่ต้องใช้เวลาในการคัดกรองและผสมพันธุ์หลายรอบถึงจะได้ผลลัพธ์ที่ดีจากการเปรียบเทียบซ้ำๆ

ฉินสือโอวคิดอยู่สักพัก นี่ก็เป็นไอเดียที่ดีสำหรับการพัฒนาเช่นกัน ใช้จิตสำนึกของโพไซดอนในการเปลี่ยนแปลงร่างกายของแม่พันธุ์หอย แบบนี้เพื่อลูกพันธุ์หอยที่ผลิตได้ก็จะมีคุณภาพสูงและถือว่าเป็นการช่วยเหลือสัตว์ทะเลในด้านการเพราะพันธุ์สัตว์ซึ่งเป็นการใช้นิ้วทองคำได้อย่างเกิดประโยชน์สูงสุด

………………………………