ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 1564 คำพูดท่าทางที่แฝงไปด้วยความนัย

ฉินสือโอวถามด้วยเสียงประหลาดใจ “จริงเหรอครับ? เกินไปจริงๆ นะครับ งั้นจะต้องแจ้งความนะครับ! คนคนนี้ทำไมถึงเป็นคนที่แย่แบบนี้นะ ใช่ไหมครับ?”

หัวหน้าซุนพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม แล้วพูดว่า “เรื่องนี้ฉันจะต้องตรวจสอบอย่างละเอียดแน่นอน จะไม่ปล่อยให้คนเลวลอยนวลแน่ แต่ว่าเรื่องนี้ไม่รีบ เสี่ยวโอว พวกนายมาคุยเรื่องสัมปทานอ่างเก็บน้ำใช่ไหม? ปีละเก้าแสน ลดอีกไม่ได้แล้ว!”

ฉินสือโอวหัวเราะแล้วพูดว่า “ไม่ใช่ครับ หัวหน้าซุน คุณเข้าใจผิดแล้ว ผมมาเพราะอยากจะดำไปดูสภาพใต้อ่างเก็บน้ำต่างหากครับ ที่อื่นๆ ผมได้ดูมาแล้ว อ่างเก็บน้ำเสียวหย่งจวงคือที่สุดท้าย ตอนแรกผมกะว่าจะดำวันนี้ แต่ว่าดูท่าว่าจะไม่ได้แล้ว”

ระหว่างพูด เขาก็ชูชุดดำน้ำที่อยู่ในมือขึ้นมาให้ดู เพื่อพิสูจน์สิ่งที่เขาพูด

หัวหน้าซุนรู้สึกหน่ายใจเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ตอนนี้ไม่เหมาะสมจริงๆ นายรอให้คืนนี้ฉันส่งคนมาเฝ้าอ่างเก็บน้ำก่อนนะ ขอแค่ไม่มีคนมาเทขยะเพื่อทำร้ายพวกเรา งั้นแค่สองสามวันของพวกนี้ก็จะจมลงไปแล้ว ถึงตอนนั้นนายค่อยลงน้ำแล้วกัน”

ฉินสือโอวมองดูผิวน้ำที่เละเทะแล้วพูดว่า “หัวหน้าซุน ผมรู้สึกว่าถึงแม้จะผ่านไปหลายวันก็ไม่น่าจะโอเคนะครับ อ่างเก็บน้ำของพวกเราอันนี้ มีพื้นที่กว่าห้าหกพันหมู่เลยใช่ไหมครับ? ผมรู้สึกว่าขยะพวกนี้ไม่ใช่ของที่มีคนมาเทสองสามวันนี้หรอกนะครับ ถ้าจะเทขยะที่สามารถทำให้พื้นที่ขนาดห้าหกพันหมู่เละได้ในครั้งเดียว งั้นคงต้องเอาขยะของทั้งเมืองมาเทลงไปจึงจะทำได้แบบนี้นะครับ คนพวกนั้นที่คุณพูดถึง คงไม่มีปัญญาทำแบบนี้หรอกหรือเปล่าครับ?”

หัวหน้าซุนเองก็รู้ถึงจุดนี้ แต่เขาก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าเกิดอะไรขึ้น

ฉินสือโอวอธิบายต่อว่า “ผมกลับคิดว่าเพราะใต้น้ำเกิดเรื่องอะไรขึ้นมากกว่านะครับ ทำให้ขยะและโคลนใต้น้ำถูกพัดขึ้นมาข้างบน”

หัวหน้าซุนอึ้งไปทีหนึ่ง แล้วพูดว่า “จะมีเรื่องอะไรได้ล่ะ? แผ่นดินไหว? เป็นไปไม่ได้นี่นา เป็นไปไม่ได้ที่จะแผ่นดินไหวแค่ในน้ำหรือเปล่า? นอกจากแผ่นดินไหวแล้ว ยังมีเรื่องอะไรอีกที่ใหญ่พอจนทำให้อ่างเก็บน้ำเละเทะแบบนี้?”

ฉินสือโอวยักไหล่บอกว่าไม่รู้ บอกว่านี่เป็นเพียงการคาดเดาของเขาเท่านั้น พูดจบ เขาก็พาพี่สาวเตรียมจะจากไป

หัวหน้าซุนรีบดึงตัวเขาไว้ ถามว่า “นายไม่คิดจะซื้อสัมปทานอ่างเก็บน้ำแล้วเหรอ? พวกเราสามารถคุยกันได้นะ เดี๋ยวให้ค่าเช่าที่ต่ำที่สุดให้ แปดแสนห้า แปดแสนห้าได้ไหม?”

ฉินสือโอวส่ายหัว พูดว่า “คุณก็เห็นแล้ว หัวหน้าซุน อ่างเก็บน้ำนี่สกปรกเกินไป ขยะข้างใต้ก็เยอะมาก ผมจะสัมปทานมันไปทำอะไรครับ? จะเอาไปใช้เป็นที่ทิ้งขยะเหรอครับ? ดังนั้น ผมกลับไปดูที่อ่างเก็บน้ำที่อื่นอีกดีกว่า”

ระหว่างพูดอยู่ เขาก็ทำท่าว่าจะกลับให้ได้

หัวหน้าซุนพูดอย่างร้อนรนว่า “เสี่ยวโอว นายอย่าเพิ่งไป ฟังฉันพูดก่อน ฉันรู้สึกว่านะ ที่นายพูดมาก็มีเหตุผล น่าจะเป็นขยะใต้น้ำนั่นแหละที่ลอยออกมา อ่างเก็บน้ำของพวกเราอันนี้มีขยะไม่น้อยเลยจริงๆ แต่ว่าขยะของอ่างเก็บน้ำที่อื่นมีน้อยเหรอ? นายไปดำน้ำดูมาแล้ว ขยะของที่นั่นมีน้อยเหรอ?”

นี่เป็นเรื่องจริง ตอนที่ฉินสือโอวใช้จิตสำนึกแห่งโพไซดอนไปสำรวจอ่างเก็บน้ำนั้น ก็พบว่าไม่มีที่ไหนที่สะอาดเลย

หัวหน้าซุนอธิบายให้เขาฟังว่า “ตอนนี้ อ่างเก็บน้ำพวกนี้ของเราน่ะได้ถูกแต่ละเมืองเอาไปใช้เป็นที่ทิ้งขยะแล้ว ไม่ว่าจะอ่างเก็บน้ำไหนก็ไม่สะอาด อ่างเก็บน้ำเสียวหย่งจวงของเรายังดี อย่างไรเสียของพวกเราก็เป็นอ่างเก็บน้ำใหญ่”

ฉินสือโอวพูดด้วยน้ำเสียงตกใจว่า “ทางรัฐบาลได้ออกคำสั่งห้ามไว้ไม่ใช่เหรอครับ ว่าห้ามทำให้อ่างเก็บน้ำสกปรกโดยการเอาไปใช้เป็นที่ทิ้งขยะน่ะ? นี่พวกเรากล้าขัดคำสั่งเหรอครับ?”

สำหรับการปกครองของประเทศจีนในไม่กี่ปีมานี้ ฉินสือโอวยังพอรู้อยู่บ้าง หากว่าเป็นปีก่อนหน้านี้ยังไม่เท่าไร ที่ด้านบนมีนโยบายด้านล่างมีหนทางแก้ แต่ตอนนี้หลังจากที่ลูกพี่ใหญ่คนนี้ได้ตำแหน่งแล้ว ก็ทำการปกครองเรื่องพวกนี้ได้เคร่งครัดมาก มีการจับพวกคนใหญ่คนโตที่ทำผิดอยู่ทุกวี่ทุกวัน เขาเชื่อไม่ลงจริงๆ ว่าพวกตัวเล็กๆ ด้านล่างจะกล้าต่อกรกับฝ่ายนั้น

หัวหน้าซุนรีบปัดมือแล้วพูดว่า “แน่นอนว่าไม่กล้าหรอก ใครจะกล้าไปต่อกรกับคนพวกนั้น? แต่พวกเราไม่ได้ทำผิดกฎนะ!”

พูดเสร็จ เขาก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ทีหนึ่ง แล้วพูดต่อว่า “พวกเราไม่ได้เอาอ่างเก็บน้ำมาเป็นที่ทิ้งขยะ แต่เอามาทำเป็นที่ชำระล้างขยะ เอาขยะเทลงไป ล้างเสร็จแล้วก็งมขึ้นมาส่งไปที่ศูนย์กำจัดขยะในเขต แค่นี้ก็เท่ากับเป็นการลดต้นทุนให้ประเทศแล้วไม่ใช่เหรอ? ส่วนพวกที่จมลงไปใต้น้ำ นั่นน่ะไม่ใช่ขยะแล้ว”

ฉินสือโอวอดไม่ได้ที่จะปรบมือร้องชม ให้ตายเถอะพวกนายนี่มันอัจฉริยะจริงๆ? อะไรเรียกว่าเจ้าเล่ห์สไตล์ชาวนา? นี่แหละใช่เลย! การถูไถแบบนี้ แม้เขามีใจอยากหาเสี้ยนก็คงหาไม่เจอแล้ว

แต่ว่านี่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะปกปิดให้กับเมืองนี้ จึงพูดตรงๆ ไปว่า “คุณอาซุนครับ ผมเป็นคนซื่อๆ คำพูดที่อาพูดมาผมเชื่อ ผมจะไม่ไปตรวจสอบอะไรด้วย ถือเสียว่าที่คุณพูดมาเป็นเรื่องจริง งั้นค่าเช่าของเราอันนี้เรียกที่แปดแสนกว่าคงไม่เหมาะสมมั้งครับ? ในอ่างเก็บน้ำเต็มไปด้วยขยะ แล้วผมจะเอามันไปทำไมครับ?”

หัวหน้าซุนแสดงความเจ้าเล่ห์สไตล์ชาวนาของเขาอีกครั้ง พูดว่า “เสี่ยวโอว ฉันได้ยินว่าที่แคนาดานายทำเกี่ยวกับฟาร์มปลา แค่อ่างเก็บน้ำอันเดียวนายจัดการได้อยู่แล้ว อีกอย่าง อ่างเก็บน้ำในปัจจุบันล้วนมีปัญหานี้กันทั้งนั้น ไม่เพียงแค่ในอำเภอนี้เท่านั้น ทั้งเขตก็เป็นแบบนี้ ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว ล้วนมีปัญหานี้เหมือนกัน ก็เท่ากับไม่มีปัญหานี้นั่นแหละ”

ฉินสือโอวเบะปากแล้วพูดว่า “ผมไม่อยากเป็นคนเสียเปรียบครับ อาซุน ผมพูดตามตรงเลย ค่าเช่าความจริงผมไม่ใส่ใจหรอก แต่อ่างเก็บน้ำสกปรกขนาดนี้ ผมเช่ามาก็ไม่มีประโยชน์ คุณว่าใช่ไหมครับ?”

“แล้วก็นะ คุณดูสิ ตอนนี้อ่างเก็บน้ำได้กลายเป็นที่จัดการขยะไปแล้ว อีกหน่อยถ้ามีคนมาเทขยะที่นี่อีกจะทำอย่างไร?” เขาพูดไปพลางส่ายหัวไปพลาง แสดงท่าทีว่าปฏิเสธไม่ยอมรับท่าเดียว

หัวหน้าซุนตบอกแล้วพูดว่า “เรื่องนี้นายวางใจได้ ขอแค่นายซื้อสัมปทานไป ต่อไปไม่มีคนกล้ามาเทขยะที่นี่อีกแน่นอน ฉันสามารถเขียนเข้าไปในสัญญาเลยก็ได้ ถ้าหากว่ายังมีรถขยะมาเทขยะที่นี่อีก ฉันจะชดใช้ให้สองเท่าเลย!”

“แล้วคนในหมู่บ้านล่ะครับ? มาซักเสื้อผ้า เทขยะ พวกเขาคุณก็สามารถจัดการได้เหรอครับ?” ฉินสือโอวถาม “ถ้ามีคนมาตกปลาล่ะครับ? มีคนในหมู่บ้านมาดูดน้ำไปรดแปลงพืช นี่คุณก็จัดการได้เหรอครับ?”

หัวหน้าซุนชะงักไปทันที ก็จริง มัจจุราชจัดการง่าย ผีน้อยสลัดยาก ชาวเมืองรอบๆ พวกนี้เขาจัดการไม่ได้จริงๆ

ฉินสือโอวทำท่าจะกลับ หัวหน้าซุนกัดฟันกรอบๆ พูดว่า “เรื่องนี้นายวางใจได้ ฉันจัดการเอง ทางสภาเมืองของเราจะต้องจัดการอย่างแน่นอน!”

ฉินสือโอวหยุดฝีเท้าลงแต่ยังคงไม่หันหน้ากลับมา “ไม่ใช่ว่าผมไม่เชื่อคุณนะครับ อาซุน ผมเชื่อคุณแล้วก็เชื่อรัฐบาลด้วย แต่ว่าขนาดเสือยังมีเวลานอนเลย คุณเองก็มีตอนที่ไม่ทันเห็นด้วยเหมือนกันไม่ใช่เหรอครับ? ดังนั้น หากว่าผมจะเช่าแล้วล่ะก็ ผมจะต้องทำการล้อมลวดเหล็กรอบๆ ไว้ให้หมด เพื่อปกป้องอ่างเก็บน้ำไว้ ไม่อย่างนั้นผมจะรู้สึกไม่สบายใจครับ”

หัวหน้าซุนให้เขารอก่อน จากนั้นก็ไปโทรศัพท์ พอกลับมาสีหน้าก็แดงระเรื่อเต็มหน้า พูดว่า “เมื่อกี้อาไปโทรศัพท์คุยกับคณะกรรมการของสภาเมืองมา ได้เลย ไม่มีปัญหา นายสามารถขึงรั้วเหล็กได้เลย ถ้าไม่ได้จริงๆ นายจะล้อมกำแพงไว้ก็ได้ไม่มีปัญหา! แต่แปดแสนห้านี้ ลดอีกไม่ได้แล้ว!”

ความจริงแต่ไหนแต่ไรฉินสือโอวก็ไม่ได้สนใจเรื่องเงินอยู่แล้ว อย่างมากสุดก็ต่างกันแค่ไม่กี่แสนหยวนเท่านั้น ในตอนนี้เงินที่หาได้ในหนึ่งชั่วโมงยังมากกว่านี้อีก ที่เขาใส่ใจคือความปลอดภัยของพ่อแม่และอ่างเก็บน้ำหลังจากนี้ต่างหาก

ตอนที่เขาตัดสินใจจะเช่าอ่างเก็บน้ำนี้ ก็คิดไว้แล้ว ว่าจะต้องทำการขึงลวดเหล็กล้อมอ่างเก็บน้ำไว้ แล้วก็ไม่ใช่ขึงแค่รอบเดียวแต่ต้องสองรอบด้วย นอกเหนือจากนี้ต้องเลี้ยงหมาดุไว้ในนั้นด้วยอีกฝูงหนึ่ง อ่างเก็บน้ำที่ใหญ่แบบนี้พ่อกับแม่ดูแลไม่ไหวอยู่แล้ว แล้วเขาก็ไม่ได้อยากให้พ่อแม่มาทำงานจริงๆ ด้วย ถึงตอนนั้นค่อยไปประกาศรับสมัครคนมากลุ่มหนึ่งก็ได้แล้ว ให้พ่อแม่ดูแลคนก็พอ

…………………………