ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 1616 เสริมความแข็งแรงให้กับเล้า

มีวิธีหาเงินค่าขนมอีกแล้ว เหล่าวัยรุ่นดีใจกันจนไม่รู้จะดีใจอย่างไร พากันกระโดดโลดเต้นรอให้ฉินสือโอวออกคำสั่ง

งานที่ต้องทำครั้งนี้ชัดเจนมาก นั่นก็คือตรวจเช็กและเสริมความแข็งแรงให้กับเล้า เกาะแฟร์เวลฝนเยอะลมแรง เพราะว่าทั้งสี่ทิศถูกล้อมไปด้วยทะเล ทำให้อากาศบนเกาะชื้นอย่างมาก ส่วนที่อยู่ใต้พื้นดินของไม้พวกนี้จึงแทบจะผุไปหมดแล้ว

ฉินสือโอวยื่นมือออกไปจับรั้วไม้แท่งหนึ่งแล้วเขย่าไปมา มองดูแล้วถือว่าค่อนข้างแข็งแรงอยู่ แต่ว่าพอเขาออกแรงอีกนิด แท่งไม้ก็ดังเสียง ‘แกร๊ก’ ขึ้นมา ไม้ถูกเขาหักไปเสียแล้ว

เมื่อเห็นช่องว่างปรากฏออกมา เหล่าไก่เป็ดห่านหมูก็รีบรุมกันเข้ามาทันที พากันยื้อแย่งกันเพื่อที่อยากจะมุดออกไปจากช่องนี้ให้ได้

ตอนนี้ฉงต้าวิ่งเข้ามา เอาหัวอุดไว้ตรงช่องโหว่นั้น แล้วมองไปที่สัตว์พวกนั้นด้วยหน้าตาถมึงทึง ความน่าเกรงขามของหมีสีน้ำตาลแรงกล้าไม่มีใครเทียบได้ แค่ฉงต้าปรากฏตัวเท่านั้น เจ้าตัวเล็กที่ตอนแรกคิดจะหนีออกไปก็พากันกลัวจนแย่งกันถอยหลังไปหมด

ฉินสือโอวส่ายหัวอยู่ข้างๆ พูดว่า “เจ้าพวกนี้นี่อยากเป็นอิสระกันมากจริงๆ นะเนี่ย”

แบล็คไนฟ์ไปขนแท่งไม้จำนวนมากมาจากในโกดัง ส่วนบีบีซวงก็ขับรถไปในเมืองเพื่อซื้อของจำพวกลวดเหล็กกับลวดสลิง อีกสักพักหากเอาทุกอย่างมารวมกันก็จะได้เป็นตาข่ายที่แข็งแรงทนทานออกมาแล้ว

กินข้าวเช้าเสร็จเริ่มทำงาน ฉินสือโอวอุ้มท่อนไม้กองหนึ่งไปวางไว้ข้างเล้า ตอนนี้บูลได้ขับแลนด์โรเวอร์ของเขาเข้ามา หลังจากลงรถแบกเถียนกวาไว้บนไหล่ พอเจอฉินสือโอวแล้วก็พูดว่า “บอส ผมมาส่งเจ้าหญิงของบ้านคุณให้แล้วครับ”

ฉินสือโอวทำงานไปด้วยพูดไปด้วยว่า “ไม่เป็นไร ไม่รีบ นายให้เธอไปเล่นกับลูกชายนายอีกหน่อยแล้วกัน”

พอได้ยินคำนี้แล้ว บูลก็แทบจะร้องไห้ออกมา พูดว่า “อย่าเลยครับ บอส คุณปล่อยลูกชายผมไปเถอะ กว่าผมจะเลี้ยงเขามาได้โตขนาดนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะครับ เจ้าหญิงของบ้านคุณมาอยู่กับผมเนี่ย เกรงว่าลูกชายผมคงต้องถูกทำให้ตกใจจนตายแน่!”

ไม่ต้องบอกก็รู้ เถียนกวาไปแกล้งเด็กอ้วนอีกแล้ว ฉินสือโอวไม่รู้จะทำอย่างไรแล้วจริงๆ ทำไมยัยคนนี้ถึงนิสัยนักเลงขนาดนี้นะ เขากับวินนี่ไม่ได้เป็นแบบนี้นี่นา ตอนแรกเขายังคิดว่าการที่ยัยตัวเล็กกับเด็กอ้วนเติบโตด้วยกันเป็นเรื่องดี แม้ว่าต่อไปจะไม่ได้แต่งงานกัน แต่ก็ถือว่าเป็นเพื่อนหวานใจวัยเด็กได้

แต่พอดูจากตอนนี้แล้ว เด็กอ้วนไม่มีทางเป็นเพื่อนสนิทกับยัยตัวเล็กเด็ดขาด แน่นอนว่ายัยตัวเล็กก็คิดแบบนี้เหมือนกัน ในสายตาของเธอเด็กอ้วนเป็นแค่ของเล่นที่น่าเล่นเท่านั้น ทุกครั้งที่เจอกันก็จะกลั่นแกล้งเด็กอ้วนตลอด เหมือนกับที่เธอกลั่นแกล้งหมีโลลินั่นแหละ

บูลมาได้ถูกเวลาพอดีเลยจะได้มาทำงานแทนเขา ส่วนเขาก็จะไปดูแลเถียนกวา วินนี่กำลังหลับพักผ่อนอยู่นี่ งานนี้จึงต้องยกให้เขาแล้ว

เขาไม่มีอะไรจะมาเล่นกับเถียนกวา จึงพาเธอไปเล่นชิงช้ากับสไลเดอร์ที่ชายหาด

เถียนกวาเล่นคนเดียวสักพักก็เริ่มเบื่อขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ตอนนี้สองแมวน้ำตัวอ้วนได้ลุกขึ้นมาด้วยท่าทีต้วมเตี้ยม พวกมันน่าจะเป็นแค่สองตัวในฟาร์มปลาที่ชอบเถียนกวาแล้วล่ะ พูดถึงแล้วก็แปลก เถียนกวาแกล้งเจ้าตัวเล็กทุกตัว แต่กลับไม่แกล้งแมวน้ำสองตัวนี้เลย

เมื่อเห็นแมวน้ำ เถียนกวาก็ไถลลงมาจากสไลเดอร์ อุ้มแมวน้ำตัวหนึ่งแล้วลากไปทางสไลเดอร์ หลังจากลากมาแล้วก็ใช้มือดันแมวน้ำเพื่ออยากจะให้มันขึ้นไปบนสไลเดอร์ พูดว่า “ปีน ปีน เด็กดีปีน”

ฉินสือโอวมองดูแล้วก็ส่ายหัวพร้อมหัวเราะ ยัยตัวเล็กถึงขั้นคิดจะดันแมวน้ำขึ้นไปบนสไลเดอร์เลยเหรอ นั่นแน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้หรอก สไลเดอร์ลื่นออกขนาดนั้น ไม่ว่าแมวน้ำจะพยายามปีนป่ายแค่ไหนก็ปีนไม่ขึ้นหรอก

เขาเห็นแมวน้ำอีกตัวกำลังรออยู่ด้านข้างอย่างร้อนใจเพราะอยากจะปีนขึ้นไปด้วย จึงพามันมาอยู่หน้าบันไดของสไลเดอร์ แล้วสอนมันปีนบันได

แมวน้ำสองตัวนี้ได้ถูกเขาถ่ายเทพลังโพไซดอนให้เป็นพิเศษ จึงทั้งฉลาดและหลักแหลม ฉินสือโอวทำท่าทางสาธิตให้ดูไม่กี่ทีพวกมันก็ทำเป็นแล้ว ร่างกายที่อ้วนท้วมได้ถอยไปด้านหลัง แล้วก็กระโดดพุ่งไปข้างหน้าเหมือนงูที่พุ่งจู่โจม พอกระโดดขึ้นไปบนบันไดแล้วก็ใช้มือจับไว้แน่น ทำแบบนี้อยู่หลายทีสุดท้ายก็สามารถกระโดดขึ้นไปบนยอดของสไลเดอร์ได้สำเร็จ

หลังจากกระโดดขึ้นไปแล้ว แมวน้ำก็ชะโงกหัวไปมามองไปด้านล่าง ปากล

ส่งเสียงร้อง ‘อุ๋งๆ’ ออกมา แล้วก็ใช้หัวพุ่งลงไปบนกระดานสไลเดอร์แล้วก็ไถลลงไป

ทีนี้ด้านล่างยังมีแมวน้ำตัวหนึ่งที่กำลังนั่งบื้ออยู่ตรงนั้นเพราะคิดจะปีนผ่านกระดานสไลเดอร์ขึ้นไป แมวน้ำด้านบนสไลด์ลงมา ทำให้ไปทับลงบนตัวมันพอดี พอมีพี่น้องช่วยเอาตัวเป็นเบาะให้แบบนี้ ทำให้แมวน้ำตัวนั้นสนุกสุดเหวี่ยง หลังจากลงมาแล้วก็กระโดดโลดเต้นไปหาบันไดเพื่อกระโดดขึ้นไปอีก

เมื่อเห็นว่ามีเพื่อนที่สามารถเล่นกับตัวเองได้แล้ว เถียนกวาดีใจอย่างหาที่สุดมิได้ เธอขยับขาสั้นๆ ของเธอวิ่งไปทางบันได ปีนขึ้นไปตึงๆๆ แล้วก็ ‘วิ้ว’ สไลด์ลงไป ก้นน้อยๆ ลงไปนั่งลงบนตัวของแมวน้ำที่เมื่อกี้โดนชนคว่ำแล้วยังไม่ทันลุกขึ้นมาพอดี

เมื่อพบว่าการสไลด์ลงไปบนตัวของแมวน้ำรู้สึกดีกว่าลงไปนั่งบนหาดทรายเยอะเลย ยัยตัวเล็กก็ดีใจจนสุดขีด หัวเราะคิกคักแล้วพูดกับฉินสือโอวว่า “ป่าป๊า ป๊าปีน มีนุ่มๆ!”

ทางนี้เธอเพิ่งลงมา แมวน้ำอีกตัวก็ปีนขึ้นไปด้านบนของสไลเดอร์พอดี หัวพุ่งดิ่งลงไปด้านล่าง ท่าเดียวกับที่สไลด์ลงไปเมื่อกี้ แล้วก็สไลด์ลงไปบนตัวของแมวน้ำอ้วนด้วยเหมือนกัน

แมวน้ำอ้วนทนไม่ไหวแล้ว มันพยายามพลิกตัวลุกขึ้น ใช้ทั้งครีบและหาช่วยพยุง พยายามสุดฤทธิ์เพื่อหนีออกไปด้านข้าง เห็นได้ชัดว่าไม่อยากอยู่ที่นี่เพื่อเป็นเบาะรองอีกแล้ว

เถียนกวาเห็นแบบนี้แล้วก็ไม่พอใจ วิ่งเข้าไปดึงหางและครีบของแมวน้ำอ้วนไว้ กัดฟันน้ำนมแน่นลากมันให้ถอยหลังมา เธอลากพลางตะโกนไปพลางว่า “เป็นนุ่มๆ เป็นนุ่มๆ เป็นนุ่มๆ!”

แมวน้ำอีกตัวก็พุ่งเข้ามาด้วย ใช้ฟันกัดแมวน้ำอ้วนตัวนั้น ไม่ยอมให้มันหนีไป

แมวน้ำอ้วนโชคร้ายอย่างที่สุด สุดท้ายจึงได้แต่กลับไปใต้สไลเดอร์อย่างจำใจ แล้วก็แอ่นก้นหมอบอยู่ตรงนั้นเพื่อเป็นเบาะนุ่มต่อไป

ฉินสือโอวเล่นเป็นเพื่อนเถียนกวาอยู่สักพัก ในที่สุดวินนี่ก็ล้างหน้าล้างตาออกมา เธอบิดขี้เกียจพร้อมทั้งใช้สายตาที่แลดูเหมือนจะหัวเราะมองไปที่ฉินสือโอว พูดว่า “ที่รัก คุณจะกลับไปนอนต่ออีกสักพักไหมคะ? เมื่อคืนเหนื่อยมากใช่ไหม?”

เวลานี้ต้องห้ามเผยความอ่อนแอออกมาเด็ดขาด ท่านชายฉินจึงตบอกแล้วพูดว่า “จะเป็นไปได้อย่างไร นี่มีอะไรให้เหนื่อยเหรอ? คืนนี้เอาอีก!”

วินนี่เผยยิ้มออกมา ตาเป็นประกาย พูดว่า “ไม่เพียงแค่คืนนี้ ต่อไปทุกคืนวันหยุดก็เอาแบบนี้อีก”

คราวนี้ฉินสือโอวเข่าอ่อนแล้วจริงๆ

เขายกเถียนกวาให้วินนี่ แล้วก็ไปช่วยซ่อมเล้าต่อ ทางฝั่งแมวน้ำอ้วนที่ถูกทรมานมานานในที่สุดก็ทนไม่ไหวแล้ว มันวิ่งหนีสุดชีวิต มุ่งหน้าไปยังทะเลโดยไม่หันหลังกลับอีกเลย เถียนกวาอยากจะไปดึงมันไว้แต่ก็ดึงไม่ไหว จึงทำได้แต่มองดูแมวน้ำอ้วนจากไปอย่างไม่สบอารมณ์

ไม่มีแมวน้ำอ้วนแล้ว แต่ที่นี่ยังมีอีกหนึ่งตัว ดังนั้นเถียนกวาจึงลากมันให้มันไปเป็นนุ่มๆ ให้ แมวน้ำตัวนั้นก็เฉลียวฉลาดมากเหมือนกัน ให้ตายสิเรื่องแบบนี้มันก็ไม่เอาด้วยหรอก ทรมานมากเลยนะนั่น ดังนั้นมันเองก็วิ่งหนีไปอย่างไม่หันกลับมาด้วยเหมือนกัน

พอเถียนกวาเห็นว่าไม่มีแมวน้ำมาเป็นเบาะรองให้แล้วก็นิ่งไปทันที เบะปากอยากจะร้องไห้ วินนี่เข้าไปปลอบเธอ เธอดึงข้อมือของวินนี่ด้วยท่าทีน่าสงสารพูดว่า “หม่าม๊า มาเป็นนุ่มๆ?”

วินนี่ปลอบเธอว่า “พวกเราไปขี่ม้ากัน ให้ม้าเป็นนุ่มๆ ดีไหมคะ?”

ยัยตัวเล็กส่ายหัว แต่เธอก็ไม่มีทางเลือก วินนี่อุ้มเธอขึ้นไปขี่บนเปากง แล้วก็เดินเล่นเรื่อยเปื่อยกันในฟาร์มปลา

เถียนกวานั่งอยู่ในอ้อมกอดของเธอ ตอนแรกเถียนกวาไม่ตายใจยังอยากจะไปเล่นสไลเดอร์อีก แต่หลังจากถูกวินนี่ขู่ไปหลายทีเธอจึงไม่มีทางเลือก ทำได้แต่สงบลง จากนั้นเธอก็เจอเข้ากับของเล่นใหม่ สองมือจับอานม้าไว้แล้วมองไปที่เปากงอย่างครุ่นคิด

เปากงได้เผยท่าทีสง่างามของม้าของมันออกมา มันวิ่งช้าๆ ภายใต้การบังคับของวินนี่ ลมทะเลพัดผ่าน ผมตรงคอได้พัดปลิวไสวไปกับสายลม เป็นความงดงามที่ไม่สามารถบรรยายออกมาได้

เถียนกวาดูแล้วก็รู้สึกสนใจ จึงยื่นมือไปดึงผมของมัน ตอนนี้กลายเป็นเปากงที่ต้องเจ็บปวดแล้ว…

…………………………