ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 1645 วินวิน

การแสดงออกของวินเซนต์มีความไม่แน่ใจ เอามือพาดหลังแล้วยืนอยู่ด้านหน้าหน้าต่างทางทิศใต้ของห้องทำงาน มองไปที่ลานกว้างด้านนอกอย่างนิ่งเงียบ

ฉินสือโอวเคยเห็นเครื่องประดับบนลานกว้างมาบ้างก่อนหน้านั้น นี่คือหอเกียรติยศของจักรวรรดิทิฟฟานี่ คนอเมริกันชอบมีหอเกียรติยศสำหรับทุกสิ่ง อย่างกีฬา 4 ลีกในอเมริกา เช่นเมเจอร์ลีกเบสบอล ลีกเอ็นบีเอ เป็นต้น ต่างมีหอเกียรติยศสำหรับดารานักกีฬา มีหอเกียรติยศสำหรับอุตสาหกรรมภาพยนตร์และโทรทัศน์ จนมาถึงอุตสาหกรรมเครื่องประดับก็มีหอเกียรติยศเช่นกัน

ฉินสือโอวเชื่อว่าคุณภาพเนื้อดีของไข่มุกดำของเขาและความงดงามของปะการังแดงใต้ทะเลลึก หากนำพวกมันมาทำเป็นเครื่องประดับแน่นอนว่าต้องสามารถเข้าสู่หอเกียรติยศเครื่องประดับที่กล่าวถึงนี้ได้อย่างแน่นอน

คำพูดเมื่อกี้ที่เขาพูดอาจจะไม่ค่อยเป็นความจริงสักเท่าไร ค่อนข้างออกไปทางข่มขู่วินเซนต์ แต่เขาไม่สน เพราะสถานะและระดับแบบนี้ของวินเซนต์ การข่มขู่น่าจะเป็นเรื่องเด็กๆ ไปแล้ว เขาไม่สนการคุกคามแบบนี้หรอก ฉินสือโอวรู้จุดนี้ดี ที่เขาพูดแบบนั้นจริงๆ แล้วก็เพื่อเตือนวินเซนต์

ฉินสือโอวมีแหล่งหินปะการังคุณภาพสูงและไข่มุกดำ อีกอย่างมีในปริมาณที่มากด้วย ไม่ว่าจะไปบริษัทเครื่องประดับไหนก็ย่อมได้รับการต้อนรับอย่างดีแน่นอน เขาคิดจะใช้ไข่มุกดำและปะการังแดงเป็นตัวแลกหุ้นกลับมา ถ้าหากไม่สามารถแลกหุ้นทิฟฟานี่อาณาจักรยิ่งใหญ่แห่งเครื่องประดับได้สำเร็จ เขาก็จะไปหาธุรกิจที่เล็กลงมาหน่อย แต่ที่แน่ๆ ต้องใช้อัญมณีพวกนี้ในการแลกเป็นหุ้นกลับมา

คาร์เทียร์และบุลการีเป็นจักรวรรดิเครื่องประดับอีกสองแห่งที่ใหญ่ไม่แพ้ทิฟฟานี่เลย เรียกได้ว่าเป็นอาณาจักรจิวเวลรี่สาม แห่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก แน่ล่ะว่าอีกสองที่ก็คงไม่ได้ให้หุ้นเขาง่ายๆ เช่นกัน การที่ฉินสือโอวพูดชื่อทั้งสองก็เพียงเพื่อเตือนวินเซนต์เท่านั้น

นี่เป็นการแสดงออกถึงความมุ่งมั่น เป็นความมุ่งมั่นที่จะใช้ทรัพยากรในมืออย่างเหมาะสม ต่อให้ด้วยเหตุนี้เขากับวินเซนต์จะเกิดรอยบาดหมางในใจ แน่นอนว่าเขาทั้งสองไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรพิเศษก็แค่หุ้นส่วนธุรกิจทั่วไป

วินเซนต์ยืนกอดอกอยู่ตรงหน้าต่างบานใหญ่ที่สูงจรดพื้นกว่าครึ่งชั่วโมง ฉินสือโอวก็ยืนรอเงียบๆ อยู่ครึ่งชั่วโมง สิ่งที่เขามีก็คือความอดทน อยู่ที่เกาะแฟร์เวลมาสี่ปีกว่าสิ่งที่ได้รับการฝึกฝนมากที่สุดก็คือความอดทน

ในที่สุด วินเซนต์หันหน้ากลับมา สายตาของเขาจ้องไปที่ฉินสือโอวตรงๆ แล้วถามขึ้น “ไข่มุกดำคุณภาพเยี่ยมสองพันเม็ดกับปะการังแดง 100 กิโลกรัม? คุณแน่ใจนะว่าจะจัดหาให้ผมได้ทุกปี?”

ฉินสือโอวยักไหล่แล้วพูดขึ้นว่า “แน่นอน ผมมีความมั่นใจ”

ผลลัพธ์ปรากฏออกมาแล้ว ในเมื่อวินเซนต์ถามแบบนี้ แน่นอนว่าเขารับข้อเสนอของฉินสือโอวแล้ว “โอเค ก็ตามที่คุณพูด ไข่มุกดำเหล่านี้จะแลกเป็นหุ้นทิฟฟานี่ในราคามูลค่าสุดท้าย”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ฉินสือโอวถอนหายใจโล่งอก ความคิดเขาไม่เลวเลย สุดท้ายวินเซนต์ก็ตกลงกับเงื่อนไขของเขา ความจริงแล้วหากวินเซนต์เป็นพ่อค้าใหญ่ที่มีสมอง เขาย่อมไม่ปฏิเสธแน่ ไข่มุกดำคุณภาพเยี่ยมสองพันเม็ดกับปะการังแดงใต้ท้องทะเล 100 กรัมทุกปีแสดงถึงอะไรกัน? แสดงว่าในนามของทิฟฟานี่ พวกเขาสามารถจัดการประชุมพิเศษโดยมีหัวข้อคือเครื่องประดับไข่มุกดำได้ทุกปี และการประชุมพิเศษเกี่ยวกับปะการังแดงใต้ท้องทะเลลึกภายในสองปี

การประชุมพิเศษแบบนี้ถ้าหากจัดได้สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี ทิฟฟานี่จะได้ผลประโยชน์รอบด้าน เครื่องประดับไข่มุกดำและเครื่องประดับปะการังแดงจะเป็นเหมือนเหยื่อล่อ ลูกค้าที่ติดเบ็ดจะไม่ได้ซื้อแค่เครื่องประดับสองชนิดนี้ แต่จะซื้อเครื่องประดับชนิดอื่นด้วย

อย่างไรก็ตามวินเซนต์ถือว่ากล้าหาญมาก เพราะสิ่งที่ต้องตระหนักคือสิ่งที่เขารับปากกับฉินสือโอวคือจำนวนเงินรวมทั้งหมดของราคาสุดท้ายที่ขายไข่มุกดำ ที่จะซื้อหุ้นในทิฟฟานี่ มูลค่าของไข่มุกดำเม็ดเดียวกับเครื่องประดับไข่มุกดำราคาขายสุดท้ายนั้นแตกต่างกันมาก

ไข่มุกดำคุณภาพเยี่ยมสองพันเม็ดอาจจะขายได้ในราคา 100 ล้านหรือ 200 ล้านเท่านั้น แต่ถ้าหากเปลี่ยนเป็นเครื่องประดับล้ำค่าชั้นดี ราคาทะลุพันล้านก็ไม่ใช่เรื่องแปลก! แม้กระทั่งถ้าสามารถผลิตออกมาเป็นเครื่องประดับคลาสสิกหลายชุดอย่างราชินีแห่งรัตติกาลได้ มูลค่าสุดท้ายเพิ่มเป็นหลายเท่าก็เป็นไปได้!

“ยินดีที่ได้ร่วมมือกันครับ!” ฉินสือโอวยื่นมือออกมาพร้อมรอยยิ้ม ในที่สุดเขาก็สามารถหาบ้านให้กับไข่มุกดำและปะการังแดงของฟาร์มปลาเขาได้แล้ว ในที่สุดคุณค่าของสมบัติเหล่านี้ก็ไม่ได้ถูกดูแคลน

วินเซนต์ก็ยิ้มเช่นกัน เขาจับมือฉินสือโอวแน่น แล้วพูดว่า “ถ้าอย่างนั้น เราก็ต้องมาช่วยกันอัปราคาไข่มุกดำแล้ว ถ้าดูจากตลาดปัจจุบันก็คงรับไข่มุกดำคุณภาพเยี่ยมมากมายขนาดนี้ไม่ไหว อีกอย่างถ้าขายไข่มุกดำออกไปในราคาปัจจุบัน ผมก็คงไม่ยินดีด้วยสักเท่าไร”

สิ่งที่จะต้องทำถัดมาก็คือกระหน่ำโฆษณา ทำให้ราคาของไข่มุกดำมีมูลค่าเพิ่มขึ้นเหมือนที่อัปราคาบ้าน ในปี 1970 ราชาไข่มุก เอลซัลเอลวาดอร์ก็ทำอย่างนั้นเช่นกัน ฉินสือโอวจะต้องเป็นราชาไข่มุกในยุคสมัยใหม่ ราชาไข่มุกดำ!

การโฆษณาให้ติดตาในอุตสาหกรรมอัญมณีและเครื่องประดับถือเป็นเรื่องที่พบเห็นได้บ่อย อัญมณีทุกชิ้นที่ปรากฏตัวมักจะมีการออกสื่อซ้ำๆ เพราะถ้าไม่ออกสื่อก็จะไม่มีประเด็น ไม่มีจุดดึงดูดให้สนใจ แล้วราคาจะมีมูลค่าสูงได้อย่างไร?

ลำดับถัดมาก็คือการเซ็นสัญญา ฉินสือโอวโทรหาเออร์บักอธิบายสถานการณ์ฝั่งนี้ คุณปู่อาวุโสก็จองตั๋วเครื่องบินมาทันที รีบมาเก็บงานให้เรียบร้อยเพื่อเขาโดยเฉพาะ พอพูดแล้ว คุณปู่เออร์บักช่วยงานเขามากมายจริงๆ ถ้าไม่มีเขา ธุรกิจของเขาคงไม่ราบรื่นขนาดนี้

เขาทานอาหารเย็นร่วมกันกับวินเซนต์ แน่นอนว่าไปทานอาหารมื้อใหญ่ระดับมิชลินสามดาวอีกแล้ว โรงแรมที่พักอาศัยคือโรงแรม อคา สตาร์รี่ สกาย ตอนกลางคืนฉินสือโอวนอนแผ่บนเตียงมองขึ้นไปบนท้องฟ้า แต่ก็ไม่เห็นอะไรเลย เห็นเพียงหมอกควันในนิวยอร์ก…

วันรุ่งขึ้น เออร์บักไปเจรจาสัญญากับวินเซนต์ ส่วนฉินสือโอวกลับโทรหาฮิลตันคนน้อง ซึ่งเป็นผู้ติดต่อหัวหน้าตระกูลฮิลตันให้กับเขา วันนี้เขาจึงจะไปเยี่ยมหัวหน้าตระกูลฮิลตัน

ฮิลตันคนน้องขับรถออดี้ R8 สีแดงเพลิงไปที่โรงแรม วันนี้ผมเธอถูกย้อมเป็นสีแดง เธอสวมกระโปรงยาวสีแดงเพลิง เท้าคู่งามสวมใส่รองเท้าส้นสูงคริสตัลสีแดง เมื่อผสมผสานกับริมฝีปากสีแดงรวมถึงเครื่องประดับสีเดียวกัน มองดูแล้วก็เหมือนสาวงามที่เดินออกมาจากเปลวไฟ

เพียงลงจากรถ ฮิลตันคนน้องก็ดึงดูดทุกสายตาที่อยู่หน้าประตูโรงแรม มีคนหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายรูปเธอ ฮิลตันคนน้องโปรยจูบที่มีเสน่ห์ให้กับคนนั้นแล้วพูดขึ้น “ไฮ คุณผู้ชาย ถ้าคุณจะดูเองก็ไม่เป็นไรนะ แต่ฉันหวังว่าจะไม่ละเมิดสิทธิในภาพของฉัน”

”น้อมรับคำสั่ง ราชินีผู้ยิ่งใหญ่” คนนั้นตอบแบบหยอกล้อกลับไป เมื่อฮิลตันคนน้องได้ยินคำพูดนั้นก็หัวเราะออกมา ยินดีที่จะให้เขาถ่ายอีกหลายใบ

ฉินสือโอวเมื่อเห็นฮิลตันคนน้องก็เดินออกมา พูดชมเชยว่า “ช่างงดงามจริงๆ พระเจ้า ถ้าไม่ใช่เพราะผมสนิทกับคุณ ผมคงนึกว่าคุณเป็นหญิงงามท่ามกลางเปลวไฟในการ์ตูนแล้ว”

ฮิลตันคนน้องสะบัดผมด้วยท่วงท่าหลากหลายที่ตราตรึง แววตาล้อไปมา ราวกับปีศาจจิ้งจอก “อย่าเพิ่งเอ่ยคำหวานสิ ฉันอยากจะรู้นะฉิน คุณมาที่นิวยอร์กแล้วทำไมไม่พักอาศัยในโรงแรมฮิลตัน? หรือเป็นเพราะดูถูกพวกเราเหรอ?”

ฉินสือโอวยักไหล่แล้วพูดขึ้น “โอ้ว ขอโทษด้วยครับ โรงแรมที่ผมพัก คุณวินเซนต์ ทิฟฟานี่เขาเป็นคนจองให้ ไม่เกี่ยวกับผมเลยนะ”

เขาผลักเรื่องนี้ออกไปจากตัวอย่างสิ้นเชิง ฮิลตันคนน้องไม่มีอะไรจะพูดจึงพาเขาขึ้นรถ หลังจากที่นั่งข้างคนขับแล้ว ฉินสือโอวก็ยื่นกล่องคริสตัลหลากสีให้เธอ ยิ้มให้แล้วกล่าวว่า “ของขวัญให้คุณครับ หวังว่าคุณจะชอบ”

ฮิลตันคนน้องยื่นมือไปรับของ เมื่อเปิดกล่องออกมา ไข่มุกดำที่มีขนาดเท่ากันสี่เม็ดก็ปรากฏสู่สายตา เมื่อเห็นแบบนี้เธอก็ยิ้มออกมาทันที

………………………