ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 1654 จุดจบที่สมบูรณ์แบบ

สาเหตุที่จับปลาจระเข้ได้ยากอยู่ที่ความเจ้าเล่ห์และความระแวดระวังของมัน เหมือนกับเมื่อกี้ที่มันตะกละตะกลามกลืนปลาไพค์ลงไปในปาก แต่มันไม่ได้กินเข้าไปเลย แต่กลับคิดว่าจะว่ายลอยขึ้นมาดูเหนือผิวน้ำก่อน ถ้าให้มันลอยเหนือผิวน้ำขึ้นมา มันก็จะเห็นทุ่นอยู่ข้างหลังแล้วก็จะว่ายหนีไป

ปลาชนิดนี้มีสายตาที่ยอดเยี่ยมซึ่งปลาส่วนใหญ่ไม่มี บางทีนี่อาจเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกมันถึงมีชีวิตอยู่ได้ตั้งแต่ยุคก่อนประวัติศาสตร์จนถึงปัจจุบัน คุณต้องรู้ว่าพวกมันอยู่บนโลกมานานกว่า 100 ล้านปีแล้ว!

นอกจากนี้แล้ว การใช้ทุ่นขนาดใหญ่จับปลาจระเข้ ไม่ควรใช้เชือกที่สั้นเกินไป เพราะถ้าสั้นไปเมื่อทุ่นลอยอยู่บนผิวน้ำจะเกิดเป็นเงา ปลาจระเข้ก็จะไม่ถูกหลอก ความระแวดระวังของพวกมันมีสูงมาก

ดังนั้น ฉินสือโอวจึงใช้เชือกยาวกว่ายี่สิบเมตร ด้วยระยะแบบนี้ถ้าหากคิดจะยิงปลาตัวใหญ่ที่ซ่อนอยู่ในน้ำเป็นเรื่องที่ยากมาก แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย

เป็นความจริงที่อดีตนักกีฬา GDR อูเว่ ฮอร์น เคยสร้างสถิติโลกในการแข่งขันปืนลูกดอก 104 เมตร แต่นั่นเป็นการยิงแบบไร้ทิศทาง แค่โยนออกไปก็พอ สบายใจแบบไหนก็ทำแบบนั้น แต่การใช้ฉมวกยิงไปที่ปลาใหญ่ล่ะ? ก่อนอื่นเลยฉมวกหนักกว่าปืนลูกดอก และมีแรงไม่สม่ำเสมอ อย่าที่สองสิ่งนี้ต้องอาศัยความแม่นยำ ต่อให้เป็นชาวประมงรุ่นเก่าที่เก่งกาจสามารถยิงปลาใต้น้ำด้วยฉมวกได้ในระยะสิบเมตรก็ถือว่าไม่ง่ายแล้ว

นอกจากนี้แล้ว ปลาจระเข้มีเกล็ดปลาที่แข็งมากที่สุด สิ่งนั้นแข็งราวกับฟันของสัตว์ร้าย ต่อให้แทงมันต่อหน้าก็ไม่ได้รับประกันว่าจะแทงทะลุได้ นับประสาอะไรกับระยะห่างตั้งยี่สิบเมตร? ดังที่กล่าวไว้ว่า ธนูที่แข็งแกร่งยิงออกไปยังไม่สามารถทะลุได้ ดังนั้นแล้วฉมวกที่ลอยไปไกลถึงยี่สิบเมตรจะมีแรงมากขนาดไหนกัน? จะแทงทะลุเกล็ดปลาของปลาจระเข้ได้อย่างไร?

แต่ความจริงก็พิสูจน์อยู่ตรงหน้า ฉินสือโอวทำสำเร็จแล้ว ฉมวกบินออกไปราวกับสายฟ้า จากนั้นพื้นผิวของทะเลสาบก็เดือดปุดๆ ขึ้นมา เผยให้เห็นน้ำที่กระเซ็นออกมามีเลือดปนอยู่ ดูแล้วน่าตกตะลึงไม่น้อย

ผู้คนที่มองดูอยู่บนฝั่งอ้าปากค้าง มีเพียงเสียงร้องตกใจอยู่สักพักหนึ่ง แต่ไม่มีใครพูดขึ้นมา

นีลเซ็นและเบิร์ดตื่นเต้นขึ้นมาเมื่ออยู่ในสถานการณ์แบบนี้ นีลเซ็นถามขึ้นว่า “เวลานานเท่าไร?”

เบิร์ดแสร้งแสดงสีหน้าผิดหวัง แล้วพูดว่า “บอสลงมือเร็วไป ฉันยังไม่ทันได้จับเวลาเลย…”

เมื่อเห็นว่าปลาตัวใหญ่ที่ทำช่วยอะไรไม่ได้ของเขาถูกใครบางคนยิง โอปุสถึงกับตะลึง เขาตะโกนโดยไม่รู้ตัว “นี่มันแค่เริ่มต้น ปลาจระเข้ทนทานในการมีชีวิตอยู่ มันจะลากฉมวกว่ายไปด้วยกันแน่”

ฉมวกมีหนาม แต่หนามนั้นไม่ใหญ่ ไม่เช่นนั้นจะเพิ่มแรงต้านเข้าไปอีก เดิมทีดูจากภายนอกของปลาจระเข้ก็ดูแข็งแกร่ง แล้วตัวฉมวกเองก็มีแรงต้านอยู่แล้ว จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะแทงทะลุไปในตัวมันได้ ดังนั้นโอปุสจึงพูดถูกเช่นกัน การต่อสู้ครั้งนี้เพิ่งแค่เริ่มต้นเท่านั้น

แต่การกระทำถัดมาของฉินสือโอวทำให้ผู้คนมากมายตกตะลึงอีกครั้ง เขาพายเรือและเข้าไปใกล้สถานที่ที่ปลาจระเข้กำลังล่องลอยอย่างรวดเร็วโดยมีมีดวาฬคาบอยู่ในปากของเขา และมือแต่ละข้างก็ถือมีดวาฬพร้อมกระโดดลงไปในน้ำ

“โอ้ เชี่ย เขาอยากตายหรือไง?” มีคนบนฝั่งร้องด้วยความตกใจ

สัตว์ร้ายจะน่ากลัวที่สุดในเวลาใด? เมื่อได้รับบาดเจ็บสาหัสและกำลังจะเสียชีวิต! ในเวลานี้สัตว์ร้ายมักจะระเบิดพลังสุดท้ายของชีวิต และพลังทำลายล้างของพวกมันจะแข็งแกร่งกว่าในสภาวะปกติหลายเท่า!

แต่ฉินสือโอวไม่ได้สนใจ เพราะเดิมทีการเดิมพันครั้งนี้เขาก็โกงมาตลอด เมื่อกี้ที่ยิงฉมวกออกไป เขาก็ยิงออกไปอย่างตั้งใจเพียงเพื่อให้ออกแรงได้ดีขึ้น สำหรับทิศทางนั้นไม่สำคัญ เพราะเขาได้ควบคุมปลาจระเข้ตัวนั้นไว้เรียบร้อยแล้ว เมื่อฉมวกลอยออกไปเขาก็รีบปรับให้ปลาจระเข้ไว้ไปอยู่ในจุดที่มันตก เพื่อให้ฉมวกแทงได้พอดี

ถูกต้อง ถ้าเขียนจุดพิกัดให้เขาเล็งแล้วยิงฉมวกไปตรงนั้น ถ้าอาศัยแรงกำลังของเขา ก็คงไม่สามารถแทงทะลุเกล็ดปลาที่เหมือนเหล็กของปลาจระเข้ได้

สำหรับส่วนที่ปลาจระเข้ออกแรงดิ้นรนในน้ำ แน่นอนว่าก็เป็นเขาที่ควบคุมอยู่ ดังนั้นหลังจากที่เขากระโดดลงไปในน้ำเขาก็ดำลงไปในน้ำ ผู้คนบนฝั่งเห็นเพียงพื้นผิวน้ำที่ปั่นป่วนอย่างรุนแรงและมีเลือดไหลออกมามากขึ้น แต่พวกเขามองไม่เห็นว่าฉินสือโอวที่อยู่ใต้น้ำที่กำลังทำอะไรอยู่ รอจนปลาจระเข้ชักดิ้นไปมาได้พอประมาณ เขาก็จะแทงมีดวาฬสามเล่มเข้าที่ตาขวา ใต้ขากรรไกร และด้านหลังศีรษะอย่างสบายๆ

โอเค ทำภารกิจเสร็จแล้ว เก็บของกลับบ้าน!

เสียงน้ำ’บุ๋มๆๆ’ ฉินสือโอวโผล่ออกมาจากที่ที่เขาโดดลงไปในน้ำไม่ไกลมากนัก ในเวลานี้น้ำบริเวณรอบๆ กลายเป็นสีแดงจากเลือดสดของปลาจระเข้ แน่นอนว่าบนตัวของเขาก็เปื้อนเลือดไปด้วย ดูแล้วแข็งแรงบึกบึนสุดๆ

คนกลุ่มนั้นมองเขาด้วยความประหลาดใจและรู้สึกเคารพ บางคนกระซิบว่า “ไม่น่าชาวประมงของเขาต่างเก่งกาจกันทุกคน ที่แท้เจ้าหนุ่มนี่เป็นคนน่าทึ่งมาก!”

โอปุสหน้าซีดไปหมดเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ เพราะคำพูดนี้ถ้าพูดในทางกลับกันก็หมายถึงว่า ไม่น่าบอดี้การ์ดของเขาแย่ขนาดนี้ นั่นก็เพราะว่ากำลังต่อสู้ของเขาก็แย่มากอยู่แล้ว ดั่งคำพูดที่ว่า ถ้านายพลเก่งกาจลูกน้องทั้งทีมก็จะเก่งกาจไปด้วย หลักการเป็นเช่นนี้

หลังจากที่ฉินสือโอวขึ้นไปบนเรือก็ใช้เชือกเจาะกรามของปลาจระเข้แล้วเอามันผูกไว้กับเรือเล็ก แล้วพายเรือเข้าไปใกล้ท่าเรือ ยิ้มให้โอปุสแล้วพูดว่า “คุณฮิลตัน ผมใช้เวลาไม่เกิน 20 นาทีหรอกใช่ไหม?”

โอปุสนับว่าเชื่อมั่นในตัวเขาแล้ว ชายหนุ่มคนนี้แข็งแรงมากเมื่ออยู่ใต้น้ำและเขาก็ตอบสนองอย่างรวดเร็ว เขาเริ่มคิดได้รางๆ ว่า ทุกสิ่งที่ฉินสือโอวพูดไปนั้นก็เพื่อยั่วเขา เขานึกว่าเขาวางกับดักเจ้าหนุ่มคนนี้แล้ว แต่แท้จริงแล้วเป็นเขาเองที่ตกลงไปในกับดักของเจ้าหนุ่มนี่

แต่ทว่าครั้งนี้เขาก็แพ้อย่างเต็มใจ การกระทำของฉินสือโอวในน้ำทำให้คนเหล่านี้ตกใจมาก พวกเขาไม่เคยคิดว่ามนุษย์จะมีทักษะการทำสงครามทางน้ำเช่นนี้มาก่อน

เมื่อเป็นเช่นนี้โอปุสจึงพูดว่า “ผมแพ้แล้ว คุณฉิน คุณกลับไปวางแผนเรื่องร้านอาหารต้าฉินได้เลย ผมจะนำไปเสนอต่อคณะกรรมการ ตราบใดที่คุณคิดที่จะทำจริงๆ พวกเราก็สามารถร่วมมือกันได้”

ฉินสือโอวเช็ดเลือดบนใบหน้าของเขาและหัวเราะเสียงดังและกล่าวว่า “ถ้าอย่างนั้นผมต้องกล่าวขอบคุณก่อนเลย คุณฮิลตัน ความตรงไปตรงมาของคุณทำให้ผมต้องยกนิ้วให้เลย ผมโชคดีมากที่มีหุ้นส่วนอย่างคุณในขณะเดียวกันผมก็ยินดีมากถ้ามีโอกาสเชิญคุณไปตกปลาที่ฟาร์มปลาของผม มีปลาทูน่าครีบเหลือง ปลาทูน่าครีบน้ำเงิน ปลากระโทงสีน้ำเงินแล้วยังมีปลากระโทงร่ม คิดดูแล้วคุณน่าจะสนใจการตกปลาเหล่านี้แน่ๆ ครับ”

คำพูดนี้ถือว่าตรงใจกับสิ่งที่โอปุสคิด ต่อมาหลังจากรอเขาอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย โอปุสก็ลากเขาไปถามเกี่ยวกับการตกปลาในทะเล

เทซึกะ โกดะฉินสือโอวเชิญเขาไปตกปลาทูน่าตอนเดือนกันยายนที่ฟาร์มปลา ปีนี้เขายังไม่ได้ขายปลาทูน่าครีบน้ำเงิน เนื่องจากปัญหาเรื่องเพรียงเรือ ทำให้ตลาดสึกิจิที่โตเกียวเปลี่ยนเวลาของการประมูลปลาทูน่าในปีนี้ไปเป็นช่วงฤดูใบไม้ร่วง ฉินสือโอวและบัตเลอร์กำลังรวบรวมกำลัง วางแผนที่จะเอาชนะบริษัทร่วมทุนคิโยมุระของเทซึกะ โกดะในช่วงฤดูใบไม้ร่วง สามารถให้พวกเขาครองตลาดอาหารทะเลระดับไฮเอนด์ของญี่ปุ่นได้

หลังจากที่ได้รับสัญญาจากทางตระกูลฮิลตัน การเดินทางมานิวยอร์กครั้งนี้ของฉินสือโอวก็สมบูรณ์เสียที ปลาจระเข้ยักษ์ตัวนี้หลังจากเอาขึ้นมาบนฝั่งก็ถูกฟรีซเก็บไว้ โอปุสชอบตกปลาแต่ไม่ชอบกินปลา จึงคิดที่จะโยนมันทิ้ง

ฉินสือโอวจึงบอกว่าถ้าโยนทิ้งเสียดายน่าดู จะดีกว่าถ้าให้เขาเก็บไว้เป็นตัวอย่าง และก็ถือว่าเป็นที่ระลึก เพราะอย่างไรแล้วก็เป็นเหมือนตัวผลักดันทำให้ความร่วมมือของพวกเขาสำเร็จลุล่วงด้วยดี

…………………………