ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 1707 ชมรมบัตรอเมริกันเอ็กซ์เพรสเลเวลสาม

ได้ยินเบิร์ดพูดดังนั้น กูเตอร์เรสก็หลุดหัวเราะ เขาคิดว่าชายผิวดำผู้เงียบขรึมคนนี้กำลังล้อเล่น ปรากฏสิ้นคำกล่าวของชายผิวดำพูดน้อย ชายที่อยู่ด้านข้างกลับเอ่ยขึ้นด้วยความดีใจ “โอเค งั้นเหมาสองเลย”

กูเตอร์เรสหัวเราะไม่ออกแล้ว

ความจริงฉินสือโอวคิดอย่างนี้ ในเมื่อชอบทั้งสองอย่าง งั้นก็ซื้อทั้งคู่เลยสิ โดฟินลำเล็กไว้ใช้บินมาทำงานเซนต์จอนส์ โดฟินลำใหญ่ใช้เล่นกับเพื่อนและแขกกับครอบครัวในวันหยุด

วินนี่ท้องอีกแล้ว แบบนี้เขาก็จะมีลูกอย่างน้อยสองคน และอาจมีอีกหลายคนในภายหลัง เตรียมสำหรับทริปใหญ่ในเฮลิคอปเตอร์ก็ไม่เลว

นอกจากนี้ เดิมเขาก็เตรียมทุนสิบล้านดอลลาร์แคนาดามาซื้อเฮลิคอปเตอร์หรูๆ อยู่แล้ว เฮลิคอปเตอร์สองลำนี้รวมกันก็ประมาณสิบสามล้านดอลลาร์แคนาดา ไม่ได้เกินงบมาก รับได้

สำหรับเขา เฮลิคอปเตอร์มีประโยชน์กว่าเครื่องบินเสียอีก เพราะเขาแทบไม่ค่อยไปที่ไหนไกลๆ เลย อย่างมากก็ไปหาเหมาเหว่ยหลงที่แฮมิลตัน แถมขับเฮลิคอปเตอร์บินไปจะสะดวกกว่า สามารถลงจอดบนสนามหญ้าในฟาร์มได้เลย

หลังกูเตอร์เรสยืนยันกับเขาแล้วก็ทำการเตรียมใบสั่งสินค้า การสั่งเฮลิคอปเตอร์นั้นง่ายและเร็วกว่าเครื่องบิน แต่พอออกใบสั่งสินค้าแล้วยังต้องรออีกอย่างน้อยฤดูกาลหนึ่งถึงจะได้เครื่องบิน

ตอนนี้เฮลิคอปเตอร์พวกนี้ยังมีแค่โครงอยู่ในโรงงาน ขึ้นอยู่กับความต้องการของผู้ซื้อในการเลือกอะไหล่และการตกแต่งที่เหมาะสม ซึ่งใช้เวลานานพอสมควร

ฉินสือโอวใช้บัตรอเมริกันเอ็กซ์เพรสจ่ายมัดจำ ทั้งหมด 28% ประมาณสี่ล้านดอลลาร์แคนาดา พอจ่ายเงินมัดจำแล้วโรงงานผลิตเครื่องบินของมอนทรีออลถึงจะเตรียมส่งสินค้ามาให้

กูเตอร์เรสเชิญเขาไปที่ทำการในมอนทรีออลไปเลือกซื้ออะไหล่กับเลือกสไตล์การตกแต่ง ฉินสือโอวตอบว่า “สองวันนี้คงไม่ได้ คุณรอก่อน ผมบอกแล้วนี่ว่าประธานเคนเนดีของพวกคุณจะมา”

กูเตอร์เรสกะพริบตาปริบๆ คราวนี้เขาค่อนข้างเชื่อแล้วว่าประธานตัวเองน่าจะมีความเกี่ยวข้องกับเจ้าของฟาร์มปลาท่านนี้

เคนเนดีไม่ปล่อยให้เขารอนาน หลังกูเตอร์เรสมาถึงได้สามวัน เครื่องบินเขาก็มาถึง

พอเห็นกัฟสตรีม G550 ที่มีลายยูนิคอร์นด้านนอกลงจอดบนสนามบินของฟาร์มปลา กูเตอร์เรสถึงกับตาค้าง เขาเชื่อคำพูดฉินสือโอวแล้ว เคนเนดีมาจริงๆ

การที่เคนเนดีซื้อเครื่องบินลำนี้มาต้องยกความดีความชอบให้เขา ในตอนนั้นได้มีการจัดตั้งหน่วยงานที่ปรึกษาเครื่องบินส่วนบุคคลขึ้นกลุ่มหนึ่ง แม้เขาจะเชี่ยวชาญในเรื่องเฮลิคอปเตอร์ แต่ก็ศึกษาเรื่องเครื่องบินมาบ้าง นอกจากนี้เขายังมีอำนาจในด้านการซื้อขายเฮลิคอปเตอร์มากที่สุด เขาเลยถูกส่งมาบริการเคนเนดีเช่นกัน

ฉินสือโอวพาวินนี่กับลูกน้องที่ไว้ใจไปพบเคนเนดี ถึงอย่างไรคนคนนี้ก็เป็นบอสใหญ่ผู้ก่อตั้งกลุ่ม ควรให้เกียรติเสียหน่อย เครือข่ายทรัพยากรที่เขาถือครองนั้นสำหรับท่านฉินแล้วมันสำคัญมาก

ต่างจากการครั้งล่าสุดที่เจอกัน รอบนี้หย่อมผมสีเงินของบอสโดนย้อมเป็นสีดำสนิท แก้มแดงเปล่งปลั่ง ดวงตาเป็นประกายสดใส เสื้อผ้าดูมีชีวิตชีวา

นี่เป็นบุคลิกหนึ่งของผู้นำอเมริกา พวกเขาชอบทำให้ตัวเองดูมีชีวิตชีวาอยู่ตลอดเหมือนดาบออกจากฝักที่ส่องประกาย บางสื่อกล่าวว่ามีสาเหตุมาจากระบบร่างกายของคนขาว มีพลังเต็มเปี่ยมมากกว่าคนผิวเหลือง ฉินสือโอวเมื่อก่อนก็ไม่เชื่อ ที่จริงมันก็แค่เรื่องไร้สาระ

มันก็แค่วัฒนธรรมอย่างหนึ่ง คนอเมริกันชอบที่จะแสดงด้านที่เปล่งประกายของตัวเองอย่างเต็มที่ แสดงส่วนที่ดีที่สุดของตัวเองออกมา ขณะที่คนจีนะค่อนข้างเก็บตัว ต้องรู้จักเดินทางสายกลาง

ร่างเคนเนดีในชุดสูทก้าวยาวๆ ลงมาจากเครื่องพร้อมรอยยิ้ม ฉินสือโอวยืนรอเคนเนดี้เดินเข้ามาจับมือกับเขา ฮิลตันคนน้องถือกล้องถ่ายรูปอยู่อีกด้าน ถ่ายภาพแชะๆ อย่างพอใจ

ใช่ รสนิยมแย่มาก ท่านฉินกำลังเลียนแบบฉากตอนที่นิกสันมาเยี่ยมและจับมือกับประธานโจวเมื่อปี 1972 น่าเสียดายที่อากาศร้อนไปหน่อยไม่งั้นเขาคงสวมเสื้อนอกขนสัตว์ที่มีสไตล์กว่านี้มาแล้ว

เคนเนดีไม่ได้คิดมาก พอจับมือกับฉินสือโอวก็เริ่มเอ่ยชมฟาร์มปลาของเขา “ตอนที่กำลังจะลงจอดผมมองลงมาจากหน้าต่างแล้วก็เห็นไข่มุกเม็ดหนึ่ง เป็นทิวทัศน์แสนสวยของเกาะเล็กที่ผมไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลย และมีอย่างหนึ่งที่อยากพูดถึงเกี่ยวกับฟาร์มปลาของคุณมาก ไม่รู้ว่าผมตาฝาดหรือเปล่า ตอนอยู่กลางอากาศผมเหมือนจะเห็นเจ้าตัวใหญ่ลอยอยู่บนผิวน้ำด้วย?”

ฉินสือโอวยักไหล่ตอบ “นั่นเป็นพวกวาฬสเปิร์มกับวาฬไรท์น่ะครับ ฟาร์มปลาของผมดึงดูดเจ้าพวกนั้นมา พวกมันชอบอาศัยอยู่ที่นี่ พวกเราอยู่ด้วยกันอย่างสันติ แน่นอนว่าถ้าคุณจะออกทะเลไปดูตอนนี้เลย ก็จะได้เห็นพวกมันเยอะกว่านี้ อย่างฝูงเต่ามะเฟือง และถ้ามองดีๆ ก็จะเห็นเต่าลายจุดด้วย”

เคนเนดีจับมือกับวินนี่ พูดหยอกล้อว่า “มีสาวงามตัวเป็นๆ อยู่ตรงหน้า ทำไมผมต้องออกทะเลไปดูเต่าทะเลด้วยล่ะ? ตาผมคงมีไม่พอไปมอง ผมว่าตราบใดที่อยู่ฟาร์มปลาคุณ สายตาผมคงมองแต่แม่สาวคนนี้คนเดียว อ๊ะ อย่าบอกนะว่านี่ภรรยาคุณ ผมไม่ได้เจอสาวที่ทำให้ใจเต้นแบบนี้มานานแล้ว”

ฉินสือโอวยักไหล่ตอบ “งั้นต้องบอกว่าน่าเสียดายนะครับ เธอย่อมเป็นแม่ของลูกสาวผมแน่นอนอยู่แล้ว”

เคนเนดีปล่อยมือด้วยความตกใจก่อนจะหลุดหัวเราะเอ่ยว่า “เข้าใจแล้ว มิน่าตอนคุณเข้าร่วมการประชุมประจำปีคราวก่อน คุณออกไปก่อน ผมจำได้ว่าตอนนั้นสาเหตุที่คุณออกไปคือภรรยาเพิ่งจะคลอดลูกสาวเลยต้องรีบไปดูแลใช่ไหม? ที่จริงถ้าผมเป็นคุณนะ มีภรรยากับลูกสาวอย่างงี้ ต่อให้เป็นการประชุมรัฐบาลธรรมเนียบขาวประจำปีก็ไม่ไปหรอก!”

วินนี่หัวเราะเบาๆ “คุณชีโนก็พูดเกินไป ฉันว่าในสายตาคุณอย่างมากฉันก็คงอยู่อันดับที่สี่ โดยมีภรรยากับลูกสาวอีกสองคนอยู่ด้านหน้าสินะคะ”

ได้ยินดังนั้น เคนเนดีก็หยิบกระเป๋าสตางค์ออกมา ข้างในมีรูปถ่ายครอบครัวของเขาใบหนึ่ง เป็นเขากับภรรยาและลูกสาวสองคน ลูกชายสองคน ตอนนั้นเขายังอายุน้อย ลูกยังเล็ก ตอนนี้คาดว่าหลายชายหลานสาวเขาคงมีรูปลูกตัวเองกันหมดแล้ว

ทุกคนต่างพูดคุยกัน ฉินสือโอวเชิญเคนเนดีกับพวกผู้ช่วยเขาเข้าไปในห้องรับแขกของวิลล่า วินนี่เตรียมกาแฟ ชากับน้ำผลไม้ไว้ให้ จากนั้นจึงถามพวกเขาว่าต้องการอะไรไหม

เคนเนดีเอ่ยว่า “เวลานี้พวกเราควรมีไวน์แดงเสียหน่อยนะ ผมพนันว่าฟาร์มปลาของคุณต้องมีไอซ์ไวน์ที่ดีที่สุดในโลกแน่เลย ไหนๆ ก็มาแล้ว จะไม่ลองชิมได้ยังไง?”

วินนี่ส่งสัญญาณว่าจะไปเตรียมมาให้ ฉินสือโอวอธิบาย “ไม่ใช่ว่าผมหวงแต่ผมเตรียมเชิญให้คุณชิมตอนมื้อเย็นต่างหาก”

“แต่ตอนนี้เป็นเวลาดีที่จะฉลองนะ” เคนเนดีเอ่ยพร้อมหยิบกล่องของขวัญผูกเชือกสีทองขนาดประมาณกล่องดินสอจากมือผู้ช่วยมา “เอ้าเปิดดูเลย ผมเอาของขวัญมาฝาก”

ฉินสือโอวเปิดกล่องของขวัญ กล่องนี้ใช้เชือกสีทองในการห่อ ด้านในเป็นกล่องคริสตัลเกือบโปร่งใส พอเปิดอีกชั้น ก็เผยให้เห็นหน้าตาของบัตรเครดิตที่ผูกด้วยโบสีทองใบหนึ่ง

“ขอแสดงความยินดีด้วยครับ คุณได้เข้าร่วมชมรมบัตรอเมริกันเอ็กซ์เพรสเลเวลสามแล้ว” กูเตอร์เรสที่อยู่ด้านข้างหันมามอง ก่อนเอ่ยทั้งสีหน้าเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก

……………………………