ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 1734 อนุญาตเข้าตลาด

ฉินสือโอวมีความสุขอย่างล้นหลามที่ได้กินไข่ปูไปตั้งเยอะ มีไข่ของปูบางตัวที่จิ้มเนยกิน บางตัวจิ้มน้ำวาซาบิ บางตัวก็จิ้มซีอิ๊ว แล้วก็มีตัวที่กินทั้งอย่างนั้น รสชาติที่หอมหวานที่เหมือนระเบิดความหอมออกมาในปากนั้น ทำให้เขารู้สึกมีความสุขอย่างมาก

วินนี่เองก็กินไปหลายชิ้นเลย ส่วนเรื่องคอเลสเตอรอลสูงน่ะเหรอ? ไม่เป็นไร เธอมีร่างกายที่แข็งแรงอยู่แล้ว ทุกวันตอนเช้าต้องมาวิ่งจ็อกกิ้งตอนกลางคืนยังต้องโยคะอีก แม้จะกินคอเลสเตอรอลเข้าไปก็ไม่กลัวหรอก

เสี่ยวเถียนกวากินชิ้นใหญ่ไป เธอแบ่งให้เด็กอ้วนครึ่งชิ้น แต่เด็กอ้วนกินไม่ลงแล้ว เพราะเสี่ยวเถียนกวาป้อนเขาจนอิ่มมาก

หลังกินไข่ปูเสร็จแล้วฉินสือโอวจึงเริ่มรู้สึกเสียใจทีหลังขึ้นมา ในบรรดาอาหารที่สแตนลีย์ทำ ปูดันเจเนสส์อบเป็นอาหารที่ไม่สามารถบ่งบอกถึงฝีมือการทำอาหารของเขาที่สุดเลย แม้ว่าตัวเองเป็นคนอบก็อบได้อย่างนี้เหมือนกัน มากสุดก็แค่ว่ากำลังไฟที่ใช้อาจแตกต่างกันนิดหน่อย แต่อาหารตะวันตกอื่นๆ นี่สิ ที่นอกจากสแตนลีย์แล้วไม่มีใครสามารถทำได้แบบนี้หรอก

ฉินสือโอวกินไปพลางส่ายหัวทอดถอนใจไปพลาง สแตนลีย์เห็นแล้วก็รู้สึกกังวลใจ ถามว่า “คุณฉิน อาหารที่ผมทำมีปัญหาเหรอครับ?”

แม้ว่าจะไม่ชอบงานเกี่ยวกับการเป็นเชฟ แต่เหมือนคำโบราณว่าไว้ ไม่ว่าลูกบ้านตัวเองจะไม่ดีอย่างไรก็มีแต่ตัวเองที่ด่าได้เท่านั้น ตัวเขาสามารถระบายความรู้สึกไม่พอใจกับงานนี้ได้ แต่ก็ไม่อยากให้คนอื่นมาสงสัยในฝีมือการทำอาหารของตัวเอง

ฉินสือโอวกลืนสเต๊กเนื้อที่ผสมน้ำซอสและน้ำสเต๊กลงไป พูดว่า “ไม่ครับ ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว อาหารพวกนี้สุดยอดมากเลยครับ คุณดูพวกเพื่อนๆ ของผมสิกินกันได้บ้าคลั่งแค่ไหน”

“แต่ผมเห็นคุณเหมือนส่ายหัวตลอดเลยไม่ใช่เหรอครับ?”

ฉินสือโอวถอนหายใจพูดว่า “ผมกำลังพรรณนาออกมาน่ะ ต่อไปร้านอาหารของผมคงจะต้องให้คุณเป็นคนดูแลแล้วเป็นแน่ มีแต่ทางนี้เท่านั้นผมจึงจะสามารถกินอาหารที่คุณทำได้ตลอดน่ะ”

สแตนลีย์อึ้งราวกับรูปปั้นไก่ พูดว่า “ถ้าหาก ผมหมายถึงถ้าหาก ต่อไปหากผมเข้ามาทำงานให้ร้านอาหารต้าฉินแล้ว ผมคงไม่ต้องมารับผิดชอบเรื่องอาหารการกินของทุกคนที่ฟาร์มปลานี้ใช่ไหมครับ? “

ฉินสือโอวหัวเราะฮ่าๆ พูดว่า “จะเป็นอย่างนั้นได้อย่างไรครับ ไม่ต้องหรอก ขอแค่ในเทศกาลวันตรุษจีนของประเทศผม เทศกาลวันขอบคุณพระเจ้าของพวกคุณ เทศกาลวันคริสต์มาสแล้วก็วันเกิดของผมภรรยาผมกับลูกๆ คุณมาที่นี่เพื่อคุมการทำอาหารก็พอแล้วครับ”

มุมปากสแตนลีย์กระตุกไปที สีหน้านิ่งเงียบไป

ฉินสือโอวกลัวว่าระหว่างเขากับตระกูลมอร์รี่จะมีความสัมพันธ์ที่ไม่โปร่งใสอยู่ แม้ว่าเป็นระยะเวลานานแล้ว ที่เขากับตระกูลมอร์รี่ไม่ได้เกิดเรื่องขัดแย้งกัน แต่ความจริงแล้วสงครามระหว่างอาหารทะเลแบรนด์ต้าฉินกับตระกูลมอร์รี่นั้นไม่เคยหยุดเลย

เพียงแต่ว่าเรื่องนี้มาไม่ถึงมือเขาเท่านั้น เพราะมีบัตเลอร์ที่รับผิดชอบคุมสงครามอยู่แนวหน้าให้ ตัวเขารับผิดชอบเรื่องกองหลัง ทำให้โอกาสที่จะประมือกับคู่แข่งซึ่งๆ หน้ามีไม่มาก

เมื่อเป็นแบบนี้ทำให้ไม่สามารถไม่ป้องกันร้านอาหารทะเลแบรนด์ต้าฉินได้ หากว่าตระกูลมอร์รี่เกิดวางแผนอะไรขึ้นมาจริง งั้นการจะทำลายร้านอาหารก็จะเป็นเรื่องที่ใช้เวลาเพียงแค่เสี้ยวนาทีเท่านั้น

ร้านอาหารทะเลแบรนด์ต้าฉินที่เป็นอาณาจักรอาหารนี้ยังอยู่ระหว่างวางแผนอยู่ แม้ว่าจะมอบหมายให้สแตนลีย์เป็นผู้จัดการทั่วไปแล้วก็ยังไม่สามารถเปิดบริการร้านอาหารได้ในทันที เพราะของทะเลที่จะนำมาใช้ในร้านก็ยังไม่ได้กำหนดเลย

ข้อเสนอที่สแตนลีย์ให้เขามา ที่ว่าให้ใช้ของทะเลเกรดรองของฟาร์มปลาส่งไปให้ร้านอาหารใช้เรียกลูกค้า ฉินสือโอวรู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องทำอย่างนั้น เขาแค่ใช้ของทะเลเกรดดีจากฟาร์มปลาอื่นๆ ในการส่งวัตถุดิบให้ร้านอาหารก็ได้แล้ว

ผลิตภัณฑ์ทะเลที่ฟาร์มปลาต้าฉินมีออกมาไม่ค่อยมีของเกรดรองนัก และถึงแม้ว่าเป็นของเกรดรองแต่ก็ยังดีกว่าของฟาร์มปลาอื่นๆ อยู่ดี นี่แหละคือข้อแตกต่าง

ในที่สุดฟาร์มปลาสองก็ได้ทำการผลิตอาหารปลาล็อตแรกออกมาแล้ว คิดว่าเจ้าหน้าที่ตรวจสอบจากกระทรวงอนามัยและกระทรวงการเกษตรคงเดินทางไปที่อ่าวโกลเด้นท์เพื่อทำการตรวจสอบคุณภาพล่วงหน้าแล้ว ฉินสือโอวจึงรีบนั่งเฮลิคอปเตอร์ไปที่นั่น หากอาหารปลาไม่มีปัญหาจะได้นำเข้าตลาดเลย

แน่นอนว่า อาหารปลาของเขาไม่มีปัญหาหรอก เพราะใช้แต่วัตถุดิบธรรมชาติ ไม่ได้มีการเติมสารกันบูดและสารแต่งกลิ่นอะไรด้วย ถ้าหากว่าอาหารปลาแบบนี้ยังไม่สามารถผ่านการตรวจสอบได้ จะมีอาหารปลาแบบไหนผ่านได้อีก?

อีกอย่างทางฉินสือโอวยังได้ทำการใช้เส้นสายอีกด้วย โดยให้ประธานสภาแมทธิวไปคุยกับทางเจ้าหน้าที่ที่มาตรวจสอบล่วงหน้า เขาบอกให้เจ้าหน้าที่ว่าตรวจสอบทั่วไปก็พอ ถ้าไม่มีปัญหาอะไรก็ไฟเขียวได้เลย ให้อาหารปลาพวกนี้รีบเข้าไปในตลาด

ฉินสือโอวบอกกับท่านประธานสภาว่าอาหารปลาพวกนี้ทำมาจากสูตรลับที่คุณปู่ทิ้งไว้ให้เขา ฟาร์มปลาของเขาก็ใช้สูตรลับนี้ด้วยเหมือนกัน ดังนั้นผลิตภัณฑ์ทะเลของเขาจึงได้มีคุณภาพสูงขนาดนั้น

ท่านประธานสภาไม่ใช่คนโง่ เขาไม่เชื่อคำพูดพวกนี้หรอก แต่ว่าฉินสือโอวได้ทำการป่าวประกาศกับเขาไว้ ว่าตัวเองไม่ได้พูดโกหก การใช้อาหารปลาของเขาสามารถยกระดับคุณภาพของปลาทะเลได้แน่นอน เมื่อเป็นแบบนี้ท่านประธานแมทธิวจึงไม่เชื่อไม่ได้แล้ว เขาไม่สนหรอกว่าอาหารปลาจะเป็นอย่างไร ขอแค่สามารถช่วยเหลือการประมงได้ก็พอแล้ว

หลังจากฉินสือโอวมาถึงแล้ว ใบอนุญาตให้นำสินค้าเข้าตลาดก็ได้ทำเสร็จออกมาเรียบร้อยพอดี พอเขาได้รับใบอนุญาตมาแล้วก็ถ่ายรูปคู่กับทีมตรวจสอบเพื่อเก็บไว้เป็นที่ระลึก เท่านี้เรื่องนี้ก็เสร็จสิ้นอย่างเป็นทางการแล้ว

เรือบรรทุกสินค้าที่โดนัลด์และแอนดรูว์ ทัคเกอร์จ้างมาได้จอดรอที่ท่าเรือของฟาร์มปลาวันนั้นเลย เขาได้แจ้งทั้งสองคนล่วงหน้าแล้ว เพราะเขารู้ว่าอาหารปลาพวกนี้เข้าตลาดได้ไม่มีปัญหาแน่ หากมีปัญหาจริงก็สามารถเอาให้เพื่อนใช้ก็ได้ มากสุดก็แค่ให้ฟรีแค่นั้น

ราคาอาหารปลาที่ฉินสือโอวตั้งไว้สูงมาก เขาประกาศว่าอาหารปลาชนิดนี้เป็นอาหารปลาที่ไว้ใช้กับปลาค็อดโดยเฉพาะ ราคาสูงกว่าแบรนด์ที่ขายตามท้องหนึ่งเท่าตัว ราคาตันละ 820 ดอลลาร์แคนาดา นอกเหนือจากนี้ยังมีอาหารปลาที่เหมาะกับผลิตภัณฑ์ทะเลประเภทอื่นๆ อีกด้วย แน่นอนว่าราคาก็จะแตกต่างกัน ความจริงวัตถุดิบหลักล้วนเหมือนกัน คือแป้ง ผงกระดูกสกัดจากสัตว์และสาหร่ายทะเลจำพวกสาหร่ายสีน้ำตาลกับหิมะแตงโม ที่ต่างกันก็แค่สัดส่วนของวัตถุดิบเฉยๆ

โดนัลด์กับแอนดรูว์มาแล้ว ทั้งสองคนลงมาจากเรือแล้วก็มองไปที่อาหารปลาเป็นถุงๆ นั้น แล้วถามอย่างตื่นเต้นว่า “อาหารพวกนี้สามารถยกระดับคุณภาพของผลิตภัณฑ์ทะเลได้ใช่ไหม? พระเจ้า ดีจริงๆ เลย ธุรกิจผลิตภัณฑ์ทะเลในตอนนี้นับวันก็ยิ่งแย่ ปีนี้ฉันทำกำไรไม่ได้เลยนะเนี่ย!”

ฉินสือโอวตบบ่าทั้งสองคน พูดว่า “วางใจได้ อาหารของฉันจะต้องสามารถเปลี่ยนดวงกุดของพวกนายได้แน่นอน แล้วพวกนายก็ไม่ต้องรีบจ่ายเงินด้วยนะ รอให้ผลิตภัณฑ์ทะเลล็อตแรกขายได้แล้วค่อยมาสรุปยอดกับฉันก็พอ แล้วก็ ราคาที่ฉันให้กับพวกนายไม่ใช่ 820 แต่เป็น 410 นะ อย่าให้ข่าวแพร่งพรายออกไปล่ะ”

เขาพูดพร้อมขยิบตาให้ เป็นนัยว่าพวกนายเข้าใจความหมายของฉันแหละ

เจ้าของฟาร์มปลาทั้งสองรีบพยักหน้าโดยไว รับปากพร้อมกันว่า “ฉันเข้าใจๆ วางใจได้เลยฉิน ราคานี้จะไม่รั่วไหลออกไปแน่นอน!” “ฉันไม่พูดอะไรกับใครเด็ดขาด นายเข้าใจฉันดี เพื่อน ฉันมีปากที่แน่นกว่าล็อกกุญแจเสียอีก!”

เพราะว่าเป็นการออกจำหน่ายอาหารปลาล็อตแรก ฉินสือโอวจึงต้องตามไปดูสถานการณ์ด้วย อาหารปลาที่รวบรวมไว้จำนวนห้าร้อยตันได้ถูกขนขึ้นไปยังเรือบรรทุกสินค้าที่พวกเขานำมา จากนั้นก็ขับไปที่ฟาร์มปลาของทั้งสองคน

ฟาร์มปลาของแอนดรูว์และโดนัลด์เป็นเพื่อนบ้านกัน ทั้งสองคนสนิทกันมาก ดังนั้นไม่ว่าเรื่องอะไรที่พวกเขาสนับสนุนฉินสือโอวก็ล้วนออกปากและลงมือทำพร้อมกันทุกครั้ง เมื่อมีผลประโยชน์จะแบ่งจึงเป็นธรรมดาที่ฉินสือโอวจะนึกถึงทั้งสองคนก่อน

พวกเขารวมเงินกันซื้อเครื่องบินที่ใช้ในการเกษตรลำหนึ่ง หรือก็คือเครื่องบินลากของนั่นแหละ เครื่องบินที่ใช้ในการเกษตรรุ่นนี้มีตลาดในแคนาดาและอเมริกาอย่างมาก แข็งแรงทนทาน บรรทุกของหนักได้มาก เป็นผู้ช่วยที่ดีของเหล่าเจ้าของฟาร์มไร่ เจ้าของฟาร์มปลา และฟาร์มปศุสัตว์เลย

อาหารปลาสิบตันถูกใส่เข้าไปในเครื่องบิน จากนั้นเครื่องบินลากของก็ส่งเสียงกระหึ่มบินขึ้นไปบนฟ้า บินขนาบไปกับท้องทะเลแล้วเปิดประตูห้องเก็บของออก เพื่อโปรยอาหารปลาที่เป็นเม็ดๆ ลงไป

เหมือนกับกำลังฝนตกอยู่ มีเม็ดด่างตกไปทั่วผิวท้องทะเล คลื่นน้อยๆ ก็พัดขึ้นพัดลงไม่หยุดหย่อน!

………………………