ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 1766 การประมูลการกุศล

หลังจากนั้น เบลคก็พูดขึ้นมาอีกว่า ในครั้งนี้ตระกูลใหญ่ๆ ของอังกฤษแต่ละตระกูลได้หารือกันแล้ว พวกเขาตั้งมั่นที่จะนำบารอนและอาวุธของเขากลับไปยังประเทศอังกฤษด้วย หลังจากนั้นก็จะบริจาคให้พิพิธภัณฑ์อังกฤษ เพื่อลบล้างความคับข้องใจของขุนนางอังกฤษที่พวกเขาประสบมานาน ผู้ประกอบการรัสเซียและตะวันออกกลางบางรายสนใจในอาวุธและชุดเกราะนี้มาก พวกเขาต้องการเอากลับไปด้วยเช่นกัน ด้วยเหตุนี้มูลค่าของพวกมันจึงเพิ่มมากขึ้น ไปแน่ว่าอาจจะสูงเสียดฟ้าเลยก็ได้

ในระหว่างที่พูดคุยกันอยู่นั้น ก็มีชายวัยกลางคนสองสามคนเดินเข้ามาหา พวกเขาสวมเสื้อกั๊กและรองเท้าหนังเงามัน เมื่อพวกเขาเห็นเบลคใบหน้าของพวกเขาก็ปรากฏรอยยิ้มออกมา พลางโบกมือทักทาย

เบลคพูดกระซิบแนะนำว่า “พวกเขาคือชนชั้นสูงแห่งอังกฤษ บางคนมีความเกี่ยวข้องกับราชวงศ์อังกฤษด้วยซ้ำ นอกจากนี้ยังมีอาจารย์ของเจ้าชายแฮร์รี่เพื่อนของนายอีกด้วย เขาเป็นอาจารย์สอนอยู่ที่โรงเรียนทหารหลวงแซนด์เฮิร์สต์”

เมื่อเขาพูดจบ ชายอังกฤษเหล่านั้นก็เดินเข้ามาพอดี เบลคจับมือกับพวกเขา แล้วแนะนำพวกเขาให้ฉินสือโอวด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

เห็นได้ชัดว่าชาวอังกฤษพวกนี้รู้จักฉินสือโอว พวกเขายื่นมือเข้ามาทักทายอย่างสุภาพ แต่ว่าอาจจะเป็นความไม่คุ้นชิน พวกเขาจึงไม่ได้พูดคุยกัน พวกเขาพูดคุยกับเบลคเรื่องชุดเกราะอาวุธและศพของบารอนแชมเบอร์เลน เจตนาของพวกเขาคือการขอให้เบลคยกเลิกการประมูลในครั้งนี้แล้วบริจาคให้กับพิพิธภัณฑ์อังกฤษเสีย คนเหล่านั้นหยิบเอกสารออกมา “ผมรับประกันเลยว่า ถ้าคุณทำแบบนั้น คุณจะได้รับความขอบคุณจากขุนนางแห่งจักรวรรดิอังกฤษทุกท่าน พวกเรายินดีที่จะให้คุณจัดงานประมูลขึ้นในลอนดอน”

ในขณะที่พูด คนพวกนั้นก็มองยังฉินสือโอวด้วยหางตา แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าพวกเขารู้ถึงตำแหน่งของฉินสือโอวในงานประมูลในครั้งนี้

ท่านชายฉินยกยิ้มขึ้น รอยยิ้มเย้ยหยันปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา ซึ่งดูเป็นการเสียมารยาทอย่างมาก แต่เมื่อเทียบกับการปฏิเสธโดยตรงของเขาแล้ว แบบนี้ถือว่าดูอ่อนโยนกว่าเยอะ

ชายคนหนึ่งสังเกตเห็นปฏิกิริยาของฉินสือโอว เขาจึงยิ้มออกมาพลางพูดว่า “ดูเหมือนว่าคุณฉินจะไม่มีความคิดเห็นอะไรกับเรื่องนี้ ดังนั้นผมจึงอยากเชิญให้คุณแสดงความคิดเห็นเสียหน่อย”

ฉินสือโอวพยักหน้าเล็กน้อยอย่างเกรงใจ หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “เท่าที่ผมรู้ สมบัติประจำชาติจีนของพวกเราหลายชิ้นอยู่ในพิพิธภัณฑ์และกลายเป็นของสะสมส่วนตัวของพวกคุณ เช่นนั้นทำไมพวกคุณถึงไม่คืนของพวกนั้นให้พวกเราเสียล่ะ? ผมยิ่งกว่ารับประกันให้ได้อีกว่า ขอเพียงพวกคุณทำได้ พวกคุณก็จะกลายเป็นพันธมิตรที่ดีของพวกเราอย่างแน่นอน”

สิ่งที่เขาพูดค่อนข้างตรงไปตรงมา ชายอังกฤษที่ถามเขาก่อนหน้านี้มีท่าทีทำตัวไม่ถูกทันที ส่วนคนอื่นๆ แม้ว่าจะไม่แสดงท่าทีอะไรออกมา แต่พวกเขาก็คงรู้สึกไม่ค่อยดีนักเป็นแน่

ฉินสือโอวไม่สนใจพวกเขา เขาเชื่อว่าด้วยไอคิวและอีคิวที่สูงของนักธุรกิจผู้ร่ำรวยเหล่านี้แล้ว เมื่อพวกเขาร้องขอคำขอนี้ไปยังเบลค พวกเขาเตรียมพร้อมที่จะถูกปฏิเสธแล้ว กลายเป็นว่าคำถามนี้คำถามที่โง่มาก ในความทรงจำของเขา มีเพียงที่อนุสรณ์สถานของแวนโก๊ะในเนเธอแลนด์เท่านั้นที่เขาเคยได้รับคำถามโง่ๆ แบบนี้

เมื่อทั้งสองฝ่ายต่างไม่เห็นพ้องต้องกัน พวกเขาจึงไม่มีอะไรที่จะต้องพูดคุยร่วมกันต่อ ฉินสือโอวไปพูดคุยกับบิลลี่และแบรนดอน แบบนั้นพวกเขาจึงกลายเป็นที่ยอมรับ

หลังจากที่มารวมตัวกันแล้ว แบรนดอนก็ยังคงถามเขาเกี่ยวกับชีวิตหลังแต่งงาน เขาแสดงท่าทีอยากรู้อยากเห็นออกมา เห็นได้ชัดว่าชีวิตหลังแต่งงานของฉินสือโอวนั้นดีกว่าของเขามาก สังเกตได้จากการที่เขาเอาแต่ส่ายหัวเมื่อพูดถึงชีวิตหลังแต่งงาน

ฉินสือโอวไม่มีอะไรจะแนะนำ ชีวิตครอบครัวของเขานั้นกลมกลืนกัน นั่นก็เป็นเพราะว่าวินนี่ เพราะว่าเธอเป็นผู้หญิงที่มีอีคิวค่อนข้างสูง เธอสามารถจัดสรรเวลาในการทำงานและเวลาสำหรับครอบครัวได้ เธอดูแลบ้านได้ดีมาก รวมถึงดูแลเด็กๆ ทุกคนได้เป็นอย่างดี พวกเขาจึงไม่มีเรื่องขัดแย้งกัน

เมื่อพูดคุยกันได้สักพัก ฉินสือโอว วินนี่และเถียนกวาก็กลับมาพักผ่อนที่โรงแรม มีแบล็คไนฟ์และบีบีซวงคอยคุ้มกันตลอดทาง พวกเขาทั้งสองคนรออยู่ที่ด้านนอกห้องชุดเพรสิเดทสูท หากมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นพวกเขาจะเห็นได้ในทันที

เช้าสุดสัปดาห์ของวันต่อมา งานประมูลก็ได้เริ่มขึ้น

ฉินสือโอวพาวินนี่และลูกสาวไปยังงานประมูลพร้อมกับเขา เขาเข้าร่วมงานประมูลมานับไม่ถ้วนแล้ว แค่การประมูลครั้งนี้ไม่เหมือนกับการประมูลครั้งที่ผ่านๆ มา ในครั้งนี้มีการประมูลเพื่อการกุศลรวมอยู่ด้วย บริษัทจัดประมูลริชชี่ได้นำของเก่าและงานศิลปะที่มีมูลค่าไม่สูงมากนักออกมาประมูลด้วย เมื่อทุกคนเริ่มทำการประมูล เงินที่ได้จากการประมูลสุดท้ายแล้วก็จะนำไปบริจาคให้กับองค์กรการกุศลหลายแห่งในแคนาดา

เก๋งที่ใกล้น้ำย่อมได้จันทร์ก่อน ฉินสือโอวเคยชนะการแข่งขันว่ายน้ำฤดูหนาวของโครงการกองทุนการกุศลเพื่อเถียนกวา ทำให้โครงการของเขาได้เข้าร่วมกับบริษัทจัดประมูลริชชี่ในครั้งนี้ด้วย เงินส่วนหนึ่งจะเข้ากองทุนเถียนกวา

แบบนี้ ฉินสือโอวจึงจำเป็นที่จะต้องแสดงตัว บังเอิญที่บนเวทีมีแม่กุญแจมงคลคล้องคอทารก ที่เป็นโซ่สีทองและตัวล็อกทำจากทองคำขาว ที่ด้านบนสลักบทกวีไว้ว่า ‘บนถนนเต็มไปด้วยดอกกระเจียวบานสะพรั่ง เสียงร้องของลูกนกดังชัดยิ่งกว่านกแก่’ จากเอกสารแนะนำแล้วแม่กุญแจคล้องคออันนี้เป็นของล้ำค่ายืนยาวของจีน ขนาดของมันใหญ่เท่ากับหัวแม่มือ การผลิตเป็นไปอย่างพิถีพิถัน ราคาประมูลเริ่มต้นที่สองแสนห้าหมื่นดอลลาร์

ฉินสือโอวรู้สึกว่าของสิ่งนี้เหมาะที่ให้เป็นของขวัญแก่เถียนกวา เขาจึงลงชื่อเป็นคนแรก และเสนอราคาไปทันทีที่สามแสนดอลลาร์

มีผู้มีอิทธิพลหลายจำนวนมากเข้าร่วมงานประมูลในครั้งนี้ ราคาที่เขาเสนอถือว่าใช้ได้ แต่แล้วก็มีชายชาวรัสเซียผู้ร่ำรวยคนหนึ่งเสนอราคามาที่สามแสนห้าดอลลาร์ มากกว่าฉินสือโอวไปเพียงห้าหมื่นเท่านั้น ฉินสือโอวยิ้มออกมา ตอนนี้เขาไม่ได้ขัดสนเรื่องเงินแล้ว เขาจึงดำเนินการประมูลต่อไป แต่ว่าครั้งนี้เขาเพิ่มเงินไปอีกหนึ่งแสน

ต่อมา ก็มีคนทยอยประมูลเรื่อยๆ ทุกครั้งจำนวนเงินเพิ่มขึ้นมาประมาณห้าพันถึงหนึ่งแวน จนในที่สุดราคาก็มาอยู่ที่สี่แวนสองหมื่นดอลลาร์ ชายชาวรัสเซียทำการประมูลอีกครั้ง เขาต้องการเลขกลมๆ จึงประมูลไปที่ห้าแสน ฉินสือโอวต้องการแม่กุญแจมงคลนี้จริง เขายกมือขึ้นและบวกเงินเพิ่มเข้าไปอีกเป็น 510,000

บริษัทจัดประมูลริชชี่เน้นการประชาสัมพันธ์การประมูลในครั้งนี้เป็นอย่างมาก ทำให้มีประชาชนทั่วไปเข้ามาดูการประมูลในครั้งนี้ด้วย ราคาของแม่กุญแจมงคลนี้มีมูลค่าเพิ่มขึ้นสองเท่าในเวลาไม่ถึงสองนาที ทำให้เสียงอุทานของชาวเมืองขึ้นมาเซ็งแซ่ “พระเจ้า ที่พวกเขาพูดมันคือตัวเลขเงินใช่ไหม?” “นี่ไม่ใช่วิกฤตเศรษฐกิจใช่ไหม? ให้ตายเถอะ ตอนนี้มองอะไรไม่ออกเลย”

มือที่สวมถุงมือสีขาวหยิบค้อนขึ้นมาเคาะโต๊ะเพื่อส่งสัญญาณให้ทุกคนเงียบ ครั้งนี้ชาวรัสเซียไม่ได้ประมูลเพิ่มอีก เขามองไปยังฉินสือโอวแล้วยักไหล่ให้ เพื่อเป็นการบอกว่าเขายอมแพ้แล้ว

ส่วนคนอื่นๆ ก็ไม่ได้ประมูลเพิ่ม กุญแจมงคลนี้ไม่ได้มีมูลค่าการสะสมเพิ่มขึ้น ดังนั้นนี่คือขีดสุดก็การเพิ่มราคาของมันแล้ว ถ้าหากว่าไม่ใช่ฉินสือโอวและชายชาวรัสเซียประมูลแม่กุญแจนี้ล่ะก็ ราคาขายของมันคงอยู่ที่ประมาณสามแสนดอลลาร์เท่านั้น

เพราะแบบนี้ จึงถือว่าฉินสือโอวเริ่มต้นได้ดี มือที่สวมถึงมือสีขาวยกค้อนขึ้นเคาะโต๊ะสามครั้งและตะโกนราคาสุดท้าย จากนั้นก็ชี้ไปยังทิศทางที่ฉินสือโอวอยู่ พร้อมกับตะโกนออกมาอย่างกระตือรือร้นว่า “ยินดีด้วยกับคุณผู้ชายด้วยนะครับ เขาได้กลายเป็นเจ้าของแม่กุญแจมงคลคนใหม่ในราคา 510,000 ดอลลาร์ มาปรบมือแสดงความยินดีแก่เขากันครับ!”

จากนั้นก็มีการจัดแสดงของอีกสองสามชิ้น เหล่าคนรวยต่างพากันรักษาหน้าประมูลพวกมันมา การเริ่มต้นการประมูลแม่กุญแจมงคลด้วยราคาที่สูงที่สุด ส่วนของชิ้นอื่นมีราคาสูงสุดไม่เกิน 20,000 ดอลลาร์ ในที่สุดของประมูลเพื่อการกุศลทั้ง 15 ชิ้นก็ถูกประมูลจนหมด ไม่มีชิ้นไหนไม่ถูกประมูลไป มูลค่าของทั้งหมดรวมกันแล้วอยู่ที่ 2,850,000 ดอลลาร์แคนาดา

ส่วนของที่เหลือนั้นถือว่าเป็นไฮไลท์ของงาน และการประมูลระดับสูงก็ได้เริ่มขึ้น

………………………