ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 1789 เข้าใจสถานการณ์ปัจจุบัน

รัฐมนตรีแมทธิวจะไม่มาหาเขาเพื่อให้เขาเซ็นอนุมัติขออาหารปลาแน่นอน ฉินสือโอวแค่พูดเล่นกับเขาเท่านั้นเอง คนแคนาดาให้ความสำคัญกับอารมณ์ขันในการสนทนาอย่างมาก แม้ว่าจะเป็นแค่ตลกฝืดก็ตาม เมื่อไหร่ที่พวกเขาสามารถเข้าใจมุกตลกได้ นั่นก็คือบทสนทนาที่มีความสุข

การไปโกลเด้นเบย์รวมอยู่ในแผนการเดินทางของเขามานานแล้ว แต่การเดินทางนั้นเร็วกำหนด ทว่าเขาเคยบอกวินนี่แล้ว ดังนั้นหลังจากโทรศัพท์ไปอธิบายสองสามประโยค วินนี่ก็เข้าใจการตัดสินใจของเขา และให้เขาไปทำงานที่โกลเด้นเบย์อย่างรีบร้อนก่อน ส่วนตั๋วตั่ว ลูกสาวกับเจ้าพวกตัวน้อยให้เธอจัดการเอง

หลังจากขับเฮลิคอปเตอร์ดอลฟินลำเล็กบินมาถึงฟาร์มปลาโกลเด้นเบย์ และมองจากท้องฟ้าลงไปด้านล่าง ฟาร์มปลาล้อมไปด้วยพลังชีวิตที่เปี่ยมล้น เรือเก็บสาหร่าย 2 ลำเคลื่อนไหวอย่างเชื่องช้าอยู่บนผิวน้ำ ส่วนริมฝั่งก็สร้างโรงงานขึ้นมา ตอนแรกการก่อสร้างสายการผลิตเป็นไปอย่างเร่งรีบ โรงงานที่ใช้ล้วนเป็นบ้านกระเบื้องเหล็กหลากสี ถึงแม้ว่าจะไม่แข็งแรง แต่ก็สวยงาม เมื่อมองแสงอาทิตย์ส่องลงบนกระเบื้องเหล็กหลากสีจากที่สูงแสงสว่างเรืองรองกระจัดกระจายไปทั่ว

แลนซ์ทำหน้าที่ดูแลฟาร์มปลาแห่งนี้แทนฉินสือโอว เรื่องที่เขาต้องทำก็ง่ายมาก คือดูแลคนงานกับจัดการอาหารปลา การรับสมัครพนักงานขายและการเงินอะไรพวกนั้นล้วนไม่จำเป็นต้องเป็นเขา ดังนั้นเขาจึงมีความสุขมากที่ได้อยู่ที่นี่ ทุกวันไม่ต้องออกทะเล อยู่ในโรงงานเดินไปเดินมาก็พอ

เมื่อเห็นเฮลิคอปเตอร์ดอลฟินลำเล็กบินมา แลนซ์ก็ตั้งใจเข้าไปรับฉินสือโอวเป็นพิเศษ เขาสวมชุดสูทเรียบร้อย ที่เท้าเป็นรองเท้าหนัง และยังผูกเนกไทสีฟ้าน้ำทะเลไว้ที่คออีก ฉินสือโอวเห็นแบบนี้ก็หัวเราะออกมาเสียงดัง “ฉันอยากถามว่าเพื่อน ตอนนี้นายเปลี่ยนอาชีพไปขายประกันแล้วเหรอ?”

แลนซ์เยาะเย้ย “ไม่ใช่แน่นอน แต่ตอนนี้ผมจัดเป็นคนที่มีความสามารถด้านการบริหารไม่ใช่เหรอ? สุดท้ายแล้วผมก็ต้องสวมชุดที่เป็นทางการหน่อยไม่ใช่เหรอ? คุณเห็นชุดที่ผมแต่งแล้วเป็นอย่างไรบ้าง? ท่าทางเหมือนซีอีโอมากใช่ไหม?”

ฉินสือโอวชี้ไปป์ที่อยู่ในมือของเขา “เปลี่ยนบุหรี่เป็นซิการ์เถอะ แบบนี้ท่าทางจะเหมือนซีอีโอมากกว่า”

ไปป์ถือเป็นชีวิตจิตใจของแลนซ์ เขารีบปกป้องมัน และพูดว่า  “งั้นผมเป็นชาวประมงดีกว่า วันที่ไม่ได้สูบแม้ว่าจะเป็นนายกรัฐมนตรีผมก็ไม่มีความสุขหรอก พูดอีกอย่างก็คือ ใบยาสูบที่ผมปลูกขึ้นมาเองนั้นเยี่ยมกว่ารสชาติของซิการ์เยอะ น่าเสียดายที่คุณไม่ชอบสูบ บอส ไม่อย่างนั้นคุณจะต้องติดใจใบยาสูบของผมแน่นอน”

หลังจากทั้งสองคนคุยเล่นกัน ฉินสือโอวก็เดินไปโกดังกับแลนซ์เพื่อตรวจสอบคลังสินค้า และพูดถึงอาหารปลา แลนซ์เปลี่ยนไปยิ้มสดใสอย่างมีความสุข เขาพูดว่า “ผมไม่รู้ว่าเพราะอะไร ปริมาณการขายอาหารปลาของพวกเราสุดยอดมาก มีคนขับเรือมารับอาหารปลาของพวกเราที่นี่ทุกวัน บางคนถึงขั้นต่อสู้กับเพื่อแย่งอาหารปลาอีกด้วย พูดตามตรงนะ บอส ผมรู้สึกว่าพวกเราสามารถจัดงานประมูลอาหารปลาได้ แบบนั้นต้องทำเงินได้มหาศาลแน่นอน”

ฉินสือโอวยิ้ม นี่เป็นความคิดที่ดี แต่ก็อันตรายเกินไป ลืมเสียเถอะ เป้าหมายของเขาไม่ใช่มุ่งหวังว่าอาหารปลาจะทำเงินได้เท่าไหร่ แต่เป็นการพึ่งพาของสิ่งนี้เพื่อกระตุ้นการฟื้นฟูฟาร์มปลานิวฟันด์แลนด์

อาหารปลาที่สต๊อกไว้ในคลังยังมีอีก 8 ร้อยตัน ซึ่งสินค้าที่สต๊อกไว้อยู่ได้ไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์ และนี่ก็กดดันแลนซ์เหมือนกัน ถ้าเป็นการซื้อขายเสรี อาหารปลาพวกนี้คงถูกพวกเจ้าของฟาร์มปลาแย่งไปนานแล้ว

แลนซ์ชี้โกดังที่ว่างเปล่าและพูดว่า “คุณดูสิ บอส อาหารปลาของพวกเราเป็นที่นิยมขนาดนี้ ตามกฎของตลาด การขึ้นราคาเป็นสิ่งที่จำเป็น ยิ่งไปกว่านั้นผมกล้าพนันเลยว่า ตราบใดที่ไม่ไปไกลเกินไป การขึ้นราคาของพวกเราจะไม่ส่งผลต่อการขายเลย และจะยังไม่ก่อให้เกิดการกักตุนและการสต๊อกของอีกด้วย”

ฉินสือโอวพูดว่า “พอเถอะ เพื่อน ฉันคิดว่าขยายสายการผลิตเพิ่มอีก 2 สายดีกว่า”

แลนซ์ส่ายหน้า “ตอนนี้พวกเรามีสายการผลิต 6 สายแล้ว ดังนั้นการจัดหาวัตถุดิบจึงลำบากนิดหน่อย ถ้าเปิดสายการผลิตเพิ่มอีก และไม่มีการจัดหาวัตถุดิบเพิ่ม ความสามารถในการผลิตก็ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง”

จุดนี้ฉินสือโอวเข้าใจดี เขาพูดว่า “ดังนั้น ตอนนี้ฉันจึงต้องการไปซื้อเรือเก็บสาหร่ายเพิ่มอีก 2 ลำ เรือเก็บสาหร่าย 4 ลำปฏิบัติงานพร้อมกัน ปริมาณสาหร่ายที่สามารถเก็บมาได้ก็พอใช้แล้วจริงไหม?”

ตอนนี้ฟาร์มปลาของเขามีเรือเก็บสาหร่ายทั้งหมด 2 ลำ สาหร่ายที่สามารถเก็บมาได้ทุกวันคือ 2 ร้อยถึง 3 ร้อยตัน ปริมาณนี้ถือว่าไม่น้อยเลย แต่สาหร่ายถ้าใส่ลงไปในอาหาร จะต้องเอาไปตากแดด ถ้าตากแดดจนแห้ง สาหร่ายสองสามร้อยตันจะเหลืออยู่อย่างมากที่สุดประมาณ 20 เปอร์เซ็นต์ ซึ่งไม่พอใช้ ต้องรู้ก่อนว่าคุณค่าของอาหารปลาแบรนด์ต้าฉินขึ้นอยู่กับปริมาณของสาหร่าย

แลนซ์ยังคงส่ายหน้า “ตอนที่ผมเรียนภาษาจีนที่เมืองแฟร์เวลก่อนหน้านี้ ผมได้เรียนสำนวนดีๆ สำนวนหนึ่ง เรียกว่าฆ่าไก่เอาไข่ ถ้าพวกเราเก็บสาหร่ายอย่างบ้าคลั่ง นั่นก็คือฆ่าไก่เอาไข่ ถ้าเก็บสาหร่ายกับพืชน้ำมากเกินไป ปริมาณสปอร์ที่พวกมันใช้ผสมพันธุ์นั้นจะลดลง และสาหร่ายที่สามารถเก็บได้หลังจากนั้นจะยิ่งน้อยลงเรื่อยๆ ฟาร์มปลานิวฟันด์แลนด์ก็จะถูกทำลายย่อยยับ”

ฉินสือโอวรู้ว่านี่ไม่มีปัญหาแน่นอน ปริมาณการเก็บเกี่ยวสาหร่ายทะเลหลายร้อยตันไม่ใช่ข้อจำกัดของฟาร์มปลาโกลเด้นเบย์ ถึงแม้ว่าฟาร์มปลาโกลเด้นเบย์จะไม่นับว่าใหญ่ แต่ก็มีพื้นที่เกือบ 5 ร้อยตารางกิโลเมตร สาหร่ายที่ฟาร์มปลาปลูกไว้มีสาหร่ายสีน้ำตาลเป็นหลัก การได้รับสาหร่ายสีน้ำตาล 1 ตันต่อ 1 ตารางกิโลเมตรต่อ 1 วันจึงเป็นเรื่องที่ง่ายมาก

ถึงแม้ว่าภายใต้สถานการณ์ปกติ อัตราการเจริญเติบโตของสาหร่ายสีน้ำตาลจะเร็วมาก แต่ในสภาวะที่เหมาะสม สาหร่ายสีน้ำตาลทุกต้นจะสามารถเติบโตขึ้นได้ 30 ถึง 60 เซนติเมตรภายใน 1 วัน และมีการกระตุ้นของพลังแห่งโพไซดอน อัตราการเจริญเติบโตของพวกมันจึงยิ่งเร็วมาก หนึ่งวันจะงอกออกมาได้ 1 ถึง 2 เมตรอย่างง่ายดาย

ยิ่งไปกว่านั้นสาหร่ายอื่นๆ เช่นสาหร่ายหิมะ แม้ว่าอัตราการเจริญเติบโตจะช้า แต่ขอบเขตการเติบโตที่แพร่กระจายออกไปนั้นใหญ่มาก พวกมันใช้ประโยชน์จากแสงอาทิตย์เร่งโตอย่างน่าประหลาด และสามารถเติบโตได้ตลอดทั้งปี ฤดูหนาวอัตราการเจริญเติบโตจะไม่ช้าเท่าฤดูร้อนเท่าไหร่ จุดนี้สาหร่ายสีน้ำตาลไม่สามารถเทียบได้ สาหร่ายสีน้ำตาลอัตราการเจริญเติบโตในฤดูหนาวค่อนข้างช้า

นับตั้งแต่สายการผลิตเริ่มทำงาน ฉินสือโอวก็ส่งพลังแห่งโพไซดอนให้ฟาร์มปลาโกลเด้นเบย์มาโดยตลอด ด้วยเหตุนี้ ฟาร์มปลาจึงดึงดูดปลากับกุ้งเข้ามาไม่น้อย นี่ทำให้โกลเด้นเบย์เป็นฟาร์มปลาที่ไม่เลว ถ้าเขาทำความสะอาดสาหร่ายและจับปลากับกุ้งเป็นพิเศษ และพึ่งพาการเก็บเกี่ยวก็สามารถขายในราคาดีๆ ได้แล้ว

ความจริงพลังแห่งโพไซดอนที่เขามีในตอนนี้อุดมสมบูรณ์มาก แม้ว่าพื้นที่ของโกลเด้นเบย์จะเพิ่มเป็นสองเท่า และปริมาณสาหร่ายที่ปลูกไว้จะเยอะขึ้นอีกเป็นสองเท่าเขาก็สามารถแบกรับไว้ได้ แต่บริเวณรอบๆ ไม่มีฟาร์มปลาที่เหมาะสมจะขยาย ถ้าฟาร์มปลาหมายเลข 3 ที่รัฐโนวาสโกเชียก็ใช้สำหรับการเพาะปลูกสาหร่าย มันจะได้ไม่คุ้มเสียเกินไป

สาหร่ายทะเลกับพืชน้ำสำหรับฟาร์มปลาถือเป็นดาบสองคม พวกมันเป็นอาหารหลักของปลากับกุ้ง ถ้าไม่มีสาหร่ายทะเลเพียงพอ นั่นก็ทำได้แค่พึ่งอาหารปลามาเลี้ยงปลากับกุ้ง และจะไม่สามารถเก็บปลากับกุ้งได้ แต่ในกรณีที่ปริมาณของสาหร่ายทะเลมีมากเกินไปกลับจะเปลี่ยนเป็นเก็บเกี่ยวได้ยากลำบากแทน และไม่สามารถตกปลาได้เลย สาหร่ายทะเลจะกีดขวางหรือพันรอบอวนจับปลา

ดังนั้นปริมาณสาหร่ายทะเลในฟาร์มปลาต้าฉินจึงถูกควบคุมอย่างเข้มงวด ฉินสือโองยังหวังว่าฟาร์มปลาหมายเลข 3 จะกักตุนสินค้าทางทะเลไว้บ้าง และการใช้มันทำฟาร์มสาหร่ายทะเลก็สิ้นเปลืองเกินไปนิดหน่อยเหมือนกัน

ตั้งแต่ซื้อฟาร์มปลาหมายเลข 3 ก็ผ่านมาเป็นปีแล้ว ฉินสือโอวใช้ประโยชน์จากมันมาโดยตลอด หนึ่งคือเพราะฟาร์มปลาแห่งนั้นถูกทิ้งไว้นานแล้ว เขาปลูกสาหร่ายกับพืชน้ำไว้ในปริมาณที่เหมาะสม และต้องใช้เวลาปรับปรุงสภาพแวดล้อมของฟาร์มปลา สองคือเขาไม่มีกำลังคนมาจัดการฟาร์มปลาทั้งสองแห่งมากพอ เขาหวังว่าเกิง จุนเจี๋ยชาวประมงหน้าใหม่กลุ่มนี้จะเติบโตขึ้น และให้พวกเขาไปเป็นผู้นำจัดการฟาร์มปลาหมายเลข 3

………………………