ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 1790 ซื้อข้าวของเพิ่มเติม

เขารู้ว่า เพราะส่งพลังแห่งโพไซดอนให้มากเกินไป ฟาร์มปลาถึงขั้นดึงดูดปลากับกุ้งเข้ามาไม่น้อย นี่ทำให้โกลเด้นเบย์เป็นฟาร์มปลาที่ไม่เลว ถ้าเขาทำความสะอาดสาหร่ายทะเลและจับปลากับกุ้งเป็นพิเศษ และพึ่งพาการเก็บเกี่ยวก็สามารถขายในราคาดีๆ ได้แล้ว

ความจริงพลังแห่งโพไซดอนที่เขามีในตอนนี้อุดมสมบูรณ์มาก แม้ว่าพื้นที่ของโกลเด้นเบย์จะเพิ่มเป็นสองเท่า และปริมาณสาหร่ายที่ปลูกไว้จะเยอะขึ้นอีกเป็นสองเท่าเขาก็สามารถแบกรับไว้ได้ แต่บริเวณรอบๆ ไม่มีฟาร์มปลาที่เหมาะสมจะขยาย ถ้าฟาร์มปลาหมายเลข 3 ที่รัฐโนวาสโกเชียก็ใช้สำหรับการเพาะปลูกสาหร่าย มันจะได้ไม่คุ้มเสียเกินไป

สาหร่ายทะเลกับพืชน้ำสำหรับฟาร์มปลาถือเป็นดาบสองคม พวกมันเป็นอาหารหลักของปลากับกุ้ง ถ้าไม่มีสาหร่ายทะเลเพียงพอ นั่นก็ทำได้แค่พึ่งอาหารปลามาเลี้ยงปลากับกุ้ง และจะไม่สามารถเก็บปลากับกุ้งได้ แต่ในกรณีที่ปริมาณของสาหร่ายทะเลมีมากเกินไปกลับจะเปลี่ยนเป็นเก็บเกี่ยวได้ยากลำบากแทน และไม่สามารถตกปลาได้เลย สาหร่ายทะเลจะกีดขวางหรือพันรอบอวนจับปลา

ดังนั้นปริมาณสาหร่ายทะเลในฟาร์มปลาต้าฉินจึงถูกควบคุมอย่างเข้มงวด ฉินสือโองยังหวังว่าฟาร์มปลาหมายเลข 3 จะกักตุนสินค้าทางทะเลไว้บ้าง และการใช้มันทำฟาร์มสาหร่ายทะเลก็สิ้นเปลืองเกินไปนิดหน่อยเหมือนกัน

ตั้งแต่ซื้อฟาร์มปลาหมายเลข 3 ก็ผ่านมาเป็นปีแล้ว ฉินสือโอวใช้ประโยชน์จากมันมาโดยตลอด หนึ่งคือเพราะฟาร์มปลาแห่งนั้นถูกทิ้งไว้นานแล้ว เขาปลูกสาหร่ายกับพืชน้ำไว้ในปริมาณที่เหมาะสม และต้องใช้เวลาปรับปรุงสภาพแวดล้อมของฟาร์มปลา สองคือเขาไม่มีกำลังคนมาจัดการฟาร์มปลาทั้งสองแห่งมากพอ เขาหวังว่าเกิง จุนเจี๋ยชาวประมงหน้าใหม่กลุ่มนี้จะเติบโตขึ้น และให้พวกเขาไปเป็นผู้นำจัดการฟาร์มปลาหมายเลข 3

หลังจากตรวจสอบสต๊อกของอาหารปลากับสต๊อกของสาหร่ายป่น ฉินสือโอวก็ไปโรงงานผลิตเพื่อดูการผลิตอาหารปลาอีก เขาเดินไปหาคนงานและถามถึงความเข้มข้นของงาน คนงานคนนั้นยิ้ม “งานนี้สบายมาก แม้ว่าจะทำงานล่วงเวลา 4 ชั่วโมงก็ไม่เหนื่อย ทุกคนทำงานไม่มีปัญหา บอสไม่ต้องกังวล”

เขาสุ่มถามคนงานอีกจำนวนหนึ่ง และคำตอบที่ได้มาก็คล้ายๆ กัน ทุกคนพูดว่างานนี้ไม่เหนื่อย ดังนั้นเขาจึงวางใจ และเตรียมซื้อเรือเก็บสาหร่ายทะเลเพิ่มอีกลำหลังจากนั้นก็ขยายสายการผลิตต่อ อย่างไรก็ตามริมฝั่งที่ฟาร์มปลายังมีพื้นที่ว่าง ถ้าไม่ใช้ประโยชน์ก็น่าเสียดายมาก

สิ่งแรกที่ต้องทำคือสั่งซื้อเครื่องผลิตกับขยายโรงงาน ซึ่งต้องพัวพันกับปัญหาชุดหนึ่งแน่ เมื่อคนงานเยอะ หอพักก็ต้องเพิ่ม สถานบันเทิงก็ต้องเพิ่ม พื้นที่โรงอาหารก็ต้องเพิ่ม จำนวนของพ่อครัวก็ต้องเพิ่มอีกเช่นกัน

ต่อมาถึงจะซื้อเรือเก็บสาหร่ายทะเล ตอนนี้ฟาร์มปลามีเรือเก็บสาหร่าย 2 ลำ แต่ทุกลำเป็นเรือที่เขาเช่ามา สถานการณ์การขายอาหารปลาก่อนหน้านี้ไม่แน่นอนนัก เขาก็เลยไม่กล้าซื้อเรือเก็บสาหร่ายทะเลในทันที ไม่อย่างนั้นถ้าความเป็นจริงพิสูจน์ว่าความคิดที่จะพัฒนาของเขาเป็นไปไม่ได้ เรือเก็บสาหร่ายทะเลก็จะไร้ประโยชน์ ดังนั้นเขาจึงขอให้เรคช่วยเขาเช่าเรือ 2 ลำ ตอนนี้สถานการณ์แน่นอนแล้ว เขาสามารถซื้อเรือเก็บสาหร่ายทะเลได้แล้ว และต้องซื้อทั้งหมด 4 ลำ

เรือเก็บสาหร่ายทะเลจัดเป็นเรือประเภทพิเศษ ปริมาณการซื้อน้อยมาก ปกติมีแค่รัฐบาลซื้อมาใช้เพื่อกวาดสาหร่ายทะเลที่น่านน้ำโดยเฉพาะ นอกจากจัดการปัญหาสาหร่ายทะเลล้น โอกาสในการใช้เรือเก็บสาหร่ายทะเลประเภทนี้ก็มีไม่มากนัก ไม่มีตลาดก็ไม่มีความมีชีวิตชีวา อู่ต่อเรือที่ต่อเรือเก็บสาหร่ายทะเลมีค่อนข้างน้อย ถ้าอู่ต่อเรือที่นครเซนต์จอห์นไม่ต่อ ก็ต้องไปซื้อที่แฮลิแฟกซ์

แต่ระยะห่างจากโกลเด้นเบย์ถึงแฮลิแฟกซ์ไม่ไกล ที่นี่ก็ต้องสั่งซื้อเหมือนกัน อู่ต่อเรือของนิวฟันด์แลนด์ ก็อยู่ห่างออกไป 8 ร้อยกิโลเมตร ขับเฮลิคอปเตอร์ดอลฟินลำเล็กไม่ถึง 3 ชั่วโมงก็บินถึงแล้ว

เรือเก็บสาหร่ายทะเลประเภทนี้ไม่มีชิ้นส่วนทางเทคโนโลยีอะไร ราคาค่อนข้างต่ำ เรือเก็บสาหร่ายทะเลหนึ่งลำเก็บสาหร่ายทะเลได้ 2 ร้อยตันต่อวันและราคาแค่ 1 ล้าน 5 แสนดอลลาร์แคนาดา 4 ลำรวมแล้วก็ 6 ล้าน

หลังจากฉินสือโอวเลือกแบรนด์ของชิ้นส่วนหลักๆ เช่นเครื่องยนต์กับแขนจักรกลสำหรับเก็บให้เรือเก็บสาหร่ายทะเลแล้ว ส่วนที่เหลือก็คืออู่ต่อเรือเริ่มต่อ เขาจ่ายเงินล่วงหน้าก้อนแรกก่อน 15 เปอร์เซ็นต์หรือ 9 แสนดอลลาร์แคนาดา ฉินสือโอวจ่ายเงินอย่างมีความสุข เขาซื้อเรือเก็บสาหร่ายทะเลแบบนี้ ความรู้สึกคล้ายกับตอนซื้อคอมพิวเตอร์เลย

ตาข่ายเก็บเกี่ยว เครื่องเก็บเกี่ยว และเครื่องบดที่เรือใช้ต้องซื้อเพิ่ม สิ่งนี้ไม่ต้องให้เขาทำด้วยตัวเอง เขาบอกความต้องการของเขาให้เรคฟัง บิ๊กฟุตเรคก็จะช่วยเขาซื้อสิ่งอำนวยความสะดวกที่แมทช์กันพวกนี้ให้ในราคาที่เหมาะสมที่สุด ขอแค่เขาจ่ายเงินก็พอ

การทำงานด้วยเงินถือเป็นการอำนวยความสะดวก แม้แต่การเตรียมการขยายสายการผลิตรวมถึงซื้อเรือเก็บสาหร่ายทะเลและอุปกรณ์เสริม ก็ใช้เวลาแค่ 2 วันเท่านั้น นี่ยังเป็นเพราะการบินกลับจากแฮลิแฟกซ์มันเสียเวลา ไม่อย่างนั้นวันเดียวก็สามารถแก้ปัญหาได้

วันต่อมาหลังจากกลับมาถึงโกลเด้นเบย์ เรือขนส่งของเดวิสก็มาถึงฟาร์มปลาแล้ว แลนซ์ที่แต่งตัวโอ่อ่าต้องรับเขาด้วยใบหน้าจริงจัง เดวิสถามว่าเขาสามารถซื้ออาหารปลา 200 ตันได้หรือไม่ แลนซ์ผายมือ “ที่นี่ผมไม่ได้รับผิดชอบการขาย เพื่อน ผมรับผิดชอบแค่ผลิตกับขนส่งสินค้า คุณให้ตั๋วอาหารสัตว์ผม จำนวนที่ระบุในตั๋วคือเท่าไหร่ ผมก็ให้คุณได้เท่านั้น”

ตั๋วอาหารสัตว์ก็คือตั๋วเบิกอาหารปลาที่ฉินสือโอวออกให้ ด้านการซื้ออาหารปลา เขาใช้วิธีการซื้อขายแบบช่วงพิเศษช่วงนั้นหลังจากการก่อตั้งประเทศจีน การซื้อของไม่เพียงแค่ต้องใช้เงิน ยังต้องใช้ตั๋วอีกด้วย ไม่มีตั๋วมีแค่เงินก็ไร้ประโยชน์ ตั๋วสำหรับซื้ออาหารเมื่อตอนนั้นเรียกว่าตั๋วปันส่วนข้าว ตั๋วที่ใช้ซื้อน้ำมันเรียกว่าตั๋วน้ำมัน แน่นอนตั๋วที่ใช้ซื้ออาหารปลาก็เรียกว่าตั๋วอาหารสัตว์

เดวิสส่งตั๋วอาหารสัตว์ให้แลนซ์อย่างเศร้าซึม โควตาที่ระบุไว้ด้านบนคือ 1 ร้อยตัน หลังจากที่แลนซ์ตรวจสอบก็เซ็นชื่อลงด้านบน เดวิสจ่ายเงินให้ คนงานที่อยู่บนเรือขนส่งจึงขับเรือไปขนอาหารปลาขึ้นมา หลังจากยุ่งอยู่พักหนึ่งทั้งสองฝ่ายก็ยืนยันว่าไม่มีปัญหา เรือขนส่งขับออกไปทันที ผ่านไปไม่นานก็มีเรือขนส่งมาอีกลำ แน่นอนว่าก็เป็นคนที่มาซื้ออาหารปลา

มันเป็นเวลาเลิกงานตอนเย็นพอดี พวกคนงานจึงขับรถออกจากโรงงานไปกินข้าวที่โรงอาหาร เขาเห็นว่าแลนซ์กำลังยุ่งและเพลิดเพลินอยู่กับงาน จึงไม่ได้เรียกแลนซ์ ไปเปิดเตาเล็กๆ แต่ให้เบิร์ดหาอุปกรณ์ทานอาหารที่สะอาดชุดหนึ่งมาให้เขา และก็ตามไปกินข้าวที่โรงอาหารด้วย

ฉินสือโอวไม่ขาดแคลนเงิน ดังนั้นเขาจึงเลี้ยงดูคนงานในทุกๆ ด้านอย่างกว้างขวาง ตัวอย่างเช่นการจ่ายค่าประกันสังคม เขาซื้อประกันทั้งหมดที่กระทรวงแรงงานกำหนดให้พนักงาน แบบนี้เมื่อไหร่ที่พวกพนักงานป่วย ถ้าไปหาหมอก็ไม่จำเป็นต้องจ่ายเงิน

อีกตัวอย่างเช่น อาหารของพนักงานที่ฟาร์มปลาใช้เงินทุนเป็นจำนวนมหาศาลมาโดยตลอด อาหารทุกมื้อจะมีอาหารให้เลือกอย่างน้อย 10 อย่าง อาหารทะเล 4 อย่าง อาหารมังสวิรัติ 4 อย่างและอาหารที่ไม่ใช่มังสวิรัติอีก 2 อย่าง หลังอาหารยังมีของหวานกับสลัดผลไม้ให้กินอีกด้วย

ภายในอาหารพวกนี้ อาหารทะเลไม่จำเป็นต้องใช้เงิน เพราะตอนนี้โกลเด้นเบย์มีปลากับกุ้งมากมาย ถึงอย่างไรก็มีเรือเก็บสาหร่ายทะเลออกทะเลทุกวัน ตอนที่กลับมาก็มีตกปลามาด้วย วันนั้นเก็บอะไรมาวันต่อมาก็กินสิ่งนั้น อาหารที่ไม่ใช่มังสวิรัติปกติจะเป็นเนื้อวัว เนื้อแกะ เนื้อไก่และเนื้อเป็ด เนื้อพวกนี้ที่แคนาดาราคาก็ไม่แพงเหมือนกัน แต่ผักกับผลไม้ราคาก็ไม่ได้ต่ำ ทว่าฉินสือโอวยังคงยืนกรานที่จะซื้อผักกับผลไม้สดๆ ให้คนงานกิน

ตอนนี้ฟาร์มปลามีพ่อครัวในโรงอาหารทั้งหมด 3 คน เชฟอาหารจีน 2 คน และเชฟอาหารฝรั่ง 1 คน อาหารที่ทำจึงใช้อาหารจีนเป็นหลัก แม้ว่าจะเป็นอาหารหม้อใหญ่ แต่เพราะวัตถุดิบสดใหม่และอุดมสมบูรณ์บวกกับทักษะการทำอาหารของพ่อครัวก็ไม่เลว อาหารทั้ง 10 จานที่ทำจึงมีสีสันและกลิ่นที่หอมหวน

ฉินสือโอวตามไปเข้าแถว เขาเป็นคนกินเยอะ จึงสั่งอาหาร 4 อย่างคือนักเก็ตปลาทอด หมูผัดซอสแดง โคลสลอว์และผัดถั่วแขก อาหารหลักมีขนมปัง พิซซ่ากับข้าวสวย ทั้งหมดเป็นของที่ทำในวันเดียวกัน เม็ดข้าวสีขาวและมีกลิ่นหอม ขนมปังคายความร้อนและส่งกลิ่นหอมรุนแรง พิซซ่ารสชาตินุ่มๆ ทุกอย่างล้วนเป็นอาหารที่ยอดเยี่ยม

…………………………