ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 180 สาหร่าย

ตอนที่เหมาเหว่ยหลงกลับไปเป็นวันที่ 25 มิถุนายน เวลาผ่านไปเข้าปลายปีแล้ว

เจ้านี่ไวมาก พอกลับไปปักกิ่งก็ติดต่อไปที่บริษัททัวร์ฉวินซิ่น วันที่สองอีกฝ่ายก็ส่งจดหมายตรวจสอบมาให้รัฐบาลเมืองแฟร์เวล แฮมเล็ตมาปรึกษากับฉินสือโอวและตัดสินใจว่าจะรักษาสภาพระบบนิเวศเดิมของเมืองแล้วส่งจดหมายเชิญไปให้บริษัททัวร์

แบบนี้การท่องเที่ยวจีนก็จะได้พลิกโฉมแล้ว

ฉินสือโอวหาข้อมูลเกี่ยวกับบริษัททัวร์นี้ก็พบว่าเหมาเหว่ยหลงจัดการเรื่องนี้ได้ดีมาก บริษัททัวร์ที่เขาเลือกใหญ่มาก แทบจะเป็นบริษัททัวร์ที่ใหญ่ที่สุดในแถบเหนือของจีน มีสาขาทั้งหมดกว่าห้าสิบที่ทั่วประเทศ บริษัทเข้าตลาดหลักทรัพย์แล้วซึ่งหาได้ยากในหมู่บริษัททัวร์

นอกจากนั้นบริษัททัวร์ฉวินซิ่นยังเป็นสมาชิกของสมาคมตัวแทนท่องเที่ยวจีน สมาคมอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวปักกิ่ง สมาคมการท่องเที่ยวเอเชียแปซิฟิก สมาคมขนส่งทางอากาศระหว่างประเทศ ได้เข้าการจัดลำดับผลกำไรและภาษีของบริษัทนำเที่ยวทั่วประเทศของกรมการท่องเที่ยว บริษัทนี้อยู่ในสามลำดับแรก สองปีมานี้ก็ได้ที่หนึ่งติดกัน

ฮิวจ์คนน้องกลับมาตอนปลายเดือนมิถุนายน เขาเช่าร้านอยู่ข้างๆร้านสะดวกซื้อของพี่ชายชื่อว่า ‘ร้านขายของชำเผ่าซูเทือกเขาร็อกกี’ หลักๆ ก็ขายของป่าจากเทือกเขาร็อกกี ในหมู่สินค้าทั้งหมด โสมอเมริกันเป็นสินค้าหลักขายดี

เผ่าซูคือเผ่าอินเดียนแดงมีชื่อ อาศัยอยู่ในแถบทุ่งราบทางตะวันตกของอเมริกา ในตอนหลังคนอเมริกันยึดครองพื้นที่ของพวกเขา ทั้งสองฝ่ายสู้รบกัน เผ่าซูส่วนหนึ่งแพ้รบจึงหนีไปทางเหนือเข้าไปที่เทือกเขาร็อกกี

ฮิวจ์คนน้องบอกกับฉินสือโอวว่าเผ่าซูค่อนข้างใหญ่ มีประชากรทั้งหมดสี่ห้าพันคน อาศัยอยู่เขตกลางของเทือกเขาร็อกกีโลดแล่นไปในแถบอเมริกาและแคนาดา พวกเขาโกรธแค้นคนขาวมาก ภายหลังเพราะการอยู่รอดจำเป็นต้องพึ่งคนแคนาดาจึงค่อนข้างเป็นมิตรกับพวกเขา ฉะนั้นถึงยินดีค้าขายกับคนแคนาดาใช้ของป่าแลกของใช้ประจำวัน

สินค้าที่เขานำเข้ามาครั้งนี้หลักๆ ก็มีผลงานศิลปะสไตล์อินเดียนแดง หนังสัตว์ต่างๆ และพวกพืชพันธุ์มีค่าอย่างโสมอเมริกัน

พวกงานศิลปะหลักๆ จะเป็นงานแกะสลัก ไม้ที่ใช้แกะก็มีเอกลักษณ์มาก

อย่างสนเหลือง ต้นสนดักลาส ต้นลาร์ช ต้นสพรูส ต้นเฮมล็อกตะวันตก สนดำ ซีดาร์แดงตะวันตก ต้นสพรูสขาวกับแองเกิลแมน สพรูส ต้นไม้พวกนี้สามารถพบได้ทั่วไปในเทือกเขาร็อกกี ภายใต้การแกะสลักของชาวเผ่าซู ไม้พวกนี้กลายเป็นวัสดุชิ้นงานแกะสลัก

นอกจากนั้นยังมีเงินและทองแกะสลักอีกเล็กน้อยซึ่งก็แพงขึ้นมาอีก ในเทือกเขาร็อกกีมีเงินและทองเล็กน้อย เมื่อก่อนเผ่าซูขุดทอง ขุดเงินเองเพื่อเอามาค้าขายกับคนแคนาดา พอของป่าแพงขึ้นพวกเขาก็เริ่มเก็บเงินและทองไว้เอง ภายหลังก็กลายเป็นงานศิลปะ

หนังสัตว์ค่อนข้างมั่ว ชนิดก็หลากหลาย หมีควาย หมีกริซลี่ หมีสีน้ำตาล สิงโตภูเขาและหมาป่าทวีปอเมริกัน สัตว์ใหญ่แบบนั้นเป็นสัตว์ที่ทางเผ่าล่าเป็นหลัก สะสมขนของเจ้าพวกนี้ไว้ไม่น้อย

ที่เยอะที่สุดในนั้นก็คือพวกเสื้อผ้า รองเท้า หมวกที่ทำมาจากแกะเขาใหญ่ แพะภูเขา แคริบู กวางล่อ กวางทราย

นอกจากหนังสัตว์ยังมีสัตว์สต๊าฟที่ดูราวมีชีวิต ชิปมังก์ กระรอกแดง กระรอกดินโคลัมเบีย มาร์มอต ละมั่งเขาแหลม กระต่ายแจ็ก แพคคารี งูหางกระดิ่ง ยังมีนกใหญ่อย่างอินทรีหัวขาว นกอินทรีทอง เหยี่ยวออสเปรกับ เหยี่ยวเพเรกริน เหยี่ยวภูเขา หลากหลายชนิด

ฉินสือโอวให้งบมากพอกับฮิวจ์คนน้อง เขาเอาเกลือ ข้าวสาร และน้ำมันทำอาหารมากมายไปที่เผ่าซู เขาได้มิตรภาพจากหัวหน้าเผ่า ฃบวกกับฮิวจ์คนน้องยังยินดีจ่ายราคาสูง ฉะนั้นจึงแทบเป็นผูกขาดการค้าของป่าของทั้งเผ่า

นั่นคือไอเดียที่ฉินสือโอวออกให้ฮิวจ์คนน้อง อย่าคิดว่าของป่าของเผ่าซูเยอะ นั่นคือของที่สะสมมาหลายสิบปี ต่อไปถ้านักท่องเที่ยวหลั่งเข้ามาของพวกนี้ก็จะกลายเป็นสินค้าอุปโภค อยากจะหาเพิ่มก็ยากแล้ว

แน่นอนว่าเจ้าของที่อยู่เบื้องหลังร้านขายของชำก็คือฉินสือโอว เขาให้งบ คุมบัญชี และถือหุ้นส่วนมาก

ร้านขายของชำยังคงอยู่ระหว่างสร้าง ยังไม่ได้เปิด ฉินสือโอวให้ฮิวจ์คนน้องรีบเร่งเข้า พยายามทำให้เสร็จก่อนที่การตรวจสอบบริษัททัวร์จะสิ้นสุด เพราะของป่าเทือกเขาร็อกกีจะต้องกลายเป็นที่ต้องการของนักท่องเที่ยวจีนแน่นอน

หลายวันมานี้นอกจากยุ่งเรื่องร้านขายของชำ ฉินสือโอวก็เริ่มไล่ฉงต้าให้ออกกำลังลดน้ำหนักทำเอาหมีสีน้ำตาลตัวน้อยลำบากไม่เบา ตอนนี้หมีน้อยเอาแต่พาต้าป๋ายไปแอบเว้นแต่เวลาอาหาร เพราะกลัวว่าฉินสือโอวจะมาเจอ

ฉินสือโอวสอนมันซิทอัพไปก็ไม่เห็นผล เจ้านี่พอนอนลงได้ก็แกล้งหลับ มันรู้ว่าฉินสือโอวไม่ตีมัน เพราะฉะนั้นไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ยอมลุกขึ้นมาออกกำลังกับฉินสือโอว

ตอนประมาณปลายเดือนบิล ซาทชี่พาผู้เชี่ยวชาญพืชน้ำจากบริษัท ดิค พันธุ์พืชน้ำทะเลมาตรวจที่ทะเลสาบเฉินเป่า ฉินสือโอวขับรถไปรับพวกเขา

พอเห็นรถคาดิลแลควันของฉินสือโอว บิลก็ยิ้มบางแล้วพูดขึ้น “ดูเหมือนว่าสถานการณ์การทางการเงินของเหล่าเจ้าของฟาร์มปลาของเราจะดีขึ้นนะ ผมไม่ได้เห็นพวกเจ้าของฟาร์มปลาขับรถดีแบบนี้มานานแล้ว”

พูดไปเขาก็ตบหน้ารถไป “คาดิลแลค เป็นรถที่ดีจริงๆ”

ฉินสือโอวพูดยิ้มๆ “ผมไม่ได้ซื้อมาด้วยค่าตอบแทนจากฟาร์มปลาหรอก ฮ่ะๆ ผมมันไม่เอาถ่าน นี่เป็นรถที่ผมซื้อจากเงินมรดกของบรรพบุรุษต่างหาก”

พอขึ้นรถ บิลถามเกี่ยวกับสถานการณ์ฟาร์มปลาปัจจุบันของฉินสือโอว พอรู้ว่าหลักๆ เขาเลี้ยงปลาหิมะ ปลาแฮร์ริ่ง ปลาซาบะ เขาจึงแนะนำ “คุณเลี้ยงสาหร่ายได้นะเพื่อน นิวฟันด์แลนด์เราดังเรื่องสาหร่าย มีสรรพคุณลดไขมันในเลือด ลดน้ำตาลในเลือด บำรุงระบบภูมิคุ้มกัน ลดอาการเลือดเป็นก้อน ลดบวม ล้างพิษตะกั่วและเพิ่มสารต้านอนุมูลอิสระ รสชาติก็ดี ขายดีมากในตลาดอเมริกาเหนือ”

เรื่องเลี้ยงสาหร่ายฉินสือโอวก็เคยคิด แต่ก็ยังลังเล

สาหร่ายทะเลถือเป็นสาหร่ายกึ่งอัลไพน์ เป็นสายพันธุ์เฉพาะถิ่นแปซิฟิกเหนือ หายากมากในมหาสมุทรแอตแลนติก มีแต่แถบทะเลทางเหนือของนิวฟันด์แลนด์ที่จะเติบโตได้ ฉะนั้นตอนแรกๆ ราคาของสาหร่ายทะเลนิวฟันด์แลนด์จึงไม่ตก

แต่ว่าถึงแม้ราคาสาหร่ายนิวฟันด์แลนด์จะแพง แต่ก็โตช้า จำนวนน้อย เทียบกับจำนวนผลิตของมหาสมุทรแปซิฟิกแล้วสามารถมองข้ามได้เลย ปลูกพวกนี้บางทีเขาพูดกันว่าถ้าไปไม่ดีอาจขาดทุนได้

อย่างหลายปีก่อนจำนวนปลาในฟาร์มปลานิวฟันด์แลนด์ลดน้อยลงฮวบ เจ้าของฟาร์มปลาหลายคนหันไปเลี้ยงสาหร่ายทะเล ปรากฏว่าตอนเริ่มปลูกไม่กี่ปีสาหร่ายเจริญเติบโตช้ามาก หนึ่งหมู่ได้ผลตอบแทนไม่ถึงหนึ่งร้อยกิโลกรัม ทำเอาคนแทบบ้าตาย ที่ทำคนบ้ากว่าเดิม หลายปีให้หลังน่านทะเลนิวฟันด์แลนด์เกิดมีภัยปรสิต

ปรสิตเป็นศัตรูทางธรรมชาติของสาหร่าย เจ้าพวกนี้จะกัดรากของสาหร่ายจนขาด ทำให้เกิดภาวะผลผลิตสาหร่ายลดต่ำได้ง่าย ผลผลิตสาหร่ายนิวฟันด์แลนด์ที่ต่ำอยู่แล้วยิ่งต่ำลงไปกว่าเดิม

ฉินสือโอวพูดถึงความกังวลของเขา บิลจึงอธิบาย “ใช่ ที่คุณพูดก็จริง แต่ถ้าตอนนี้ดีขึ้นแล้ว มีสาหร่ายผสมระหว่างมหาสมุทรแปซิฟิกเหนือกับแอตแลนติกเหนือที่สามารถอยู่รอดได้ในทะเลแถบนิวฟันด์แลนด์ ผลผลิตเยอะกว่าแต่ก่อนมากแล้ว สำหรับปัญหาปรสิต คุณไม่ต้องกังวล สองปีมานี้ไม่มีเรื่องภัยปรสิตแล้ว”

“งั้นผมขอกลับไปคิดสักหน่อยนะ” ฉินสือโอวพูด

เขาส่งพวกเขาไปที่ทะเลสาบเฉินเป่า แฮมเล็ตพาพนักงานกลุ่มหนึ่งมารออยู่ก่อนแล้ว พอผู้เชี่ยวชาญพืชน้ำมาถึงก็เริ่มวางแผน ทางบิลก็เริ่มคุมงาน วันนี้หลักๆ ก็เซ็นสัญญาเตรียมงานให้เรียบร้อย พรุ่งนี้ก็โปรยเมล็ดพืชน้ำได้แล้ว

กลับมาถึงฟาร์มปลา ฉินสือโอวนั่งรับลมอยู่บนหาด และถือโอกาสวางแผนพัฒนาฟาร์มไปด้วย

ตอนนี้ปลาในฟาร์มมีไม่น้อยแล้ว คู่รักปลาทูน่าครีบเหลือง พ่อลูกปลาทูน่าครีบน้ำเงิน ฝูงปลาหิมะที่คุณภาพเนื้อได้รับการพัฒนา ปลาซาบะจำนวนมากและฝูงปลาแฮร์ริ่ง ฝูงปลาแซลมอนชินูก ปลาแฟงค์ทูธ นอกจากนั้นก็มีหอยมุกดำ หอยนมสาวทะเลยักษ์ จะบอกว่ามูลค่าของพวกมันถึงร้อยล้านก็ไม่เกินไป

เออร์บักเดินออกมาจากแช่บ่อน้ำพุร้อน เห็นฉินสือโอวเกาหัวอยู่ เขาก็เอาปัญหาปวดหัวอีกอันโยนมาให้ฉินสือโอวอีก “ฉิน เดี๋ยวจะถึงช่วงแจ้งภาษีของไตรมาสสองแล้ว นายต้องหาทีมบัญชี ฤดูกาลนี้ภาษีค่อนข้างซับซ้อนทีเดียว”

……………………………………………………………