ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 1811 ช่วงเวลาแห่งความสุข

เรือที่โจรขโมยปลากลุ่มนี้ใช้ไม่ใหญ่ แต่จำนวนคนก็ไม่น้อย เต็มที่มี 10 คน พวกเขาแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่ามาเพื่อขโมยปลา เพราะเรือประมงขนาดพันตันตามปกติไม่จำเป็นต้องใช้คนถึง 10 คน ประมาณครึ่งหนึ่งก็พอแล้ว

พวกตำรวจทะเลมาถึงช้าเสมอ ฮาร์ปตันแจ้งตำรวจก่อนหลังจากนั้นถึงจะโทรหาฉินสือโอว ผลคือฉินสือโอวพาลูกน้องมาจับโจรขโมยปลาแล้ว พวกเขาถึงจะมา

แน่นอนว่านี่สามารถเข้าใจได้ เพราะอย่างไรเรือที่ตำรวจทะเลขับมาก็คือเรือลำเล็ก แต่ฉินสือโอวนั่งเฮลิคอปเตอร์มา ระหว่างทั้งสองฝ่ายความเร็วต่างกันเยอะมาก

หลังจากพวกตำรวจทะเลมาถึง ฮาร์ปตันก็บ่นก่อนว่าพวกเขาส่งตำรวจมาช้าเกินไป หลังจากนั้นถึงจะส่งโจรขโมยปลาให้ตำรวจ หลังจากพวกตำรวจทะเลเห็นสภาพของโจรขโมยปลาก็ตกใจ ใบหน้าของคนพวกนี้เต็มไปด้วยผงสีขาว ริมฝีปากหนาวจนกลายเป็นสีเขียว เหมือนกับผี

สาเหตุที่โจรขโมยปลามีสภาพแบบนี้ เพราะหลังจากพวกเขาถูกจับก็มัดเอาไว้ และโยนกลับไปที่เรือของพวกเขา บนเรือยังคงมีควันและฝุ่นละอองกระจายอยู่ ซึ่งรมควันพวกเขาอยู่พอสมควร

ฉินสือโอวรู้สึกว่าการลงโทษของตัวเองยังถือว่าเบา เขาไม่ได้ทุบตีคนพวกนี้ และต้องรู้ว่าพวกเจ้าของฟาร์มปลาอารมณ์ร้อนมาก ก่อนหน้านี้ตอนที่ฮาร์ปตันคิดว่าเขาใช้ปืนใหญ่หัวจรวดก็รู้สึกกลัวขึ้นมา นั่นเป็นเพราะกลัวว่าจะถูกตั้งข้อหาทางอาญาที่ใช้อาวุธหนักและฆ่าคนตาย หลังจากที่เขารู้ว่าสิ่งที่ฉินสือโอวใช้เป็นแค่ปืนใหญ่หัวจรวดป้องกันไฟไหม้ก็ไม่มีแรงกดดันทางจิตใจอีก ต่อมาเมื่อจับโจรขโมยปลาพวกนี้ได้ เขายังพยายามจะขึ้นไปทุบตีพวกเขาอย่างดุร้ายเพื่อทิ้งบทเรียนไว้ให้พวกเขาอีกด้วย

หลังจากส่งตัวโจรขโมยปลาให้ตำรวจทะเล ฮาร์ปตันก็โพสต์รูปที่ถ่ายในคืนนี้ลงฟอรัมการประมงออนไลน์ผ่านทางคอมพิวเตอร์ นี่คือสิ่งที่ฉินสือโอวเตรียมไว้ล่วงหน้า แน่นอนว่าเป้าหมายคือการแสดงอำนาจของตนเพื่อข่มขู่ให้ผู้อื่นกลัว เขาต้องการทำให้โจรขโมยปลารู้ถึงวิธีการสายฟ้าแลบของพวกเขา

เฮลิคอปเตอร์ 7 ลำคือตัวชูโรงในภาพ ตอนแรกฉินสือโอวยังคิดจะจัดงานแถลงข่าวเพื่อรายงานข่าวเรื่องนี้อีกด้วย แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้ดึกแล้วและอากาศก็หนาว จึงไม่มีสื่อไหนเต็มใจจะส่งนักข่าวมารับผิดชอบการรายงานข่าวแบบนี้

โชคดีที่เขามีผู้ช่วย ภรรยาที่เพิ่งแต่งงานของนีลเซ็นเป็นคลื่นลูกใหม่ในอุตสาหกรรมสื่อที่นิวฟันด์แลนด์ตอนนี้ ฮาร์ปตันส่งภาพถ่ายจำนวนมากไปให้แพรีส หลังจากนั้นเธอก็ทำการสัมภาษณ์เสมือนจริงและรายงานวิธีที่เจ้าของฟาร์มปลากับพันธมิตรการประมงใช้ป้องกันโจรขโมยปลา

การรายงานข่าวที่เกี่ยวข้องได้รับการตอบรับที่ไม่เลวในนิวฟันด์แลนด์และรัฐโนวาสโกเชีย ฟาร์มปลาที่มีอิทธิพลนิดหน่อยบริเวณรอบๆ จึงเข้าร่วมพันธมิตรการประมงนิวฟันด์แลนด์ พวกเจ้าของฟาร์มปลาเป็นบุคคลที่มีอิทธิพลมากที่สุดในพื้นที่นี้ พวกเขาชื่นชมความสามารถอันแข็งแกร่งของฉินสือโอวและการตอบสนองที่รวดเร็วของพันธมิตร

แต่ก็มีคนบางกลุ่มที่แสดงการต่อต้านเรื่องนี้ และคิดว่าขั้นตอนการลงโทษที่พวกเจ้าของฟาร์มปลาทำกับโจรขโมยปลานั้นรุนแรงเกินไป แต่ผู้ที่ส่งเสียงเหล่านี้ออกมาไม่เป็นประชาชนคนธรรมดาก็เป็นชาวประมงธรรมดาๆ ไม่สามารถเรียกว่าเป็นเสียงหลักได้ ดังนั้นจึงไม่มีใครใส่ใจ

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือท่าทีของฝ่ายบังคับใช้กฎหมายเช่นตำรวจทะเลกับตำรวจม้า พวกเขาใช้ท่าทีปิดปากเงียบ สังเกตเรื่องต่างๆ และพัฒนา กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือพวกเขายอมรับมาตรการการป้องกันตัวเองของเจ้าของฟาร์มปลาไปโดยปริยาย แน่นอนว่า หลังจากเหตุการณ์ฮาร์ปตันก็ถูกตำรวจม้าสอบสวนและปรับตามปกติ เพราะเขาไม่สามารถอธิบายว่าปืนใหญ่หัวจรวดดับเพลิงพวกนั้นมาจากที่ไหน

แต่ก็เป็นแค่การปรับเท่านั้น ไม่มีการควบคุมตัวทางปกครอง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการฟ้องร้องเลย และค่าปรับ 4 พัน 5 ร้อยก็ไม่เท่าไหร่สำหรับเจ้าของฟาร์มปลา ต้องรู้ก่อนว่าการขโมยปลาหนึ่งครั้งจะทำให้พวกเขาสูญเสีย 4 ล้านถึง 5 ล้าน เมื่อเทียบกับการสูญเสีย 4 พันกว่าก็สามารถยอมรับได้โดยสมบูรณ์

ฉินสือโอวจอดเฮลิคอปเตอร์ 7 ลำไว้ที่ลานว่างของสวนสาธารณะด้านหน้าอาคารสำนักงานพันธมิตร เขาแสดงท่าทีสนับสนุนการป้องกันตัวเองของเจ้าของฟาร์มปลาให้เห็นอย่างชัดเจน หลังจากนี้ฟาร์มปลาไหนพบว่ามีเรือขโมยปลาก็สามารถเรียกเฮลิคอปเตอร์ไปสนับสนุนได้

หลังจากเหตุการณ์การลงโทษกับมาตรการการป้องกันออกมา พฤติกรรมการขโมยปลาที่ระบาดอยู่ในทะเลที่นิวฟันด์แลนด์ก็หยุดลง และหลังจากนั้น 10 กว่าวันก็ไม่มีข่าวเกี่ยวกับการขโมยปลาเผยแพร่อีกเลย

กลางเดือนมกราคม ฉินสือโอวกลับมาที่ฟาร์มปลา ครั้งนี้การกระทำที่ตั้งใจจะแสดงอำนาจของตัวเองเพื่อข่มขู่ให้ผู้อื่นกลัวประสบความสำเร็จมาก เขาไม่จำเป็นต้องทนอยู่ในสำนักงานเพื่อจัดตารางเวลาอีกแล้ว อย่างน้อยสัปดาห์หน้าก็ยังไม่จำเป็น เพราะสำนักงานอุตุนิยมวิทยาพยากรณ์ว่า จะมีพายุหิมะจู่โจมรัฐนิวฟันด์แลนด์และรัฐโนวาสโกเชียอีกครั้ง

หิมะในฤดูหนาวก็เหมือนกับการขโมยปลา จำนวนครั้งเยอะเป็นพิเศษ หิมะที่ปกคลุมเมืองยังไม่ละลาย ก็มีหิมะตกหนักลอยมาอีกครั้ง

ทางหลวงหลายสายในนครเซนต์จอห์นถูกปิด โชคดีที่ผิวน้ำทะเลไม่ถูกแช่แข็ง ท่าเรือที่ฟาร์มปลาจึงเป็นท่าเรือที่น้ำไม่เกาะตัวเป็นน้ำแข็งตลอดทั้งปี หิมะที่ตกหนักก็ส่งผลกระทบต่อการจราจรในเมืองไม่มากเหมือนกัน ในเมืองไม่ใช้รถสักเท่าไหร่ แต่ใช้ม้า ซึ่งม้าพวกนี้สามารถลากรถม้าและก็สามารถลากรถลากเลื่อนหิมะได้

หลังจากฉินสือโอวกลับมาถึงบ้าน เถียนกวาก็เหมือนกับกระต่าย กระโดดเข้ามาในอ้อมแขนของเขาอย่างรวดเร็วหลังจากนั้นก็เปิดปากร้องไห้ “ปะป๊าๆ ทำไมปะป๊าเพิ่งกลับมา? หนูคิดว่าปะป๊าไม่ต้องการเถียนกวาแล้ว…ฮือๆ”

เด็กน้อยคิดจะฆ่าเขาแล้ว ไม่เจอกันหลายวัน เธอเหงามากช่วงนี้

วินนี่ตั้งครรภ์ได้ 8 เดือนกว่าแล้ว รูปร่างเปลี่ยนไปเยอะมาก ตอนนี้เธอไม่สามารถเล่นกับลูกสาวได้ และก่อนวันปีใหม่เหมาเหว่ยหลงก็พาตั๋วตั่วกลับไปแฮมิลตัน แมวน้ำก็มีพลังงานไม่เพียงพอในฤดูหนาว ฝูงนากทะเลยิ่งไม่กล้าเจอผู้คนเลย ดังนั้นเด็กน้อยจึงทำได้แค่เล่นกับหู่เป้าฉงหลัว

หู่เป้าฉงหลัวต่างก็เป็นเด็กโต ในโลกของพวกมัน พวกมันจัดเป็นผู้ใหญ่ ไม่ได้รักการเล่นเหมือนตอนเป็นเด็ก โดยเฉพาะฉงต้ากับหมีโลลิ ฤดูหนาวอุณหภูมิต่ำ พวกมันจะชอบไปหลบอยู่ข้างเตาผิงและอิงแอบกันเพื่อให้ตัวเองอบอุ่น และไม่วิ่งออกไปเล่นกับเด็กน้อย

ฉินสือโอวเตรียมของขวัญมากมายมาให้ลูกสาว เขาให้นีลเซ็นกับเบิร์ดขนของขวัญเข้ามา ของขวัญพวกนี้ใช้กระดาษสีกับริบบิ้นหลากสีห่อ เด็กน้อยรีบไปเปิดของขวัญ ระหว่างที่เปิดของขวัญเด็กน้อยก็ยังสะอื้นและร้องไห้เป็นระยะๆ

วินนี่ช่วยเขาจัดกระเป๋าเดินทางอย่างบรรจง เธอจัดเสื้อผ้าที่ควรซักกับของใช้ในชีวิตประจำวันเป็นหมวดหมู่ และถามเขาว่า “หลังจากนี้ยังต้องไปทำงานที่นั่นอีกนานแค่ไหนคะ?”

ฉินสือโอวยักไหล่ “ไม่ต้องแล้ว ผมจะอยู่ที่บ้าน อย่างน้อยก็รอจนกว่าลูกจะอายุขวบครึ่ง ผมจะไม่ออกไปจากฟาร์มปลา จริงสิ ลูกชายยังทำตัวดีอยู่ใช่ไหม?”

วินนี่ยิ้ม “ทำตัวดีกว่าเถียนกวาเยอะ เขาเป็นเด็กดี เมื่อถึงตอนกลางคืนเขารู้ว่าคุณแม่ต้องนอน ก็จะนิ่งเงียบตลอด มีแค่ตอนกลางวันถึงจะยืดแขนยืดขา”

พลังแห่งความรักของผู้เป็นแม่ยิ่งใหญ่มาก เมื่อพูดถึงลูกชายที่อยู่ในครรภ์ ใบหน้าของวินนี่ก็เต็มไปด้วยความสุข

ฉินสือโอวกอดเธอและขอโทษ “ช่วงนี้ผมไม่ได้อยู่บ้าน คุณต้องดูแลเด็กๆ ด้วยตัวเองคนเดียว ขอบคุณมากๆ นะครับ”

วินนี่ส่ายหัว “ไม่ต้องขอบคุณหรอกค่ะ คุณไม่อยู่บ้านพอดี ฉันปล่อยให้เถียนกวาอยู่คนเดียว หลังจากนั้นก็ดูแลลูกชายโดยเฉพาะ สบายมาก  ดังนั้นถ้าคุณยังยุ่งอยู่ งั้นก็ไปยุ่งให้เสร็จ ส่วนเรื่องครอบครัวก็อย่าไปกดดันอะไรมาก”

ฉินสือโอว “…”

ครอบครัวกลับมารวมตัวกันอีกครั้ง พ่อของฉินสือโอวกับแม่ของฉินสือโอวมีความสุขมาก และเตรียมอาหารดีๆ หรูหราไว้เป็นพิเศษเพื่อเฉลิมฉลองในวันนี้

พ่อของฉินสือโอวยังบอกข่าวดีกับเขาอีกด้วย “เสี่ยวฮุยใกล้จะถึงวันหยุดแล้ว พี่สาวกับพี่เขยของแกจะพาเขามา หลังจากนั้นก็อยู่เฉลิมฉลองวันตรุษจีนที่นี่ หลังจากเฉลิมฉลองวันตรุษจีนเสร็จก็ค่อยกลับ”

ฉินสือโอวฟังแล้วดีใจมาก ช่วงเฉลิมฉลองวันตรุษจีนนั้นเป็นกำหนดคลอดของวินนี่พอดี เขาไม่สามารถพาวินนี่กับพ่อแม่กลับบ้านเกิดได้แน่นอน ดังนั้นถ้าพี่สาวกับพี่เขยมา ทุกคนในครอบครัวก็จะได้เฉลิมฉลองวันตรุษจีนด้วยกันอย่างมีความสุขแน่นอน

…………………